Jurisdiction (original) (raw)

dbo:abstract

La jurisdicció (del llatí iuris, «dir o declarar el dret») és la , derivada de la sobirania de l'Estat, d'aplicar el Dret en el cas concret, resolent de manera definitiva i irrevocable una controvèrsia, que és exercida en forma exclusiva pels tribunals de justícia integrats per jutges autònoms i independents. Un dels principals trets de la potestat jurisdiccional és el seu caràcter irrevocable i definitiu, capaç de produir en l'actuació del dret el que tècnicament es denomina . En sentit col·loquial, la paraula "jurisdicció" és utilitzada per designar el territori (estat, província, municipi, regió, país, etc.) sobre el qual aquesta potestat és exercida. De la mateixa manera, per extensió, és utilitzada per designar l'àrea geogràfica d'exercici de les atribucions i facultats d'una autoritat o les matèries que es troben dins de la seva competència; i, en general, per designar el territori sobre el qual un Estat exerceix el seu sobirania. Concepte: En paraules del distingit professor, don Eduardo Couture: "És la funció pública, realitzada pels òrgans competents de l'Estat, amb les formes requerides per la llei, en virtut de la qual, per acte de judici, es determinen els drets de les parts, amb l'objecte de dirimir els seus conflictes i controvèrsies de rellevància jurídica, mitjançant decisions sota autoritat de cosa jutjada, eventualment factibles d'execució". (ca)
القضاء هو نظام الحكم في دولة، وتتولى السلطة القضائية شؤونه. في القدم كانت على يد الرسل ورجال الدين وكانت تطبق الشرائع السماوية أما في وقتنا الحالي، فعلى يد القضاة الذين يًختارون من بين دارسي القانون ويطبقون القانون الوضعي. القاضي يحقق العدل في الأرض، ويختار وفق معايير خاصة تتفق مع هذه المسؤولية المهمة الملقاه على عاتقه. يُطلق على أحد المصادر التفسيرية للقانون. بمعنى أنه من المصادر المفسرة للقانون. (ar)
Příslušnost v právu vyjadřuje, který orgán veřejné moci (úřad nebo soud) projedná a rozhodne konkrétní věc. Lze hovořit o příslušnosti orgánu i naopak o příslušnosti věci či osoby k nějakému orgánu. Obdobně může existovat i příslušnost orgánů v rámci organizační struktury například podniku, spolku, církve, v rámci školského nebo zdravotnického systému atd. Příslušnost je trojí: 1. * Věcná příslušnost stanoví příslušnost orgánu typově, např. přestupky projednává správní úřad, daň vyměřuje finanční úřad, o žalobách rozhoduje soud apod. 2. * Místní příslušnost určuje, který orgán určitého druhu věc projedná. Pro její stanovení neexistují obecná pravidla, může být určena např. správním obvodem obecního úřadu, v němž došlo ke spáchání přestupku, obvodem soudu, v němž se nachází sporná nemovitost apod. 3. * Funkční příslušnost stanoví, který věcně i místně příslušný orgán v rámci hierarchie správních úřadů či který věcně i místně příslušný soud v rámci soustavy soudů věc rozhodne v prvním stupni a který následně v druhém stupni řeší případné opravné prostředky proti takovému rozhodnutí. Např. žalobu na ochranu osobnosti v prvním stupni řeší okresní soud, odvolání pak krajský soud. Příslušný je jen ten orgán veřejné moci, který je příslušný věcně, místně i funkčně. Rozhodnutí vydané nepříslušným orgánem může být napadeno jako nezákonné, a v případě závažných vad příslušnosti se rozhodnutí dokonce může pokládat za nulitní, tzn. nemá žádné právní účinky, a to ani v případě, že by proti němu nikdo nepodal opravný prostředek. V případě sporu o příslušnost se hovoří o tzv. kompetenčním sporu: negativní kompetenční spor znamená, že věcí se nechce zabývat žádný orgán veřejné moci, pozitivní kompetenční spor vzniká v případě, že si pravomoc osobuje orgánů několik. Kompetenční konflikty se řeší zvláštní procedurou, typicky se věc předloží nejbližšímu společnému nadřízenému orgánu veřejné moci nebo o ní rozhodne soud. (cs)
