Early modern Ottoman History Research Papers (original) (raw)

2025, Journal of Governance and Regulation

This paper aims to analyze the Ottoman taxation (timar) system which resembles medieval European feudalism. In this article, a chronological approach and contemporary scientificmethodological techniques have been used, as well as analytical and interpretation methods to clarify the Ottoman legal rules that regulate property rights focused in Kosovo. Based on this research, it has been found that the Ottoman government declared that all rural agricultural land belonged to the state, as well as that the peasant who worked on it had the status of an inherited tenant, and as a reward for his work he had the right to use it but as foreign property. This paper concludes that only a part of villagers representatives was integrated into the ranks of the spahis and the leaders of the Ottoman state, and Albanians had and kept such privileges until the end of foreign rule. This article is important to reflect on the influence that the Ottoman timar system had on the establishment of the Ottoman Empire in the countries which were its vassals, even though it has its own weaknesses .

2025

1461 yılında Trabzon'un müslümanlar tarafından fethedilmesi şehirde din değiştirme olaylarını tetiklemiştir. Ancak şehirde yaşayan bazı Hristiyanlar müslümanlığı seçmiş gibi görünseler de gizliden eski inançlarını yaşamaya devam etmişlerdir. Gizli din taşıyan bu topluluk Trabzon Vilayeti'nde Trabzon-Gümüşhane tarihi yol üzerinde bulunan Sümela Manastırı'nın bulunduğu ve Hristiyanlığın eskiden beri merkezi konumunda olan Maçka ve civarındaki bölgede kendini göstermiştir. Daha iç taraflarda ise aynı durum Gümüşhane sancağı, Torul Kazasına bağlı ve madencilikle bilinen Kromi ve İstavri köylerinde görülmüştür.

2025

HISTORY OF COUPS FROM THE OTTOMAN EMPIRE TO THE REPUBLIC Number History Sultan / Prime Minister Explanation 1 1373 Murad I. Ottoman prince Savci Çelebi and Byzantian prince Andronikos IV. revolted in cooperation against their fathers, respectively Sultan Murad I. and Emperor Palaiologos. The revolt was unsuccessful. 2 1446 Mehmed II. Buçuktepe Rebellion or Buçuktepe Incident was organized by the Janissaires on the grounds that their salaries were paid with depreciated coins. An extra half-coin was promised to each soldier. But the Janissairies went further and requested the resignation of young Mehmed II and rethronement of his father Murad II. The latter assumed once more the Sultan position. This rebellion is the first Janissary rebellion in Ottoman history. 3 1512 Beyazid II. Prince Selim fought against his father for the throne but was defeated. However, the Janissaries revolted against Beyazid II. and requested thronement of Prince Selim. Beyazid II. had to abdicate. Soon after, Beyazıd II. lost his life. It is alleged that he was poisoned upon the orders of his son. 4 1622 Osman II. Murder of sultan Osman II. by the Janissaries due to his reform plans in the army. He is the first sultan assassinated by the Janissaries. 5 1623 Mustafa I. In 1623, during his second reign, Mustafa I. was dismissed on the grounds that he was mentally unstable. He was replaced by Murad IV. Sultan Murad was a small child and therefore his mother Kösem Sultan ruled as vice regent. 6 1648 Ibrahim Due to his extravagant life and indifference to his Grand Vizier's bribery, Sultan İbrahim (son of Kösem Sultan and brother of Murad IV.) was dethroned. He was replaced by Mehmed IV., his son. Mehmed IV. (son of Valide Hatice Sultan) was a small child when he acceded to the throne. His grandmother Kösem Sultan ruled as vice regent. İbrahim was later murdered upon the joint decision of his mother and senior officials.

2025

Source: TDV, Şeyhülislam -Şeyhülislam Zembilli Ali Efendi remained in office between 1503-1526 (23 years) during the reigns of Beyazıd II and Selim I. -Şeyhülisilam Ebussuud Efendi remained in office between 1545-1574 (29 years) during... more

2025, Tarnóczky Zsóka

A szakdolgozatomban azt vizsgálom, hogy milyen irányai voltak a Thököly-felkelés külpolitikájának és milyen politikai eszközökkel alakították a kurucok a diplomáciát.

2025, Tarihyazımı

The Battle of Ankara in 1402 between Tīmūr and Sulṭān Yıldırım Bāyezīd I occupy an important place in the history of the Ottoman Empire and marks the beginning of the Ottoman Interregnum or Fetret Devri. The decentralization and subsequent collapse of the centralized Ottoman state is largely attributed to this battle. This paper examines the narrative of the Battle of Ankara by the sixteenthcentury scholar Muṣliḥ al-Dīn al-Lārī, a Safavid immigrant who settled in the Ottoman Empire. A unique perspective on the battle is provided by Lārī's universal history, Mirʾāt al-Advār wa-Mirqāt al-Akhbār, written in Persian which he presented to the Ottoman Sulṭān Selīm II on his enthronement. This paper argues that despite the work being dedicated to an Ottoman sultan, Lārī's account legitimizes Tīmūr and his campaign against the Ottomans by presenting Tīmūr's actions in a favorable light.

2025

Mahmud Muhtar Paşa (1867-1935) Hayatı, Askerî ve Siyasî Faaliyetleri, Eserleri

2025, INTERNATIONAL JOURNAL OF TURKOLOGY

13. yüzyılda yaşadığı ifade edilen ve Anadolu ile Balkanlar'da geniş bir üne kavuşmuş olan
Sarı Saltuk, sufi bir inanç önderi olarak tanınmaktadır. Osmanlıların Balkanları fethetmesinden
önce özellikle Balkanlar ve Avrupa’nın daha uzak bölgelerine seyahat ederek İslam’ı
insanlara tebliğ eden bir alperendir. Bununla birlikte Sarı Saltuk’un hayatı ve yaşamındaki
uygulamalara bakıldığında kültürlerarası evrensel bir kimlik ön plana çıkmaktadır. Anadolu,
Balkanlar ve Avrupa’da kendisine atfedilen pek çok makamı bulunan Sarı Saltuk’un menkıbevi
hayatı, sözlü kültürde canlılığını korumakta ve kültürler arası önemini günümüzde de
devam ettirmektedir. Sarı Saltuk’a atfedilen birçok türbe ve makam bulunmaktadır. Bu çalışmada
Sarı Saltuk’un kültürlerarası yeri ve kaynaklarda yer alan Polonya-Gdansk şehrindeki
makamı ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler: Polonya, Gdansk, Sarı Saltuk, Noel Baba, Bektaşilik, Derviş, İslam.
Abstract
Lived in the 13th century; Sarı Saltuk, who gained great reputation in Anatolia and the Balkans,
is one of the caliphs of Haci Bektashi Veli. He was an alperen (a warrior dervish) who
traveled, particularly to the Balkans and more distant regions of Europe, spreading Islam
before the Ottoman conquest of the Balkans. However, when examining Sarı Saltuk’s life
and practices, a universal and intercultural identity comes to the forefront.
Sarı Saltuk is associated with numerous shrines and sacred sites across Anatolia, the Balkans,
and Europe. His legendary life continues to thrive in oral culture, maintaining its intercultural
significance to this day. Many tombs and shrines are attributed to him. This study
focuses on

