Reception of Roman law Research Papers (original) (raw)

2025, Master's thesis

The role of the village community and the vassal in managing the commons in Early Modern Times in the example of the lordship of Duino in the Karst region:
In the Early Modern Times, the lordship of Duino encounters an increased importance of the community land for the subjects and the lordship. Both parts have their own different interests in the land, that define their roles in it. The ration between the role of the village community and the lordship also depends on how much the lordship’s property or possessory right in the land decreased in time. The role of these two parts can be linked on one side to the farm ideology, and on the other side, to economic interests in the commons. The common land’s increasing importance is followed by conflicts regarding the entitlement to its use and its increased reduction. Based on sources, we discovered an intensive reduction of the commons within the lordship of Duino in the second half of the 18th century. Besides that, the sources presented us an image of the land of Duino and the new parts of cultivated land which formed on it. The individualization of parts of the commons that we focus on in this work, changes fundamentally the image of the cultural environment, which is now mostly cultivated and intersected by dried walls.

2025, Konzeptforum Normativitätswissen

Publicado em Peter Oestmann (Hrsg.) Konzeptforum Normativitätswissen. Käte Hamburger Kolleg Münster - Einheit & Vielfalt im Recht, Working Paper 17, 2025.

Encontro em Münster para discutir o programa de pesquisa de Thomas Duve.

2025, ΒΥΖΑΝΤΙΑΚΑ τ.38 2023/2024

Justinians’ era inaugurated a period of unparalled political struggles and persecutions. However the role of the Hellenes philosophers during this period is obscure. They were never prosecuted, tortured, exiled or condemned to death,... more

Justinians’ era inaugurated a period of unparalled political struggles and persecutions.
However the role of the Hellenes philosophers during this period is obscure. They
were never prosecuted, tortured, exiled or condemned to death, although they
remained pagans. On the contrary they were used as ambassadors to the Persian court.

2025, Journal of Ancient Civilizations 40/1

The review of the Handbook of Roman Private Law from the perspective of an ancient historian identifies and discusses new approaches to study Roman private law in the 21st century.

2025, European Journal of History and Culture 1.1 (2024), 115-152

The Library of a Corfiot Lawyer, Altavilla Calichiopulo (1673-1701)
Altavilla Calichiopulo, a Corfiot nobleman, belonged to one of the oldest
families on the island. He studied at the University of Padua and practiced
as a lawyer in Corfu. He was the owner of a rich book collection: this was
not merely a “professional library”, but gathered philological, theological,
philosophical and, of course, legal books. The latter in particular offer a
rare view on the legal tools of a practising attorney in the Venetian Stato da Mar. It includes a selection of the major authors of traditional comments to ius commune, both civil and criminal, but also works adopting the historical methods introduced during the Renaissance. A number of books, moreover, pertain to the idiosyncratic Venetian legal system. Such a diverse assembly of legal literature offered its owner a wide choice of solutions and quotations, useful in defending cases in Corfu, where jurisdiction applied often incomplete and uncertain legal rules.

2025

Entspricht das jetzt dem Volksgeist? Geltungsfragen im "Heutigen Römischen Recht", in: ZRG Germ. Abt. 140 (2023), S. 307–332, www.degruyter.com.

2025, Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa

Polish Roman Law Lecture in a Postmodern World The content of most Polish textbooks on Roman law is based on schemes that date back to the 19 th century. In the 20 th century, Polish jurisprudence was greatly influenced by the doctrine of the German historical school. The manifestation of this remains both the systematics of modern textbooks and their content. However, times have changed. We are witnessing universal processes such as globalization, decolonization, digitization, decodification, etc. Presenting ancient material to students without a modern commentary makes no sense. A Roman law lecture should contribute to building an intercultural dialogue, not unreflectively duplicate content that is tedious at best and annoying at worst. If Roman law is to maintain its status as the most important propaedeutic subject that Polish students learn in the first year of law, it must begin to relate to current realities. Our own cultural identity should be taken into account, and the solutions created by the Romans must be shown to a greater extent in comparative terms.

