Urbanismo-Ordenacion Del Territorio-Turismo Research Papers (original) (raw)

Laburpena: Artikulu honek Orconerako Paisaiarako Ekintza Plana aurkezten du, gobernu-plangintzaren eta udal-esparruko paisaien antolamenduaren arteko bitarteko kudeaketa-tresna gisa. Plana egitean ikasitakotik, Eusko Jaurlaritzaren lurralde-politika gauzatuko duten etorkizuneko Paisaiarako Ekintza Planak egiteko egitura bat proposatzen dugu. Gako-hitzak: paisaiarako ekintza-planak, sortze-kudeaketa, plangintza, memoria-tokia, bizimodu-eremua, bizitako eremua, meatze-paisaia Abstract: This article describes the Landscape Action Plan of Orconera, as a management tool that bridges government planning and municipal landscape planning actions. Based on the teachings of this plan a proposal is made for a structure of the future Landscape Action Plans that will be materialized by the Basque Autonomous Region's Government territorial-policies Eusko Jaurlaritzaren Ingurumen eta Lurralde Politika Sailaren eta Cultural Landscape and Heritage UNESCO katedraren artean egindako lanaren emaitzaren ildotik, azken bi urteotan Euskal Autonomia Erkidegoaren esparruan lurraldearen antolamendu-tresna gisa diren (plangintza ez horrenbeste) Paisaiarako Ekintza Planen (PEP) irudiaren kontzeptuari eta gaitasunari buruzko gogoeta sortu da. Ezin dugu egin lurraldearen «plangintza» eta «antolamendu» kontzeptuen arteko bereizketa argia. Plangintza honela defini daiteke: ekintza bat hasi orduko erlazioan dauden erabakien multzo baten zati bakoitzaren lanketa eta ebaluazioa dakarren prozesua (Van Gusteren, 1976: 2). Lurralde-antolamenduak, 1983ko Lurralde Antolamenduaren Europar Idazkiaren arabera, «gizarte osoaren politika ekonomiko, sozial, kultural eta ekologikoaren espazio-adierazpena» esan nahi du (Gómez Orea, 2001: 30). Hala ere, gure ingurunean ohikoa da plangintza etorkizunerako lurralde-eredu baten diseinura bideratutako udalaz gaindiko politikatzat jotzea, bai eta antolamendua ekintza koherenteen zehaztasuntzat jotzea ere udal-esparruen politika horrekin. Adiera hori geurea ere eginik, lurralde-plangintzak nazio-edo eskualde-gobernuaren aldetik herrialde-eredu baten diseinua izango luke helburu; eta antolamendua, berriz, udal-instituzioen kargu, tokian tokiko esparrutik etorritako norabidea aplikatzeaz arduratuko litzateke. PEPen erabilgarritasuna lurralde-plangintzaren eta paisaiarako antolamenduaren arteko katebegi gisa: Ikuspuntu honetatik, plangintzan definitutako estrategia-ildoen interpretazioak bi oztopo dakartza tokian tokiko paisaien antolamendu zehatzean gauzatzeko orduan. Alde batetik, plangintzaren zonifikazio administratibo edo eragileak ez dio erantzuten zehazki dinamika paisajistiko zehatzen natura sistemikoari. Esku-hartzearen xedeak udal-mugaz gaindi egiten du sarritan, herrialde-ikuspegi orokorrago batean ez dator bat bateratu moduan definitua den eremuarekin. Beste alde batetik, plangintzaren norabideek batzuetan zabalak diren interpretazioak onartzen dituzte tokian tokiko administrazioen aldetik, ez dituztelarik zertan jarraitu bateratutako politikak, nazio-edo eskualde-gobernuak definitutakoekin. Horrela, udalerrietako ekintza-planen zehaztapena ez da beti koherentea eraiki nahi den herrialde-ereduarekin. Esku-hartze horietarako beharrezkoa izan daiteke zehar-esparruak definitzea, ez nahitaez plano tematiko batean margotutako eremuen moduan itxiak. 2000. urteko Florentziako Hitzarmenaren arabera (Europako Kontseilua, 2008), lurralde oro paisaia dela dioen gogoetatik abiatuko gara; baita «bitarteko» lurraldeak ere, hau da, «aldatutako guneetan kokatutako eremu ireki eta ez babestuak (hiri eta hiriguneak oro har) eta eremu […] babestuak» (Agudo, 2004: 200). Hala ere, badira «izaera» berezia (character areas) duten tokiak. Toki horiek eboluzio-dinamikak eta memoria eta identitatearen eratze-prozesua garatzen eta negoziatuko den adierazpide-sistema definitzen laguntzen dute.