Music hall (original) (raw)

dbo:abstract

Music Halls im weiteren Sinn waren Unterhaltungsstätten in London (etwa seit 1850) und Paris (seit der Liberalisierung der Theatergesetze 1867) bis in die 1930er-Jahre, die ihrem Publikum ein Bühnenspektakel kombiniert mit Restaurant oder Bar anboten, manchmal auch mit der Gelegenheit, zu tanzen. Im engeren Sinn bezeichnet Music Hall das Unterhaltungsprogramm, das dort stattfand (eine Art Varieté oder Revue mit musikalischen und akrobatischen Einlagen), und bedeutet dann etwa dasselbe wie Vaudeville im Amerikanischen. Music Hall kann mehr einer Zirkusveranstaltung oder mehr einem Konzert gleichen. (de)
Music hall musika, zirkua eta antzerkia biltzen dituen ikuskizuna da. Kritika egitea izan ohi du helburu. music hall-aren gainbehera ekarri zuen. 1850 eta 1960 artean ospetsu bilakatu zen Erresuma Batuan, iturria 1830eko hamarkadako pubetako ikuskizunetan zuelarik. (eu)
El music hall fue una forma de espectáculo muy popular en el Reino Unido desde la época victoriana, que empezó alrededor de 1850. El music hall desapareció después de 1918, cuando los halls renombraron este tipo de entretenimiento como variety o espectáculo de variedades. Las percepciones de la distinción entre el atrevido y escandaloso music hall victoriano y el posterior variety en Gran Bretaña difieren. Conforma una mezcla de canciones populares, comedia, actos y entretenimientos variados; el término deriva de un tipo de teatro en el que se realizaba este tipo de entretenimiento. El término puede referirse a: * Una forma particular de espectáculo con una mezcla de canción popular, comedia y baile. El music hall británico es similar al vodevil estadounidense y a la revista española presentando entusiastas canciones y actos cómicos. * El teatro u otro lugar en donde se desarrolla dicho espectáculo. * El tipo de música popular asociado normalmente con dichas presentaciones. (es)
Music hall is a type of British theatrical entertainment that was popular from the early Victorian era, beginning around 1850. It faded away after 1918 as the halls rebranded their entertainment as variety. Perceptions of a distinction in Britain between bold and scandalous Victorian Music Hall and subsequent, more respectable Variety differ. Music hall involved a mixture of popular songs, comedy, , and variety entertainment. The term is derived from a type of theatre or venue in which such entertainment took place. In North America vaudeville was in some ways analogous to British music hall, featuring rousing songs and comic acts. Originating in saloon bars within public houses during the 1830s, music hall entertainment became increasingly popular with audiences. So much so, that during the 1850s some public houses were demolished, and specialised music hall theatres developed in their place. These theatres were designed chiefly so that people could consume food and alcohol and smoke tobacco in the auditorium while the entertainment took place, with the cheapest seats located in the gallery. This differed from the conventional type of theatre, which seats the audience in stalls with a separate bar-room. Major music halls were based around London. Early examples included: the Canterbury Music Hall in Lambeth, Wilton's Music Hall in Tower Hamlets, and The Middlesex in Drury Lane, otherwise known as the Old Mo. By the mid-19th century, the halls cried out for many new and catchy songs. As a result, professional songwriters were enlisted to provide the music for a plethora of star performers, such as Marie Lloyd, Dan