Messiah in Judaism (original) (raw)

dbo:abstract

المسيح في اليهودية (بالعبرية: מָשִׁיחַ‏) ويعبر عليه بالعربية «الماشيح» هو مصطلح ظهر للمرة الأولى في الكتاب العبري لوصف الكهنة والملوك الممسوحين بالزيت المقدس. بعدئذ، اقتصر على شخص المشيح الذي جاء ليُخلّص بني إسرائيل والبشرية وأصبح أحد ركائز العقيدة اليهودية، وأمرًا مُسلّمًا به في المصادر اليهودية التقليدية واليهودية الأرثوذكسية الآن. (ar)
El Messies del judaisme (משיח - Mashiach o Moshiach), tradicionalment fa referència a un futur líder, o a un rei jueu, provinent de la línia de David, (és a dir, un descendent directe del David bíblic), qui serà ungit, i per tant esdevindrà l'ungit del poble d'Israel, i serà investit amb poder per governar, tant al poble jueu, com a la resta de la humanitat. El futur Messies, serà conegut com el "Mashiach Ben David", el rei en qüestió serà el segon i el darrer dels dos Messies esperats pel judaisme. El primer, anomenat "Mashiach Ben Yosef", juntament amb el segon, anomenat "Mashiach Ben David", estaran involucrats en l'alliberament del poble jueu de l'exili i la diàspora, i això donarà pas a l'adveniment de la tan esperada era messiànica, a on totes les nacions reconeixeran al Déu d'Israel com a sobirà, i regnaran la pau i la justícia. (ca)
En el judaísmo, el mesías (del hebreo: משיח [mâshı̂yach] ‘ungido’), tradicionalmente hace referencia a un futuro líder, un rey judío proveniente de la línea davídica (es decir, un descendiente directo del David bíblico), quien será ungido y por consiguiente el ungido del pueblo de Israel, e investido para gobernar tanto al pueblo judío como al resto de la humanidad. Conocido como "Mashíaj Ben David", el rey en cuestión sería el segundo y último de los dos mesías esperados por el judaísmo. El primero, "Mashíaj Ben Yosef", junto con segundo (Mashíaj Ben David), estarían involucrados en la liberación del pueblo judío del exilio diaspórico y ello daría paso a la tan esperada Era Mesiánica, donde todas las naciones reconocen al Dios de Israel como soberano y reinan la paz y la justicia. El origen del término משיח [mâshı̂yach] proviene de la raíz מָשַׁח [mâshach], que significa «ungir». En el Tanaj, משיח [mâshı̂yach] no solo se utiliza para referirse al mesías, también aparece como referencia al sumo sacerdote (Levítico 4:3,5,16; Levítico 6:15; Salmos 84:10), al rey de Israel o su dinastía (1 Samuel 24:7; 2 Samuel 1:14; Lamentaciones 4:20; Salmos 20:7; Habacuc 3:13; 2 Crónicas 6:42, etc.), a Ciro II el Grande (Isaías 45:1) y a los patriarcas (Salmos 105:15; 1 Crónicas 16:22) (es)
Mesias, judaismoan, (hebreeraz: מָשִׁיחַ‎ ; grezieraz: χριστός ) salbatzaile eta askatzaile bat da, eskatologia juduaren arabera, eta uste da bera izango dela judu herriaren erredentorea. Mesianismoaren kontzeptua Judaismoaren barruan sortu zen, eta Hebrear Biblian, mesias bat errege bat edo goi-mailako apaiz bat da, tradizioaren arabera olio santuz gantzutua. Alabaina, mesiak ez ziren juduak bakarrik, eta, hala, Hebrear Bibliak Ziro Handia aipatzen du, Pertsiako erregea, mesias moduan, Jerusalemgo Tenplua berreraikitzeko eman zuen aginduagatik. Eskatologia juduan, Mesias etorkizuneko errege judu bat da, Dabiden leinukoa, zeina espero baita izango dela olio santuz gantzutua eta gobernatuko duela judu herria Mesiatar Aroan eta etortzekoa den munduan. Mesias, sarritan, "errege Mesias" moduan aipatzen da (hebreeraz: מלך משיח‎), edo malka meshiḥa moduan, aramearrez. Mesianismo judutik sortu zen kristautasuna, zeina Bigarren Tenpluaren aldiko sekta judu baten moduan hasi baitzen. (eu)
