Confederate States Army (original) (raw)

dbo:abstract

جيش الولايات الكونفدرالية (CSA) (بالإنجليزية: Confederate States Army)‏ هي القوات البرية العسكرية للولايات الكونفدرالية، وقت نشأت الكونفدرالية خلال الحرب الأهلية الأمريكية. في 28 فبراير عام 1861، أسس جيشا من المتطوعين المؤقتين واعطيت لهم الصلاحيات على العمليات العسكرية والسلطة لحشد القوات الحكومية والمتطوعين جيفرسون ديفيس، الذي تخرج من الأكاديمية العسكرية الأمريكية والعقيد في فوج المتطوعين خلال الحرب المكسيكية. في مارس 1861، أسس الكونغرس الكونفدرالي المؤقت جيش الولايات الكونفدرالية الدائم. (ar)
Die Confederate States Army, kurz CSA, war während des Sezessionskrieges das Heer der Konföderierten Staaten von Amerika, die sich von den Vereinigten Staaten von Amerika abgespalten hatten. Das konföderierte Heer wurde aufgestellt, um die Konföderierten Staaten gegen die Truppen der Union zu verteidigen. Der Kongress der Konföderierten Staaten von Amerika genehmigte am 28. Februar 1861 die Aufstellung eines Freiwilligenheeres (Provisional Army of the Confederate States, PACS) und am 6. März 1861 die eines Berufsheeres (Army of the Confederate States of America (ACSA)). Letzteres sollte 15.015 Soldaten umfassen, wobei dies nie vollständig gelang. Des Weiteren gab es Milizen der einzelnen Staaten. Im Verlauf des Krieges betrug die Gesamtzahl der aktiven Soldaten nie mehr als etwa 460.000 Mann. (de)
La Armeo de la Konfederaciaj Ŝtatoj, nomita ankaŭ Konfederacia Armeo aŭ simple Suda Armeo, estis la militfortoj de la Konfederaciitaj Ŝtatoj de Usono (ofte referencataj kiel Konfederacio) dum la Usona Enlanda Milito (1861–1865), kiuj batalis kontraŭ la fortoj de Usono (Unio) por la ĉefa celo pluhavi sklavecon en la Sudaj ŝtatoj. (eo)
The Confederate States Army, also called the Confederate Army or the Southern Army, was the military land force of the Confederate States of America (commonly referred to as the Confederacy) during the American Civil War (1861–1865), fighting against the United States forces in order to win the independence of the Southern states and uphold the institution of slavery. On February 28, 1861, the Provisional Confederate Congress established a provisional volunteer army and gave control over military operations and authority for mustering state forces and volunteers to the newly chosen Confederate president, Jefferson Davis. Davis was a graduate of the U.S. Military Academy, and colonel of a volunteer regiment during the Mexican–American War. He had also been a United States senator from Mississippi and U.S. Secretary of War under President Franklin Pierce. On March 1, 1861, on behalf of the Confederate government, Davis assumed control of the military situation at Charleston, South Carolina, where South Carolina state militia besieged Fort Sumter in Charleston harbor, held by a small U.S. Army garrison. By March 1861, the Provisional Confederate Congress expanded the provisional forces and established a more permanent Confederate States Army. An accurate count of the total number of individuals who served in the Confederate Army is not possible due to incomplete and destroyed Confederate records; estimates of the number of individual Confederate soldiers are between 750,000 and 1,000,000 troops. This does not include an unknown number of slaves who were pressed into performing various tasks for the army, such as the construction of fortifications and defenses or driving wagons. Since these figures include estimates of the total number of individual soldiers who served at any time during the war, they do not represent the size of the army at any given date. These numbers do not include sailors who served in Confederate States Navy. Although most of the soldiers who fought in the American Civil War were volunteers, both sides by 1862 resorted to conscription, primarily