2025

Παρουσίαση βιβλίου του Levent Kayapinar, καθηγητή Ιστορίας στο ΠΑνεπιστήμιο της Άγκυρας, με θέμα την πρώτη φορολογική καταγραφή του πληθυσμού της Πελοποννήσου το 1460, σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της οθωμανικής κατάκτησης. Η πρωτοτυπία του συνίσταται κυρίως στο ότι αποτυπώνει την ακριβή πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πρν από την έναρξη των εξισλαμισμών ή της εγκατάσταση Τούρκων εποίκων.

2025, İSKENDERİYE KÜTÜPHANESİ'NDEKİ GÖREV DAĞILIMI ÜZERİNE

Öz Makedonya Kralı Büyük İskender (MÖ 336-323) MÖ 332 yılında Mısır'ı fethetmiş ve Mısır'da Hellenistik kültür izleri yer edinmeye başlamıştır. Kral tarafından kendi adına kurulmuş olan İskenderiye kenti bu kültürün oluşumuna zemin hazırlamıştır. Büyük İskender'in ardıllarından I. Ptolemaios Soter (MÖ 305-282) Mısır'da Ptolemaios Hanedanı'nı kurmuş ve Hellen kültür izlerini yaygınlaştırmıştır. Bu faaliyetlerin en önemlisini Mouseion ve içerisinde barındırdığı İskenderiye Kütüphanesi oluşturmuştur. İskenderiye Kütüphanesi Antikçağ'ın öğrenim merkezlerinden birini teşkil etmiş ayrıca kütüphanede sistematik çalışmanın sağlanmasıyla görev dağılımı da kendini görünür kılmıştır. Görev dağılımı ile birlikte gelişen süreçte kütüphanenin başında bir başkan ve başkanın sorumluluğu altında bulunan çalışanların yer aldığı bir düzen oluşturulmuştur. Bu çalışanlar özellikle çeviri faaliyetleri ile yazınların çoğaltılması ve düzenlenmesiyle sorumlu tutulmuşlardır. Aynı zamanda İskenderiye Kütüphanesi ilim insanlarının tek bir çatı altında toplanmalarına fırsat tanımış ve bilimsel faaliyetlerin yürütülmesini kolaylaştırmıştır. Bu çalışmada, İskenderiye kentinin Hellenistik dönemdeki önemiyle birlikte, kentte yer alan İskenderiye Kütüphanesi'ndeki görevlilerin belirlenmesi ve bu görevlilerin faaliyet alanlarının netleştirilmesi amaçlanmıştır.

2025

In the medieval period, Jews in Muslim lands paid state taxes, which included the poll tax and communal imposts, mainly income and property taxes. Communal taxes covered internal expenses. For example, butchers in Babylonia paid a weekly tax. The Jews of Alexandria also supported themselves through a tax on meat. 1 Everyday community expenses and debts to the Ottoman administration were chiefly financed by direct progressive taxes on capital and income (pecha). Social services, charity institutions and rabbis' salaries were covered by the gabela, an indirect tax on kosher foods, namely meat, cheese, wine, and flour for baking matzot. The pecha was paid largely by the rich, who were exempted from other taxes, including the meat gabela, putting a disproportionate financial burden on the poor, a frequent source of social tensions. In the nineteenth century, gabela-related conflicts erupted in the Jewish communities of Istanbul, Salonica, Izmir and elsewhere. 2 But only the gabela strife in Izmir in 1846-1847 led to a temporary split in the community, even though there is no evidence that it suffered from the tax burden more than Jews in other cities. This essay explains why events in Izmir in 1846-1847 took an unusual turn, culminating in a community breakup.

2025, Diyanet Arapça İlmî Dergi

Tercüme makale / Translation article ÖZ Kudüs, 1517 ilâ 1917 yılları arasında Osmanlı Devleti tarafından yönetildi. Kudüs'ün Müslümanlar tarafından kutsal sayılması Osmanlı Devleti'nin bu dört asırlık yönetimindeki sosyal politikalarına doğrudan yansıdı. Bu kapsamda Müslümanların müreffeh bir yaşam sürmeleri için şehirde mevcut bulunan vakıf eserler yaşatılmaya devam etti ve ayrıca vakıflar aracılığıyla yeni eserler inşa edildi. Ancak Osmanlılar tarafından Kudüs'te inşa edilen ilk vakıf eseri 1517 senesinin daha öncesine uzanmaktadır. Çandarlı İbrahim Paşa'nın eşi İsfahan Şah Hatun 1437 senesinde Kudüs Harem-i Şerifi'nde bir medrese inşa ettirmiştir. Medrese, Osmaniyye, Hanım Hatun ve İsfahan Şah Hatun isimleriyle tanınmaktadır. Osmanlı Devleti tarafından Kudüs'te görev yapan Hanefî müftülerin bu medresedeki müderrisler arasından atanması medreseyi ayrıcalıklı kılmaktadır. İsfahan Şah Hatun, bu medrese için kurduğu vakfa temlik yoluyla edindiği 33 köy ve 1 mezrayı akar olarak tahsis etmiştir. 15. yüzyılda kurulan medresenin asırlar boyunca ilmî faaliyetlerini sürdürmesinde bu zengin vakıf akarlar etkili olmuştur. Bu çalışma Kudüs'teki ilk Osmanlı vakıf eseri olan İsfahan Şah Hatun Medresesi için kurulan vakfın tarihî serencamını ortaya koymayı amaçlamaktadır. İsfahan Şah'ın kimliğine ilişkin literatürde yer alan tartışmalara değinildikten sonra vakfiyesinden hareketle vakfın gelir ve giderleri tespit edilmiştir. Ayrıca arşiv belgelerine yansıdığı şekliyle vakfa yönelik müdahaleler ve bu müdahalelere karşı verilen mücadeleler ele alınmıştır.

