Ottoman-Habsburg relations Research Papers - Academia.edu (original) (raw)

2025, Wiener Jahrbuch für Kunstgeschichte

2025, Roberta Anderson, Reinhard Eisendle and Suna Suner (eds.), Performing Diplomacy in the Early Modern World. Vienna: Hollitzer

The figure of the enigmatic agent and Imperial chaplain from Ragusa (Dubrovnik), Allegretto Allegretti, has recently begun to attract the interest of researchers. His exceptional polyglot abilities and skills as an agent soon brought him to the attention of the House of Habsburg—qualities that quickly earned him appointments to diplomatic missions in regions ranging from Poland and Moscow to Constantinople. This work aims to provide an overview of his life and career, with particular emphasis on his missions in the service of the Emperor and the Spanish Monarchy, at a time when the two main branches of the House of Austria were experiencing a profound dynastic crisis.

2025

Avrupa'da Şark Meselesi'nin yeniden gündeme gelmesiyle ismi duyulan Kavalalı Mehmed
Ali Paşa, dönemin pek çok yazılarında kendine
yer bulmuştur. O, Mısır'ın bir devlet şeklinde
teşkilatlanmasını sağlayan, ordusunu modernleştiren ve Şark'taki dengeleri alt üst eden biriydi. Bu önemli ismi tanımak için pek çok kişi
Mısır'a gidecek ve sonrasında gözlemlerini ayrıntılarıyla Avrupa'da neşredecekti. Gidenlerin
bir kısmı paşayı bizzat tanımak ve diplomatik
münasebet kurmak istese de bir başka kesim subay da Mısır ordusunda yüksek maaşla istihdam
edilmek için yola çıkacaktı.

2025, JOG.történet

Az 1552. esztendő magyarországi eseményei, különösen Eger várának ostroma, a történelem szélesebb körben ismert epizódjai közé tartoznak. Kevésbé köztudott, hogy a magyarországi hadszíntér ügyeivel az adott év jelentős részében nem a birodalmi béke helyreállításán dolgozó Habsburg Ferdinánd király, hanem helyetteseként legidősebb fia, Miksa főherceg foglalkozott. Az ifjú trónörökös részben kényszerszülte, helyettesként való alkalmazása illeszkedett a dinasztia azon elképzeléseibe, hogy az utódokból megfelelő bürokratákat, ormányzókat, felkészült diplomatákat és egyben tetterős hadvezéreket képezzenek.

2025, Egyháztörténeti Szemle

2025, Magyar apróvad közlemények

2025, Baština crkvenih arhiva na području Virovitičko-podravske županije

Na području Virovitičko-podravske županije postoji velik broj župa i župnih crkvi čiji temelji sežu još prije početka osmanlijskih osvajanja, a mnoge se spominju već i 1334. godine u popisu župa Zagrebačke biskupije. Nakon protjerivanja Osmanlija, 1684. mnoge od župa su obnovljene ili su osnivane nove. Ključnu ulogu u tim procesima odigralo je lokalno stanovništvo na čelu sa svećenstvom. Upravo su ovdašnji vjernici marljivim radom i teškim odricanjem podizali crkve koje su bile središte svakodnevnoga života seoskih zajednica. U arhivima gotovo svih župa iz toga vremena čuvaju se vrijedni izvori koji svjedoče o njihovom nastanku, izgradnji te općenito djelovanju do današnjih dana. Arhivsko gradivo crkvenoga podrijetla predstavlja iznimno bitan predmet znanstvenoga proučavanja historiografskim subdisciplinama poput političke povijesti, kulturne povijesti, povijesti svakodnevice, društvene povijesti itd., kao i ostalim društveno-humanističkim znanostima poput kulturne antropologije, demografije ili etnologije. Takvo je gradivo ujedno i jedan od najvažnijih izvora informacija o povijesti lokalnih zajednica i urbanih središta, kao i nezaobilazni temelj svim genealoškim istraživanjima o podrijetlu identiteta pojedinaca i obitelji u sklopu proučavanja obiteljske prošlosti ili podrijetlu čitavih lokalnih zajednica u svrhu očuvanja lokalnoga, regionalnoga, pa i nacionalnoga identiteta. Izložba je nastala na temelju izvora čuvanih u župnim arhivima. Njezin cilj je predstaviti i približiti baštinu crkvenih arhiva stanovništvu Virovitičko-podravske županije, kao i ostalim zainteresiranim osobama, istraživačima i znanstveno-kulturnim institucijama.

