Publius Vatinius (original) (raw)
Publius Vatinius (* um 95 v. Chr.; † nach 42 v. Chr.) war ein römischer Politiker in den letzten Jahrzehnten der römischen Republik.
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Publi Vatini (en llatí Publius Vatinius) va ser un magistrat romà del segle i aC. Era net de l'il·luminat o endeví Publi Vatini. Vatini va tenir un paper important durant l'última època de la República. Ciceró, en el seu discurs In Vatinium, que es conserva, el descriu com un dels pitjors estafadors i corruptes que han viscut mai. Tot i que les afirmacions de Ciceró segurament són exagerades, és cert que Vatini, com altres joves de la seva generació, tenia pocs escrúpols i estava disposat a vendre's al millor postor. La seva aparença personal era repulsiva. Ciceró diu diverses vegades que tenia el coll i la cara coberts d'escròfules. Vatini va començar la seva carrera pública com a qüestor l'any 63 aC, càrrec que va obtenir, segons Ciceró, per influència dels cònsols sortints. Ciceró, que era cònsol aquell any, el va enviar a Puteoli per impedir la sortida d'or i plata i allí va cometre exaccions tan opressives que els habitants es van queixar al cònsol. Després va anar a Hispània com a legat del procònsol Gai Cosconi, i en aquesta província també va ser culpable d'abusos i robatoris. L'any 59 aC era tribú de la plebs i es va posar al servei de Juli Cèsar que llavors era cònsol amb Bíbul. Va prendre part activa en totes les mesures que els cònsols van presentar aquell any, moltes de les quals les va proposar ell mateix. Entre les seves propostes cal destacar la que va assignar a Cèsar les província de la Gàl·lia Cisalpina i Il·líria (a les que el senat va afegir la Transalpina). En el seu tribunat i propiciat per ell, l'informador Luci Vetti va llençar diverses acusacions contra els principals homes d'estat incloent Ciceró, al que va acusar falsament d'un complot contra la vida de Gneu Pompeu. Cèsar el va nomenar llegat a la Gàl·lia on va restar poc temps. Es va presentar per pretor però no en va sortir elegit. L'any 56 aC es va declarar contrari a Miló i Sesti, amics de Ciceró, i com que aquest suposava que l'acusació que li havia fet Luci Vetti havia estat instigada per Vatini, l'enemistat entre els dos homes va créixer. Durant el judici, Ciceró va pronunciar el discurs In Vatinium, on l'ataca durament però evita pronunciar cap paraula en contra de Cèsar, que qui Vatini n'havia estat l'instrument. A finals d'any hi va haver seriosos disturbis que van impedir l'elecció de cònsols, eleccions que no es va fer fins al començament del 55 aC quan Pompeu i Cras el triumvir (que no tenien llavors el suport dels optimats), van ser escollits, cosa que va produir encara més disturbis. Els optimats tenien per candidat a Cató, rival seriós per Cras i Pompeu, els quals van fer el possible per assegurar l'elecció de Vatini com a pretor, cosa que van aconseguir després d'establir una llei que permetia als pretors prendre immediatament possessió del seu càrrec, sense donar temps a cap investigació per suborn. I llavors, a base d'utilitzar grans quantitats de diners, va poder ser elegit. Durant l'any 55 aC va estar protegit pel càrrec, però el 54 aC va ser acusat de suborn per Gai Licini Calv (sembla que ja l'havia acusat abans, el 58 aC, però aquest afer és confós). Els discursos del seu judici són esmentats com a exemple per Quintilià. Vatini es va aixecar al mig del torn de paraula del seu acusador i va dir: Ciceró, per complexes raons polítiques, segurament per congraciar-se amb Cèsar, el va defensar. També els triumvirs, que van influir més en la seva absolució que