Catholic social teaching

dbo:abstract

La Doctrina Social de l'Església és un cos doctrinal desenvolupat pel magisteri de l'Església Catòlica sobre temes com la riquesa i la pobresa, l'economia, les organitzacions socials i l'Estat. Es considera que els seus fonaments van ser l'encíclica Rerum Novarum, que el Papa Lleó XIII publicà el 1891, on advocava pel Distributisme econòmic i condemnava el socialisme, tot i que les seves arrels poden arribar fins als escrits de pensadors catòlics com Sant Agustí d'Hipona o Sant Tomàs d'Aquino, derivant de conceptes ja presents a la Bíblia. D'acord amb el Papa Benet XVI, el seu propòsit és "simplement ajudar a purificar la raó i a contribuir, ací i ara, al reconeixement i a l'assoliment del que és just... [L'Església] ha d'interpretar el seu paper mitjançant arguments racional i ha de despertar les energies espirituals, sense les quals la justícia... no pot afirmar-se ni prosperar". D'acord amb Joan Pau II, la seva fundació "descansa sobre el triple pilar de la dignitat humana, la solidaritat i la subsidiarietat". Aquestes preocupacions es fan ressò d'elements de la llei jueva i dels llibres profètics de l'Antic Testament, i recorda les ensenyances de Jesucrist recollides al Nou Testament, com la declaració que "tot el que feu pels meus germans, m'ho esteu fent a Mi". La doctrina social de l'Església es distingeix en les seves crítiques consistents vers les idees socials i polítiques modernes, tant de l'esquerra com de la dreta: el liberalisme, el comunisme, el feminisme, l'ateisme, el socialisme, el liberalisme, el capitalisme, el feixisme i el nazisme han estat condemnades, almenys en les seves formes pures, per diversos papes des del segle xix. (ca)
التعاليم الاجتماعية الكاثوليكية هي مجموعة التعاليم الكاثوليكية المتعلقة بمسائل كرامة الإنسان والصالح العام في المجتمع، إذ تتناول الأفكار مواضيع الظلم، ودور الدولة، وتفريع السلطة، والتنظيم الاجتماعي، والاهتمام بالعدالة الاجتماعية، وقضايا توزيع الثروة. تُعتَبر أسسها موضوعة من قبل البابا ليون الثالث عشر في منشوره البابوي «ريروم نوفاروم» في عام 1891، الذي دعا فيه إلى الأيدولوجية التوزيعية الاقتصادية، ويمكن إرجاع جذورها إلى كتابات المفكرين الكاثوليك مثل: توما الأكويني، وأوغسطينيوس، كما تُعتَبر مشتقة أيضًا من المفاهيم الموجودة في الكتاب المقدس وثقافات الشرق الأدنى القديم. ووفقًا للبابا بندكت السادس عشر، فإن التعاليم الاجتماعية الكاثوليكية: «هي ببساطة للمساعدة في تنقية العقل، وللمساهمة -هنا والآن- في قبول وتحقيق ما هو عادل....(الكنيسة) يجب أن تلعب دورها من خلال البرهان العقلاني، وعليها إيقاظ الطاقة الروحية التي بدونها لا يمكن للعدالة أن تسود وتزدهر»، ووفقًا للبابا يوحنا بولس الثاني، فإن أساسها «يرتكز على الأركان الثلاثة: كرامة الإنسان، والتضامن، وتفريع السلطة». التعاليم الاجتماعية الكاثوليكية متميزة في انتقاداتها المستمرة للأيديولوجيات الاجتماعية والسياسية الحديثة لكل من اليسار واليمين، فكل من الليبرالية، الشيوعية، النسوية، الإلحاد، الاشتراكية، الفاشية، الرأسمالية، والنازية، مدانين -على الأقل بأشكالهم الصرفة- من قبل العديد من الباباوات منذ أواخر القرن التاسع عشر. لقد حاولت العقيدة الاجتماعية الكاثوليكية دائمًا إيجاد توازن بين احترام الحرية الإنسانية -بما في ذلك الحق في الملكية الخاصة والتبعية، وبين الاهتمام بالمجتمع كله -بما في ذلك الأضعف منه والأفقر. (ar)
Sociální nauka křesťanských církví vznikla koncem 19. století v římskokatolické církvi jako odpověď na velké společenské změny, spojené s industrializací a bídou dělnických rodin. Vycházela z přesvědčení, že hospodářství má sloužit člověku a společnosti, a ne naopak. Proto se hospodářství nemůže řídit jen volnou soutěží, jak se domnívali liberálové. Na druhé straně ani zneužívání majetku nemůže být důvodem k revolučnímu zrušení soukromého vlastnictví, jak se domnívali socialisté. Podobné myšlenky se objevily i v protestantských a později i pravoslavných církvích. Někdy se hovoří také o sociální etice nebo etice společnosti. (cs)
