Kebaran culture (original) (raw)
الحضارة الكبارية كانت ثقافة أثرية في منطقة شرق البحر الأبيض المتوسط في الفترة ما بين 18000 إلى 12500 قبل الميلاد، واسمها مشتق من مغارة كبارة جنوب حيفا. كانت كبارة مسكن للبدو كثيري التنقل ومن الصيادين وجامعي الثمار في مناطق بلاد الشام وسيناء. امتدت الكبارية في العصر الحجري القديم الأعلى لتشمل من بلاد الشام (سوريا، الأردن، لبنان، فلسطين). وتميزت بالأدوات ذات الأشكال الهندسية ولذا يطلق على المرحلة الثانية "الكبارية الهندسية"، وقد بنوا الأكواخ والبيوت البسيطة إلى جانب سكنهم المغاور، وجمعوا النباتات واصطادوا الحيوانات البرية،
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | الحضارة الكبارية كانت ثقافة أثرية في منطقة شرق البحر الأبيض المتوسط في الفترة ما بين 18000 إلى 12500 قبل الميلاد، واسمها مشتق من مغارة كبارة جنوب حيفا. كانت كبارة مسكن للبدو كثيري التنقل ومن الصيادين وجامعي الثمار في مناطق بلاد الشام وسيناء. امتدت الكبارية في العصر الحجري القديم الأعلى لتشمل من بلاد الشام (سوريا، الأردن، لبنان، فلسطين). وتميزت بالأدوات ذات الأشكال الهندسية ولذا يطلق على المرحلة الثانية "الكبارية الهندسية"، وقد بنوا الأكواخ والبيوت البسيطة إلى جانب سكنهم المغاور، وجمعوا النباتات واصطادوا الحيوانات البرية، (ar) Kebaran je mladopaleolitická kultura, která byla rozšířena ve východním Středomoří asi od 18 tisíc do 12,5 tisíc př. n. l. Pojmenována je podle jednoho ze svých typických nalezišť v jeskyni Kebara u Haify. Následující kulturou v této oblasti je natúfien. Jednalo se o nomádské společenství složené z lovců a sběračů, jež žilo v Levantě a na Sinajském poloostrově. Typickým prvkem je používání nástrojů. (cs) El Kebarià és una cultura del paleolític superior que es va desenvolupar a l'Orient pròxim entre 16.000 a 12.000 BP. Pren el nom del jaciment de la a Israel. El tipus de societat era de caçadors i recol·lectors. La indústria lítica que confeccionaven era de tipus microlític geomètric (triangles, rectangles i trapezis) que progressivament disminueixen la seva mida. Van fer ja instruments de pedra per a moldre. També habitaven zones del desert del Nègueb. Habitaven en poblats que ocupaven de 300 a 400 m² i les cabanes eren semisubterrànies. L'art trobat és escàs; normalment només hi ha unes marques en ossos però es va trobar la silueta d'un cavall en una plaqueta. (ca) Das Kebarien (in der meist englischsprachigen Fachliteratur Kebaran, danach häufig Kebaran-Kultur) ist eine archäologische Kultur, die lange dem Jungpaläolithikum in der Levante zugerechnet wurde, die jedoch zunehmend dem Epipaläolithikum und damit der Phase vor der Entwicklung der produzierenden Lebensweise zugeordnet wird. Sie gilt also immer weniger als ausschließlicher Ausdruck der letzten levantinischen Jäger-und-Sammler-Kultur. Das Kebarien wurde nach einem Fundort südlich von Haifa in Israel benannt, der Kebara-Höhle, obwohl der dort gemachte Fund eines Neandertalers von erheblich größerer Bedeutung ist. Bei den Angehörigen der Kebaran-Kultur handelte es sich um hochgradig mobile Jäger und Sammler, die lange Zeit nicht-geometrische, in der Endphase jedoch geometrische, mikrolithische Werkzeuge herstellten. Sie sammelten aber auch wildes Getreide und stellten Mahlwerkzeuge her, um die Körner verarbeiten zu können. Wahrscheinlich zogen die Gruppen im Sommer in höher gelegene Gebiete und verbrachten den regenreichen Winter in Höhlen und unter Felsüberhängen. Das Sammeln von Wildgetreide kann als Vorstufe zur Domestikation (vgl. neolithische Revolution) angesehen werden