2025, Andrea Barin

La riscoperta, unanimemente riconosciuta a Salvatore Ruzza (1984), del gra-
fologo napoletano del XVII secolo Prospero Aldorisio e della sua idengrafia,
ha spinto in anni recenti molti studiosi a un ulteriore approfondimento. Pre-
cedentemente, invece, l’interesse per la grafologia aldorisiana ha avuto un an-
damento discontinuo. L’articolo tenta di raccogliere alcune briciole lasciate dal
suo passaggio attraverso la cultura europea.

2025, Západní Morava XII

The article deals with the persons, methods of selection, tasks, instructions and competences of the Bohemian nobles sent by Rudolf II to the provincial assemblies of the Margraviate of Moravia.

2025, CAA Reviews online

In Cristelle Baskins's recent monograph, Muley al-Hassan, the Hafsid king of Tunis (r. 1526-43) and vassal to Charles V (r. 1516-66), finally gets his due. Long eclipsed by hegemonic histories of his Habsburg contemporaries, Muley al-Hassan commands the center of Baskins's narrative of cultural entanglement and territorial contestation in the early modern Mediterranean.

2025, Brill

In Kosovo: History in Maps (Brill, 2025), the story of Kosovo’s history is told through maps which take us through space and time, from antiquity to the present day. Placed at the intersection of the Ottoman, Habsburg, and Serbian Empires, Kosovo attracted the attention of cartographers and mapmakers from various imperial and cultural circles. Each of them embodied and circulated ideas of Kosovo and its geographical space in their own way, creating different visions of state power, historic memory, identity, imperial and national borders, and territoriality. In this regard, the book delineates the geographical reality of Kosovo in different contexts, namely war space, historical space, travel space, and sacred space. Moreover, Kosovo: History in Maps examines the diffusion of geographical knowledge and maps on Kosovo, contributing to the growing historiography on the circulation of knowledge and the translation of culture.

2025

Osmanlı tarihi özellikle ülkemizde hem merak konusudur hem de gerçekten bilinmesi gereken bir devirdi. Onu anlamak için de genelde bu 7 asırlık devri parçalara ayırıp ele alırız. İşte eğer Osmanlı tarihini ikiye ayırsaydık muhtemelen 1683-99 öncesi ve 1683-99 sonrası olarak ayırdık. Bu devir Osmanlı'nın en kritik devridir. Zirveden düşüşün yaşandığı, ilkleri barındıran, devletin dinamiğinin değiştiği ve artık gelişim şeklinin farklı yollarda aranmaya başlayacağı Osmanlı tarihinin dönüm noktası. Bu devri anlamak için de öncesine bir bakıp nasıl buralara gelinmiş anlamak gerekir. Ben de bu çalışma da II. Viyana Muhasarası'nın önemini anlamak için önceki devre yani 17. Asrın ikinci yarısına ve sonrasında da Karlofça Antlaşmasının Osmanlı Tarihindeki yerini görmek için o dönemin olaylarına değinerek bu çerçevede bir araştırma yaparak sunuyorum. Burada da Osmanlı tarihinde dönüm noktası teşkil eden ve iki farklı devri oluşturan çizgi olan bu devir hakkında yeterli malumat vererek sonunda bunları yorumlayıp Osmanlı nasıl geriledi? Zirveden nasıl düştü? Gibi sorulara cevap bulmayı amaçladım.

2025

Báthory Orsolya, Bene Sándor, Kármán Gábor, Kruppa Tamás és Zászkaliczky Márton, szerk. Források a 17. századi magyar politikai gondolkodás történetéhez. 3. Bibliotheca Hungariae Politica. Magyar Politikai Könyvtár. Budapest: reciti,... more

2025, Attila Pfeiffer

The settlement of Bač used to be so important that it gave name to an entire geographical area between the rivers of Danube from the west and the south, and Tisa from the east, all the way to the present day border with Hungary. The... more

2025, Pfeiffer Attila

A Magyar Királyság helyzete a karlócai békét követően (1699) merőben megváltozott, hiszen egyrészt véget ért a török hódoltság ideje az ország nagy részén (1541-1699), másfelől az ország „egész” területe újra egyesült a Habsburg-dinasztia irányítása alatt. A török háborúk sora azonban még le sem zárult (1683-1699, 1716-1718, 1737-1739), a mai Bácska és Bánság, az egykori Dél-Alföld demográfiai és gazdasági értelemben is elpusztult vidékeit „újra kellett éleszteni” (illetve a Temesköz-Bánság-területét is 1718 után), és bekapcsolni Magyarország és a Habsburg Monarchia vérkeringésébe. Ehhez biztosítani kellett, az új határokat (új határőrvidékek szervezése 1699-1702), meg kellett szervezni a közigazgatást, újjászervezni az ipart és kereskedelmet. Bécsnek azonban nem volt könnyű helyzete az „alföldi rónaság” akkori kietlen, mocsaras, erdős, egészségtelen környezetével. E tanulmányban Dél-Magyarország (Bácska, Bánság) demográfiai és gazdasági történetét foglaljuk össze 1699 és 1739 közti időszakra nézve.