The Messiah in Judaism (Hebrew: מָשִׁיחַ, romanized: māšīaḥ) is a savior and liberator figure in Jewish eschatology, who is believed to be the future redeemer of the Jewish people. The concept of messianism originated in Judaism, and in the Hebrew Bible a messiah is a king or High Priest traditionally anointed with holy anointing oil. However, messiahs were not exclusively Jewish, as the Hebrew Bible refers to Cyrus the Great, king of Persia, as a messiah for his decree to rebuild the Jerusalem Temple. In Jewish eschatology, the Messiah is a future Jewish king from the Davidic line, who is expected to be anointed with holy anointing oil and rule the Jewish people during the Messianic Age and world to come. The Messiah is often referred to as "King Messiah" (Hebrew: מלך משיח, romanized: melekh mashiach) or malka meshiḥa in Aramaic. Jewish messianism gave birth to Christianity, which started as a Second Temple period messianic Jewish sect. (en)
Le messie (hébreu : משיח mashia'h, judéo-araméen babylonien : משיחא meshi'ha, grec ancien : Χριστός christos, arabe : المسيح Al-Masih - « oint ») représente une figure centrale de la foi juive, dont les prophéties dans la Bible hébraïque ont annoncé qu’un homme issu de la lignée du roi David amènerait à la fin des temps une ère de paix et de bonheur éternel dont bénéficieraient la nation israélite et le monde qui s'élèverait avec ses croyants. Cette croyance, à peine évoquée dans le Pentateuque mais prégnante dans la littérature post-exilique, s'intensifie à l’époque du second Temple, de nombreux Juifs assimilant l’Empire romain aux nations que le Messie, fils de David, combattra selon les prophéties. Un nombre important de prétendants à la messianité se lèvent pour secouer le joug de la Pax romana et se font éliminer les uns après les autres, entraînant la disparition des courants plus ou moins importants qui s’en réclamaient, à l’exception notable de Jésus de Nazareth dont les partisans, diffusant leurs croyances parmi les nations, se séparent petit à petit des Juifs et du judaïsme pour devenir les premiers chrétiens.[réf. nécessaire] Avec la perte d’indépendance de la Judée, qui disparaît bientôt en tant que telle, la figure du messie se fait plus spirituelle et miraculeuse, renforcée par chaque catastrophe frappant le peuple juif. L’expulsion des Juifs d'Espagne crée ainsi les conditions favorables à la reconnaissance, par nombre d’exilés, de Sabbataï Zvi en tant que Messie car il a une grande connaissance des enseignements ésotériques juifs, et parce que le messie détiendrait des pouvoirs mystiques. Sa conversion à l’islam entraîne de nombreux Juifs à abandonner le judaïsme, et les rabbins proscrivent les attentes eschatologiques. Des rabbins d’Europe de l'Est entreprennent cependant de ressusciter les attentes messianiques dans un cadre plus conforme au judaïsme, fondant le hassidisme. L’un d'entre eux en particulier, Menachem Mendel Schneerson du mouvement Loubavitch, a cristallisé les espérances à l’ère actuelle. En parallèle, et à l'opposé du décisionnaire et penseur médiéval Moïse Maïmonide, qui avait érigé le messianisme en article de foi, la réforme du judaïsme des débuts proclame que « Berlin est notre Jérusalem », avant de se tourner vers le tikkoun olam, qui substitue à l’attente jugée passive d’une figure hypothétique l’avènement actif d’une ère de paix et de progrès considérée comme équivalente aux temps messianiques. (fr)
Mesias dalam Yudaisme (bahasa Ibrani: מָשִׁיחַ‎, dibaca mashiach, mashiah; atau moshiah, moshiach dalam pengucapan ; "[yang] diminyaki") pertama kali muncul sebagai sebuah istilah dalam Alkitab Ibrani, untuk menyebutkan pendeta atau raja yang dengan . Kemudian, kepercayaan dalam kedatangan Mesias masa depan yang akan mengirim keselamatan untuk Israel dan umat manusia menjadi ajaran utama dalam Yudaisme, yang dianggap sebagai sebuah dogma dalam sebagian besar sumber tradisional dan Yudaisme Ortodoks pada masa sekarang. (in)
