Malatya İli Koyunculuk İşletmelerinde Yetiştiricilik Uygulamalarına Ait Özelliklerin Belirlenmesi (original) (raw)

Journal of the Institute of Science and Technology

ÖZET: Bu araştırma, Malatya ilindeki koyunculuk işletmelerinde bazı yetiştiricilik uygulamalarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla 193 adet koyunculuk işletmesi araştırma kapsamında değerlendirilmiş ve sahipleriyle yüz yüze anket gerçekleştirilmiştir. Yapılan araştırmada, koyunculuk işletmelerinin yetiştiricilik uygulamalarına ait bazı kriterler bakımından olumlu özelliklere sahip oldukları bununla birlikte bazı tercihler açısından ise birtakım eksikliklerinin bulunduğu belirlenmiştir. Çalışmada, yetiştiricilerin %65.11'inin 100-299 baş koyun varlığına sahip oldukları, %79.58'inin sürülerini 6 ay ağıl ve 6 ay merada olacak şekilde yetiştirdikleri, %84.97'unun çobanlığı kendisinin yaptığı, %54.69'unun damızlık teminini kendi işletmesinden sağladığı, %57.59'unun ihtiyaç fazlası damızlık koyunları tüccarlara besi için sattıkları, %47.90'ının işletme kayıtlarını tuttukları, %98.92'sinin sağımı elle yaptıkları, %45.70'inin kuzuları 3 aylıkken sütten kestikleri, %96.77'sinin kuzularda doğal büyütmeyi tercih ettikleri, %80.42'sinin koyunlarına kaba yem olarak saman ve %79.46'sının kesif yem olarak arpa yedirdikleri, %90.86'sının ek yemleme yapmadıkları fakat yeme tuz ve mineral ilavesi yaptıkları, %90.32'sinin serbest aşım metodunu tercih ettikleri, %80.75'inin koçları ilk kez 2 yaşındayken damızlıkta kullandıkları, %88.65'inin koçları sürüde kızgınlık süresince tuttukları ve %72.59'unun 2-3 yılda bir dışarıdan damızlık koç aldıkları saptanmıştır. Sonuç olarak, Malatya ili koyun varlığında son 6 yılda az da olsa bir azalma meydana geldiği, işletmelerde yetiştiricilik uygulamalarına dair yöntemler ve tercihlerde nitelik ve nicelik bakımından değiştirilmesi ve geliştirilmesi gereken bazı hususlar olduğu tespit edilmiştir. Problemlerin çözümüne yönelik alınacak yapısal önlemler ile gerçekleştirilecek sosyal, teknik ve ekonomik iyileştirmeler yanında yetiştiricilere yönelik eğitim faaliyetlerinin artırılmasının daha kârlı, etkin ve başarılı bir yetiştiricilik yapılmasına imkân sağlayacağı düşünülmektedir.