Hellenistic History Research Papers - Academia.edu (original) (raw)

2025, HELLENİSTİK ANADOLU KENTLERİNDEN İNANÇ EKSENLİ DEPREM ALGISINA ÖRNEKLER

Anadolu'nun coğrafi konumu ve verimliliği, birçok kadim kentin bu coğrafyada kurulmasına zemin hazırlamıştır. Ancak Anadolu coğrafyası deprem kuşağında yer almış ve burada kurulan kentler de deprem felaketleriyle sıklıkla karşılaşmışlardır. Yeraltında yaşanan sarsıntılardan kaynaklanan bu deprem felaketleri insan yaşamının olumsuz etkilenmesine neden olmuştur. Bu durum kimi zaman insanlar tarafından ilahi bir işaretin yansıması olarak değerlendirilmiştir.

2025, KOMMAGENE KRALLIĞI'NDAKİ DİPLOMATİK EVLİLİKLERİN HELLENİSTİK KÜLTÜR YAYILIMINA ETKİLERİ

Antik dönemde, Kommagene olarak sınırlandırılan bölge, Geç Hitit döneminde Kummuh Krallığı olarak adlandırılmaktaydı. Kummuh Krallığı, MÖ 711 yılında Asur hâkimiyeti alanına girmiştir. Asur egemenliği sonrasında önce Persler, devamında Hellenistik kültür bölgeye hâkim olmuştur. Hellenistik dönem krallığı olan Kommagene MÖ 163/162 yılından sonra bağımsızlığını kazanmıştır. Zamanla siyasi ve askeri açıdan yayılan Kommagene dönemin büyük krallıkları ile müttefiklikler oluşturarak varlığını güçlendirmeye çalışmıştır. Özellikle Kral I. Mithridates Kallinikos'un, Seleukos Krallığı ile kurmuş olduğu evlilik bağıyla Kommagene krallığı Anadolu'nun güneydoğusunda siyasi gücünü arttırmıştır. Kommagene Kralı I. Antiokhos Theos'un faaliyetleri de Hellenistik kültürün geniş halk kitleleri tarafından kabulünü hızlandırmıştır. Roma ve Parth krallıklarının bölge üzerinde egemen olmasıyla birlikte, Kommagene Krallığı, iki büyük güç arasında siyasi denge kurabilmek için kraliyet aileleri arasında evlilik bağları kurmaya çalışmıştır. Bu çalışmada Kommagene Krallığı'nın Hellenistik kültüre geçiş sürecinde diplomatik evliliklerin etkisi antik ve modern literatür üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır.

2025, SELEUKOS KRALLIĞINA EVLİLİK YOLU İLE KATILAN PTOLEMAİOS KÖKENLİ KLEOPATRALARIN GÜÇ SAVAŞLARI

Hellenistik krallıklar arasında siyasi ittifakları desteklemek amacıyla düzenlenen evlilikler hanedanlar arası barış sembolü niteliği taşımıştır. Bu evlilikler Hellenistik dünyanın önemli iki krallığı Seleukos ve Ptolemaios hanedanlıkları arasında da özellikle uygulanmıştır. Diplomatik evlilikler ile Seleukos ve Ptolemaios krallıkları barış sürecini kalıcı kılmayı hedeflemiştir. Seleukos ve Ptolemaios krallıkları arasındaki İkinci Suriye Savaşı’nın (MÖ 260-253) ardından yürürlüğe girecek olan barış metninde bu iki hanedan arasında gerçekleştirilecek olan evlilik, antlaşma metnine yansıtılmış ve Seleukos Kralı II. Antiokhos Theos ile Ptolemaios Prensesi Berenike Phernophoros MÖ 252 yılındaki evliliklerini resmileştirmiştir. Seleukos ve Ptolemaios krallıkları arasında gerçekleştirilen siyasi evliliklerle barış tesisi korunmaya ve sağlamlaştırılmaya çalışılmıştır. Ptolemaios kökenliKleopatraların Seleukos Hanedanlığı’nda yer edinmesi ve krallık içerisinde etkin bir rol üstlenmesi ise MÖ 150 yılı itibariyle Kleopatra Thea ile gerçekleşmiştir. Kraliçe Kleopatra Thea’nın, Seleukos Krallığı’nda siyasi güç elde etme girişimleriyle birlikte artan egemenliği Ptolemaios kökenli Kleopatraların aktif ve kalıcı olmaya çalıştıklarını göstermiştir. Kleopatra Trypheana, IV. Kleopatra ve V. Kleopatra Selene Ptolemaios kökenli Seleukos kraliçeleri olarak Seleukos Hanedanlığı’nda bir dizi siyasi ve sosyal faaliyetlerle varlık mücadeleleri içerisine girmiştir. Bu çalışmada Ptolemaios kökenli Kleopatraların Seleukos Krallığı içerisindeki siyasi varlık mücadeleleri incelenmiş, antik ve modern kaynaklar doğrultusunda bu faaliyetlerin Seleukos Krallığı’na etkilerinin analizi hedeflenmiştir.