und leitet zum Anbau von Getreide über. Das Kebarien galt lange als letzte jungpaläolithische Kultur der Levante, also unter den Kulturen in den heutigen Staaten Syrien, Jordanien, Libanon, Israel und den Palästinensergebieten, heute jedoch eher als unmittelbare Vorgängerkultur des epipaläolithischen Natufien. Daher wurde es in jüngster Zeit auch zu den epipaläolithischen Kulturen gerechnet. Das Kebarien wird zwischen 18.000 und 12.000 v. Chr. datiert, gelegentlich auch früher einsetzend. Dabei lässt sich anhand der Werkzeuge eine starke Regionalisierung feststellen, zugleich finden sich bis etwa 13.000 v. Chr. nicht-geometrische, ab diesem Einschnitt geometrische Mikrolithen, also trapezförmige und dreieckige Werkzeugteile. In der Negevwüste entwickelte sich eine Variante des Kebarien, die als Negev-Kebarien bezeichnet und in die Phasen Harif und Helwan untergliedert wird. Geometrisches und Negev-Kebarien überlappen sich zumindest teilweise, wobei die Helwan-Phase ein wenig später datiert wird. Gleichzeitig zu dieser Spätphase entwickelte sich in den mittelmeernahen, jedoch arideren Zonen das , eine möglicherweise aus Nordafrika stammende Kultur. Funde von Siedlungsstellen sind selten und überwiegend klein. Sie umfassen meist Flächen von 100 bis 150 m². Flüchtige Schutzstrukturen ließen sich belegen. Jedoch fanden sich jüngst an der ostjordanischen Fundstelle Kharaneh IV 20.000 Jahre alte Siedlungsreste, die denen des Natufien kaum nachstehen. Es handelte sich um dauerhaft genutzte Lager mit festen Hütten. Trotz geringer paläobotanischer Spuren scheint der Anteil pflanzlicher Nahrung zugenommen zu haben. An der Fundstätte Ohalo nahe dem See Genezareth fand man Überreste von 40 Pflanzenarten, vor allem von Getreide und essbaren Früchten. Wilde Gerste wurde gemahlen und gebacken, vielleicht auch wilder Weizen. Zur Tiernahrung gehörte Damwild in der nördlichen Levante, in der südlichen eher Gazellen. Die Dorkasgazelle und der Steinbock wurden in den trockeneren Gebieten gejagt, Kropfgazelle und Asiatischer Esel, eine Pferdeart, in den östlichen Steppen. Weniger häufig waren Auerochse, Wildschwein und Kuhantilope, hinzu kamen Schildkröten, Vögel, Reptilien, Hasen und Füchse. In günstigeren Gebieten mit einem reichen Nahrungsangebot scheinen die Mobilität geringer, die Wege zu den Ressourcen kürzer, die Bevölkerungsdichte größer gewesen zu sein. Besonders hoch entwickelt waren neben den Kompositwerkzeugen mit Mikrolithen, die Sicheln als Schneiden dienten, auch Knochenwerkzeuge, wie sie in der Kebaran-Höhle gefunden wurden. Zu den bedeutenden Fundstellen zählen neben der Kebara-Höhle die Hayonim-Höhle im westlichen Galiläa, die zudem Ablagerungen aus dem Moustérien, Aurignacien sowie dem frühen und späten Natufien bot, dann die „geometrischen“ Fundstätten 'Uyun al-Hammam in Jordanien sowie Neve David in Israel und Wadi-Sayakh auf dem südlichen Sinai. (de) El Kebariense es una cultura arqueológica englobada en el Mesolítico del Próximo Oriente cuyo principal yacimiento es El-Kebarah, yacimiento que da nombre a dicha cultura; es la primera cultura mesolítica de esta región, anterior al Natufiense. Podría proceder de la fase Ahmariense identificada con el Paleolítico superior. Se extiende hasta el desierto de Negev y por la costa hasta el Líbano. Cronológicamente, se inicia entre el 19000 y el 12000 a. C., cuando las condiciones ambientales de la zona mejoraron, pues