Il Messia nell'ebraismo (in ebraico: מָשִׁיחַ‎?, Mašīaḥ, pronunciato mashiach, mashiah o moshiah, moshiach nella dizione ashkenazita; "unto") è un re futuro che porterà la salvezza a Israele e all'umanità ed insegnerà la Torah. La parola ebraica mashiach si riferisce appunto alla figura del Messia, "l'unto del Signore", nella religione ebraica, insieme alle idee e tradizioni ebraiche incentrate su di esso. Nel Tanakh il rito dell'unzione di un re viene citato tutte e sole le volte che c'è un cambio di dinastia: esso perciò esprime approvazione divina e conferisce legittimità. Analogamente il rito viene eseguito per conferire la carica di sommo sacerdote; figura spesso indicata come "il sacerdote, quello unto" (Cohen ha-Mašīaḥ). L'unico personaggio, non rientrante in queste due categorie, a cui viene attribuito questo titolo è l'imperatore Ciro il Grande (Isaia 45:1), il cui ruolo di liberatore del popolo ebraico lo rende quasi un prototipo del messia escatologico. Nell'Era Talmudica il titolo Mashiach o Méleḫ ha-Mašīaḥ (in ebraico: מלך המשיח‎?, nella vocalizzazione tiberiense pronunciato Méleḵ haMMāšîªḥ), letteralmente significa "il Re unto", e si riferisce al leader umano e re ebraico che riscatterà Israele nella "Fine dei giorni" e che la condurrà verso un'era messianica di pace e prosperità sia per i vivi che per i morti. Il Messia ebraico, quindi, si riferisce a un leader umano, discendente fisicamente dalla stirpe di Re Davide, che governerà e unirà il popolo di Israele e che lo condurrà verso l'Era Messianica di pace globale e universale. Il Messia ebraico, a differenza di quello cristiano, non viene considerato divino e non corrisponde alla figura di Gesù di Nazaret. Bensì, esso viene visto come un Re che dovrà regnare. (it)
Месси́я (др.-евр. ‏משׁיח, המשיח‏‎, Ha-Mashiaḥ; Машиах, Га-Машиах; арам. משיחא, Meshiḥa, Мешиха — «помазанник») в иудаизме — идеальный государь мессианских времён. Часто употребляется в вавилонском Талмуде и в мидрашим (талмудических комментариях) без артикля, как имя собственное. Эллинизированное слово Μεσσιας (Messias), которое по-еврейски возможно только в сослагательном наклонении (как предположительное, желательное действие), произошло под влиянием его арамейской формы, бывшей разговорным языком еврейского населения Палестины во время Иисуса. В первый раз, однако, «Мессия» встречается в апокалиптической литературе с определённым артиклем и без соединения с другим словом. В Библии такого выражения нет; и только в апокалиптической и в раввинской литературе это слово (Машиах) обозначает мессианского царя. Однако сама идея о Божьем избраннике проходит через весь Ветхий Завет, как естественное следствие упования пророков на лучшее будущее. Впервые этот идеал будущего владыки дан Исаией. Описываемая Исаией великолепная картина далёкого будущего соответствует его взглядам на нравственное перерождение, следствием которого будет совершенство в моральном и религиозном отношениях. Представление о Мессии встречается снова только во времена Иеремии и Иезекииля. Благочестивый «отпрыск Давида» установит справедливый суд в стране, и имя его будет «צדקנו ה״» («Бог — наше спасение», синод. пер.: «Господь оправдание наше»). У Иезекииля он «станет могущественным кедром» (синод. «величественным кедром») и есть не кто иной, как сам царь Давид. Хотя амора (III век) учительствовал, что Мессия не придёт в будущем, ибо пророчества о нём давно исполнились во время царя Езекии. Мессианские настроения иудаизма затем пошли двумя путями, резко отличавшимися друг от друга: один — в мир реальный и национальный; другой — в мир неземной, трансцендентальный и универсальный. Стал вырисовываться двойственный характер Мессии: земной владыка из дома Давида и небесный, предвечный. В талмудической литературе господствует представление о земном Mессии, а начиная с конца I столетия н. э. оно является официально признанным в иудаизме. (ru)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

