Marily Argyrokastriti - Academia.edu (original) (raw)
Conference Presentations by Marily Argyrokastriti
Selfies are assumingly the medium of transmitting into the world our identity and subjective view... more Selfies are assumingly the medium of transmitting into the world our identity and subjective viewing. The instagrammers though, have become a commodity through the branding of themselves, instead of being one person's eye into the world, or the marking of a personality in time, as self portraits once were. The specific aesthetics they promote have become an Instagramism as Lev Manovic puts it in his latest book on the Instagram, in the same way as we would talk about Impressionism or Surrealism a solid imagery that is, corresponding to specific iconological and formalistic norms. The mediated self and the making of subjectivity go a long way back, in the process of hominisation and the intersection of becoming a subject and technics (Stiegler). This ontological analysis of subjectivity corresponds psychoanalytically also to the Mirror Stage (Lacan) with the Mirror being a technema, a technological achievement (P. Rigopoulou). Interwoven, subjectivity and technology demonstrate the progress in enhanced subjectivity. The selfies regardless being a technological medium coincide in their diffusion and mimesis, with subjection, not by chance, in the root of the word subjectivity (Butler). Subjection to a stereotype, conformity and annihilation of the Other (Baudrillard) and Difference (Deleuze). The artists Cindy Sherman and Inti Romero consider the selfies in a critical manner with Sherman transforming herself in an ironic edited persona and Inti Romero adding pixels to her photos, in an attempt to conceal the selfie focus.
"I make, remake and unmake my concepts along a moving horizon, from an always decentered centre, ... more "I make, remake and unmake my concepts along a moving horizon, from an always decentered centre, from an always displaced periphery which repeats and differentiates them" G.D. Abstract The concept of identity in post –internet art may be analyzed through the works of the philosopher Gilles Deleuze and the psychoanalyst Jacques Lacan. Although they may seem inapproachable and difficult to be understood, they are indeed liberating as tools for the production of thought. We will refer to the performative works of Lynn Herschman and Amalia Ullman. The common ground that led us to choose these two artists is their dealing with gender and identity issues through the internet and in a very concise way we may say that they render Deluze's philosophical vision and reflect Lacan's incisive psychoanalytic view. In psychoanalysis, identities are nothing but identifications. Following and expanding Freud's thought, Lacan distinguished two kinds of identifications. The Imaginary identification, that is rooted in the mirror stage, the mother's image end the significant others through which the Ego and the body image are formated. The Symbolic identification, where, after the mediation of Other, the subject is being " stabilized " in a series of attributes, none of which fully represents it though. Nowadays, it's becoming more and more clear that the Other does not exist, has no coherence, is multiform and self-contradictory. Therefore, the subjects tend to
Το ταμπού είναι η απαγορευτική συνθήκη και το αποκλεισμένο πεδίο που οριοθετεί και κανονικοποιεί ... more Το ταμπού είναι η απαγορευτική συνθήκη και το αποκλεισμένο πεδίο που οριοθετεί και κανονικοποιεί την συμπεριφορά και αφορά κυρίως σε χώρο και χρόνο σαφείς. Το διαδίκτυο ως ένας μη χώρος κι ένας μη χρόνος αποτελεί ένα ετεροτοπικό τοπίο με την φου-κωϊκή έννοια μια περιοχή δηλαδή ενίοτε κρίσης κι απόκλισης στην οποία ζουν εναλλακτικές οπτικές. Υπ' αυτήν την έννοια πως αντιμετωπίζεται το ταμπού στο ίντερνετ; Ολόκληροι ιστότοποι έχουν την ευχέρεια κατάλυσης των ταμπού και άρσης των περιορισμών του πραγματικού κόσμου κυρίως σε ό,τι αφορά σε σεξουαλικά ζητήματα. Οι καλλιτέχνες σχολιάζουν την δραστηριότητα αυτή με τον τρόπο τους. «Όποτε τοποθετείται ένα σώμα εντός διαδικτύου βρίσκεται σε πιθανό διάλογο με το πορνό» δηλώνει η