Die katholische Soziallehre bezeichnet die Gesamtheit an Aussagen der römisch-katholischen Kirche über den Bereich des menschlichen Soziallebens. Sie baut lehramtlich auf den päpstlichen Sozialenzykliken auf (siehe auch: Liste wichtiger Sozialenzykliken). Die katholische Soziallehre befasst sich mit Funktionsweise und Determinanten menschlichen Zusammenlebens sowie den Mitteln, um bestimmte Zielsetzungen zu erreichen. Soziale Zusammenhänge werden empirisch untersucht und theologisch-ethisch reflektiert, sodass praktische Konsequenzen abgeleitet werden können. Damit überschneidet sie sich mit den verschiedenen Sozialwissenschaften. Erkenntnisquelle ist neben der Vernunft auch die christliche Offenbarung. Grundsätzlich geht die katholische Soziallehre davon aus, dass aufgrund dieser beiden Erkenntnisquellen eine Einsicht in die „Ordnung der Dinge“ oder den Ordo Socialis als „Soziale Ordnung“ möglich ist. Eine Annäherung der tatsächlichen Verhältnisse an die Sozialprinzipien wird durch Anwendung bestimmter Tugenden angestrebt. Gemeinsam mit den ethischen Aussagen anderer christlicher Konfessionen wird die katholische Soziallehre als christliche Sozialethik bezeichnet. Unter diesem Namen firmiert das Fach auch an den katholischen Fakultäten der meisten Universitäten. (de)
La katolika sociala doktrino formas la tuto de la instruaj dokumentoj de la katolika eklezio. Precipe ĝin difinas la papaj enciklikoj pri socialaj aferoj, la tiel nomataj enciklikoj, kaj la koncilioj de la katolikaj episkopoj. Speciala konsilantaro por justeco kaj paco ("iustitia et pax") ellaboras la doktrinon. Principoj de la katolika sociala doktrino estas personeco, solidareco kaj subsidiareco. Do, la Katolika Sociala Doktrino ampleksas principojn, instruojn kaj direktivojn emanitajn de la Katolika Eklezio celantajn solvi, laŭ la pensmaniero de la Evangelio, la socialajn problemojn. Ĝi formiĝis per diversaj laŭjarcentaj dokumentoj, aparte niaepokaj. Proponindas al la konsidero almenaŭ la precipaj kiuj kontribuis al kreiĝo de tiu teoria kaj praktika sistemo devenanta samtempe el la prihomaj sciencoj kaj teologio. (eo)
Catholic social teaching, commonly abbreviated CST, is an area of Catholic doctrine concerning matters of human dignity and the common good in society. The ideas address oppression, the role of the state, subsidiarity, social organization, concern for social justice, and issues of wealth distribution. Its foundations are widely considered to have been laid by Pope Leo XIII's 1891 encyclical letter Rerum novarum, which advocated economic distributism. Its roots can be traced to the writings of Catholic theologians such as St. Thomas Aquinas and St. Augustine of Hippo. It is also derived from concepts present in the Bible and cultures of the ancient Near East. According to Pope John Paul II, the foundation of social justice "rests on the threefold cornerstones of human dignity, solidarity and subsidiarity". According to Pope Benedict XVI, its purpose "is simply to help purify reason and to contribute, here and now, to the acknowledgment and attainment of what is just... [The church] has to play her part through rational argument and she has to reawaken the spiritual energy without which justice ... cannot prevail and prosper." Pope Francis, in the words of Cardinal Walter Kasper, made mercy "the key word of his pontificate, ... (while) Scholastic theology has neglected this topic and turned it into a mere subordinate theme of justice." Catholic social teaching is distinctive in its consistent critiques of modern social and political ideologies both of the left and of the right: liberalism, communism, anarchism, feminism, atheism, socialism, fascism, capitalism, and Nazism have all been condemned, at least in their pure forms, by several popes since the late nineteenth century. Catholic social doctrine has always tried to find an equilibrium between respect for human liberty, including the right to private property and subsidiarity, and