2025

Развитие гражданского права в Японии в XIX–XX веках отражает кардинальные изменения в японском обществе — переход от феодальной системы к правовому государству с развитой системой частного права. Период с конца XIX века характеризуется глубокой правовой модернизацией, заимствованием европейских правовых моделей и созданием системы кодифицированного права. В XX веке гражданское право Японии продолжало развиваться под влиянием как внутренней практики, так и международных тенденций, сохранив при этом уникальные черты национальной правовой культуры.
1. Историческая основа: традиционное право и период Токугава
До Реставрации Мэйдзи (1868 г.) право Японии основывалось на обычаях и решениях сёгунов. Гражданско-правовые отношения регулировались преимущественно на уровне кланов и общин. Земля, труд, брак и наследство — все эти вопросы решались внутри родовой структуры, а не посредством универсального закона.
В период сёгуната Токугава (1603–1868) существовала определённая правовая система, но она была преимущественно прецедентной и неунифицированной. Права личности рассматривались в контексте сословной принадлежности, а не как универсальные гражданские права.
2. Реформа Мэйдзи и кодификация гражданского права (XIX век)
2.1 Модернизация правовой системы
После реставрации Мэйдзи началась масштабная реформа всех сфер общественной жизни, в том числе правовой системы. Цель состояла в том, чтобы создать современное государство по европейскому образцу, и избежать неравноправных договоров с западными державами. Одним из условий признания Японии как цивилизованного государства была кодификация частного (гражданского) права.
2.2 Заимствование европейских моделей
• Первоначально рассматривались французская и германская правовые системы.
• Сначала японское правительство обратилось к Франции: юрист Г. Боассоннад (Gustave Emile Boissonade) сыграл ключевую роль в разработке первого проекта Гражданского кодекса Японии (1880–1890-е гг.).
• Однако проект вызвал критику как слишком иностранный и не учитывающий японскую традицию.
2.3 Принятие Гражданского кодекса 1896–1898 гг.
В результате дебатов был принят Гражданский кодекс Японии (民法, Minpō) в два этапа:
• 1896 г. — книги о вещном праве, обязательствах и общих положениях.
• 1898 г. — книги о семейном и наследственном праве.
Он базировался в основном на Германском гражданском уложении (BGB), но с сохранением японской специфики, особенно в семейном праве.
3. Структура и особенности Гражданского кодекса
Гражданский кодекс Японии включает пять книг:
1. Общие положения (総則) — дефиниции, субъекты и объекты права, сроки, представительство.
2. Вещное право (物権) — владение, собственность, сервитуты, ипотека и другие вещные права.
3. Обязательственное право (債権) — договоры, обязательства, деликты, исполнение и расторжение.
4. Семейное право (親族) — брак, усыновление, отношения в семье.
5. Наследственное право (相続) — наследование по закону и по завещанию.
Особенности:
• Сильный акцент на договорном регулировании и автономии воли сторон.
• Вещные права строго ограничены и определены законом.
• Семейное право в начале XX века было консервативным, патриархальным.
4. Эволюция гражданского права в XX веке
4.1 Межвоенный период
В первой половине XX века Гражданский кодекс оставался относительно неизменным. Однако началась постепенная судебная интерпретация норм, формирование доктрины и развитие практики.
В условиях милитаризации страны и усиления государственного контроля гражданское право не претерпело либерализации, особенно в сфере семейного законодательства.
4.2 Послевоенные реформы (1945–1950-е гг.)
После капитуляции Японии и начала американской оккупации были проведены радикальные реформы правовой системы:
• В 1947 году принята новая Конституция Японии, провозгласившая равенство полов, свободу личности, право собственности и защиту прав человека.
• Были переписаны семейное и наследственное право, исключены элементы патриархальной иерархии.
• Упразднена система ие — традиционного семейного клана, который доминировал в старом кодексе.
4.3 Реформа 1947–1948 годов
• Введены принципы равенства супругов, свободы выбора партнёра, равных прав в наследовании.
• Наследование по закону стало основываться на равенстве детей, вне зависимости от пола или рождения.
• Были отменены положения о главе семьи, а собственность семьи стала рассматриваться как индивидуальная.
5. Гражданское право во второй половине XX века
5.1 Судебная практика и доктрина
• В послевоенный период большое значение приобрела судебная практика, особенно в контексте толкования Гражданского кодекса.
• Верховный суд Японии выработал устойчивую доктрину по вопросам договорного и вещного права.
5.2 Развитие договорного права
• Увеличилось число дел, связанных с нарушением договоров, особенно в сфере коммерции и недвижимости.
• Усилилось внимание к добросовестности сторон, принципу справедливости, защите слабой стороны (например, потребителя).
5.3 Поправки и модернизация (1980–1990-е гг.)
• Внесены изменения, касающиеся:
o Признания новых форм собственности;
o Ответственности за неисполнение обязательств;
o Защиты прав потребителей;
o Цифровых договоров и электронного взаимодействия.
Кодекс постепенно адаптировался к изменяющейся реальности, оставаясь стабильной основой гражданских отношений.
Список использованной литературы
1. Сапунов А. И. История права Японии: от древности до современности. — СПб.: Изд-во СПбГУ, 2010.
2. Бессонов В. А. Право Японии: история и современность. — М.: Институт Востоковедения РАН, 2005.
3. Лапина Н. Ю. Политическая система современной Японии. — М.: Наука, 2002.
4. Goodman, C. F. The Rule of Law in Japan: A Comparative Analysis. — Hague: Kluwer Law International, 2003.
5. Takayanagi, K. The Legal Consciousness of Meiji Japan. // Law in Japan: The Legal Order in a Changing Society. — Harvard University Press, 1963.
6. Foote, D. H. Law in Japan: A Turning Point. — University of Washington Press, 2007.
7. Matsuo, H. The Civil Code of Japan: Its Structure and Principles. — Tokyo University Press, 1998.
8. Ministry of Justice of Japan (法務省). Japanese Civil Code (English Translation). — Tokyo, Official Publication

2025, BIDR

Le ricerche svolte sul tema dell’integrazione fra diritti del suolo e diritti delle strade nella Penisola italiana prima della riforma municipale mi hanno portata a evidenziare, in altra sede, che la stragrande maggioranza delle arterie viarie è stata realizzata in una fase in cui sussistevano due condizioni specifiche. Si è già discusso di cosa poteva accadere quando la strada era considerata pubblica solo sulla base dell’usus; in questa occasione è invece opportuno soffermarsi sulla seconda occorrenza, e cioè sul caso in cui il tracciato non fosse transitato su ager Romanus. È infatti emerso che, in tale circostanza, non si poteva ricorrere alla publicatio, in quanto l’istituto poteva essere recepito solo da cives Romani e applicato su lotti di ager Romanus. Appare dunque importante chiedersi quali modi vi fossero per decretare la natura publica di una strada, o di un tratto di strada, transitante nei territori di competenza delle colonie di diritto latino e delle civitates foederatae.