2025, Journal of Ottoman Studies (Osmanlı Araştırmaları)

The available literature dealing with contacts between the Ottoman Empire
and its European counterparts concentrates primarily on the period before 1700. Moreover, of those sources that do look closely at the eighteenth and nineteenth centuries, focus is almost exclusively on a small number of cities, including Venice, Livorno, and Smyrna, and on the relationships that were allegedly established by non-Muslim communities, particularly Orthodox merchants. By focusing on relationships within these communities and neglecting any form of interaction and interdependency
between different communities, these diaspora-focused studies help to
perpetuate a historical perspective in which notions of ‘us’ are represented exclusively by the units of ‘country’ or ‘religious fellowship.’ Examining the demography, motives, processes, and structures underlying people’s mobility would allow the tracing of these potential interactions and interdependencies in more depth. To this end, this study aims to draw researchers’ attention to the three voluminous archival registers
preserved in the Viennese archives and produced by the Habsburg authorities on the Ottoman subjects who were within the Habsburg domains during the years 1823-1825; these sources provide a plethora of data for these purposes.

2025, KADİM

16. yüzyıl Avrupa’sında skolastik bilginin sarsıldığı, deneyimin otorite kazandığı Rönesans hümanizmi ve Reform atmosferinde seyahat yazını, yeni bilgi biçimlerinin üretildiği önemli bir alana dönüşmüştür. Bu makale, 16. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nu ziyaret eden iki Avrupalı seyyahı, Hans Dernschwam’ın Tagebuch’u (Seyahat Günlüğü) ile Ogier Ghiselin de Busbecq’in Turcicae Epistolae’sini (Türk Mektupları) karşılaştırmalı olarak inceleyerek, erken modern seyahat yazınının tarihi belge niteliğinin yanı sıra etnografik-anlatısal bilgi üretim pratikleri içerdiğini de ileri sürmektedir. Çalışmanın amacı, bu seyahatnameleri tarihsel-etnografik malzemeler olarak konumlandırmak ve seyahat anlatılarının kültürel temsil biçimleri ile söylemsel stratejilerini analiz etmektir. Karşılaştırmalı metin analizi yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmada, Busbecq’in Osmanlı’yı reformcu bir model olarak sunan pragmatik anlatısıyla, Dernschwam’ın Protestan ahlâkının perspektifinden Osmanlı’yı dini ve kültürel yozlaşmanın simgesi olarak dışlayan yaklaşımı arasındaki söylemsel gerilim ortaya konmaktadır. Bu metinlerin, yalnızca bireysel izlenimlerden ibaret olmayan; ideolojik, kültürel ve epistemolojik kodlarla örülü metinler olduğu savunulmaktadır. Makale, Dernschwam ve Busbecq karşılaştırması üzerinden, erken modern seyahat anlatılarının modern etnografi için bir “saha” oluşturduğunu savunarak, örnek metinlerin tarihsel-etnografik yöntemle okunmasının, günümüz Osmanlı araştırmaları ve kültürel çalışmalar alanı için sunduğu özgün metodolojik ve teorik katkılara dikkat çekmektedir.

2025

This paper collects, reevaluates, and analyses data from linguistically different historiographical and archival materials about the economic, social, political, and cultural history of the Ada Kaleh Island from the late 17th century to the present. It explores Ada Kaleh's history through the light of the Habsburg-Ottoman relations as well as of anthropological studies on the former islanders conducted in recent decades. This essay argues that orientalism, nationalism, and military issues still significantly distorted Ada Kaleh's history. In this essay, I demonstrate Ada Kaleh was significant marketplace and a rhizome of a trans-imperial and trans-Danubian East-and Central-European society. I also envision Ada Kaleh as the symbol of the denial of the Ottoman contribution to European history. This paper eventually addresses methodological and historiographical issues about writing the history of Muslims in early modern and modern Europe.