concern for the whole society, including the weakest and poorest. However, it is explicitly both anti-capitalist and anti-socialist, with John Paul II stressing the incompability of Catholic doctrine with capitalism: Catholic social doctrine is not a surrogate for capitalism. In fact, although decisively condemning “socialism,” the church, since Leo XIII’s Rerum Novarum, has always distanced itself from capitalistic ideology, holding it responsible for grave social injustices. In Quadragesimo Anno Pius XI, for his part, used clear and strong words to stigmatize the international imperialism of money. (en)
La doctrine sociale de l'Église catholique (ou DSE) est, selon l'Église catholique, une « doctrine destinée à guider la conduite de la personne ». Son avènement est en général associé à la parution de l'encyclique Rerum Novarum du pape Léon XIII, en 1891, mais la dénomination entendue dans son sens actuel se trouve sous la plume du pape Pie XI, dans l'encyclique Quadragesimo Anno (1931). En 2004, elle fait l'objet d'une synthèse systématique et exhaustive, sous la forme d'un Compendium de la doctrine sociale de l'Église, à l'initiative du conseil pontifical Justice et Paix. (fr)
La doctrina social de la Iglesia es el conjunto de enseñanzas sociales que la Iglesia católica llama a practicar a cualquier cristiano o persona de cualquier origen y lugar, fundado en el Evangelio, en el Magisterio y en la Tradición. El Compendio de la doctrina social de la Iglesia y el Catecismo de la Iglesia católica la definen como: "cuerpo doctrinal renovado, que se va articulando a medida que la Iglesia en la plenitud de la palabra de Dios revelada por Jesucristo y mediante la asistencia del Espíritu Santo, lee los hechos según se desenvuelven en el curso de la historia". (es)
Ajaran sosial Katolik adalah kumpulan doktrin yang dikembangkan oleh Gereja Katolik mengenai persoalan keadilan sosial, menyangkut isu-isu kemiskinan dan kesejahteraan, ekonomi, organisasi sosial, serta peranan negara. Fondasinya secara luas dianggap telah diletakkan oleh Rerum novarum—suatu ensiklik yang dikeluarkan oleh Paus Leo XIII pada tahun 1891—yang mana menganjurkan ekonomi dan mengecam kapitalisme maupun sosialisme. Namun akar dari ajaran ini dapat ditelusuri dari tulisan-tulisan para pemikir Katolik seperti St. Thomas Aquinas dan St. Agustinus dari Hippo, juga berasal dari konsep-konsep yang terdapat dalam Kitab Suci dan budaya-budaya Timur Dekat Kuno. Menurut Paus Benediktus XVI, tujuan sesungguhnya adalah "untuk membantu memurnikan akal budi dan untuk berkontribusi, di sini dan saat ini, pada pengakuan dan pencapaian dari apa yang adil. ... [Gereja] harus memainkan perannya melalui argumen rasional dan harus membangkitkan kembali energi rohani yang mana tanpanya keadilan ... tidak dapat unggul dan berhasil baik".Menurut Paus Yohanes Paulus II, dasarnya "bertumpu pada pilar-pilar rangkap tiga martabat manusia, solidaritas, dan subsidiaritas". Keprihatinan ini menggemakan unsur-unsur hukum Yahudi dan kitab para nabi dalam Perjanjian Lama, serta memanggil kembali ajaran-ajaran Yesus Kristus yang tercatat dalam Perjanjian Baru, misalnya pernyataan-Nya bahwa "sesungguhnya segala sesuatu yang kamu lakukan untuk salah seorang dari saudara-Ku yang paling hina ini, kamu telah melakukannya untuk Aku." Ajaran sosial Katolik dipandang khas karena kritik-kritiknya yang konsisten terhadap ideologi-ideologi politik dan sosial modern baik yang beraliran kiri maupun kanan: liberalisme, komunisme, feminisme, ateisme, sosialisme, fasisme, kapitalisme, dan Nazisme yang mana semuanya telah dikecam, setidaknya dalam bentuk-bentuknya yang murni, oleh beberapa paus sejak akhir abad ke-19. Doktrin sosial Katolik dianggap telah selalu berupaya untuk menemukan suatu keseimbangan antara keprihatinan bagi seluruh masyarakat, khususnya bagi mereka yang paling lemah dan miskin, serta penghormatan atas kebebasan manusia termasuk hak atas . (in)