no pas l'oratòria de l'interessat o l'eloqüència del defensor. En endavant Vatini i Ciceró van estar en acceptables bons termes, tot i que mai van oblidar les ofenses que havien rebut l'un de l'altre. L'any 51 aC Vatini va servir altre cop com a legat de Cèsar a la Gàl·lia. Va acompanyar al seu cap a la guerra civil el 49 aC a Itàlia i el 48 aC a Grècia. Cèsar el va enviar a fer propostes de pau als pompeians. Una mica abans de la batalla de Farsàlia havia retornat a Brundusium per orde de Cèsar i al mateix temps que es lliurava la decisiva batalla a Tessàlia, defensava vigorosament la ciutat d'un atac de la flota pompeiana de Dècim Leli. Per aquests serveis, Cèsar, l'any 47 aC el va nomenar cònsol sufecte per uns dies i el 46 aC el va enviar a Il·líria contra Marc Octavi, que dominava la província en nom dels pompeians. Va fer la guerra amb èxit i el 45 aC va obtenir el senat l'honor d'una supplicatio. L'any 44 aC era encara a la província quan van assassinar Cèsar i al començament del 43 aC va haver de rendir Dirraqui a Marc Juni Brut, quan les seves tropes es van declarar a favor dels republicans. El 31 de desembre del 43 aC va celebrar un triomf segons diuen els Fasti, i aquesta vegada és la darrera en que és mencionat. (ca) Publius Vatinius (* um 95 v. Chr.; † nach 42 v. Chr.) war ein römischer Politiker in den letzten Jahrzehnten der römischen Republik. (de) Publio Vatinio (en latín, Publius Vatinius) fue un político y militar de la época final de la República romana. En su discurso contra Vatinio, Cicerón lo describe como uno de los más grandes bribones y villanos que han existido, y señala que su aspecto personal era poco atractivo, con su rostro y el cuello cubiertos con hinchazones, a los que Cicerón alude más de una vez, llamándolo struma civitatis. (es) Publius Vatinius was a Roman politician during the last decades of the Republic. He served as a Caesarian-allied plebeian tribune in the year 59 – he was the tribune that proposed the law giving Caesar his Gallic command – and later fought on that side of the civil war. Caesar made him consul in 47 BC; he later fought in Illyricum for the Caesarians and celebrated a triumph for his victories there in 42 BC. (en) Publius Vatinius est un homme d'État du dernier siècle de la République romaine. Il est principalement connu grâce à Cicéron, qui plaida contre lui et le dépeint donc de façon négative. (fr) Publio Vatinio (93 a.C. circa – post 42 a.C.) è stato un politico romano dell'ultimo periodo della Roma repubblicana. (it) プブリウス・ウァティニウス（ラテン語: Publius Vatinius、紀元前95年頃 - 紀元前42年頃）はプレブス（平民）出身の共和政ローマの政治家・軍人。紀元前47年に執政官（コンスル）を務めた。紀元前59年の護民官時代に、ガイウス・ユリウス・カエサルを5年間属州総督とする特権を与える法律を制定し、ガリア戦争でのカエサルの勝利のきっかけを作った。 (ja) Publiusz Watyniusz (Publius Vatinius) – polityk rzymski ostatnich dekad republiki. Karierę publiczną rozpoczął od kwestury w 63 p.n.e. w roku konsulatu Cycerona. Według tego ostatniego wybór zawdzięczał wpływom jednego z konsulów roku poprzedniego i został wybrany jako ostatni na liście. Wysłany przez konsula Cycerona do Puteoli dla zabezpieczenia złota i srebra przed wywiezieniem prowadził swą misję w tak opresyjny sposób, że mieszkańcy zanosili skargi do konsula. Po kwesturze został wysłany do prowincji Hiszpania, jako legat prokonsula Gajusza Koskoniusza. Również tam dopuszczał się grabieży i zdzierstw. W 59 p.n.e. został trybunem ludu, i w czasie urzędowania był w rzeczywistości narzędziem w ręku ówczesnego konsula Cezara. Cyceron oskarża go, że całe jego urzędowanie było nieprzerwanym ciągiem gwałcenia praw: lekceważył augurów i prowadził czynności bez wymaganych auspicjów, blokował inicjatywy legislacyjne