Benjamin De Vos - Profile on Academia.edu (original) (raw)
Books/Volumes by Benjamin De Vos
Call for Papers by Benjamin De Vos
Journal Articles by Benjamin De Vos
https://www.kleiotijdschrift.net/extra#/recensies
This review article discusses Dominique Côté’s innovative insights into Pseudo-Clementine scholar... more This review article discusses Dominique Côté’s innovative insights into Pseudo-Clementine scholarship over the past 25 years. These insights have recently been collected in his edited volume, "Pseudo-Clément et Vrai Prophète. Itinéraire d’Athènes à Jérusalem". My brief discussion is not so much a discussion of his "Itinéraire d’Athènes à Jérusalem" as such, but rather a reconsideration of the original aspects of Côté’s own itinerary in Pseudo-Clementine scholarship. In the past century, much attention has been paid to complex source-critical theories and hypotheses of second-century, even first-century, (Jewish)Christian sources that potentially, but implausibly, underlie the various traditions. These possible reconstructions did not reveal much of the extant Pseudo-Clementines as such, but were rather quests to uncover the earliest but hypothetical foundations of Christianity that scholars believed were hidden in the supposedly less original extant versions. The original voices of the various Pseudo-Clementine traditions have still not been fully heard, especially in the fields of rhetorical, literary, and philosophical studies. It is precisely here that Côté has laid a strong foundation for future scholarship on the Pseudo-Clementines, especially with regard to late ancient Neoplatonic philosophy in dialogue with Jewish and Christian philosophical and religious voices.
De Reactor, 2024
https://www.dereactor.org/teksten/de-mythen-van-plato
Klimaatverandering, zware aardbevingen, oorlogen, epidemieën… de weg naar innerlijke zielsrust ve... more Klimaatverandering, zware aardbevingen, oorlogen, epidemieën… de weg naar innerlijke zielsrust verloopt niet zonder slag of stoot, en we hebben het geweten. In de betere boekhandel staan de schappen van 'filosofie', 'spiritualiteit' en 'psychologie' steeds boller van zelfhulpboeken. Daarbij is een specifiek niche van zelfhulpboeken gebaseerd op de antieke Griekse en Romeinse filosofie. Dat is niet verwonderlijk natuurlijk. Zo reflecteerden de Atheense 'Grote Drie', Socrates, Plato en Aristoteles, over wat het betekende een goed en gelukkig leven te leiden en hoe men dit kon verwerven. Het ethische project, met name dan innerlijke vrijheid of autarkeia, kwam nog sterker centraal te staan in de hellenistische filosofische stromingen, zoals het epicurisme, stoïcisme en het cynisme. Theoretische inzichten in de mens, de natuur en het goddelijke stonden in teken van een filosofisch, ethisch levensproject. Moderne interpretatoren trachten die gesofisticeerde antieke zelfhulp te actualiseren voor de hedendaagse levensproblemen en-inzichten. Een belangrijke impuls hiervoor komt vanuit de academische wereld. Verschillende Griekse en Romeinse wijsgeren en
Ancient Narrative
First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debat... more First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debates on the third day between Clement and Appion in the Pseudo-Clementine Homilies (Hom. 6) and shows that there is a well-considered rhetorical ring structure in their disputes. Connected with this first point (2), the suggested reading will unravel how Clement and Appion use and manipulate their sophisticated rhetoric, linked to this particular structure. This is well worth considering since these debates deal with Greek paideia, which means culture and above all education, of which rhetorical education forms part. The rhetorical features will be displayed as a fine product of the rhetorical and even sophistic background in Late Antiquity. Clement, moreover, will present himself as a master in rhetoric against Appion, who is presented as a sophist and grammarian in the novel. Finally (3), the focus on the narrative structure of and the rhetorical dynamics in Hom. 6. will contribute to a ...
Greek, Roman and Byzantine Studies, 2021
You can read the paper via: https://grbs.library.duke.edu/issue/view/2296 This article deals wi... more You can read the paper via: https://grbs.library.duke.edu/issue/view/2296
This article deals with a late ancient and highly distinctive take on the Genesis story found in the so-called Pseudo-Clementine Homilies or Klementia. It is the extant Greek version of the Pseudo-Clementine narrative, regarded by many scholars as the only surviving Christian novel from fourth-century Syria. In one of the many disputes in this rhetorical and philosophical-religious novel, the protagonists Clement and Appion discuss allegorical interpretations of Greek myths. Among those is the story of the Greek hero Achilles and the Trojan princess Polyxena, which, I argue, is told in a way that evokes the Genesis story of Adam and Eve. This evocation is deeply sophisticated and playful. The mythological framework of the birth and death of Achilles and his love for Polyxena is allegorically associated with the Genesis story of Adam and Eve. Moreover, it interacts with the peculiar interpretation of the Genesis story by the apostle Peter in the rest of the Homilies. In contrast to many Jewish and Christian views, he acquits Adam of original sin in human history. Here I analyze this double approach to the Genesis story (Achilles and Adam) and its role within the narrative framework.
The Disputes between Appion and Clement in the Pseudo-Clementine Homilies. A Narrative and Rhetorical Approach to the Structure of Hom. 6.