2025

Abstract generato con IA
La tesi esplora il vocabolario del denaro nella Roma arcaica, analizzando i termini pecunia, aes, stips e as e derivati alla luce di un approccio storico-antropologico ispirato alle teorie di Karl Polanyi. L’indagine dimostra come, prima dell’introduzione della moneta coniata, i Romani utilizzassero diversi oggetti con funzioni monetali — come il bestiame e il bronzo pesato — all’interno di un sistema complesso, simbolico e istituzionale. Attraverso lo studio delle fonti linguistiche e giuridiche, si evidenzia la stretta relazione tra lessico economico e struttura sociale, mostrando come il linguaggio del denaro conservi tracce di pratiche economiche arcaiche e significati stratificati. Il lavoro contribuisce a ridefinire la comprensione del concetto di “moneta” in ambito romano, sottolineandone la natura sociale oltre che economica.

2025, ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΟΦΙΑΣ Ν. ΣΑΡΙΠΟΛΟΥ

Για τον ιδανικό ελληνιστικό βασιλιά, όπως παρουσιάζεται μέσα από τις επιγραφές και τους παπύρους, βλ. Schubart 1936. Κατά τον Noreña 2011, 315, τα βασιλικά ιδεώδη στην ελληνιστική εποχή διαμορφώνονταν αφενός μέσα από τον διάλογο μεταξύ βασιλέων και βασιλικής αυλής και αφετέρου μεταξύ βασιλέων και κοινοτήτων εντός της επικράτειάς τους. 135. Αν και η χρονολόγηση του έργου παραμένει επίμαχη, φαίνεται πως τοποθετείται τον 3ο αι. π.Χ.

2025, BULLETTINO DELL'ISTITUTO DI DIRITTO ROMANO VITTORIO SCIALOJA

The article examines the historical development of parricidium in Roman law. It begins by highlighting that, in the legal framework of the regal period, parricidium was subsumed, from a criminal law perspective, under the broader crime of homicide, while from a religious point of view the perpetrator would have been persecuted by the furies of the divi parentum. The study then traces the emergence of parricidium as a distinct offence during the Republican era, marked by the introduction of the poena cullei through a lex. The essay proceeds to analyse whether the lex Cornelia de sicariis et veneficis provided a substantive regulation for parricide or merely subjected it to the jurisdiction of the quaestio de sicariis. The focus then shifts to the lex Pompeia de parricidiis, examining its provisions and the conduct it sanctioned, with particular reference to the distinction between the killing of parentes and other relatives. Conclusively, the article highlights the evolving interpretation and expansion of the notion of parricide over time, which culminated in Constantine’s broad nuncupatio parricidi.

2025, Revista de Estudios Histórico Jurídicos

Desde hace un tiempo estamos asistiendo al auge de un fenómeno que se difunde por todos los países occidentales: se trata de cancelar el recuerdo de personajes históricos cuya imagen era positiva y ahora se considera que tuvieron un papel negativo, especialmente en los antiguos imperios coloniales. El movimiento se ha generalizado con el objetivo de reescribir la historia del mundo.
A este proceso de revisión del pasado con la finalidad de cancelar cuanto, a la luz de lo que somos hoy, desagrada, no escapa la cultura greco-romana, considerada por quienes encabezan este movimiento como esclavista, violenta, misógina, y racista. Cultivar los autores, los textos que de ella nos han llegado, y hacerlo, además, como se ha hecho hasta ahora, sería, según los defensores de la “descolonización”, que es como se ha venido a denominar este movimiento, participar en la perpetuación del orden que “Occidente” ha impuesto al mundo durante siglos: un orden patriarcal, racista y colonial.
Especialmente en Estados Unidos este movimiento ha dado lugar, en el seno de algunas de las Universidades tradicionalmente más prestigiosas, y por parte de los propios académicos de Classics, a la defensa de una revisión, no solo de los contenidos de la materia –qué autores de la Antigüedad estudiar y con qué perspectivas de análisis–, sino también de los procesos de selección de quienes se dedican a su cultivo, tradicionalmente, en palabras de los “descolonizadores”: “hombres” “blancos” “vestidos de tweed”.
Si existe un antídoto contra esta pretendida damnatio memoriae de los clásicos ese es el análisis minucioso de los textos a través de los cuales estos personajes de la Antigüedad nos hablan. Una lectura libre de prejuicios, que permita reconstruir la historia de los múltiples modos en los que la cultura greco-romana ha influido en nuestra forma de pensar y de expresarnos y, asimismo, nos dé libertad para prescindir de lo obsoleto y construir a partir de la tradición. En el presente estudio propongo el seguimiento del término jurídico pignus, metáfora de la que se sirvieron los juristas romanos para, partiendo del acto físico de clavar, fijar algo a la tierra (pango), dar nombre a la acción jurídica (abstracción) de ofrecer garantía de una obligación. Del ámbito del derecho pasó a ser utilizado por comediógrafos y poetas (s. III a. C.), quienes operaron su extensión semántica (rehén, prueba), así como derivación metafórica, pues pignus se trasladó a ámbitos ajenos al original del Derecho como la poesía amorosa (pignus amoris, I a. C.). Se trata de un proceso relativo a la Roma antigua que se extiende a lo largo de todas las épocas que jalonan la cultura europea y que tiene varios hitos. Solo algunos de ellos los abordo en este artículo que es continuación de uno previo (Gage et hypotheque: mots juridiques, mots poétiques) y sienta las bases de uno posterior (Pignoris loco. Metáfora y símil al servicio de la argumentación jurídica). La exposición, de modo especular, de un poema de Shakespeare con un quirógrafo de mutuo que nos ha llegado a través del Archivo de unos banqueros pompeyanos del siglo I d. C. me ha servido de punto de partida. El análisis minucioso y comparado de fuentes jurídicas y literarias me ha permitido destacar las características del derecho real de prenda en Roma y el uso metafórico del mismo en las fuentes no jurídicas.