pozostałych trybunów, prześladował konsula Marka Korneliusza Bibulusa, aresztował go, a gdy Bibulus schronił się we własnym domu na resztę roku, próbował go siłą wyciągnąć; sprowadził informatora, Lucjusza Wetiusza, który oskarżył wielu znanych senatorów o spisek na życie Pompejusza. To na wniosek Watyniusza przyznano Cezarowi na 5 lat namiestnictwo prowincji Galii Przedalpejskiej i Ilirii, potem senat dodał jeszcze Galię Zaalpejską. Za usługi oddane Cezarowi Watyniusz został jednym z jego legatów w Galii. Wrócił wkrótce i ubiegał się o preturę. Mimo poparcia Cezara nie został wybrany, nie głosowała na niego nawet jego własna tribus Sergia. Gdy Klodiusz w 56 p.n.e. osiągnął edylat zaczął atakować swoich przeciwników politycznych procesami sądowymi. Między innymi oskarżył trybuna roku poprzedniego, Publiusza Sestiusza. Obrony Sestiusza, który działał w interesie nobilów, podjęli się najwybitniejsi ówcześni mówcy: Marek Tulliusz Cyceron, Hortensjusz Hortalus, Marek Licyniusz Krassus i Gajusz Licyniusz Kalwus. Watyniusz występował jako świadek oskarżenia. W zachowanej mowie „Przeciw Watyniuszowi” Cyceron rozprawił się z Watyniuszem, w pełnym pogardy i nienawiści przemówieniu zarzucając mu złodziejstwo, nadużycia władzy, korupcję i gwałcenie praw. Sestiusza uwolniono od winy a Watyniusz został upokorzony. W 56 p.n.e. triumwirowie odnowili porozumienie w Lukce. W 55 p.n.e. funkcję konsulów mieli objąć Pompejusz i Krassus. Zwolennicy optymatów chcieli dla przeciwwagi wybrać Katona na pretora. Nie chcą mieć oponenta do swoich projektów Pompejusz i Krassus użyli swoich wpływów do zablokowania tej kandydatury. Najpierw więc przeprowadzono przez senat uchwałę, że pretorowie mają natychmiast objąć stanowiska, a nie dopiero po określonym czasie, przeznaczonym na procesy oskarżonych o przekupstwo wyborców, otwierając sobie w ten sposób możliwość przeforsowania przy wyborach do pretury swoich służalczych zwolenników. Majpierw więc, gdy lud chciał wybrać Katona pretorem, przy głosowaniu Pompejusz rozwiązał zgromadzenie ludowe podając jako powód złe auspicja: wróżby z lotu ptaków albo grzmot i zamiast Katona pretorem ogłoszono Watyniusza, przekupiwszy wyborców pieniędzmi. W 54 p.n.e. Watyniusz został oskarżony przez Gajusza Licyniusza Kalwusa. Obrony podjął się Cyceron, który dwa lata temu tak ostro atakował Watyniusza, zaskakując tym swoich przyjaciół. W liście do Publiusz Korneliusza Lentulusa Spintera tłumaczy, że uczynił to pragnąc zachować protekcję Cezara i Pompejusz przeciw napaściom Klodiusza. Uniewinnienie zawdzięczał Watyniusz raczej opiece triumwirów a nie wymowie Cycerona. W 51 p.n.e. Publiusz Watyniusz służył jako legat Cezara w Galii. Po kampanii w Akwitanii Cezar udał się do Narbony, a wojsko odprowadził przez legatów na leża zimowe: cztery legiony pod wodzą legatów: Marka Antoniusza, Gajusza Treboniusza i Publiusza Watyniusza kazał rozmieścić w Belgii. W 48 p.n.e. Watyniusz towarzyszył Cezarowi w wojnie domowej. W czasie kampanii w Grecji, gdy obozy Pompejusza i Cezara rozdzielała tylko rzeka Apsus Cezar posłał Watyniusza nad sam brzeg rzeki, aby agitował za pokojem. Ten przedstawił propozycje pokojowe, ostatecznie odrzucone przez przedstawiciela pompejańczyków Labienusa. Nie wziął udziału w bitwie pod Farsalos, gdyż na polecenie Cezara został komendantem Brundizjum i energicznie bronił go przed atakiem części floty Pompejusza pod dowództwem Decymusa Leliusza.W nagrodę za te sukcesy został w 47 p.n.e. konsulem. Obaj zostali wybrani konsulami po powrocie Cezara ze Wschodu na bardzo krótki czas do końca roku. W latach 46-44 namiestnik Ilirii. W 46 p.n.e. pobił Marka