se pasó a una fase más cálida y húmeda, y terminó aproximadamente en el 11220 a. C. Dicha mejora ambiental permitió expandirse a los cazadores-recolectores por la zona. El utillaje lítico comienza por la presencia de pequeñas láminas de borde abatido, denominadas puntas de Kebarah, y, en su fase final, destacan las laminillas y microlitos geométricos. (es) The Kebaran culture, also known as the Early Near East Epipalaeolithic, was an archaeological culture in the Eastern Mediterranean area (c. 23,000 to 15,000 BP), named after its type site, Kebara Cave south of Haifa. The Kebaran were a highly mobile nomadic population, composed of hunters and gatherers in the Levant and Sinai areas who used microlithic tools. (en) Le Kébarien désigne une culture archéologique de l'Épipaléolithique située au Proche-Orient comprise généralement entre 19 000 à 12 000 avant le présent. Cette culture, connue sur les territoires de l'actuel Liban, Israël (y compris le désert du Néguev) et du Sinaï, doit son nom au site de Kébara. Elle est caractérisée par la présence de microlithes à caractère dit géométrique ; d'autres représentations géométriques apparaissent au Kébarien géométrique sous forme de décor d’outils en os. Liée à des groupes de chasseurs-cueilleurs nomades, elle succède à l'Antélien (Aurignacien du Levant) et précède la culture pré-néolithique du Natoufien. (fr) Il Kebariano o cultura kebariana fu una cultura diffusa nel Levante (vicino oriente) nel periodo epipaleolitico (19.000-12.000 a.C. circa). Deve il suo nome alla grotta di Kebara, un sito in cui furono scoperti per la prima volta i resti di questa cultura. Alla cultura kebariana fece seguito la cultura natufiana. (it) De Kebaracultuur (ook: Kebaran, Kebarien of Kebarian) is een archeologische cultuur van het Epipaleolithicum in Syrië, Jordanië, Libanon en Israël (ca. 18.000-12.500 BP). De typesite is de Kebaragrot ten zuiden van Haifa, Israël. Ze wordt voorafgegaan door het Levantijns Aurignacien en opgevolgd door de Natufische cultuur. De Kebaracultuur vertegenwoordigt de laatste fase van het Laatpaleolithicum in de Levant. Ze werd gedragen door een zeer mobiele nomadische bevolking van jager-verzamelaars in de Levant en de Sinaï welke gebruik maakte van kleine, geometrische microlieten. Er zijn bewijzen voor het gebruik van pijl en boog en de aanwezigheid van gedomesticeerde honden. Ook zijn er vroege aanwijzingen voor het verzamelen van wilde granen, zoals vondsten van maalgereedschappen. Een migratie tussen de hooglanden in de zomer en de grotten en rotsschuilplaatsen nabij laaglandmeren in de winter wordt verondersteld. Deze wisselende leefomgevingen zijn mogelijk de reden voor de grote variatie van stenen werktuigen. De Kebariërs lijken de voorouders te zijn geweest van de latere Natufiërs, welke hetzelfde gebied bewoonden. (nl) Kultura kebaryjska – kultura epipaleolityczna z terenu Syropalestyny datowana na okres od XVI tys. p.n.e. Poprzedzającymi ją kulturami górnego paleolitu na tym terenie były tzw. tradycja lokalna oraz tzw. lewanto-oryniak, którego związki z europejską kulturą oryniacką nie są jasne. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z kulturą kebaryjską obejmował swym zasięgiem tereny dzisiejszego Izraela (stanowisko ) oraz Jordanii (stanowisko ). Rozwój niniejszej kultury wyznacza okres maksimum glacjalnego ostatniego zlodowacenia. Inwentarz kamienny owej kultury reprezentowany jest przez w kształcie trapezów i prostokątów, z przewagą tylczaków. Ostrza z załamanym tylcem znane są jako . Licznie występują zbrojniki i . Dyskusyjna jest kwestia podziału kultury kebaryjskiej na fazy. Jedna z koncepcji proponuje podział na trzy fazy (wczesną, Kebarien A i Kebarien B współczesną początkom kultury natufijskiej). Konkurencyjna koncepcja wyróżnia tylko dwie fazy kultury kebaryjskiej (wczesną i klasyczną) natomiast fazę kolejną uważa za odrębną , która miałaby się rozwinąć od XIV tys. p.n.e. i współistnieć do XI tys. p.n.e. z kulturą kebaryjską. Zwolennicy tej teorii wskazują na znaczenie mikrolitów trapezoidalnych, romboidalnych i prostokątnych w przemyśle falickim. Osadnictwo kultury kebaryjskiej koncentruje się głównie na terasach i piaskach nadbrzeżnych. Obozowiska są małe, od 50 do 200 m² co wskazuje, że zamieszkujące je grupy nie mogły być liczne. Konstrukcje mieszkalne miały formę lekkich namiotów bądź szałasów wykonywanych z trzciny np. stanowisko . Koliste jamy i ułożone z kamieni kręgi są pozostałością tych małych szałasów o średnicy ok. 2 m, często ze śladami paleniska na klepisku. Pozostałości trwalszej zabudowy odkryto w warstwie Ain Gev I. Była to kolista chata na pochyłym stoku częściowo wkopana w ziemię. Jej ziemne ściany wspierał półkolisty mur kamienny o wysokości 40 cm. Jednak ze względu na swoją wyjątkowość to stanowisko nie może służyć za dowód powszechności stałego osadnictwa w tej kulturze. Gospodarka kultury kebaryjskiej i falickiej opierała się nadal głównie na myślistwie na koziorożce, zające i gazele. Analiza kości zwierzęcych znalezionych w obozowiskach wskazuje na zwiększone zainteresowanie mniejszymi ssakami i swoistą specjalizację np. w ponad 80% kości należy do kozicy, w (znanym również jako ) 75% kości zwierzęcych stanowią kości gazeli. Obok intensyfikacji łowiectwa można zaobserwować także znaczny wzrost zainteresowania pożywieniem roślinnym. Na stanowisku Ain Gev I (datowanym na ok. 13750 p.n.e.) natrafiono niespodziewanie na kamienne tłuczki, i moździerze. Oprócz nich znaleziono krzemienne wkładki do sierpów z charakterystycznymi wyświeceniami krawędzi powstającymi przy ścinaniu traw i dzikich zbóż. Podobne znaleziska pochodzą z Ain Gev II i III. W przetwarzaniu pożywienia roślinnego poświadczone jest znalezisko rozcieraczy i kamienni żarnowych na stanowisku Neweh Dawid. Wskazuje to na fakt, że już zbieracze kultury kebaryjskiej zaczęli zwracać uwagę na dzikie zboża. (pl) Кебаранська культура — археологічна культура епіпалеоліту, останньої, перехідної епохи верхнього палеоліту на території Близького Сходу, датована періодом 20,000/16,000 — 12,700/10,000 років тому. Представниками цієї культури були кочівні мисливці-збиральники та проживали на території Леванту. Назву отримала від печери Кебара в Ізраїлі, типового місця проживання носіїв даної культури. (uk) Кебарская культура (Kebaran culture: Кебаранская культура) — археологическая культура восточного Средиземноморья, существовавшая 18—10 тыс. лет до н. э. Название получила по месту находок в Кебарской пещере к югу от Хайфы. Носители были очень мобильным кочевым народом охотников и собирателей Леванта и Синайского полуострова, для изготовления орудий труда использовавшим микролиты геометрического типа. В отличие от более поздних культур этого региона еще не использовали ступки и жернова для изготовления муки, хотя орудия труда отличаются большим