as a means to force men to register and volunteer. In the absence of exact records, estimates of the percentage of Confederate soldiers who were draftees, are about double the 6 percent of Union soldiers who were conscripts. Confederate casualty figures also are incomplete and unreliable. The best estimates of Confederate military personnel deaths are about 94,000 killed or mortally wounded, 164,000 deaths from disease, and between 26,000 and 31,000 deaths in Union prison camps. One estimate of the Confederate wounded, which is considered incomplete, is 194,026. The main Confederate armies, the Army of Northern Virginia under General Robert E. Lee and the remnants of the Army of Tennessee and various other units under General Joseph E. Johnston, surrendered to the U.S. on April 9, 1865 (officially April 12), and April 18, 1865 (officially April 26). Other Confederate forces surrendered between April 16, 1865, and June 28, 1865. By the end of the war, more than 100,000 Confederate soldiers had deserted, and some estimates put the number as high as one-third of all Confederate soldiers. The Confederacy's government effectively dissolved when it fled Richmond on April 3, 1865, and exerted no control over the remaining armies. (en)
El Ejército de los Estados Confederados de América (Army of the Confederate States of America —ACSA—, en inglés), también llamado Ejército Confederado o simplemente Ejército del Sur, fue la fuerza militar terrestre de los Estados Confederados de América (comúnmente conocida como la Confederación) durante la Guerra Civil estadounidense (1861-1865), que luchó contra las fuerzas de Estados Unidos para mantener la institución de la esclavitud en los estados del Sur de dicho país. El 28 de febrero de 1861, el Congreso Confederado Provisional estableció un ejército provisional de voluntarios y dio el control de las operaciones militares y la autoridad para reunir las fuerzas estatales y los voluntarios al recién elegido presidente confederado, Jefferson Davis. Davis se había graduado en la Academia Militar de los Estados Unidos y había sido coronel de un regimiento de voluntarios durante la intervención estadounidense en México. También había sido senador de los Estados Unidos por Misisipi y Secretario de Guerra bajo el mandato del presidente Franklin Pierce. El 1 de marzo de 1861, en nombre del gobierno confederado, Davis asumió el control de la situación militar en Charleston (Carolina del Sur), donde las milicias del estado de Carolina del Sur asediaban el fuerte Sumter en el puerto de Charleston, en manos de una pequeña guarnición del ejército estadounidense. En marzo de 1861, el Congreso Confederal Provisional amplió las fuerzas provisionales y estableció un Ejército de los Estados Confederados más permanente. No es posible hacer un recuento exacto del número total de individuos que sirvieron en el ejército confederado debido a los registros confederados incompletos y destruidos; las estimaciones del número de soldados confederados individuales están entre 750.000 y 1.000.000 de hombres. Esto no incluye un número desconocido de esclavos que fueron presionados para realizar diversas tareas para el ejército, como la construcción de fortificaciones. tareas de defensas o la conducción de carros. Dado que estas cifras incluyen estimaciones del número total de soldados individuales que sirvieron en cualquier momento durante la guerra, no representan el tamaño del ejército en una fecha determinada. Estas cifras no incluyen a los hombres que sirvieron en la Armada de los Estados Confederados. Aunque la mayoría de los soldados que lucharon en la Guerra Civil estadounidense eran voluntarios, ambos bandos recurrieron en 1862 a la conscripción, principalmente como medio para obligar a los hombres a registrarse y ser