Eskumena edo jurisdikzioa (latinez iuris dictio, "eskubidea esan"), Estatu baten subirautzatik datorren eskubidea da. Zuzenbidea kasu zehazt batean aplikatuz gero, eztabaida bat behin betiko eta modu ezeztaezinean konponduz, epaile autonomo edo independienteez osatutako Auzitegi batek bakarrik gauzatu dezake. Eskumenaren ezaugarri nagusienetako bat bere izaera ezeztaezina eta behin betikoa da, Zuzenbidearen jardueran teknikoki deritzona eragiteko gai dela. Zentzu arruntean, "eskumen" hitza ahalmen hori gauzatzen den lurraldea (Estatua, autonomia erkidegoa, probintzia, eskualdea, herrialdea, etab.) izendatzeko erabiltzen da. Era berean, modu zabalagoan, aginte baten eskuduntza eta ahalmenen gauzatzearen eremu geografikoa edo bere aginpidearen barnean dauden gaiak izendatzeko erabiltzen da; eta orokorrean, Estatuak bere subirautza gauzatzen duen lurraldea izendatzeko. (eu)
La jurisdicción (del latín: iuris dictio ‘decir o declarar el derecho a su propio gobierno’) es la potestad, derivada de la soberanía del Estado, de aplicar el derecho en el caso concreto, resolviendo de modo definitivo e irrevocable una controversia, que es ejercida en forma exclusiva por los tribunales de justicia integrados por jueces autónomos e independientes. Uno de los principales rasgos de la potestad jurisdiccional es su carácter irrevocable y definitivo, capaz de producir en la actuación del derecho lo que técnicamente se denomina cosa juzgada. En sentido coloquial, la palabra "jurisdicción" es utilizada para designar el territorio (Estado, provincia, municipio, región, país, etc.) sobre el cual esta potestad es ejercida. Del mismo modo, por extensión, es utilizada para designar el área geográfica de ejercicio de las atribuciones y facultades de una autoridad o las materias que se encuentran dentro de su competencia; y, en general, para designar el territorio sobre el cual un Estado ejerce su soberanía. En palabras del distinguido profesor Eduardo Couture: "Es la función pública, realizada por los órganos competentes del Estado, con las formas requeridas por la ley, en virtud de la cual, por acto de juicio, se determinan los derechos de las partes, con el objeto de dirimir sus conflictos y controversias de relevancia jurídica, mediante decisiones bajo autoridad de cosa juzgada, eventualmente factibles de ejecución". De manera más simplificada, la jurisdicción, es el poder de administrar justicia en un territorio, es la potestad pública de conocer y sentenciar los casos judiciales, dentro de su capacidad territorial. El Diccionario Jurídico-Rafael de Pina Vara indica que es la "Potestad para administrar justicia atribuida a los jueces, quienes la ejercen aplicando las normas jurídicas generales y abstractas a los casos concretos que deben decir" En Chile es posible definir jurisdicción siguiendo al abogado y profesor Mario Mosquera como el poder deber del Estado radicado preferentemente en los tribunales de justicia para que estos como órganos imparciales, resuelvan de manera definitiva e inalterable con posibilidad de ejecución, los conflictos de intereses de relevancia jurídica suscitados entre las partes o que surjan de una violación del ordenamiento jurídico social. (es)
