Οι τέχνες στο ελληνικό σχολείο. Μιλώντας για τα μορφωτικά και τα κοινωνικά σύνορα. (original) (raw)
Related papers
2016
The subject of this thesis results from the findings of many studies that both the initial and the ongoing intercultural training of teachers at all levels have often been set in a wrong context, emphasizing mostly the theoretical and the traditional teacher-centered teaching. On the contrary, according to our approach, teacher training for the intercultural management of diversity aims primarily to challenge the teacher's own identities, behaviour, and relationships, so that they cease to function merely as receptors and transporters of theories about the intercultural school. This research, assuming that interculturalism is an overriding issue for the Greek school, aims to contribute to the framing of a theory of intercultural education, by providing specific support actions for teachers that derive from the field of theatre, and, thus, to meet the growing demand for training with new tools, ways and methods, compatible with the principles of intercultural education, as well as person-centred and reflective critical approaches to adult education. As part of an action research, which belongs to the broad disciplines of performance and pedagogical studies, an original holistic intensive teacher training program is implemented, which aims to foster teachers' intercultural competence by using the vehicle of theatricality. In this training program there is a primary focus on the method of the Theatre of the Oppressed, as well as an attempt to systematize the use of theatrical and experiential techniques from social theatre, the performing arts in education, and experiential intercultural education. As regards methodology, the research belongs to the qualitative research paradigm. Data generation, collection, and analysis are based on performance ethnography and performing artsbased research as well as on grounded theory.
Ανοικτή Εκπαίδευση: το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία, 2016
In this paper, we present the basic principles of design and implementation of an animation workshop in Ionidios secondary school of Piraeus for the creation of an audiovisual animated message against the intolerance using the narrative and morphological possibilities of the animation technique. Thereafter, we analyze morphologically the animation film created through the workshop trying to link the script and direction choices with the teaching strategy and to justify them in pedagogical terms. Finally, we explore the contribution of the workshop to educational process in traditional and distance learning. Περίληψη Στην εργασία αυτή περιγράφονται οι βασικές αρχές σχεδιασμού και υλοποίησης ενός σχολικού βιωματικού εργαστηρίου στο οποίο αξιοποιούνται οι αφηγηματικές και μορφολογικές δυνατότητες της τεχνικής του animation για τη δημιουργία ενός επίκαιρου κοινωνικού μηνύματος από τους μαθητές της πρώτης λυκείου της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Επίσης, γίνεται μορφολογική ανάλυση της ταινίας animation, η οποία προέκυψε από το εργαστήριο, και σύνδεση της αφηγηματικής δομής της με τη διδακτική στρατηγική του εργαστηρίου. Τέλος, γίνεται μια διερεύνηση της πιθανής παιδαγωγικής αξιοποίησης του εργαστηρίου και της ταινίας που προέκυψε από αυτό στο πλαίσιο συγκεκριμένων αρχών ενεργητικής μάθησης τόσο στην κλασσική όσο και στη εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Για μια νέα σύμπραξη της Παιδαγωγικής του Θεάτρου και του Μουσείου
Epistēmēs Metron Logos, 2019
Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η αποτίμηση της σύμπραξης δυοδιεπιστημονικών πεδίων, της Παιδαγωγικής του Θεάτρου και τηςΜουσειακής Αγωγής. Θεωρώντας ότι το σύγχρονο μουσείο και ηανάγκη να προσελκύσει ένα πιο διευρυμένο κοινό το οδηγούν να αναθεω-ρεί παρόντα μοντέλα εξήγησης και ερμηνείας των συλλογών του, προτεί-νουμε μια δημιουργική προσέγγιση των μουσειακών εκθεμάτων. Ειδικό-τερα, η θεατρική προσέγγιση αποτελεί γόνιμο εκπαιδευτικό περιβάλλονκαι μέσον ενδυνάμωσης της συνάντησης του μουσειακού αντικειμένου καιτων επισκεπτών, τους οποίους εμπλέκει με τρόπο βιωματικό, μέσω θεατρι-κών ρόλων, στην βαθιά κατανόηση του μουσειακού κόσμου, των αιτιωδώνσχέσεων και της συνολικής πραγματικότητας, η οποία βρίσκεται πίσω απότα μουσειακά εκθέματα.