voluntarios. A falta de registros exactos, las estimaciones del porcentaje de soldados confederados que eran reclutas eran aproximadamente el doble del 6 por ciento de los soldados estadounidenses que eran reclutas. Las cifras de bajas confederadas también son incompletas y poco fiables. Las mejores estimaciones del número de muertes de los soldados confederados son de unos 94.000 muertos o heridos mortales en batalla, 164.000 muertos por enfermedad y entre 26.000 y 31.000 muertos en los campos de prisioneros de los Estados Unidos. Una estimación de los heridos confederados, que se considera incompleta, es de 194.026. Los principales ejércitos confederados, el Ejército del Norte de Virginia bajo el mando del general Robert E. Lee y los remanentes del Ejército de Tennessee y varias otras unidades bajo el mando del general Joseph E. Johnston, se rindieron a los Estados Unidos el 9 de abril de 1865 (oficialmente el 12 de abril) y el 18 de abril de 1865 (oficialmente el 26 de abril). Otras fuerzas confederadas se rindieron entre el 16 de abril de 1865 y el 28 de junio de 1865. Para el final de la guerra, más de 100.000 soldados confederados habían desertado, y algunas estimaciones sitúan el número en un tercio de los soldados confederados. El gobierno de la Confederación se disolvió efectivamente cuando huyó de Richmond en abril y no ejerció ningún control sobre los ejércitos restantes. (es)
Tentara Konfederasi (bahasa Inggris: Confederate States Army (CSA)) diorganisasi pada bulan Februari 1861 untuk mempertahankan Negara Konfederasi Amerika yang baru dibentuk dari tindakan militer oleh Pemerintah Amerika Serikat selama Perang Saudara Amerika. Sebanyak 1,4 juta jiwa berperang di dalam tubuh Tentara Konfederasi sepanjang perang. Tentara Konfederasi didirikan dalam 2 tahap: Tentara Sementara Konfederasi, yang disahkan oleh UU Kongres pada tanggal 28 Februari 1861 dan mulai beroperasi pada tanggal 27 April, serta Tentara Konfederasi yang diorganisasi oleh UU Kongres pada tanggal 6 Maret. Kendali dan operasi Tentara Konfederasi diatur oleh Departemen Perang Negara Konfederasi, yang didirikan oleh Kongres Sementara Konfederasi dalam sebuah UU pada tanggal 21 Februari 1861. Wikimedia Commons memiliki media mengenai Army of the Confederate States of America. * l * b * s (in)
Armée des États confédérés L'Armée des États confédérés (en anglais : Confederate States Army) est formée en février 1861 afin de défendre les États confédérés d'Amérique qui voient le jour la même année lorsque les sept premiers États du Sud font sécession des États-Unis. Elle disparaît après sa défaite lors de la guerre de Sécession. (fr)
アメリカ連合国陸軍(Confederate States Army)は、南北戦争中にアメリカ連合国（南軍、CSA)が有した陸軍である。海軍と共にを構成した。1861年2月、連合国の独立宣言と共に設置され、1865年5月の連合国崩壊と共に解散した。連合国大統領に就任したジェファーソン・デイヴィス元大佐は、恒久的に設置される常備軍と、有事の際これを支援する義勇兵部隊によって連合国軍を構成しようと考えていた。上級士官の階級制度こそ整備されていたが、実際には南北戦争を通じて徴集兵と志願兵が連合国軍の主力であり続けた。ロバート・E・リー将軍率いる北バージニア軍やブラクストン・ブラッグ将軍およびジョセフ・ジョンストン将軍が率いたによる活動などが歴史的な軍事作戦として知られ、その他にもストーンウォール・ジャクソン、ジェイムズ・ロングストリート、リチャード・イーウェル、ジョージ・ピケット、アール・ヴァン・ドーン、ジュバル・アーリーなどが著名な将軍として知られる。連合国軍の総戦力は頻繁に変動したが、おおむね750,000名から1,000,000名程度の間を推移していた。ただし、これには前線で様々な支援任務に当たった奴隷の数は含まれていない。彼らは軍服の着用も認められていなかった。南北戦争を通じて94,000名が戦死ないし負傷し、164,000名が戦病死、26,000名から31,000名が捕虜収容所で死亡した。 (ja)
( 중국의 옛 행정구역에 대해서는 남군 (중국) 문서를 참고하십시오.) 연합국 육군 혹은 남군(Confederate States Army; CSA)이란 미국 내전 당시 맹방(Confederate) 측에 서서 싸운 육상 병력들을 일컫는다. 1861년 2월 28일, 는 임시 의용군을 설치하고 연합국의 병력 및 의용군에 대한 통수권한을 대통령 제퍼슨 데이비스에게 부여했다. 이후 1861년 3월 연합의회는 정식 군대로서 연합군을 선포했다. (ko)
L'Esercito degli Stati Confederati (in inglese Confederate States Army) fu la forza armata degli Stati Confederati d'America. Da esso dipendevano l'esercito, la marina e la State Militia della confederazione. Operava infine in modo autonomo, ma comunque sotto il coordinamento dell'esercito, la Guardia Nazionale Confederata. (it)
