Prezentacja wprowadzająca do projektu "Poprzez stulecia, języki i kultury Cuda św. Menasa jako źródło historyczne, utwór literacki i tekst liturgiczny" (original) (raw)
Related papers
Pierwsze Chorwackie Przekłady Łacińskich Hymnów Do Matki Bożej (Analiza Językowa)
2015
Prayers and hymns to the Virgin Mary are among the first and most important works of Croatian literature created in the national language. The paper gives an overview of the analysis of the first Croatian language translations of Latin hymns to the Virgin Mary (from the XVI–XVII cc.) and, where possible, profiles their authors. Most frequently translated hyms were: Ave maris stella, Quem terra, pontus, aethera and Salve Regina.
Łacińskie źródła monodii liturgicznej z klasztoru oo. Karmelitów w Oborach
Seminare. Poszukiwania naukowe
Artykuł prezentuje w sposób syntetyczny dwa rękopisy liturgiczno-muzyczne z klasztoru oo. Karmelitów w Oborach: antyfonarz i graduał. Autor dokonuje ogólnej charakterystyki źródeł, wskazując na cechy kodykologiczne oraz zawartość. Następnie przedstawia zasób dyferencji psalmowych antyfonarza. Korzystając z kanadyjskiego projektu internetowego Rebekki Shaw (http://differentiaedatabase.ca) ustala, w jakim stopniu terminacje kodeksu oborskiego należą do powszechnie stosowanych schematów euouae, a na ile księga zawiera warianty melodyczne nieznajdujące odpowiednika w tradycji chorałowej.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 2015
20-22 września 2010 roku w Gnieźnie odbyła się kolejna konferencja z cyklu "Język religijny dawniej i dziś (w kontekście teologicznym i kulturowym)", organizowana przez Zakład Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego i Onomastyki UAM, Wydział Teologiczny UAM, Wydział Filologiczno-Filozoficzny Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk przy współpracy Komisji Języka Religijnego PAN. Jednym z tematów przewodnich były religijne aspekty piśmiennictwa związanego z "Solidarnością" i innymi ruchami społecznymi, co podyktowane było chęcią uczczenia trzydziestej rocznicy powstania NSZZ "Solidarność". Tematyka ta wyraźnie uwidoczniła się w prezentowanych tekstach, które ogniskują się wokół problemu ruchu "Solidarność" lub odnoszą się do początków ruchu solidarnościowego. Widać to między innymi w tytułach referatów: Rola religii i wiary w ruchu społecznym "Solidarność" (prof. dr hab. Stanisław Mikołajczak), "Solidarność" w pismach Jana Pawła II (prof. dr hab. Kazimierz Dopierała), Aktualność i znaczenie etyki solidarności Józefa Tischnera (ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz, s. dr Maria Krystyna Bogdan), Filmowe obrazy dławienia "Sierpnia": polskie Pasje (ks. prof. dr hab. Marek Lis), Wideo i "Solidarność"-tematyka religijna w niezależnym filmie dokumentalnym lat 80. (dr hab. Mikołaj Jazdon). Teksty rozpoczynające konferencję stanowiły zatem przypomnienie znaczenia i historii ruchów niepodległościowych, głównie "Solidarności" w historii Polski, których oddźwięk widoczny jest w różnego rodzaju tekstach kultury-również w filmie i innych sztukach wizualnych. Kolejne wystąpienia referentów ogniskowały się wokół problematyki szeroko rozumianego języka religijnego, na który referenci patrzyli nie tylko Poznańskie Studia Polonistyczne Seria językoznawcza t. 18 (38), z. 1
Roczniki Humanistyczne, 2021
MAŁGORZATA ŻAK-KULESZA * 3 Według relacji ks. W. Natera wszystkie korony i kołpak nałożył prymas Wyszyński, a kard. Karol Wojtyła oraz bp Piotr Gołębiowski symbolicznym gestem dotknięcia koron współuczestniczyli w akcie koronacji. Por. Nater i Stanik 175. 4 Odpusty w sanktuarium w Studziannie odbywają się w dni obchodów liturgicznych: Świętej Rodziny (w oktawie Narodzenia Pańskiego), Ofiarowania Pańskiego (2 lutego), św. Józefa (19 marca), Zwiastowania NMP (25 marca), św. Filipa Neri (26 maja), Zesłania Ducha Świętego (50. dnia po Wielkanocy), św. Jana Chrzciciela (24 czerwca), Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia), Narodzenia NMP (8 września), św. Michała Archanioła (29 września) oraz Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia). Zob. Z dawna Polski Tyś Królową 468. 