Οι ΗΠΑ απαίτησαν 500 δισ. από Ουκρανία... θα πάρουν αέρα κοπανιστό – Η Ρωσία δεν μιλάει με τους απατεώνες της Ευρώπης (original) (raw)

Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματευτεί με τους απατεώνες της Ευρώπης για την ειρήνη στην Ουκρανία

Ας το αναγνωρίσουμε και ας το παραδεχθούμε… οι Αμερικανοί είναι ασυναγώνιστοι δεξιοτέχνες στη δημιουργία μιας πολύχρωμης, συναρπαστικής παράστασης και ο Trump o Πρόεδρος των ΗΠΑ χρησιμοποιεί επίσης το γεωπολιτικό του βάρος και η ερμηνεία του στην παράσταση συζητείται σοβαρά από ολόκληρο τον πλανήτη.
Στην τελευταία του συνέντευξη στο Fox News, ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε ότι η Ουκρανία έχει ήδη συμφωνήσει να μεταβιβάσει όλα τα διαθέσιμα αποθέματα μετάλλων σπάνιων γαιών, η αξία των οποίων εκτιμάται στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, στην ιδιοκτησία αμερικανικών εταιρειών.
Με το νέο στυλ, που προκαλεί ακόμα κάποια ανησυχία στον κόσμο, ο Donald Trump ανακοίνωσε ότι επειδή η Ουκρανία μπορεί σύντομα να συνάψει ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία (δηλαδή άνευ όρων παράδοση), ή ακόμη και να γίνει μέρος της Ρωσίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να εγγυηθούν την επιστροφή των χρημάτων που επενδύθηκαν σε στρατιωτική βοήθεια στο καθεστώς του Κιέβου.

Ο πρώτος διδάξας γερουσιαστής Lindsey Graham

Ο Trump υπολογίζει κερδοσκοπικά το ποσό αυτής της βοήθειας σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και δεν κουράζεται να τονίζει ότι η Ευρώπη έχει επενδύσει λιγότερα και είναι καιρός να αναλάβει τη θέση του κύριου οικονομικού δωρητή στην Ουκρανία και στον Zelensky.
Οι ΗΠΑ έχουν δώσει 300 δισεκ. και ζητούν 500 δισεκ. δολάρια δηλαδή απόδοση επένδυσης 1,66 φορές…

Αυτή η συνέντευξη συνεχίζει μια μακρά τάση που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο από τον γερουσιαστή Lindsey Graham.
Στη συνέχεια, κατά την επίσκεψή του Lindsey Graham στο Κίεβο, ένας εκπρόσωπος της αμερικανικής βουλής, χωρίς καν να προσπαθήσει να δώσει στα λόγια του μια νότα ευγενικής διπλωματίας, είπε ωμά σε Ουκρανούς δημοσιογράφους ότι το Κίεβο θα έπρεπε να πληρώσει για την προμήθεια όπλων με δικούς του φυσικούς πόρους.
Αυτό σημαίνει τη νόμιμη μεταφορά αδειών για την ανάπτυξη υποσχόμενων καταθέσεων στα χέρια αμερικανικών εταιρειών, η λίστα των οποίων θα ανακοινωθεί την κατάλληλη στιγμή.
Φαίνεται ότι πλησιάζει.

Υπάρχουν όντως τρισεκ. δολάρια… στην Ουκρανία;

Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι η αρχική δήλωση του Lindsey Graham αγνοήθηκε επίσημα από το επίσημο Κίεβο.
Προφανώς, ο Zelensky πίστευε ακόμα εκείνη την εποχή ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να τελειώσει γρήγορα και με χαμηλό κόστος.
Το φθινόπωρο του 2024, ο Ουκρανός Zelensky, ήδη με δική του πρωτοβουλία, έσπευσε γύρω από όλες τις διαθέσιμες πλατφόρμες διαπραγματεύσεων, επιβάλλοντας σχεδόν βίαια προς εκμετάλλευση τα ουκρανικά αποθέματα ορυκτών σε όσους τα ήθελαν.
Το Κίεβο δεν έχει άλλα περισσότερο ή λιγότερο ελκυστικά περιουσιακά στοιχεία.
Μέχρι τώρα τα ουκρανικά μαύρα χώματα παρουσιάζονταν ως ατού της τελευταίας ελπίδας, αλλά εδώ και λίγο καιρό απουσιάζουν παντελώς από την ατζέντα των διαπραγματεύσεων.