La dottrina sociale della Chiesa Cattolica è l'insieme di principi, teorie, insegnamenti e direttive emanate dalla Chiesa cattolica in relazione ai problemi di natura sociale ed economica del mondo contemporaneo. (it)
De sociale leer van de Katholieke Kerk is een verzameling leerstellingen en ontwikkeld door de Katholieke Kerk over vragen als armoede en rijkdom, de economie, sociale instituties en de rol van de staat. De katholieke sociale leer begon vorm te krijgen in de tweede helft van de 19e eeuw. Algemeen wordt aangenomen dat de katholieke sociale leer als herkenbaar en eigenstandig systeem is ontstaan met de publicatie, door paus Leo XIII, van de encycliek Rerum Novarum (Lat.: Over nieuwe dingen) in 1891. In 2004 verscheen het Compendium van de sociale leer van de Kerk dat een overzicht geeft van de standpunten van de Kerk in deze materie. Volgens paus Benedictus XVI is het doel van de katholieke sociale leer om de rede te zuiveren en om hier en nu bij te dragen aan het erkennen en bereiken van wat juist is. Volgens paus Johannes Paulus II vormen menselijke waardigheid, solidariteit en subsidiariteit de hoekstenen van de katholieke sociale leer. Deze fundamenten vinden op hun beurt weer hun oorsprong in de joodse wet, de boeken van de oudtestamentische profeten en de lessen van Jezus Christus uit het Nieuwe Testament. De katholieke sociale leer staat bekend om de kritiek op moderne sociale en politieke ideologieën als het liberalisme, het socialisme, het communisme, het libertarisme, het kapitalisme en het nationaalsocialisme die de pausen in de loop der jaren hebben geleverd. (nl)
Katolicka nauka społeczna (KNS) – nauczanie Kościoła katolickiego w kwestiach odnoszących się do zbiorowych problemów społeczności lub też całej ludzkości. Nauczanie to może być przedstawiane pod trzema określeniami: „społeczna nauka Kościoła” lub „doktryna społeczna Kościoła” oraz „nauczanie społeczne Kościoła”. Powstanie nauki społecznej Kościoła jest związane z encykliką Leona XIII Rerum novarum, która była odpowiedzią na zachodzące w XIX wieku przemiany społeczno-polityczne związane z powstaniem nowoczesnych społeczeństw. (pl)
Romersk-katolsk sociallära är den romersk-katolska kyrkans samling av doktriner med avseende på frihet, social rättvisa och samhällsekonomi. Enligt påve Johannes Paulus II utgör grunden för katolsk sociallära "mänsklig värdighet, solidaritet och subsidiaritet". Framväxten av katolsk sociallära präglas av försök att finna balans mellan angelägenhet för hela samhället, särskilt de svaga och utsatta, och respekt för mänsklig frihet, inklusive privat äganderätt. Som uttryck för den katolska socialläran räknas en rad skrivelser av påvarna alltifrån Leo XIII. Det mest samlade och auktoritativa uttrycket för katolsk sociallära är Andra Vatikankonciliets pastoralkonstitution Gaudium et spes, utfärdad 1965. (sv)
Doutrina Social da Igreja (DSI) é o conjunto de ensinamentos contidos na doutrina da Igreja Católica, consoante ao Magistério da Igreja Católica e constante de dezenove encíclicas (até a Laudato si', de 2015, da autoria do Papa Francisco) e de pronunciamentos papais inseridos na tradição multissecular, que versa sobre a dignidade humana e sobre o bem comum na vida em sociedade. Conquanto suas origens remontem a Santo Agostinho e São Tomás de Aquino, e mesmo aos primeiros tempos do cristianismo — ou aos preceitos bíblicos e ensinamentos apostólicos, desta vez, à luz também de sua dimensão social —, é de costume atribuir ao Papa Leão XIII e à sua Rerum Novarum (primeira entre as dezenove encíclicas referidas, publicada em 1891) o início da Doutrina Social da Igreja em seu sentido estrito. Têm esses ensinamentos a finalidade de fixar princípios, critérios e diretrizes gerais no que toca à organização política e social dos povos e nações. Trata-se de um convite à ação. A finalidade