разнообразием. Эксплуатировали крупные стада газелей, составляющих 80% костей из археологических раскопок. (ru) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Climate_and_Post-Glac...ansion_in_the_Near_East.jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 1466253 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 8945 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1095094188 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbc:Kebaran_culture dbr:Epipalaeolithic dbr:Epipalaeolithic_Near_East dbr:University_of_Edinburgh dbr:Eastern_Mediterranean dbr:Archaeological_culture dbr:Levant dbr:Levantine_Aurignacian dbr:Sinai_Peninsula dbc:Ancient_peoples_of_the_Near_East dbc:Prehistory_of_the_Middle_East dbr:Jezreel_Valley dbr:Natufian_culture dbr:Ahmarian dbc:Upper_Paleolithic_cultures_of_Asia dbr:Haifa dbc:Epipalaeolithic_cultures dbc:Archaeological_cultures_of_the_Near_East dbr:Kebara_Cave dbr:Late_Pleistocene dbr:Stone_tool dbr:Pleistocene dbr:Microlith dbr:Microliths dbr:Assemblage_(archaeology) dbr:Geometric_microliths dbr:Upper_Paleolithic dbr:Antelian dbr:Neolithic_Revolution dbr:Natufian dbr:Near_Eastern dbr:Kebarian dbr:File:Climate_and_Post-Glacial_expansion_in_the_Near_East.jpg dbr:File:Engraved_Plaquette_with_bird_imag...sits_(ca._23ka_and_ca._16.5ka_BP).jpg dbr:File:Stone_Age_Stone_Mortar_&_Pestle,_Kebaran_culture,_22000-18000_BP.jpg |
| dbp:dates | c. 23,000 – c. 15,000 BP (en) |
| dbp:followedby | dbr:Natufian_culture |
| dbp:name | Kebaran (en) |
| dbp:period | dbr:Upper_Paleolithic |
| dbp:precededby | dbr:Levantine_Aurignacian dbr:Ahmarian |
| dbp:region | dbr:Levant |
| dbp:typesite | dbr:Kebara_Cave |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Infobox_archaeological_culture dbt:Epipalaeolithic_Southwest_Asia dbt:Clarify dbt:ISBN dbt:Location_map+ dbt:Location_map~ dbt:Reflist |
| dcterms:subject | dbc:Kebaran_culture dbc:Ancient_peoples_of_the_Near_East dbc:Prehistory_of_the_Middle_East dbc:Upper_Paleolithic_cultures_of_Asia dbc:Epipalaeolithic_cultures dbc:Archaeological_cultures_of_the_Near_East |
| rdfs:comment | الحضارة الكبارية كانت ثقافة أثرية في منطقة شرق البحر الأبيض المتوسط في الفترة ما بين 18000 إلى 12500 قبل الميلاد، واسمها مشتق من مغارة كبارة جنوب حيفا. كانت كبارة مسكن للبدو كثيري التنقل ومن الصيادين وجامعي الثمار في مناطق بلاد الشام وسيناء. امتدت الكبارية في العصر الحجري القديم الأعلى لتشمل من بلاد الشام (سوريا، الأردن، لبنان، فلسطين). وتميزت بالأدوات ذات الأشكال الهندسية ولذا يطلق على المرحلة الثانية "الكبارية الهندسية"، وقد بنوا الأكواخ والبيوت البسيطة إلى جانب سكنهم المغاور، وجمعوا النباتات واصطادوا الحيوانات البرية، (ar) Kebaran je mladopaleolitická kultura, která byla rozšířena ve východním Středomoří asi od 18 tisíc do 12,5 tisíc př. n. l. Pojmenována je podle jednoho ze svých typických nalezišť v jeskyni Kebara u Haify. Následující kulturou v této oblasti je natúfien. Jednalo se o nomádské společenství složené z lovců a sběračů, jež žilo v Levantě a na Sinajském poloostrově. Typickým prvkem je používání nástrojů. (cs) El Kebarià és una cultura del paleolític superior que es va desenvolupar a l'Orient pròxim entre 16.000 a 12.000 BP. Pren el nom del jaciment de la a Israel. El tipus de societat era de caçadors i recol·lectors. La indústria lítica que confeccionaven era de tipus microlític geomètric (triangles, rectangles i trapezis) que progressivament disminueixen la seva mida. Van fer ja