Bebop (original) (raw)

dbo:abstract

Bebop neboli bop je forma jazzu charakterizovaná spíše tempem a improvizacemi než melodií. Vznikl na začátku až v polovině čtyřicátých let dvacátého století, později se z něj kombinací s dalšími hudebními styly vyvinul Hard bop. Samotné slovo bebop je napodobením klasické fráze o dvou notách, která uvozuje začátek sóla nebo končí celou skladbu. (cs)
El bebop (o bop) és un estil de jazz caracteritzat per tempos ràpids i una improvisació basada més en l'estructura harmònica que no en la melodia. Va ser desenvolupat a principis i a mitjans dels anys 1940. El hard bop n'és una evolució posterior, que combina el bebop amb el blues i el gospel. Els seus principals creadors foren, entre d'altres, Thelonius Monk, Charlie Parker, i Dizzy Gillespie. Cronològicament, és posterior al swing i previ al cool jazz. En arribar als anys 40, el swing es trobava estancat. Originàriament creat per músics negres, aquesta tendència havia estat ràpidament assumida per músics blancs (Glenn Miller, Benny Goodman…). El fet de tocar en big bands limitava molt la durada i la llibertat durant els solos. Després de les actuacions amb les big band, els músics negres quedaven en les anomenades jam sessions per tal de desfermar la seva creativitat en llargs solos en ritmes furiosos. El bebop va canviar l'estructura de les bandes, reduint el nombre d'intèrprets i disminuint, per tant, el pes instrumental de les seccions de vent i equiparant-se la bateria i el baix amb la resta d'instruments. D'altra banda, el bebop era una música més complexa, posant major èmfasi en la interpretació de diferents ritmes de forma frenètica, i la improvisació sobre les estructures harmòniques desplaçà la interpretació nua i crua de la melodia. Totes aquestes característiques requerien una interacció dinàmica entre els diferents membres del grup, destacant-se individualment gràcies als solos que podien durar bona part dels temes. El bebop va aglutinar aquells marginats de la societat de l'època (poetes, artistes, traficants de drogues i proxenetes). El bebop té una estreta relació amb el moviment beatnik. La majoria de crítics criticaren aquest nou estil. En qualsevol cas, el bebop no va arribar a ser tan popular com el swing. En primer lloc, perquè en el moment fort de la revolució bebop, el 1942, el prohibí als músics gravar per a protestar per la falta d'ingressos per la música reproduïda. Com a conseqüència, molta d'aquesta música no va ser enregistrada. En segon lloc, aquesta no era una música fàcil com el swing, sinó imprevisible. El gran públic preferia la música d'entreteniment i espectacle (Frank Sinatra, Bing Crosby…). D'altra banda, la música negra que estava començant a atreure les masses era el rhythm and blues, grups petits i de música popular d'on sorgiria, posteriorment el rock and roll. (ca)
بيبوپ أو بوپ (بالإنجليزية: bebop أو bop) نوع من الجاز تطور في الفترة ما بين أوائل ومنتصف أربعينات القرن العشرين في الولايات المتحدة، ويختص بأغان تتميز بإيقاع سريع وتعاقب تآلفي معقد ذي تبديل التآلف السريع وتبديلات مقام عديدة ومهارة تقنية آلية عالية وابتداه مبني على مزيج من الهيكل الإئتلافي واستعمال السلالم الموسيقية وإشارات نادرة إلى اللحن. (ar)
Το μπίμποπ είναι είδος της τζαζ μουσικής που εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1940. Λίγα χρόνια αργότερα, το στυλ του χαρντ μποπ εξελίχθηκε από το μπίμποπ. (el)
Bebop or bop is a style of jazz developed in the early-to-mid-1940s in the United States. The style features compositions characterized by a fast tempo, complex chord progressions with rapid chord changes and numerous changes of key, instrumental virtuosity, and improvisation based on a combination of harmonic structure, the use of scales and occasional references to the melody. Bebop developed as the younger generation of jazz musicians expanded the creative possibilities of jazz beyond the popular, dance-oriented swing music-style with a new "musician's music" that was not as danceable and demanded close listening. As bebop was not intended for dancing, it enabled the musicians to play at faster tempos. Bebop musicians explored advanced harmonies, complex