Oktawiusza, stronnika Pompejusza, który dysponował w Ilirii dużą armią. Watyniusz otrzymał za to prawo do owacji. Ilirowie obawiając się, że Cezar w drodze na planowaną wojnę z Partami uderzy też na nich wysławszy posłów do Rzymu prosili o przebaczenie i zobowiązali się do płacenia danin idostarczenia zakładników. Cezar posłał do nich Watyniusza z trzema legionami i znaczną liczbą jazdy, by nałożył na nich daniny i odebrał zakładników. Kiedy jednak Cezar zginął zamordowany, Ilirowie uważając, że potęga rzymska na Cezarze się opierała i ze śmiercią jego się załamała, odmówili Watyniuszowi posłuszeństwa, a gdy ich usiłował zmusić, napadli i wycięli pięć jego kohort. Z resztą wojska wycofał się Watyniusz do Epidamnus. Gajusz Antoniusz został po śmierci Cezara wyznaczony przez senat prowincji Macedonia w charakterze prokonsula. Senat ogłosił później tę nominację za nieważną, ale Gajusz nie złożył pełnomocnictw. Dotychczasowy prokonsul Macedonii, Kwintus Hortensjusz, oddał prowincję i swoje wojska pod komendę Markowi Juniuszowi Brutusowi. Gajusz usiłował dołączyć do swoich sił wojska podległe Publiuszowi Watyniuszowi (trzy legiony), prokonsulowi Ilirii znajdujące się w Apollonii i Epidamnos. Uprzedzając jego przybycie Brutus przybył ze swoim wojskiem a Publiusz Watyniusz otworzył przed Brutusem bramy Dyrrachium i przekazał mu swoje wojsko prawdopodobnie dlatego, że jego właśni żołnierze sprzyjali nie jemu ale Brutusowi. W grudniu 43 p.n.e. odbył triumf za zwycięstwa w Ilirii. Żoną Watyniusza była Antonia, córka Marka Antoniusza Kretyka. (pl) Publius Vatinius was een tribunus plebis die later het ambt van praetor, legatus en consul zal bekleden. Door zijn verregaande nepotisme was hij een ideale partner voor de ambitieuze Gaius Julius Caesar. (nl) Públio Vatínio (m. 41 a.C.; em latim: Publius Vatinius) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul em 47 a.C. com Quinto Fúfio Caleno. Cícero, em seu discurso contra Vacínio, o descreve como um dos maiores vilões da história romana e relata que seu aspecto pessoal era desagradável por que ele tinha o rosto e o colo cobertos por inchaços. Numa alusão a eles, Cícero o chama de "struma civitatis". (pt) Пу́блий Вати́ний (лат. Publius Vatinius; умер вскоре после 42 года до н. э.) — римский военачальник и политический деятель, консул 47 года до н. э. По рождению он не принадлежал к аристократии, начал свою карьеру как судебный оратор. С 59 года до н. э. Ватиний был последовательным сторонником Гая Юлия Цезаря: как народный трибун поддерживал его против сената, добился принятия закона, по которому Цезарь получил в управление Цизальпийскую Галлию и Иллирик. Не позже, чем в 51 году до н. э., Публий стал легатом в армии Цезаря. Сражался на его стороне в гражданской войне, действуя из Брундизия, разбил вражеский флот и установил контроль над Иллириком. За военные заслуги получил от Цезаря консулат. В 45 году до н. э. стал проконсулом Иллирика, но действовал на этот раз менее удачно. После гибели Цезаря был смещён сенатом, стал сторонником второго триумвирата. В 42 году до н. э. был удостоен триумфа. После этого в источниках не упоминается. Долгое время врагом Публия Ватиния был Марк Туллий Цицерон. (ru) Публій Ватіній (лат. Publius Vatinius; ? — після 43 до н. е.) — політичний та військовий діяч пізньої Римської республіки, консул 47 року до н. е. (uk) |
| dbo:birthYear | -095-01-01 (xsd:gYear) |
| dbo:deathYear | 0041-01-01 (xsd:gYear) |
| dbo:spouse | dbr:Pompeia_(wife_of_Caesar) dbr:Antonia_(wife_of_Vatinius) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Gallia_Cesare_58_aC.png?width=300 |