Leno, Little Tich, and George Leybourne. All manner of other entertainment was performed: male and female impersonators, lions comiques, mime artists and impressionists, trampoline acts, and comic pianists (such as John Orlando Parry and George Grossmith) were just a few of the many types of entertainments the audiences could expect to find over the next forty years. The Music Hall Strike of 1907 was an important industrial conflict. It was a dispute between artists and stage hands on one hand, and theatre managers on the other. The halls had recovered by the start of the First World War and were used to stage charity events in aid of the war effort. Music hall entertainment continued after the war, but became less popular due to upcoming jazz, swing, and big-band dance music acts. Licensing restrictions had also changed, and drinking was banned from the auditorium. A new type of music hall entertainment had arrived, in the form of variety, and many music hall performers failed to make the transition. They were deemed old-fashioned, and with the closure of many halls, music hall entertainment ceased and modern-day variety began. (en)
Le music-hall désigne un genre de spectacle et un type d'édifice. Il est l'héritier du café chantant né dans les années 1770 et du plus récent café concert, toutefois il s'en distingue par son agencement comprenant un « promenoir ». Terme d'origine anglaise, il serait apparu dans la langue française vers 1862. (fr)
Balai musik adalah sebuah jenis dari hiburan teatrikal Inggris yang populer dari awal era Victoria pada sekitar tahun 1850 dan berlangsung sampai 1960. Balai tersebut menampilkan pencampuran lagu populer, komedi, bakat khusus, dan hiburan varietas. Istilah tersebut datang dari sebuah jenis teater atau tempat dimana hiburan semacam itu diadakan. Balai musik Inggris mirip dengan vaudeville Amerika, yang menampilkan lagu-lagu dan lawakan-kawakan, sementara di Britania Raya, istilah "vaudeville"' lebih merujuk kepada jenis hiburan kelas buruh yang dijuluki "" di Amerika. (in)
ミュージックホール（英語: Music hall）とは、客に対し音楽を提供する娯楽施設である。本来、桟敷席があるオペラ劇場などを示したが、欧米においてはカフェなども含まれ、現在においては、ライブハウスなどの大衆的な多目的ホールを示すことがある。音楽ばかりではなく、寸劇、手品、漫談などが提供されることがある。 (ja)
뮤직홀(영어: music hall)은 손님들에게 음악을 제공하는 엔터테인먼트 시설이다. 원래 관람석이 있는 오페라 극장 등을 의미했지만, 유럽과 북아메리카에서는 카페 등도 포함되어 현재에 있어서는, 라이브 하우스 등의 대중적인 다목적 홀도 의미하게 되었다. 음악뿐만 아니라, 마술 등이 제공될 수 있다. 한국어로는 음악당으로 번역이 되어, 콘서트홀과 혼동되어 쓰인다. (ko)
Il music-hall è un genere di spettacolo teatrale composito, costituito da esibizioni di attori, cantanti, ballerini, acrobati o illusionista, diventato popolare nella Gran Bretagna dagli inizi dell'Ottocento, e passato poco dopo in Francia dove assunse il nome di café-concert. (it)
Music-hall (wym. mjụ:zık ho:l) – widowisko łączące muzykę, taniec, teatr, piosenki, występy mimów, żonglerów, akrobatów, prestidigitatorów, iluzjonistów, woltyżerów, treserów, , klownów, śpiewaków, aktorów, monologistów i parodystów. Cechą charakterystyczną gatunku jest luźny, składankowy, epizodyczny charakter. Poszczególnych występów nie łączy wspólny wątek przewijający się przez cały spektakl. Nazwa „music-hall” jest także używana dla określenia teatru lub sali, w której wystawiane są takie przedstawienia, albo komedie lub wodewile. Protoplastami music-hallu jako przedstawienia, były tawerny i , w których od średniowiecza serwowano gościom rozrywkę opartą na występach wędrownych żonglerów i kuglarzy. Na kontynencie europejskim następcami tych lokali były kawiarnie, a w Anglii puby. We Francji wyewoluowały z nich , a później w (kawiarnie koncertowe), zaś