Armia Skonfederowanych Stanów Ameryki (ang. Confederate States Army) – część sił zbrojnych Skonfederowanych Stanów Ameryki, podczas wojny secesyjnej. Przeszła dwie fazy organizacyjne – początkowo ustanowiona jako Tymczasowa Armia Skonfederowanych Stanów (Provisional Army of the Confederate States), aktem Kongresu z 28 lutego 1861 roku, a następnie jako Armia Skonfederowanych Stanów Ameryki (Army of the Confederate States of America ), aktem z 6 marca tego samego roku. (pl)
O Exército dos Estados Confederados ou Exército Confederado (Army of the Confederate States of America —ACSA—, em inglês) foi organizado em 6 de março de 1861 para defender os recém-criados Estados Confederados da América das ações militares do governo dos Estados Unidos durante a Guerra Civil Americana e preservar a escravidão no país. Um número preciso do total de homens que serviram no exército confederado não é possível de ser determinado pois a maioria dos papéis de governo confederados foram destruídos e dados da época estão incompletos; estima-se que ao menos 750 000 ou até 1 000 000 de homens tenham servido no exército sulista (o total de soldados do Exército da União era pelo menos o dobro disso). Esse número não inclui os que serviam na Marinha dos Estados Confederados. Este número também não inclui escravos que foram alistados a força para exercer diversas tarefas para o exército, principalmente na área de infraestrutura, ajudando a construir fortificações, cavando trincheiras, cuidando dos vagões de suprimentos e outros trabalhos braçais. Ao contrário da União, o Sul não aceitou negros em suas fileiras até perto do fim da guerra, porém não se sabe se algum escravo se alistou, como era perto do final do conflito e a vitória do Norte era certa, com o governo dos Estados Unidos já tendo emancipado todos os escravos sulistas. Embora a maioria dos soldados que tenham serviço na guerra civil tenham sido voluntários, a partir de 1862 ambos os lados recorreram a conscrição para preencher suas fileiras. Na ausência de estatísticas oficiais, estima-se que o total de soldados conscritos tenha sido em torno de 12% do total de homens que serviram no exército confederado (o dobro do que do Norte). Não se sabe quantos homens exatamente foram mortos ou feridos durante a guerra servindo a Confederação. As melhores estimativas colocam o mínimo de 94 000 soldados confederados mortos em combate, 164 000 mortos devido a doenças e 26 000 a 31 000 mortes em campos de prisioneiros da União. Ao menos 194 026 homens foram feridos em batalha. Somente em 1865, cerca de 100 000 soldados confederados desertaram, embora alguns historiadores achem que este número pode ser o dobro. Após a rendição do general Robert E. Lee em Appomattox e a queda de Richmond, ambos em abril de 1865, o exército confederado deixou de existir como um exército prático. O exército foi dispensado formalmente pelas autoridades federais em maio de 1865. (pt)
Sydstatsarmén (Confederate Army) bildades 1861 och bestod huvudsakligen av frivilliga. Den värnplikt som infördes 1862 gav inte så många nya rekryter, men tvingade de frivilliga att förbli i armén. När sydstatsarmén var som störst hade den nästan en halv miljon man under fanorna. Under kriget organiserades motsvarigheten till omkring mellan 800 och 1000 infanteri- och kavalleriregementen samt omkring 250 artilleribatterier. Problemet med rymningar och undanhållanden var mycket stort i sydstatsarmén, särskilt mot slutet av kriget. Uppemot hälften eller mer av truppstyrkan kunde vara borta från sina förband. I början av kriget var infanteriet och kavalleriet ofta utrustade med föråldrade vapen i form av hagelgevär och flintlåsmusköter, men mot slutet av kriget var de flesta soldater utrustade med moderna räfflade musköter och karbiner. Artilleriets viktigaste pjäser var den slätborrade tolvpundiga kanonhaubitsen "Napoleon" och olika räfflade tio och tolvpundiga kanoner. Sydstaternas bristande infrastruktur gjorde att sydstatsarmén led av svåra underhållsproblem. Förplägnaden var ofta undermålig på grund av att outvecklade transportmedel inte kunde klara av fältförbandens försörjning och uniformeringen var ofta bristfällig på grund av en inadekvat textilindustri. (sv)