| dbo:wikiPageExternalLink | https://books.google.com/books%3Fid=8a4wDwAAQBAJ http://dx.doi.org/10.1017/9781108943260 https://www.jstor.org/stable/23324455 http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text%3Fdoc=urn:cts:latinLit:phi0474.phi023.perseus-eng1 https://www.worldcat.org/oclc/41156621 |
| dbo:wikiPageID | 3517957 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 17270 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1124607561 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Caesar's_civil_war dbr:Pozzuoli dbr:Praetor dbr:Quaestor dbr:Roman_Republic dbr:Roman_consul dbr:Proconsul dbc:Correspondents_of_Cicero dbr:Appius_Claudius_Pulcher_(consul_54_BC) dbc:1st-century_BC_Roman_augurs dbr:Julius_Caesar dbr:List_of_Roman_consuls dbr:Lex_Vatinia dbr:Novus_homo dbr:Publius_Servilius_Isauricus dbr:Publius_Sestius dbr:Noricum dbr:Cicero dbr:Gaul dbr:Consul dbr:Lucullus dbr:Cato_the_Younger dbc:Vatinii dbr:Gaius_Licinius_Macer_Calvus dbr:Legatus dbr:Publius_Clodius_Pulcher dbr:Lucius_Vettius dbr:Quintus_Fufius_Calenus dbr:Hispania_Ulterior dbr:Marcus_Octavius_(aedile_50_BC) dbr:Assassination_of_Julius_Caesar dbc:1st-century_BC_Roman_consuls dbr:Tribune dbr:Augur dbr:Marcus_Aemilius_Lepidus_(triumvir) dbr:Marcus_Calpurnius_Bibulus dbr:Marcus_Junius_Brutus dbr:Marcus_Licinius_Crassus dbr:Mark_Antony dbr:Pompey dbr:Cisalpine_Gaul dbr:Illyricum_(Roman_province) dbr:Caesar dbr:Caesar's_Civil_War dbr:Pompeia_(wife_of_Caesar) dbr:Further_Spain dbr:Transalpine_Gaul dbr:Novum_Comum dbr:Plebeian_tribune dbr:Antonia_(wife_of_Vatinius) dbr:Battle_of_Tauris dbr:File:Gallia_Cesare_58_aC.png |
| dbp:after | dbr:Julius_Caesar dbr:Marcus_Aemilius_Lepidus_(triumvir) |
| dbp:before | dbr:Julius_Caesar dbr:Publius_Servilius_Isauricus |
| dbp:birthPlace | Rieti (en) |
| dbp:id | 2297 (xsd:integer) |
| dbp:name | Publius Vatinius (en) P. Vatinius P. f. Ser. (en) |
| dbp:office | (en) Consul (en) Praetor (en) Proconsul (en) Legate (en) Plebeian tribune (en) |
| dbp:pages | 1233 (xsd:integer) |
| dbp:spouse | dbr:Antonia_(wife_of_Vatinius) Pompeia (en) |
| dbp:title | dbr:List_of_Roman_consuls Vatinius (en) |
| dbp:volume | 3 (xsd:integer) |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:SmithDGRBM dbt:Authority_control dbt:Circa dbt:Cite_book dbt:Cite_encyclopedia dbt:Cite_journal dbt:Infobox_person dbt:More_citations_needed_section dbt:Page_needed dbt:Refbegin dbt:Refend dbt:Reflist dbt:S-aft dbt:S-bef dbt:S-end dbt:S-start dbt:S-ttl dbt:Sfn dbt:Short_description dbt:Harvid dbt:Harvnb dbt:DPRR |
| dbp:years | 47 (xsd:integer) with Quintus Fufius Calenus (en) |
| dct:subject | dbc:Correspondents_of_Cicero dbc:1st-century_BC_Roman_augurs dbc:Vatinii dbc:1st-century_BC_Roman_consuls |
| gold:hypernym | dbr:Statesman |
| schema:sameAs | http://viaf.org/viaf/62345109 |
| rdf:type | owl:Thing foaf:Person dbo:Person dul:NaturalPerson wikidata:Q19088 wikidata:Q215627 wikidata:Q5 wikidata:Q729 yago:WikicatAncientRomanPoliticians yago:WikicatAncientRomanSoldiers dbo:Animal dbo:Eukaryote dbo:Species yago:WikicatCorrespondentsOfCicero schema:Person yago:WikicatRomanAugurs yago:WikicatRomanConsuls yago:WikicatRomanRepublicanConsuls yago:WikicatRomanTribunesOfThePlebs yago:Augur109823287 yago:CausalAgent100007347 yago:Communicator109610660 yago:Consul109959797 yago:Correspondent109966554 yago:Defender109614684 yago:Diplomat110013927 yago:Diviner110020031 yago:EnlistedPerson110058777 yago:Intellectual109621545 yago:Leader109623038 yago:LivingThing100004258 yago:Object100002684 yago:Official110372373 yago:Organism100004475 yago:Person100007846 yago:PhysicalEntity100001930 yago:Politician110450303 yago:Preserver110466918 yago:Prophet110483530 yago:Worker109632518 yago:YagoLegalActor yago:YagoLegalActorGeo yago:Serviceman110582746 yago:SkilledWorker110605985 yago:Soldier110622053 yago:Tribune110728828 yago:Visionary110756433 yago:Whole100003553 dbo:OfficeHolder |
