| dbo:abstract |
Το ευρωπαϊκό τσακάλι, ή ο ευρωπαϊκός θως (Canis aureus moreoticus - Κύων ο χρυσός ο μωραΐτικος), είναι υποείδος του χρυσού τσακαλιού που υπάρχει στην Μικρά Ασία, τον Καύκασο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο φυσιοδίφη Ιζιντόρ Ζοφφρουά Σαντ-Ιλαίρ κατά τη διάρκεια της Εκστρατείας του Μοριά. Υπήρχαν περίπου 70.000 τσακάλια στην Ευρώπη σύμφωνα με μια πηγή· άλλη πηγή δίνει μια εκτίμηση από 97.000 έως 117.000. Αν και βρίσκεται κυρίως στη νοτιοανατολική Ευρώπη, η εμβέλειά του έχει αυξηθεί ώστε να περιλαμβάνει τμήματα της Βαλτικής στη βορειοανατολική Ευρώπη, την Ιταλία, με πιο πρόσφατες θεάσεις στη Δυτική Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία και πολλές άλλες χώρες στην περιοχή αναφέρουν τα ευρωπαϊκά τσακάλια ως περιπλανώμενα.). Μια θεωρία, η οποία έχει διατυπωθεί για να εξηγήσει την ταχεία εξάπλωση του είδους από τη δεκαετία του 1970 για να αποικίσει ευρωπαϊκές περιοχές στις οποίες πιθανότατα δεν ήταν ποτέ ιστορικά αυτόχθον, είναι ότι οι πληθυσμοί γκρίζων λύκων είναι λιγότερο άφθονοι από ό,τι στο ιστορικό παρελθόν. (el) The European jackal (Canis aureus moreoticus) is a subspecies of the golden jackal present in Anatolia, the Caucasus, and Southeast Europe. It was first described by French naturalist Isidore Geoffroy Saint-Hilaire during the Morea expedition. There were an estimated 70,000 jackals in Europe according to one source; another source gives an estimate of 97,000 to 117,000 individuals. Though mostly found in southeastern Europe, its range has grown to encompass parts of the Baltic in northeastern Europe, Italy, with more recent sightings in Western Europe (France, Germany, Poland, and several other countries in the area report European jackals as vagrants.). One theory, which has been set forth to explain the rapid spread of the species since the 1970s to colonise European areas in which they were perhaps likely never historically native, is that grey wolf populations are less abundant than in the historic past. (en) |
| rdfs:comment |
Το ευρωπαϊκό τσακάλι, ή ο ευρωπαϊκός θως (Canis aureus moreoticus - Κύων ο χρυσός ο μωραΐτικος), είναι υποείδος του χρυσού τσακαλιού που υπάρχει στην Μικρά Ασία, τον Καύκασο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο φυσιοδίφη Ιζιντόρ Ζοφφρουά Σαντ-Ιλαίρ κατά τη διάρκεια της Εκστρατείας του Μοριά. Υπήρχαν περίπου 70.000 τσακάλια στην Ευρώπη σύμφωνα με μια πηγή· άλλη πηγή δίνει μια εκτίμηση από 97.000 έως 117.000. Αν και βρίσκεται κυρίως στη νοτιοανατολική Ευρώπη, η εμβέλειά του έχει αυξηθεί ώστε να περιλαμβάνει τμήματα της Βαλτικής στη βορειοανατολική Ευρώπη, την Ιταλία, με πιο πρόσφατες θεάσεις στη Δυτική Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία και πολλές άλλες χώρες στην περιοχή αναφέρουν τα ευρωπαϊκά τσακάλια ως περιπλανώμενα.). Μια θεωρία, η οποία έχει διατυπωθεί (el) The European jackal (Canis aureus moreoticus) is a subspecies of the golden jackal present in Anatolia, the Caucasus, and Southeast Europe. It was first described by French naturalist Isidore Geoffroy Saint-Hilaire during the Morea expedition. There were an estimated 70,000 jackals in Europe according to one source; another source gives an estimate of 97,000 to 117,000 individuals. Though mostly found in southeastern Europe, its range has grown to encompass parts of the Baltic in northeastern Europe, Italy, with more recent sightings in Western Europe (France, Germany, Poland, and several other countries in the area report European jackals as vagrants.). One theory, which has been set forth to explain the rapid spread of the species since the 1970s to colonise European areas in which they (en) |
.jpg?width=300)