διαδικτυακή καλλιτέχνης Ανν Χιρς σχολιάζοντας την πιθανή αντικειμενικοποίηση του γυναικείου κυρίως σώματος και η αλήθεια είναι ότι η ερωτική αναζήτηση, και η βιομηχανία του πορνό ως σημαντικές παράμετροι της διαδικτυακής εμπειρίας είναι από τους κύριους σχολιασμούς στο πλαίσιο της διαδικτυακής τέχνης. Όμως μέσα από την προφανή ενασχόληση με θέματα ταμπού όπως το πορνό (με την έννοια ότι αποτελεί ένα σημείο ιδιωτικότητας και αποδοχής της οποιασδήποτε αποκλίνουσας επιθυμίας) περιπτώσεις όπως της Faith Holland αποδεχόμενες την «νόρμα» του πορνό κόσμου και την σύμβαση της ιερότητας του ερωτικού ερεθισμού ανατρέπουν την σιωπηρή αυτή συμφωνία βανδαλίζοντας με αντιερωτικές εικόνες τους διαδικτυακούς τόπους εύρεσης σεξουαλικού ερεθισμού, δημιουργώντας μιαν υπέρβαση εντός ενός ετεροτοπικού πεδίου συνενοχής δημιουργώντας έτσι ένα νέο ταμπού. Με αυτόν τον τρόπο το ταμπού διαφοροποιείται και επανεξετάζεται σε σχέση με την πρόσληψη του στον πραγματικό κόσμο. Υπάρχουν ταμπού που καταλύονται εντός του ιντερνετ και η ανάδυση νέων εντός αυτού όπως στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου απαγορεύεται η απεικόνιση της θηλής και η αναφορά στην έμμηνο ρύση (Rupi Kaur) όσο και η αποκάλυψη του υπέρβαρου σώματος π.χ. θεσπίζοντας έτσι το ταμπού της προβολής του «καλαίσθητου» έναντι του μη «αισθητικού» σε μια προσπάθεια κανονιστικής παρέμβασης εκ μέρους του μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Σε άλλες υπερβάσεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την υπέρβαση των ορίων της ταυτοτικής κανονιστικότητας (Mary Bond) ή την ενασχόληση με το γυναικείο στήθος ως αντικείμενο σχολιασμού και παρατήρησης και υποκειμενικής φόρτισης σε μια πολυσήμαντη αντιμετώπιση όπως στο έργο της Jessica Gomoula.
Proceedings by Marily Argyrokastriti
by Dalila Honorato, Andreas Giannakoulopoulos, Marily Argyrokastriti, Iakovos Panagopoulos, Iouliani Theona, Giorgos Nikopoulos, Theodore Kabouridis, Roberta Buiani, Katerina Karoussos, Lila Moore, Nikos Dimitrios Mamalos, Antonia Plerou, Yorgos Drosos, Konstantinos Tiligadis, Francesco Kiais, Maria Athanasekou, Joseph Nechvatal, Marne Lucas, Kostoula Kaloudi, john thrasher, Despoina Poulou, and Karolina Żyniewicz
Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science 2017, 2018
The conferences "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" include theoretical presenta... more The conferences "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" include theoretical presentations and artists' talks focusing: a) on questions about the nature of the forbidden and about the aesthetics of liminality - as expressed in art that uses or is inspired by technology and science, b) in the opening of spaces for creative transformation in the merging of science and art.
by Dalila Honorato, Andreas Giannakoulopoulos, Elisa Decet, Polona Tratnik, Adam Zaretsky, Ian Haig, Catarina Pombo Nabais, Dimitris Charitos, Laida Limniati, Irini Athanassakis, Maria Athanasekou, Jessica Donato, Leandros Kyriakopoulos, Ines Lukin, Alanna Lynch, Marily Argyrokastriti, Daniela Silvestrin, Antonia Plerou, Georgios Papaioannou, Eleni Margarou, and Danai Tachtara
Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science 2016
"Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" started as a wish to explore three different... more "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" started as a wish to explore three different levels of conception and perception of the aesthetics and ethics in the field of art & science. During its maturing process the project developed towards the exploration of the line where art and science meet and therefore also the border where they divide. The three "T" initials condensate three ideas. First the forbidden, a convention that is so deeply rooted that few seem to be willing to break it. Second the defiance, the challenge to the convention itself either through the resistance to execute an order or through the direct action against the status quo. Third, the sublimation, the transition to an alternative state that overcomes the expected intermediary stages in linear conceptualization, here connected with the expansion of limits.
