İkinci Dünya Savaşı Yılları Türkiye’sinde İç Politika (İçişleri Politikaları) (original) (raw)

Türkiye'nin İç Güvenlik Algısı ve Politikaları (1980-1990)

Öz Modern devletin ortaya çıkması ile birlikte bireyden devlet seviyesine yükselen güvenlik algısı beraber-inde devleti öncelemeyi getirmiştir. Bu durum devlet çıkarlarını ön plana çıkarmış ve devlet altı unsur-ların ihmal edilmesine neden olmuştur. Devletler birincil aktör olarak kabul edilmiş ve devleti merkeze alan güvenlik politikaları geliştirilmiştir. Bu çerçevede güvenlik kavramı uzun yıllar devlet tehdidi, ask-eri kapasite, güç ve devlet çıkarları çerçevesinde ele alınmıştır. Güvenlik kavramının yeniden tanımlanmasının temel çıkış noktası küreselleşme süreci olmuş ve tehditlerin devletlerden kaynaklı tek boyutlu klasik görünümünden çıkıp, asimetrik bir hal aldığı sürece girilmiştir. Bu süreci açıklamaya çalışan yaklaşımlar, aktör düzeyindeki değişimlere odaklanmıştır. Soğuk Savaş döneminin ürünü olan güvenliğin içerisi/dışarısı ayrımı ortadan kalkmış, devlet altı unsurlar güvenlik kültürü içerisine dâhil edilerek bütüncül yaklaşımlar geliştirilmiştir. Bu süreçte devletler ile birlikte ideolojiler ve kimlikler ulusal güvenlik tanımlamasının alt bileşeni haline gelmiştir. Bu çalışmada, Türkiye'nin 1980-1990 dö-neminde iç güvenlik algısında yaşanan değişim ve bu değişim çerçevesinde uygulanan iç güvenlik poli-tikaları analiz edilmiştir. Türkiye'nin iç tehdit algısına yönelik geliştirilen güvenlik politikalarının an-alizi çerçevesinde; MGK basın bildirileri, hükümet programları, TBMM araştırma ve inceleme komisy-onlarının hazırladığı raporlar incelenmiştir. Bu çalışmanın, Türkiye'nin geleneksel güvenlik poli-tikalarındaki değişime etki eden unsurların anlaşılmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Klasik Realizm-Güvenlik İlişkisi Çerçevesinde Türkiye’nin İç Güvenlik Politikaları (1923-1960)

Klasik Realizm-Güvenlik İlişkisi Çerçevesinde Türkiye’nin İç Güvenlik Politikaları (1923-1960), 2020

Devletlerin inşa ettikleri güvenlik kültürü, zamanla sosyal bir gerçeklik haline gelse de değişmesi ve çeşitlenmesi olanaklıdır. Çünkü aktörlerin çıkarları değiştiğinde güvenlik ve tehdit kavramsallaştırmasının da değişmesi beklenmektedir. Türkiye’nin tehdit algıları ve güvenlik politikalarının da dönemsel kırılma noktalarından geçtiğini ifade etmek doğru olacaktır. Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı İmparatorluğu ile sosyal pratikler (etkileşim) yoluyla inşa etmiş bir aktördür. Bu sebeple yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin tehdit kavramsallaştırması da Osmanlı Devleti ile olan sosyal etkileşimler sonucu oluşmuştur. Bu çalışmada Türkiye’nin erken cumhuriyet döneminden itibaren güvenlik ajandasında yer alan iç güvenlik tehditleri ve bu tehditlere karşı oluşturulan güvenlik politikaları incelenmiştir. Bu kapsamda devlet arşivlerinde yer alan iç güvenlik içerikli belgelere ulaşılarak, devletin güvenlik politikalarını yansıtan birincil kaynaklar kullanılmıştır. Türkiye’nin güvenlik politikalarındaki içe dönük güvenlik politikalarına zemin hazırlayan faktörler özelinde değerlendirmeler yapılmış ve devletin geleneksel güvenlik pratiklerinde meydana gelen değişimler ele alınmıştır. Sonuç olarak çalışmada, Türkiye’nin varlığına yönelik iç tehdit unsurları ve bu tehditlere karşı geliştirilen iç güvenlik politikalarının realizm teorisi çerçevesinde analizi yapılmıştır.

CUMHURİYETİN YÜZÜNCÜ YILINDA TÜRK DIŞ POLİTİKASI VE MİLLÎ GÜVENLİK

CUMHURİYETİN YÜZÜNCÜ YILINDA TÜRK DIŞ POLİTİKASI VE MİLLÎ GÜVENLİK, 2023

Türkler uzun tarihleri boyunca geniş coğrafyalara yayılmışlar, birçok kavimle karşılaşmış, birçok devlet kurmuş dünya tarihine iz bırakmışlardır. Bu kadar uzun bir yolculukta dostlar kadar düşmanlar; müttefikler kadar rakipler edinmiştir.