Ancient Narrative, 2019
https://ancientnarrative.com/article/view/35752 First and foremost, this contribution offers (1) ... more https://ancientnarrative.com/article/view/35752
First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debates on the third day between Clement and Appion in the Pseudo-Clementine Homilies (Hom. 6) and shows that there is a well-considered rhetorical ring structure in their disputes. Connected with this first point (2), the suggested reading will unravel how Clement and Appion use and manipulate their sophisticated rhetoric, linked to this particular structure. This is well worth considering since these debates deal with Greek paideia, which means culture and above all education, of which rhetorical education forms part. The rhetorical features will be displayed as a fine product of the rhetorical and even sophistic background in Late Antiquity. Clement, moreover, will present himself as a master in rhetoric against Appion, who is presented as a sophist and grammarian in the novel. Finally (3), the focus on the narrative structure of and the rhetorical dynamics in Hom. 6. will contribute to a better understanding of these disputes between Appion and Clement (Hom. 4-6) and their function in the novel generally.
(The Pseudo-Clementine Homilies) The Role of the Homilistic Disputes with Appion (Hom. 4-6)
Vigiliae Christianae 73 (54-88), 2019
https://brill.com/view/journals/vc/73/1/vc.73.issue-1.xml The Pseudo-Clementines is the traditi... more https://brill.com/view/journals/vc/73/1/vc.73.issue-1.xml
The Pseudo-Clementines is the traditional title of a unique Christian novel (3rd4th century) transmitted in several versions. This article focuses on the Greek version,
called the Homilies, and more specifically on a much discussed part of these, namely the discussions with the pagan Appion. The passage in which the main character
Clement enters into discussion with Appion shows us how those characters claim
truth and argue about true culture, philosophy, education, sexuality etc.. This passage
is all too often considered as “separate” and “alien” in Pseudo-Clementine source criticism, making it underexposed territory in rhetorical and literary but also philosophical
research. This contribution offers a rhetorical and narrative analysis of those disputes
with Appion including some philosophical insights. This analysis also serves as a case
study for the overall reading experience and the general interpretation of the PseudoClementine Homilies.
De humanistische gebroeders Van Eyck en de antieke tradities: Vergilius, Augustinus en de Sibillen op het Lam Gods
Prora, 2020
Interview met Ilja Leonard Pfeijffer: 'Mythen stinken naar mensen'
Prora , 2020
Pseudo-Clementinen De zoektocht naar de ware 'sophia' in de disputen met Appion BENJAMIN DE VOS D... more Pseudo-Clementinen De zoektocht naar de ware 'sophia' in de disputen met Appion BENJAMIN DE VOS De Pseudo-Clementinen pretenderen het leven weer te geven van Clemens van Rome, zijn bekering tot het christendom, zijn reizen, contacten met Barnabas en vooral met Petrus, en de hereniging met zijn verloren gewaande familieleden, vanuit het autobiografische standpunt van Clemens. 1 Deze ikvertellende Clemens mogen we niet gelijk stellen aan de historische Clemens. 2 Deze laatste is een van de belangrijkste figuren uit de 1 ste eeuw van het vroege christendom. Volgens de 2 de -eeuwse kerkvader Irenaeus (Adversus Haereses, III.3.3) en de 3 de /4 de -eeuwse kerkhistoricus Eusebius van Caesarea (Historia Ecclesiastica, III.4.9; III.155) is Clemens de derde opvolger van Petrus als bisschop van Rome. In de Pseudo-Clementinen echter wordt hij als directe volgeling en opvolger van Petrus beschreven. Clemens is in de Pseudo-Clementinen dan ook een literair personage, gekaderd in een specifiek retorisch opzet. Beschouwd als de eerste christelijke roman kent dit werk een grote complexiteit en is het eigenlijk niet zomaar bij een bepaald genre onder te brengen. Naast de pretenties als autobiografie, fungeren de Pseudo-Clementinen als een christelijke 'Bildungsroman'. Als lezer volgen we de bekering en het volwassen worden van Clemens in een christelijke wereld. Tegelijkertijd wil dit werk de lezer bijsturen waar nodig en iets leren door die bepaalde wereld en bijbehorende kennis aan te reiken. Het werk deelt daarenboven plotstructuren met de Griekse romans zoals Charitons Callirhoë 1 Voor dit artikel baseer ik me op enkele conclusies van mijn masterthesis 'Retoriek, narrativiteit en fictionalisering in de Apiondisputationen. In het oog van de Pseudo-Clementijnse waarheidsvortex.' (2016 -promotor: prof. dr. Koen De Temmerman, co-promotor: prof. dr. Danny Praet). 