2025, IL SUONO DEL CUORE Studi islamistici per Alberto Ventura

The study of Sufism as part of Islamic studies is usually considered
as starting with d’Herbelot’s translations of the Golestān of Saʻadī
included in his Bibliothéque Orientale. His interest was certainly dri-
ven by the beauty of the rhyming prose of the text. However, d’Her-
belot was not the first, and not the only one who translated texts
about Sufism and Sufi orders. In this paper it will be presented a
text that briefly describes the history and practices of 19 ṭuruq acti-
ve in the Mediterranean at the end of 17th century, as reported in
two separate manuscripts realized for the Bolognese count Luigi
Ferdinando Marsili (d. 1730). Although the information provided
by this text is often prone to the legend, it is quite accurate and,
most important, it is translated from an Islamic source.
The text presented in this paper is one of the first, if not the
very first, translations of an Oriental text about Sufism and Sufi or-
ders. European travelers often collected information from friends and fellows about rituals and in some cases even attended the
samāʻ ceremony of the Mevlevis or the ḥaḍra of the Qādirīs. All
this came to us in travel accounts and historical books that were
mediated by an ideological and religious bias. It was also influ-
enced by an obvious lack of information about the spiritual and
textual background of Sufism, that was presented to their eyes as a
popular practice, made of spectacular events, crooks and beggars.

2025, Nuova Antologia Militare

This article analyses the size and composition of the Venetian professional army deployed in the East Adriatic war theatre during the Republic’s last three wars against the Ottoman Empire from 1645 to 1718. A distinctive feature of this war theatre was that the Venetians, at the end of all three wars, remained victorious and succeeded in enlarging their East Adriatic possessions. Contrary to the assertions of local historians, who studied these wars and almost unanimously ascribed all of the Venetian victories to local irregulars, this enquiry shows that professional army units bore the main burden of fighting. Moreover, the entire Venetian strategy in this theatre was determined by the availability of these troops. This analysis is based on archival records produced by the contemporary Venetian military administration.

2025

The stages through which the Ottoman conquest of Albanian territories took place during the 15 th century and the process of Islamisation that followed later remain topics of curiosity for Albanian and foreign scholars. Unlike other neighbouring nations, who accepted Ottoman hegemony but continued to adhere to their traditional confession, among Albanians we observe a gradual change in religious affiliation that began with the settlement of the Ottomans in this area. Thus, both Ottoman cadastral registers and Western archival documentation testify primarily to a portion of the elites who had converted to the Islamic faith by becoming part of the Ottoman administration and military class, letting us understand that the trend of conversion came from the upper classes towards the common people. The spread of the Islamic faith among Albanians during this time also marked the shaping of their religious map, where the population of this geography now consisted of three major religious groups: Roman Catholic, Christian Orthodox, and Muslim. In this article, we will analyse the relations of Albanian elites with the Ottomans during the phase of establishing Ottoman rule in Albanian territory, as well as the impact that this relationship had on the process of Islamisation of Albanians. The analysis and the study will focus mainly on the Ottoman cadastral registers (Tahrir Defterleri) of the 15 th century for the lands inhabited by the Albanian population.

2025, Antikvitás és Reneszánsz 15 - Különszám Szörényi László 80. születésnapjára

A tanulmány a Švejk magyar fordításaiból következetesen kihagyott magyar nyelvű káromkodásokból kiindulva arra tesz kísérletet, hogy a román nyelvben a magyarokra pejoratív értelemben használt bozgor szó Szilágyi N. Sándor által már korábban felvetett etimológiáját bizonyítsa. A verbálisan agresszív magyarok 18. század óta, különösen a német irodalomban elterjedt kliséje az itt bemutatott források alapján éppen az első világháború környékén erősödött meg Németországban és a Monarchiában, s lett a korábbi huszár-rekvizitumból a közönséges és olcsó humor bármikor elővehető eszköze, amelyet a kortárs magyar közvélemény viszont egyre kevésbé tolerált, Trianont követően pedig már (feltehetően) mintegy automatikus, védekező reflexszel egyszerűen ignorált.

2025, Katalin Pelczéder

Patrociny Settlement Names in Medieval Veszprém
During the 12th and 13th centuries, religious place names became increasingly common among Hungarian toponyms, reflecting the growing influence of the church in various aspects of life. This study explores how the place names of Veszprém in the Middle Ages conveyed the presence and prominence of the church within the city.
First, I outline the onomastic and historical context of the research. Religious place names form a complex category, encompassing names that refer to church buildings or their parts (e.g., Fehéregyház ‘white church’), clergy or church organizations (e.g., Apáti ‘abbot’s’), and the patron saint of the church (e.g., Szentmihály ‘(church) consecrated in honor of St. Michael’). Of these, my focus is on the place names of Veszprém that derive from the name of a church’s patron saint (i.e., patrociny). In the introduction, I briefly review the current onomastic
literature on this topic and then present the historical sources for the study. These sources consist of the Latin charters of the town up to the mid-16th century, which contain both Hungarian and Latin place names.
In the second part of the paper, I analyze the patrocinies that have become place names individually. The church played a significant role in the history of Veszprém during the Middle Ages: the bishopric was established at the turn of the millennium, and several monastic orders settled in the town. Of the city’s eight settlement parts, seven developed around religious institutions. The names of patron saints are reflected not only in the names of districts but also in those of hospitals, streets, mountains, and valleys.
The distinction between patrocinies and patrociny place names in the documents is often unclear. Therefore, I present not only the place names but also the patrociny data. I examine both Latin and Hungarian place names, as some names appeared in Latin before Hungarian—or only in Latin during the Middle Ages. The name of the church is always provided as a heading (e.g., Szent Margit egyháza ‘Church of St. Margaret’). At the start of the analysis, I identify the area and provide a brief historical overview. This is followed by a linguistic analysis of patronyms and place names. Altogether, the names of seven patron saints (Benedek, Iván ~ János, Katalin, Margit, Mária ~ Boldogasszony, Miklós, Tamás) and Mindszent (‘All Saints’), in either Latin or Hungarian, were used as place names in the medieval town. As a result, this section of the study includes eight individual analyses.
The final part of the paper summarizes the conclusions of the name analysis. Each quarter surrounding a church or monastery was named after a patron saint. Although some names are occasionally used and some are unique. Hungarian place names were documented later than their Latin counterparts, appearing only from the 15th century. Probably the ecclesiastical influence explains the long survival of the Latin name use. The uniformity of these names suggests that the Church assigned them in a deliberate and systematic manner, rather than allowing them
to develop spontaneously.
The primary owners of the city were the bishop, the cathedral chapter, and two monastic orders, who likely sought to assert their ownership through the names they assigned. The establishment of churches and monasteries likely coincided with the formation of settlement units, which further encouraged this type of naming. These findings align with recent onomastic studies. To better understand the medieval naming of ecclesiastical centers like Veszprém, further research is needed to
determine whether this phenomenon was widespread or specific to certain locations.