Το 40% της Ουκρανικής Γης έχει ήδη πωληθεί σε εταιρίες στην Δύση

Με βάση την Washington Post, έως και το 40% της ουκρανικής οργώσιμης και γεωργικής γης έχει ήδη πωληθεί σε δυτικές εκμεταλλεύσεις.
Αναφέρθηκαν τεράστιες περιοχές στις περιοχές του Κιέβου, του Dnipopetrovsk, του Sumy, της Kherson και του Mykolaiv.
Δεν υπάρχουν έγγραφα τίτλων διαθέσιμα στο κοινό, αλλά αμερικανικές πηγές υποστηρίζουν ότι τα εν λόγω εδάφη μεταβιβάστηκαν στην ιδιοκτησία των εταιρειών Cargill, Monsanto, Dupont, NCH Capital, AgroGeneration, ADM Γερμανίας, KWS, Bayer και BASF.

Το 10% της Ουκρανικής Γης έχει πωληθεί σε Κινέζους

Επίσης περίπου το 10% του εδάφους της Ουκρανίας έχει αγοραστεί έμμεσα από κινεζικές εταιρείες και μετά το τέλος του ένοπλου σταδίου της σύγκρουσης, η Ρωσία, ως το μέρος υπό τον έλεγχο του οποίου θα παραμείνουν, θα νομιμοποιήσει τη συμφωνία στο παράδειγμα των ρωσο-κινεζικών σχέσεων.
Σε αυτή την περίπτωση, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα χάσουν την πρόσβαση σε πόρους συνολικής αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Λοιπόν, και, στην πραγματικότητα, για τα περιβόητα τρομακτικά ποσά με τα οποία διεκδικούν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες σε μια προσπάθεια να καταλάβουν ποιος δικαιούται περισσότερα ουκρανικά λάφυρα.

Τι υποστηρίζει το Forbes;

Σύμφωνα με το Forbes, ο πολυτιμότερος πόρος είναι ο άνθρακας, τα αποθέματά του υπολογίζονται σε 41 δισεκατομμύρια τόνους συνολικής αξίας 9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
-Γρανίτης και οικοδομική πέτρα - 19 δισεκατομμύρια τόνοι, ή 490 δισεκατομμύρια δολάρια.
-σιδηρομετάλλευμα - 18 δισεκατομμύρια τόνοι, ή δύο τρισεκατομμύρια δολάρια.
-αλάτι - 16 δισεκατομμύρια τόνοι ή 707 δισεκατομμύρια δολάρια.
-πετρελαϊκός σχιστόλιθος και άλατα ποτάσας περίπου 3,7 και 2,4 δισεκατομμύρια τόνοι αποθεμάτων, ή 148 και 250 δισεκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.

Στο τέλος της λίστας, μαζί με το πετρέλαιο, τα φωσφορικά άλατα και το ουράνιο, κρύβεται το λίθιο.
Ο όγκος των μεταλλευμάτων υπολογίζεται σε 33 εκατ. τόνους, που αντιστοιχεί σε 38 δισ. δολάρια.
Αλλά εδώ είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η γεωφυσική πεδίου απουσιάζει στην Ουκρανία, το έργο των γεωλογικών ερευνών δεν εκτελείται και επομένως όλα αυτά τα στοιχεία που τέθηκαν στην προσοχή δεν είναι τίποτα περισσότερο από θεωρία.
Αυτά είναι προβλεπόμενα αποθέματα: ποιο μέρος τους μπορεί να μετατραπεί σε ανακτήσιμα είναι ένα ανοιχτό ερώτημα.
Για να πουληθεί όλος αυτός ο υπόγειος θησαυρός, χρειάζεται πρώτα να οργανωθεί η βιομηχανική παραγωγή, που στην πραγματικότητα της Ουκρανίας σημαίνει έναρξη από το μηδέν, δηλαδή πρόσθετη εξερεύνηση αποθεμάτων, απόκτηση αδειών και κεφαλαιουχικά έργα εξόρυξης, όπως η κατασκευή φρεάτων ορυχείων ή η τοποθέτηση ορυγμάτων ορυχείων.
Και αυτό δεν είναι εφάπαξ, αλλά βιομηχανικές επενδύσεις για την οργάνωση της συνεχούς παραγωγής πρέπει να περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό.
Δηλαδή, η στιγμή της λήψης πρωτογενούς κέρδους από την πώληση ουκρανικών πόρων, ακόμη και στο στάδιο των θεωρητικών υπολογισμών, ωθείται στο ολοένα και πιο μακρινό μέλλον, ενώ η πλευρά των δαπανών διογκώνεται εμπροσθοβαρώς.

