| dbo:abstract |
Luciano Berio (Oneglia, Itàlia, 24 d'octubre de 1925 – Roma, 27 de maig de 2003) va ser un compositor italià i un dels principals representants de l'avantguarda musical europea. És reconegut pel seu treball en la música experimental, particularment la seua Simfonia per a orquestra. També va ser un pioner en la música electrònica. (ca) Luciano Berio (24. října 1925, – 27. května 2003, Řím) byl italský hudební skladatel, patřící k avantgardním poválečného období, známý pro svou experimentální hudbu (např. „Sinfonia“ z roku 1968) a průkopnickou činnost v oblasti hudby elektronické. Upozornil na sebe též svými děl jiných autorů vážné hudby nejrůznějších období, od Henry Purcella až po Stravinského a hudebními aplikacemi filosofických, literárních a básnických děl či témat od Bible až po Jamese Joyce. (cs) لوتشيانو بيريو (بالإيطالية: Luciano Berio) كافالييري دي غران كروتشي (24 أكتوبر 1925 - 27 مايو 2003) ملحن إيطالي. يعرف بعمله التجريبي (ولا سيما تأليفه لسينفونيا 1968 أصوات وأوركسترا وسلسلة مرقمة من القطع الموسيقية الفردية المعروفة باسم سيكينزا) وكذلك لعمله الرائد في الموسيقى الالكترونية. (ar) Luciano Berio (* 24. Oktober 1925 in Oneglia; † 27. Mai 2003 in Rom) war ein italienischer Komponist, bekannt für seine experimentellen Kompositionen und als einer der Pioniere der elektronischen Musik. (de) Luciano BERIO (naskiĝis la 24-an de oktobro 1925 en Oneglia [nun Imperia], Italio; mortis la 27-an de majo 2003 en Romo, Italio) estis itala komponisto. Li estas notita pro lia eksperimenta verko (precipe lia 1968-9 komponaĵo Sinfonia [esperante Simfonio] por voĉoj kaj orkestro) kaj lia vojmontra verko kun elektronika muziko. (eo) Luciano Berio (Imperia, 24 de octubre de 1925 - Roma, 27 de mayo de 2003) fue un compositor italiano modernista y uno de los principales representantes de la vanguardia musical europea. Es reconocido por su trabajo en la música experimental, particularmente su Sinfonía para orquesta, y también fue un pionero en la música electrónica. (es) Luciano Berio musikagile italiarra izan zen. Milanen Ghedini eta AEBetan Dallapicolla izan zituen irakasle. Gaur egungo Italiako musikagile ezagunenetakoa da. Haren lanak joera serial eta postserialetan kokatzen dira. Gero ikertzen hasi zen eta Madernarekin Studio di Fonologia Musicale sortu zuen Milanen. Garai hartako zenbait lanen bidez Murazioni (1956), Momenti (1960), elektroakustikaren eta musika instrumentalaren arteko mugak hautsi nahi izan zituen. Ommaggio a Joyce (1958), musika-molde horretan klasikoa den lanarekin ahotsa lantzen hasi zen. Ahotsari buruzko ikerketa horiek haren lanaren zati handi bat hartu zuten: Circoli (1960), E. E. Cummingsen poema batean oinarritua; Epifania (1962-1965), Proust, Joyce, Machado, Sanguineti, Simon eta Brechten testuen collage bat. Sequenze (1962-1969) lanean, ordea, ahotsari buruz egindako ikerketak musika-tresnen ahalbideei lotzen zaizkie. Danteren jaiotzaren zazpigarren mendeurrenaren karietara Laborintus II (1962-1965) moldatu zuen. Beste lan zenbait: Folk Songs (1963), Allez-Hop (1959) eta Sinfonia (1968-1969). (eu) Luciano Berio (né le 24 octobre 1925 à Oneglia, une