2025, YAZIT Kültür Bilimleri Dergisi

Yöntem bilgisi, özünde felsefi anlam katmanlarını barındıran bir kavramdır. Bu katmanlardan "logos"u yani "us"u merkezine alan yöntem bilgisi; ele alınacak konunun veya hipotezin mantık, ölçü, oran, söz, düşünme vd. duygudan ayrılan teknik unsurlarla değerlendirmesini içerir. Bu kıstaslar altında bugüne kadar yazılmış çeşitli Türk edebiyatı tarihlerini ele aldığımızda, yöntem bilgisi açısından çok sesli bir ortam oluştuğu görülür. Üstelik Türk tarihinin de çok sesli olması, edebiyat tarihlerinin muhtevasını içinde bulunduğu döneme göre biçimlendirmiş ve birçok çeşitli kıstasa göre yazımını gerektirmiştir. Bu minvalde iki bölüme ayrılan kitabın ilk kısmı Osmanlı döneminde yazılmış edebiyat tarihlerini ele alırken, ikinci kısım ise Cumhuriyet dönemindeki edebiyat tarihi yazıcılığını değerlendirmektedir. Bu bölümlendirmenin muhtevası ve yöntem bilgisi, giriş kısmında verilen genel çerçevede sunulan beş soruya cevap aramaktadır. Bu beş soruya verilen cevaplarsa Türk edebiyatında kendine özgü bir yer edinmiş olan "edebiyat tarihçiliği"nin serüvenini tartmamıza vesile olmuştur. Bu tanıtım yazısında, kitap içerisinde yazılan bölümlerden hareketle Türk edebiyatında edebiyat tarihlerinin yazılışının nasıllığı ve daha önemlisi niçinliğini göstermeye çalışılacaktır.

2025, International journal of Turkology

Lived in the 13th century; Sarı Saltuk, who gained great reputation in Anatolia and the Balkans, is one of the caliphs of Haci Bektashi Veli. He was an alperen (a warrior dervish) who traveled, particularly to the Balkans and more distant regions of Europe, spreading Islam before the Ottoman conquest of the Balkans. However, when examining Sarı Saltuk’s life and practices, a universal and intercultural identity comes to the forefront.
Sarı Saltuk is associated with numerous shrines and sacred sites across Anatolia, the Balkans, and Europe. His legendary life continues to thrive in oral culture, maintaining its intercultural significance to this day. Many tombs and shrines are attributed to him. This study focuses on Sarı Saltuk’s intercultural role and the shrine attributed to him in Gdańsk, Poland, as mentioned in historical sources.

2025, Elsine-i S̱elās̱e: A Cultural Analysis of Transmission and Translation in the Ottoman Empire

Elsine-i S̱elās̱e explores the complexities of translation in the Ottoman Empire, examining the intersections of Arabic, Persian, and Turkish (elsine-i s̱elās̱e) that formed the linguistic backbone of Ottoman high culture and literature. The contributors investigate translation practices, cultural exchange, and power relations that shaped the Ottoman intellectual landscape, covering topics such as literary translations, lexicography, and the evolution of Ottoman Turkish as a lingua franca. Focusing on the fifteenth to the nineteenth centuries, the articles reveal the intricate web of linguistic, cultural, and historical forces that influenced translation decisions, authorship, and readership in the Ottoman Empire, shedding new light on the dynamics of cross-cultural communication and knowledge transfer in pre-modern Eurasia.

2025, Nazariyat Journal

The accuracy of medieval approximations of the Sine of 1° reached its peak with the works of the Persian mathematician and astronomer Ghiyāth al-Dīn Jamshīd al-Kāshī (d. 832/1429), and his patron Ulugh Beg (d. 853/1449), the Timurid ruler of Transoxiana and a mathematician and astronomer in his own right. Their works were written during the active phase of the Samarkand observatory, which was founded by Ulugh Beg and whose final product, Zīj-i Sulṭānī, was the most accurate zīj of the medieval period. Even though neither of their treatises on approximating the Sine of 1° has reached us, Kāshī’s and Ulugh Beg’s approximation methods were transmitted through the works of their colleagues at the observatory, namely Qāḍī-zāda al-Rūmī’s (d. after 844/1441) recension of Kāshī’s treatise and ʿAlāʾ al-Dīn ʿAlī al-Qūshjī’s (d. 879/1474) commentary on Zīj-i Sulṭānī. Unlike Qāḍī-zāda’s treatise, Qūshjī’s commentary has not received the attention it deserves from historians. Thus, it has not been noticed that what is presented in Qūshjī’s commentary under the rubric of “Ulugh Beg’s demonstrative method” is, in fact, a synthesis of Kāshī’s and Ulugh Beg’s approximation methods. The present article aims to fill this gap by offering an edition and English translation of the relevant passages of Qūshjī’s commentary, distinguishing the two scholars’ methods from each other, and presenting them in modern mathematical notation.