2025, Sınırları Aşan Osmanlılar

2025, Istorija XX veka

Članak razmatra probleme u preseljavanju preko 200.000 stanovnika u Vojvodinu i prilagođavanje kolonista, pristiglih uglavnom iz neplodnih, planinskih regiona Jugoslavije na život u ravnici. Posebna pažnja je posvećena putovanju, podeli zemlje i kuća, organizovanju ishrane, teškoćama u navikavanju na nove uslove života i povratku jednog dela porodica u stari kraj. Rad je zasnovan na izvorima koji se čuvaju u Arhivu Jugoslavije, periodici i relevantnoj literaturi.

2025, Studime Historike

Detajet e fushatës së shkurtër të habsburgëve në vjeshtën e vitit 1689 në Kosovë, për një pjesë të madhe të historiografëve, bazohen në disa prej kronikave të hershme kryesisht të dorës së dytë që e përshkruajnë këtë ngjarje. Një burim kryesor për shumicën e tyre, dorëshkrimi i njohur si Annotationes und Reflexiones…, rishtazi është vërtetuar të jetë po ashtu i tillë, pra, burim i dorës së dytë (burim sekondar) dhe jo vepër nga një pjesëmarrës në këtë fushatë. Burimet primare, nga protagonistë që kanë qenë dëshmitarë të këtyre ngjarjeve, megjithëse një pjesë e tyre janë njohur që më parë, nuk janë përdorur sa duhet në ndriçimin e këtyre fragmenteve të historisë. Në këtë artikull do të synojmë identifikimin e disa prej këtyre burimeve të kohës që bazohen në letra, relacione e raporte. Së këndejmi, përmes tyre, dhe duke botuar disa prej tyre edhe në shqip, do të synojmë sendërtimin e një pasqyre të përditësuar të ngjarjeve historike të kësaj fushate në Kosovë. Më kryesoret prej këtyre dokumenteve janë tri letrat e vetë Pikolominit gjatë ditëve të qëndrimit të tij në Kosovë.

2025, Anna Seghers i Teresa Pàmies, compromís i identitat

Un estudi comparatiu de l'obra i la trajectòria personal d'Anna Seghers i Teresa Pàmies

2025, Zgodovinsko dru tvo za ju no Primorsko, Koper

Urška Lampe (slo.), Gorazd Bajc (it.), Petra Berlot (angl., it.) Urška Lampe (angl., slo.), Gorazd Bajc (it.), Arnela Abdić (angl.) Zgodovinsko društvo za južno Primorsko -Koper / Società storica del Litorale -Capodistria © / Inštitut IRRIS za raziskave, razvoj in strategije družbe, kulture in okolja / Institute IRRIS for Research, Development and Strategies of Society, Culture and Environment / Istituto IRRIS di ricerca, sviluppo e strategie della società, cultura e ambiente © Zgodovinsko društvo za južno Primorsko, SI-6000

2025, Pedralbes: revista d'història moderna

El análisis de un texto publicado en el exilio de Milán, en 1716, permite algunas reflexiones sobre el pensamiento político del austracismo castellano, uno de los aspectos hasta ahora más desconocidos (y más maltratados) de la Guerra de Sucesión. Entre sus características cabe reseñar: la defensa de una monarquía moderada por las leyes, instituciones y estamentos (por oposición al poder tiránico encarnado en los Borbones); la competencia de los reinos, convocados en Cortes, en la proclamación del monarca, en caso de sucesión incierta; el diag-