da Doutrina Social da Igreja é "levar os homens a corresponderem, com o auxílio também da reflexão racional e das ciências humanas, à sua vocação de construtores responsáveis da sociedade terrena". A Doutrina Social da Igreja foi enriquecida pela contribuição dos Padres da Igreja, de teólogos e canonistas da Idade Média e de pensadores e filósofos católicos dos tempos modernos. Porém, conforme com o que estabeleceu o Catecismo da Igreja Católica, "a doutrina social da Igreja se desenvolveu no século XIX por ocasião do encontro do Evangelho com a sociedade industrial moderna, suas novas estruturas para a produção de bens de consumo, sua nova concepção da sociedade, do Estado e da autoridade, suas novas formas de trabalho e de propriedade." No entender da Doutrina, "a norma fundamental do Estado deve ser a prossecução da justiça e que a finalidade de uma justa ordem social é garantir a cada um, no respeito ao princípio da subsidiariedade, a própria parte nos bens comuns". Por meio das encíclicas e de pronunciamentos pontifícios, a Doutrina Social da Igreja aborda vários temas fundamentais, como a pessoa humana, a sua dignidade e os seus direitos […] suas liberdades; […] a família, sua vocação e seus direitos; a inserção e a participação responsável de cada homem na vida social"; a promoção da paz; o sistema econômico e a iniciativa privada; o papel do Estado; o trabalho humano; a comunidade política; "o bem comum, e sua promoção no respeito dos princípios da solidariedade e dasubsidiariedade; o destino universal dos bens da natureza, e o cuidado com a preservação e a defesa do meio ambiente; o desenvolvimento integral de cada pessoa e também dos povos; o primado da justiça, e também o da caridade". A existência da Doutrina Social da Igreja não implica, no entanto, a participação do clero na política. A atividade política é expressamente proibida pela Igreja, excepto em situações de urgência, haja vista que a missão de melhorar e "animar as realidades temporais" — nomeadamente, mediante a participação política e o cumprimento dos deveres cívicos — é atribuição confiada aos leigos. A hierarquia eclesiástica, portanto, "não está no negócio de formar ou dirigir governos", ou no de escolher regimes políticos; sua atribuição é outra: ela está, sim, "no negócio de formar as pessoas que conseguirão montar e dirigir aqueles governos em que a liberdade conduza à verdadeira realização humana". (pt)
Социа́льное уче́ние Римско-католи́ческой це́ркви представляет собой корпус доктринальных текстов в католичестве, в которых обсуждаются вопросы социальной справедливости, включая бедность и богатство, экономики, социальной организации и роль государства. Считается, что его основания были заложены папой Львом XIII в энциклике Rerum Novarum (1891), в которой отстаивался экономический дистрибутизм, осуждались капитализм и социализм, хотя своими корнями это учение уходит в работы таких католических авторов, как Фома Аквинский и Аврелий Августин. Оно также восходит к концепциям, присутствующим в Библии и культуре Древнего Ближнего Востока. Согласно папе Бенедикту XVI, католическое социальное учение «просто желает внести вклад в очищение разума и помочь в том, чтобы признать, а затем и осуществить, здесь и сейчас, то, что является справедливым. …[Церковь] обязана вступить в эту борьбу [за справедливость] путём рационального аргументирования, и её долг — пробудить духовные силы, без которых справедливость… не может утвердиться и процветать». Согласно папе Иоанну Павлу II, основания этого учения «покоится на трехчастном основании — человеческом достоинстве, солидарности и субсидиарности». Всё это отражает элементы еврейского закона и пророческих книг Ветхого Завета, а также учение Иисуса Христа, зафиксированное в Новом Завете (например, его утверждение, что «так как вы сделали это одному из сих братьев Моих меньших, то сделали Мне». Отличительной чертой католического социального учения является последовательная критика модерна, социальной и политической идеологии как левых, так и правых: либерализм, коммунизм, феминизм, атеизм социализм,, фашизм, капитализм и нацизм были осуждены (как минимум в их чистых формах) несколькими папами с конца XIX века. Католическое социальное учение всегда пыталось найти равновесие между заботой обо всём обществе, особенно о самых слабых и бедных, с одной стороны, и уважением к человеческой свободе, включая право на частную собственность, с другой. (ru)