المسيح في اليهودية (بالعبرية: מָשִׁיחַ‏) ويعبر عليه بالعربية «الماشيح» هو مصطلح ظهر للمرة الأولى في الكتاب العبري لوصف الكهنة والملوك الممسوحين بالزيت المقدس. بعدئذ، اقتصر على شخص المشيح الذي جاء ليُخلّص بني إسرائيل والبشرية وأصبح أحد ركائز العقيدة اليهودية، وأمرًا مُسلّمًا به في المصادر اليهودية التقليدية واليهودية الأرثوذكسية الآن. (ar)
Mesias dalam Yudaisme (bahasa Ibrani: מָשִׁיחַ‎, dibaca mashiach, mashiah; atau moshiah, moshiach dalam pengucapan ; "[yang] diminyaki") pertama kali muncul sebagai sebuah istilah dalam Alkitab Ibrani, untuk menyebutkan pendeta atau raja yang dengan . Kemudian, kepercayaan dalam kedatangan Mesias masa depan yang akan mengirim keselamatan untuk Israel dan umat manusia menjadi ajaran utama dalam Yudaisme, yang dianggap sebagai sebuah dogma dalam sebagian besar sumber tradisional dan Yudaisme Ortodoks pada masa sekarang. (in)
El Messies del judaisme (משיח - Mashiach o Moshiach), tradicionalment fa referència a un futur líder, o a un rei jueu, provinent de la línia de David, (és a dir, un descendent directe del David bíblic), qui serà ungit, i per tant esdevindrà l'ungit del poble d'Israel, i serà investit amb poder per governar, tant al poble jueu, com a la resta de la humanitat. (ca)
Mesias, judaismoan, (hebreeraz: מָשִׁיחַ‎ ; grezieraz: χριστός ) salbatzaile eta askatzaile bat da, eskatologia juduaren arabera, eta uste da bera izango dela judu herriaren erredentorea. Mesianismoaren kontzeptua Judaismoaren barruan sortu zen, eta Hebrear Biblian, mesias bat errege bat edo goi-mailako apaiz bat da, tradizioaren arabera olio santuz gantzutua. Alabaina, mesiak ez ziren juduak bakarrik, eta, hala, Hebrear Bibliak Ziro Handia aipatzen du, Pertsiako erregea, mesias moduan, Jerusalemgo Tenplua berreraikitzeko eman zuen aginduagatik. (eu)
En el judaísmo, el mesías (del hebreo: משיח [mâshı̂yach] ‘ungido’), tradicionalmente hace referencia a un futuro líder, un rey judío proveniente de la línea davídica (es decir, un descendiente directo del David bíblico), quien será ungido y por consiguiente el ungido del pueblo de Israel, e investido para gobernar tanto al pueblo judío como al resto de la humanidad. (es)
The Messiah in Judaism (Hebrew: מָשִׁיחַ, romanized: māšīaḥ) is a savior and liberator figure in Jewish eschatology, who is believed to be the future redeemer of the Jewish people. The concept of messianism originated in Judaism, and in the Hebrew Bible a messiah is a king or High Priest traditionally anointed with holy anointing oil. However, messiahs were not exclusively Jewish, as the Hebrew Bible refers to Cyrus the Great, king of Persia, as a messiah for his decree to rebuild the Jerusalem Temple. (en)
Le messie (hébreu : משיח mashia'h, judéo-araméen babylonien : משיחא meshi'ha, grec ancien : Χριστός christos, arabe : المسيح Al-Masih - « oint ») représente une figure centrale de la foi juive, dont les prophéties dans la Bible hébraïque ont annoncé qu’un homme issu de la lignée du roi David amènerait à la fin des temps une ère de paix et de bonheur éternel dont bénéficieraient la nation israélite et le monde qui s'élèverait avec ses croyants. (fr)
Il Messia nell'ebraismo (in ebraico: מָשִׁיחַ‎?, Mašīaḥ, pronunciato mashiach, mashiah o moshiah, moshiach nella dizione ashkenazita; "unto") è un re futuro che porterà la salvezza a Israele e all'umanità ed insegnerà la Torah. La parola ebraica mashiach si riferisce appunto alla figura del Messia, "l'unto del Signore", nella religione ebraica, insieme alle idee e tradizioni ebraiche incentrate su di esso. (it)
Месси́я (др.-евр. ‏משׁיח, המשיח‏‎, Ha-Mashiaḥ; Машиах, Га-Машиах; арам. משיחא, Meshiḥa, Мешиха — «помазанник») в иудаизме — идеальный государь мессианских времён. Часто употребляется в вавилонском Талмуде и в мидрашим (талмудических комментариях) без артикля, как имя собственное. (ru)

rdfs:label

المسيح في اليهودية (ar)
Messies jueu (ca)
Mesías en el judaísmo (es)
Mesias Judaismoan (eu)
Mesias dalam agama Yahudi (in)
Messie dans le judaïsme (fr)
Messia nell'ebraismo (it)
Messiah in Judaism (en)
Мессия в иудаизме (ru)

owl:sameAs

is dbo:wikiPageRedirects of