2 Het enige algemeen authentiek geachte werk van Clemens Romanus is een brief aan de Korinthische christengemeenschap. Deze werd geschreven tijdens de vervolging onder keizer Domitianus (95-96) terwijl de kerk van Korinthe ook te lijden had onder interne twisten. Ook paraenetische werken worden soms aan hem toegeschreven zoals een 2 de -eeuwse homilie en 'Brieven aan Maagden' (Schneider et Cirillo (1 ste -2 de eeuw) en Xenophons Ephesiaca (3 de eeuw). Zo heeft het motief van de 'anagnorismos' of herkenning, meer bepaald van verloren gewaande familieleden, een centrale rol in de narratieve opbouw van het Pseudo-Clementijnse corpus net als in de Griekse romans. De Pseudo-Clementinen moeten ook in het licht van de apocriefe apostelakten gelezen worden, zoals de Handelingen van Johannes en die van Thomas, Andreas, Petrus en Paulus. Deze niet tot de Bijbelse canon behorende Handelingen verhalen over tochten, wonderen en predikingen van de gelijknamige personages. Zo kan men ook de Pseudo-Clementinen zien als de 'handelingen van Clemens en Petrus'. Daarenboven is het werk ook te kaderen binnen de Tweede Sofistiek, een culturele stroming uit de eerste eeuwen na Christus, zoals ik nog nader zal verklaren, en binnen het Syrisch Neoplatonisme, waar ik niet verder op inga. Dit complexe generische karakter van de tekst gaat gepaard met een interessante narratieve opbouw. Op intratekstueel niveau speelt zich een heus raamwerk van discussies af tussen de apostel Petrus en Simon Magus, de 'vader' van de gnostische sekten 3 en tussen Clemens, volger van Petrus, en de heiden Appion 4 , die zich in het gevolg van Simon Magus bevindt. De opbouw van bepaalde discussies en van het raamwerk errond wordt door allerlei misleidende situaties bepaald, onder meer door het aannemen van andere 'retorische' gedaantes, of zelfs letterlijk, het aannemen van andere lichamelijke gedaantes. Deze complexiteit op formeel en thematisch niveau zorgde ervoor dat dit werk in de 19 de eeuw ten onrechte werd aanzien als een potpourri van verschillende aaneengeflanste bronnen. Eenzelfde lot kenden ook andere, laatantieke romans als Apuleius' De Gouden Ezel en Philostratus' Leven en werken van Apollonius van Tyana. De Pseudo-Clementinen vallen in twee grote tradities uiteen: de Recognitio (ook wel in het meervoud aangeduid als Recognitiones) en Homilieën (of Klementia). De oorspronkelijk in het Grieks geschreven Recognitio legt meer nadruk op het narratieve raamwerk van herkenningen ('recognitiones') van familieleden. Van deze versie zijn maar enkele Griekse fragmenten bewaard. Daarnaast is een deel van deze variant in een Syrische vertaling van de Pseudo-Clementinen opgenomen. In het Westen is voornamelijk de Latijnse adaptatie 5 van Rufinus Aquileiensis bekend. Die valt te dateren voor 406 en is iets ouder dan de Syrische versie. De traditie van de Homilieën is echter meer 3 Simon Magus wordt als de eerste gnostische systeembouwer beschouwd (Jonas 1969: 119-127). Deze relatie met gnosis vinden we reeds terug bij Irenaeus (Adversus Haereses, I.23.4 en VI.33). Naar Simon is trouwens de gnostische sekte der Simonianen genoemd. 4 Voor alle duidelijkheid: 'Apion' verwijst naar het historische personage en 'Appion' naar de narratieve figuur in deze Homilieën (Bremmer 2010b: 80-81 en Carleton Paget 2010: 440, noot 44).
Book Chapters by Benjamin De Vos
Benjamin M. J. De Vos, "Appendix: Previous Scholarship on the Homilistic, Protean Simon." In David Hamidovic, Eleonora Serra, and Philippe Therrien (eds.), The Reception of Biblical Figures. Essays in Method, Brepols: Turnhout, 2024, 213-222.
In B. M. J. De Vos and D. Praet (eds.), In Search of Truth in the Pseudo-Clementine Homilies. New Approaches to a Philosophical and Rhetorical Novel of Late Antiquity, Mohr Siebeck: Tübingen, 2022, 221-259., 2022
This book may not be reproduced, in whole or in part, in any form (beyond that permitted by copyr... more This book may not be reproduced, in whole or in part, in any form (beyond that permitted by copyright law) without the publisher's written permission. This applies particularly to reproductions, translations and storage and processing in electronic systems. The book was typeset by Martin Fischer in Tübingen using Minion typeface, printed on nonaging paper by Gulde Druck in Tübingen, and bound by Buchbinderei Spinner in Ottersweier.
Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament, 2. Reihe) The Deutsche Nationalbibliothek l... more Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament, 2. Reihe) The Deutsche Nationalbibliothek lists this publication in the Deutsche Nationalbibliographie; detailed bibliographic data are available at http://dnb.dnb.de.
https://www.kleiotijdschrift.net/extra#/recensies
This review article discusses Dominique Côté’s innovative insights into Pseudo-Clementine scholar... more This review article discusses Dominique Côté’s innovative insights into Pseudo-Clementine scholarship over the past 25 years. These insights have recently been collected in his edited volume, "Pseudo-Clément et Vrai Prophète. Itinéraire d’Athènes à Jérusalem". My brief discussion is not so much a discussion of his "Itinéraire d’Athènes à Jérusalem" as such, but rather a reconsideration of the original aspects of Côté’s own itinerary in Pseudo-Clementine scholarship. In the past century, much attention has been paid to complex source-critical theories and hypotheses of second-century, even first-century, (Jewish)Christian sources that potentially, but implausibly, underlie the various traditions. These possible reconstructions did not reveal much of the extant Pseudo-Clementines as such, but were rather quests to uncover the earliest but hypothetical foundations of Christianity that scholars believed were hidden in the supposedly less original extant versions. The original voices of the various Pseudo-Clementine traditions have still not been fully heard, especially in the fields of rhetorical, literary, and philosophical studies. It is precisely here that Côté has laid a strong foundation for future scholarship on the Pseudo-Clementines, especially with regard to late ancient Neoplatonic philosophy in dialogue with Jewish and Christian philosophical and religious voices.