syncopation, altered chords, extended chords, chord substitutions, asymmetrical phrasing, and intricate melodies. Bebop groups used rhythm sections in a way that expanded their role. Whereas the key ensemble of the swing music era was the big band of up to fourteen pieces playing in an ensemble-based style, the classic bebop group was a small combo that consisted of saxophone (alto or tenor), trumpet, piano, guitar, double bass, and drums playing music in which the ensemble played a supportive role for soloists. Rather than play heavily arranged music, bebop musicians typically played the melody of a composition (called the "head") with the accompaniment of the rhythm section, followed by a section in which each of the performers improvised a solo, then returned to the melody at the end of the composition. Some of the most influential bebop artists, who were typically composer-performers, are alto sax player Charlie Parker; tenor sax players Dexter Gordon, Sonny Rollins, and James Moody; clarinet player Buddy DeFranco; trumpeters Fats Navarro, Clifford Brown, Miles Davis, and Dizzy Gillespie; pianists Bud Powell and Thelonious Monk; electric guitarist Charlie Christian; and drummers Kenny Clarke, Max Roach, and Art Blakey. (en)
Der Bebop ist eine Musikrichtung, die Anfang der 1940er Jahre im Jazz den Swing als Hauptstilrichtung ablöste und somit den Ursprung des Modern Jazz bildete. (de)
Bibopo, ankaŭ konata kiel Bopo, estas muzikstilo, kiu komence de la 1940-aj jaroj en ĵazo anstataŭis la svingon kiel ĉefa stilo kaj per tio formis la bazon por la moderna ĵazo. (eo)
El bebop es un estilo musical del jazz que se desarrolla en la década de los cuarenta del siglo XX; cronológicamente sucede al swing y precede al cool o West coast jazz, y al hard bop. Sus iniciadores fueron Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Max Roach, Bud Powell y Thelonious Monk. El Bebop se desarrolló a medida que la generación más joven de músicos de jazz ampliaba las posibilidades creativas del jazz más allá del estilo popular, orientado al baile, de la con una nueva "música de músico" que no era tan bailable y exigía una escucha atenta. Como el bebop no estaba pensado para bailar, permitía a los músicos tocar a ritmos más rápidos. Los músicos del bebop exploraron armonías avanzadas, complejas , , , sustituciones de acordes, fraseo asimétrico y melodías intrincadas. Los grupos de Bebop utilizaban la sección rítmica de una manera que ampliaba su papel. Mientras que el conjunto clave de la era de la música swing era la big band de hasta catorce piezas que tocaban en un estilo basado en el conjunto, el grupo clásico de bebop era un pequeño combo formado por saxofón (alto o tenor), trompeta, piano, guitarra, contrabajo y batería que tocaba música en la que el conjunto desempeñaba un papel de apoyo para los solistas. En lugar de tocar música muy arreglada, los músicos del bebop solían tocar la melodía de una composición (llamada "cabeza") con el acompañamiento de la sección rítmica, seguida de una sección en la que cada uno de los intérpretes improvisaba un solo, para luego volver a la melodía al final de la composición. Algunos de los artistas de bebop más influyentes, que eran típicamente compositores-intérpretes, son: saxo alto, Charlie Parker; saxo tenor, Dexter Gordon, Sonny Rollins y ; clarinete, Buddy DeFranco; los trompetistas Fats Navarro, Clifford Brown, Miles Davis, y Dizzy Gillespie; los pianistas Bud Powell y Thelonious Monk; guitarrista eléctrico Charlie Christian; y los bateristas Kenny Clarke, Max Roach, y Art Blakey. (es)
Bebop jazzaren azpigenero bat da. Bere ezaugarri nagusiak tempo azkarrak izatea eta doinuan baino egitura harmonikoan oinarrituagoa egotean dautza. 1940ko hamarkadaren hasiera eta erdialdean AEBetan garatu zen, eta bere sortzaileen artean Thelonious Monk, Charlie Parker, Max Roach eta Dizzy Gillespie musikariak zeuden. Ondoren, hard bop estiloa bebop, blues eta gospel generoen arteko nahasketatik sortu zen. Kronologikoki swing estiloaren ondoren eta cool jazzaren aurretik kokatu zen. (eu)