2025, HMiC: història moderna i contemporània

L'exili de la Guerra de Successió d'Espanya (1702-1715) va ser present per diverses vies en la Tercera Guerra Turca (1714-1718), que enfrontà els imperis germànic i otomà. D'una banda, els cinc regiments regulars, evacuats de Barcelona el 1713, i una companyia de voluntaris van participar en les campanyes de 1716 i 1717, amb actes molt destacats. D'altra banda, la guerra suscità importants expressions literàries, cronístiques i plàstiques. Entre les primeres destaca l'Epopeia panegírica, poema èpic de grans dimensions escrit per Vicent Díaz de Sarralde, que va ser fiscal de la Reial Audiència de València per l'Arxiduc Carles, i els elogis al príncep Eugeni de Savoia redactats per personalitats tan diverses com Juan Amor de Soria i Gregori Maians. 1 El exilio de la Guerra de Sucesión de España (1702-1715) se hizo patente a través de varías vías en la Tercera Guerra Turca (1714-1718) que enfrentó a los imperios germánico y otomano. Por un lado, los cinco regimientos regulares, evacuados de Barcelona el 1713, y una compañía de voluntarios, participaron con actos muy relevantes en las campañas de 1716 y 1717. Por otro lado, la guerra generó importantes agresiones literarias, cronísticas y plásticas. Entre las primeras destaca la Epopeya panegírica, un poema épico de grandes dimensiones escrito por Vicent Días de Sarralde, y los elogios al príncipe Eugenio de Savoya, redactados por personalidades tan diversas como Juan Amor de Soria y Gregori Maians. The exile of the War of the Spanish Succession (1702-1715) was patent through vary ways in the Third Turkish War (1714-1718) that faced the Ottoman and the Germanic empires. On the one hand, the five regular regiments, evacuees from Barcelona on 1713, and a company of volunteers, participated with very prominent acts in the campaigns of 1716 and 1717. On the other hand, the war generated important literary, plastic and chronicles aggressions. Among the first it emphasizes the Panegyrical Epic, an epic poem of large dimensions written by Vicent Días de Sarralde, and the compliments to prince Eugeni de Savoia, edited by personalities as diverses as

2025, Hungarian Studies Review

This article focuses on the historical contacts between the Habsburg Empire and the Ottoman Empire, with particular emphasis on the Pest-Buda-related mobility and commercial activities of Ottoman subjects during the late eighteenth and early nineteenth centuries. Through a detailed analysis of three extensive, untapped archival registers from the Finanz-und Hofkammer Archiv in Vienna, the study reveals that Pest-Buda's crucial role in economic and cultural exchanges between these two empires did not diminish during this period. The research explores the connections between Transylvania and Pest-Buda, highlighting the importance of the Pest-Buda-Transylvania-Ottoman relationship in understanding transimperial communications. By closely examining individual profiles and their mobility patterns, this study not only provides insights into the prevailing socioeconomic circumstances and the interconnected communities moving between the two empires during the period, but also offers a nuanced understanding of Pest-Buda's role as a historical gateway for Habsburg-Ottoman contacts within the broader imperial context.

2025, JOURNAL OF ANATOLIA AND BALKAN STUDIES

Mustafa Necati Sepetçioğlu has written many works in various literary genres such as stories, novels and theatre, and in most of these works, he has achieved fame with his historical novels by bringing the theme of history to the fore. The theatre, which he considered as a school, played an important role in giving cultural identity, national consciousness and historical awareness to the audience as the main manifestation of his intellectual struggle. In this context, Sepetçioğlu, who attracted attention with his play titled Her Bizansa Bir Fatih published in three acts in 1972, comparatively classified the process of Istanbul before the conquest at the level of individuals, people and states, and concretized the reasons that led the Ottoman Empire to be victorious and the Byzantine Empire to defeat. At this stage, he characterizes Sultan Mehmet, the dominant figure throughout the play, as an ideal leader with extremely positive qualities, and the Ottoman people as a society that supports its state by standing by its side under all circumstances, while the Byzantine Emperor and his people, in contrast to the Sultan, he constructs the Byzantine Emperor and his people as a hobbled leader and society that gathers all negative qualities together and thinks only of itself. Therefore, this organisation, which is separated with sharp lines through the symbols of 'crescent' and 'cross', enabled Sepetçioğlu to clearly reveal the social message he wanted to give.

2025, XXVII. Tavaszi Szél Konferencia Tanulmánykötet II.