De Reactor, 2024
https://www.dereactor.org/teksten/de-mythen-van-plato
Klimaatverandering, zware aardbevingen, oorlogen, epidemieën… de weg naar innerlijke zielsrust ve... more Klimaatverandering, zware aardbevingen, oorlogen, epidemieën… de weg naar innerlijke zielsrust verloopt niet zonder slag of stoot, en we hebben het geweten. In de betere boekhandel staan de schappen van 'filosofie', 'spiritualiteit' en 'psychologie' steeds boller van zelfhulpboeken. Daarbij is een specifiek niche van zelfhulpboeken gebaseerd op de antieke Griekse en Romeinse filosofie. Dat is niet verwonderlijk natuurlijk. Zo reflecteerden de Atheense 'Grote Drie', Socrates, Plato en Aristoteles, over wat het betekende een goed en gelukkig leven te leiden en hoe men dit kon verwerven. Het ethische project, met name dan innerlijke vrijheid of autarkeia, kwam nog sterker centraal te staan in de hellenistische filosofische stromingen, zoals het epicurisme, stoïcisme en het cynisme. Theoretische inzichten in de mens, de natuur en het goddelijke stonden in teken van een filosofisch, ethisch levensproject. Moderne interpretatoren trachten die gesofisticeerde antieke zelfhulp te actualiseren voor de hedendaagse levensproblemen en-inzichten. Een belangrijke impuls hiervoor komt vanuit de academische wereld. Verschillende Griekse en Romeinse wijsgeren en
Ancient Narrative
First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debat... more First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debates on the third day between Clement and Appion in the Pseudo-Clementine Homilies (Hom. 6) and shows that there is a well-considered rhetorical ring structure in their disputes. Connected with this first point (2), the suggested reading will unravel how Clement and Appion use and manipulate their sophisticated rhetoric, linked to this particular structure. This is well worth considering since these debates deal with Greek paideia, which means culture and above all education, of which rhetorical education forms part. The rhetorical features will be displayed as a fine product of the rhetorical and even sophistic background in Late Antiquity. Clement, moreover, will present himself as a master in rhetoric against Appion, who is presented as a sophist and grammarian in the novel. Finally (3), the focus on the narrative structure of and the rhetorical dynamics in Hom. 6. will contribute to a ...
Greek, Roman and Byzantine Studies, 2021
You can read the paper via: https://grbs.library.duke.edu/issue/view/2296 This article deals wi... more You can read the paper via: https://grbs.library.duke.edu/issue/view/2296
This article deals with a late ancient and highly distinctive take on the Genesis story found in the so-called Pseudo-Clementine Homilies or Klementia. It is the extant Greek version of the Pseudo-Clementine narrative, regarded by many scholars as the only surviving Christian novel from fourth-century Syria. In one of the many disputes in this rhetorical and philosophical-religious novel, the protagonists Clement and Appion discuss allegorical interpretations of Greek myths. Among those is the story of the Greek hero Achilles and the Trojan princess Polyxena, which, I argue, is told in a way that evokes the Genesis story of Adam and Eve. This evocation is deeply sophisticated and playful. The mythological framework of the birth and death of Achilles and his love for Polyxena is allegorically associated with the Genesis story of Adam and Eve. Moreover, it interacts with the peculiar interpretation of the Genesis story by the apostle Peter in the rest of the Homilies. In contrast to many Jewish and Christian views, he acquits Adam of original sin in human history. Here I analyze this double approach to the Genesis story (Achilles and Adam) and its role within the narrative framework.
The Disputes between Appion and Clement in the Pseudo-Clementine Homilies. A Narrative and Rhetorical Approach to the Structure of Hom. 6.
Ancient Narrative, 2019
https://ancientnarrative.com/article/view/35752 First and foremost, this contribution offers (1) ... more https://ancientnarrative.com/article/view/35752
First and foremost, this contribution offers (1) a structural and rhetorical reading of the debates on the third day between Clement and Appion in the Pseudo-Clementine Homilies (Hom. 6) and shows that there is a well-considered rhetorical ring structure in their disputes. Connected with this first point (2), the suggested reading will unravel how Clement and Appion use and manipulate their sophisticated rhetoric, linked to this particular structure. This is well worth considering since these debates deal with Greek paideia, which means culture and above all education, of which rhetorical education forms part. The rhetorical features will be displayed as a fine product of the rhetorical and even sophistic background in Late Antiquity. Clement, moreover, will present himself as a master in rhetoric against Appion, who is presented as a sophist and grammarian in the novel. Finally (3), the focus on the narrative structure of and the rhetorical dynamics in Hom. 6. will contribute to a better understanding of these disputes between Appion and Clement (Hom. 4-6) and their function in the novel generally.