Selfies are assumingly the medium of transmitting into the world our identity and subjective view... more Selfies are assumingly the medium of transmitting into the world our identity and subjective viewing. The instagrammers though, have become a commodity through the branding of themselves, instead of being one person's eye into the world, or the marking of a personality in time, as self portraits once were. The specific aesthetics they promote have become an Instagramism as Lev Manovic puts it in his latest book on the Instagram, in the same way as we would talk about Impressionism or Surrealism a solid imagery that is, corresponding to specific iconological and formalistic norms. The mediated self and the making of subjectivity go a long way back, in the process of hominisation and the intersection of becoming a subject and technics (Stiegler). This ontological analysis of subjectivity corresponds psychoanalytically also to the Mirror Stage (Lacan) with the Mirror being a technema, a technological achievement (P. Rigopoulou). Interwoven, subjectivity and technology demonstrate the progress in enhanced subjectivity. The selfies regardless being a technological medium coincide in their diffusion and mimesis, with subjection, not by chance, in the root of the word subjectivity (Butler). Subjection to a stereotype, conformity and annihilation of the Other (Baudrillard) and Difference (Deleuze). The artists Cindy Sherman and Inti Romero consider the selfies in a critical manner with Sherman transforming herself in an ironic edited persona and Inti Romero adding pixels to her photos, in an attempt to conceal the selfie focus.
"I make, remake and unmake my concepts along a moving horizon, from an always decentered centre, ... more "I make, remake and unmake my concepts along a moving horizon, from an always decentered centre, from an always displaced periphery which repeats and differentiates them" G.D. Abstract The concept of identity in post –internet art may be analyzed through the works of the philosopher Gilles Deleuze and the psychoanalyst Jacques Lacan. Although they may seem inapproachable and difficult to be understood, they are indeed liberating as tools for the production of thought. We will refer to the performative works of Lynn Herschman and Amalia Ullman. The common ground that led us to choose these two artists is their dealing with gender and identity issues through the internet and in a very concise way we may say that they render Deluze's philosophical vision and reflect Lacan's incisive psychoanalytic view. In psychoanalysis, identities are nothing but identifications. Following and expanding Freud's thought, Lacan distinguished two kinds of identifications. The Imaginary identification, that is rooted in the mirror stage, the mother's image end the significant others through which the Ego and the body image are formated. The Symbolic identification, where, after the mediation of Other, the subject is being " stabilized " in a series of attributes, none of which fully represents it though. Nowadays, it's becoming more and more clear that the Other does not exist, has no coherence, is multiform and self-contradictory. Therefore, the subjects tend to
Το ταμπού είναι η απαγορευτική συνθήκη και το αποκλεισμένο πεδίο που οριοθετεί και κανονικοποιεί ... more Το ταμπού είναι η απαγορευτική συνθήκη και το αποκλεισμένο πεδίο που οριοθετεί και κανονικοποιεί την συμπεριφορά και αφορά κυρίως σε χώρο και χρόνο σαφείς. Το διαδίκτυο ως ένας μη χώρος κι ένας μη χρόνος αποτελεί ένα ετεροτοπικό τοπίο με την φου-κωϊκή έννοια μια περιοχή δηλαδή ενίοτε κρίσης κι απόκλισης στην οποία ζουν εναλλακτικές οπτικές. Υπ' αυτήν την έννοια πως αντιμετωπίζεται το ταμπού στο ίντερνετ; Ολόκληροι ιστότοποι έχουν την ευχέρεια κατάλυσης των ταμπού και άρσης των περιορισμών του πραγματικού κόσμου κυρίως σε ό,τι αφορά σε σεξουαλικά ζητήματα. Οι καλλιτέχνες σχολιάζουν την δραστηριότητα αυτή με τον τρόπο τους. «Όποτε τοποθετείται ένα σώμα εντός διαδικτύου βρίσκεται σε πιθανό διάλογο με το πορνό» δηλώνει η διαδικτυακή καλλιτέχνης Ανν Χιρς