Соціальне вчення Католицької Церкви, соціальна доктрина Католицької Церкви — корпус доктринальних текстів Католицької Церкви, де розкрите питання соціальної справедливості, включаючи жебрацтво (бідність) і заможність (матеріальне багатство), економіки, соціальної організації та роль держави. Заснуване Папою Левом XIII в енцикліці Rerum Novarum (1891), в якій відстоювано економічний дістрібутізм, засуджено капіталізм і соціалізм, бере початки від праць Фоми Аквінського й Аврелія Августина. Бере початки з концепцій присутніх у Біблії й культурі Стародавнього Близького Сходу. Згідно Папи Бенедикта XVI, католицьке соціальне вчення «просто бажає внести вклад в очищення розуму й допомогти в тому, щоби визнати, а потім і здійснити, тут і зараз, те, що є справедливим. … [Церква] зобов'язана вступити в цю боротьбу [за справедливість] шляхом раціонального аргументування, і її борг — пробудити духовні сили, без яких справедливість … не може затвердитися й квітнути». Згідно Папи Іоанна Павла II, підстава цього вчення «спочиває на троїчній основі — людська гідність, солідарність та субсидіарність». Все це відображає елементи юдейського закону і пророчих книг Старого Завіту, а також вчення Ісуса Христа, зафіксоване в Новому Завіті (наприклад, у твердженні, що «так як ви зробили одному з найменших цих братів Моїх, те вчинили Мені». Відмінною рисою католицького соціального вчення є послідовна критика модерну, соціальної та політичної ідеології як лівих, так і правих: лібералізм, комунізм, фемінізм, атеїзм, соціалізм, фашизм, капіталізм і нацизм були засуджені декількома Папами з кінця XIX століття. Католицьке соціальне вчення завжди намагалося знайти рівновагу між турботою про все суспільство, особливо про найслабших і бідних, з одного боку, і повагою до людської свободи, включаючи право на приватну власність, з іншого боку. (uk)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

Sociální nauka křesťanských církví vznikla koncem 19. století v římskokatolické církvi jako odpověď na velké společenské změny, spojené s industrializací a bídou dělnických rodin. Vycházela z přesvědčení, že hospodářství má sloužit člověku a společnosti, a ne naopak. Proto se hospodářství nemůže řídit jen volnou soutěží, jak se domnívali liberálové. Na druhé straně ani zneužívání majetku nemůže být důvodem k revolučnímu zrušení soukromého vlastnictví, jak se domnívali socialisté. Podobné myšlenky se objevily i v protestantských a později i pravoslavných církvích. Někdy se hovoří také o sociální etice nebo etice společnosti. (cs)
La doctrine sociale de l'Église catholique (ou DSE) est, selon l'Église catholique, une « doctrine destinée à guider la conduite de la personne ». Son avènement est en général associé à la parution de l'encyclique Rerum Novarum du pape Léon XIII, en 1891, mais la dénomination entendue dans son sens actuel se trouve sous la plume du pape Pie XI, dans l'encyclique Quadragesimo Anno (1931). En 2004, elle fait l'objet d'une synthèse systématique et exhaustive, sous la forme d'un Compendium de la doctrine sociale de l'Église, à l'initiative du conseil pontifical Justice et Paix. (fr)