2025, SELEUKOS KRALLARI TARAFINDAN KURULAN KRALİ MERKEZ ANTIOKHEIA VE YAKIN ÇEVRESİNDEKİ ANTIOKHEIA KENTLERİNE GENEL BİR BAKIŞ

Makedonya Kralı Büyük İskender’in ölümünden sonra, kurmuş olduğu imparatorluk gerçek anlamda bir varisin bulunmamasından dolayı komutanlarıarasında yaşanan savaşlar sonucunda bölünmüştür. Seleukos Kralı Seleukos I Nikator, yaşanan bu savaşların ardından Önasya topraklarının bir bölümünü ele
geçirmiştir. Kral ele geçirmiş olduğu bu topraklarda hakimiyetini sürdürebilmek adına kentler inşa etmiştir. Krali merkez dahil olmak üzere Seleukos I Nikator’un kurmuş olduğu bu kentlerden on altısı
Antiokheia olarak adlandırılmıştır. Seleukos I Nikator’dan sonra başa geçen diğer Seleukos krallarının da Antiokheia adında
kentler kurdukları belirlenmiştir. Bu kentlerin özellikle krali merkez Antiokheia’nın yakın çevresinde yoğunlaştığı gözlemlenmiştir. Bu bağlamda kralların ele geçirmiş oldukları topraklarda yeni kentler kurmaları ve bu yeni kentlere kendi kültürlerine bağlı bir şekilde ad vermiş olmaları ele geçirmiş oldukları topraklarda
hakimiyetlerinin kalıcılığını sağlamıştır. Aynı zamanda bu yeni kentlerin kurulması ile birlikte kolonileştirme faaliyetlerinde de artış olduğu görülmüş ve krali merkez Antiokheia’nın yakın çevresindeki bazı kentlerin yalnızca adlarının Antiokheia olarak değiştiği anlaşılmıştır. Bu durum kent ile krallık arasında bir bağ kurulmaya çalışıldığını göstermiştir. Antiokheia kentlerinin genelde hem ticari hem de hammadde kaynaklarına erişim açısından elverişliliği Hellenistik Krallıklar’ın ve sonrasında Roma İmparatorluğu’nun dikkatini çekmiştir. Böylelikle Antiokheia kentlerinin Seleukos Krallığı döneminden sonra da önemini koruduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada, hem krali merkez Antiokheia hem de bu kentin yakın çevresini kapsayan bölgede kurulmuş olan diğer Antiokheia kentlerinin analizi amaçlanmıştır.

2025, Seleukoslar Dönemi'nde Antiokheia'da Sosyal ve Kültürel Yaşam Üzerine Analizler

Öz M. Ö. 300 yılı Antiokheia'nın (Antakya) Yakındoğu topraklarının önemli bir bölümünü ele geçiren Makedon Seleukoslar tarafından başkent ilan edildiği ve bir başkente yakışır imar faaliyetlerinin başlatıldığı yılı temsil etmiştir. Başlatılan bu imar faaliyetlerinin çoğunlukla Makedon ve Yunan izleri taşıması, kentin yerel dokusuyla uyumu noktasında büyük ayrışmalara neden olmuş, bu ayrışmanın yalnızca imar faaliyetleriyle sınırlı kalmayıp zamanla tüm sosyal alanları etkilediği kabul edilmiştir. Zengin yerel kültür üzerinde egemenlik kurmak amacıyla Seleukoslar büyük ölçüde Antiokheia ve yakın çevresindeki göçmen Yunan ve Makedon nüfusa güvenmiştir. Bu doğrultuda oluşturdukları yeni sosyal tabakalaşma yerli erkeklere yönetimlerinin alt ve orta kademelerinde yer vermeleriyle şekillenmiştir. Antiokheia'da Seleukoslar öncesi dönemde ve Seleukoslar'ın egemenlikleri döneminde var olan inanç sisteminin değiştirilmesi yönünde yapılan faaliyetler sonucunda çıkan isyanlarla birlikte kentte baskın rol oynayan halkların kendi kültürlerini sürdürme noktasında direniş içerisine girdikleri de gözlemlenmiştir. Bu çalışmada, Seleukoslar'ın Antiokheia'yı başkent olarak belirlemeleri ve hızla kendi kültürleri olan Yunan etkilerinin yansıtıldığı görkemli bir krali merkez kurma çabalarının, bu kentte var olan yerli unsurlara ait sağlam kültürel birikime etkisinin ve özellikle yerel kültürü var eden unsurlara ait sosyal yaşamı etkileyen izlerin analizi amaçlanmıştır.

2025, De Gruyter eBooks

Polybius' extensive use of analytical passages and narratorial interventions often creates the impression that he is especially fond of digressions. Nevertheless, as regards the narration of events, his approach to this common historiographic practice is quite discrete. The method of organizing his material, which he normally employs in the greater part of his work in order to convey the process of symploke, that interrelation of historical developments in the Mediterranean region which eventually led to Roman domination, treats the different story lines recounting these developments as organic components of his masternarrative rather than subsidiary digressions. In this way, Polybius turns the use of digressions into a structural principal of his narrative that acts as a literary depiction of the unification of history on a global level and the steadfast progress of Rome to universal rule.

2025, Eretz Israel

Excavations at the site of Kh. el-Muraq in the southern
Hebron hills were conducted from 1968–1972 under the
direction of Emmanuel Damati, former staff officer of
archaeology in Judea and Samaria. A large house dated
to the Herodian period was exposed in the excavations,
containing many rooms, including a peristyle courtyard
with a garden triclinium, reception and dining rooms,
living quarters, a private bathhouse, a watchtower, and
several storage units. The house was lavishly decorated
with architectural elements, stuccowork, wall paintings
and mosaic floors, resembling contemporary finds in
the Hasmonean and Herodian palaces, as well as in the
domiciles in the Upper City of Jerusalem. The complex was
named Hilkiya’s Palace, following the discovery of a graffito
with the name Hilkiya etched on a cover stone of a channel.
According to the excavator, the site was inhabited during
the Early Roman period and went out of use at the time of
the Great Jewish Revolt. Since the conclusion of Damati’s
excavations a number of surveys have been conducted at the site, exposing several underground complexes
beneath and adjacent to the peristyle house. Some of the
complexes were doubtless contemporary with the house;
others, especially tunnels, small chambers and passages,
are typical of hiding complexes found throughout Judea
associated with the Jewish Revolts. Pottery found within
the underground spaces points to their use into the early 2nd
century CE, i.e., the time of the Bar Kochba Revolt, leading
scholars to assume that both the site and complexes were
abandoned at that time. A reevaluation of the architectural
sequences at the site, both above and below ground, allows
us now to define three occupational phases. The first phase,
dating to the 2nd–1st centuries BCE, was a fortified village
or farmhouse, of which little remains other than a ritual bath
and watchtower. The second phase, dating to the turn of
the 1st century BCE–1st century CE, is the peristyle house.
Reexamining the architecture allows us to identify a planted
garden in the peristyle courtyard, the absence of a ritual
bath in the bathing suite, and a preferred reconstruction
of the house with flat, untiled roofs. The architecture and
decor reflect the lifestyle and cultural participation of the
local elites, drawing upon Hellenistic, Roman, Nabataean
and Judean traditions. The third and final phase is difficult
to date, but ends with the appropriation and alteration of the
house and underground complexes to meet the needs of the
rebels on the eve of a lengthy revolt.