frazione de la commune d'Imperia, en Ligurie et mort le 27 mai 2003 à Rome) est un compositeur italien. Il est réputé pour ses travaux expérimentaux et son travail de pionnier dans la musique électroacoustique. (fr) Luciano Berio OMRI (24 October 1925 – 27 May 2003) was an Italian composer noted for his experimental work (in particular his 1968 composition Sinfonia and his series of virtuosic solo pieces titled Sequenza), and for his pioneering work in electronic music. His early work was influenced by Igor Stravinsky and experiments with serial and electronic techniques, while his later works explore indeterminacy and the use of spoken texts as the basic material for composition. (en) ルチアーノ・ベリオ（Luciano Berio, 1925年10月24日 - 2003年5月27日）は、イタリアの現代音楽の作曲家。 (ja) Luciano Berio (Imperia, 24 ottobre 1925 – Roma, 27 maggio 2003) è stato un compositore italiano tra i più importanti dell'avanguardia europea, pioniere anche nel campo della musica elettronica. (it) 루치아노 베리오(이탈리아어: Luciano Berio, 1925년 10월 24일 ~ 2003년 5월 27일)는 이탈리아인 작곡가이다. 《신포니아》와 《세퀜차Sequenza》 등의 실험음악과 전자음악을 주로 작곡했다. 초기 작품은 이고르 스트라빈스키와 전자음악, 음렬주의 등의 영향을 많이 받았으며, 후기에는 음절을 주 재료로 작품을 썼다. (ko) Luciano Berio (Oneglia, 24 oktober 1925 – Rome, 27 mei 2003) was een Italiaans componist. Hij was van 1950 tot 1964 getrouwd met de Amerikaanse sopraan Cathy Berberian, voor wie hij een aantal stukken componeerde, waaronder Circles, Sequenza III, Visage en Récital. (nl) Luciano Berio (Oneglia, 24 de Outubro de 1925 - Roma, 27 de Maio de 2003) foi um compositor italiano do período do vanguardismo na música, destacando-se, sobretudo, no domínio da música experimental. (pt) Luciano Berio (ur. 24 października 1925 w , w Ligurii, zm. 27 maja 2003 w Rzymie) – włoski kompozytor okresu powojennej awangardy. Słynął ze swoich muzycznych eksperymentów i działalności w zakresie muzyki elektronicznej. Zwrócił na siebie uwagę także swoimi transkrypcjami dzieł innych kompozytorów różnych epok – od Henry’ego Purcella po Igora Strawinskiego oraz inspirowaniem się dziełami filozoficznymi, literackimi, poetyckimi, Biblią aż po utwory Jamesa Joyce’a. (pl) Luciano Berio, född 24 oktober 1925 i Oneglia (idag en del av Imperia) i Ligurien, död 27 maj 2003 i Rom, var en italiensk tonsättare, en av grundarna av Studio di fonologia vid Milano-radion och från 1956 ledare för konsertinstitutionen Incontri musicali. Han verkade också som lärare i USA och var professor i komposition vid Juilliard School of Music i New York. Han har varit en av de mest uppmärksammade radikalerna inom efterkrigstidens musik. I hans omfattande produktion ingick även banbrytande kompositoner av elektronisk musik. (sv) Луча́но Бе́рио (итал. Luciano Berio; 24 октября 1925, Империя — 27 мая 2003, Рим) — итальянский композитор. (ru) 卢恰诺·贝里奥（義大利語：Luciano Berio，1925年10月24日－2003年5月27日），意大利作曲家。曾与马代尔纳共建电子音乐实验室。后来应米约之邀赴美国加州任教。返欧后在巴黎等地从事音乐研究。2003年在罗马去世。 贝里奥是20世纪下半叶很重要的一位先锋派作曲家，他的音乐风格结合了序列主义、电子音乐、机遇音乐、以及“拼贴”手法，作品中常有摘用前人名作的例子。同时他也没有远离意大利的歌剧传统，曾改编过很多前辈大师的作品。他续完的新版本普契尼《图兰朵》于2002年首演。 (zh) Луча́но Бе́ріо (італ. Luciano Berio; 24 жовтня 1925 — 27 травня 2003) — італійський композитор, експериментатор і піонер електронної музики, автор багатьох транскрипцій та аранжувань музичних творів різноманітних композиторів, зокрема Генрі Перселла та Ігоря Стравінського. (uk) |