Jurisdiction (from Latin juris 'law' + dictio 'declaration') is the legal term for the legal authority granted to a legal entity to enact justice. In federations like the United States, areas of jurisdiction apply to local, state, and federal levels. Jurisdiction draws its substance from international law, conflict of laws, constitutional law, and the powers of the executive and legislative branches of government to allocate resources to best serve the needs of society. (en)
La compétence est, en droit, le droit qu’un tribunal ou un juge a de connaître de telle ou telle matière, de telle ou telle cause. En droit constitutionnel français, l’État a la « compétence de sa compétence » selon l’expression du juriste Georg Jellinek. (fr)
Yurisdiksi adalah kewenangan bedasarkan hukum, yang mana kewenangan ini bukan lah hal yang berdiri sendiri, melainkan bedasarkan hukum dan dibatasi oleh nilai-nilai hukum. Yurisdiksi berasal dari bahasa Latin jurisdictio. Kata ini terdiri dari dua kata, juris yang artinya 'kepunyaan menurut hukum' dan dictio yang artinya adalah 'sabda'. Yurisdiksi dapat disimpulkan menurut bahasa Latin sebagai berikut: 1. * Kepunyaan seperti yang ditentukan oleh hukum; 2. * Hak menurut hukum; 3. * Kekuasaan menurut hukum, dan; 4. * Kewenangan menurut hukum. Menurut Huala Adolf, yurisdiksi adalah kekuasaan atau kompetensi Hukum Negara terhadap orang, benda atau peristiwa (hukum). Yurisdiksi merupakan refleksi dari prinsip dasar kedaulatan Negara, kesamaan drajat Negara dan prinsip tidak campur tangan. Yurisdiksi juga merupakan suatu bentuk kedaulatan yang vital den sentral yang hubungan atau kewajiban Hukum. Yurisdiksi hadir karena adanya tindakan: 1. * Legislatif, yaitu kekuasaan untuk menetapkan, membuat peraturan atau keputusan-keputusan. 2. * Eksekutif, yaitu kekuasaan mengadili orang (benda atau peristiwa) agar mereka menaati peraturan(hukum) yang berlaku. 3. * Yudikatif, Kekuasaan untuk mengadili orang, berdasarkan atas suatu peristiwa. (in)
Il termine giurisdizione (dal latino iurisdictio, a sua volta derivato da ius dicere), in diritto, viene utilizzato con diversi significati tra loro connessi, generalmente riferiti all'attività e al ruolo dell'esercizio delle funzioni. (it)
Jurisdictie (Latijn: jurisdictio) of rechtsmacht is het gebied waarover een overheidsorgaan bevoegd is. Zowel de wetgevende, uitvoerende als rechtsprekende machten hebben hun specifieke jurisdictie. In de rechtspraak wordt er ook onderscheid gemaakt tussen rechtsmacht ratione materiae (welk type zaken mag de rechtbank behandelen), ratione personae (over welke personen mag de rechtbank een uitspraak doen) en ratione temporis (mag de rechtbank uitspraak doen over zaken die op die datum zijn gebeurd). In het recht en de rechtspraak wordt rechtsmacht vaak in deze tweede, ratione personae, betekenis gebruikt. (nl)
관할(管轄, jurisdiction)은 소송법상의 개념으로 특정한 사건에 대하여 어떤 법원이 재판권을 행사하는 가를 정한 것을 말한다. 어떤 법원에 소송을 제기하는지를 다루고 있다. 일반적인 개념으로는 어떠한 권한에 의해 지배하거나 그 지배가 미치는 범위를 일컫는다. 순화어로는 담당(擔當)이다. (ko)
裁判管轄（さいばんかんかつ）または司法管轄（しほうかんかつ、英: jurisdiction）とは、国家の司法権・裁判権の存在を前提として、その裁判権の裁判所間における分担に関する管轄をいう。管轄のある裁判所を管轄裁判所という。 (ja)
Dá-se o nome de jurisdição (do latim juris, "direito", e dicere, "dizer") ao poder que detém o Estado para aplicar o direito ao caso concreto, com o objetivo de solucionar os conflitos de interesses e, com isso, resguardar a ordem jurídica e a autoridade da lei. (pt)