(The Pseudo-Clementine Homilies) The Role of the Homilistic Disputes with Appion (Hom. 4-6)
Vigiliae Christianae 73 (54-88), 2019
https://brill.com/view/journals/vc/73/1/vc.73.issue-1.xml The Pseudo-Clementines is the traditi... more https://brill.com/view/journals/vc/73/1/vc.73.issue-1.xml
The Pseudo-Clementines is the traditional title of a unique Christian novel (3rd4th century) transmitted in several versions. This article focuses on the Greek version,
called the Homilies, and more specifically on a much discussed part of these, namely the discussions with the pagan Appion. The passage in which the main character
Clement enters into discussion with Appion shows us how those characters claim
truth and argue about true culture, philosophy, education, sexuality etc.. This passage
is all too often considered as “separate” and “alien” in Pseudo-Clementine source criticism, making it underexposed territory in rhetorical and literary but also philosophical
research. This contribution offers a rhetorical and narrative analysis of those disputes
with Appion including some philosophical insights. This analysis also serves as a case
study for the overall reading experience and the general interpretation of the PseudoClementine Homilies.
De humanistische gebroeders Van Eyck en de antieke tradities: Vergilius, Augustinus en de Sibillen op het Lam Gods
Prora, 2020
Interview met Ilja Leonard Pfeijffer: 'Mythen stinken naar mensen'
Prora , 2020
Pseudo-Clementinen De zoektocht naar de ware 'sophia' in de disputen met Appion BENJAMIN DE VOS D... more Pseudo-Clementinen De zoektocht naar de ware 'sophia' in de disputen met Appion BENJAMIN DE VOS De Pseudo-Clementinen pretenderen het leven weer te geven van Clemens van Rome, zijn bekering tot het christendom, zijn reizen, contacten met Barnabas en vooral met Petrus, en de hereniging met zijn verloren gewaande familieleden, vanuit het autobiografische standpunt van Clemens. 1 Deze ikvertellende Clemens mogen we niet gelijk stellen aan de historische Clemens. 2 Deze laatste is een van de belangrijkste figuren uit de 1 ste eeuw van het vroege christendom. Volgens de 2 de -eeuwse kerkvader Irenaeus (Adversus Haereses, III.3.3) en de 3 de /4 de -eeuwse kerkhistoricus Eusebius van Caesarea (Historia Ecclesiastica, III.4.9; III.155) is Clemens de derde opvolger van Petrus als bisschop van Rome. In de Pseudo-Clementinen echter wordt hij als directe volgeling en opvolger van Petrus beschreven. Clemens is in de Pseudo-Clementinen dan ook een literair personage, gekaderd in een specifiek retorisch opzet. Beschouwd als de eerste christelijke roman kent dit werk een grote complexiteit en is het eigenlijk niet zomaar bij een bepaald genre onder te brengen. Naast de pretenties als autobiografie, fungeren de Pseudo-Clementinen als een christelijke 'Bildungsroman'. Als lezer volgen we de bekering en het volwassen worden van Clemens in een christelijke wereld. Tegelijkertijd wil dit werk de lezer bijsturen waar nodig en iets leren door die bepaalde wereld en bijbehorende kennis aan te reiken. Het werk deelt daarenboven plotstructuren met de Griekse romans zoals Charitons Callirhoë 1 Voor dit artikel baseer ik me op enkele conclusies van mijn masterthesis 'Retoriek, narrativiteit en fictionalisering in de Apiondisputationen. In het oog van de Pseudo-Clementijnse waarheidsvortex.' (2016 -promotor: prof. dr. Koen De Temmerman, co-promotor: prof. dr. Danny Praet). 2 Het enige algemeen authentiek geachte werk van Clemens Romanus is een brief aan de Korinthische christengemeenschap. Deze werd geschreven tijdens de vervolging onder keizer Domitianus (95-96) terwijl de kerk van Korinthe ook te lijden had onder interne twisten. Ook paraenetische werken worden soms aan hem toegeschreven zoals een 2 de -eeuwse homilie en 'Brieven aan Maagden' (Schneider et Cirillo (1 ste -2 de eeuw) en Xenophons Ephesiaca (3 de eeuw). Zo heeft het motief van de 'anagnorismos' of herkenning, meer bepaald van verloren gewaande familieleden, een centrale rol in de narratieve opbouw van het Pseudo-Clementijnse corpus net als in de Griekse romans. De Pseudo-Clementinen moeten ook in het licht van de apocriefe apostelakten gelezen worden, zoals de Handelingen van Johannes en die van Thomas, Andreas, Petrus en Paulus. Deze niet tot de Bijbelse canon behorende Handelingen verhalen over tochten, wonderen en predikingen van de gelijknamige personages. Zo kan men ook de Pseudo-Clementinen zien als de 'handelingen van Clemens en Petrus'. Daarenboven is het werk ook te kaderen binnen de Tweede Sofistiek, een culturele stroming uit de eerste eeuwen na Christus, zoals ik nog nader zal verklaren, en binnen het Syrisch Neoplatonisme, waar ik niet verder op inga. Dit complexe generische karakter van de tekst gaat gepaard met een interessante narratieve opbouw. Op intratekstueel niveau speelt zich een heus raamwerk van discussies af tussen de apostel Petrus en Simon Magus, de 'vader' van de gnostische sekten 3 en tussen Clemens, volger van Petrus, en de heiden Appion 4 , die zich in het gevolg van Simon Magus bevindt. De opbouw van bepaalde discussies en van het raamwerk errond wordt door allerlei misleidende situaties bepaald, onder meer door het aannemen van andere 'retorische' gedaantes, of zelfs letterlijk, het aannemen van andere lichamelijke gedaantes. Deze complexiteit op formeel en thematisch niveau zorgde ervoor dat dit werk in de 19 de eeuw ten onrechte werd aanzien als een potpourri van verschillende aaneengeflanste bronnen. Eenzelfde lot kenden ook andere, laatantieke romans als Apuleius' De Gouden Ezel en Philostratus' Leven en werken van Apollonius van Tyana. De Pseudo-Clementinen vallen in twee grote tradities uiteen: de Recognitio (ook wel in het meervoud aangeduid als Recognitiones) en Homilieën (of Klementia). De oorspronkelijk in het Grieks geschreven Recognitio legt meer nadruk op het narratieve raamwerk van herkenningen ('recognitiones') van familieleden. Van deze versie zijn maar enkele Griekse fragmenten bewaard. Daarnaast is een deel van deze variant in een Syrische vertaling van de Pseudo-Clementinen opgenomen. In het Westen is voornamelijk de Latijnse adaptatie 5 van Rufinus Aquileiensis bekend. Die valt te dateren voor 406 en is iets ouder dan de Syrische versie. De traditie van de Homilieën is echter meer 3 Simon Magus wordt als de eerste gnostische systeembouwer beschouwd (Jonas 1969: 119-127). Deze relatie met gnosis vinden we reeds terug bij Irenaeus (Adversus Haereses, I.23.4 en VI.33). Naar Simon is trouwens de gnostische sekte der Simonianen genoemd. 4 Voor alle duidelijkheid: 'Apion' verwijst naar het historische personage en 'Appion' naar de narratieve figuur in deze Homilieën (Bremmer 2010b: 80-81 en Carleton Paget 2010: 440, noot 44).