2025

Book Review: Milena Petkova, Meždu Anatoliya i Rumeliya. Yurutsite i stopanskoto rayonirane na časti ot Tsentralnite Balkani, sredata na XV – sredata na XVI vek [Between Anatolia and Rumelia. The Yuruks and the Economic Zoning of Parts of... more

2025

The Journal of Balkan and Black Sea Studies is an Istanbul-based publication dedicated to fostering academic exchange among social scientists from Turkey, the Balkans, the Caucasus, and Eastern European countries. Launched in 2018, the journal has published thirteen issues to date. The current, fourteenth issue features three research articles and one book review.
The first article, titled “Siege, Battle, Verse: The Siege of Shkoder During the Balkan Wars of 1912–1913 in the Poetic Memoirs of Mehmed Fahri Pasha” (in Turkish) by Dindar Negiş and Mehmet Beşikçi, examines the unique verse-form memoirs of Mehmed Fahri Pasha. These memoirs provide the only known independent first-hand account of the 1912–1913 Shkodër siege. Through comparative analysis, the article reconstructs the conflict’s events, explores the impact of famine and bombardment, and evaluates the memoir’s contribution to Ottoman military historiography and post-war memory.
The second article, “The Geopolitical Weight of the 1946 Paris Peace Conference in the Balkans” by Onur Köse, analyzes how Balkan regions were represented during the 1946 conference. Employing a method inspired by Caldara and Iacoviello’s geopolitical risk model, the study quantifies references to nearly 2,000 geographic areas across 300 meetings. It highlights shifting geopolitical priorities—especially Russian influence—and lays the groundwork for understanding long-term changes in the geopolitical landscape of the Balkans.
The third article, “Anaklia Project: Strategic Importance and Challenges” by Nasiba Mirzayeva, discusses the Anaklia deep-sea port project in Georgia. Intended to enhance Georgia’s cargo transportation capacity and link East and West, the project has drawn attention due to the limitations of other Black Sea ports such as Poti and Batumi, which cannot rival Turkish and Russian ports. The article outlines the challenges the Anaklia initiative has faced since its inception.
The issue also includes a book review by Mehmet Hacısalihoğlu on the book “Meždu Anatoliya i Rumeliya. Yurutsite i stopanskoto rayonirane na časti ot Tsentralnite Balkani, sredata na XV – sredata na XVI vek” [Between Anatolia and Rumelia. The Yuruks and the Economic Zoning of Parts of the Central Balkans, Mid-15th – Mid-16th Century] (in Bulgarian) by Milena Petkova.

2025

Questa è una delle prime carte nautiche dell'era delle scoperte transatlantiche europee che può essere datata con precisione...

2025, OTAM

In this article, the policy of the Ottoman administration to pacify
the military groups that formed the Qaramanids army is discussed.
From Mehmed the Conqueror until the end of the sixteenth century,
the policy followed by other Ottoman sultans against these groups is
outlined. How were the soldiers of Qaramanids assimilated by the
Ottoman administration when Mehmed II the Conqueror annexed
most of the land belonging to the Qaramanids in 1468? This article
seeks to answer this question, based mainly on Ottoman archive
documents. As a first measure, Mehmed II broke the tribal ties
between the nomads who made up the Qaramanids army. He brought
the servants (kul or gulam) of Balkan, Black Sea and Aegean origin to
the province of Qaraman. Some soldiers who were pro-Qaramanids
joined the Ottoman army voluntarily. Most of the Qaramanids
supporters and nomads, who did not accept the Ottoman rule,
migrated to Iran. During the Ottoman-Mameluke wars, a policy of
pacification was also applied against the soldiers and nomads who
sided with Egypt. Secondly, the Ottoman power was tried to be felt
among the nomads through the princes they appointed to Konya.New
soldiers were brought from western Anatolia to the Qaraman region.
Other soldiers were added to the struggle between local aristocracy and
newly arrived Turcoman. The Ottoman administration not only
heavily taxed the nomads, but also tried to bring them into a settled
life. The Ottoman administration succeeded in assimilating most of
these nomads within a century. At the end of the sixteenth century,
there were hardly any nomads who were pro-Qaramanids to oppose
the Ottoman rule.
Key Words: Ottomans, Qaramanids, Nomads, Fiefs, Konya,
Anatolia, Turkey.

2025, The Skin of Marcantonio Bragadin in Venetian-Ottoman Negotiations (1571-1596)

Venezia LA MUSA TALÌA EDITRICE 2025. In 1571, Marcantonio Bragadin, the last Venetian captain of Cyprus, was skinned alive by order of Lala Mustafa Paşa, commander of the Ottoman forces. His skin was stuffed and used as a bargaining tool with the Serenissima. The skin was recovered and is now preserved in the Basilica of Saints John and Paul, pantheon of the Venetian doges and heroes. It is normally believed that the recovery of the relic took place in 1580 on the initiative of the Bragadin family. This study shows instead that it was a Venetian state initiative and took place in 1575-1576, using various means including one of Titian's most enigmatic paintings. ALESSIA CECCARELLI is Researcher of Early Modern History at Sapienza Università di Roma. Her main area of interest is political-diplomatic history with a special focus on the Republics of Genoa and Venice.

2025, DergiPark (Istanbul University)

Başvuruda bulundu. Kabul edildi.

2025

Uzun yıllardan beri Paris’te, Doğu Dilleri ve Medeniyetleri Enstitüsünde (INALCO) Osmanlı Araştırmaları ve Türk Tarihi kürsüsünde Osmanlı İmparatorluğu ve çağdaş Türkiye üzerine akademik çalışmalarını sürdü- rerek önemli çalışmalara imza atan Prof. Dr. Faruk Bilici çalışmalarını esas olarak İslam kurumları tarihi, 16-20. yüzyıl Fransa-Osmanlı ilişkileri ve Osmanlı Dönemi Mısır tarihi konularında yürütmektedir. Bilici son çalışmalarında Mısır üzerine odaklanarak Napolyon’un Mısır Seferi1 ve Süveyş Kanalı’nın açılması2 ile ilgili eserleri ile bu alana önemli katkılar sunmuştur.
Osmanlı-Fransız ilişkilerinde tarihsel bir kırılma noktası yaratarak Doğu Akdeniz’deki güç dengelerini değiştiren ve “Doğu Sorunu’nun” da başlangıcını teşkil eden Napolyon’un Mısır Seferi, yazarın girişte de ifade ettiği gibi Türk tarih yazımında yeterince incelenmiş bir konu değildir. Bugün konu ile ilgili araştırma yapmak isteyenlerin Türkçe literatürde başvurabilecekleri kaynaklar hâlen daha Enver Ziya Karal’ın3 ve İsmail Soysal’ın4 çalışmalarıdır. Bu çerçevede Bilici’nin 2017’de İskenderiye’yi merkeze alarak Mısır Seferi’ni ele aldığı çalışması bu eserin hareket noktasını oluşturması açısından önemli bir başlangıç olmuştur. Bilici, bu kez Türkçe olarak yayımladığı eserinde konuyu daha geniş bir pencereden ele alarak bu kez “işgal” olarak tarif ettiği Napolyon’un Mısır Seferi’ni işgalin öncesi, işgalin neden olduğu gelişmeler ve işgal sonrası süreç olmak üzere incelemeyi tercih etmiştir. Bu şekilde III. Selim’in iktidarındaki “en kritik dört yılın hikâyesini” Mısır’ın işgali çerçevesinde ortaya koymuştur.