A 16. században a nemzetközi kapcsolatok intenzívebbé válása magával hozta az államok közötti diplomácia felértékelődését. Fokozatosan terjedt az a szokás, hogy az uralkodók egymás udvaraiban állandó jelenléttel követeket állomásoztassanak. Az egyik legfontosabb központtá az Oszmán Birodalom szultánjának konstantinápolyi székhelye vált, ahol több európai uralkodónak volt állandó diplomáciai képviselete. Az Oszmán Birodalom már a 15. században is komoly fenyegetést jelentett a Magyar Királyság területére, azonban az 1526-os mohácsi csata, majd Buda 1541-es elfoglalása után viszont már egyenesen a létezését fenyegette. Mindezek ellenére, vagy éppen ebből kifolyólag a magyar királyi trónt is elfoglaló Habsburg - házi uralkodók igyekeztek diplomáciai kapcsolatot kiépíteni az oszmánokkal. Az első ilyen irányú kapcsolatfelvételekre már közvetlenül 1526 utáni időszakban sor került, azonban az állandó követség intézménye csak az 1540 -es évek végére állt fel. Az ezt követő évtizedekben létrejött és megszilárdult a rendszer egészen a Tizenötéves Háború kitöréséig, 1591/93 -ig fennmaradt, ami alatt összesen tíz állandó követ állomásozott Konstantinápolyban. Kutatásaim során az 1581 és 1583 között szolgálatot teljesítő Friedrich von Breuner követ hivatali időszakával foglalkozom részletesen, ugyanis ez képezi készülő doktori disszertációm témáját. Több szempontból is lényegesnek tekinthető ez az korszak. Egyrészt azért, mert a 16. században működött Habsburg követségek története – a 17. századiakkal ellentétben – mindeddig kevesebb figyelmet kaptak a kutatók részéről. Másrészt az általam kutatott Breuner -követség vizsgálata azért is tűnt megfelelő választásnak, mert ebben az esetben már jobban meg lehet figyelni azokat az egyedi jegyeket, melyek a korszakban végig jellemezték a követség működését. Ezalatt a követségi titkárok és a levantei származású tolmácsok fokozatosan növekő, már -már nélkülözhetetlen szerepét, az információszerzés mechanizmusát, valamint a követek kapcsolati hálóját az oszmán tisztségviselőkkel és más európai követekkel értve. A téma kutatásában a legfontosabb forráscsoportot az említett császári követek által írt és Bécsbe küldött rendszeres követjelentések képzik. Így elsősorban ezen iratok segítségével igyekszem feltárni a két kora újkori nagyhatalom közötti diplomáciai kapcsolatok alakulását az adott periódusban.

2025, Hungarian Historical Review

2025, Stolačko kulturno proljeće

Nekrolog dragomu prijatelju Marinku Tomasoviću

2025, Die Akte/n

English title: Before the Archival Dossier; or: Early Modern Diplomatic Files and Their Written Legacies in Vienna and Constantinople. In this Germanophone article, my colleagues Stephan Kurz, Manuela Mayer, and I have compared the... more

2025

SECURITY CONCEPT 19th CENTURY

2025, Decenija iskušenja, jugoslovensko-rumunski odnosi 1948-1958.

2025, Műemlékvédelem

Arnold Ipolyi's Drawing and Photography Collection in the Christian Museum of Esztergom.

2025, Osmanlı Araştırmaları, sy. 65 (2025), s. 378-383

Macar Araştırmaları Enstitüsü tarafından, 1593-1606 Osmanlı-Habsburg Savaşı’nın Tuna Ötesi’ndeki etkisini ve önemini vurgulamak amacıyla başlatılan Avrupa’nın Unutulmuş Savaş Alanları başlıklı sempozyum dizisinin ilk toplantısı 31 Mayıs 2021 tarihinde tertip edilmişti. Editörlüğünü Viktor Kanász ile István Nagy-L.’nin yaptığı ve aynı sene içerisinde Európa elfeledett hadszíntere: A tizenöt éves háború és Magyarország (1591–1606) (Avrupa’nın Unutulmuş Savaş Alanı: On Beş Yıl Savaşları ve Macaristan) (Budapest: Magyarságkutató Intézet, 2021) ismiyle neşredilen kitap, bu toplantının bir sonucudur.

2025, Osmanlı Araştırmaları, sayı 65

The Treaty of Vasvár (10 August 1664) ended the war between the Ottoman and Habsburg courts that had been keeping them busy for the last two years. The last article of the treaty called for an exchange of envoys with the rank of ambassador. In 1665, Kara Mehmed Pasha was dispatched by the Ottoman sultan Mehmed IV to Vienna where he carried out his diplomatic mission. This paper aims to examine a series of topics related to the Ottoman ambassador's legation to the Hofburg with an emphasis on both Austrian and Ottoman archival sources: his being elected as ambassador, his travel to Vienna, the members of the Ottoman diplomatic delegation, the protocol applied to him in his diplomatic encounters in Vienna, etc. The article begins with a review of the scholarly works that have been produced on Kara Mehmed's embassy thus far and continues with a reconstruction of the history of the embassy based upon a wide range of primary sources. It also offers two specific contributions to the literature: a listing of the members of the Ottoman delegation that arrived in Vienna in 1665 and a textual analysis of the ambassadorial report of Kara Mehmed Pasha.

