Müzik Eğitimi Anabilim Dalları Research Papers (original) (raw)

Türk müzik kültürü ve bu kültürün bir alt basamağını oluşturan Türk halk müziğinde önemli bir yere sahip olmasına rağmen, Bağlama enstrümanının üniversitelerde bireysel çalgı olarak okutulması 1970 'li yıllara dek söz konusu olmamıştır. Köklü bir tarihe sahip olan bağlamayla ilgili akademik çalışmaların o yıllarda başladığı düşünüldüğünde, kısa sayılabilecek bu süre zarfında bağlama eğitimi alanında ne kadar ilerleme kaydedilebildiği sorusu akıllara gelmektedir. Bağlama eğitimindeki genel durumun tespit edilmesinin yanı sıra THM'deki zengin çeşitliliğin bir göstergesi ve bağlama çalmada önemli bir yere sahip olan yöresel tezene tavırlarının öğretilme durumunun tespit edilmesi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Nitel bir araştırma olan bu çalışmada uzman görüşü doğrultusunda oluşturulan yarı yapılandırılmış bir görüşme formu hazırlanarak eğitim fakülteleri müzik öğretmenliği bölümü bireysel çalgı bağlama derslerini yürüten 10 öğretim elemanı ile görüşülmüştür. Görüşmelerden elde edilen veriler gerekli kodlamalar yapılarak içerek analizi yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırmada elde edilen bulgular ışığında bağlama eğitimiyle ilgili genel olarak; bireysel çalgı bağlama ders süresinin ve müzik öğretmenliği lisans eğitim programında geleneksel müziklere (müzik/erimize) ayrılan sürenin yetersiz olduğu ayrıca programa geleneksel müziklerle ilgili THM tarihi, THM işitme-okuma-yazma, THM teorisi, THM koro uygulaması gibi derslerin eklenmesi gerektiği, yazılan çoğu bağlama metodunun akademik düzeyden yoksun olduğu, derslerde kullanılan bağlamanın fiziki yapısıyla ilgili belli bir standardın bulunmadığı, bağlamanın müzik öğretmeni için gerekli bir enstrüman olduğu sonuçlarına; yöresel tezene tavırlarıyla ilgili olarak; tavırlarda bir isimlendirme probleminin yaşandığı, tavırlarla ilgili kuramsal ve tarihi boyuttaki kaynakların yetersiz olduğu, ayrıca tavır öğretimine yönelik notasyon ve metot eksikliğinin var olduğu, tavır öğretimde daha çok Zeybek, Teke, Konya, Silifke, Azeri, Sürmeli tavırlarına yer verilip Karadeniz, Karşılama, Kayseri, Âşıklama, Ankara tavırlarına fazla değinilmediği sonuçlarına ulaşılmıştır. Araştırma sonucunda tüm bireysel çalgılar için eğitim süresinin yeterliliğini inceleyen çalışmaların yapılması, bağlama çalışma odalarının açılması ve bağlama metotlarının sistematik bir yapıda yazılması, bağlama ders içeriğinin tüm yöresel tezene tavırlarıyla birlikte GTSM ve KBM gibi THM formu dışındaki eserleri de barındıracak şekilde güncellenmesi önerilmiştir.
Teaching of Bağlama as an individual instrument at the University which has got an important place in Turkish Music culture and its lower step THM, started 1970s.When it is considered that the academic studies about the Bağlama, which has a deep-rooted history, started on those years; the education of Bağlama gol ahead a /ot in a short history. Detecting the general situation of Bağlama education and detecting the teaching of regional plectrum styles which has got an important place of playing bağlama and is a sign of rich variation of Turkish folk music are the purposes of this research. As an qualitative research, it was interviewed 10 instructors who are teaching individual instrument Bağlama at the Educational Faculty, Music Teaching Department by preparing a semi-structured form which is made by an expert opinion. The information from the interview was analyzed by using content analyzing method. The findings from the research reached the following conclusions about the teaching Bağlama:
-The duration ofthe lessons ofindividual instrument Bağlama is insufficient
-lt is insufficient time devoted to traditional music at the music teaching degree program.
-İt is necessary to add the History ofTurkishfolk music, Listening, Reading, Writing of Turkish folk music, Theory of Turkish folk music, and choir of Turkish folk music about the traditional music.
-The most of the written Bağlama methods aren't academic level.
-There is no standard for the physical structure of Bağlama which is used in the lessons.
-Bağlama is a necessary instrument for a music teacher.
-There are problems about the naming of regional plectrum styles.
-The sources of hypothetical and historical styles are insufficient.
-There are problems about notation and methods of teaching style.
-It was given importance to Zeybek, Teke, Konya, Silifke, Azeri, Sürmeli styles but unspoken-of Karadeniz, Karşılama,Kayseri, Aşık/ama, Ankara styles.
At the end of the research; For ali the individual instruments it is suggested
-to be made studies about the sufficient time of teaching
-to be opened Bağlama studying classrooms
-to be written in a systematic form of Bağlama methods
-to be updated the content of Bağlama lessons with ali regional plectrum styles by including the out of works of Turkish folk music forms like traditional Turkish classicial music and classicial West music too .