superlativ – Store norske leksikon (original) (raw)
Superlativ er ei gradbøying av adjektiv eller adverb. Høgast er eit adjektiv i superlativ og oftast eit adverb i superlativ.
Faktaboks
Uttale
supˈerlativ
av latin ‘overdrive’
Superlativ er eit trekk i den grammatiske kategorien grad, og står i motsetnad til positiv og komparativ.
Superlativ blir nytta i grammatiske konstruksjonar som uttrykkjer at A har ein eigenskap i større grad enn andre medlemer av ei gruppe som A høyrer til. På norsk seier vi til dømes:
- Galdhøpiggen er det høgaste fjellet i Noreg.
- Galdhøpiggen er det høgaste av fjella i Noreg.
Galdhøpiggen høyrer til gruppa norske fjell, og i den gruppa har Galdhøpiggen eigenskapen høg i større grad enn andre medlemer av gruppa.
Ved relativt lange adjektiv blir komparativ uttrykt perifrastisk med adverba mest, til dømes mest intelligent og mest attraktiv som i Solveig er mest intelligent av heile gjengen og Lukas er mest attraktiv av dei.