2025

Orta Çağ Türk devletlerinde ordunun çok büyük kısmı süvari birliklerinden oluştuğu için süvarilerin eğitimi büyük önem arz etmekteydi. Süvarilerin eğitimlerinin başında, at bakımıyla ilgili eğitimler gelmekteydi. Zira atına bakamayan bir süvari işlevsiz hâle gelirdi. Bir süvari atının koşum takımları zarar gördüğünde onarabilmeli, eyerini ve dizginini çözüp yeniden takabilmeliydi. Atların damarlarını açmayı, cerahatini akıtmayı, göz ve burnundan nâhone almayı, burun halkası takmayı, hacamat yapmayı, atları dağlamayı ve iğdiş etmeyi bilmeliydi. Orta Çağ Türk ordularında süvariler, at üzerinde çeşitli silahları en iyi şekilde kullanmayı öğrenmeliydiler. Bu amaçla talimler yapılmakta ve çeşitli oyunlar oynanmaktaydı. Süvariler, nişan tahtaları, avlar ve kabak oyunu ile okçuluk kabiliyetlerini geliştirmekteydiler. Büyük bir süratle giderken "kement" atarak düşmanın atını yere yıkmayı ve süvarisini üzerinden kapıp almayı öğrenmekteydi. Süvariler, bir filin sırtından omurlarını midesine dökebilecek kadar kuvvetlenmek için gürz ile sıkı talimler yapmaktaydılar. Mızrağı ıskalamadan kullanabilmek için, hedef tahtaları üzerinde sıkı talimler yapmakta ve halka kapma oyunu ve süvari oyunu oynamaktaydılar. Ayrıca süvariler, bütün silahlarından âciz kalırsa, atı yaralanır veya kullanılamaz hâle gelirse, düşmanını bertaraf edebilmek için güreşmeyi de öğrenmeliydiler. Yine süvariler, at üzerinde kılıç ve diğer silahları en iyi şekilde kullanabilmek için çevgȃn ve halka kapma gibi oyunlar oynamaktaydılar. Belli zamanlarda düzenlenen sürek avları ve kabak oyunları sayesinde, Orta Çağ Türk ordularında süvariler, Turan savaş taktiğini başarıyla uygulamayı öğrenmekteydiler. Bu çalışmada Orta Çağ Türk ordularında süvarilerin"okçuluk eğitimi", "kılıç eğitimi", "mızrak eğitimi", "gürz eğitimi", "kement eğitimi", "güreş eğitimi" ve bu eğitimleri destekleyici türde yapılan "sürek avı", "çevgȃn oyunu" ve "kabak oyunu" gibi faaliyetler, ana kaynaklara ve modern araştırmalara dayanılarak incelenecektir.

2025, LA EDAD MODERNA Y LA ENSEÑANZA SECUNDARIA. RECURSOS, ANÁLISIS Y FORMACIÓN.

En este trabajo se abordan algunas cuestiones que tienen por tema central al Imperio Otomano. En este sentido, se tratan temas tan importantes como la mutación de la identidad otomana a medida que se abría paso el imperio, el protagonismo de nuevos y pujantes grupos étnicos así como la importancia del estudio de la historia otomana en secundaria para no perder de vista el desarrollo histórico de grandes extensiones del Norte de África, Europa Oriental y Próximo Oriente.

2025

Osmanlı Araştırmaları 65 (2025), 49-94.

2025, https://www.zeriislam.com/artikulli.php?id=3462

Arbor (Koment i Informuar)-Një studim i historisë gjenetike të Spanjës nga Gonzalo Oteo-Garcia e tjerë, në Genome Biology, konfirmon në mënyrë elokuente historinë e spastrimit të madh etnik të shekullit të shtatëmbëdhjetë të... more

2025

Géza Hegyei (1863 – 1926) received his first piano lessons from Henrik Gobbi, one of Liszt’s students, before fate finally led him to the tutelage of Ferenc (Franz) Liszt himself at the Hungarian National Music Academy in Budapest. Upon... more

2025

Az Álmosd és Diószeg között 1604. október 15-ére virradó éjszakán történt rajtaütést nem csupán a tizenöt éves háború (1591-1606) egyik meghatározó eseményének, hanem a Magyar Királyság 17. századi történetében is egyfajta nullpontnak tekinthetjük. A kibontakozó, Bocskai István vezette rendi és hajdú felkelés sikerével egyrészt a 16. század folyamán a Habsburg dinasztia és a magyar rendek között kialakult erőegyensúly eltolódott az utóbbi irányába. 1 Másrészt a bihari nagyúr politikai végakaratában intette mind az erdélyi, mind a magyarországi híveit "az egymás közt való szép egyezségre, atyafiúi szeretetre", és hogy "az egyezséget a mostani konföderáció szerint tartsák meg […] egymás javának engedjenek, és egymás nyavalyáját fájlalják és mindenekben oltalommal, segítséggel légyenek egymáshoz". 2 A szövegbe foglaltak a 17. század folyamán jó kiinduló alapot nyújtottak mind Bethlen Gábornak, mind I. Rákóczi Györgynek ahhoz, hogy a magyar rendek jogainak, illetve a szabad vallásgyakorlásnak a védelmére hivatkozva megkíséreljék saját főségük alatt egyesíteni az országot. 3

