Henrik – Guttenavn. Betydning og bruk – Store norske leksikon (original) (raw)
Henrik er eit mannsnamn som er nedertysk form av Heinrich som går tilbake til gammalhøgtysk Haimi-rich. Forleddet tyder ‘heim’ og etterleddet ‘mektig; herskar’. Forleddet Hein- i Hein-rich kan også gå tilbake til gammalhøgtysk Hagen- med tydinga ‘inngjerding; hamnehage’.
Namnet har fleire variantar: Hendrik, Henrich, Henrik.
Namnedag er 20. oktober. Heine og Henrikke har også namnedag denne dagen.
Personar med namnet Henrik
Kulturell bruk
- «Henrik og Pernille» (1724) av Ludvig Holberg.
Kjende personar med namnet Henrik
Eit utval personar med namnet Henrik, og som er omtalt i Store norske leksikon:
- Henrik 4. (tysk konge og tysk-romersk keiser) (1050–1106)
- Henrik 5. (av England) (1387–1422)
- Henrik Sjøfareren (1394–1460)
- Henrik 7. (1457–1509)
- Henrik 8. (1491–1547)
- Henrik Steffens (1773–1845)
- Niels Henrik Abel (1802–1829)
- Henrik Wergeland (1808–1845)
- Henrik Ibsen (1828–1906)
- Henrik Sørensen (1882–1962)
- Henrik Asheim (1983)
- Henrik Ingebrigtsen (1991)
Namnestatistikk
I 2022 var det 16 714 menn i Noreg som hadde Henrik som det einaste førenamnet eller som det fyrste av fleire, og Henrik var blant dei 50 mest brukte namnet blant norske menn. I 2022 var det 263 gutar som fekk namnet Henrik, og det var blant dei 20 mest populære gutenamna dette året.
Utvikling i bruk av namnet
Hovudtyngda av dei tyske – og nedertyske – mannsnamna hadde toppfasen sin i perioden 1860–1874. Nokre av dei fekk ein ny toppfase rundt år 2000. I tillegg til Henrik gjeld dette til dømes Albert, Anton, Didrik, Fredrik, Hermann, Jørgen, Konrad, Ludvig, Otto, Sivert og Wilhelm.
Geografisk variasjon på 1800-talet
Henrik var mest brukt i Bergen, Troms og Finnmark.
Henrik var mest brukt i Bergen, Troms og Finnmark. (I søylene inngår det også ein eller fleire stavevariantar, til dømes Henrich.)