2025, RIDROM: Revista Internacional de Derecho Romano

2025, Pravna misao

U radu se analizira značaj i uloga Pravnog fakulteta u Sarajevu u procesu europeizacije prava u Bosni i Hercegovini. Rad najprije ukazuje na tradiciju fenomena europeizacije kroz analizu djelovanja obrazovnih institucija koje su prethodile osnivanju Pravnog fakulteta, a u okviru kojih se proučavalo i podučavalo pravo. U nastavku analiza prati razvoj općeg pravničkog obrazovanja i pravne misli nakon osnivanja Pravnog fakulteta u Sarajevu 1946. godine. Proces europeizacije se prepoznaje kao zajednički nazivnik u unutarnjim i vanjskim integracijskim procesima, koji trebaju donijeti opći društveni i gospodarski napredak te sigurnu budućnost. Poseban fokus usmjeren je na izazove sadašnjeg i perspektive budućeg vremena, te ulogu koju Pravni fakultet u Sarajevu ima u procesu obrazovanja pravnika i znanstvenom usmjeravanju pravnih reformi neophodnih u daljnjem procesu europeizacije pravnog sustava.

2025, Legatum pro anima. Zbornik radova u čast Marku Petraku

Reflecting the friendly relations and deep respect for Professor Dr. Marko Petrak, a professor of Roman law at the Faculty of Law, University of Zagreb, who passed away prematurely in 2022, many domestic and foreign Romanists, as well as... more

2025

Hi quibus patrimoniales possessiones… a nobis donatae sunt, inconcusse possideant atque ad suos posteros mittant 24 . CT 11.3.5 (391): Quisquis alienae rei quoquo modo dominium consequitur, statim pro ea parte, qua possessor fuerit effectus, censualibus paginis nomen suum postulet adnotari…; véase también IT: …dominium… possessor… possessor… domino… dominum. CJ 11.70.4 (397): Eos qui auctione prima fundorum iuris patrimonialis sive templorum possessores effecti sunt vel fuerint, firmum dominium tenere decernimus, ne ulterius vacillet uniuscuiusque possessio, sed teneat quisque ius proprium, quod dato pretio roboratum est vel fuerit 25 . CT 5.1.8 (426); Mater… omnia filii morte delata pleno iure conquirat; si vero alterius elegerit coniugium mariti, extrinsecus quidem quaesita filio filiaeve simili firmitate possideat, … NT 20.1 (440): …possessio… dominium… possessori… possidemus… dominio… dominum; véase también INT: perpetuo iure possideat. IT 2.29.2: aliter possessio ad alterum dominum transire non poterit.

2025, Revista de Estudios Histórico-Jurídicos

El artículo presenta las influencias históricas, conceptuales y filosóficas más relevantes en la configuración histórica del informe de estilo alemán (Gutachtenstil) o dictamen jurídico como método para aprender y razonar el Derecho. Se parte de la siguiente hipótesis: el método alemán contendría elementos comunes (i) al método socrático y aportes aristotélicos (común a la enseñanza en sistema del Common Law), a partir de casos; pero además (ii) la particularidad alemana sumaría un plus, pues no solo se ocupa de la solución a un problema/caso, sino además (como presupuesto de aquello) propone un claro método a seguir en el iter formativo de la solución que tiene raíces en el método cartesiano. Se recorren algunos hitos históricos o elementos centrales que interesan a la temática desde la edad media hasta el presente: la herencia del aristotelismo en el pensamiento y pedagogía jurídica, el auge de las universidades y la centralidad de la escolástica, la aparición del racionalismo y el método cartesiano. El artículo concluye con un resumen sobre el estilo alemán de informe en Derecho hoy en día, examinando su estructura, requisitos y potencialidades tanto académicas como profesionales.