instruments de pedra per a moldre. També habitaven zones del desert del Nègueb. Habitaven en poblats que ocupaven de 300 a 400 m² i les cabanes eren semisubterrànies. L'art trobat és escàs; normalment només hi ha unes marques en ossos però es va trobar la silueta d'un cavall en una plaqueta. (ca) The Kebaran culture, also known as the Early Near East Epipalaeolithic, was an archaeological culture in the Eastern Mediterranean area (c. 23,000 to 15,000 BP), named after its type site, Kebara Cave south of Haifa. The Kebaran were a highly mobile nomadic population, composed of hunters and gatherers in the Levant and Sinai areas who used microlithic tools. (en) Le Kébarien désigne une culture archéologique de l'Épipaléolithique située au Proche-Orient comprise généralement entre 19 000 à 12 000 avant le présent. Cette culture, connue sur les territoires de l'actuel Liban, Israël (y compris le désert du Néguev) et du Sinaï, doit son nom au site de Kébara. Elle est caractérisée par la présence de microlithes à caractère dit géométrique ; d'autres représentations géométriques apparaissent au Kébarien géométrique sous forme de décor d’outils en os. Liée à des groupes de chasseurs-cueilleurs nomades, elle succède à l'Antélien (Aurignacien du Levant) et précède la culture pré-néolithique du Natoufien. (fr) Il Kebariano o cultura kebariana fu una cultura diffusa nel Levante (vicino oriente) nel periodo epipaleolitico (19.000-12.000 a.C. circa). Deve il suo nome alla grotta di Kebara, un sito in cui furono scoperti per la prima volta i resti di questa cultura. Alla cultura kebariana fece seguito la cultura natufiana. (it) Кебаранська культура — археологічна культура епіпалеоліту, останньої, перехідної епохи верхнього палеоліту на території Близького Сходу, датована періодом 20,000/16,000 — 12,700/10,000 років тому. Представниками цієї культури були кочівні мисливці-збиральники та проживали на території Леванту. Назву отримала від печери Кебара в Ізраїлі, типового місця проживання носіїв даної культури. (uk) Кебарская культура (Kebaran culture: Кебаранская культура) — археологическая культура восточного Средиземноморья, существовавшая 18—10 тыс. лет до н. э. Название получила по месту находок в Кебарской пещере к югу от Хайфы. Носители были очень мобильным кочевым народом охотников и собирателей Леванта и Синайского полуострова, для изготовления орудий труда использовавшим микролиты геометрического типа. В отличие от более поздних культур этого региона еще не использовали ступки и жернова для изготовления муки, хотя орудия труда отличаются большим разнообразием. Эксплуатировали крупные стада газелей, составляющих 80% костей из археологических раскопок. (ru) Das Kebarien (in der meist englischsprachigen Fachliteratur Kebaran, danach häufig Kebaran-Kultur) ist eine archäologische Kultur, die lange dem Jungpaläolithikum in der Levante zugerechnet wurde, die jedoch zunehmend dem Epipaläolithikum und damit der Phase vor der Entwicklung der produzierenden Lebensweise zugeordnet wird. Sie gilt also immer weniger als ausschließlicher Ausdruck der letzten levantinischen Jäger-und-Sammler-Kultur. Gleichzeitig zu dieser Spätphase entwickelte sich in den mittelmeernahen, jedoch arideren Zonen das , eine möglicherweise aus Nordafrika stammende Kultur. (de) El Kebariense es una cultura arqueológica englobada en el Mesolítico del Próximo Oriente cuyo principal yacimiento es El-Kebarah, yacimiento