σχολιάζοντας την πιθανή αντικειμενικοποίηση του γυναικείου κυρίως σώματος και η αλήθεια είναι ότι η ερωτική αναζήτηση, και η βιομηχανία του πορνό ως σημαντικές παράμετροι της διαδικτυακής εμπειρίας είναι από τους κύριους σχολιασμούς στο πλαίσιο της διαδικτυακής τέχνης. Όμως μέσα από την προφανή ενασχόληση με θέματα ταμπού όπως το πορνό (με την έννοια ότι αποτελεί ένα σημείο ιδιωτικότητας και αποδοχής της οποιασδήποτε αποκλίνουσας επιθυμίας) περιπτώσεις όπως της Faith Holland αποδεχόμενες την «νόρμα» του πορνό κόσμου και την σύμβαση της ιερότητας του ερωτικού ερεθισμού ανατρέπουν την σιωπηρή αυτή συμφωνία βανδαλίζοντας με αντιερωτικές εικόνες τους διαδικτυακούς τόπους εύρεσης σεξουαλικού ερεθισμού, δημιουργώντας μιαν υπέρβαση εντός ενός ετεροτοπικού πεδίου συνενοχής δημιουργώντας έτσι ένα νέο ταμπού. Με αυτόν τον τρόπο το ταμπού διαφοροποιείται και επανεξετάζεται σε σχέση με την πρόσληψη του στον πραγματικό κόσμο. Υπάρχουν ταμπού που καταλύονται εντός του ιντερνετ και η ανάδυση νέων εντός αυτού όπως στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου απαγορεύεται η απεικόνιση της θηλής και η αναφορά στην έμμηνο ρύση (Rupi Kaur) όσο και η αποκάλυψη του υπέρβαρου σώματος π.χ. θεσπίζοντας έτσι το ταμπού της προβολής του «καλαίσθητου» έναντι του μη «αισθητικού» σε μια προσπάθεια κανονιστικής παρέμβασης εκ μέρους του μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Σε άλλες υπερβάσεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την υπέρβαση των ορίων της ταυτοτικής κανονιστικότητας (Mary Bond) ή την ενασχόληση με το γυναικείο στήθος ως αντικείμενο σχολιασμού και παρατήρησης και υποκειμενικής φόρτισης σε μια πολυσήμαντη αντιμετώπιση όπως στο έργο της Jessica Gomoula.
by Dalila Honorato, Andreas Giannakoulopoulos, Marily Argyrokastriti, Iakovos Panagopoulos, Iouliani Theona, Giorgos Nikopoulos, Theodore Kabouridis, Roberta Buiani, Katerina Karoussos, Lila Moore, Nikos Dimitrios Mamalos, Antonia Plerou, Yorgos Drosos, Konstantinos Tiligadis, Francesco Kiais, Maria Athanasekou, Joseph Nechvatal, Marne Lucas, Kostoula Kaloudi, john thrasher, Despoina Poulou, and Karolina Żyniewicz
Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science 2017, 2018
The conferences "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" include theoretical presenta... more The conferences "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" include theoretical presentations and artists' talks focusing: a) on questions about the nature of the forbidden and about the aesthetics of liminality - as expressed in art that uses or is inspired by technology and science, b) in the opening of spaces for creative transformation in the merging of science and art.
by Dalila Honorato, Andreas Giannakoulopoulos, Elisa Decet, Polona Tratnik, Adam Zaretsky, Ian Haig, Catarina Pombo Nabais, Dimitris Charitos, Laida Limniati, Irini Athanassakis, Maria Athanasekou, Jessica Donato, Leandros Kyriakopoulos, Ines Lukin, Alanna Lynch, Marily Argyrokastriti, Daniela Silvestrin, Antonia Plerou, Georgios Papaioannou, Eleni Margarou, and Danai Tachtara
Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science 2016
"Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" started as a wish to explore three different... more "Taboo-Transgression-Transcendence in Art & Science" started as a wish to explore three different levels of conception and perception of the aesthetics and ethics in the field of art & science. During its maturing process the project developed towards the exploration of the line where art and science meet and therefore also the border where they divide. The three "T" initials condensate three ideas. First the forbidden, a convention that is so deeply rooted that few seem to be willing to break it. Second the defiance, the challenge to the convention itself either through the resistance to execute an order or through the direct action against the status quo. Third, the sublimation, the transition to an alternative state that overcomes the expected intermediary stages in linear conceptualization, here connected with the expansion of limits.