Osmanlı Tıbbına Göre Saç bakımı (original) (raw)
Related papers
Hz. Peygamber (s.a.s.) Döneminde Saç Bakımı
2011
İnsan bedeninin tabiî aksesuarlarından biri olan saç, hem erkekler, hem de kadınlar için vazgeçilmez bir estetik unsur olarak binlerce yıldır önem taşımakta ve kişisel güzelliğin/cazibenin önemli bir parçası kabul edilmektedir. Saç dökülmesi ise, bedenin estetik görüntüsünü bozmakta ve buna bağlı olarak insan psikolojisini olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Saç bakımı, kültürden kültüre göre değişiklik arz etmiş ve dolayısıyla tarihte saçın şekli, uzunluğu, kesilmesi ve boyanmasıyla ilgili farklı uygulamalar görülmüştür. Hz. Peygamber döneminde de saç bakımı konusunda belli bir kültür oluşmuş ve hadislerde saç konusunda çeşitli hükümler yer almıştır. Bu bağlamda hadislerde; saçın bazı ibadetlerle ilişkisi, saç bakımı, saçın uzunluğu, kesilmesi, şekli, boyanması vb. konular üzerinde durulmuştur. Konuyla ilgili bilgiler, hadis kaynaklarının ağırlıklı olarak Zînet, Libâs, Tereccül, Şa‘r, Tahâret gibi bölümlerinde yer almıştır. Bu çalışmamızda, hadis kaynaklarından ve diğer bazı eserler...
Osmanlı Tıbbında Ayva ile Tedavi
Osmanlı Tıbbında Ayva ile Tedavi / Treatment with Quince in Ottoman Medicine, 2024
The use of quince as a medical material during the classical Ottoman period is investigated. The research is based on the study of medical manuscripts written in Turkish between the 15th and 18th centuries, when Islamic medicine prevailed. Medical manuscripts of the 15th century: Kitâb-ı Tıbb-ı Latîf, Yâdigâr of İbn-i Şerif, Müntahab-ı Şifâ of Hacı Paşa, Kitâb-ı Müntahab-ı fi’t-Tıbb of Abdulvehhâb bin Yusuf; the 16th century: Menâfiu’n-Nâs of Nidâî; the 17th century: Mecmâ’-i Tıb of Siyâhî Larendevî, the Turkish translation of İbn-i Baytâr’s Muâlecât, Tuhfetü’l-Erîbi’n- Nâfia li’r-Rûhânî ve’t-Tabîb of Hezârfen Hüseyin Efendi; the 18th century: Mahazar of Ebû Bekir Nusret are studied. As a result of the research, it has been found that quince was regarded as a medicinal substance referred to as a drug not only with specific medical eff ects, but was also found to take place as an ingredient in several pharmaceutical compositions. The medicinal preparations with quince was in various forms such as ointment, pill, syrup and cataplasm. Quince is reported particularly for its symptomatic effects such as anti-vomit, antidiarrheal, analgesic, antipyretic, appetizing etc. It is also reported to be beneficial for some illnesses, i. e. respiratory and digestive system disorders; wound and inflammation treatment. In line with the medical philosophy of the period, it is assumed that the medicinal effects of quince species vary according to their qualities, hence the effect of quince is asserted to change according to its nature such as cold and dry. Its impact was also said to vary with respect to individual temperament.
Klasi̇k Türk Şi̇i̇ri̇nde Saçi Geleneği̇
turuz.info
Bir subh-dem ki sûr-ı güle ebr-i nevbahâr Gönderdi jâleden saçılık dürr-i bî-şümâr Nev'î Giriş: Biz Türklerin Gök Tanrı inancını benimsediğimiz devirlerden beri uyguladığımız geleneklerden birisi olan saçı, sözlüklerde "Düğünlerde damat tarafından gelinin başına serpilmesi gelenek hâline gelmiş olan para, buğday, çiçek,
Saçı" tradition in classical Turkish literature
2009
Klasik edebiyatımızın kaynakları; dinî kaynaklar, İran esatiri ve yerli kaynaklar olmak üç grup hâlinde değerlendirilir. Bunlardan ilk ikisi İran, Arap ve Türk edebiyatlarında benzer kullanımlarla karşımıza çıkar.Yerli kaynaklar ise bu edebî geleneğin millî tarafını oluşturmaktadır. Bu bakımdan bunların değerlendirilmesi ayrı bir önem arz eder. Ayrıca bu tip araştırmalar, divan şiiri ile şairinin sosyal konumunu ortaya koyan çalışmalardır. Divan şiiri ile halk kültürü arasındaki mesafenin tespiti de yine bu tip çalışmalarla mümkün olacaktır.Bu çalışmada, Türklerin Gök Tanrı inancını benimsediği dönemlerden bugüne kadar canlılığını sürdüregelen ve Türk kültüründeki devamlılığın bir göstergesi olan saçı geleneğinin, klasik edebiyatımızdaki yansımaları üzerinde durulacak; saçı kelimesinin metinlerde kazandığı anlamlar tasnif edilmeye çalışılacaktır.Sources of Classical Turkish Literature is examined by groups named religious sources, Persian legends and local sources. First two of them...