Jurysdykcja (z łac. iurisdictio, dosł. „orzekam o prawie”) – prawo sądzenia, posiadane przez dany podmiot (organ) uprawnienie (kompetencja) do rozpoznawania i rozstrzygania danych spraw, tj. orzekania w danej sprawie. Aby sąd mógł rozstrzygać w danej sprawie, muszą zostać spełnione określone warunki rozpatrywane osobno dla każdej konkretnej sprawy. Szczegółowo określają je ustawy, a w szczególności kodeksy postępowania (cywilnego, karnego, administracyjnego). Zawsze należy sprawdzać, czy zakres działania sądu jest odpowiedni w danym przypadku, a także jego kompetencje oraz właściwości: rzeczową i miejscową. W prawie pojęcie jurysdykcja wyznacza zakres spraw podlegających rozpoznawaniu pod względem ich cech przedmiotowych i podmiotowych. W doktrynie wyróżnia się kilka rodzajów jurysdykcji. Można ją podzielić w zależności od podmiotu rozstrzygającego w sprawie na karną, cywilną, administracyjną. Wyróżnia się także pojęcie jurysdykcji krajowej, która oznacza właściwość sądów tylko konkretnego państwa do rozstrzygania sporów z zakresu prawa cywilnego. (pl)
Jurisdiktion (av latin: iurisdi'ctio, rättskipning), domvärjo eller rättsbefogenhet är befogenheten att utöva rättskipning och att döma. Jurisdiktionen är begränsad till ett geografiskt område eller till vissa personer eller ett visst sakområde. (sv)
司法管轄權（英語：Jurisdiction），也称为国际民事诉讼管辖权、法院管辖权或裁判管辖权，是指法院或司法機構對訴訟進行聆訊和審判的權力，是国家主权的主要表现形式。在大部份地區，不同法院的司法管轄權是不同的，通常以區域和類別劃分。例如區域法院只能聆訊在該地區發生的訴訟，錢債法院只能聆訊和金錢糾紛有關的訴訟，軍事法庭只能聆訊和軍人有關的訴訟等。司法管轄權亦和法院級別有關，例如上級法院可聆訊不服下級法院判決的上訴案件，反之則不可以。 (zh)
Юрисди́кция (лат. jurisdictio) — пределы компетенции того или иного суда, включая церковный суд, либо органа государственной власти. В соответствии со сферой применения термину юрисдикция соответствуют следующие понятия: * подсудность, то есть разграничение компетенции между судебными органами по рассмотрению дел: * в зависимости от их характера (административные, гражданские, уголовные и т. п.); * в зависимости от места совершения преступления либо правонарушения; * в зависимости от цены иска; * в зависимости от местожительства либо местонахождения сторон судебного спора; * подведомственность, то есть отнесение того или иного правоотношения к соответствующему органу власти. В международном праве — полномочия государства давать правовую оценку фактам, решать какие-либо правовые вопросы. В церковном праве — принадлежность каждого прихода, храма, монастыря, общины верующих и культового строения одной из юридически легитимных церковных структур. (ru)
Юрисди́кція (лат. jurisdictio, від jus (juris) — право + dico проголошую): 1. * Компетенція судових органів із розгляду цивільних, кримінальних та інших справ; коло справ, які даний суд має право розглядати й вирішувати. 2. * Коло питань, що належать до відання установи або держави. 3. * Область застосування можливостей суб'єктом компетенції. До прикладу, — «Територія України, зайнята суходолом, територіальне море, внутрішні води й повітряний простір, а також території вільних митних зон, штучні острови, установки й споруди, створені у виключній (морській) економічній зоні України, на які поширюється виключна юрисдикція України, становлять митну територію України» Ст.9 Митного кодексу України. У міжнародному праві — повноваження держави давати правову оцінку фактам, розв'язувати ті чи інші правові питання. (uk)

rdfs:comment