2025

V UN MANUALE PER L'IMPERO 1. Insegnamento del diritto e amministrazione delle città 2. Un nuovo stile narrativo 3. Il significato delle parole 4. Quale editto? 5. Il profilo dell'editto (provinciale?) e i suoi commenti 6. Una definizione di Servio 7. Un confronto con Fiorentino 8. Pars Papiniana 9. Commenti ad edictum ed enchiridion: verso una nuova ipotesi di datazione 10. Alla ricerca dei contesti: le definizioni del liber singularis enchiridii VI COPIA AUTORE

2025

Η Ελληνική Λαογραφία έχει διαπιστώσει ότι υπάρχουν μορφές εθίμων και λαϊκών θρησκευτικών τελετουργιών που είναι κοινές στον ακριτικό Ελληνισμό, από την Κύπρο ως την Μικρά Ασία, την Ιωνία, τον Πόντο και την Καππαδοκία, αλλά και την Θράκη. Ο χρονικός ορίζοντας των εθίμων της εμφάνισης και καταγραφής των λαϊκών τελετουργικών αυτών μορφών είναι ως τα μέσα περίπου του 20ού αιώνα και ανήκουν στον προβιομηχανικό και αγροτοκτηνοτροφικό πολιτισμό. Τα κοινά λατρευτικά έθιμα και οι αντίστοιχες τελετουργίες αποτελούν τη βάση της ελληνορθόδοξης φυσιογνωμίας του πολιτισμού του λαού, καθώς φανερώνει η συγκριτική εξέτασή τους. Παραλλήλως δε συνδέονται και με άλλα ζητήματα, όπως λ.χ. το φαινόμενο της συμμετοχής μουσουλμάνων σε εκδηλώσεις της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικότητας και οι επιδράσεις μεταξύ διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων των κατοίκων αυτών των περιοχών.

2025, PHD POSTER WITH RESULTS

Presentation of my phd research

2025, Informator

The issue of the constitutionality and legality of the Agreement on Determining the Succession of Legal Entities of the Catholic Church in the Republic of Croatia, concluded by the Government of the Republic of Croatia and the Croatian Bishops' Conference in December 2023, has sparked numerous debates and controversies in the public sphere—both political and legal. These debates isolate the legal nature of the Agreement itself and the foundational sources on which it is based.
Therefore, this paper aims, through an examination of specific provisions of the Agreement and their connection to previously concluded international Treaties between the Holy See and the Republic of Croatia (legal and economic), as well as a comparison of the content of agreements concluded by the Government of the Republic of Croatia with other religious communities, to address the de lege ferenda question: does the Agreement introduce any legal novelties that, outside of statutory procedures, could provide the Catholic Church with "new" rights, authorizations, or privileges within the Croatian legal system?

2025, Godišnjak Pravnog fakulteta u Sarajevu

U izdanju Pravnog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, 2023. godine, objavljena
je monografija “Sveučilišno pravo i pravo znanstvenih organizacija. Komen-
tar Zakona o visokom obrazovanju i znanstvenoj djelatnosti” autorice izv.
prof. dr. sc. Ksenije Grubišić. Polazna točka, ujedno i hipoteza autorice,
jeste kako su ispunjeni kriteriji po kojima se sveučilišno pravo i pravo znan-
stvenih organizacija može sistematizirati kao posebna, nova, grana prava.
Ispitivanje kriterija ostvarenosti uvjeta za utemeljenje nove pravne grane,
autorica analizira utvrđujući predmet i subjekte, pravna načela, formalne i
materijalne propise te njihovo važenje. Načela analizira primjenom norma-
tivističke i dogmatske metode, a u pojedinim segmentima obraća pozornost
na širi društveni kontekst koristeći pravno-sociološki pristup.

2025, A N N A L E S U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A sectio G IUS

Professor Marek Kuryłowicz is a initiator and organizer of research on the Roman criminal
law studies in Lublin, a leader of Lublin Roman Criminal Law School, called “Lublin School
of Professor Marek Kuryłowicz”. The aim of this article is to present the origin of this school,
to outline it’s evolutionary line leading to the first symposium in Lublin in 1993 and Professor
Marek Kuryłowicz’s contribution to forming the foundations of research on Roman criminal law
in Lublin.
Profesor Marek Kuryłowicz jest inspiratorem i organizatorem badań nad problematyką rzymskiego
prawa karnego w Lublinie, założycielem lubelskiej szkoły rzymskiego prawa karnego, która
bywa określana wprost „szkołą lubelską profesora Kuryłowicza”. Niniejszy artykuł jest poświęcony
próbie odnalezienia chwili narodzin tejże szkoły, nakreśleniu linii ewolucyjnej inicjatywy, prowadzącej
do pierwszego lubelskiego sympozjum w 1993 r., oraz udziałowi Profesora Marka Kuryłowicza
w stworzeniu w Lublinie fundamentów do badań nad prawem karnym antycznego Rzymu.