Benjamin M. J. De Vos, "Appendix: Previous Scholarship on the Homilistic, Protean Simon." In David Hamidovic, Eleonora Serra, and Philippe Therrien (eds.), The Reception of Biblical Figures. Essays in Method, Brepols: Turnhout, 2024, 213-222.
In B. M. J. De Vos and D. Praet (eds.), In Search of Truth in the Pseudo-Clementine Homilies. New Approaches to a Philosophical and Rhetorical Novel of Late Antiquity, Mohr Siebeck: Tübingen, 2022, 221-259., 2022
This book may not be reproduced, in whole or in part, in any form (beyond that permitted by copyr... more This book may not be reproduced, in whole or in part, in any form (beyond that permitted by copyright law) without the publisher's written permission. This applies particularly to reproductions, translations and storage and processing in electronic systems. The book was typeset by Martin Fischer in Tübingen using Minion typeface, printed on nonaging paper by Gulde Druck in Tübingen, and bound by Buchbinderei Spinner in Ottersweier.
Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament, 2. Reihe) The Deutsche Nationalbibliothek l... more Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament, 2. Reihe) The Deutsche Nationalbibliothek lists this publication in the Deutsche Nationalbibliographie; detailed bibliographic data are available at http://dnb.dnb.de.
In: Pieter D'Hoine, Geert Roskam, Stefan Schorn, Joseph Verheyden (eds.), Polemics and Networking in Graeco-Roman Antiquity [Lectio 12], Brepols: Turnhout, 2021, 423-459., 2021
The Pseudo-Clementines, the only surviving (Jewish-)Christian novel from third-fourth century Syr... more The Pseudo-Clementines, the only surviving (Jewish-)Christian novel from third-fourth century Syria, offer us an autobiographical story of the young Clement of Rome and his search for true knowledge in a strongly polemical world. During his search, he comes across various epistemological methods to attain a certain kind of knowledge such as magic, astrology, and Greek paideia which includes mythology, rhetoric, and philosophy. However, these epistemological forms fail and are rejected in the Pseudo-Clementines as discourses of deceptive, ‘Fake News’. They do not and cannot offer any truth. Only one kind of knowledge counts as the truth: that of God and the so-called True Prophet. This network of different forms of knowledge is the subject of heavy debates in many disputes and rivalries between Peter and Simon Magus, and Clement and Appion. This contribution will analyse two important motives for this search and contest for truth: deception and dissimulation. The intended gentile audiences are specifically troubled by these motives: they find it hard to see and discover the truth. As the True Prophet claims in the Pseudo-Clementines: “The truth does not lie on the surface” (Hom. 3.52). The analysis in this first part deals with the narrative and theological-historiographical level. Secondly, this article shows how these motives link, on the one hand, the role of the audiences/readers within the novel with the implied reader of the novel itself, and, on the other hand, the content of the novel with the literary, novelistic framework.
A (playful) contribution to the Festschrift for Prof. Dr. Marc De Groote about spies in the Pseud... more A (playful) contribution to the Festschrift for Prof. Dr. Marc De Groote about spies in the Pseudo-Clementine novel.
Benjamin M. J. De Vos, The Pseudo-Clementine Homilies as Philosophical Fiction. A Re-evaluation of the Late Antique Christian Novel
Doctoral Dissertation (submitted for the degree of Doctor of Philosophy and Doctor of Literary St... more Doctoral Dissertation (submitted for the degree of Doctor of Philosophy and Doctor of Literary Studies at Ghent University).