القضاء هو نظام الحكم في دولة، وتتولى السلطة القضائية شؤونه. في القدم كانت على يد الرسل ورجال الدين وكانت تطبق الشرائع السماوية أما في وقتنا الحالي، فعلى يد القضاة الذين يًختارون من بين دارسي القانون ويطبقون القانون الوضعي. القاضي يحقق العدل في الأرض، ويختار وفق معايير خاصة تتفق مع هذه المسؤولية المهمة الملقاه على عاتقه. يُطلق على أحد المصادر التفسيرية للقانون. بمعنى أنه من المصادر المفسرة للقانون. (ar)
Jurisdiction (from Latin juris 'law' + dictio 'declaration') is the legal term for the legal authority granted to a legal entity to enact justice. In federations like the United States, areas of jurisdiction apply to local, state, and federal levels. Jurisdiction draws its substance from international law, conflict of laws, constitutional law, and the powers of the executive and legislative branches of government to allocate resources to best serve the needs of society. (en)
La compétence est, en droit, le droit qu’un tribunal ou un juge a de connaître de telle ou telle matière, de telle ou telle cause. En droit constitutionnel français, l’État a la « compétence de sa compétence » selon l’expression du juriste Georg Jellinek. (fr)
Il termine giurisdizione (dal latino iurisdictio, a sua volta derivato da ius dicere), in diritto, viene utilizzato con diversi significati tra loro connessi, generalmente riferiti all'attività e al ruolo dell'esercizio delle funzioni. (it)
Jurisdictie (Latijn: jurisdictio) of rechtsmacht is het gebied waarover een overheidsorgaan bevoegd is. Zowel de wetgevende, uitvoerende als rechtsprekende machten hebben hun specifieke jurisdictie. In de rechtspraak wordt er ook onderscheid gemaakt tussen rechtsmacht ratione materiae (welk type zaken mag de rechtbank behandelen), ratione personae (over welke personen mag de rechtbank een uitspraak doen) en ratione temporis (mag de rechtbank uitspraak doen over zaken die op die datum zijn gebeurd). In het recht en de rechtspraak wordt rechtsmacht vaak in deze tweede, ratione personae, betekenis gebruikt. (nl)
관할(管轄, jurisdiction)은 소송법상의 개념으로 특정한 사건에 대하여 어떤 법원이 재판권을 행사하는 가를 정한 것을 말한다. 어떤 법원에 소송을 제기하는지를 다루고 있다. 일반적인 개념으로는 어떠한 권한에 의해 지배하거나 그 지배가 미치는 범위를 일컫는다. 순화어로는 담당(擔當)이다. (ko)
裁判管轄（さいばんかんかつ）または司法管轄（しほうかんかつ、英: jurisdiction）とは、国家の司法権・裁判権の存在を前提として、その裁判権の裁判所間における分担に関する管轄をいう。管轄のある裁判所を管轄裁判所という。 (ja)
Dá-se o nome de jurisdição (do latim juris, "direito", e dicere, "dizer") ao poder que detém o Estado para aplicar o direito ao caso concreto, com o objetivo de solucionar os conflitos de interesses e, com isso, resguardar a ordem jurídica e a autoridade da lei. (pt)
Jurisdiktion (av latin: iurisdi'ctio, rättskipning), domvärjo eller rättsbefogenhet är befogenheten att utöva rättskipning och att döma. Jurisdiktionen är begränsad till ett geografiskt område eller till vissa personer eller ett visst sakområde. (sv)
司法管轄權（英語：Jurisdiction），也称为国际民事诉讼管辖权、法院管辖权或裁判管辖权，是指法院或司法機構對訴訟進行聆訊和審判的權力，是国家主权的主要表现形式。在大部份地區，不同法院的司法管轄權是不同的，通常以區域和類別劃分。例如區域法院只能聆訊在該地區發生的訴訟，錢債法院只能聆訊和金錢糾紛有關的訴訟，軍事法庭只能聆訊和軍人有關的訴訟等。司法管轄權亦和法院級別有關，例如上級法院可聆訊不服下級法院判決的上訴案件，反之則不可以。 (zh)
La jurisdicció (del llatí iuris, «dir o declarar el dret») és la , derivada de la sobirania de l'Estat, d'aplicar el Dret en el cas concret, resolent de manera definitiva i irrevocable una controvèrsia, que és exercida en forma exclusiva pels tribunals de justícia integrats per jutges autònoms i independents. Un dels principals trets de la potestat jurisdiccional és el seu caràcter irrevocable i definitiu, capaç de produir en l'actuació del dret el que tècnicament es denomina . (ca)