联盟军（Confederate Army），即美国南北战争(美国内战 1861–1865)时期南方联盟方面陆军，亦稱南军（Southern Army）。在美国南北战争期间，联盟军主要与北方联邦军作战，最高目标是击败联邦军并争取美利坚联盟国成为一个独立的国家。 1861年2月28日，临时性的邦联议会授予美利坚联盟国总统杰弗逊·戴维斯征召和集结南方志愿军以及拟定作战计划的权利。戴维斯本人毕业于西点军校，美墨战争中曾在美国志愿军中担任一个团的上校。联盟国的军事统帅几乎全属合众国海陆军退役军人。他们辞去合众国政府中之职务而转任于联盟国军方高级职位。联盟国军官则大多由南方名流组成，校级与尉军官多为16至28岁的白人男性，而校级以下的军官由联盟国依征召顺位选出。虽说联盟国并未设立陆军官校，南方许多大学（如维吉尼亚军校）的官校生团在战争爆发后成为南方军事统帅的种子力量。由于邦联的记录不完整或被破坏的原因，现在已不可能准确地计算邦联军队中服役的总人数。但大致估计上，联盟军士兵的人数在75至100万之间；而这不包括数量不明的在驱使下被迫执行例如建造防御工事、驾驶马车等各类军事任务的奴隶人数。这个数字是对战争期间任何时候服役过的南方士兵的总数估计，因此并不能代表任何给定日期时的军队人数，也不包括在联盟国海军服役的士兵。至战事后期，连12岁的小男孩也加入战斗。另一方面，联盟国甚至曾倡议组成全由黑人组成的军团，并打算通过议案让志愿为联盟国服役的奴隶们获得自由。经管大多数南北战争中的士兵都属志愿役，1862年后交战双方都开始对国内男性民众推行征召兵役制--主要是为了在征兵登记后，鼓励民众志愿服役。尽管没有详细的资料记载，但联盟军中征召士兵的占比大约是联邦军6%这一数字的两倍。南方的伤亡记录亦不完整或被破坏，因此只有大致估计的数字：94,000名战斗中战死或受致命伤，164,000名因疾病导致的的非战斗减员，以及31,000名死于北方所设战俘营内的南方士兵。这仍不包括估计因事故等原因导致的数千名非战斗减员。在1865年4月逃离首都里士满后，联盟国政府在事实上已经完全瓦解，政府首脑也已无法指挥联盟国军队。联盟军的主要组成力量，罗伯特·E·李指挥的北弗吉尼亚军团在1865年4月9日投降（4月12日正式投降）；而剩余由约瑟夫·E·约翰斯通指挥的等一系列残余联盟军队主要陆军力量在1865年4月18日投降（4月26日正式投降）。其它联盟陆军在1865年4月16日至6月28日期间陆续向美利坚合众国陆军投降。李和约翰斯通的投降事实上宣告了联盟国的灭亡。战争期间，超过100,000名联盟军士兵逃离军队，有甚者估计有高达三分之一的联盟军士兵逃亡。 (zh)
Армия Конфедеративных Штатов Америки (англ. Confederate States Army) — войсковое формирование, созданное для поддержания национальной безопасности и защиты Конфедеративных Штатов Америки в период их существования в 1861—1865 годах. Предназначалась в основном для сухопутных военных операций. (ru)
Армія Конфедеративних Штатів Америки (Confederate States Army, CSA) — сухопутні сили Конфедеративних Штатів Америки (Конфедерація) під час Громадянської війни у США (1861—1865), яка боролася проти сил США. 28 лютого 1861 року Тимчасовий Конгрес Конфедеративних штатів Америки заснував тимчасову добровольчу армію і надав контроль над військовими операціями, а також повноваженнями для збору державних сил і добровольців новопризначеному президенту Конфедерації Джефферсону Девісу. Девіс був випускником Військової академії США і полковником волонтерського полку під час Американо-Мексиканської війни. Він також був сенатором Сполучених Штатів з Міссісіпі і військовим міністром при президенті Франкліні Пірсі. 1 березня 1861 року, від імені уряду Конфедерації, Девіс взяв на себе контроль над військовою ситуацією в Чарльстоні, штат Південна Кароліна, де міліція (ополчення) штату Південна Кароліна здійснювала облогу форт Самтер в гавані Чарльстону, який утримував невеликий військовий гарнізон США. До березня 1861 року Тимчасовий Конгрес розширив тимчасові війська і створив більш постійну армію Конфедеративних штатів. Хоча більшість солдатів, які воювали у американській громадянській війні, були добровольцями, обидві сторони до 1862 р. вдавалися до призову, перш за все як засобу примусити чоловіків зареєструватися і піти добровольцями. За відсутності точних записів, оцінка відсотка солдатів Конфедерації, які були призовниками, приблизно вдвічі перевищує 6 % солдатів США, які були призвані. Цифри втрат армії Конфедерації також є неповними та ненадійними. Вважаються найбільш близькими до реальності наступні оцінки кількості загиблих солдатів Конфедерації: близько 94 тисяч загиблих або смертельно поранених у бою, 164 000 смертей від хвороб і від 26 000 до 31 000 смертей у таборах військовополонених США. Одна оцінка поранених Конфедератів, що вважається неповною, становить 194,026. Ці цифри не включають чоловіків, які померли від інших причин, таких як нещасні випадки, які б додали кілька тисяч до показників безповоротних втрат. (uk)