Le bebop, ou bop, est un genre musical de jazz ayant émergé dans les années 1940 et 1950. Son influence s'étend à presque tous les styles de jazz. Les premiers enregistrements datent de 1945. Les thèmes de bebop sont d'abord joués avant d'être écrits. Ce courant révolutionnaire est lancé de l'association de musiciens afro-américains qui, après leurs obligations contractuelles dans de grands orchestres, souhaitaient se libérer en s'affranchissant de la discipline des big bands. Ces quêtes de liberté donnent lieu à des formations plus réduites, laissant plus de liberté dans l'interprétation et davantage d'occasions d’improviser des solos. Les premières expériences bebop sont le fruit des sessions de Thelonious Monk, Charlie Parker, Dizzy Gillespie et Charlie Christian. Le bebop se distingue des premières formes du jazz, le style dit Mainstream, par un tempo souvent très rapide, des phrasés dynamiques et des grilles harmoniques très fournies (les accords changent toutes les mesures voire très souvent plusieurs fois par mesure - cf. Anthropology de Charlie Parker), et par le fait qu’il n’est pas nécessairement lié à la danse. Une danse lui est cependant associée : voir bebop. Le style bebop exige la maîtrise technique de l’instrument ainsi qu'une bonne oreille et une connaissance approfondie de l’harmonie pour laisser libre place à l’improvisation, caractéristique principale du style. Les musiciens de bebop n’hésitent pas à enfreindre les lois, ou plutôt l’esthétique communément acceptée concernant l’harmonie ou la mélodie, en explorant de nouveaux horizons. Par ailleurs, ce style a eu du mal à se faire accepter chez certains nostalgiques de l'ère swing. Louis Armstrong disait de cette musique : « Ce sont des accords bizarres qui ne veulent rien dire. On ne retient pas les mélodies et on ne peut pas danser dessus. » L’éclosion de ce nouveau courant du jazz déclencha une controverse en France : attaché à une définition étroite et racialiste du genre, l’influent critique de jazz Hugues Panassié rejeta violemment le bebop, qu’il considérait distinct du jazz. La polémique alla jusqu'à créer une scission au sein du Hot Club de France, où Charles Delaunay défendait le bebop. (fr)
BebopMenurut beberapa sumber yang relevan, Bop adalah sebuah type dari breakdance, yang dibuat oleh Keneth Bob Mill's. Bop dansa bentuk baru, mengkombinasikan pergerakan lengan/tangan yang smooth (ex "robot") dan koordinsi yang skillfully dengan gerakan kaki. BebopKisaran: 1940-50"Secara teknis, bebop berkarakter tempo cepat, harmoni komplex, melodiyang penuh perubahan, dan rhythm sections yang laid down a steady beat only on the bass and the drummer's ride cymbal. Bebop tunes were often labyrinthine, full of surprising twists and turns. All these factors - plus the predominance of small combos in bebop - set the music apart from the Swing bands of the 1930s."- from David H. Rosenthal's book, Hard Bop, published by Oxford Paperbacks, New York, 1992And coming out of bebop, with the assistance of Miles Davis, and a few other cats, came Cool, and, following closely on its heels and borrowing the suffix, Hard Bop. Bassists, Charles MingusComposersTadd DameronDrummersArt Blakey, Max Roach, and Kenny ClarkePianistsThelonious Monk and Bud PowellSaxophonistsCharlie Parker, Jackie McLean, Sonny Stitt, and Dexter GordonTrombonistsJ.J. JohnstonTrumpeters"Dizzy" Gillespie, Fats Navarro, Miles Davis, and Kenny Dorham Karena bebop membutuhkan teknik permainan yang tinggi, di Indonesia tercatathanya Bubi, musisi yang piawai memainkan aliran ini. Pada akhir tahun 30-an, Swing telah menjadi bisnis hiburan yang besar dan merupakan bisnis musik yang paling bagus pada saat itu sampai dijuluki "greatest music of all time". Kata "Swing" menjadi daya tarik penjualan yang bagus dan dikaitkan untuk penjualan produk-produk dari rokok sampai pakaian wanita, dan jika musik sudah disesuaikan untuk permintaan komersial sering kali menjadi suatu persoalan klise yang tidak ada habisnya. Dalam jazz sering kali ketika suatu gaya atau cara bermainnya menjadi komersial, perkembangannya malahan akan sebaliknya karena ada beberapa grup musisi yang menginginkan menemukan sesuatu yang baru dan hal inilah yang terjadi pada