5 Według przepisów prawa kanonicznego diecezjalnemu przedstawicielowi Stolicy Apostolskiej zostało przedstawione studium historyczno-teologiczne, przygotowane przez ks. W. Natera, poświadczające cudowność obrazu i jego żywą obecność w kulcie. Koronacje obrazów odbywały się według instrukcji zawartych w Pontyfikale Rzymskim (z 1961 r.) oraz za zgodą papieża. Ryt zawarty w Pontyfikale Rzymskim obowiązywał do 1981 r., kiedy opracowano nową formułę liturgiczną, wydaną w odrębnej księdze liturgicznej Obrzędy koronacji wizerunku Najświętszej Maryi Panny, która w polskim tłumaczeniu ukazała się w 2004 r. 6 Boski status macierzyństwa Maryi usankcjonowały postanowienia Soboru Efeskiego (431). Pierwszą koronę dla wizerunku Madonny (Oratorium św. Piotra w Rzymie) przeznaczył papież Grzegorz III w 732 r. Za popularyzacją tego rytu stoi natomiast o. Hieronim Paolucci di Cambola da Forli, kapucyn, który nawoływał do składania darów i kosztowności, by wykonać z nich insygnia koronacyjne dla świętych wizerunków. Oficjalną pieczę nad rytem koronacji obrazów maryjnych przejęła Kapituła Watykańska w 1636 r. na mocy testamentu Alessandra Sforzy Pallavicino, księcia 8 Opracowanie ks. W. Nater i S. Stanika, zatytułowane Dzieje Sanktuarium Matki Boskiej Świętorodzinnej, powstało jako wynik szczegółowej kwerendy archiwalnej, źródłowej, zbierającej wiadomości z kronik parafialnych, dokumentów rękopiśmiennych i aktualnych ksiąg parafialnych dokumentujących kult obrazu ołtarzowego. 9 Na s. 3 czytamy tam: "Pewnieysza iednak tradycya, że ten Obraz przysłał Ferdynand II. Cesarz Chrześciański, Nayiasnieyszemu Królowi Polskiemu, Wladysławowi IV. przez J. W. JMci Xiędza Jana Lipskiego Bìskupa Chełmskiego, za osobliwą donatywę, z Córką swoią Cecylią Renatą za żonę poślubioną".
Zeszyty Glottodydaktyczne Jagiellońskiego Centrum Językowego, 2023
Artykuł niniejszy dotyczy dwóch zagadnień, to jest recepcji lektury rzymskich dzieł historycznych w dawnym polskim szkolnictwie oraz metod pracy nad tekstami historyków rzymskich na lektoracie języka łacińskiego we współczesnej szkole wyższej. W pierwszej części w krótkim zarysie autorka przedstawia, jak kształtowały się zainteresowanie i charakter pracy nad tekstami rzymskich historyków w szkolnictwie w dawnej Polsce od średniowiecza aż po XX wiek. Druga część artykułu odnosi się do wybranych zagadnień dydaktycznych, które są realizowane na podstawie tekstów rzymskich historyków na współczesnym lektoracie języka łacińskiego. Autorka dzieli się tutaj własnymi doświadczeniami dydaktycznymi oraz prezentuje pewne propozycje metod pracy nad przekładem i analizą lektury rzymskich historyków, tak aby oparty na nich proces nauczania-uczenia się był interesujący i inspirujący zarówno dla wykładowcy, jak i studenta.
2009
Od kilku już lat w kalendarz spotkań naukowych organizowanych przez Wydział Teologiczny UŚ w Katowicach wpisują się majowe konferencje poświęcone różnorodnym kwestiom liturgicznym. W ramach tegorocznego spotkania organizatorzy zaproponowali podjęcie refleksji na temat zagadnień zebranych pod wspólnym tytułem „Natura i cechy zgromadzenia liturgicznego chrześcijan”. Tym razem doroczne spotkanie miało jednak szczególny charakter. W programie konferencji naukowej przewidziano bowiem ceremonię wręczenia Księgi Jubileuszowej ks. prof. dr. hab. Wincentemu Myszorowi – pierwszemu dziekanowi Wydziału Teologicznego w Katowicach – dla uczczenia 40. rocznicy jego pracy naukowej. Zasługi ks. profesora Wincentego Myszora dla rozwoju patrologii trudno przecenić, a ich bliższe omówienie przekracza możliwości krótkiego sprawozdania. Jest to zresztą niekonieczne, gdyż dorobek naukowy Jubilata, dobrze znany w gronie patrologów oraz innych miłośników chrześcijańskiego antyku, został dokładnie opracowany...