dbp:caption

Battle flag of the Army of Northern Virginia (en)

dbp:source

Major Problems in the Civil War and Reconstruction , p. 178. (en)
Atlanta Southern Confederacy , Macon, Georgia. (en)
They Say the Wind Is Red (en)
For Cause and Comrades: Why Men Fought in the Civil War , p. ix. (en)
For Cause and Comrades: Why Men Fought in the Civil War , pp. 109–110. (en)
For Cause and Comrades: Why Men Fought in the Civil War , p. 110, emphasis in original. (en)
For Cause and Comrades: Why Men Fought in the Civil War , p. 106. (en)

dbp:text

Unlike many slaveholders in the age of Thomas Jefferson, Confederate soldiers from slaveholding families expressed no feelings of embarrassment or inconsistency in fighting for their liberty while holding other people in slavery. Indeed, white supremacy and the right of property in slaves were at the core of the ideology for which Confederate soldiers fought. (en)
Although only 20 percent of the soldiers avowed explicit proslavery purposes in their letters and diaries, none at all dissented from that view. (en)
Nonslaveholding farmers are underrepresented in the Confederate sample. Indeed, while about one-third of all Confederate soldiers belonged to slaveholding families, slightly more than two-thirds of the sample whose slaveholding status is known did so. (en)
A Chance for Active Service. The Secretary of War has authorized me to enlist all the Indians east of the Mississippi River into the service of the Confederate States, as Scouts. In addition to the Indians, I will receive all white male citizens, who are good marksmen. To each member, Fifty Dollars Bounty, clothes, arms, camp equipage &c: furnished. The weapons shall be Enfield Rifles. For further information address me at Mobile, Ala. S. G. Spann, Comm'ing Choctaw Forces. (en)
Some historians emphasize that Civil War soldiers were driven by political ideology, holding firm beliefs about the importance of liberty, Union, or state rights, or about the need to protect or to destroy slavery. Others point to less overtly political reasons to fight, such as the defense of one's home and family, or the honor and brotherhood to be preserved when fighting alongside other men. Most historians agree that, no matter what he thought about when he went into the war, the experience of combat affected him profoundly and sometimes affected his reasons for continuing to fight. (en)
[O]nly 20 percent of the sample of 429 Southern soldiers explicitly voiced proslavery convictions in their letters or diaries. As one might expect, a much higher percentage of soldiers from slaveholding families than from non-slaveholding families expressed such a purpose: 33 percent, compared with 12 percent. Ironically, the proportion of Union soldiers who wrote about the slavery question was greater, as the next chapter will show. There is a ready explanation for this apparent paradox. Emancipation was a salient issue for Union soldiers because it was controversial. Slavery was less salient for most Confederate soldiers because it was not controversial. They took slavery for granted as one of the Southern 'rights' and institutions for which they fought, and did not feel compelled to discuss it. (en)
Such an act on our part would be a stigma on the imperishable pages of history, of which all future generations of Southrons would be ashamed. These are some of the additional considerations which have suggested themselves to us. Let us put the negro to work, but not to fight. (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