![Research paper thumbnail of Benjamin De Vos, "Het herleven van de tijd. Van een geschiedenis van het Jodendom naar een Joodse geschiedenis" [Dag van Geschiedenis] (Eekhout Academy, KULAK, 06/02/2025)](https://attachments.academia-assets.com/121260550/thumbnails/1.jpg)
](
Al van in de 7 de en 6 de eeuw v.o.t. accepteerden de zogenaamde Ionische natuurfilosofen de myth... more Al van in de 7 de en 6 de eeuw v.o.t. accepteerden de zogenaamde Ionische natuurfilosofen de mythologische verhalen niet meer als verklaringsmodellen voor wat er in hun natuurlijke leefwereld gebeurde. Geen Zeus of Poseidon meer met hun onvoorspelbare fratsen die het
Van Simon de Magiër tot Simon de Sofist: een proteïsch figuur in de Pseudo-Clementijnse Homilieën... more Van Simon de Magiër tot Simon de Sofist: een proteïsch figuur in de Pseudo-Clementijnse Homilieën
Weinig figuren uit het vroege christendom hebben zo tot de verbeelding gesproken als Simon de Magiër. Na zijn eerste optreden in de Handelingen van de Apostelen (8:9-25), waar hij Petrus’ woede ervaart omdat hij de gave van de Heilige Geest meent te kunnen kopen, groeit Simon in de eerste eeuwen van onze tijdsrekening snel uit tot dé aartsketter bij uitstek, het begin van alle heresie en/of het begin van het zogenaamd gnostische gedachtegoed.
Zijn personage kent een hoogst originele uitwerking in de eveneens unieke Pseudo-Clementijnse Homilieën, één van de vierde-eeuwse versies van de eerste (en misschien wel enige) christelijke roman: de Pseudo-Clementijnen. In eerder onderzoek werd dit personage vaak gelinkt aan anti-Simoniaanse, anti-Paulinische, en/of anti-Marcionitische tendensen van deze roman. Mijn lezing zal de homilistische karakterisering van Simon vanuit een andere hoek benaderen: Simon als pepaideumenos en als (falende) sofist. Op deze manier wordt duidelijk dat Simon fungeert als een symbolische tegenstander, niet alleen op vlak van religieus-theologisch gedachtegoed, maar ook op vlak van paideia, waaronder retoriek, sofistiek en filosofie.
, Der wiſte arzat der zerome ie geborn wart: the literary image of Emperor Gallienus (253-268) in... more , Der wiſte arzat der zerome ie geborn wart: the literary image of Emperor Gallienus (253-268) in the Germanic Kaiserchronik (12th c.) Catherine GAULLIER-BOUGASSAS (Lille, ERC AGRELITA), Écrire la vie de philosophes grecs en France du XIIIe à la première moitié du XVIe siècle: structures biographiques et constructions de réseaux intellectuels. 17.30 Reception
PANEL 8: The Pseudo-Clementines as Christian fiction - Benjamin De Vos: ‘The Pseudo-Clementines:... more PANEL 8: The Pseudo-Clementines as Christian fiction
- Benjamin De Vos: ‘The Pseudo-Clementines: Christian fiction and the ‘dehellenization’ of the novel?’
- Danny Praet: ‘Faithful women and women of faith: Mattidia, Penelope, and Helen of Troy in the Pseudo-Clementines’
- Philippe Therrien: ‘Narrating a quest for true religious knowledge: a comparison between the Pseudo-Clementines Homilies and the Apocryphon of John (BG 2; NH III, 1)’
- Dominique Côté: ‘Rufinus of Aquileia and the reception of the Recognitions’
De Natuurfilosofie van Aristoteles - Dag van de Filosofie 2021 (April 21, 2021)
The Pseudo-Clementines is the traditional title of a unique, Jewish-Christian novel (3rd-4th cent... more The Pseudo-Clementines is the traditional title of a unique, Jewish-Christian novel (3rd-4th century), transmitted in several versions of which the Greek, Latin and Syriac ones are the most extensive. This contribution focuses on the Greek version, called the Homilies. This novel in which the main characters, the Apostle Peter and his follower Clement of Rome, enter into discussion with the opponents Simon Magus and the Egyptian grammaticus Appion, shows us how those characters claim truth and argue about the true culture and education, and the role philosophy, rhetoric, mythology and revelation were thought to play in cultural identities. This contribution focuses on the role Greek rhetorical education, in particular progymnasmata, played in the Clementines, and this in two ways. On the one hand, Greek paideia in all its aspects is refuted in an epistemological and moral way, among which Greek rhetorical education and the accompanying progymnasmata. On the other hand, Greek paideia, among which those rhetorical principles, is just very important in the construction of this novel. It is interesting to note how the Jewish-Christian Homilist shows himself as a good student of Greek rhetoric, while refuting it, he is using it. For example, he is the one who is able to refer to works of classical philosophy and literature – such as Homer, Hesiod, and Plato –, which resulted in an interesting, paradoxical opposition between pagan “paideia” (in the double meaning of Greek culture and education) and the Jewish-Christian identity in the Pseudo-Clementines. This contribution will elaborate on this paradoxical opposition by showing that the Homilist is a master of dissimulation, irony and intellectual wrestling with the world of the non-Jewish-Christian ‘opponents’, which has more in common with the Homilist and his background than he wants to show at first glance. What does this mean for the socio-historical context of this unique, Jewish-Christian novel? How does the author deal with this seemingly paradoxical stance concerning Greek paideia? And what does that teach us about the role Greek paideia played in the late ancient, Jewish-Christian context?