w Anglii music-hall. Angielskie puby były miejscem występów pantomimów i akrobatów, zaś francuskie kawiarnie dodatkowo także ulicznych śpiewaków. Występy odbywały się w sali muzycznej między widzami-konsumentami. Z czasem performance zostały zamknięte na scenie, a publiczność siedziała za stołami na widowni. Koszty występów pokrywała sprzedaż napojów alkoholowych. Władze brytyjskie starały się zniechęcić do tej formy rozrywki. W 1751 wprowadzono akt prawny wprowadzający wymóg uzyskiwania przez organizatorów licencji. Przepis spowodował efekt przeciwny do zamierzonego przez władze. Mniejsze puby zaczęły szukać sposobów na uniknięcie obowiązku licencyjnego i zamieniały się w kluby muzyczne, które nie podlegały pod wspomniany akt prawny. Z kolei większe tawerny, korzystając z reklamy jako licencjonowany organizator rozrywki, zaczęły dbać o scenografię i zatrudnienie muzyków, by ostatecznie przenieść działalność do bogato zdobionych wnętrz, które umożliwiały osiąganie bardziej efektownych aranżacji widowisk. Miejsce dowolnej popularnej rozrywki określane było jako „saloon”, miejsca przeznaczone na wieczory z mieszanymi zabawami nazywane były „variety” (różnorodność, rozmaitości), zaś „music-hall” stał się określeniem dla sali koncertowej przeznaczonej na występy łączące rozrywkę muzyczną i komiczną. W XIX-wieczny wzrost populacji miejskiej przyczynił się do wzrostu zapotrzebowania na popularne formy rozrywki. Brytyjska ustawa teatralna (Theatre Regulations Act of 1843) zniosła wyłączne prawa licencjonowanych teatrów do organizowania przedstawień. Dała także przyzwolenie na podawanie alkoholu i palenie tytoniu w lokalach music-hallowych, choć zabraniała tego w licencjonowanych teatrach. W konsekwencji właściciele pubów i tawern poszerzali działalność, by przyciągnąć widzów klasy średniej i robotników. Publiczność przedstawień music-hallowych nie była jednorodna. We Francji widownię częściej zapełniali wykwintni i bogaci klienci, podczas gdy w Anglii czy w Niemczech publiczność była bardziej zróżnicowana. Widowisko zawsze miało jednak trywialny charakter. Tawerny i puby były miejscami niezbyt przyjaznymi dla wykonawców. Publiczność głośno rozmawiała, paliła tytoń i piła alkohol. Na poszczególne „atrakcje” reagowała żywiołowo i bez oporów wyrażała swoją opinię na ich temat – ciskając butelką, starym butem, albo nawet martwym kotem. W miastach przemysłowych zdarzało się, że do występujących rzucano metalowymi nitami. W niektórych salach orkiestra była chroniona metalowymi kratkami, a butelki roznoszone przez kelnerów były przymocowane do tac. Pierwszym wzorcem music-hallu był otworzony w Londynie w 1840 roku „Winchester Music-Hall”, później „Surrey Music-Hall”. Duża przestrzeń sceniczna była miejscem składankowego, rewiowego spektaklu, podczas którego prezentowano popisy śpiewaków, tancerzy, żonglerów, parodystów, akrobatów, prestidigitatorów, iluzjonistów, woltyżerów, treserów, kontorsjonistów, klaunów, aktorów i monologistów. Stanowili oni tzw. „atrakcje” programu, zaś głównym punktem były występy „tour de chant”, przysługującego „vedetcie”, zwanej też „diseuse”. Jedną ze słynnych XIX-wiecznych gwiazd-vedettes była , która występując pod pseudonimem Therèse utrzymywała się na szczycie przez lat 40, aż do 1893 roku. Centralne miejsce rewii zajmował taniec i śpiew. Podczas występów łączone były cechy sztuki wyższej, jaką był w epoce wiktoriańskiej teatr, z pubem i teatrem rozumianym jako miejsce niższej formy rozrywki, połączonej z konsumpcją, piciem, paleniem tytoniu i korzystaniem z towarzystwa