جيش الولايات الكونفدرالية (CSA) (بالإنجليزية: Confederate States Army)‏ هي القوات البرية العسكرية للولايات الكونفدرالية، وقت نشأت الكونفدرالية خلال الحرب الأهلية الأمريكية. في 28 فبراير عام 1861، أسس جيشا من المتطوعين المؤقتين واعطيت لهم الصلاحيات على العمليات العسكرية والسلطة لحشد القوات الحكومية والمتطوعين جيفرسون ديفيس، الذي تخرج من الأكاديمية العسكرية الأمريكية والعقيد في فوج المتطوعين خلال الحرب المكسيكية. في مارس 1861، أسس الكونغرس الكونفدرالي المؤقت جيش الولايات الكونفدرالية الدائم. (ar)
La Armeo de la Konfederaciaj Ŝtatoj, nomita ankaŭ Konfederacia Armeo aŭ simple Suda Armeo, estis la militfortoj de la Konfederaciitaj Ŝtatoj de Usono (ofte referencataj kiel Konfederacio) dum la Usona Enlanda Milito (1861–1865), kiuj batalis kontraŭ la fortoj de Usono (Unio) por la ĉefa celo pluhavi sklavecon en la Sudaj ŝtatoj. (eo)
Armée des États confédérés L'Armée des États confédérés (en anglais : Confederate States Army) est formée en février 1861 afin de défendre les États confédérés d'Amérique qui voient le jour la même année lorsque les sept premiers États du Sud font sécession des États-Unis. Elle disparaît après sa défaite lors de la guerre de Sécession. (fr)
( 중국의 옛 행정구역에 대해서는 남군 (중국) 문서를 참고하십시오.) 연합국 육군 혹은 남군(Confederate States Army; CSA)이란 미국 내전 당시 맹방(Confederate) 측에 서서 싸운 육상 병력들을 일컫는다. 1861년 2월 28일, 는 임시 의용군을 설치하고 연합국의 병력 및 의용군에 대한 통수권한을 대통령 제퍼슨 데이비스에게 부여했다. 이후 1861년 3월 연합의회는 정식 군대로서 연합군을 선포했다. (ko)
L'Esercito degli Stati Confederati (in inglese Confederate States Army) fu la forza armata degli Stati Confederati d'America. Da esso dipendevano l'esercito, la marina e la State Militia della confederazione. Operava infine in modo autonomo, ma comunque sotto il coordinamento dell'esercito, la Guardia Nazionale Confederata. (it)
Armia Skonfederowanych Stanów Ameryki (ang. Confederate States Army) – część sił zbrojnych Skonfederowanych Stanów Ameryki, podczas wojny secesyjnej. Przeszła dwie fazy organizacyjne – początkowo ustanowiona jako Tymczasowa Armia Skonfederowanych Stanów (Provisional Army of the Confederate States), aktem Kongresu z 28 lutego 1861 roku, a następnie jako Armia Skonfederowanych Stanów Ameryki (Army of the Confederate States of America ), aktem z 6 marca tego samego roku. (pl)
Армия Конфедеративных Штатов Америки (англ. Confederate States Army) — войсковое формирование, созданное для поддержания национальной безопасности и защиты Конфедеративных Штатов Америки в период их существования в 1861—1865 годах. Предназначалась в основном для сухопутных военных операций. (ru)
Die Confederate States Army, kurz CSA, war während des Sezessionskrieges das Heer der Konföderierten Staaten von Amerika, die sich von den Vereinigten Staaten von Amerika abgespalten hatten. Das konföderierte Heer wurde aufgestellt, um die Konföderierten Staaten gegen die Truppen der Union zu verteidigen. (de)
The Confederate States Army, also called the Confederate Army or the Southern Army, was the military land force of the Confederate States of America (commonly referred to as the Confederacy) during the American Civil War (1861–1865), fighting against the United States forces in order to win the independence of the Southern states and uphold the institution of slavery. On February 28, 1861, the Provisional Confederate Congress established a provisional volunteer army and gave control over military operations and authority for mustering state forces and volunteers to the newly chosen Confederate president, Jefferson Davis. Davis was a graduate of the U.S. Military Academy, and colonel of a volunteer regiment during the Mexican–American War. He had also been a United States senator from Missi (en)