Het Gnostische gedachtegoed (De Nacht van de Geschiedenis, Davidsfonds Heule, 20/03/2018)
Onder ‘Gnosticisme’ verstaat men doorgaans een zeer gevarieerde, heterogene religieuze beweging u... more Onder ‘Gnosticisme’ verstaat men doorgaans een zeer gevarieerde, heterogene religieuze beweging uit de eerste eeuwen van onze jaartelling. Deze bestond uit verschillende leraren, leerstellingen, groeperingen die stelden dat ze een zekere vorm van ‘gnosis’ of ‘kennis’ bezaten. Die kennis betrof de oorsprong van de wereld, doel van het leven op aarde en de wijze waarop een mens de geestelijke verlossing kan bereiken. Deze gnostische stromingen en leraren kenden hun invloed in de latere Middeleeuwen tot zelfs op de dag van vandaag. Dit is onder meer te merken in de bekende legende van dokter Faust en de wetenschappelijke gevolgen van de ontdekking van een groot aantal gnostische geschriften in Nag Hammadi in 1945 die het beeld op het ontstaan van het christendom sterk nuanceerde. In deze lezing zal Benjamin De Vos ingaan op wat Gnosticisme of algemeen gezegd: ‘het gnostische gedachtegoed’ nu precies inhoudt. Hij zal daarbij aandacht schenken aan de problematiek binnen het wetenschappelijk onderzoeksveld en onder welke gedaante(s) dit Gnosticisme onze tijd bereikt en/of beïnvloed heeft.
Programme RELIGIo. The Expression of Changing Divine : from the Hellenistic Period to Late Antiqu... more Programme RELIGIo. The Expression of Changing Divine :
from the Hellenistic Period to Late Antiquity (13 juni, Laboratoire de recherches HALMA-UMR 8164, CNRS, Université de Lille-SHS, MCC.)
Description Panel (Annette Yoshiko Reed): The broad aim of this research unit is to clarify the r... more Description Panel (Annette Yoshiko Reed):
The broad aim of this research unit is to clarify the religion, history, and sociology of the ancient groups traditionally called, collectively, “Jewish Christianity,” but increasingly “Christian” or “Jesus-believing Judaism.” The group also seeks to clarify the issues involved in conceptualizing such groups as a distinct category of religion in antiquity.
However, the first member of the family who was surnamed Cicero seems to have been worthy of note... more However, the first member of the family who was surnamed Cicero seems to have been worthy of note, and for that reason his posterity did not reject the surname, but were fond of it, although many made it a matter of raillery. For "cicer" is the Latin name for chick-pea, and this ancestor of Cicero, as it would seem, had a faint dent in the end of his nose like the cleft of a chick-pea, from which he acquired his surname. Cicero himself, however, whose Life I now write, when he first entered public life and stood for office and his friends thought he ought to drop or change the name, is said to have replied with spirit that he would strive to make the name of Cicero more illustrious than such names as Scaurus or Catulus (klompvoeten/puppy) Cicero: leven en werk • Onderricht bij Griekse dichter Archias, Grieks rhetoricus Apollonius Molon, en Grieks Platonicus Philo van Larissa • Griekse en Romeinse cultuur • In 79: reis naar Griekenland, Asia Minor, Rhodos -verfijnen filosofische en retorische gaven (ook net tijd van Sulla) • Zeer invloedrijke stijl (gerekend onder groten als Demosthenes, …)
Introduction to Paul, Pauline theology, Acts of the Apostles, Corpus Paulinum, Paul's life and death
Carolingian Renaissance: introduction.
The tension between papal political claims and those who refuse these claims (Important names/ter... more The tension between papal political claims and those who refuse these claims (Important names/terms: Zwei-Schwerter-Theorie, Gelasius I, Augustine of Hippo, Eusebius of Caesarea, Thomas van Aquino, Gilles of Rome, Bonifatius VIII, Clemens V, Dante, Marsilius Patavinus (+ Ambrogio Lorenzetti), Willem of Ockham)
Retoriek, narrativiteit en fictionalisering in de Apiondisputationen. In het oog van de Pseudo-Clementijnse waarheidsvortex.
This thesis offers a contribution to the scientific field of the Pseudo-Clementines, a unique, ea... more This thesis offers a contribution to the scientific field of the Pseudo-Clementines, a unique, early Christian novel (3rd-4th century), delivered in several versions. This contribution focuses on the Greek version of that novel, called the Homilies, and more specifically, on a much discussed part of those Homilies, namely the Apiondisputationen. The relevant passage in which the main character Clemens enters into discussion with the pagan Appion, shows us how those characters claim truth and argue about the true culture, philosophy, education, etc. This passage is all too often considered as ‘separate’ and ‘strange’ in the investigation into sources of the Pseudo-Clementines, making it underexposed territory in rhetorical and narrative, literary research, but also in philosophical research. This contribution wants to fill that gap. It offers a rhetorical and narrative analysis of the Apiondisputationen including some philosophical insights and some notions of the dynamics of fictionalization. In addition to that analysis, I consider this study as a building block for the overall reading experience and the total understanding of the Pseudo-Clementine Homilies.
Marta García Morcillo / James H. Richardson / Federico Santangelo (ed.), Ruin or Renewal? Places and the Transformation of Memory in the City of Rome (Latomus 77(3) 2018: 853-856)
Book Review about Dutch translation of Michel Henry's Paroles du Christ.
