Last Gospel (original) (raw)
Poslední evangelium je čtení z Bible, kterým končí mše sloužená v mimořádné formě římského ritu. Bylo zavedeno v pozdním středověku a celebrant jej četl (nikdy nezpíval) vždy v latinském jazyce. Během mše svaté čtení posledního evangelia následuje po Ite, missa est, a předchází liturgickému průvodu. Až na řídké výjimky se jedná o prvních 14 veršů z Janova evangelia (takzvaný Prolog), napsaných na mešní tabulce na evangelní straně oltáře.
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Poslední evangelium je čtení z Bible, kterým končí mše sloužená v mimořádné formě římského ritu. Bylo zavedeno v pozdním středověku a celebrant jej četl (nikdy nezpíval) vždy v latinském jazyce. Během mše svaté čtení posledního evangelia následuje po Ite, missa est, a předchází liturgickému průvodu. Až na řídké výjimky se jedná o prvních 14 veršů z Janova evangelia (takzvaný Prolog), napsaných na mešní tabulce na evangelní straně oltáře. (cs) El Último Evangelio es el pasaje del Evangelio según San Juan del capítulo I, versículos 1 al 14 inclusive, donde Jesús está descrito como el Verbo. Era muy conocido por ser parte del rito al final de la Misa latina Tradicional del Rito Romano. (es) Mit dem Schlussevangelium endet eine heilige Messe nach der Liturgie von 1962. Der Text ist meist der Prolog des Johannesevangeliums (Joh 1,1–14 ). Mit der Liturgiereform des Zweiten Vatikanischen Konzils entfiel der Ritus in der ordentlichen Form des Römischen Ritus. In Gruppe, die die Liturgie nach dem Messbuch von 1962 feiern, wird er bis heute praktiziert. Der Priester liest das Schlussevangelium auf der Evangelienseite des Altars leise in der Regel von der dort befindlichen Kanontafel, an Tagen mit abweichendem Text aus dem Messbuch. Zuvor grüßt er mit „Dominus vobiscum“ (‚Der Herr sei mit euch‘), worauf die Ministranten oder auch die Gemeinde antworten: „Et cum spiritu tuo“ (‚Und mit deinem Geiste‘). Hierauf bekreuzigen sich Priester, Leviten, Messdiener und Gemeinde mit dem dreifachen Kreuzzeichen, und der Priester kündigt mit den Worten „Initium sancti Evangelii secundum Ioannem“ (‚Anfang des heiligen Evangeliums nach Johannes‘) den darauf folgenden Abschnitt aus dem Evangelium an. Die Antwort lautet: „Gloria tibi, Domine“ (‚Ehre sei Dir, Herr‘). Zu den Worten „Et Verbum caro factum est“ (‚Und das Wort ist Fleisch geworden‘, Joh 1,14 ) machen alle Beteiligten eine Kniebeuge. Das Evangelium endet mit der Antwort: „Deo gratias“ (‚Dank sei Gott‘). (de) The Last Gospel is the name given to the prologue of the Gospel of John (John 1:1–14) when read as part of the concluding rites in the Ordinariate or the Extraordinary forms of the Catholic Mass. The Prologue speaks on Jesus Christ as the Logos and on the Incarnation. The Last Gospel was included as an option for the Ordinariate Form of Mass but not included in the Ordinary Form of Mass. (en) Het Laatste Evangelie is het eerste hoofdstuk uit het Evangelie van Johannes (1,1-14) en wordt op het einde van de Heilige Mis volgens de Tridentijnse liturgie gelezen. Het fragment bevat een korte samenvatting van het christelijk geloof in God als Schepper en in Christus als de mensgeworden Zoon van God en de ware Verlosser die evenwel door de wereld niet werd erkend. De tekst gaat als volgt : (nl) L'Ultimo Vangelo (latino: Ultimum Evangelium) è una lettura evangelica della messa cattolica che conclude la Messa tridentina. Il testo è costituito dal Prologo del Vangelo secondo Giovanni (Giovanni 1,1-14), che per il ricordo dell'eternità del Verbo e dell'Incarnazione era frequentemente usato nella Chiesa antica, per esempio nella benedizione dei malati, o negli esorcismi. Fu introdotto nella liturgia della Messa solo tra il XIII e il XIV secolo: dapprima faceva parte del ringraziamento personale del sacerdote rientrato in sagrestia, poi a poco a poco, per favorirne la conoscenza tra il popolo, divenne pubblico. Il Messale del 1570 prevedeva per alcuni giorni la recita, come Ultimo Vangelo, anche di brani diversi dal Prologo del Vangelo di San Giovanni, per esempio quando vi era un'occorrenza liturgica (sovrapposizione di due feste in uno stesso giorno, delle quali quella non prevalente avesse Vangelo proprio; avevano Vangelo considerato proprio le domeniche, le ferie speciali, le vigilie, le