2025

Tam ve etraflı bir araştırma olmak iddiasını taşımayan bu yazı mı meydana getiren malzeme, kısmen 1953 senesi Nisan ayı içinde Yunanistan'da yaptığım ufak bir seyahatte toplanmış, kısmen ise da ğınık yerli ve yabancı neşriyattan derlenmiştir. Uzun asırlar Osmanlı İmparatorluğunun hududlan içinde kalan Yunanistan'ın, bu devre âid mimarî eserlerinin hiç değilse bâzılarını, kısaca tanıtmak gayesiyle bir araya getirdiğim bu küçük notların, Rumeli'deki Türk-Osmanlı hâ kimiyeti kültür tarihine olduğu kadar, umumî Türk san'atı tarihine de-velevki azda olsa-bir fayda sağlayacağını umuyorum. Bu maka lemde, Aüna ve Selanik gibi iki büyük şehirdekilerden başka, acele dolaştığım bâzı Makedonya (Karaferye, Kesriye, Vodina, Yenice v.s.) şehirlerindeki Türk eserlerine dâir kısaca izahat verilmiş, ikinci bir kısımda ise, bizzat görmüş olmamakla beraber, neşriyat vasıtasiyle ta nıdığım diğer bâzı yerlerdeki eserlerden bahsedilmiştir 1 .

2025, Türkiyat Mecmuası

Eş ref Şah'a taraf-ı Devlet-i alîyeden elçilik hizmetiyle me'mur olub vâdi-i levazım-ı risâletde karin-i zuhûr olan hekimâne harekâtı pesendîde ve meşkûr olmağla matlûbu olan tarik ile mazhar-ı kerem kı lınması melhûz-ı evlîyay-i ni'am olan Raşid Mehmed Efendi hazretleri murad-ı fuadları üzere kaza-i mezbûr [istanbul kadılığı] ile bârhatt 1 Raşid Efendi, Vekayi'nâme'sıam muhtelif yerlerinde bilhassa birinci çildi mukaddemesi ile beşinci cildi sonunda, kendi hâl tercümesinin Haleb kadılığına kadar olan kısmı hakkında malûmat vermektedir. Bunun haricinde bk.

2025

Preprint. CC BY-NC-SA. One man, Osman, and about 300 mercenary horsemen began one of the most powerful Muslim dynasties across Europe, Asia and North Africa. The Ottoman Empire lasted continuously for over 600 years, and was a dynamic, multicultural and multireligious society. This diversity and plurality are highlighted in Jem Duducu's book The Sultans: The Rise and Fall of the Ottoman Rulers and Their World: A 600-Year History (2018). To him, the term Ottoman culture is more than a reference to Turkishness; the gene pool of today's Turkish people is truly mixed (incorporating Eurasian and Middle Eastern DNA). He writes: 'The Ottoman Empire existed from roughly 1300 to 1922', lasting longer than the 'British, French or Mughal Empires'.

2025, Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi

Öz Sünnî-Şiî ayrışması başta olmakla dinî akımlar ve mezhepler arasındaki bölünme İslam dünyasında rekabet, çekişme ve çatışmalara neden olmuştur. Ayrışma ve bölünmeler İslam'ın tarih sahnesine çıktığı dönemden başlamış olup itikadî, fikrî ve siyasi boyutları ile dikkat çekmiştir. Sünnî çoğunluk ve Şiî azınlıktan oluşan İslam dünyasındaki çatışmalar bununla sınırlı kalmamış, zamanla mezhepler içinde ortaya çıkan yeni akımlar bu görüntüyü daha karmaşık hale getirmiştir. İslam dünyasındaki çalkantı ve çekişmeler duraksamadan, neredeyse kesintisiz bir şekilde günümüze kadar devam etmiştir. İslam âleminin önemli bir parçasını teşkil eden Türk dünyası da bu ayrışmalardan nasibini almıştır. 16. yüzyılda I. Şah İsmail'in önderliğinde siyasi ve askerî güç olarak şekillenen Safevî devletinin tarih sahnesine çıkması bu anlamda ciddi bir kırılma noktasıdır. Askeri önder, ozan ve mürşit olmanın yanı sıra kendisine kutsiyet atfedilen I. Şah İsmail'in manevi kişiliği kısa sürede beşerî güç kazanmasına yol açarken Anadolu Türkmenleri üzerinde de etkisini göstermiştir. Bu gelişmeleri bir tehdit olarak gören Sultan Yavuz Selim Safevîlere savaş açmayı tek çare olarak görmüştür. Türk tarih yazınında Kızılbaşlık-Sünnîlik çekişmesini objektif bir bakış açısıyla değerlendirmek her zaman zor olmuştur. Günümüzde, bahse konu olan ayrışma ve çatışmanın inanç temelli oluşundan ziyade siyasi ve iktisadi faktörlerden kaynaklandığını ortaya koyan sağduyulu bir bakış açısına, ayrıca tarafsız bir yaklaşıma ihtiyaç duyulmaktadır. Her ne kadar siyasi ve ideolojik kalıplara çerçevede yazılmaya mahkûm edilse de Sovyet şarkiyatçılarının Safevî tarihine dair çalışmaları ilgi çekicidir; zira pek çok araştırmada, bahsi geçen konu birincil kaynaklar üzerinden, siyasi, sosyal, dini ve kültürel açıdan ve bütüncül bir boyutta incelenmiştir. Bu şarkiyatçılardan birisi ünlü tarihçi Nikolay Dmitriyeviç Mikluho-Maklay'dır. Yazarın 15-16. yüzyıllarda İran'da Şiîliğin içtimaî karakterini ele alan makalesinde Safevî devletinin ortaya çıkışı, Kızılbaşların iktidara gelişi ve I. Şah İsmail'in din siyaseti irdelenmiştir. Bu siyasetin başarılı olması için kullanılan baskı ve şiddet söz konusu makalede öne çıkan konular arasındadır. Yazarın, bahsi geçen makale yer alan görüş ve tespitleri günümüzde alan literatüründe yer alan çalışmalar üzerinden yorumlanmıştır.

2025, Zemin

* Yazıyı dikkatle okuyup önerilerde bulunan Fatma M. Şen ve Helga Anetshofer'e çok teşekkür ediyorum.

