Current Challenges to Peacebuilding Efforts and Development Assistance (original) (raw)
Related papers
Studia Prawa Publicznego
Operations under the auspices of the Security Council mandate span over 70 years. Repeatedly involved in resolving armed conflicts, they have made a significant contribution to ensuring security and stability around the world. In practice, they have taken the form of operations by individual states, coalitions, other international organizations or simply as United Nations missions composed of contingents provided by Troop Contribution Countries (TCC). While operations under the auspices of the United Nations have been involved on several occasions in offensive activities under Chapter VII of the Charter of the United Nations, and the question of responsibility for these actions has been the subject of many legal analyses and judgments, missions organized by the United Nations are always recognized as neutral, and their activities as conciliatory and focused on monitoring the cessation of hostilities, or supervising the disengagement between the parties of the conflict, with the use ...
Podżeganie i pomocnictwo do czynu popełnianego za granicą
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2021
Artykuł poświęcony jest problematyce odpowiedzialności karnej podżegacza i pomocnika za podżeganie lub pomocnictwo do czynów, które mają zostać popełnione poza terytorium Polski. Zgodnie z art. 18 § 2 i § 3 polskiego Kodeksu karnego nakłanianie do oraz ułatwianie popełnienia czynu zabronionego jest zabronione pod groźbą kary. Wątpliwe jest przy tym to, czy owe regulacje mają zastosowanie do sytuacji, gdy czyn, do którego popełnienia sprawca nakłania lub popełnienie którego ułatwia, ma być realizowany za granicą. Co do zasady możliwości takiej wyłączyć nie można. Istnieją jednak pewne kategorie czynów, w odniesieniu do których karalność podżegania czy pomocnictwa do ich zagranicznego popełnienia jest wyłączona. Po pierwsze, z uwagi na to, że znamię danej czynność wykonawczej może wypełnić jedynie zachowanie na terenie Polski, po drugie, dlatego że dane dobro może zostać zaatakowane tylko w kraju oraz, po trzecie, ponieważ wykonanie czynu za granicą nie będzie miało charakteru nieostr...
Terroryzm zagrożeniem dla bezpieczeństwa międzynarodowego i praw człowieka
2008
BEZPiECZENSTWO t e o r i a i p r a k t y k a Kazimierz Kraj Terroryzm zagrożeniem dla bezpieczeństwa międzynarodowego i praw człowieka Terroryzm współczesny jest zjawiskiem, którego przyczyny tkwią w skomplikowanych procesach społecznych, politycznych i religijnych. Znanych definicji terroryzmu funk cjonuje ponad dwieście. Oczywiście powstają nowe1. Po raz pierwszy słowa terro ryzm we współczesnym jego rozumieniu użyto podczas Konferencji Międzynarodo wego Stowarzyszenia Prawa Karnego w Brukseli2 w 1930 r. Konwencja Genewska z 16 listopada 1937 r. spróbowała opracować definicję terroryzmu. Ustalona wtedy definicja brzmiała: A kty terroryzm u w niniejszej konw encji o zn a cza ją działania p rz e stęp cze, skierow ane przeciw ko jakiem ukolw iek p a ństw u, je ś li zo sta ły p o d jęte z z a m iarem wywołania stra ch u w um ysłach p o szczeg ó ln ych osób, g ru p albo w sp o łeczeń stw ie3. Konwencja nie została ratyfikowana przez wym aganą liczbę jej sygnatariuszy i w związku z tym nie weszła w życie. W 1972 r. Komitet Prawny Organizacji Narodów Zjednoczonych debatował nad definicją terroryzmu międzynarodowego. Przy tej nie udanej próbie zdefiniowania zjawiska terroryzmu omawiano elementy, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu pojęcia terroryzmu. Zaliczono do nich: dzia łalność przeciw osobom korzystającym z ochrony prawa międzynarodowego (głowy państw i rządów, dyplomaci), działalność prowadzącą do porywania samolotów pa sażerskich, "eksport gwałtu" i "eksport terroryzmu". Debata nie została rozstrzyg nięta. Aby uściślić na potrzeby artykułu charakter oraz przedmiot terroryzmu, posłużę się definicją zaw artą w rosyjskiej ustawie o przeciwdziałaniu terroryzmowi.