waktu itu dan merupakan reaksi perlawanan dari gaya mode Swing yang merebak pada waktu itu. Perkembangan musik baru ini (yang mendorong pertama kali) berasal dari Kansas City dan sebagian besar musisi-musisi tersebut berdiam di Harlem (terutama di tempat yang disebut Minton's Playhouse) dan sekali lagi dimulailah suatu era baru. Pada waktu itu memang musik baru tidak berkembang dan tidak ditemukan suatu kreasi baru dalam band-band yang bermain, hal ini disebabkan karena para penganut gaya lama hanya membuat atau menulis lagu-lagu untuk musik Swing yang komersial, dan gaya yang baru hanya dibentuk oleh para pemainnya secara sendiri-sendiri yang dengan suatu upaya kesadaran penuh berusaha membuat sesuatu yang baru tetapi itupan baru pada permainan-permainan individu instrumen mereka dan belum memengaruhi gaya musik grup bandnya secara keseluruhan. Tetapi di Minton's Playhouse ini para musisinya berkumpul dan menciptakan suatu gaya musik baru atau yang mereka nyatakan sebagai modern jazz (pada waktu itu) dan Minton's akhirnya menjadi suatu titik sentral yang penting dalam perkembangan gaya baru tersebut seperti halnya New Orleans pada era sebelumnya. Dan gaya yang baru ini akhirnya dinamakan Bebop, kata tersebut rupanya untuk mencerminkan suatu bunyi atau suara dari interval musik yang indah yaitu: Fifth. Istilah ini seperti pernah diterangkan oleh seorang trumpeter yang juga merupakan salah satu exponen penting dalam era bebop ini bahwa "bebop" merupakan sesuatu tentang ekspresi jazz dan orang sudah dikatakan memainkan bebop pada saat dia bermain dan secara spontan pemain tersebut atau para musisinya melakukan atau "menyanyikan" suatu loncatan melodi (" leaps"). Flatted fifth menjadi suatu interval yang sangat penting pada bebop, atau kemudian disebut bop. Sampai kemudian, hal tersebut (flatted fifth) dianggap sesuatu suara yang "salah", meskipun hal tersebut digunakan dalam passing chord untuk menghasilkan efek harmoni tertentu, dan hal ini sebetulnya pernah dilakukan oleh Duke Ellington dan "The Lion" Smith pada sekitar akhir tahun 20- an. Tetapi sekarang hal tersebut merupakan suatu karakteristik gaya yang menyatu, seperti harmoni dasar yang dekat dengan bentuk-bentuk awal jazz yang diperluas secara konstan.Kalau kita amati selama 10 hingga 12 tahun flatted fifth telah menjadi seperti "blue note" pada era sebelumnya. Minton Place's merupakan tempat bertemunya beberapa musisi penting seperti Thelonious Monk, piano; Kenny Clarke, drums; , piano; Peniup Trumpet, Dizzy Gilespie dan Pemain Sax Alto, Charlie Parker. Kemudian pada akhirnya muncullah orang-orang yang benar-benar jenius pada modern jazz seperti Louis Armstrong yang juga dikenal sebagai tokoh jenius pada masanya. Salah satu musisi yaitu , yang tidak hanya sebagai pelopor , namun juga banyak memberikan sentuhan dari era Swing yang kemudian berujung menjadi sebuah landasan di dalam pengembangannya. Dimana hal tersebut memberikan sebuah jembatan penghubung antara swing dengan bebop yang melahirkan orang-orang yang kampiun di dalam memainkan bebop. Di antara orang-orang yang melakukan seperti hal tersebut adalah Clyde Hart, pianis; Trumpetist, Roy Eldrige; Lester Young, Tenors; Jimmy Blanton, bassist; Drummers, Jo Jones dan Dave Tough serta Gitarist Charlie Christian. Bagi pendengar pada era sekarang bebop memiliki ciri khas yang dirasakan sebagai ungkapan kegelisahan dan kadang-kadang terdengar melodi yang terpotong-potong dan dimainkan dalam tempo cepat. Setiap note yang tidak penting ditiadakan. Dan permainan memerlukan suatu keseriusan yang tinggi. Seorang musisi bebop mengungkapkan "Everything that is obvious is excluded". Jadi hal ini merupakan cara atau teknik permainan yang cepat yang dapat dianalogikan seperti kita menulis stenografi yaitu cara menulis yang memberikan kesan terburu-buru. Pada saat mereka bermain bersama, ada suatu kerangka dasar yang selalu dilakukan yaitu berimprovisasi. Dan mereka kerap kali melakukan improvisasi secara serentak. Contohnya yang dilakukan oleh 2 orang pemain horn yaitu trumpeter Dizzy Gillespie dan Saxophonist Charlie Parker yang dianggap sebagai orang-orang jenius dalam era bebop ini. Pola penyesuaian yang biasanya dilakukan oleh musisi sebelum melakukan improvisasi adalah memperkenalkan suatu bunyi baru dan itu memunculkan suatu sikap/pandangan baru. Dalam psikologi musik dikenal suatu penyesuaian contohnya sebuah karya Bethoven "Ode to Joy" dan awal dari motif utama dari bagian pertama dari Symphony Bethoven nomor Sembilan hingga musik Bedouin North Afrika dan paduan suara dari daerah Arab. Dibawah pengaruh dari avant garde bop sound, ada banyak musisi jazz yang tidak mengetahui apa yang dapat membuat hal ini sebagai bahagian dari evolusi sebuah musik. (in)