| rdfs:comment |
Luciano Berio (Oneglia, Itàlia, 24 d'octubre de 1925 – Roma, 27 de maig de 2003) va ser un compositor italià i un dels principals representants de l'avantguarda musical europea. És reconegut pel seu treball en la música experimental, particularment la seua Simfonia per a orquestra. També va ser un pioner en la música electrònica. (ca) Luciano Berio (24. října 1925, – 27. května 2003, Řím) byl italský hudební skladatel, patřící k avantgardním poválečného období, známý pro svou experimentální hudbu (např. „Sinfonia“ z roku 1968) a průkopnickou činnost v oblasti hudby elektronické. Upozornil na sebe též svými děl jiných autorů vážné hudby nejrůznějších období, od Henry Purcella až po Stravinského a hudebními aplikacemi filosofických, literárních a básnických děl či témat od Bible až po Jamese Joyce. (cs) لوتشيانو بيريو (بالإيطالية: Luciano Berio) كافالييري دي غران كروتشي (24 أكتوبر 1925 - 27 مايو 2003) ملحن إيطالي. يعرف بعمله التجريبي (ولا سيما تأليفه لسينفونيا 1968 أصوات وأوركسترا وسلسلة مرقمة من القطع الموسيقية الفردية المعروفة باسم سيكينزا) وكذلك لعمله الرائد في الموسيقى الالكترونية. (ar) Luciano Berio (* 24. Oktober 1925 in Oneglia; † 27. Mai 2003 in Rom) war ein italienischer Komponist, bekannt für seine experimentellen Kompositionen und als einer der Pioniere der elektronischen Musik. (de) Luciano BERIO (naskiĝis la 24-an de oktobro 1925 en Oneglia [nun Imperia], Italio; mortis la 27-an de majo 2003 en Romo, Italio) estis itala komponisto. Li estas notita pro lia eksperimenta verko (precipe lia 1968-9 komponaĵo Sinfonia [esperante Simfonio] por voĉoj kaj orkestro) kaj lia vojmontra verko kun elektronika muziko. (eo) Luciano Berio (Imperia, 24 de octubre de 1925 - Roma, 27 de mayo de 2003) fue un compositor italiano modernista y uno de los principales representantes de la vanguardia musical europea. Es reconocido por su trabajo en la música experimental, particularmente su Sinfonía para orquesta, y también fue un pionero en la música electrónica. (es) Luciano Berio (né le 24 octobre 1925 à Oneglia, une frazione de la commune d'Imperia, en Ligurie et mort le 27 mai 2003 à Rome) est un compositeur italien. Il est réputé pour ses travaux expérimentaux et son travail de pionnier dans la musique électroacoustique. (fr) Luciano Berio OMRI (24 October 1925 – 27 May 2003) was an Italian composer noted for his experimental work (in particular his 1968 composition Sinfonia and his series of virtuosic solo pieces titled Sequenza), and for his pioneering work in electronic music. His early work was influenced by Igor Stravinsky and experiments with serial and electronic techniques, while his later works explore indeterminacy and the use of spoken texts as the basic material for composition. (en) ルチアーノ・ベリオ（Luciano Berio, 1925年10月24日 - 2003年5月27日）は、イタリアの現代音楽の作曲家。 (ja) Luciano Berio (Imperia, 24 ottobre 1925 – Roma, 27 maggio 2003) è stato un compositore italiano tra i più importanti dell'avanguardia europea, pioniere anche nel campo della musica elettronica. (it) 루치아노 베리오(이탈리아어: Luciano Berio, 1925년 10월 24일 ~ 2003년 5월 27일)는 이탈리아인 작곡가이다. 