Δημοσιεύτηκε στο Κ. Tσουκαλά και Δ. Γερμανός (επιμ.), Παιδική χωρική αφηγηματικότητα. Πόλη– παιχνίδι – εκπαίδευση (σ. 261-279). Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, 2019
Tο εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Προσχέδια: η αρχιτεκτονική πάει σχολείο» το οποίο πραγματοποιήθηκe σε δύο δημόσια νηπιαγωγεία του κέντρου της Αθήνας, τη σχολική χρονιά 2015 – 2016, θα μπορούσε επιγραμματικά να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις. Η 1η φάση αφορούσε στην παρατήρηση και καταγραφή του άμεσα βιωμένου χώρου του νηπιαγωγείου από τα παιδιά. Κατά τη 2η φάση τα παιδιά πραγματοποίησαν ελεύθερες διαδρομές στη γειτονιά και κράτησαν σημειώσεις για τις βόλτες τους. Στη συνέχεια επεξεργάστηκαν αυτό το υλικό στο χώρο του νηπιαγωγείου. Στην 3η φάση τα παιδιά επικεντρώθηκαν και μελέτησαν τέσσερα κτίρια – κατοικίες, χαρακτηριστικές της γειτονιάς των Άνω Πετραλώνων. Τα παιδιά συζήτησαν με τους κατοίκους και συνέλεξαν στοιχεία – «μαρτυρίες» για την ταυτότητα των κτιρίων μέσα από μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση της κοινωνικής πραγματικότητας. Η 4η φάση περιστρέφεται γύρω από το τρίπτυχο «σκέφτομαι – σχεδιάζω – κατασκευάζω». Τα παιδιά, αξιοποιώντας τις γνώσεις που απέκτησαν στις προηγούμενες φάσεις...
Παιδαγωγική Επιθεώρηση, 2006
Ένα από τα πιο κλασικά τεστ της αρχαίας, τραγικής μας ποίησης διδάσκεται μέσα από το βιβλίο της Γλώσσας στην Στ ́ τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Η εξάλειψη της κεντρικής του έννοιας, η αδύναμη μετάφραση καθώς και η λανθασμένη ερμηνεία του κειμένου στο Βιβλίο του Δασκάλου αλλάζουν δραματικά τις σκέψεις του ποιητή και τις κάνουν να μοιάζουν με καινοτόμες ιδεολογικές απόψεις που κατακλύζονται από το ανθρωπολογικό ήθος κυριαρχίας. πάνω στη φύση και μη οικολογικά στερεότυπα. Σε αυτό το έργο παρουσιάζεται μια διαφορετική προσέγγιση. Το κείμενο αποκαθιστά τη σκέψη του ποιητή και τονίζει τις γόνιμες ιδέες και την επικαιρότητά της σε σχέση με προβλήματα τεχνικής, γνώσης του ανθρώπου και οικολογίας. Αυτή η ανάλυση θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ενόψει της συγγραφής του νέου Βιβλίου Μαθητή.
Η συμβολή του εκπαιδευτικού δράματος στην κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών
Aristotle University of Thessaloniki, 2020
Τμήματος Επιστημώ ΠΜΣ ΑΙΣΘΗ ΔΙ Η Η σ συ υμ μβ βο ολ λή ή τ το ου υ ε εκ κπ πα αι ι π πα αι ιδ δι ιώ ών ν.. Μ Μι ια α έ έρ ρε ευ υν ν « «Μ Μι ι T Th he e c co on nt tr ri ib bu ut ti io on n o of f D Dr r A An n a ac ct ti io on n r re es se e Εισηγήτρια: Ευμορφία-Επιβλέπων: Αντώνιος Λεν Eξεταστική επιτροπή: καθηγήτρια, ΤΕΑΠΗ, ΕΚ Θε ΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚ ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδε Παιδαγωγικής Σχολής ΑΠΘ ΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ-ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ι ιδ δε ευ υτ τι ικ κο ού ύ δ δρ ρά άμ μα ατ το ος ς σ στ τη ην ν κ κο οι ιν νω ων νι ικ κή ή α αν ν ν να α-δ δρ ρά άσ ση η τ το ου υ θ θε εα ατ τρ ρι ικ κο ού ύ ε ερ ργ γα ασ στ τη ηρ ρί ίο ου υ γ γ ι ικ κρ ρό ός ς Β Βο ορ ρρ ρά άς ς» », , σ στ τη η Θ Θε εσ σσ σα αλ λο ον νί ίκ κη η.. r ra am ma a i in n E Ed du uc ca at ti io on n o on n c ch hi il ld dr re en n' 's s s so oc ci ia al l d e ea ar rc ch h o on n a a t th he ea at tr re e c co om mp pa an ny y i in n T Th he es ss sa al lo o Σοφία Σγούρου ιος Λενακάκης Κωνσταντίνος Βουγιούκας, Αντιγόνη Πα Η, ΕΚΠΑ) Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος 2019 ΟΝΙΚΗΣ αίδευσης της ΕΙΣ ν νά άπ πτ τυ υξ ξη η τ τω ων ν γ γι ια α π πα αι ιδ δι ιά ά: : d de ev ve el lo op pm me en nt t.. o on ni ik ki i.. νη Παρούση (Αν. Αν η αγάπη σας είναι ένα δένδρο, Ευχαριστώ.. μου μάθατε την καρδιά να ανοίγω σαν ανθό, απ'τα κλαδιά να παίρνω φόρα να πετώ, τους ανέμους να αντέχω και στις ρίζες να γυρνώ.. Μαμά, Μπαμπά, Αδελφέ μου, πριν, τώρα και για πάντα Ευχαριστώ..