Příslušnost v právu vyjadřuje, který orgán veřejné moci (úřad nebo soud) projedná a rozhodne konkrétní věc. Lze hovořit o příslušnosti orgánu i naopak o příslušnosti věci či osoby k nějakému orgánu. Obdobně může existovat i příslušnost orgánů v rámci organizační struktury například podniku, spolku, církve, v rámci školského nebo zdravotnického systému atd. Příslušnost je trojí: (cs)
La jurisdicción (del latín: iuris dictio ‘decir o declarar el derecho a su propio gobierno’) es la potestad, derivada de la soberanía del Estado, de aplicar el derecho en el caso concreto, resolviendo de modo definitivo e irrevocable una controversia, que es ejercida en forma exclusiva por los tribunales de justicia integrados por jueces autónomos e independientes. Uno de los principales rasgos de la potestad jurisdiccional es su carácter irrevocable y definitivo, capaz de producir en la actuación del derecho lo que técnicamente se denomina cosa juzgada. (es)
Eskumena edo jurisdikzioa (latinez iuris dictio, "eskubidea esan"), Estatu baten subirautzatik datorren eskubidea da. Zuzenbidea kasu zehazt batean aplikatuz gero, eztabaida bat behin betiko eta modu ezeztaezinean konponduz, epaile autonomo edo independienteez osatutako Auzitegi batek bakarrik gauzatu dezake. Eskumenaren ezaugarri nagusienetako bat bere izaera ezeztaezina eta behin betikoa da, Zuzenbidearen jardueran teknikoki deritzona eragiteko gai dela. (eu)
Yurisdiksi adalah kewenangan bedasarkan hukum, yang mana kewenangan ini bukan lah hal yang berdiri sendiri, melainkan bedasarkan hukum dan dibatasi oleh nilai-nilai hukum. Yurisdiksi berasal dari bahasa Latin jurisdictio. Kata ini terdiri dari dua kata, juris yang artinya 'kepunyaan menurut hukum' dan dictio yang artinya adalah 'sabda'. Yurisdiksi dapat disimpulkan menurut bahasa Latin sebagai berikut: 1. * Kepunyaan seperti yang ditentukan oleh hukum; 2. * Hak menurut hukum; 3. * Kekuasaan menurut hukum, dan; 4. * Kewenangan menurut hukum. (in)
Jurysdykcja (z łac. iurisdictio, dosł. „orzekam o prawie”) – prawo sądzenia, posiadane przez dany podmiot (organ) uprawnienie (kompetencja) do rozpoznawania i rozstrzygania danych spraw, tj. orzekania w danej sprawie. Aby sąd mógł rozstrzygać w danej sprawie, muszą zostać spełnione określone warunki rozpatrywane osobno dla każdej konkretnej sprawy. Szczegółowo określają je ustawy, a w szczególności kodeksy postępowania (cywilnego, karnego, administracyjnego). Zawsze należy sprawdzać, czy zakres działania sądu jest odpowiedni w danym przypadku, a także jego kompetencje oraz właściwości: rzeczową i miejscową. (pl)
Юрисди́кция (лат. jurisdictio) — пределы компетенции того или иного суда, включая церковный суд, либо органа государственной власти. В соответствии со сферой применения термину юрисдикция соответствуют следующие понятия: В международном праве — полномочия государства давать правовую оценку фактам, решать какие-либо правовые вопросы. В церковном праве — принадлежность каждого прихода, храма, монастыря, общины верующих и культового строения одной из юридически легитимных церковных структур. (ru)
Юрисди́кція (лат. jurisdictio, від jus (juris) — право + dico проголошую): 1. * Компетенція судових органів із розгляду цивільних, кримінальних та інших справ; коло справ, які даний суд має право розглядати й вирішувати. 2. * Коло питань, що належать до відання установи або держави. 3. * Область застосування можливостей суб'єктом компетенції. У міжнародному праві — повноваження держави давати правову оцінку фактам, розв'язувати ті чи інші правові питання. (uk)

owl:sameAs

is dbo:wikiPageWikiLink of