prostytutek. Music-hall był rozrywką adresowaną do ludu i drobnego mieszczaństwa. Jednym z ojców ewoluującego music-hallu był szynkarz z tawerny Canterbury w Lambeth , który w 1852 zbudował w Londynie „Morton's Canterbury Hall” (lub „Canterbury Hall”). Wzniesiony obiekt mógł pomieścić 700 osób. Publiczność została zebrana za stołami, a występ odbywał się na platformie usytuowanej na końcu sali. Morton stworzył program muzyczny, łączący klasykę i muzykę popularną. Do grona wybitnych wykonawców zaliczani byli: , Gracie Fields, , , i . „Canterbury Hall” odniosła tak wielki sukces, że Morton zdecydował się na wybudowanie kolejnej, większej sali. Bogato zdobiona, wyposażona w żyrandole i balkon sala mieściła 1500 osób. Została otwarta w 1856 roku. Sukces Mortona spowodował lawinowy wzrost ilości music-halli. W 1875 roku w Wielkim Londynie było już 375 takich obiektów. Główne music-halle West Endu, takie jak „Palace” i „Coliseum”, zaczęły przyciągać wyższe klasy społeczne, często w wieczorowych strojach. Przedstawienia stawały się coraz bardzie wyszukane i ozdobne. Pod koniec XIX wieku przedstawienie mogło zawierać aż 20 atrakcji-aktów, a występy trwały do czterech godzin. We Francji powstały między innymi music-halle: , (zamieniony na Bobino), Folies Bergère i Le Moulin Rouge. Formą spektaklu music-hallowego była także rewia revue à grand spectacle, która składała się z trzech części o zróżnicowanym charakterze. Na początku był występ tours de chant, pantomimów, baletu i innych „atrakcji”. Później następował występ zespołu girls, a na końcu przedstawiano lasy tropikalne, wizję antyczną lub wyspę na Pacyfiku. W rewii liczył się głównie efekt sceniczny. Do zmierzchu popularności music-halli przyczynił się rozwój sztuki filmowej. Pod koniec lat 20. XX wieku brytyjskie teatry rozmaitości przekształcały się w sale kinowe. W okresie przejściowym właściciele lokali wprowadzali „cine-variety” – spektakle będące mieszaniną filmów i piosenek. Starali się także złagodzić spadek poprzez wydłużanie czasu dostępu rozrywki i utrzymywanie lokali otwartych już od południa do północy. Jednym z niewielu ocalałych po II wojnie światowej brytyjskich music-halli był teatr Windmill w pobliżu Piccadilly Circus w Londynie. (pl)
Music hall é uma forma de entretenimento teatral de origem britânica, muito popular entre 1850 e 1960, e definido como uma mescla de música popular, comédia e participações especiais. O termo também está associado aos teatros onde ocorriam as apresentações, assim como à música comum nesses espetáculos. O music hall britânico é similar ao teatro de revista do Brasil e de Portugal, ou ao vaudeville dos Estados Unidos, embora o termo "vaudeville", no Reino Unido, compreenda outras variedades de entretenimento, do gênero mais conhecido como burlesco. O primeiro estabelecimento destinado a apresentações do gênero music hall foi o Canterbury Hall, na cidade de Lambeth, inaugurado em 17 de maio de 1852, no que ficou conhecida como "a data mais importante de toda a história do music hall". (pt)
Мю́зик-холл (англ. Music Hall, дословно — «Музыкальный зал») или варьете́ (фр. variété — букв. разнообразие) — развлекательный жанр, который был популярен между 1850 и 1960 годами. Термин может относиться к: 1. * самой форме развлечения; 2. * театру, в котором происходит действие; 3. * видам популярной музыки, связанной с этим понятием. (ru)