El Ejército de los Estados Confederados de América (Army of the Confederate States of America —ACSA—, en inglés), también llamado Ejército Confederado o simplemente Ejército del Sur, fue la fuerza militar terrestre de los Estados Confederados de América (comúnmente conocida como la Confederación) durante la Guerra Civil estadounidense (1861-1865), que luchó contra las fuerzas de Estados Unidos para mantener la institución de la esclavitud en los estados del Sur de dicho país. El 28 de febrero de 1861, el Congreso Confederado Provisional estableció un ejército provisional de voluntarios y dio el control de las operaciones militares y la autoridad para reunir las fuerzas estatales y los voluntarios al recién elegido presidente confederado, Jefferson Davis. Davis se había graduado en la Acad (es)
Tentara Konfederasi (bahasa Inggris: Confederate States Army (CSA)) diorganisasi pada bulan Februari 1861 untuk mempertahankan Negara Konfederasi Amerika yang baru dibentuk dari tindakan militer oleh Pemerintah Amerika Serikat selama Perang Saudara Amerika. Sebanyak 1,4 juta jiwa berperang di dalam tubuh Tentara Konfederasi sepanjang perang. Kendali dan operasi Tentara Konfederasi diatur oleh Departemen Perang Negara Konfederasi, yang didirikan oleh Kongres Sementara Konfederasi dalam sebuah UU pada tanggal 21 Februari 1861. * l * b * s (in)
アメリカ連合国陸軍(Confederate States Army)は、南北戦争中にアメリカ連合国（南軍、CSA)が有した陸軍である。海軍と共にを構成した。1861年2月、連合国の独立宣言と共に設置され、1865年5月の連合国崩壊と共に解散した。連合国大統領に就任したジェファーソン・デイヴィス元大佐は、恒久的に設置される常備軍と、有事の際これを支援する義勇兵部隊によって連合国軍を構成しようと考えていた。上級士官の階級制度こそ整備されていたが、実際には南北戦争を通じて徴集兵と志願兵が連合国軍の主力であり続けた。ロバート・E・リー将軍率いる北バージニア軍やブラクストン・ブラッグ将軍およびジョセフ・ジョンストン将軍が率いたによる活動などが歴史的な軍事作戦として知られ、その他にもストーンウォール・ジャクソン、ジェイムズ・ロングストリート、リチャード・イーウェル、ジョージ・ピケット、アール・ヴァン・ドーン、ジュバル・アーリーなどが著名な将軍として知られる。 (ja)
Sydstatsarmén (Confederate Army) bildades 1861 och bestod huvudsakligen av frivilliga. Den värnplikt som infördes 1862 gav inte så många nya rekryter, men tvingade de frivilliga att förbli i armén. När sydstatsarmén var som störst hade den nästan en halv miljon man under fanorna. Under kriget organiserades motsvarigheten till omkring mellan 800 och 1000 infanteri- och kavalleriregementen samt omkring 250 artilleribatterier. Problemet med rymningar och undanhållanden var mycket stort i sydstatsarmén, särskilt mot slutet av kriget. Uppemot hälften eller mer av truppstyrkan kunde vara borta från sina förband. I början av kriget var infanteriet och kavalleriet ofta utrustade med föråldrade vapen i form av hagelgevär och flintlåsmusköter, men mot slutet av kriget var de flesta soldater utrustad (sv)
O Exército dos Estados Confederados ou Exército Confederado (Army of the Confederate States of America —ACSA—, em inglês) foi organizado em 6 de março de 1861 para defender os recém-criados Estados Confederados da América das ações militares do governo dos Estados Unidos durante a Guerra Civil Americana e preservar a escravidão no país. (pt)
Армія Конфедеративних Штатів Америки (Confederate States Army, CSA) — сухопутні сили Конфедеративних Штатів Америки (Конфедерація) під час Громадянської війни у США (1861—1865), яка боролася проти сил США. Хоча більшість солдатів, які воювали у американській громадянській війні, були добровольцями, обидві сторони до 1862 р. вдавалися до призову, перш за все як засобу примусити чоловіків зареєструватися і піти добровольцями. За відсутності точних записів, оцінка відсотка солдатів Конфедерації, які були призовниками, приблизно вдвічі перевищує 6 % солдатів США, які були призвані. (uk)
联盟军（Confederate Army），即美国南北战争(美国内战 1861–1865)时期南方联盟方面陆军，亦稱南军（Southern Army）。在美国南北战争期间，联盟军主要与北方联邦军作战，最高目标是击败联邦军并争取美利坚联盟国成为一个独立的国家。 1861年2月28日，临时性的邦联议会授予美利坚联盟国总统杰弗逊·戴维斯征召和集结南方志愿军以及拟定作战计划的权利。戴维斯本人毕业于西点军校，美墨战争中曾在美国志愿军中担任一个团的上校。联盟国的军事统帅几乎全属合众国海陆军退役军人。他们辞去合众国政府中之职务而转任于联盟国军方高级职位。联盟国军官则大多由南方名流组成，校级与尉军官多为16至28岁的白人男性，而校级以下的军官由联盟国依征召顺位选出。虽说联盟国并未设立陆军官校，南方许多大学（如维吉尼亚军校）的官校生团在战争爆发后成为南方军事统帅的种子力量。 (zh)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:militaryBranch of

is dbo:wikiPageRedirects of

is dbp:allegiance of

is dbp:mascot of