2025

Bakış" adlı sözlü bildirinin bir bölümünden geliştirilmiştir.

2025, DDe las arenas de Babilonia a las aguas del Tarteso

Drawing from the testimonies attributed to Ctesias of Cnidus, one of the most prominent Greek figures documented to have had contact with the Achaemenid court, we examine his portrayal of the queens and princesses of that era. This analysis aims to lend credibility to these testimonies, which have traditionally been regarded as mere gossip from the queens, observations by courtiers, or outright falsehoods. The depiction he presents of these women suggests that, according to Ctesias of Cnidus, women at the Achaemenid court wielded a level of influence that was unconventional by the standards of 5th century BC Greece. Moreover, it implies that Ctesias may indeed be recounting genuine political dynamics, despite the dissonance with contemporary Greek attitudes.

2025, Paris, Aubier, 1975 [1953]

Ce livre a été écrit, sous sa première forme, en un temps où la conception que l'on se faisait de l'histoire, de ses fins, de ses méthodes commençait à changer. Depuis lors, c'està-dire pendant plus de vingt ans, cette transformation s'est poursuivie et accélérée. Si bien que cet ouvrage, qui pouvait sembler hardi à cette époque, risque maintenant de paraître désuet. Pourtant, nous n'avons pas cru devoir lui apporter des modifications de structure. L'essentiel de celle-ci, qui est la mise sur le même plan des faits politiques, économiques et spirituels, nous paraît toujours valable. Peut-être même est-ce le point qui en est le plus actuel : le développement démesuré pris par la notion de « civilisation », notion obscure entre toutes, l'apparition dans le champ de l'histoire de ce que l'on appelle aujourd'hui les « mentalités » ont tendu à établir d'une manière plus étroite, et plus exigeante, des rapports entre les divers aspects d'un temps. Il n'est plus question de considérer les beaux-arts ou la littérature comme des épiphénomènes, des produits d'un moment donné; on comprend mieux qu'autrefois que l'esthétique d'un siècle peut, en une certaine façon, en dominer le devenir ou en conditionner le futur. Il n'existe pas de barrière entre l'historique et le quotidien; tout est de l'histoire, et l'histoire a commencé par être le quotidien. Et ce qui importe le plus, c'est probablement la vision que les hommes ont des choses, les désirs qui les animent, leur manière d'accepter ou de refuser leur monde. Depuis la première rédaction de ce livre, bien des travaux ont été poursuivis, sur les problèmes dont il traite. Des conceptions qui, alors, n'étaient encore que des hypothèses ont été confirmées, de nouvelles théories ont fait leur apparition -sur l'histoire du théâtre notamment -et il est possible aujourd'hui de construire des développements plus nourris et peut-être mieux fondés. Des disciplines longtemps séparées ont tendu à se rapprocher. Ainsi, l'histoire des doctrines philosophiques a cessé de demeurer à l'écart de l'histoire sociale ou politique; de l'une à l'autre s'esquissent des passages; on ne considère plus que la philosophie s'est trouvée fixée une fois pour toutes dans la pensée des grands maîtres de la pensée hellène, Platon, Aristote, Zénon ou Épicure, on admet (du moins la plupart des historiens modernes de la philosophie commencent-ils à accepter ce point de vue) que, sous la répétition des formules, un langage nouveau pouvait être tenu et entendu de génération en génération. On se défie des schématisations commodes de naguère, ce qui complique, certes, les données des problèmes, mais leur enlève une simplicité trompeuse. A la recherche des sources se substitue la quête de la vie des doctrines. On prend conscience que la pensée humaine est, elle aussi, quotidienne, sans cesse recommencée, et non pas acquise une fois pour toutes. Cette perpétuelle remise en question, aussi menue soit-elle, par moments, est le moteur même de l'histoire spirituelle. Telles sont les raisons qui nous ont amenés non pas à faire à ce livre quelques corrections et additions de détail, ni non plus à le modifier de fond en comble, mais à essayer de le repenser, dans son ensemble, pour faire en sorte qu'il soit plus profitable aux lecteurs qui cherchent à mieux connaître le phénomène historique que constitua, il y a quelque deux mille ans, la fusion de la culture hellénique et de la civilisation romaine, union dont notre monde est issu, et qui aurait pu ne pas être. tiques et aussi économiques. Peu de temps après la chute de Carthage, les Romains s'installeront définitivement en Asie mineure, où les a appelés le testament du roi de Pergame, Attale III. Entre Pergame (devenue la province

2025

W końcowej fazie wojny peloponeskiej (431- 404) lub nieco później pojawiają się wspólne emisje kilku znacznych ośrodków z terenu: Bałkanów – Byzantion, Zachodniego Wybrzeża Azji Mniejszej – Kyzikos, Efez, Samos, Iasos, Knidos i może Lampsakos. Typowe przedstawienia rewersowe precyzują emitentów. Na awersach tych emisji umieszczono wspólne przedstawienie: Herakliskosa Drakonopnigona (Ηρακλίσκος Δρακωνοπνηγών) – niemowlęcia Heraklesa duszącego węże.Poza monetami Rodos (i Lampsakos) wyobrażeniu towarzyszy inskrypcja ΣΥΝ.
Jest problem z rozwinięciem tej abrewiacji. Najczęściej rozwija się go do συνμαχικον – synmachikon = w znaczeniu (moneta) sojuszników, związkowców i odnosi się do emisji domniemanej symmachii. Możliwe są też inne rozwinięcia, ale wszystkie wiążą się z symmachią, federacją miast, umową związkową, a nawet skarbcem związkowym. datowaniu emisji z grupy ΣΥΝ na okres sprawowania przez Lizandra funkcji (vice) nauarchy w latach 405/404 r. p.n.e. Przed 1 września 405 p.n.e. byłoby to niemożliwie. Ateny dysponowały potężną flotą 180 thier i mogły w każdym czasie zaatakować zbuntowane przybrzeżne polis. Koniec emisji grupy ΣΥΝ wiąże się ze zniechęceniem sojuszników do porządków ustrojowych Sparty – wprowadzanych na siłę rządów oligarchicznych – dekarchii. Na terenach kontrolowanych przez pokonanego wroga Lizander ustanawiał harmostów (spartańskich rezydentów) i dekarchie (komisje dziesięciu), ściągał także na wzór Aten trybut (foros). Postępowanie Lizandra spotkało się z oporem sojuszników i skargami kierowanymi do władz Lacedemonu. Eforowie Sparty, w obawie przed uniezależnieniem się Lizandra, podjęli decyzję o jego odwołaniu (404 r. p.n.e,). Symmachia się rozpadła.
Powyższe argumenty potwierdzają znaną już hipotezę, że typ Herakliskos Drakonopnigon symbolizuje więc Lizandra jako Heraklesa wyzwalającego Greków z okowów (węży) ateńskiego ucisku ekonomicznego i politycznego.

2025, in: S. Reinhold (Hrsg.), Kulturen im Kaukasus. Spuren zwischen Bergen und Steppen (Archäologie in Deutschland. Sonderheft; Freiburg), 88-94

2025, Cedrus

During excavations at Topaklı Höyük between 1969 and 1972, appliqué animal-head ceramics were unearthed at various levels. These ceramics include round-mouthed jugs, pots, and bath vessels. Compared to similar ones, a spool was added to the handle of the round-mouthed jug, which dates back to 10-9 th BCE, and an animal head shape was given to it. This animal head-shaped protrusion is highlighted with paint. In the Late Iron Age, appliqué animal heads were added to the rim of pot and bath vessels. The horizontal handles of other ceramics recovered from the layer dating to the same period are in the shape of animal heads. In these ceramics recovered from the Iron Age layers of Topaklı Höyük, appliqué animal heads appear on the ceramics as handles and on the rim after the spool protrusion on the handles in the early examples. We can also see such use of appliqué animal heads in Topaklı Höyük in many settlements in the Kızılırmak Basin. This study examines the changes in appliqué animal head ceramics during the Iron Age. The use of appliqué animal heads on ceramics increased in the Late Iron Age. This paper discusses this increase in the Late Iron Age and dwells upon the origin of these ceramics, which were widely used in the Kızılırmak Basin.

2025, Rooted Cosmopolitanism, Heritage and the Question of Belonging - Archaeological and Anthropological perspectives

2025, Gephyra

Two inscribed bases of votive offerings to Zeus Larasios from Tralleis (Aydin), dating from the late second or early third century AD, have been repeatedly discussed ever since the first of them was published in the 19th century. The starting point of the discussion has been the fact that the women who dedicated the offerings identify themselves as pallakai (concubines), a sacred function that was hereditary and could be held only once (or in exceptional cases twice) in a lifetime. There is no agreement among scholars on the duties performed by the pallakai every four years, on the occasion of the penteteric festival of Zeus Larasios. The hypothesis that they were sacred prostitutes, put forward by W. Ramsey in 1883, has been abandoned. The proposal of K. Latte to recognize the pallakai as prophetesses (on the model of the Pythia) is also problematic. The explanation of the term pallake or pallakis by ancient lexicographers as a young girl at the beginning of puberty suggests that t...

2025, Ancient Near Eastern Studies 61. Phrygia between the East and the West

The Mother of the Gods, known as a foreign Goddess from Phrygia, was widely worshipped in Athens. As a late myth reports, her acceptance was not peaceful; it was preceded by the assassination of her priest (the Metragyrtes), by the wrath of the Goddess, and, finally, by the foundation of the sanctuary, the Metroon, in the Athenian Agora. Through Attica, a considerable group of monuments – sanctuaries, reliefs, inscriptions – shows a long practice and perfect integration, being progressively assimilated with other local divinities. The Goddess probably came to Athens from the Greek communities of Asia Minor, which earlier integrated their religion with local traditions. In this form, Meter Theon could have been perceived by the Athenians in an identitarian and political way: 'Goddess of all the Ionians' being, according to local myth, Attica itself, the origin place of the Ionians. This work aims to investigate the political functions of the cult by analysing the literary narratives connected to it and the topographical display of the cult, with a particular focus on the presence of Anatolian influences.

2025

In this paper, I will explore the reasons why Alexander the Great turned down the offer by Darius III, after the Battle of Issus (333 BCE), to accept literally half the Kingdom of Persia, in exchange for peace, and to further argue that this was indicative of a trend in Alexander towards excessive ‘hubris’ that was to foreshadow his own eventual downfall and lead to the ruin of not only himself, but his descendants, wives, and other family members as well, in something we might call ‘the Curse of Alexander.’ For Alexander, in literally trying to conquer the known world at the time, had violated that most ancient of Delphic maxims, ‘Nothing to excess,’ and in rejecting Darius III quite generous terms, literally hastened his own ruin and merely sped more quickly towards his own eventual demise.

2025

ATHENAEUM. Studi di Letteratura e Storia dell’Antichità 113/1 (2025), pp. 344-347

2025, BYU Studies Quarterly

2025, 《历史研究》（Historical Research）

The trade and monetary system of the South China Sea Rim underwent profound structural transformations during the Ming dynasty. From the early Ming period, concurrent trends of silver monetization and debasement of copper coins with lead emerged. By the mid-Ming period, the process of silver monetization accelerated throughout the region. From the Longqing and Wanli reigns, the previously diverse monetary systems gradually integrated, with silver evolving into a “world currency” circulating across Asia, Europe, and the Americas. This transformation resulted from the convergence and fusion of multiple trade networks, yet underlying this process was a violent restructuring driven by colonial expansion and capital accumulation. While the South China Sea trade circle, together with other regional markets, collectively constructed the early modern global silver-based monetary system, its internal multi-currency landscape actually represented resistance against the colonial imposition of a single-currency system.

2025

The Dodekatheon in Kos town was served by one of the most important priests on Kos. The holders of the priesthood belonged to the Koan elite. The cult lasted from the mid-4th century B.C. to at lea ...

2025, Hesperia

This article examines the importance of group membership in the lives and identities of those who attended and administered the gymnasion of Delos in the Late Hellenistic period, when Athens controlled the island and many foreigners resided there. The evidence of inscriptions suggests that formal and informal groups offered a means of transcending geographical and cultural differences in a way that brought civic relevance and socioeconomic exclusivity to gymnasion users, and a degree of political control to the institution’s Athenian officials. The analysis, conducted from both a bottom-up and a top-down perspective, reveals the gymnasion’s locally specific social dynamics
as well as its role in the cultural and political life of the island during a period of considerable change.

2025, Viktor Polizovski

This article presents the result of a personal investigation into ancestral identity, combining genetic analysis, historical geography, symbolic naming, and mythological references. With the support of ChatGPT and publicly available DNA tools, I examined whether my genealogical and cultural background could reveal a deeper continuity with the Argead lineage of Alexander the Great. The research revealed a rare alignment of ancient genetic markers, an uncommon paternal haplogroup (E-Z21362), and a symbolic name structure (Polyzeus) tied to divine kingship. Added to this, a maternal lineage (Vasileia) points toward the royal feminine archetype, completing a pattern that reflects the full mythological and symbolic archetype historically associated with Alexander. The convergence of these elements raises questions worthy of further reflection and exploration. This research does not present a conclusion, but rather a set of coherent observations and a call for further expert investigation.

2025, Sapiens ubique civis 5

Mainly based on the testimony of literary sources, but also on preconceived ideas about the merits of Western civilization and the ills of Oriental despotism, the often peaceful submission of the Persian Great King's subjects to Alexander III of Macedon has been viewed as an undeniable proof of the Achaemenid Empire's fragility and oppressive system of governance. The present paper aims at challenging this view by studying the cases of Phoenicia, Egypt and Babylonia. From the critical study of classical authors, but also of textual sources coming from the empire itself, such as Babylonian cuneiform tablets, emerges a more nuanced picture in regard to the politically complicated relations between the Macedonian conqueror, the Persian authorities and the indigenous elites.

2025

Religion pré chrétienne arménienne LOUSINE TERTERYAN Researcher in CIF (Independants Francophone researchers), journalist, writer Armenian pre-Christian religion Résumé Il n'est pas évident de s'engager dans une recherche sur la mythologie arménienne, un domaine encore peu exploré. Souvent perçue comme un dérivé des croyances perses dans le milieu académique, cette mythologie mérite une attention particulière. Pour saisir l'essence de la religion pré chrétienne arménienne, il est essentiel de mettre en avant son aspect distinctif : le culte de la déesse-mère, représentée par Anahit. L'adoration d'une déesse principale est un phénomène récurrent dans de nombreuses religions anciennes. Une analyse comparative des mythes fondateurs arméniens et internationaux permet d'établir un paradigme où émerge une entité aquatique associée à la Grande Déesse ou à la Déesse-mère, créatrice de tout l'univers.

2025

The colloquium is organized by Angela Cinalli and Roberto Nicolai (Sapienza University, Rome) and deals with agonistic culture in the Hellenistic world. My presentation examines female performers of the Hellenistic period (thanks to epigraphical, literary, and iconographic testimonia), exploring matters such as female honorands and their professions, the perception of the female body on the stage, as well as mobility and status of female artists

2025, Before Pythagoras: Inanna’s Gate and the Origins of Harmonic Mathematics in Ancient Sumer

This thesis proposes that harmonic mathematics and core principles later formalised in Pythagorean geometry were already visibly encoded in Mesopotamian religious iconography by at least 3200 BCE. The ring-posts flanking the goddess Inanna on the Warka Vase display explicit ratios, segmentations, and a spiral apex that together form a structured visual model of harmonic emergence. The taller post is divided into five equal units, while its shorter twin measures precisely 0.75 of the taller-forming a 3:4 ratio, foundational to musical intervals and right-angle geometry. The spiral crowning both posts indicates a field origin, from which dual form and proportional measure emerge. These features, taken together, constitute a cosmological diagram rendered in sacred architectural symbolism. They provide compelling evidence that the roots of Western mathematics lie not in Greece, but in a visual-spatial tradition of the Sumerian temple cults.

2025, TÜBA-KED

Aizanoi tarihi, tapınak platosundan elde edilen verilere göre Orta Paleolitik Çağ'a kadar gitmektedir. Kentin, tapınak çevresinde ele geçen buluntuların tespiti sayesinde Phrygler tarafından iskân edildiği belirlenmiş ve sonrasında kentin sırasıyla Hellenistik, Roma, Bizans, Selçuklu, Osmanlı Dönemlerinde iskân edildiği tespit edilmiştir. Kentte yapılan mimari faaliyetlerin birçoğu Roma Dönemi'nde gerçekleştirilmiştir. Ayrıca kent bu dönemde büyük atılımlar yaparak Phrygia Bölgesi kentleri içerisinde önemli bir konuma ulaşmayı başarmıştır. Bizans Dönemi'nde özellikle Zeus Tapınağı, Tiyatro-Stadion kompleksi, Hamam-Palaestra, Mozaikli Hamam farklı işlevlerde kullanım görmüş ve Sütunlu Cadde inşa edilmiştir. Kentte yapılan araştırmalarda çoğu Orta ve Geç Bizans Dönemi'ne tarihlendirilen 12 adet ok ucu ve 2 adet mızrak ucu, 1 adet pilum, 1 adet umbo tespit edilmiştir. Bu buluntular yoğun olarak Zeus Tapınağı ve Tiyatro-Stadion kompleksinden ele geçmiştir. Kent ve çevresi sürekli Bizans ve Selçuklu ordularının geçiş noktası üzerinde yer almış bu da kentin buluntularına bir şekilde yansımıştır.

2025

Gaezatoriks, Galat şefi. Gaius Blossius, Attalos III öldüğü zaman vasiyeti gereği Pergamon Krallığı Roma'ya bırakılmıştı. İ. Ö. 133'teki bu vasiyeti bir türlü kabullenemeyen Aristonikos bir ayaklanma başlattı. Amacı Pergamon'un Roma'ya sahte b,r vasiyet ile bağlandığından Pergamon Krallığına geri verilmesiydi. İtalyalı (Romalı) olan Blossius, Napoli'nin 19 kilometre batısında Cumae Körfezi kıyısında bulunan antik Cumae kentinde doğdu. Gençlik yıllarında Kyme'de Tarsuslu Antiopatros'tan öğrenim gördü. Stoik felsefeyi benimsemiş olan İ.Ö. 134 yılında halk sözcüsü seçilen Roma'da ünlü Tiberius Gracchus'un arkadaşı olan Blossius onun ölümünden sonra Aristonikos'a katıldı. Aristonikos başkaldırısında, köleliğin olmayacağı, herkesin kendi efendisi olacağı bir felsefi akımın temelinin atılmasında Aristonikos'a yardımcı oldu. Aristonikos isyanının bastırılmasından sonra intihar etti. Gaius Sulpicius Galus, Eumenes II'nin katı düşmanı olarak bilinen Romalı özel bir komisyon üyesi.

2025, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

İnsanın su üzerindeki kontrolünün ilerlemesiyle birlikte su sistemlerinin gelişimi etkilenmiş ve özellikle önemli ilerlemeler gösteren Roma Dönemi kentleşmesinde güçlü altyapı temellerinin oluşmasını sağlamıştır. Su, gerekli içme suyunu sağlamaktan büyük ölçekli kamusal çeşmelerde akmaya kadar antik Roma yaşamının önemli bir parçası olmuştur. Bu bağlamda, Roma su kültürü, kentleşmenin gelişmesiyle birlikte, kaynaktan kente ve oradan yaşam alanlarına dağıtımına kadar çeşitli yapılar kullanmıştır. Bu durum, çevre koşullarına en iyi şekilde uyum sağlayan ve artan kentsel su kullanımını karşılayan su iletim sistemlerinin uygulanmasına da yansımıştır. Böylece, kapsamlı iletim sistemleri inşa edilmiş ve büyük bir kentsel tedarik ağının önemli bir parçasını oluşturmuştur. Su bir kente iletildiğinde, genellikle önce kentsel alan içerisinde su dağıtımını sağlayan castellum aquae yapısına ulaşmıştır. Bu iletim sayesinde, konut, çeşme, hamam, latrina ve endüstriyel kullanım alanları gibi farklı tüketicilere su temin edilmiştir. Bu çalışmanın amacı Roma Dönemi’nde suyun kentleşme üzerindeki etkisini, kullanımını ve kent içindeki üretim faaliyetlerinin çeşitlenmesine olan etkisini ortaya koymaktır. Çünkü su, Roma Dönemi’nde kentleşmenin büyümesi ve başarısında muazzam bir etkiye sahip olmuştur. Bu noktada yaşamın temel kaynağı olmasının yanı sıra kentlerin endüstriyel gelişiminde de belirleyici bir rol oynamıştır. Bu durumun bir yansıması olarak suyun kullanımı inşaat, seramik üretimi, metalürji, tekstil, deniz ürünleri, su değirmeni, taş-mermer kesme atölyesi gibi birçok farklı endüstriyel alanda çeşitlenmiştir. Çalışma Roma Dönemi’nde suyun üretimde kullanımını inceleyerek, Roma kültürünün endüstriyel unsurlarını daha iyi anlaşılmasını hedeflenmiştir.

2025

Мы уважаем и ценим нашего читателя. Видим в нем интеллектуала, эрудита, заинтересованного и сопереживающего коллегу по совместному «томлению духа». И потому усматриваем смысл сразу договориться о правилах игры, чтобы облегчить ему восприятие текста с объективно довольно сложными фактурой и логикой его построения. Местами перегруженного сносками и отсылками к малоизвестным и не всегда бесспорно достоверным историческим подробностям. А также далеко не обязательно очевидными выводами, кои зачастую вынужденно основываются на логических допущениях, а не на документах, современных описываемой эпохе,-в силу подчас полного отсутствия оных. Итак,

2025, Купранис А. А. Наследие римско-византийской метрологии и ранние весовые нормы Арабского халифата // Вспомогательные исторические дисциплины. XLIV (1).СПб. 2025.