La doctrina social de la Iglesia es el conjunto de enseñanzas sociales que la Iglesia católica llama a practicar a cualquier cristiano o persona de cualquier origen y lugar, fundado en el Evangelio, en el Magisterio y en la Tradición. El Compendio de la doctrina social de la Iglesia y el Catecismo de la Iglesia católica la definen como: "cuerpo doctrinal renovado, que se va articulando a medida que la Iglesia en la plenitud de la palabra de Dios revelada por Jesucristo y mediante la asistencia del Espíritu Santo, lee los hechos según se desenvuelven en el curso de la historia". (es)
La dottrina sociale della Chiesa Cattolica è l'insieme di principi, teorie, insegnamenti e direttive emanate dalla Chiesa cattolica in relazione ai problemi di natura sociale ed economica del mondo contemporaneo. (it)
Katolicka nauka społeczna (KNS) – nauczanie Kościoła katolickiego w kwestiach odnoszących się do zbiorowych problemów społeczności lub też całej ludzkości. Nauczanie to może być przedstawiane pod trzema określeniami: „społeczna nauka Kościoła” lub „doktryna społeczna Kościoła” oraz „nauczanie społeczne Kościoła”. Powstanie nauki społecznej Kościoła jest związane z encykliką Leona XIII Rerum novarum, która była odpowiedzią na zachodzące w XIX wieku przemiany społeczno-polityczne związane z powstaniem nowoczesnych społeczeństw. (pl)
التعاليم الاجتماعية الكاثوليكية هي مجموعة التعاليم الكاثوليكية المتعلقة بمسائل كرامة الإنسان والصالح العام في المجتمع، إذ تتناول الأفكار مواضيع الظلم، ودور الدولة، وتفريع السلطة، والتنظيم الاجتماعي، والاهتمام بالعدالة الاجتماعية، وقضايا توزيع الثروة. تُعتَبر أسسها موضوعة من قبل البابا ليون الثالث عشر في منشوره البابوي «ريروم نوفاروم» في عام 1891، الذي دعا فيه إلى الأيدولوجية التوزيعية الاقتصادية، ويمكن إرجاع جذورها إلى كتابات المفكرين الكاثوليك مثل: توما الأكويني، وأوغسطينيوس، كما تُعتَبر مشتقة أيضًا من المفاهيم الموجودة في الكتاب المقدس وثقافات الشرق الأدنى القديم. (ar)
La Doctrina Social de l'Església és un cos doctrinal desenvolupat pel magisteri de l'Església Catòlica sobre temes com la riquesa i la pobresa, l'economia, les organitzacions socials i l'Estat. Es considera que els seus fonaments van ser l'encíclica Rerum Novarum, que el Papa Lleó XIII publicà el 1891, on advocava pel Distributisme econòmic i condemnava el socialisme, tot i que les seves arrels poden arribar fins als escrits de pensadors catòlics com Sant Agustí d'Hipona o Sant Tomàs d'Aquino, derivant de conceptes ja presents a la Bíblia. (ca)
Die katholische Soziallehre bezeichnet die Gesamtheit an Aussagen der römisch-katholischen Kirche über den Bereich des menschlichen Soziallebens. Sie baut lehramtlich auf den päpstlichen Sozialenzykliken auf (siehe auch: Liste wichtiger Sozialenzykliken). Gemeinsam mit den ethischen Aussagen anderer christlicher Konfessionen wird die katholische Soziallehre als christliche Sozialethik bezeichnet. Unter diesem Namen firmiert das Fach auch an den katholischen Fakultäten der meisten Universitäten. (de)
Catholic social teaching, commonly abbreviated CST, is an area of Catholic doctrine concerning matters of human dignity and the common good in society. The ideas address oppression, the role of the state, subsidiarity, social organization, concern for social justice, and issues of wealth distribution. Its foundations are widely considered to have been laid by Pope Leo XIII's 1891 encyclical letter Rerum novarum, which advocated economic distributism. Its roots can be traced to the writings of Catholic theologians such as St. Thomas Aquinas and St. Augustine of Hippo. It is also derived from concepts present in the Bible and cultures of the ancient Near East. (en)
La katolika sociala doktrino formas la tuto de la instruaj dokumentoj de la katolika eklezio. Precipe ĝin difinas la papaj enciklikoj pri socialaj aferoj, la tiel nomataj enciklikoj, kaj la koncilioj de la katolikaj episkopoj. Speciala konsilantaro por justeco kaj paco ("iustitia et pax") ellaboras la doktrinon. Principoj de la katolika sociala doktrino estas personeco, solidareco kaj subsidiareco. Do, la Katolika Sociala Doktrino ampleksas principojn, instruojn kaj direktivojn emanitajn de la Katolika Eklezio celantajn solvi, laŭ la pensmaniero de la Evangelio, la socialajn problemojn. Ĝi formiĝis per diversaj laŭjarcentaj dokumentoj, aparte niaepokaj. (eo)
Ajaran sosial Katolik adalah kumpulan doktrin yang dikembangkan oleh Gereja Katolik mengenai persoalan keadilan sosial, menyangkut isu-isu kemiskinan dan kesejahteraan, ekonomi, organisasi sosial, serta peranan negara. Fondasinya secara luas dianggap telah diletakkan oleh Rerum novarum—suatu ensiklik yang dikeluarkan oleh Paus Leo XIII pada tahun 1891—yang mana menganjurkan ekonomi dan mengecam kapitalisme maupun sosialisme. Namun akar dari ajaran ini dapat ditelusuri dari tulisan-tulisan para pemikir Katolik seperti St. Thomas Aquinas dan St. Agustinus dari Hippo, juga berasal dari konsep-konsep yang terdapat dalam Kitab Suci dan budaya-budaya Timur Dekat Kuno. (in)
De sociale leer van de Katholieke Kerk is een verzameling leerstellingen en ontwikkeld door de Katholieke Kerk over vragen als armoede en rijkdom, de economie, sociale instituties en de rol van de staat. De katholieke sociale leer begon vorm te krijgen in de tweede helft van de 19e eeuw. Algemeen wordt aangenomen dat de katholieke sociale leer als herkenbaar en eigenstandig systeem is ontstaan met de publicatie, door paus Leo XIII, van de encycliek Rerum Novarum (Lat.: Over nieuwe dingen) in 1891. In 2004 verscheen het Compendium van de sociale leer van de Kerk dat een overzicht geeft van de standpunten van de Kerk in deze materie. (nl)
Doutrina Social da Igreja (DSI) é o conjunto de ensinamentos contidos na doutrina da Igreja Católica, consoante ao Magistério da Igreja Católica e constante de dezenove encíclicas (até a Laudato si', de 2015, da autoria do Papa Francisco) e de pronunciamentos papais inseridos na tradição multissecular, que versa sobre a dignidade humana e sobre o bem comum na vida em sociedade. Conquanto suas origens remontem a Santo Agostinho e São Tomás de Aquino, e mesmo aos primeiros tempos do cristianismo — ou aos preceitos bíblicos e ensinamentos apostólicos, desta vez, à luz também de sua dimensão social —, é de costume atribuir ao Papa Leão XIII e à sua Rerum Novarum (primeira entre as dezenove encíclicas referidas, publicada em 1891) o início da Doutrina Social da Igreja em seu sentido estrito. (pt)
Социа́льное уче́ние Римско-католи́ческой це́ркви представляет собой корпус доктринальных текстов в католичестве, в которых обсуждаются вопросы социальной справедливости, включая бедность и богатство, экономики, социальной организации и роль государства. Считается, что его основания были заложены папой Львом XIII в энциклике Rerum Novarum (1891), в которой отстаивался экономический дистрибутизм, осуждались капитализм и социализм, хотя своими корнями это учение уходит в работы таких католических авторов, как Фома Аквинский и Аврелий Августин. Оно также восходит к концепциям, присутствующим в Библии и культуре Древнего Ближнего Востока. (ru)
Romersk-katolsk sociallära är den romersk-katolska kyrkans samling av doktriner med avseende på frihet, social rättvisa och samhällsekonomi. Enligt påve Johannes Paulus II utgör grunden för katolsk sociallära "mänsklig värdighet, solidaritet och subsidiaritet". (sv)
Соціальне вчення Католицької Церкви, соціальна доктрина Католицької Церкви — корпус доктринальних текстів Католицької Церкви, де розкрите питання соціальної справедливості, включаючи жебрацтво (бідність) і заможність (матеріальне багатство), економіки, соціальної організації та роль держави. Заснуване Папою Левом XIII в енцикліці Rerum Novarum (1891), в якій відстоювано економічний дістрібутізм, засуджено капіталізм і соціалізм, бере початки від праць Фоми Аквінського й Аврелія Августина. Бере початки з концепцій присутніх у Біблії й культурі Стародавнього Близького Сходу. (uk)

rdfs:seeAlso

is dbo:ideology of

is dbo:wikiPageRedirects of

is dbp:ideology of

Catholic social teaching (original) (raw)