feste della Madonna, degli Apostoli, degli Angeli, del Battista, di Santa Maria Maddalena e di Santa Marta). Nel Messale riformato da Giovanni XXIII un Ultimo Vangelo proprio è previsto solo alla Domenica delle Palme, qualora non sia stata celebrata la Processione delle Palme, come Ultimo Vangelo si legge il testo proprio di tale processione, ossia Matteo 21,1-9. L'Ultimo Vangelo si recita al cornu evangelii dell'altare (ossia il lato sinistro), leggendolo da una cartagloria (oppure dal Messale trasportatovi dal suddiacono prima della benedizione finale, se fosse diverso dal prologo di San Giovanni). È preceduto dalle consuete orazioni che precedono il Vangelo (Dominus vobiscum, Initium + Sancti Evangelii secundum Iohannem), ma al termine di questo si risponde Deo gratias. Al versetto et Verbum caro factum est il celebrante e il popolo genuflettono, per poi rialzarsi subito. Secondo le rubriche di Giovanni XXIII, l’Ultimo Vangelo si omette nelle Messe in cui si dice Benedicamus Domino, nella terza Messa di Natale, nella II domenica di Passione (Domenica delle Palme) seguita dalla benedizione e dalla processione dei rami, nella vigilia di Pasqua, nelle messe per i defunti seguite dall’assoluzione al tumulo. Secondo la tradizione liturgica precedente, invece, non si omette mai; nel caso della terza messa di Natale, in cui il prologo di San Giovanni è il Vangelo della messa, come Ultimo Vangelo si diceva il Vangelo dell'Epifania, secondo una consuetudine antichissima, attestata anche nei riti orientali, di commemorare anche nel giorno stesso del Natale gli onori resi dai Magi al Divin Bambino. I certosini non dicono mai l'Ultimo Vangelo, ma lo sostituiscono con il Salve Regina, recitato dal celebrante in ginocchio nel mezzo dell'altare; nel Tempo di Pasqua il Salve Regina è sostituito dal Regina caeli, recitato stando in piedi. (it) Ostatnia Ewangelia – obrzęd czytania fragmentu Ewangelii w liturgii Kościoła katolickiego w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego na zakończenie mszy wiernych. Następuje po błogosławieństwie i jest ostatnim elementem mszy. Obrzęd ten nie ma odpowiednika w zwyczajnej formie rytu rzymskiego. Początkowo Ostatnia Ewangelia była tylko dodatkową kwestią księdza, która po upowszechnieniu stała się częścią Mszy Świętej. Stąd też czasem odmawiana jest po cichu przez księdza (wtedy tylko on klęka) lub odmawiają ją głośno ksiądz z wiernym (wtedy wszyscy przyklękają). Po błogosławieństwie kapłan przechodzi na stronę Ewangelii. Czyni znak krzyża najpierw na ołtarzu, a następnie na swoim czole, ustach i sercu. Po dialogu Dominus vobiscum - Et cum spiritu tuo przechodzi on do czytania prologu Ewangelii św. Jana o wcieleniu Słowa Bożego (In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum - Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo). Na słowa ET VERBUM CARO FACTUM EST (A Słowo Ciałem się stało) przyklękają wszyscy (lub sam kapłan, gdy modlitwa odmawiana jest po cichu). Po zakończonej modlitwie wierni odpowiadają Deo gratias. W Niedzielą Palmową na Mszach, których nie poprzedziły uroczyste obrzędy poświęcenia palm i procesji, zamiast prologu Ewangelii św. Jana czyta się opis wjazdu Chrystusa do Jerozolimy według św. Mateusza. (pl) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/The_Last_Gospel.jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 18309007 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 5815 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1082771261 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbc:Gospel_of_John dbr:Dominus_vobiscum dbr:Incarnation_(Christianity) dbr:John_1:1 dbr:Sign_of_the_Cross dbr:Mass_of_Paul_VI dbr:Gospel_of_John dbr:Armenian_Catholic_Church dbr:Armenian_Rite dbr:Logos_(Christianity) dbc:Tridentine_Mass dbr:Tridentine_Mass dbr:Divine_Worship:_The_Missal dbr:Gospel_(liturgy) dbr:Armenian_Apostolic_Church dbr:Armenian_Kingdom_of_Cilicia dbc:Order_of_Mass dbr:Jesus dbr:Christmas_Day dbr:Rubric dbr:Use_of_Sarum dbr:Feast_of_the_Epiphany dbr:Altar_card dbr:Genuflect dbr:File:The_Last_Gospel.JPG |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Authority_control dbt:Citation_needed dbt:For dbt:Redirect dbt:Reflist dbt:Verse_translation dbt:TridentineLatinMass |
| dcterms:subject | dbc:Gospel_of_John dbc:Tridentine_Mass dbc:Order_of_Mass |