2025, Sic Iturs ad Astra

A legújabb kutatások eredményei szerint az I. világháborút követően egészen a 20-as évek közepéig hazánk folyamatos migrációs nyomás alatt állt. A népességmozgás 1914-ben kezdődött, amikor a cári csapatok galíciai betörésének következtében rövid időn belül 400 ezernél is több polgári személy kényszerült elhagyni lakhelyét. Egyes becslések szerint 1916-ban a 200 ezer főt is meghaladta azon székely menekültek száma, akik az erdélyi román betörés elől menekültek el a Magyar Királyság Királyhágón túli vármegyéiben. Végül 1918-ban a történelmi Magyarország szétesésével újabb migrációs „roham” indult, amely immáron éveken keresztül tartott. Az 1918 után kibontakozó menekültválság a korábbi népmozgásokkal ellentétben már az érkezők hosszú távú integrációs kényszerével járt a központi adminisztrációk számára, ugyanis legkésőbb a trianoni békeszerződés aláírásának pillanatában egyértelművé vált, hogy az utódállamokból repatriáltak egyhamar nem térhetnek haza addigi otthonaikba. A menekültek integrációjának egyik kulcskérdése lakhatásuk mihamarabbi megoldása volt, azonban a háború alatt kialakult kötött lakásgazdálkodás súlyos lakáshelyzetet teremtett 1918 után, amelynek következményeképpen a közel félmilliós menekült embertömeg elhelyezése megoldhatatlannak tűnő akadályokba ütközött. A levéltári, illetve sajtóforrások tanúsága szerint a sebtében eszkábált barakk- és szükséglakások mellett a menekültek elhelyezése javarészt iskolatermekben történt. A tanulmány a Magyar Nemzeti Levéltár Hajdú -Bihar Vármegyei Levéltárának, illetve a Tiszántúli Református Egyházkerület Levéltárának iratai és a vonatkozó szakirodalom segítségével bemutatja a debreceni menekültek helyi iskolákban történt elhelyezésének mikéntjeit és az ebből fakadó konfliktusok sokaságát.

2025, Turkoslavia

Long before postmodern historical novels such as Italo Calvino’s "Le città invisibili" (Invisible Cities, 1972), Umberto Eco’s "Il nome della rosa" (The Name of the Rose, 1980), Christa Wolf’s "Kassandra" (Cassandra, 1983), and Salman Rushdie’s "The Enchantress of Florence" (2008) captivated readers with their imaginative, thoroughly researched, and carefully plotted envisioning of the past, there was Vera Mutafchieva’s "Случаят Джем" (The Case of Cem). Published in Bulgaria in 1967, this 500-page novel anticipates by two decades the genre that in 1988 Linda Hutcheon would term “postmodern historiographic metafiction.”

2025

Báthory Orsolya, Bene Sándor, Kármán Gábor, Kruppa Tamás és Zászkaliczky Márton, szerk. Források a 17. századi magyar politikai gondolkodás történetéhez. 3. Bibliotheca Hungariae Politica. Magyar Politikai Könyvtár. Budapest: reciti,... more

2025

Ces articles ont été écrits par Onnik Jamgocyan dans diverses revues académiques entre 1990 et 1995. En les regroupant dans la présente publication, notre objectif est de mettre en lumière quelques sujets de l’histoire financière de l’Empire ottoman entre les XVIIIe et la première moitié du XIXe siècle, et faciliter l’accès de ces sources à nos chercheurs et historiens. Au cours de ses études universitaires, Jamgocyan a eu l’occasion de mener des recherches dans les archives et les bibliothèques de Paris, Venise, Stockholm, Londres, Istanbul et Trieste. Il a ainsi utilisé des sources inédites ou très peu exploitées en français, en vénitien, en italien, en arménien, en anglais, en ottoman et en latin. L’un des derniers disciples de Fernand Braudel, Jamgocyan soutint une thèse de Doctorat en Sorbonne en 1988, sur “Les Finances de l’Empire ottoman et les Financiers de Constantinople de 1650 à 1853”, sous la direction d’un grand historien, le Professeur Jean-Claude Perrot, et sous la présidence du Professeur Robert Mantran, le maître incontesté des études ottomanes de l’époque. Ses travaux scientifiques lui valurent d’être nommé au grade de chevalier dans l’Ordre National des Arts et des Lettres par la République Française en 1993, et l’obtention, en 2011, du Diplôme d’Habilitation à Diriger des Recherches (H.D.R.) à l’EHESS, sous la direction de Hamit Bozarslan, et sous la présidence du Professeur François Georgeon. Les études de Jamgocyan mettent l’accent sur l’histoire économique ottomane, et attirent l’attention sur des périodes très intéressantes, et d’une grande importance de l’histoire de cet empire. Parmi celles-ci, la place d’Istanbul, la capitale des Sultans, dans la chaîne d’approvisionnement de la seconde moitié du XVIIIe siècle jusqu’au début du XIXe siècle, la perception de la Révolution française dans la capitale ottomane, le déclin de l’intensité du commerce français en Méditerranée orientale et ce à la veille de la Révolution française. Ses travaux contiennent des détails rarement rencontrés dans l’histoire sociale et économique ottomane. Jamgocyan comble dans une certaine mesure les lacunes de la littérature en mentionnant directement certaines des figures éminentes de la diplomatie européenne ainsi que les amiras, sarafs et financiers arméniens qui ont occupé une place remarquable dans l’histoire économique ottomane. On retient notamment son article sur les Serpos, une famille financière arménienne très influente au XVIIIe siècle, dont l’ancêtre a été Saraf Bachi et Bazarguian Bachi de sept Grand Vizirs entre les années 1720 et 1754. De même l’article sur I. M. d’Ohsson, largement cité dans l’histoire de la diplomatie ottomane, et celui sur Meguerditch Amira Djézaïrlian, une figure brillante du règne du Sultan Abdul- Médjid.
Gérard Dédéyan, Professeur émérite d’Histoire à l’Université Montpellier III et Académicien, préfacier de l’ouvrage La Fin de l’Arménie ottomane d’Onnik Jamgocyan, signale “une science sans faille” de l’auteur. Les éditeurs de ce recueil d’articles d’Onnik Jamgocyan veulent à leur tour témoigner de leur estime à ce grand historien au service de la paix et de l’amitié entre les peuples.