《신포니아》와 《세퀜차Sequenza》 등의 실험음악과 전자음악을 주로 작곡했다. 초기 작품은 이고르 스트라빈스키와 전자음악, 음렬주의 등의 영향을 많이 받았으며, 후기에는 음절을 주 재료로 작품을 썼다. (ko) Luciano Berio (Oneglia, 24 oktober 1925 – Rome, 27 mei 2003) was een Italiaans componist. Hij was van 1950 tot 1964 getrouwd met de Amerikaanse sopraan Cathy Berberian, voor wie hij een aantal stukken componeerde, waaronder Circles, Sequenza III, Visage en Récital. (nl) Luciano Berio (Oneglia, 24 de Outubro de 1925 - Roma, 27 de Maio de 2003) foi um compositor italiano do período do vanguardismo na música, destacando-se, sobretudo, no domínio da música experimental. (pt) Luciano Berio (ur. 24 października 1925 w , w Ligurii, zm. 27 maja 2003 w Rzymie) – włoski kompozytor okresu powojennej awangardy. Słynął ze swoich muzycznych eksperymentów i działalności w zakresie muzyki elektronicznej. Zwrócił na siebie uwagę także swoimi transkrypcjami dzieł innych kompozytorów różnych epok – od Henry’ego Purcella po Igora Strawinskiego oraz inspirowaniem się dziełami filozoficznymi, literackimi, poetyckimi, Biblią aż po utwory Jamesa Joyce’a. (pl) Luciano Berio, född 24 oktober 1925 i Oneglia (idag en del av Imperia) i Ligurien, död 27 maj 2003 i Rom, var en italiensk tonsättare, en av grundarna av Studio di fonologia vid Milano-radion och från 1956 ledare för konsertinstitutionen Incontri musicali. Han verkade också som lärare i USA och var professor i komposition vid Juilliard School of Music i New York. Han har varit en av de mest uppmärksammade radikalerna inom efterkrigstidens musik. I hans omfattande produktion ingick även banbrytande kompositoner av elektronisk musik. (sv) Луча́но Бе́рио (итал. Luciano Berio; 24 октября 1925, Империя — 27 мая 2003, Рим) — итальянский композитор. (ru) 卢恰诺·贝里奥（義大利語：Luciano Berio，1925年10月24日－2003年5月27日），意大利作曲家。曾与马代尔纳共建电子音乐实验室。后来应米约之邀赴美国加州任教。返欧后在巴黎等地从事音乐研究。2003年在罗马去世。 贝里奥是20世纪下半叶很重要的一位先锋派作曲家，他的音乐风格结合了序列主义、电子音乐、机遇音乐、以及“拼贴”手法，作品中常有摘用前人名作的例子。同时他也没有远离意大利的歌剧传统，曾改编过很多前辈大师的作品。他续完的新版本普契尼《图兰朵》于2002年首演。 (zh) Луча́но Бе́ріо (італ. Luciano Berio; 24 жовтня 1925 — 27 травня 2003) — італійський композитор, експериментатор і піонер електронної музики, автор багатьох транскрипцій та аранжувань музичних творів різноманітних композиторів, зокрема Генрі Перселла та Ігоря Стравінського. (uk) Luciano Berio musikagile italiarra izan zen. Milanen Ghedini eta AEBetan Dallapicolla izan zituen irakasle. Gaur egungo Italiako musikagile ezagunenetakoa da. Haren lanak joera serial eta postserialetan kokatzen dira. Gero ikertzen hasi zen eta Madernarekin Studio di Fonologia Musicale sortu zuen Milanen. Garai hartako zenbait lanen bidez Murazioni (1956), Momenti (1960), elektroakustikaren eta musika instrumentalaren arteko mugak hautsi nahi izan zituen. Ommaggio a Joyce (1958), musika-molde horretan klasikoa den lanarekin ahotsa lantzen hasi zen. Ahotsari buruzko ikerketa horiek haren lanaren zati handi bat hartu zuten: Circoli (1960), E. E. Cummingsen poema batean oinarritua; Epifania (1962-1965), Proust, Joyce, Machado, Sanguineti, Simon eta Brechten testuen co (eu) |