Сделана попытка проследить путь становления весовых систем Арабского халифата. Рассмотрен ряд раннеисламских метрологических артефактов, свидетельствующих о несомненном влиянии римско-византийских метрологических традиций, отчетливо... more

2025, Proceedings of the 30th International Congress of Vexillology – Beijing, China August 2024

After the First World War and the Treaties of Saint-Germain, Versailles, and Trianon, the Kingdom of Romania sought to reflect its expansion in its symbols. King Ferdinand I appointed Transylvanian Hungarian heraldist József Keöpeczi Sebestyén— who had drawn the coat of arms of the Kingdom of Hungary within the Austro-Hungarian Monarchy in 1915—to create the new coat of arms. The augmented coat of arms of the Kingdom of Romania was adopted in 1921. King Ferdinand commissioned the Royal Family’s flag designs from the same József Keöpeczi Sebestyén. The Royal Decree adopted the flags of the members of the Royal Family: King,
Queen, Heir to the Throne, and Royal Princes and Princesses, published in the Official Gazette of 5 May 1922. These flags were different, but they had in common the heraldic element of the small coat of arms without the great escutcheon.

2025, Papastathopoulou, A. K., Vus O. V. The Antique city of Achinos in Fthiotida: A Brief Historical and Archaeological Overview // LAUREA VІ. Античний світ і Середні віки : Наукові читання пам’яті професора Володимира Івановича Кадєєва. — Харків

This report provides a brief overview of the history and archaeological research of the ancient Greek, Roman and Byzantine city of Echinos/Achinos in Phthiotis.

2025, LAUREA VІ

Вченої ради історичного факультету Харківського національного університету імені В. Н. Каразіна (протокол № 5 від 29.05.2025 р.) LAUREA VІ. Античний світ і Середні віки : Наукові читання пам'яті професора Володимира Івановича Кадєєва. -Харків, 2025. -136 с. Професор В. І. Кадєєв (1927-2012) -визнаний дослідник історії та археології античних держав Північного Причорномор'я, авторитетний фахівець з історії Стародавної Греції та Риму, який віддав понад півстоліття служіння Харківському національному університету імені В. Н. Каразіна. У збірнику представлені тези доповідей наукових читань, присвячених пам'яті відомого вченого. Автори збірника розглядають широке коло актуальних проблем античної, середньовічної історії, історіографії, а також історії науки. Велика увага приділяється вивченню різноманітних пам'яток стародавньої та середньовічної археології. Для істориків, археологів, викладачів і студентів гуманітарних факультетів класичних університетів, всіх, хто цікавиться історією та археологією.

2025, Farsantes, falsarios y charlatanes en el Mundo Antiguo

[ENG below]
[ESP]
Este trabajo aborda uno de los atributos característicos de la praxis diplomática: la ambigüedad. La diplomacia antigua recurrió frecuentemente a las artimañas del lenguaje, a las verdades a medias y a los dobles sentidos. La interpretación sesgada, cuando no torticera, de los viejos acuerdos fue, en las últimas centurias anteriores al cambio de era, un instrumento político de primer orden entre griegos, romanos y “bárbaros”. Analizaremos cómo la memoria selectiva sobre los acuerdos y su interpretación partidista fue recurrente y qué estrategias o reacciones se desarrollaron para hacer frente a estas prácticas. Por último, nos centraremos en cómo el universo multilingüe y multicultural que era el Mediterráneo pudo contribuir en buena medida a agravar esa situación y a que algunos actores (especialmente Roma) se beneficiaran de ello.
[ENG]
This chapter aims to address a typical feature of diplomatic practice: ambiguity. The ancient diplomacy resorted many times to linguistic trickery, half- truths and double entendres. Slanted, if not twisted, interpretation of the old treaties was an important political instrument used by Greeks, Romans and “barbarians” in the last centuries before the Common Era. This work analyses how much common were the selective memory of past agreements and their biased reading and what strategies were developed to counter such practices. Finally, this paper focuses on how the multilingual and multicultural character of the Mediterranean universe could have largely contributed to aggravate this situation and how some actors (especially Rome) benefited from it.

2025, STUDIES IN THE ANTIQUITIES OF STOBI VOLUME IV

2025, The Rosetta Stone: A Portal Between Worlds

In the ninth year of the reign of the young king Ptolemy V Epiphanes, living forever, beloved of Ptah, the god who makes himself manifest, son of the divine Ptolemy and Queen Arsinoe, the Father-loving Gods...

2025, ZPE

The ἐπιστάτης, a magistrate at Stolos, Amphipolis and cities of the kingdom of Macedonia from the 4 th c. BC and during the Hellenistic period, has been fully discussed in recent works and is also a subject of debate. 1 The aim of this short note is to trace its origin and show that there is no connection with the Chalcidian League. The ἐπιστάτης is mentioned in a deed of sale from Stolos, 2 a city situated in central Chalcidice. Stolos received the θεωροί from Asklepios of Epidauros in 361/360 BC, 3 and became part of the territories of the League as a result of Philip's intervention that permitted the league to extend its territories after 357/6 BC. 4 This is revealed by deeds of sale from the area of Stolos, 5 and from neighboring Polichne, 6 that share features with those emanating from Olynthos, 7 the capital and administrative center of the Chalcidian League, and city-members of the League: 8 Arnaia?, Spartolos, Torone, Aphytis, Strepsa. 9 Loans from Olynthos (four), 10 and Singos (one), another city-member of the Chalcidian League), 11 share features with the deeds of sale. This epigraphic evidence permitted M. B. Hatzopoulos to offer an overview of the administration of the Chalcidian League during the last years of its existence. 12 The ἐπιστάτης was interpreted by Hatzopoulos as a local magistrate of the League, who served to date the mortgage. 13 For N. G. L. Hammond, the ἐπιστάτης was a local offi cial and the second dating referred to the precise date of the mortgage. Hammond exploited evidence from Athens deriving from [Aristoteles'] Athenaion politeia (44.1: ἐπιστάτης τῶν πρυτάνεων) and 4 th c. BC epigraphic documents. 14 Thus, the mention of the ἐπιστάτης served to give the exact date, i.e. the exact day if we follow the example of Athens, of the mortgage. In this case, we need to assume that the mortgage dates from the same year as the deed of sale. From the evidence we have from contemporary loans from Olynthos and Singos, the time a mortgage was effective could be one year, 15 three years, 16 or fi ve years and four months. 17 Although short-time borrowing cannot be excluded, there is no evidence for it from the area during this period. 18 This is the reason,