М'юзік хол (англ. music hall; або вар'єте фр. variété) — вид британської театральної розваги, який був популярний з ранньої вікторіанської епохи, починаючи приблизно з 1850 року. М'юзік хол включав суміш популярних пісень, комедій, спеціальних актів та різноманітних розваг. Цей термін походить від типу театру або місця, де відбувалися такі розваги. У Північній Америці водевіль був певним чином аналогічним британському М'юзік холу, де звучали бурхливі пісні та виступали комічні актори. До середини 19 століття М'юзік холи славились багатьма новими піснями. Як результат, професійні автори пісень були залучені для створення музики для безлічі зіркових виконавців, таких як Марі Ллойд, Ден Лено, Маленький Тіч та Джордж Лейборн. Були представлені всілякі інші розваги: коміки, художники-мімісти та імпресіоністи, батутні актори та комічні піаністи (такі як Джон Орландо Паррі та Джордж Гросміт) були лише кількома з багатьох видів розваг. Страйк М'юзік холу, що відбувся у 1907 році став важливим конфліктом для розвитку галузі. Це була суперечка між художниками та сценічними діячами, з одного боку, та керівниками театрів, з іншого, що завершилося страйком. Свої виступи М'юзік холи відновили до початку Першої світової війни і використовувались для проведення благодійних акцій на допомогу військовим. Розваги в М'юзік холах продовжувались і після війни, але стали менш популярними через джазову музику, свінг та танцювальну музику біг-бендів. З часом, М'юзік холи почали вважали старомодними. (uk)

dbp:url

https://web.archive.org/web/20100112012010/http:/www.vam.ac.uk/collections/theatre_performance/resources/reading_lists/music-hall/index.html

dct:subject

rdf:type

rdfs:comment

Music hall musika, zirkua eta antzerkia biltzen dituen ikuskizuna da. Kritika egitea izan ohi du helburu. music hall-aren gainbehera ekarri zuen. 1850 eta 1960 artean ospetsu bilakatu zen Erresuma Batuan, iturria 1830eko hamarkadako pubetako ikuskizunetan zuelarik. (eu)
Le music-hall désigne un genre de spectacle et un type d'édifice. Il est l'héritier du café chantant né dans les années 1770 et du plus récent café concert, toutefois il s'en distingue par son agencement comprenant un « promenoir ». Terme d'origine anglaise, il serait apparu dans la langue française vers 1862. (fr)
Balai musik adalah sebuah jenis dari hiburan teatrikal Inggris yang populer dari awal era Victoria pada sekitar tahun 1850 dan berlangsung sampai 1960. Balai tersebut menampilkan pencampuran lagu populer, komedi, bakat khusus, dan hiburan varietas. Istilah tersebut datang dari sebuah jenis teater atau tempat dimana hiburan semacam itu diadakan. Balai musik Inggris mirip dengan vaudeville Amerika, yang menampilkan lagu-lagu dan lawakan-kawakan, sementara di Britania Raya, istilah "vaudeville"' lebih merujuk kepada jenis hiburan kelas buruh yang dijuluki "" di Amerika. (in)
ミュージックホール（英語: Music hall）とは、客に対し音楽を提供する娯楽施設である。本来、桟敷席があるオペラ劇場などを示したが、欧米においてはカフェなども含まれ、現在においては、ライブハウスなどの大衆的な多目的ホールを示すことがある。音楽ばかりではなく、寸劇、手品、漫談などが提供されることがある。 (ja)
뮤직홀(영어: music hall)은 손님들에게 음악을 제공하는 엔터테인먼트 시설이다. 원래 관람석이 있는 오페라 극장 등을 의미했지만, 유럽과 북아메리카에서는 카페 등도 포함되어 현재에 있어서는, 라이브 하우스 등의 대중적인 다목적 홀도 의미하게 되었다. 음악뿐만 아니라, 마술 등이 제공될 수 있다. 한국어로는 음악당으로 번역이 되어, 콘서트홀과 혼동되어 쓰인다. (ko)
Il music-hall è un genere di spettacolo teatrale composito, costituito da esibizioni di attori, cantanti, ballerini, acrobati o illusionista, diventato popolare nella Gran Bretagna dagli inizi dell'Ottocento, e passato poco dopo in Francia dove assunse il nome di café-concert. (it)
Мю́зик-холл (англ. Music Hall, дословно — «Музыкальный зал») или варьете́ (фр. variété — букв. разнообразие) — развлекательный жанр, который был популярен между 1850 и 1960 годами. Термин может относиться к: 1. * самой форме развлечения; 2. * театру, в котором происходит действие; 3. * видам популярной музыки, связанной с этим понятием. (ru)