Il be-bop (spesso abbreviato in bop) è uno stile del jazz che si sviluppò soprattutto a New York negli anni quaranta. Caratterizzato da tempi molto veloci e da elaborazioni armoniche innovative, il bebop nacque in contrapposizione agli stili jazz utilizzati dalle formazioni coeve. Nei suoi primi anni di vita la parola "be-bop" indicò, oltre allo stile musicale anche lo stile di vita e l'atteggiamento ribelle di coloro (che erano in maggioranza giovani) che si indicavano come "bopper". Anche per questo motivo il bebop divenne popolare tra i letterati che si riconoscevano nella cosiddetta Beat Generation e fu citato in alcune delle loro opere più famose (ad esempio nella poesia Urlo di Allen Ginsberg). Nel corso dei 15 anni successivi, il bebop e le sue ramificazioni si evolsero fino a diventare il principale idioma del jazz. Ancora nel primo decennio del XXI secolo, lo stile jazzistico indicato come "mainstream" si rifà essenzialmente alle elaborazioni stilistiche del bebop. Il termine be-bop (che nei primi tempi veniva spesso usato anche nella forma rebop) nacque da un’onomatopea che voleva simboleggiare la brevissima frase di due note usata in alcuni casi come segnale per chiudere un lungo brano. Uno dei primi a utilizzarlo fu Dizzy Gillespie, tra i capostipiti di questa deriva jazz, che intitolò così una delle sue composizioni più note. (it)
비밥(bebop) 혹은 밥(bop)은 1940년대 초중반에 미국에서 발달한 템포가 빠른 재즈 음악이다. 비밥의 초기 2년 동안은 제2차 세계 대전 중 미국 음악인들의 고뇌를 표현한 그들만의 은어였다. (ko)
ビバップ (bebop) は、1940年代に成立したとされる、ジャズの一形態。スウィング・ジャズの終焉後に発生したモダン・ジャズの起源は、このジャズ様式にあるというのが、一般的な見解である。仮名表記によって、ビー・バップ、ビ・バップなどとも記される。 (ja)
Bop of bebop is een muziekstijl in de jazz die complexe ritmes en harmonieën bevat die vaak een dominante positie innemen. In veel bebop wordt een thema gespeeld, waarna alle instrumentalisten de kans krijgen te soleren en met het thematisch materiaal aan de slag te gaan, iets dat alleen tot leven komt bij een dynamische samenwerking met de andere muzikanten. Doorgaans keert het thema weer terug, soms in gewijzigde vorm. De traditionele bezetting van een bebopband bestaat uit een saxofonist en/of trompettist, een pianist, een drummer en een bassist. De nadruk ligt hier op virtuositeit, harmonische complexiteit en tempowisselingen. Meestal worden erg veel voorslagen en andere versieringen gebruikt. Een ander standpunt is dat nooit teksten gebruikt werden, maar vooral op zich niets betekenende woorden, uitroepen of lettergrepen, bijvoorbeeld be-bob-a-lula of shoe-be-do-wah. Dit wordt ook wel scat of scat vocal genoemd. De bebop wordt in vieren gevoeld; dit wil zeggen dat de vier tellen van een maat gelijkwaardiger zijn dan in bijvoorbeeld de swing, dat door zijn oorsprong in de dansmuziek aanvankelijk een veel sterker zwaar-licht (tweetels)gevoel kende, zoals te horen is in de muziek van Fletcher Henderson. De latere swingstijl, zoals te horen bij Count Basie wordt veeleer gekenmerkt door een meer gelijke verdeling van accenten in de vierkwartsmaat. Dat is ook goed te horen in de solo's van Basie's stersolist, tenorsaxofonist Lester Young. Een meer horizontaal verloop van frasering en articulatie. In het algemeen werden in de swing era de solo's van muzikanten minder stoterig en 'hupsig' en werden ze steeds meer in langere lijnen gedacht. Deze eigenschap geeft de muziek meer melodische en fraseringsmogelijkheden in samenhang met de tijd (ook wel een horizontale eigenschap geheten). Het geeft de muzikanten veel meer vrijheid en vooral mogelijkheden tot vormdynamiek. Op die manier kan de bebop als directe opvolger van de swing worden gezien. De ontwikkeling van de bebop vond tijdens en na de Tweede Wereldoorlog plaats in New York en Los Angeles. Tot ongeveer 1960 was bebop een toonaangevende jazzstijl, daarna werd het opgenomen in de academische canon en daardoor statischer. Bebop is vaak erg lastig, zowel om naar te luisteren als om te spelen. Menigeen houdt bebop verantwoordelijk voor het verlies aan populariteit van de jazz en de opkomst van de rock-'n-roll, een aanzienlijk eenvoudiger te doorgronden muziekstijl die bovendien dansbaar is, zoals de swing dat voor de aanvang van de rock-'n-roll geweest was. Belangrijke bebopmuzikanten zijn onder meer: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Bud Powell, Oscar Peterson, Charles Mingus, Max Roach en Miles Davis. (nl)
Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu. (pl)
Bebop, även kallad rebop eller bara bop, är en rytmisk och rapp form av jazz med ursprung från 1940-talet. Till tongivande musiker hör bland andra Charlie Parker, Thelonious Monk och Dizzy Gillespie. Med bebopen slutade jazzen att, såsom under swingeran, vara dansmusik och övergick till att lämpa sig bättre för enbart lyssning. Bebop utvecklades under 1950-talet till cool jazz och hardbop. (sv)
O Bebop representa uma das correntes mais influentes do Jazz. Seu nome provém da onomatopeia feita ao imitar o som das centenas de martelos que batiam no metal na construção das ferrovias americanas, gerando uma "melodia" cheia de pequenas notas. Segundo alguns jazzistas, as melodias ágeis e velozes do seu estilo musical se assemelhavam ao som produzido pelos martelos nas obras das ferrovias. (pt)
Бібопс, Бі-боп, або просто боп (англ. bebop) — джазовий стиль, що розвинувся на початку 1940-х. Він відкриває період сучасного джазу і докорінно відрізняється від попередніх стилів. Для бібопу характерне унісонне проведення теми на початку і в кінці п'єси. Як теми для імпровізацій використовувались популярні пісні 1920-30-х років, вірніше їхні гармонічні схеми, на які нашаровувались нові мелодії. Пізніше почали створювати оригінальні композиції. Їхні мелодії відзначалися складними фігураціями, стрибками, незвичним ритмічним поділом та акцентуванням. Сольні імпровізації характеризуються бурхливим, дещо нервовим фразуванням, складними технічними пасажами, сухим штриховим малюнком і безперервним веденням мелодії при переході від одного голосу до іншого. Гармонія ґрунтується на альтерованих акордах та політональних структурах. На відміну від попередніх стилів в бібопі змінились функції інструментів ритмічної групи, які поряд з духовими стали повноправними солістами ансамблю. Докорінно змінилась і роль ударних інструментів. Якщо в традиційному джазі і свінгу носієм ритму був великий барабан, то в бібопі основну ритмо-ударну роль виконують тарілки, а пізніше гай-гет. Том-том, великий і малий барабани використовуються для акцентування окремих звуків і фраз імпровізації соліста. Бібоп як стиль почався з записів на платівки, що їх здійснив ансамбль Чарлі Паркера — Діззі Гіллеспі на початку 1945, а склад цього колективу (саксофон, труба і ритмічна група) став характерним для цього стилю. Значний внесок в формування нового джазового мислення внесли саксофоніст Джон Колтрейн, піаніст Телоніус Монк, трубач Майлс Девіс. Бібоп є основною течією джазу від другої половини 20 століття. (uk)
Бибоп, би-боп, боп (англ. bebop) — джазовый стиль, сложившийся в начале — середине 40-х годов XX века в США и характеризуемый быстрым темпом и сложными импровизациями, основанными на обыгрывании гармонии, а не мелодии. Бибоп сделал революцию в джазе, боперы создавали новые представления о том, что такое музыка. Основоположниками бибопа стали: саксофонист Чарли Паркер, трубач Диззи Гиллеспи, пианисты Бад Пауэлл и Телониус Монк, барабанщик Макс Роуч. Этап бибопа стал значительным смещением акцента в джазе от танцевальной музыки, основанной на мелодии, к менее популярной «музыке для музыкантов», более основанной на ритме. Боп-музыканты предпочитали сложные импровизации, основанные на обыгрывании последовательностей аккордов, вместо варьирования мелодии. Боп был быстр, резок, он был «жесток со слушателем». (ru)
咆勃爵士樂（英文：Bebop或Bop），又譯波普、比波普、或博普，源於美國，是一種興起於1940年代初中期的爵士樂演奏形式，相較於大樂團時期的爵士樂，咆勃爵士樂在垂直的和聲上採用許多延伸音，水平的旋律構築除與和聲的延伸音相應外，也運用許多鄰接音與半音來即興。節奏方面常運用許多重音錯置手法造成特殊的律動。樂團編制較小為該風格的另一項特色，個人即興能力與樂團的互動能力受到相當大的重視。此外，對音樂家來說演奏咆勃爵士樂的技巧難度也大幅提升，更需要高度的樂器控制能力才能演奏。咆勃爵士樂奠定了現代爵士樂的基礎，其後於50年代發展的硬咆勃及酷派爵士都是基於咆勃爵士的延伸或反思。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

Bebop neboli bop je forma jazzu charakterizovaná spíše tempem a improvizacemi než melodií. Vznikl na začátku až v polovině čtyřicátých let dvacátého století, později se z něj kombinací s dalšími hudebními styly vyvinul Hard bop. Samotné slovo bebop je napodobením klasické fráze o dvou notách, která uvozuje začátek sóla nebo končí celou skladbu. (cs)
بيبوپ أو بوپ (بالإنجليزية: bebop أو bop) نوع من الجاز تطور في الفترة ما بين أوائل ومنتصف أربعينات القرن العشرين في الولايات المتحدة، ويختص بأغان تتميز بإيقاع سريع وتعاقب تآلفي معقد ذي تبديل التآلف السريع وتبديلات مقام عديدة ومهارة تقنية آلية عالية وابتداه مبني على مزيج من الهيكل الإئتلافي واستعمال السلالم الموسيقية وإشارات نادرة إلى اللحن. (ar)
Το μπίμποπ είναι είδος της τζαζ μουσικής που εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1940. Λίγα χρόνια αργότερα, το στυλ του χαρντ μποπ εξελίχθηκε από το μπίμποπ. (el)
Der Bebop ist eine Musikrichtung, die Anfang der 1940er Jahre im Jazz den Swing als Hauptstilrichtung ablöste und somit den Ursprung des Modern Jazz bildete. (de)
Bibopo, ankaŭ konata kiel Bopo, estas muzikstilo, kiu komence de la 1940-aj jaroj en ĵazo anstataŭis la svingon kiel ĉefa stilo kaj per tio formis la bazon por la moderna ĵazo. (eo)
Bebop jazzaren azpigenero bat da. Bere ezaugarri nagusiak tempo azkarrak izatea eta doinuan baino egitura harmonikoan oinarrituagoa egotean dautza. 1940ko hamarkadaren hasiera eta erdialdean AEBetan garatu zen, eta bere sortzaileen artean Thelonious Monk, Charlie Parker, Max Roach eta Dizzy Gillespie musikariak zeuden. Ondoren, hard bop estiloa bebop, blues eta gospel generoen arteko nahasketatik sortu zen. Kronologikoki swing estiloaren ondoren eta cool jazzaren aurretik kokatu zen. (eu)
비밥(bebop) 혹은 밥(bop)은 1940년대 초중반에 미국에서 발달한 템포가 빠른 재즈 음악이다. 비밥의 초기 2년 동안은 제2차 세계 대전 중 미국 음악인들의 고뇌를 표현한 그들만의 은어였다. (ko)
ビバップ (bebop) は、1940年代に成立したとされる、ジャズの一形態。スウィング・ジャズの終焉後に発生したモダン・ジャズの起源は、このジャズ様式にあるというのが、一般的な見解である。仮名表記によって、ビー・バップ、ビ・バップなどとも記される。 (ja)
Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu. (pl)
Bebop, även kallad rebop eller bara bop, är en rytmisk och rapp form av jazz med ursprung från 1940-talet. Till tongivande musiker hör bland andra Charlie Parker, Thelonious Monk och Dizzy Gillespie. Med bebopen slutade jazzen att, såsom under swingeran, vara dansmusik och övergick till att lämpa sig bättre för enbart lyssning. Bebop utvecklades under 1950-talet till cool jazz och hardbop. (sv)
O Bebop representa uma das correntes mais influentes do Jazz. Seu nome provém da onomatopeia feita ao imitar o som das centenas de martelos que batiam no metal na construção das ferrovias americanas, gerando uma "melodia" cheia de pequenas notas. Segundo alguns jazzistas, as melodias ágeis e velozes do seu estilo musical se assemelhavam ao som produzido pelos martelos nas obras das ferrovias. (pt)
咆勃爵士樂（英文：Bebop或Bop），又譯波普、比波普、或博普，源於美國，是一種興起於1940年代初中期的爵士樂演奏形式，相較於大樂團時期的爵士樂，咆勃爵士樂在垂直的和聲上採用許多延伸音，水平的旋律構築除與和聲的延伸音相應外，也運用許多鄰接音與半音來即興。節奏方面常運用許多重音錯置手法造成特殊的律動。樂團編制較小為該風格的另一項特色，個人即興能力與樂團的互動能力受到相當大的重視。此外，對音樂家來說演奏咆勃爵士樂的技巧難度也大幅提升，更需要高度的樂器控制能力才能演奏。咆勃爵士樂奠定了現代爵士樂的基礎，其後於50年代發展的硬咆勃及酷派爵士都是基於咆勃爵士的延伸或反思。 (zh)
El bebop (o bop) és un estil de jazz caracteritzat per tempos ràpids i una improvisació basada més en l'estructura harmònica que no en la melodia. Va ser desenvolupat a principis i a mitjans dels anys 1940. El hard bop n'és una evolució posterior, que combina el bebop amb el blues i el gospel. Els seus principals creadors foren, entre d'altres, Thelonius Monk, Charlie Parker, i Dizzy Gillespie. Cronològicament, és posterior al swing i previ al cool jazz. (ca)
Bebop or bop is a style of jazz developed in the early-to-mid-1940s in the United States. The style features compositions characterized by a fast tempo, complex chord progressions with rapid chord changes and numerous changes of key, instrumental virtuosity, and improvisation based on a combination of harmonic structure, the use of scales and occasional references to the melody. (en)
El bebop es un estilo musical del jazz que se desarrolla en la década de los cuarenta del siglo XX; cronológicamente sucede al swing y precede al cool o West coast jazz, y al hard bop. Sus iniciadores fueron Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Max Roach, Bud Powell y Thelonious Monk. (es)
Le bebop, ou bop, est un genre musical de jazz ayant émergé dans les années 1940 et 1950. Son influence s'étend à presque tous les styles de jazz. Les premiers enregistrements datent de 1945. Les thèmes de bebop sont d'abord joués avant d'être écrits. Ce courant révolutionnaire est lancé de l'association de musiciens afro-américains qui, après leurs obligations contractuelles dans de grands orchestres, souhaitaient se libérer en s'affranchissant de la discipline des big bands. Ces quêtes de liberté donnent lieu à des formations plus réduites, laissant plus de liberté dans l'interprétation et davantage d'occasions d’improviser des solos. Les premières expériences bebop sont le fruit des sessions de Thelonious Monk, Charlie Parker, Dizzy Gillespie et Charlie Christian. (fr)
BebopMenurut beberapa sumber yang relevan, Bop adalah sebuah type dari breakdance, yang dibuat oleh Keneth Bob Mill's. Bop dansa bentuk baru, mengkombinasikan pergerakan lengan/tangan yang smooth (ex "robot") dan koordinsi yang skillfully dengan gerakan kaki. Bassists, Charles MingusComposersTadd DameronDrummersArt Blakey, Max Roach, and Kenny ClarkePianistsThelonious Monk and Bud PowellSaxophonistsCharlie Parker, Jackie McLean, Sonny Stitt, and Dexter GordonTrombonistsJ.J. JohnstonTrumpeters"Dizzy" Gillespie, Fats Navarro, Miles Davis, and Kenny Dorham (in)
Il be-bop (spesso abbreviato in bop) è uno stile del jazz che si sviluppò soprattutto a New York negli anni quaranta. Caratterizzato da tempi molto veloci e da elaborazioni armoniche innovative, il bebop nacque in contrapposizione agli stili jazz utilizzati dalle formazioni coeve. Nei suoi primi anni di vita la parola "be-bop" indicò, oltre allo stile musicale anche lo stile di vita e l'atteggiamento ribelle di coloro (che erano in maggioranza giovani) che si indicavano come "bopper". Anche per questo motivo il bebop divenne popolare tra i letterati che si riconoscevano nella cosiddetta Beat Generation e fu citato in alcune delle loro opere più famose (ad esempio nella poesia Urlo di Allen Ginsberg). Nel corso dei 15 anni successivi, il bebop e le sue ramificazioni si evolsero fino a diven (it)
Bop of bebop is een muziekstijl in de jazz die complexe ritmes en harmonieën bevat die vaak een dominante positie innemen. In veel bebop wordt een thema gespeeld, waarna alle instrumentalisten de kans krijgen te soleren en met het thematisch materiaal aan de slag te gaan, iets dat alleen tot leven komt bij een dynamische samenwerking met de andere muzikanten. Doorgaans keert het thema weer terug, soms in gewijzigde vorm. De traditionele bezetting van een bebopband bestaat uit een saxofonist en/of trompettist, een pianist, een drummer en een bassist. De nadruk ligt hier op virtuositeit, harmonische complexiteit en tempowisselingen. Meestal worden erg veel voorslagen en andere versieringen gebruikt. (nl)
Бібопс, Бі-боп, або просто боп (англ. bebop) — джазовий стиль, що розвинувся на початку 1940-х. Він відкриває період сучасного джазу і докорінно відрізняється від попередніх стилів. Для бібопу характерне унісонне проведення теми на початку і в кінці п'єси. Як теми для імпровізацій використовувались популярні пісні 1920-30-х років, вірніше їхні гармонічні схеми, на які нашаровувались нові мелодії. Бібоп є основною течією джазу від другої половини 20 століття. (uk)
Бибоп, би-боп, боп (англ. bebop) — джазовый стиль, сложившийся в начале — середине 40-х годов XX века в США и характеризуемый быстрым темпом и сложными импровизациями, основанными на обыгрывании гармонии, а не мелодии. (ru)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:genre of

is dbp:genre of

is gold:hypernym of