| gold:hypernym | dbr:Passage |
| rdf:type | owl:Thing dbo:Place |
| rdfs:comment | Poslední evangelium je čtení z Bible, kterým končí mše sloužená v mimořádné formě římského ritu. Bylo zavedeno v pozdním středověku a celebrant jej četl (nikdy nezpíval) vždy v latinském jazyce. Během mše svaté čtení posledního evangelia následuje po Ite, missa est, a předchází liturgickému průvodu. Až na řídké výjimky se jedná o prvních 14 veršů z Janova evangelia (takzvaný Prolog), napsaných na mešní tabulce na evangelní straně oltáře. (cs) El Último Evangelio es el pasaje del Evangelio según San Juan del capítulo I, versículos 1 al 14 inclusive, donde Jesús está descrito como el Verbo. Era muy conocido por ser parte del rito al final de la Misa latina Tradicional del Rito Romano. (es) The Last Gospel is the name given to the prologue of the Gospel of John (John 1:1–14) when read as part of the concluding rites in the Ordinariate or the Extraordinary forms of the Catholic Mass. The Prologue speaks on Jesus Christ as the Logos and on the Incarnation. The Last Gospel was included as an option for the Ordinariate Form of Mass but not included in the Ordinary Form of Mass. (en) Het Laatste Evangelie is het eerste hoofdstuk uit het Evangelie van Johannes (1,1-14) en wordt op het einde van de Heilige Mis volgens de Tridentijnse liturgie gelezen. Het fragment bevat een korte samenvatting van het christelijk geloof in God als Schepper en in Christus als de mensgeworden Zoon van God en de ware Verlosser die evenwel door de wereld niet werd erkend. De tekst gaat als volgt : (nl) Mit dem Schlussevangelium endet eine heilige Messe nach der Liturgie von 1962. Der Text ist meist der Prolog des Johannesevangeliums (Joh 1,1–14 ). Mit der Liturgiereform des Zweiten Vatikanischen Konzils entfiel der Ritus in der ordentlichen Form des Römischen Ritus. In Gruppe, die die Liturgie nach dem Messbuch von 1962 feiern, wird er bis heute praktiziert. Zu den Worten „Et Verbum caro factum est“ (‚Und das Wort ist Fleisch geworden‘, Joh 1,14 ) machen alle Beteiligten eine Kniebeuge. Das Evangelium endet mit der Antwort: „Deo gratias“ (‚Dank sei Gott‘). (de) L'Ultimo Vangelo (latino: Ultimum Evangelium) è una lettura evangelica della messa cattolica che conclude la Messa tridentina. Il testo è costituito dal Prologo del Vangelo secondo Giovanni (Giovanni 1,1-14), che per il ricordo dell'eternità del Verbo e dell'Incarnazione era frequentemente usato nella Chiesa antica, per esempio nella benedizione dei malati, o negli esorcismi. Fu introdotto nella liturgia della Messa solo tra il XIII e il XIV secolo: dapprima faceva parte del ringraziamento personale del sacerdote rientrato in sagrestia, poi a poco a poco, per favorirne la conoscenza tra il popolo, divenne pubblico. (it) Ostatnia Ewangelia – obrzęd czytania fragmentu Ewangelii w liturgii Kościoła katolickiego w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego na zakończenie mszy wiernych. Następuje po błogosławieństwie i jest ostatnim elementem mszy. Obrzęd ten nie ma odpowiednika w zwyczajnej formie rytu rzymskiego. (pl) |
| rdfs:label | Poslední evangelium (cs) Schlussevangelium (de) Último evangelio (es) Ultimo Vangelo (it) Last Gospel (en) Laatste Evangelie (nl) Ostatnia Ewangelia (pl) |
| owl:sameAs | freebase:Last Gospel wikidata:Last Gospel dbpedia-cs:Last Gospel dbpedia-de:Last Gospel dbpedia-es:Last Gospel dbpedia-it:Last Gospel dbpedia-nl:Last Gospel dbpedia-pl:Last Gospel https://global.dbpedia.org/id/25DMB |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Last_Gospel?oldid=1082771261&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/The_Last_Gospel.jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Last_Gospel |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Last_gospel dbr:In_the_beginning_was_the_Word dbr:In_the_beginning_was_the_word |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:John_1 dbr:Genuflection dbr:Order_of_Mass dbr:Gospel_of_John dbr:Grace_and_St._Peter's_Church dbr:Coronation_of_the_Emperor_of_Brazil dbr:Orate_fratres dbr:Tridentine_Mass dbr:Altar_cards dbr:List_of_Latin_phrases_(D) dbr:Last_gospel dbr:Liturgy_of_Saint_Tikhon dbr:In_the_beginning_was_the_Word dbr:In_the_beginning_was_the_word |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Last_Gospel |