Ο Στοχασμός στην Εκπαιδευτική Πράξη και την Αρχική Παιδαγωγική Κατάρτιση
Παιδαγωγικά ρεύματα στο Αιγαίο
Με αφετηρία εργασία του τρέχοντος τεύχους η οποία προσεγγίζει την έννοια του κριτικού στοχασμού στο πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων και αναδεικνύει τη δυναμική σχέση ανάμεσα στην εμπειρία και τη μάθηση που οδηγεί τελικά σε αναπλαισίωση εντός μιας μετασχηματιστικής διαδικασίας, επιχειρείται στο παρόν κείμενο η προσέγγιση του στοχασμού στο πεδίο της εκπαίδευσης και της αρχικής παιδαγωγικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών. Συγκεκριμένα, γίνεται μια βασική αναφορά στην έννοια και την τυπολογία του στοχασμού και την χρησιμότητά του για τον εκπαιδευτικό και εν συνεχεία δίνεται έμφαση στη στοχαστική σκέψη του ανερχόμενου εκπαιδευτικού (φοιτητή/τρια) και τους τρόπους με τους οποίους δυνητικά μπορεί να ενισχυθεί αυτή η διαδικασία, στο πλαίσιο ενός προπτυχιακού προγράμματος σπουδών.
Καλλιεργώντας την κριτική σκέψη στο Δημοτικό Σχολείο
2021
Ζ παξνχζα Μεηαπηπρηαθή Δξγαζία Δηδίθεπζεο ππνβιήζεθε ζην Παηδαγσγηθφ Σκήκα Γεκνηηθήο Δθπαίδεπζεο ηνπ Γεκνθξίηεηνπ Παλεπηζηεκίνπ Θξάθεο γηα ηελ απφθηεζε ηνπ ηίηινπ κεηαπηπρηαθψλ ζπνπδψλ εηδίθεπζεο ζηηο Δπηζηήκεο ηεο Αγσγήο.
Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης, 2017
Ζ εξγαζία επηδηώθεη λα εμεηάζεη βηβιηνγξαθηθά ηνπο όξνπο εηδηθέο καζεζηαθέο δπζθνιίεο (ΔΜΓ) θαη παξαβαηηθή ζπκπεξηθνξά, λα αλαδεηήζεη κε πνηνλ ηξόπν ζπλδένληαη ν πνιηηηζκόο ηνπ ζρνιείνπ θαη ηεο νηθνγέλεηαο. Οη ΔΜΓ (δπζιεμία) εκθαλίδνληαη κέζα ζηε ζρνιηθή ηάμε θη απνηεινύλ δπζρέξεηεο ζηελ αλάγλσζε, ηε γξαθή, ηελ νξζνγξαθία θαη ηα καζεκαηηθά. Ζ θξνληίδα ή ε έιιεηςε ππνζηήξημεο, θαηαγξάθεηαη ηόζν ζην πεξηερόκελν ηνπ πνιηηηζκνύ ηνπ ζρνιείνπ όζν θαη ηεο νηθνγέλεηαο. Ζ ζρνιηθή απνηπρία εθιακβάλεηαη από ηνλ πεξίγπξν ησλ παηδηώλ σο αδηαθνξία θαη ηα ίδηα ηα παηδηά ζηαδηαθά νδεγνύληαη ζηνλ θνηλσληθό απνθιεηζκό. Μειέηεο έρνπλ δείμεη (Υξεζηάθεο, 2013) πσο ηα άηνκα κε εηδηθέο εθπαηδεπηηθέο αλάγθεο, είλαη πεξηζζόηεξν επηξξεπή ζηε ρξήζε νπζηώλ, ζηελ απόηνκε θαη βίαηε ζπκπεξηθνξά ζε ζρέζε κε άιινπο ζπλνκειίθνπο ηνπο. Ζ αδπλακία θαηαλόεζεο ησλ νξίσλ (πξνζσπηθώλ θαη θνηλσληθώλ), θαζώο θαη ε ειιηπήο ελεκέξσζή ηνπο γηα ηηο αξλεηηθέο επηπηώζεηο ησλ επηινγώλ ηνπο, θαηαγξάθεηαη ζε κηα ζεηξά παξαβαηηθώλ ζπκπεξηθνξώλ. Λέμεηο θιεηδηά: εηδηθέο καζεζηαθέο δπζθνιίεο, δπζιεμία, παξαβαηηθόηεηα, ζρνιηθή εηνηκόηεηα, πνιηηηζκόο ζρνιείνπ, πνιηηηζκόο νηθνγέλεηαο Δηζαγσγή-βηβιηνγξαθηθή αλαζθόπεζε ύκθσλα κε ηηο έξεπλεο γηα ηελ εθπαίδεπζε ησλ παηδηώλ κε δπζθνιίεο (Υξεζηάθεο, Κ, 2011), αλαθέξνληαη όηη παηδηά θαη έθεβνη θαηά ηε δηάξθεηα ηεο ζρνιηθήο ηνπο πνξείαο παξνπζηάδνπλ καζεζηαθέο δπζθνιίεο πνπ απνηεινύλ εκπόδην γηα ηελ πξόνδό ηνπο. Οη αηηηνινγηθνί παξάγνληεο γηα ηελ παηδηθή παξαβαηηθόηεηα έρνπλ αλαθεξζεί ζηε λεπηαθή