2025, Kuruluşunun 725. Yılında Osmanlı Yönetim Sistemi

Osmanlı Cihan devletinin kurulusuna dair pek çok nitelikli kaynaklar yazılmış ve yazılmaya devam etmektedir. Evliya Celebi de 10 ciltlik hacimli seyahatnamesinde sayısız denecek kadar çok sayıda buna dair bilgi, malumat, anekdot ve değiniler vardır. Bazen bu bilgiler bir şehri tanıtırken veya 0 şehirdeki bir yapının hikâyesinde ortaya çıkmaktadır. Ertuğrul basta olmak üzere Osmanlı padişahlarından kendi yasadığı döneme kadar gelen padişahları son cilt dışında perakende olarak eserinin her tarafına serpiştirmiştir. Bu bilgilerden kitabi olanların kaynakları kendisinden önceki tarihçilerin kalem aldığı eserlerdir. Fakat 0, bunun dışında babası, dostları ve gezilerinde karşılaştığı önemli isimlerin kendisine aktardıklarını da eserine derç etmekten geri durmaz. Bu konuda Evliya Çelebi'nin şehadetinin önemine dair pek çok şeyler söylenebilir. Kendisi Osmanlı Devleti'nin en hareketli XVII. Yüzyılında yasamış ve döneme ait yaşanan olguya tanıklık etmiştir. O bakımdan konuya geçmeden hayatına dair bazı hususların altını kalın çizgilerle çizmek gerekmektedir. Osmanlı Devleti'nin XVII. yüzyılda yetiştirdiği en önemli simalardan biri olan Evliya Celebi, üç padişaha tanıklık etmiş ve bu süre zarfında Osmanlı hâkimiyetindeki toprakların neredeyse tamamına yakınını görmüş ve eserinde bunların hepsinden bahsetmiş yegâne isimdir. İstanbul'u gezerek başlattığı gezisini Bursa ve Karadeniz'le sürdürmüş, önceleri Anadolu şehirleriyle başlayan bu geziler Iran, Balkanlar, Orta Avrupa, Mısır, Arap Yarımadası, Afrika ve diğer bölgelerle tamamlanmıştır.

2025

https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=1344240
Abstract: The Ottomans had long regarded personal and public health care as one of the pillars of social welfare, which resulted in establishing madrassas and hospitals over the centuries. Founding the Imperial Medical School in 1827 and the Civil Medical School in 1867, both in Istanbul, they sought to modernize the medical education and training. The introduction of antenatal care programmes provided continuous educational opportunities for women, and the subsequent integration of obstetrics into the core school curriculum signalled the ongoing modernisation towards a more advanced educational standard. Considerable attention was focused on the professional training of pharmacists and veterinarians. The school botanical garden and museum drew upon both Western European models and Ottomans conceptions of virtue, aesthetics, benevolence, and humanity’s perennial bond with the divine. A novel perspective on the dissemination of healthcare knowledge emerged, proposing that the publication of medical journals could be rendered commercially viable by employing the Ottoman Turkish language. During the 1830s–1860s, the Ottomans translated and published a number of treatises into Ottoman Turkish, with the aim of ensuring the imminent abolition of French medical courses in favour of those in Ottoman Turkish. This process was reinforced by the decision of September 1870 to teach medicine in the Empire’s official language.

2025, 5-th International Conference on Contemporary Academic Research

This study explores the architectural and furnishing stylistics in the ceremonial and reception spaces of political leaders from various countries, including the USA, Japan, Turkey, the UK, the UAE, Malaysia, and Albania. Through a visual and semiotic analysis of seven representative interiors, the article offers a cross-cultural comparison between the aesthetics of East and West, modern and traditional approaches, and the political symbolism conveyed through the design of official spaces. The results show that the spaces of leaders are not only functional, but also visual tools for communicating national identity, cultural status, and personal style of power. The Albanian case is a unique postmodern, eclectic, conceptual style approach that breaks traditional forms, reflecting more a personal character and a growing institutional vision.

2025, ANNALES, SERIES HISTORIA ET SOCIOLOGIA 35, 1

This paper will present the eco-narrative about the hunting of Sultan Bayazid II, in the hunting grounds of Uzunova (Uzundžovo) near Plovdiv, as well as his report on species and quantity of the catch, and the number
of participants in hunting. The analysis of Hasht Bihisht (Eight Paradises) chronicle illustrates how the author depicted the structure of the institution of hunting at the Ottoman Court, at the same time using the royal hunt as a framework for presenting the image of a powerful but benevolent ruling authority. The paper will be the basis for a historiographical comparison with the same and similar ceremonies in other cultures and countries of the Mediterranean region.
Keywords: eco-history, Idrīs Bidlīsī, Hasht Bihisht Chronicle, sultan’s hunting, fifteenth century

2025

Giris Osmanlı Cihan devletinin kurulusuna dair pek çok nitelikli kaynaklar yazılmış ve yazılmaya devam etmektedir. Evliya Celebi de 10 ciltlik hacimli seyahatnamesinde sayısız denecek kadar cok sayıda buna dair bilgi, malumat, anekdot ve deginiler vardır. Bazen bu bilgiler bir sehri tanıtırken veya 0 sehirdeki bir yapının hikäyesinde ortaya cıkmaktadır. Ertußrul basta olmak üzere Osmanlı padisahlarından kendi yasadızı döneme kadar gelen padisahları son cilt dısında perakende olarak eserinin her tarafına serpistirmistir. Bu bilgilerden kitabi olanların kaynakları kendisinden önceki tarihcilerin kalem aldızı eserlerdir. Fakat 0, bunun dısında babası, dostları ve gezilerinde karşılaştığı önemli isimlerin kendisine aktardıklarını da eserine derç etmekten geri durmaz. Bu konuda Evliya Çelebi'nin sehadetinin önemine dair pek cok seyler söylenebilir. Kendisi Osmanlı Devleti'nin en hareketli XVII. Yüzyılında yasamış ve döneme ait yaşanan olguya tanıklık etmiştir. O bakımdan konuya geçmeden hayatına dair bazı hususların altını kalın çizgilerle çizmek gerekmektedir. Osmanlı Devleti'nin XVII. yüzyılda yetiştirdiği en önemli simalardan biri olan Evliya Celebi, üç padişaha tanıklık etmiş ve bu süre zarfında Osmanlı hâkimiyetindeki toprakların neredeyse tamamına yakınını görmüş ve eserinde bunların hepsinden bahsetmiş yegâne isimdir. İstanbul'u gezerek başlattığı gezisini Bursa ve Karadeniz'le sürdürmüş, önceleri Anadolu şehirleriyle baslayan bu geziler Iran, Balkanlar ve dğer bölgelerle devam etmiştir.