2025, Archivum Ottomanicum 41

This article analyzes the dynamics of the post-Mohács Ottoman timariot army, exploring the Ottoman military transformation within the Ottoman frontier districts or sub-provinces (sancak/liva), namely Semendria and Bosnia, with a specific focus on the prelude to the Ottoman–Habsburg struggle. As the Ottoman–Habsburg conflict unfolded, the Ottomans gathered formidable garrison troops along the Hungarian frontier, unprecedented in its history. Drawing insights from various undated documents spanning 1530 to 1532, this article investigates the potential Ottoman army available for military campaigns in the West, which previous research have only made estimations. A specific roll-call register provides details on the actual size of the Rumelian timariot army during the 1532 campaign. The study also examines the factors and methods contributing to the growth of the timariot army in the frontier regions and the emergence of a distinct frontier power holder typology, exemplified by clans such as the Hüsrev Bey and Yahyalı clans. The article further explores the upkeep of substantial household troops commanded by these governors (sancakbeyi), their integration into the timar system, and their role in the raids and magnitude of the slavery-based economy. It also analyzes the leaders of raids into Croatia and offers an overview of the typology of the frontier soldier.

2025, Historica Olomucensia

Jednou z prvních změn uskutečněných během francouzského období nizozemských dějin se stalo zavedení občanského stavu. Do té doby se nizozemská jména skládala jen z křestního jména a ze jména otce, nebo matky, představující příjmení např. Jan Willemszoonm (Jan, syn Viléma). Nyní si musel každý zvolit své vlastní jedinečné příjmení. Mnoho lidí myslelo, že je to jen dočasná záležitost. Dělali si z toho legraci a zvolili si příjmení jako Nix (Nic), Naaktgeboren (Narozen nahý). Také se objevovala příjmení vyjadřující protest proti novému systému, jako např. Zondergeld (Bez peněz), Vrijman (Svobodný muž). Ale nejednalo se o dočasnou záležitost, protože budoucí první nizozemský král Vilém I. 4 tento stav přijal. 5 Napoleonská vláda uvedla během krátké doby v život mnoho nových pravidel. Např. ve školách byly zavedeny povinné hodiny francouzského jazyka, bylo zakázáno vydávání novin nebo došlo k jejich zrušení. Některé listy mohly vycházet, ovšem pod přísnou cenzurou. Státní dluh byl zmenšen na třetinu a pravidla kontinentálního systému byla plně realizována. V nizozemských přístavech se objevili francouzští celníci, kteří se plavili s nizozemskými rybáři. Navzdory velké kontrole se 1 Studie je výstupem Institucionální podpory FF UHK 2011.

2025, Mediterranea. Ricerche Storiche

This article examines the roles of exploratores, spie and cursores-covert scouts, spies and couriers-documented in the sources of the late medieval Dalmatian towns. Although medieval espionage remains still under-researched, recent scholarship allows for situating Dalmatian cases within a broader medieval espionage framework, particularly in relation to Italian city-states' practices. Using mostly case studies from the towns of Trogir, Split, Šibenik and Dubrovnik, the article demonstrates how local and regional power-holders deployed spies to gather critical information during military or factional conflicts in Croatia and Dalmatia and to track external threats, such as advancing Ottoman armies in the 15th century. Unlike some Italian cities, in which we can trace institutionalized espionage, Dalmatian towns relied mostly on ad hoc measures and temporary councils for security, reflecting their own sociopolitical landscape and priorities.

2025, Historians of Netherlandish Art

BOOK REVIEW | LARRY SILVER | REVIEW PUBLISHED JANUARY 2025 | Margaret, Duchess of Parma. The Emperor’s Daughter between Power and Image By Katrien Lichtert (curator) MOU, Museum Oudenaarde, September 21, 2024 – January 1, 2025 Companion... more

2025

At the turn of the 16th century, the seemingly unstoppable Ottoman islamic expansion was terrorizing Europeans especially in the Holy Roman Empire. Using only artistic pieces, this article explains how this threat was perceived and what... more