| rdfs:comment | Publius Vatinius (* um 95 v. Chr.; † nach 42 v. Chr.) war ein römischer Politiker in den letzten Jahrzehnten der römischen Republik. (de) Publio Vatinio (en latín, Publius Vatinius) fue un político y militar de la época final de la República romana. En su discurso contra Vatinio, Cicerón lo describe como uno de los más grandes bribones y villanos que han existido, y señala que su aspecto personal era poco atractivo, con su rostro y el cuello cubiertos con hinchazones, a los que Cicerón alude más de una vez, llamándolo struma civitatis. (es) Publius Vatinius was a Roman politician during the last decades of the Republic. He served as a Caesarian-allied plebeian tribune in the year 59 – he was the tribune that proposed the law giving Caesar his Gallic command – and later fought on that side of the civil war. Caesar made him consul in 47 BC; he later fought in Illyricum for the Caesarians and celebrated a triumph for his victories there in 42 BC. (en) Publius Vatinius est un homme d'État du dernier siècle de la République romaine. Il est principalement connu grâce à Cicéron, qui plaida contre lui et le dépeint donc de façon négative. (fr) Publio Vatinio (93 a.C. circa – post 42 a.C.) è stato un politico romano dell'ultimo periodo della Roma repubblicana. (it) プブリウス・ウァティニウス（ラテン語: Publius Vatinius、紀元前95年頃 - 紀元前42年頃）はプレブス（平民）出身の共和政ローマの政治家・軍人。紀元前47年に執政官（コンスル）を務めた。紀元前59年の護民官時代に、ガイウス・ユリウス・カエサルを5年間属州総督とする特権を与える法律を制定し、ガリア戦争でのカエサルの勝利のきっかけを作った。 (ja) Publius Vatinius was een tribunus plebis die later het ambt van praetor, legatus en consul zal bekleden. Door zijn verregaande nepotisme was hij een ideale partner voor de ambitieuze Gaius Julius Caesar. (nl) Públio Vatínio (m. 41 a.C.; em latim: Publius Vatinius) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul em 47 a.C. com Quinto Fúfio Caleno. Cícero, em seu discurso contra Vacínio, o descreve como um dos maiores vilões da história romana e relata que seu aspecto pessoal era desagradável por que ele tinha o rosto e o colo cobertos por inchaços. Numa alusão a eles, Cícero o chama de "struma civitatis". (pt) Публій Ватіній (лат. Publius Vatinius; ? — після 43 до н. е.) — політичний та військовий діяч пізньої Римської республіки, консул 47 року до н. е. (uk) Publi Vatini (en llatí Publius Vatinius) va ser un magistrat romà del segle i aC. Era net de l'il·luminat o endeví Publi Vatini. Vatini va tenir un paper important durant l'última època de la República. Ciceró, en el seu discurs In Vatinium, que es conserva, el descriu com un dels pitjors estafadors i corruptes que han viscut mai. Tot i que les afirmacions de Ciceró segurament són exagerades, és cert que Vatini, com altres joves de la seva generació, tenia pocs escrúpols i estava disposat a vendre's al millor postor. La seva aparença personal era repulsiva. Ciceró diu diverses vegades que tenia el coll i la cara coberts d'escròfules. (ca) Publiusz Watyniusz (Publius Vatinius) – polityk rzymski ostatnich dekad republiki. Karierę publiczną rozpoczął od kwestury w 63 p.n.e. w roku konsulatu Cycerona. Według tego ostatniego wybór zawdzięczał wpływom jednego z konsulów roku poprzedniego i został wybrany jako ostatni na liście. Wysłany przez konsula Cycerona do Puteoli dla zabezpieczenia złota i srebra przed wywiezieniem prowadził swą misję w tak opresyjny sposób, że mieszkańcy zanosili skargi do konsula. Po kwesturze