que da nombre a dicha cultura; es la primera cultura mesolítica de esta región, anterior al Natufiense. Podría proceder de la fase Ahmariense identificada con el Paleolítico superior. Dicha mejora ambiental permitió expandirse a los cazadores-recolectores por la zona. El utillaje lítico comienza por la presencia de pequeñas láminas de borde abatido, denominadas puntas de Kebarah, y, en su fase final, destacan las laminillas y microlitos geométricos. (es) Kultura kebaryjska – kultura epipaleolityczna z terenu Syropalestyny datowana na okres od XVI tys. p.n.e. Poprzedzającymi ją kulturami górnego paleolitu na tym terenie były tzw. tradycja lokalna oraz tzw. lewanto-oryniak, którego związki z europejską kulturą oryniacką nie są jasne. (pl) De Kebaracultuur (ook: Kebaran, Kebarien of Kebarian) is een archeologische cultuur van het Epipaleolithicum in Syrië, Jordanië, Libanon en Israël (ca. 18.000-12.500 BP). De typesite is de Kebaragrot ten zuiden van Haifa, Israël. Ze wordt voorafgegaan door het Levantijns Aurignacien en opgevolgd door de Natufische cultuur. De Kebariërs lijken de voorouders te zijn geweest van de latere Natufiërs, welke hetzelfde gebied bewoonden. (nl) |
| rdfs:label | Kebaran culture (en) ثقافة كبارية (ar) Kebarià (ca) Kebaran (cs) Kebarien (de) Kebariense (es) Cultura kebariana (it) Kébarien (fr) Kultura kebaryjska (pl) Kebaracultuur (nl) Кебарская культура (ru) Кебаранська культура (uk) |
| owl:sameAs | wikidata:Kebaran culture dbpedia-ar:Kebaran culture dbpedia-ca:Kebaran culture dbpedia-cs:Kebaran culture dbpedia-de:Kebaran culture dbpedia-es:Kebaran culture dbpedia-fi:Kebaran culture dbpedia-fr:Kebaran culture dbpedia-he:Kebaran culture dbpedia-hu:Kebaran culture dbpedia-it:Kebaran culture dbpedia-nl:Kebaran culture dbpedia-oc:Kebaran culture dbpedia-pl:Kebaran culture dbpedia-ru:Kebaran culture dbpedia-uk:Kebaran culture https://global.dbpedia.org/id/A6oT |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Kebaran_culture?oldid=1095094188&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Kebaran_Culture_Flint_Knife.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Associations_of_wild_...r_wild_grasses_in_northern_Israel.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Climate_and_Post-Glacial_expansion_in_the_Near_East.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Engraved_Plaquette_wi...sits_(ca._23ka_and_ca._16.5ka_BP).jpg wiki-commons:Special:FilePath/Stone_Age_Stone_Morta...,_Kebaran_culture,_22000-18000_BP.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Kebaran_culture_microliths_22000-18000_BP.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Microlith_productions...22,000-18,000_BP,_Israel_(detail).jpg wiki-commons:Special:FilePath/Microlith_tools_from_...sits_(ca._23ka_and_ca._16.5ka_BP).jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Kebaran_culture |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Kebaran dbr:Geometric_Kebaran dbr:Geometric_Kebaran_culture dbr:Kebarian |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Prehistory_of_the_Levant dbr:Epipalaeolithic dbr:Mortar_and_pestle dbr:Prepared-core_technique dbr:ʿAyn_Qasiyya dbr:Ancient_Near_East dbr:History_of_the_ancient_Levant dbr:Kebara_Cave dbr:Kebaran dbr:Microlith dbr:Geometric_Kebaran dbr:Geometric_Kebaran_culture dbr:Nebekian_culture dbr:Kebarian |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Kebaran_culture |