2024

Do odškodnine za krivo ovadbo ste upravičeni, če ste s pravnomočno kazensko sodbo spoznani za storilca kaznivega dejanja krive ovadbe. Kriva ovadba je sama po sebi kaznivo dejanje in so posledice za oškodovanca lahko zelo hude. Oškodovancu se ob krivi ovadbi povzroči škoda na osebnostnih pravicah predvsem zaradi razžalitve časti in dobrega imena.

2024, Kościół i Prawo

According to the institution of ius patronatus, catholic founders of churches and chapels gained patron enjoyed privileges and duties. A better understanding of patronus can be obtained by reference to the roman law, is which this term means somebody had regained his slave's freedom. Further meaning of this word patronus is defender (advocate). The article shows the impact of civil law on the establishment of patronage's right. This institution originates from church law in this field of its regulation but also has very close connection with civil law. Patronage is formed as a result of a "competition's process" of private ownership right of churches' founders with ecclesiastical law. There is indicated a special nature of patronage as an exceptional institution which should not just be identified with ecclesiastical law. Church law has not separated definitely the right in property and personal law. The Author tends to lean towards the view that patronage ...

2024, THE TEACHING OF ROMAN LAW IN THE 20TH CENTURY

2024, Studia Prawno-Ekonomiczne

polski romanista i historyk sztuki. Bada wpływy prawa rzymskiego na kulturalne oblicze współczesnego świata. Ogłaszane sukcesywnie rozmowy z badaczami oraz popularyzatorami nauk o starożytności wydał w zbiorze Personae-Res-Actiones.... more

2024, REVISTA DE INVESTIGACIONES JURÍDICAS • Año 48

SUMARIO: 1. PREMISA. 2. EL PAPEL DE LAS PARTIDAS EN LA CONSTRUCCIÓN DE LA ‘REFORMA DE MECANISMO DE SEGUNDA OPORTUNIDAD’ ESPAÑOLA. 3. BENVENUTO STRACCA Y LA CONSTRUCCIÓN DE LA CATEGORÍA JURÍDICA DEL DEUDOR DE BUENA FE. 4. BENVENUTO... more

2024

This thesis presents a comprehensive overview of Karl Marx’s legal education for the first time. Beginning with the young man’s first semester at Bonn in 1835 and ending with the final course at Berlin in 1839, the present work provides a systematic account of Marx’s courses along with his instructors during these four years in the context of the early to mid-nineteenth century legal culture. The reconstruction of this formal education and legal training, an aspect that has hitherto received limited attention, contributes to the burgeoning literature on the intellectual development of the early Marx. A lack of comprehensive documentation of this formative stage has been a major limit to any potential research into the figure and the sources of his thought. While law receded into the background of the later works, questions related to the field still remained ever present. After all, at this time the field of jurisprudence was inseparable from the very matters that would be of utmost importance to him for the remainder of his life: philosophy, history, politics, political and national economy, and civil society. But it is only on the basis of a clearly circumscribed context and reliable biographical data that meaningful and accurate claims about the pertinence or non-pertinence of contextual features can be made. By updating the profile and filling in the missing details of the man’s intellectual biography during this period of his studies, the thesis clears the way for future interpretive work to take place. The conclusion points to certain lines of investigation which may be fruitful given what we can now concretely say about the nature of his legal education. This historical presentation will prove particularly useful for thinkers interested in Marx and law, nineteenth century legal education and legal debates in Prussia, as well as the scholars of jurisprudence based in Bonn and Berlin beyond the more eminent professors, namely Friedrich Carl von Savigny and Eduard Gans.

2024, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Pytanie o przyczyny dotrzymywania umów nabiera szczególnego znaczenia w czasach nasilonej depersonalizacji stosunków prawnych. Stanowi też punkt wyjścia dla przedstawionej w monografii teorii umów, wyrastającej z poglądów filozoficznych Paula Ricoeura i zogniskowanej na problematyce obietnicy oraz wzajemności. W szkicowanej teorii kluczową rolę odgrywa założenie, zgodnie z którym dotrzymywanie obietnicy jest konstytutywne dla „bycia sobą" strony umowy. W „bycie sobą" strony wpisana jest z kolei relacja interpersonalna, pozwalająca scharakteryzować fenomen wzajemnej odpowiedzialności w umowie. Przyjmuje się także, że strony umowy do swego działania włączają elementy „wielkiej narracji" prawa, rozwijanej w sprawiedliwych instytucjach państwa. W tym kontekście głównym celem pracy jest budowa trójpłaszczyznowej promisoryjnej teorii umów, skoncentrowanej na ontoetyce osoby – sprzedającego, najemcy etc. Syntetyzująca perspektywa Ricoeura powoduje, że w proponowanym ujęciu dochodzą do głosu m.in. elementy arystotelizmu, kantyzmu oraz pokrewnego hermeneutyce paradygmatu narratologicznego. W perspektywie prawoznawstwa rozwijana teoria ma charakter niepozytywistyczny, postulując związek prawa i moralności oraz bytu i powinności. Dopełniającym elementem wywodu jest prezentacja filozoficzno-prawnych kontekstów promisoryjnej teorii umów w perspektywie historycznej oraz w perspektywie dorobku współczesnej, anglosaskiej jurysprudencji. Niniejsza praca skierowana jest do wszystkich zainteresowanych problematyką filozofii prawa umów.