Music Halls im weiteren Sinn waren Unterhaltungsstätten in London (etwa seit 1850) und Paris (seit der Liberalisierung der Theatergesetze 1867) bis in die 1930er-Jahre, die ihrem Publikum ein Bühnenspektakel kombiniert mit Restaurant oder Bar anboten, manchmal auch mit der Gelegenheit, zu tanzen. (de)
Music hall is a type of British theatrical entertainment that was popular from the early Victorian era, beginning around 1850. It faded away after 1918 as the halls rebranded their entertainment as variety. Perceptions of a distinction in Britain between bold and scandalous Victorian Music Hall and subsequent, more respectable Variety differ. Music hall involved a mixture of popular songs, comedy, , and variety entertainment. The term is derived from a type of theatre or venue in which such entertainment took place. In North America vaudeville was in some ways analogous to British music hall, featuring rousing songs and comic acts. (en)
El music hall fue una forma de espectáculo muy popular en el Reino Unido desde la época victoriana, que empezó alrededor de 1850. El music hall desapareció después de 1918, cuando los halls renombraron este tipo de entretenimiento como variety o espectáculo de variedades. Las percepciones de la distinción entre el atrevido y escandaloso music hall victoriano y el posterior variety en Gran Bretaña difieren. Conforma una mezcla de canciones populares, comedia, actos y entretenimientos variados; el término deriva de un tipo de teatro en el que se realizaba este tipo de entretenimiento. El término puede referirse a: (es)
Music-hall (wym. mjụ:zık ho:l) – widowisko łączące muzykę, taniec, teatr, piosenki, występy mimów, żonglerów, akrobatów, prestidigitatorów, iluzjonistów, woltyżerów, treserów, , klownów, śpiewaków, aktorów, monologistów i parodystów. Cechą charakterystyczną gatunku jest luźny, składankowy, epizodyczny charakter. Poszczególnych występów nie łączy wspólny wątek przewijający się przez cały spektakl. Nazwa „music-hall” jest także używana dla określenia teatru lub sali, w której wystawiane są takie przedstawienia, albo komedie lub wodewile. (pl)
Music hall é uma forma de entretenimento teatral de origem britânica, muito popular entre 1850 e 1960, e definido como uma mescla de música popular, comédia e participações especiais. O termo também está associado aos teatros onde ocorriam as apresentações, assim como à música comum nesses espetáculos. O music hall britânico é similar ao teatro de revista do Brasil e de Portugal, ou ao vaudeville dos Estados Unidos, embora o termo "vaudeville", no Reino Unido, compreenda outras variedades de entretenimento, do gênero mais conhecido como burlesco. (pt)
М'юзік хол (англ. music hall; або вар'єте фр. variété) — вид британської театральної розваги, який був популярний з ранньої вікторіанської епохи, починаючи приблизно з 1850 року. М'юзік хол включав суміш популярних пісень, комедій, спеціальних актів та різноманітних розваг. Цей термін походить від типу театру або місця, де відбувалися такі розваги. У Північній Америці водевіль був певним чином аналогічним британському М'юзік холу, де звучали бурхливі пісні та виступали комічні актори. (uk)

rdfs:label

Music hall (en)
Music Hall (de)
Music hall (eu)
Music hall (es)
Music-hall (fr)
Balai musik (in)
Music-hall (it)
뮤직홀 (ko)
ミュージックホール (ja)
Music-hall (pl)
Music hall (pt)
Мюзик-холл (ru)
М'юзік-хол (uk)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageWikiLink of