كان يُمارَس التعذيب خلال حرب استقلال الجزائر (1954 - 1962م) على السكان الجزائريين وحتى الفرنسيين من قِبَل القوات العسكرية الاستعمارية التي ضَمَّت الجيش الفرنسي، وقوات الشرطة، ومنظمة الجيش السرّي. واستنادًا للمؤرخ الفرنسي بيير فيدال-نوكيه فقد كان هناك «مئات الآلاف من حالات التعذيب» التي مارسها الجيش الفرنسي. بعد انتهاء الحرب عام 1962م، بدأت الدولة الفرنسية بإصدار مجموعة من قرارات العفو التي شَمِلَت جميع جرائم الحرب التي ارتُكِبَت خلال حرب الجزائر؛ بالتالي لم يُقَدَّم أي شخص للعدالة لارتكابه تلك الجرائم. (ar)
La torturo dum la milito de Alĝerio estis praktikata sur la alĝeriaj kaj francaj loĝantoj fare de la koloniaj fortoj (la franca armeo, ties anstataŭantaj harkioj, la sekreta armita organizaĵo (OAS), la barbuzoj, la polico kaj eĉ koloniantoj) laŭ skalo, kiu laŭ iuj historiistoj kiaj Pierre Vidal-Naquet, frapis milcentojn da alĝerianoj. Ĝi estis uzata ankaŭ kontraŭ harkioj, araboj kaj nigrapieduloj fare de la Fronto por nacia liberiĝo (FNL) kaj de la Armeo por nacia liberiĝo (ANL), sed nek kun la sama sistemigo nek laŭ la sama skalo. La polica torturo ekzistis jam vaste en norda Afriko antaŭ la ribelego de 1954, kiel atestas la atentigo lanĉita, ekde tiu dato, de la verkisto François Mauriac. Ĝi estis sisteme uzata dum la koloniado de la lando, aparte dum la kampanjo de , sed ĝi fariĝis firmigita kaj instituciigita kiel militarmilon de la armeo, kiu ricevis ĉiujn povojn, okaze de la « », kiu estis, en 1957, « neretroirebla punkto » pri tio. Tamen, la paso al totala milito kaj al sistemigo de torturo antaŭis la jaron 1957, kiu estas laŭ la tezo de Raphaëlle Branche, la alveno kiel estro de la stabo de Alĝero de generalo Raoul Salan en decembro 1956. Amnestia leĝo estis voĉdonita la 31-an de julio 1968 konfirmante la du dekretojn de la 22-a de marto 1962 temas pri la tuto de la deliktoj faritaj en Alĝerio. Tiu leĝo en sia artikolo 1 diras « Estas plenrajte amnestiataj ĉiuj deliktoj faritaj en rilato kun la eventoj en Alĝerio. Estas konsiderataj faritaj en rilato kun la milito de Alĝerio ĉiuj deliktoj faritaj de militistoj servantaj en Alĝerio. ». (eo)
Praktik penyiksaan berlangsung pada masa Perang Kemerdekaan Aljazair (1954–1962) dan dilakukan oleh Angkatan Bersenjata Prancis maupun oleh lawannya, . Sejarawan Prancis memperkirakan bahwa terdapat "ratusan ribu kejadian penyiksaan" oleh militer Prancis di Aljazair. Di sisi lain, untuk membalas tindakan penyiksaan oleh Prancis, Front Pembebasan Nasional Aljazair menyiksa orang-orang Aljazair yang pro-Prancis atau yang tidak mendukung pihak manapun. (in)
La torture a été pratiquée pendant la guerre d'Algérie sur les populations algérienne et française par les forces coloniales (l'armée française, l'OAS, les forces de police, les barbouzes) dans des proportions qui, selon des historiens comme Pierre Vidal-Naquet, concerneraient des centaines de milliers d'Algériens. La torture a aussi été employée sur des harkis, des indigènes et des Pieds-Noirs et au sein de leurs membres, notamment lors de la bleuite, par le FLN et l'ALN, mais pas avec le même systématisme ni dans les mêmes proportions. La torture policière existait déjà largement en Afrique du Nord avant l’insurrection de 1954, comme en témoigne la mise en garde lancée, dès cette date, par l'écrivain François Mauriac. Elle avait été systématiquement utilisée lors de la colonisation du pays, notamment lors de la campagne du général Bugeaud, mais elle fut consacrée et institutionnalisée comme arme de guerre par l'armée, qui a reçu tous les pouvoirs lors de la bataille d'Alger. Celle-ci fut en 1957 un point de non-retour à cet égard. Toutefois, le passage à la guerre totale et à la systématisation de la torture précède l'année 1957 et correspond, selon la thèse de Raphaëlle Branche, à l’arrivée à la tête de l’état-major d’Alger du général Raoul Salan en décembre 1956. Une loi votée le 31 juillet 1968 en confirmation des deux décrets du 22 mars 1962 amnistie l'ensemble des infractions commises en Algérie par l'armée française et ses partisans. Cette loi prévoit dans son article 1 que « Sont amnistiées de plein droit toutes infractions commises en relation avec les événements d'Algérie. Sont réputées commises en relation avec la guerre d'Algérie toutes infractions commises par des militaires servant en Algérie ». Cette loi empêche les victimes de poursuivre au pénal mais théoriquement pas au civil, bien que cette interprétation de la loi ait été remise en cause par divers juristes, dont William Bourdon. Celui-ci estime que cette loi « s'oppose aux principes du droit international selon lesquels l'amnistie ne peut être accordée aux auteurs de violations des droits de l'homme les plus graves tant que les victimes n'ont pas obtenu justice par une voie de recours efficace ». (fr)
Elements of both sides in the Algerian War—the French Armed Forces and the opposing Algerian National Liberation Front (FLN)—used deliberate torture during that conflict (1954–1962), creating an ongoing public controversy. Pierre Vidal-Naquet, a French historian, estimated that there were "hundreds of thousands of instances of torture" by the French military in Algeria. The FLN engaged in the use of torture against pro-French and uncommitted members of the Algerian population in retaliation for the French's use of torture. (en)
كان يُمارَس التعذيب خلال حرب استقلال الجزائر (1954 - 1962م) على السكان الجزائريين وحتى الفرنسيين من قِبَل القوات العسكرية الاستعمارية التي ضَمَّت الجيش الفرنسي، وقوات الشرطة، ومنظمة الجيش السرّي. واستنادًا للمؤرخ الفرنسي بيير فيدال-نوكيه فقد كان هناك «مئات الآلاف من حالات التعذيب» التي مارسها الجيش الفرنسي. بعد انتهاء الحرب عام 1962م، بدأت الدولة الفرنسية بإصدار مجموعة من قرارات العفو التي شَمِلَت جميع جرائم الحرب التي ارتُكِبَت خلال حرب الجزائر؛ بالتالي لم يُقَدَّم أي شخص للعدالة لارتكابه تلك الجرائم. (ar)
Praktik penyiksaan berlangsung pada masa Perang Kemerdekaan Aljazair (1954–1962) dan dilakukan oleh Angkatan Bersenjata Prancis maupun oleh lawannya, . Sejarawan Prancis memperkirakan bahwa terdapat "ratusan ribu kejadian penyiksaan" oleh militer Prancis di Aljazair. Di sisi lain, untuk membalas tindakan penyiksaan oleh Prancis, Front Pembebasan Nasional Aljazair menyiksa orang-orang Aljazair yang pro-Prancis atau yang tidak mendukung pihak manapun. (in)
Elements of both sides in the Algerian War—the French Armed Forces and the opposing Algerian National Liberation Front (FLN)—used deliberate torture during that conflict (1954–1962), creating an ongoing public controversy. Pierre Vidal-Naquet, a French historian, estimated that there were "hundreds of thousands of instances of torture" by the French military in Algeria. The FLN engaged in the use of torture against pro-French and uncommitted members of the Algerian population in retaliation for the French's use of torture. (en)
La torturo dum la milito de Alĝerio estis praktikata sur la alĝeriaj kaj francaj loĝantoj fare de la koloniaj fortoj (la franca armeo, ties anstataŭantaj harkioj, la sekreta armita organizaĵo (OAS), la barbuzoj, la polico kaj eĉ koloniantoj) laŭ skalo, kiu laŭ iuj historiistoj kiaj Pierre Vidal-Naquet, frapis milcentojn da alĝerianoj. Ĝi estis uzata ankaŭ kontraŭ harkioj, araboj kaj nigrapieduloj fare de la Fronto por nacia liberiĝo (FNL) kaj de la Armeo por nacia liberiĝo (ANL), sed nek kun la sama sistemigo nek laŭ la sama skalo. (eo)
La torture a été pratiquée pendant la guerre d'Algérie sur les populations algérienne et française par les forces coloniales (l'armée française, l'OAS, les forces de police, les barbouzes) dans des proportions qui, selon des historiens comme Pierre Vidal-Naquet, concerneraient des centaines de milliers d'Algériens. La torture a aussi été employée sur des harkis, des indigènes et des Pieds-Noirs et au sein de leurs membres, notamment lors de la bleuite, par le FLN et l'ALN, mais pas avec le même systématisme ni dans les mêmes proportions. (fr)