2024

Nel contributo viene analizzato lo scambio epistolare intercorso tra Paul Frédéric Girard (1852-1926) e Paul Krüger (1840-1926) tra il 1889 e il 1914. In particolare, lo scopo è quello di capire quale ruolo e valore abbiano le fonti papiracee non solo nelle missive di Girard (quelle di Krüger non sono state reperite), ma anche nel metodo di studio del diritto romano dei due grandi romanisti. In conclusione, ci si interroga sul motivo per il quale la corrispondenza si sia bruscamente interrotta nell'anno 1914, nonostante i due studiosi siano stati in attività sino alla morte, occorsa per entrambi nel 1926

2024, DuList

U Dubrovniku je, drugu godinu zaredom, održan Međunarodni memorijalni program u spomen na istaknutog hrvatskog znanstvenika i sveučilišnog profesora Marka Petraka (1972-2022). Program, pod nazivom ‘Rimska pravna tradicija i suvremeni pravni sustavi’ (International Memorial Course Marko Petrak: Roman Legal Tradition and Contemporary Legal Systems), održan je na Inter-univerzitetskom centru (IUC) te je okupio brojne eminentne pravne stručnjake, istraživače, doktorande i studente prava iz cijele Europe.

2024, Fundamentos romanísticos del derecho contemporáneo, Vol. 9, 2021 (Derecho comercial romano. / Justo García Sánchez (aut.)), ISBN 978-84-340-2725-1, págs. 865-892

Una primera aproximación al tema del proxeneta o mediador comercial parte de la pregunta por la función que puede ocupar en el tus commercii romano. Obviamente, no es esta la sede en la que ocuparnos de la discusión acerca de la existencia o no de un Derecho Comercial Romano, por lo que nos remitimos a autores que han profundizado más en este tema1. Nos mostramos de acuerdo con CERAMI y PETRUCCI1 2 cuando ubican al mediador o proxeneta entre aquellos que forman parte de la estructura comercial romana, cuyas actividades remuneratorias se dirigen a intermediar en el comercio, en nuestro caso al por menor3, y que, en nuestra opinión, surgen como consecuen cia del desarrollo comercial4. En nuestro caso, se tratará de alguien independiente 1 BISCARDI A., Introduction a lE tude des Pratiques Commerríales dans l'Tiistoire des Droits de l ' Antiquité en RIDA 3 ser. 29 (1982), pág. 21-44 en especial pág. 35 y ss. 2 CERAMI P.-PETRUCCI A., Eeponi de Diritto Coméntale Romano, (Torino 2002), pág. 15 y 16. 3 Siguiendo a BISCARDI A., Introduction pág. 28-29, nos referimos a comerciante al por menor, a aquellos que, como el kápelos griego se dedican a la intermediación dentro de la ciu dad como mercader ambulante y comerciantes al por mayor a aquellos que realizan empre sas mercantiles más allá de las ciudades, como el émporos griego (mercader al por mayor LIDELL-SCOTT voz émporos, Greek-English Dictionary, (Oxford 1996), pág. 548) o los negotiatores romanos... 4 DE MARTINO F., Storia Económica di Roma Antica, 2 (Firenze 1979), pág. 323-342. Parece lógico pensar que, en sociedades primitivas o poco desarrolladas, no es necesario un agente profesional, lo que no significa que no puedan haber intermediarios. Sin embargo, parece José Miguel Piquer Mari Algunas consideraciones acerca del mediador comercial o proxeneta en el pensamiento de Ulpiano Curiosamente, las fuentes jurídicas romanas de época clásica son, en este sen tido, las más prolijas a la hora de ofrecer documentos que nos hablen del prox e neta, por lo que, en apariencia, el romanista se encuentra con tres fragmentos del Digesto y alguno del Código de Justiniano7 que parecen no tener ningún tipo de conexión con la realidad dada la carencia de textos literarios, históricos o de cualquier otra índole en los que se haga referencia a esta práctica en un sentido estrictamente comercial. El término proxeneta, en opinión de GSCHNITZER8 9 , proviene del griego próxenoP, que tradicionalmente significa en la cultura helénica Staatsgastfreund10 1 1 , esto es, quien como protector de hecho y de derecho acoge en su polis a un extranjero, lo que ha dado lugar a una institución que podríamos llamar de dere cho internacional11 y que, genéricamente, puede ser considerado como un inter mediario entre el polites de la polis y el extranjero12. También el próxenos asume los deberes de ayudar, hacer algo por alguien; recomendar o presentar una persona a otra, especialmente por causa negocial13, lo que puede implicar la desaparición del presupuesto internacional entre el 7 C. 5.1.6. 8 GSCHNITZER E, voz próxenos en REPIE Supp. XIII (1973) pág. 630-726 en especial 633. 9 LIDDELL-SCOTT, voz próxenos,, pág. 1491 lo definen como public xénos, public guest or friend, made so by an act of the State. Vid p.ej. Const. Atens. 58 y 54.3. 10 Resulta evidente que no es esta institución helénica la que nos interesa, lo que no implica que le prestemos atención en aquellos matices sean interesantes para nuestro trabajo. Por lo que toca a la bibliografía al respecto, nos remitimos a la obra de este autor, concretamente a sus pág. 630-631. Son muchas las obras que al respecto se han publicado tanto a lo largo del XIX (