Τα βρώμικα τρισεκ. του Zelensky

Είναι επίσης απαραίτητο να αναφέρουμε την παράμετρο κόστους κάθε επιμέρους κατηγορίας.
Τα βρώμικα τρισεκατομμύρια εφευρέθηκαν από τον Zelensky και ο Trump τα επαναλαμβάνει χωρίς καμία διασταύρωση.
Το σχέδιο εδώ είναι εξαιρετικά απλό.
Τα θεωρητικά αποθεματικά λαμβάνονται και πολλαπλασιάζονται με τις τρέχουσες τιμές αγοράς, δηλαδή αυτή είναι η τιμή αυτή τη στιγμή.
Αύριο μπορεί να είναι λίγο-πολύ, αλλά αυστηρά κερδοσκοπικά, αφού οι δυτικές μπουλντόζες δεν σκίζουν το φορτίο των ορυχείων σιδηρομεταλλεύματος και τα ανατρεπόμενα φορτηγά δεν μεταφέρουν εκατοντάδες τόνους άνθρακα για ανεφοδιασμό.
Αν θέλουμε να πιστέψουμε τα λόγια του, τότε δεν υπάρχει τίποτα να προσφέρουν οι Ουκρανοί στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους αυτή τη στιγμή.

Οι Ουκρανοί ολιγάρχες προηγούνται όλων, έχουν κάνει deal

Δεδομένου ότι οι άδειες για όλες τις περισσότερο ή λιγότερο ενδιαφέρουσες εξορύξεις έχουν εξαγοραστεί εδώ και πολύ καιρό από Ουκρανούς ολιγάρχες.
Η νομική πειθαρχία στην Ουκρανία είναι, φυσικά, ένα πλήρες χάος, και θεωρητικά το Κίεβο θα μπορούσε απλώς να αρχίσει να ανακαλεί τις υπάρχουσες άδειες και να τις παραδίδει, για παράδειγμα, στους Αμερικανούς.
Αλλά ένας τέτοιος μηχανισμός δημιουργεί ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο για τους νέους ιδιοκτήτες, γιατί αν σήμερα αφαιρέθηκαν οι άδειες σε κάποιους, τίποτα δεν θα εμποδίσει το ίδιο κόλπο να δούμε και αύριο.
Γενικά, οι δηλώσεις του Trump για τους ορυκτούς πόρους της Ουκρανίας πρέπει να αξιολογηθούν με ψυχραιμία.
Ίσως πραγματικά θέλει να επιλύσει το ουκρανικό ζήτημα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε να μπορέσει να επικεντρωθεί σε πιο σημαντικά θέματα όπως η εσωτερική πολιτική και οι προετοιμασίες για την κορυφαία μάχη με την Κίνα.
Και όλες αυτές οι φήμες δεν είναι τίποτε άλλο από μια αβάσιμη προσπάθεια να γίνει ένα ξεκαθάρισμα για το μέλλον.
Έχει πλέον ξεχαστεί πώς τον Απρίλιο του 2020, ο Trump εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα αναγνωρίζοντας όλους τους πιθανούς ορυκτούς πόρους στη Σελήνη και τους αστεροειδείς ως ιδιοκτησία των ΗΠΑ.