II. ULUSLARARASI TÜRKİYAT KONGRESİ//II. INTERNATIONAL TURKOLOGY CONGRESS, 2023
Türk kültüründe köklü bir geleneğe sahip olan saçı, devlet ve toplum hayatının mühim bir parçasıdır. İslâm öncesi Türk hükümdarlarından itibaren görülen saçı adeti, Türklerin İslâmiyet’i kabul etmesinden sonra da günümüze kadar devam etmiştir. Bu yönüyle tarihsel süreçte kültürel devamlılığın önemli bir örneğini teşkil etmektedir. Saçı geleneğinin uygulanışı, değişen siyasî ve dinî şartlara göre farklılıklar göstermiştir. Ancak resmî törenlerde ve toplumsal hayatta yer alması hususunda özünü muhafaza etmiştir. Saçı adeti genel olarak tahta çıkma, elçi kabul merasimi ve düğünlerde görülmektedir. Uygulamadaki esas amaç bir sevinç ve mutluluk kaynağı olarak para yahut değerli madenleri etrafa saçmaktır. Bu durum hem zenginlik hem de cömertlik göstergesidir. Timurlularda kendisinden önce kurulan Türk ve Türk-İslâm devletlerinde olduğu gibi saçı adetine büyük önem vermişlerdir. Timurlu Devleti’nde düğün, hükümdarın karşılanması, askeri sefer ve hükümdardan af dileme hususlarında saçı adetine başvurulmuştur. Dolayısıyla saçı geleneği hem toplumsal hem de siyasi hayatta görülen bir uygulamadır. Timur ve oğlu Şahruh dönemlerinde saçı uygulaması daha çok düğün merasimlerinde görülür. Bu doğrultuda gelinin karşılanmasından, düğün sürecinin sonuna kadar saçı adetine başvurulmuştur. Zikredilen dönemde bir sefere çıkmadan önce askerin moralini arttırmak için de değerli eşyalar saçıldığı bilinmektedir. Ayrıca Timurlu hükümdarının üstünlüğünü tanıyan diğer hükümdarlar, bir bağlılık sembolü olarak saçı adetine başvurmuşlardır. Bu çalışmada Türklerde saçı geleneği genel bir şekilde incelenmiş, tarihsel köklerine temas edilmiş ve Timurlularda uygulanışı değerlendirilmiştir. // Sacı tradition, which has a deep-rooted custom in Turkish culture, is an important part of the life of the state and society. Sacı custom seen from the pre-Islamic Turkish rulers continued untill today after the Turks accepted Islam. In this aspect, it is an important example of cultural continuity in the historical process. The practice of sacı tradition varied according to changing political and religious conditions. However, it has preserved its essence in terms of taking part in official ceremonies and social life. The custom of sacı is generally seen in the throne, ambassador acceptance ceremony and weddings. The main purpose of the practice is to scatter money or precious metals around as a source of joy and happiness. This is a sign of both wealth and generosity. The Timurids, as in the Turkish and Turkish-Islamic states established before them, attached great importance to the custom of sacı. In the Timurid State, the tradition of sacı used in case of weddings, receptions of the ruler, military expeditions and asking for forgiveness from the ruler. Therefore, the tradition of sacı is a practice seen in both social and political life. During the reigns of Timur and his son Shahruh, the custom of his hair was mostly seen in wedding ceremonies. In this direction, the tradition of sacı from the reception of the bride to the end of the wedding process is seen. It is also known that during the mentioned period, valuable items were scattered to increase the morale of the soldier before going on an expedition. In addition, other rulers, recognizing the supremacy of the Timurid ruler, resorted to the custom of sacı as a symbol of loyalty. In this study, the tradition of sacı in Turks and its historical roots were evaluated in general and its application in Timurids was examined.