2025, Revista Arheologică,

Among the newly discovered examples of minor epigraphy from the Northern Black Sea region, originating from private collections, particular attention is drawn to a proposed reconstruction of a banquet graffiti from Borysthenida: λάλοι διυ〈πνίζουσι〉 – “the talkative ones wake (disturb)”. This graffiti aligns with the widespread discussion of loquacity in ancient literature (Aristotle, Plutarch, Theophrastus, Maximus of Tyre, and others). It is not impossible that the author of the graffiti was familiar with the works of some of these writers. Another proposed reconstruction concerns a gift graffiti from Nymphaeum: [νηπ]ί̣αχος νάν[νος] – “a foolish little child”. A graffiti from the chora of Olbia containing a monogram interpreted as the name Ἑκατέων represents a universal Greek grapheme, this graffiti should be included in the Collection of all-Greek graffiti.

2025

Balas, Cadoux'a göre, Pergamon Kralı Eumenes, egemenlik döneminin sonunda Seleukos kralı Demetrios ile bozuştu¸onun başına dert açmak için, M.Ö. 159'da Demetrios'un öldürülmüştür denen amcaoğlu Alexandros'u bulduğunu iddia etti. Ve onun Seleukos tahtı üzerindeki hakkını desteklemeye başladı. Yeni iddia sahibi aşağı sınıflardan gelme 14 yaşında, Smyrna'da yaşamakta olan Balas adlı bir delikanlıydı ve ağabeyi olduğu ileri sürülen V. Antiokhos'a yüzü benzemekteydi. Adı Balas ya da Aram dilinden ya da Fenike dilinden gelme biz sözcüktü, çok sık kullanılan ve Ba'al (yani Efendi, Buyruk Yürüten) öğesiyle başlayan bilmediğimiz bir bileşik sözcüğün kısaltmasıydı. Bu nedenle, olasıdır ki, Balas bir lakap değil, semitik kökenli ana babadan doğmuş bir kölenin ya da azatlının adıydı. Balas'a Pergamon'da Alexandros diye taç giydirildi, sonra da Eumenes'in ölümünün ardından Kilikia'ya yollandı. Yeni Kral II. Attalos da onun iddialarını destekliyordu. Attalos, çevresinde düşman istemediği içim Kappadokia ve Mısır krallarıyla işbirliği yaparak Seleukos kralı Demetrios Soter'i devirerek yerine Antiokhos'un oğlu olduğunu iddia ettiği Alexandr Balas'ı geçirdi.

2025, Гален: врач и философ

Данная монография представляет собой результат научной работы сотрудников
кафедры истории медицины, истории Отечества и культурологии Первого МГМУ
им. И.М. Сеченова. Ее источниковую базу составили впервые введенные в научный
оборот работы Галена «О том, что лучший врач – еще и философ», «Способ распоз-
навания и лечения страстей любой, в том числе и своей собственной, души», «О
распознавании и лечении заблуждений всякой души».
Монография посвящена анализу натурфилософских взглядов великого римско-
го врача-энциклопедиста, которые легли в основу первой в истории медицины гос-
подствующей теоретико-практической системы – галенизма. В центре внимания
авторов – мировоззрение и философия Галена, определившие развитие медицины на
многие столетия вперед.
Издание адресовано исследователям, занимающимся проблемами истории и фило-
софии медицины, аспирантам, преподавателям курсов «История медицины», а также
читателям, интересующимся проблемами развития античного естествознания.

2025

In the present essay we begin with a short presentation of the Aetolian protofederation, an ancient Greek federation and then, through an interactive approach we compare its structure and institutions with those of the European Union (EU), a would-be federation and Pakistan, an established federal state in central Asia since 1948. To achieve this, we make use of a specific set of criteria such as the democratic legitimization (or not) of their main federal bodies, the existence or not of common defense and security policy, common currency, incentives to participate in the federal structure such as single citizenship (Greek: isopoliteia,) and federal justice. Our results indicate that the Aetolian federation had practiced a series of institutional settlements, such as both direct and representative democracy, cohesion policies such * A first version of this essay was presented at the 53 rd ERSA Congress, Regional Integration: Europe,

2025, MONEY, WARFARE AND POWER IN THE ANCIENT WORLD: STUDIES IN HONOUR OF MATTHEW FREEMAN TRUNDLE

Email me for a complete copy.
Corinth provides a good case for studying the impact of warfare on minting. It was an active participant in some of the larger conflicts of the fourth century in Greece and Sicily. The city mint was active throughout the century. Even after the Battle of Chaeronea in 338, when it had a Macedonian garrison for the rest of the fourth century and changed hands several times, it still minted its own coins throughout the fourth and third centuries, and even into the second century. And there is currently a detailed study of the coinage minted after 360. This examination of the Corinthian mint in the second half of the fourth century will reveal whether there is a discernible pattern that connects military expenditures and minting. In this way, it will test the assumption that military needs were the primary reason states (i.e. cities, kings, territorial states, empires etc.) active in the Greek world minted coins.

2025, Journal of Ancient Egyptian Interconnections

The presence of Jews on Cyprus during Ptolemaic and Roman rule, although attested by diverse historical sources, has not been convincingly identified archaeologically. However, the pottery style named Cypriot Sigillata A, may provide oblique evidence of the Jewish Diaspora on Cyprus, or at least its end. This paper will propose a causal relationship between two seemingly unrelated facts: the historically attested destruction of the Jewish Community 115-117 CE during the Diaspora Revolt; and, the sudden disappearance of Cypriot Sigillata A from the archaeological record by 150 CE.