Partnerstwo Wschodnie wyzwaniem czy zagrożeniem dla Rosji? / Kazimierz Kraj
2009
Partnerstwo Wschodnie jest jedną z inicjatyw podejmowanych przez UE, mającą na celu zabezpieczenie interesów jej członków w stosunkach z najbliższymi sąsiadami. Program współpracy zaproponowany przez Polskę i Szwecję ma objąć sześć państw : już współdziałających z UE w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa.-Celemartykułujestprzedstawieniekrótkiejcharakterystykipolitykiwschodniej UE, z uwzględnieniem czynnika polskiego, ukazanie rosyjskiej strategii w stosunku do Unii oraz scharakteryzowanie podejścia Rosji do Partnerstwa Wschodniego. Założeniem artykułu jest wykazanie, że Federacja Rosyjska traktuje Partner stwo Wschodnie pragmatycznie, a jego krytyka przez polityków i publicystów ma wymiar werbalny, nie mający poważniejszego przełożenia na praktykę stosunków Rosja-UE. Wschodni wymiar polityki Unii Europejskiej i Partnerstwo Wschodnie Polityka wschodnia w polskim wydaniu obrosła w mity i uproszczenia. Przemyśle nia Jerzego Giedroycia oraz Juliusza Mieroszewskiego z lat 80. ubiegłego stulecia były podstawą polskiej współczesnej, refleksji.nad stosunkami z narodami Europy Wschodniej. Wcześniejsze polskie działanie i myślenie o polityce wschodniej wiąza ło się z budowaniem sojuszy przeciwko centrum imperium rosyjskiego; Przymierza były budowane w granicach imperialnej Rosji i poza nią. Przez lata Polacy podej mowali różne działania mające na celu rozbicie imperialnej Rosji. Począwszy od idei współdziałania z ruchami rewolucyjnymi, w tym z partią bolszewicką, poprzez
Contemporary overseas migration : between old reflections and new processes : introduction
2018
Współczesne migracje zamorskie… : pomiędzy dawnymi ustaleniami a nowymi procesami. Wprowadzenie Tom ten podejmuje temat współczesnych procesów migracji zamorskich, określanych w literaturze przedmiotu również takimi terminami jak: migracje zaoceaniczne, międzykontynentalne oraz, w węższym znaczeniu, transatlantyckie czy transpacyficzne. Dwie cezury czasowe, związane z istotnymi zmianami politycznymi, społeczno-kulturowymi i gospodarczymi w Europie, wyznaczają nasze rozumienie współczesnych migracji zamorskich. Po pierwsze rok 1989, który zapoczątkował przemiany ustrojowe w Europie Środkowo-Wschodniej i dał początek tzw. czwartej fali migracji zamorskich. Po drugie rok 2004, kiedy to do struktur Unii Europejskiej dołączyły nowe państwa (w tym i Polska), zmieniając tym samym po pierwsze mapę ruchów migracyjnych (czy tworząc tzw. nową geografię mobilności), określanych mianem migracji poakcesyjnej (Garapich 2014; Anacka 2010; Kaczmarczyk 2008), a po drugie-mapę zainteresowań badaczy migracyjnych, chcących nadążyć za analizą dokonujących się zmian. Ten ostatni czynnik stał się jedną z głównych przesłanek do podjęcia wiodącego tematu. Przedstawiciele nauk społecznych z reguły zgodni są co do tego, że badania migracyjne wpisują się w szerokie spektrum badań nad zmieniającym się społeczeństwem (Grabowska 2014, s. 31) i dowodzą jednocześnie wzrastających tendencji w zakresie tych badań, tak na gruncie polskim, jak i europejskim (Grabowska 2014, s. 28-37) 1. Także badania amerykańskie prowadzone są z bardzo dużą intensywnością 2. W całym, istniejącym dziś bogactwie podejmowanych tematów i analiz, da się 1 Zdaniem Izabeli Grabowskiej, polskie badania migracyjne w zasadniczy sposób nie odbiegają od tych, które prowadzone są w Europie, a do najczęściej podejmowanych tematów zaliczyć można: międzynarodowe przepływy migracyjne i regulacje prawne, migracje i rozwój, praca migrantów, przedsiębiorczość i integracja ekonomiczna, społeczna integracja migrantów, zróżnicowanie kulturowe, religijne i językowe w Europie, tożsamość, uczestnictwo w życiu społecznym, relacje międzyetniczne i różnorodność, czas, pokolenia i płeć w migracjach, wielopoziomowe zarządzanie migracjami (zob. Grabowska 2014, s. 30). 2 Szczegółowe omówienie amerykańskiego stanu badań znacznie przekracza ramy tego tekstu i mogłoby być kanwą osobnego opracowania; stąd też nie podejmujemy się tutaj ich opisu.