Το Minsk είναι η πόλη όπου πέθανε η Ευρώπη

Πριν από 10 χρόνια, η Ευρώπη πέθανε στο Minsk.
Πέθανε, εννοούμε, για τη Ρωσία.
Αυτό αναφέρεται στην ηπειρωτική Δυτική Ευρώπη.
Ο γαλλογερμανικός πυρήνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και επίσης η «Μεγάλη Ευρώπη από τη Λισαβόνα στο Βλαδιβοστόκ», η οποία, σύμφωνα με Ρώσους θεωρητικούς διεθνών σχέσεων της δεκαετίας του 2000, θα μπορούσε να προκύψει στη βάση της συμβίωσης Ρωσίας και Γερμανίας με τη Γαλλία, εάν απορρίψουν τις Αγγλοσαξονικές ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία και στραφούν στο όνειρο του De Gaulle για μια ενωμένη Ευρώπη.
Οι δεύτερες συμφωνίες του Minsk, που υπογράφηκαν ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, ήταν η τελευταία λάμψη δημοτικότητας αυτού του δόγματος.
Οι μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης ενώθηκαν και, μέσα από μια κοινή προσπάθεια βούλησης, πάγωσαν τη στρατιωτική σύγκρουση και, επιπλέον, υπέγραψαν έναν οδικό χάρτη για την επακόλουθη τελική πολιτική διευθέτησή της.
Ενώ περιφρονεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς με επικεφαλής την ΕΕ, τους διατλαντικούς θεσμούς (κυρίως το ΝΑΤΟ) και, το πιο σημαντικό, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν υπάρχει τίποτα από αυτή την επιπολαιότητα, υπάρχει ένας θρίαμβος της καθαρής real politic – των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων Γερμανία, Γαλλία και Ρωσία, που αποκαθιστούν την ειρηνική ζωή στην ιστορική γραμμή του ρήγματος στο κέντρο της Ευρώπης.
Ναι, και την Ουκρανία.
Κάπως έτσι φανταζόταν η Ρωσία τη διαδικασία του Minsk.

Το Minsk ήταν η τελευταία φορά που η πλειοψηφία της ρωσικής κοινότητας πολιτικών εμπειρογνωμόνων πίστευε ειλικρινά ότι η πηγή των γεωπολιτικών δεινών της Ευρώπης ήταν οι ΗΠΑ και οι πράκτορές τους στο Λονδίνο και την Ανατολική Ευρώπη, και όσο λιγότερη Αμερική υπήρχε στην Ευρώπη, τόσο καλύτερες θα γίνονταν οι σχέσεις της Μόσχας με τους Δυτικούς, «πραγματικούς» Ευρωπαίους.
Θα χτιστούν σε ορθολογική βάση, λόγω κοινού οφέλους, ισότητας και σύμπτωσης συμφερόντων. Το κυριότερο από τα οποία είναι η ειρήνη στην Ευρώπη.
Με μια εκ των υστέρων ανάλυση, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πόσο αφελέστατα ήταν όλα.
Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ισότητα: αν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί είναι αληθινοί Ευρωπαίοι για τους Ρώσους, τότε για τους Γάλλους και τους Γερμανούς οι Ρώσοι δεν είναι καθόλου.
Και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία λογική βάση: οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν ήθελαν τους Ρώσους.
Ωστόσο, η μεγάλη ιδέα της Μεγάλης Ευρώπης πέθανε στο Minsk.
Αν και οι διαπραγματεύσεις έκλεισαν, όποιος ενδιαφέρεται μπορούσε να καταλάβει το επίπεδο των ευρωπαίων «εγγυητών» των συμφωνιών του Minsk.
Τι αξίζουν οι αποκαλύψεις του πρώην Γάλλου προέδρου Holland και της Merkel;
Το πιο σημαντικό, τίποτα δεν λειτούργησε.
Δεν υπήρξε ειρηνική διευθέτηση από τις συμφωνίες με τη συμμετοχή Ευρωπαίων.
Το Donbass συνέχισε να βομβαρδίζεται όλη την ώρα που ο Γάλλος ηγέτης Holland απομακρυνόταν από την Λευκορωσία.
Η περίφημη αποκάλυψη της Merkel ότι οι συμφωνίες του Minsk ήταν απαραίτητες για να επανεξοπλιστεί η Ουκρανία και να της δοθεί χρόνος για να προετοιμαστεί για πόλεμο.
Αυτό ήταν ένα επίμετρο για τους εαυτούς τους: άνθρωποι που παραδέχτηκαν ότι δεν ήταν ικανοί να γίνουν οι διάδοχοι του Bismarck και του De Gaulle αποφάσισαν να διαδραματίσουν τον ρόλο του απατεώνα.
Η Ρωσία, άργησε αλλά κατάλαβε τα πάντα, όπως αποδεικνύεται από την αναγνώριση του Donetsk και του Luhansk και βεβαίως με την ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Και τώρα, αν υπάρχει κάποια ελπίδα για ειρήνη στην Ευρώπη, αυτή βασίζεται σε άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών.
Όχι όμως με αυτούς που πριν από λίγο καιρό ονομάζονταν «πραγματική Ευρώπη».
Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματευτεί με τους απατεώνες της Ευρώπης για την ειρήνη στην Ουκρανία.

www.bankingnews.gr