Rozwiązywanie Kazusu Research Papers - Academia.edu (original) (raw)

Materiały prawo karne cz. ogólna Kamila Specka, kamilaspecka@gmail.com BŁĄD W PRAWIE KARNYM BŁĄD CO DO OKOLICZNOŚCI STANOWIĄCYCH ZNAMIĘ CZYNU ZABRONIONEGO (błąd co do faktu/okoliczności faktycznych) art. 28 §1 i §2 k.k.,art. 13 §2 k.k. ● Błąd – niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości człowieka; ● Błąd co do okoliczności stanowiących znamię czynu zabronionego – niezgodność między wycinkiem rzeczywistości, charakteryzowanym znamionami danego czynu zabronionego, a odbiciem tego wycinka rzeczywistości w świadomości sprawcy; ● Formy błędu: 1. Nieświadomość – w rzeczywistości występują elementy, które nie znalazły odbicia w świadomości sprawcy; 2. Urojenie – w świadomości sprawcy występują elementy, które faktycznie nie wystąpiły w rzeczywistości; ● Błąd co do zasady polega zarówno na nieświadomości jak i urojeniu, ponieważ w miejsce elementów rzeczywistości, które nie zostały odebrane, tworzą się w świadomości obrazy nie odpowiadające temu wycinkowi rzeczywistości (Z. Ćwiąkalski, Błąd co do bezprawności czynu w polskim prawie karnym , Kraków 1991, s. 64) przykład myśliwego na polowaniu – nieświadomości elementu rzeczywistości (w krzakach jest człowiek) towarzyszy urojenie (w krzakach jest dzik) Urojeniu zawsze towarzyszy nieświadomość, z kolei ta ostatnia może występować w pojedynkę, co oznacza, że są znane prawu karnemu sytuacje, gdy w miejsce elementu rzeczywistości jaki nie znajduje odzwierciedlenia w świadomości sprawcy nie powstaje żaden element, którego rzeczywistość otaczająca sprawcę nie zna. ● Podział znamion , w kontekście którego dokonujemy wyboru tej formy błędu, która pozostaje istotna w perspektywie odpowiedzialności karnej sprawcy (z punktu odpowiedzialności karnej istotna jest zawsze tylko jedna strona błędu) 1. Znamię pozytywne element jaki musi zaistnieć w rzeczywistości, by móc mówić o realizacji znamion typu czynu zabronionego, np. człowiek jako znamię przedmiotu czynności wykonawczej wskazane w art. 148 k.k. 2. Znamię negatywne element jaki nie może wystąpić w rzeczywistości, by móc mówić o realizacji znamion typu czynu zabronionego, np. zgoda jako 1