Een eigen draai aan tamarakt met Kauthar Bouchallikht (original) (raw)

Gilles van der Loo gaat langs bij bekende en minder bekende Nederlanders om een gerecht uit hun ­verleden te bereiden. Deze week maakt hij met Kauthar Bouchallikht de tamarakt van haar opa.

Kandidaat-Tweede Kamerlid Kauthar Bouchallikht kookt samen met Gilles.

Kandidaat-Tweede Kamerlid Kauthar Bouchallikht kookt samen met Gilles.Beeld Eva Plevier

‘Hier krijgen we gedonder mee,” zegt politica Kauthar Bouchallikht (26) terwijl ze haar rugtas openritst en boven mijn aanrecht leegt. Een paprika, ­flespompoen, tomaten, een groene peper en een aantal ­specerijenpotjes rollen tevoorschijn. “De mensen gaan naar je krant schrijven om te zeggen dat dit niks met tamarakt te maken heeft, maar dit is mijn opa’s soep, en daarom wilde ik hem heel graag met jou maken.”

Bouchallikht is bij mij op bezoek omdat de keuken van haar eigen huis niet ruim genoeg is om goed afstand te kunnen houden. Onze communicatie verliep tot dusver via een stafmedewerker bij de Tweede Kamer, en misschien wist ze daardoor niet dat ik alle inkoop en voorbereidingen voor vandaag zou regelen. Nu hebben we dus twee van alles; de ras el hanout die ik vanochtend nog heb gemaakt, wordt goedkeurend besnuffeld, maar terzijde geschoven ten faveure van die van haar moeder in een plastic doosje. “In de jouwe zit heel veel kaneel”, zegt Bouchallikht, “dat is meer voor in een lamstajine met pruimen of zo.”

Traditionele basis

Onze middag samen lijkt een welkome onderbreking in haar drukke rooster – ze is kandidaat-Tweede Kamerlid voor GroenLinks – en ze maakt het zich al snel gemakkelijk op een hoekje van het aanrecht.

“Mijn opa kwam als eerste van de familie naar Nederland,” ­vertelt ze terwijl haar sokkenhielen tegen mijn keukenkastje tikken. “In de jaren voordat oma hem achterna reisde heeft hij voor zichzelf leren koken. De soep die we gaan maken is zijn eigen versie van een klassiek gerecht, een simpele erwtensoep die veel mensen kennen als ­bissara. In het noorden van Marokko, waar mijn familie vandaan komt, heet hij tamarakt. Mijn moeder maakt het altijd heel klassiek, met prei, knoflook en dus spliterwten. In ons gezin kookte zij vooral, maar mijn vader kan goed paella maken.”

“Dit gerecht is verbonden met de verre geschiedenis van mijn familie en de recentere geschiedenis van mijn opa. Opa Sahli – hij is mijn vaders vader – houdt van groenten en stopt die dus ook heel graag in zijn soep. De basis is traditioneel en daarom kan ik zijn versie van deze soep nog steeds als tamarakt herkennen, maar dan met mijn opa’s eigen draai.”

Geworteld in de geschiedenis

“Door deze soep voel ik me met hem verbonden. Opa’s achtergrond is traditioneel en super-Marokkaans; als hij vindt dat zijn soep tamarakt mag heten, dan is dat zo. Wat ik zeggen wil is dat dingen kunnen en ook moeten veranderen, maar dat ze daarbij van binnen ook hetzelfde blijven. Ik sta in een lange traditie, maar die maak ik me wél eigen. Ik geef er mijn persoonlijke kijk op, zonder dat oorspronkelijke op te hoeven geven. Geworteld zijn in de geschiedenis en toch midden in het heden staan – dat wil ik. Wat voor gerechten geldt, geldt dus ook voor mensen. Leuk dat we zo’n heel gesprek kunnen voeren over een soep. Dit is dus wat eten doet. En het verbindt natuurlijk ook.”

In ruim water koken we een hele berg fijngesneden groenten, dan gaan de specerijen erbij: gerookte paprika, komijn en ras el hanout. Onze geweekte split-erwten mogen daarna pas in de pan. Als ik vraag waarom die erwten niet meteen mee konden koken, schatert Bouchallikht dat ze géén idee heeft. Dit is nu eenmaal het recept van opa. “Dat vind ik dan weer heel dogmatisch,” zeg ik. Bouchallikht kookt zelf ook graag, al heeft ze er nu nauwelijks tijd meer voor. “Omdat ik moeite heb met verspilling – ik wil zéker nooit eten weggooien – maakte ik vaak een grote pan van één gerecht, waarvan ik dan dagenlang at.”

Amerikaanse verkiezingen

Terwijl de erwten garen, praten we over de Amerikaanse verkiezingen, over de gevolgen daarvan voor het klimaat. “Ik zie geen hiërarchie in wat we met zijn allen moeten fixen,” zegt Bouchallikht. “Maar in het klimaat komt heel veel samen omdat het daarbij ook gaat over ongelijkheid: arme mensen worden het meest geraakt door de gevolgen van de klimaatcrisis, onder hen de vrouwen vaak het hardst.

Ongelijkheid in inkomen, kleur, gender: alles is met elkaar verbonden en dat wordt door zo’n klimaatcrisis heel zichtbaar. Ik vind de tatoeage op jouw onderarmen mooi: ‘Alles van waarde is weerloos.’ Dat kan net zo goed over de planeet gaan, over hoe we als mensen omgaan met elkaar.”

Als Bouchallikht over grote vraagstukken praat, predikt ze niet, maar maakt ze oprecht contact; haar woorden lijken ongehinderd uit het hart te komen. “O, wacht!” zegt ze. “Ik heb nog iets meegenomen.” Ze haalt een minitheepot uit haar rugtas, vult die met water en zet hem op het vuur. “Kijk, dit kruid heet shiba, bij ons gaat dat in de thee. Je schijnt er ook stoned van te kunnen worden.”

Het kruid blijkt alsem, waarvan de alcoholische drank absint gemaakt wordt. De thee die ­Bouchallikht zet is licht muntig en past wonderwel bij onze soep. Stoned word ik er niet van, maar ik vind het even later opvallend moeilijk om afscheid van mijn bezoek te nemen.

Tamarakt van opa Sahli.Beeld Eva Plevier

Tamarakt van opa Sahli

Snijd een stuk ­flespompoen, een rode paprika, een kleine winterpeen, een ui, drie tenen knoflook, een groene peper en een geschilde ­tomaat in gelijke blokjes en kook die in twee liter water gaar. Voeg een eetlepel ras el hanout toe, een halve eetlepel gerookt paprikapoeder en een theelepel komijnpoeder. Voeg daarna een pond geweekte spliterwten toe en kook alles totdat de erwten helemaal zacht ­geworden zijn. Pureer de soep met een staafmixer tot hij glad is en breng hem op smaak met zout. Serveren met een goede scheut olijfolie en warm brood. Ideale combi: een pot Marokkaanse thee met een paar sprietjes verse alsem.

Help ons door uw ervaring te delen:

Lees ook

Geselecteerd door de redactie