2024, Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu

U radu se analizira poglavlje o braku ili ženidbi (Od posvetilišća matrimonija) u djelu Naručnik plebanušev, glagoljskom tekstu tiskanom u poznatoj senjskoj tiskari 1507. g. Naručnik plebanušev je prijevod latinskog djela Manipulus... more

2024

Die Verbindungen zwischen dem Völkerrecht und dem römischen Recht reichen bis zu den Ursprüngen des Völkerrechts zurück. Die Vertreter der Lehre in der Entstehungszeit des Völkerrechts griffen gerne auf das römische Recht zurück. Einige von ihnen (z. B. Gentilis) betrachteten das römische Recht als unmittelbare Quelle des Völkerrechts, die per se (für sich selbst) verbindlich ist. Andere, wie z. B. Grotius, betrachteten das römische Recht als Spiegelbild des Naturrechts und daher als imperio rationis (durch das Gebot der Vernunft) verbindlich. Daher finden sich bei Grotius unter dem Deckmantel des Naturrechts zahlreiche Anleihen beim römischen Recht. Wann immer die Regeln des römischen Rechts hinreichend allgemein und angemessen für die Bedürfnisse der Rechtsbeziehungen zwischen den Völkern erschienen, akzeptierte Grotius sie als Beweis für das Naturrecht. Die kontinentale Völkerrechtslehre des neunzehnten Jahrhunderts und der ersten Hälfte des zwanzigsten Jahrhunderts lehnte privatrechtliche Quellen ab. Jahrhunderts lehnte privatrechtliche Quellen ab, was mit der Entwicklung der positivistischen Schule und der Lehre von der absoluten Vorherrschaft des Staates zusammenhing. Andererseits erkannten angelsächsische Autoren weiterhin das römische Recht als lebendige Quelle des Völkerrechts an.

2024

Lastninska pravica posamezniku omogoča imeti stvar v izključni posesti, jo uporabljati in uživati na najobsežnejši način ter z njo razpolagati, pri čemer lahko od poseganja na določeno stvar izključi ostale posameznike. Zaradi navedenega lahko omejitve lastnikove pravice uporabljati, uživati in razpolagati s stvarjo določi zgolj zakon, pri čemer je potrebno izpostaviti predvsem zakonsko omejitev lastninske pravice, opredeljeno v 12. členu Stvarnopravnega zakonika (v nadaljevanju SPZ).

2024, Revista de Direito Mercantil

This work aims to clarify that the expression “affectio
societatis” does not indicate any psychological or emotional bond
between the parties and a company contract (partnership contract),
but a specific element aimed at qualifying the consensus of the
parties, with the purpose of constituting a company contract. The
study is based on an etymological analysis of the term “affectio” and
its correlates, as well as a presentation of the consensual nature of the
partnership contract in Roman law, in order to carry out an exegesis
of roman sources and clarify the role of “affectio societatis” in legal
sources.

2024, Sosesko pravo

Kolikokrat se vam je že zgodilo, da so vas navsezgodaj zjutraj zbudili zvoki iz sosednjega stanovanja ali da so vas zmotile neprijetne vonjave s sosedovega dvorišča? Ali je pravica soseda, da na svoji nepremičnini počne, kar hoče, neomejena ali obstajajo pravna sredstva, da se takšno ravnanje sosedov omeji? Kakšen je obseg motenj, ki so še dopustne?

2024, Ediciones Clásicas

In this book, I study Publius Cornelius Tacitus as a Lawyer, as a Politician, and an expert writer in Constitutional History and, even, in Roman Law.

2024, La Capitanata, Quadrimestrale della Biblioteca provinciale di Foggia

2024, Comparative Law Review

2024, Studia Iuridica

The French inventor of problem-centered historiography, Lucien Febvre, said very accurately that to ask a question portends both the beginning and the end of every historical work: pas de problèmes, pas d'histoire. 1 The main problem of Paul Koschaker's biography, written by the well-informed and promising Italian author, Tommaso Beggio, is that it neither formulates new problems nor treats seriously the old ones. Beggio starts with Koschaker's principal university postings: Leipzig (33-72), Berlin (73-117) and Tubingen (119-172). Then he passes on to the crisis of Roman law (173-245) and Koschaker's legacy (247-276), followed by lists and tables (277-332). He provides interesting pieces of information which, however, concern sometimes relatively undisputed matters, e.g. Koschaker's role as the "founder of cuneiform laws" (33-41). On the other side, Beggio disregards numerous problems which must have troubled Koschaker as an elderly conservative Austrian professor of Roman law in Nazi Germany. His academic life is depicted rather as a series of successes. Questions are absent. So with a level of surprise we contemplate the last sentence of the book: "this study has sought to raise questions rather than pursue an unrelinquishing quest to find all the answers …" (276).