został wysłany do prowincji Hiszpania, jako legat prokonsula Gajusza Koskoniusza. Również tam dopuszczał się grabieży i zdzierstw. W 59 p.n.e. został trybunem ludu, i w czasie urzędowania był w rzeczywistości narzędziem w ręku ówczesnego konsula Cezara. Cyceron oskarża go, że całe jego urzędowanie było nieprzerwanym (pl) Пу́блий Вати́ний (лат. Publius Vatinius; умер вскоре после 42 года до н. э.) — римский военачальник и политический деятель, консул 47 года до н. э. По рождению он не принадлежал к аристократии, начал свою карьеру как судебный оратор. С 59 года до н. э. Ватиний был последовательным сторонником Гая Юлия Цезаря: как народный трибун поддерживал его против сената, добился принятия закона, по которому Цезарь получил в управление Цизальпийскую Галлию и Иллирик. Не позже, чем в 51 году до н. э., Публий стал легатом в армии Цезаря. Сражался на его стороне в гражданской войне, действуя из Брундизия, разбил вражеский флот и установил контроль над Иллириком. За военные заслуги получил от Цезаря консулат. В 45 году до н. э. стал проконсулом Иллирика, но действовал на этот раз менее удачно. После гибели (ru) |
| rdfs:label | Publi Vatini (tribú) (ca) Publius Vatinius (de) Publio Vatinio (es) Publio Vatinio (it) Publius Vatinius (fr) プブリウス・ウァティニウス (ja) Publius Vatinius (en) Publius Vatinius (nl) Publiusz Watyniusz (pl) Públio Vatínio (pt) Публий Ватиний (ru) Публій Ватіній (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Publius Vatinius http://d-nb.info/gnd/118804006 http://viaf.org/viaf/62345109 yago-res:Publius Vatinius wikidata:Publius Vatinius http://arz.dbpedia.org/resource/بوبليوس_فاتينيوس dbpedia-bg:Publius Vatinius dbpedia-ca:Publius Vatinius dbpedia-de:Publius Vatinius dbpedia-es:Publius Vatinius dbpedia-fr:Publius Vatinius dbpedia-he:Publius Vatinius dbpedia-hu:Publius Vatinius dbpedia-it:Publius Vatinius dbpedia-ja:Publius Vatinius dbpedia-la:Publius Vatinius dbpedia-nl:Publius Vatinius dbpedia-pl:Publius Vatinius dbpedia-pt:Publius Vatinius dbpedia-ru:Publius Vatinius dbpedia-sh:Publius Vatinius dbpedia-uk:Publius Vatinius https://global.dbpedia.org/id/4ixHZ |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Publius_Vatinius?oldid=1124607561&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Gallia_Cesare_58_aC.png |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Publius_Vatinius |
| foaf:name | Publius Vatinius (en) |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:List_of_ancient_Roman_speeches dbr:List_of_ancient_Romans dbr:List_of_battles_before_301 dbr:Bellum_Batonianum dbr:Antonia_gens dbr:Aquila_(Roman) dbr:Julius_Caesar dbr:List_of_Roman_consuls dbr:List_of_Roman_tribunes dbr:Roman–Dalmatian_wars dbr:Lex_Vatinia dbr:Publius_Servilius_Isauricus dbr:Dalmatae dbr:Antonia_(name) dbr:Siege_of_Corduba dbr:Pompeia dbr:Pompeia_gens dbr:Mastanesosus dbr:Cato_the_Younger dbr:Gaius_Licinius_Macer_Calvus dbr:Ab_urbe_condita_(Livy) dbr:Albinovana_gens dbr:42_BC dbr:47_BC dbr:Daorson dbr:First_Triumvirate dbr:Disability_in_ancient_Rome dbr:Fasti_Triumphales dbr:History_of_calendars dbr:List_of_Roman_laws dbr:Nigidius_Figulus dbr:Lucius_Vettius dbr:Quintus_Fufius_Calenus dbr:Baebia_gens dbr:Marcus_Octavius_(aedile_50_BC) dbr:Marcus_Aemilius_Lepidus_(triumvir) dbr:Tiburtia_gens dbr:Illyricum_(Roman_province) dbr:Pompeia_(wife_of_Caesar) dbr:Siege_of_Apamea dbr:Roman_Republican_governors_of_Gaul dbr:Writings_of_Cicero |
| is dbp:after of | dbr:Julius_Caesar dbr:Publius_Servilius_Isauricus |
| is dbp:before of | dbr:Julius_Caesar dbr:Marcus_Aemilius_Lepidus_(triumvir) |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Publius_Vatinius |
