Zamknięcie Kunstanii (original) (raw)
Related papers
2022
Nowenna ku czci Niepokalanej objawiającej Cudowny Medalik" (2021-2030) jest okazją do lepszego poznania i pogłębienia charyzmatu wincentyńskiego, a w nim nabożeństwa do Cudownego Medalika. Staje się to możliwe dzięki św. Katarzynie Labouré ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia-wizjonerce. W niej wypełniły się słowa Jezusa zawarte w Ewangelii: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom" (Mt 11, 25). Przesłanie maryjne zostało objawione komuś ukrytemu przed światem, s. Katarzynie, przyodzianej w podwójny płaszcz pokory i prostoty. Jej osoba ukazuje łaski i cnoty, jakie można otrzymać, żyjąc z dala od oczu świata, a także miłość, którą Bóg wlewa w dusze godzące się pozostawać w ukryciu po to, aby to Jemu przypadała cała chwała. W taki właśnie sposób w życiu s. Katarzyny czczona była sama Niepokalana, podczas gdy święta pozostawała w cieniu-cicha i milcząca. Poprzez swoje rozmowy z Matką Bożą przypomina nam o jej miłości, dobrodziejstwach i pragnieniach: "Gorącym pragnieniem Niepokalanie Poczętej jest to, aby była czczona jako wstawiająca się za ludzkością u Syna, ponieważ tak bardzo modli się za ten świat. Będzie to źródłem wielu łask i licznych powołań". Niech przykład życia i wstawiennictwo św. Katarzyny prowadzi nas do odkrywania na nowo przesłania objawień maryjnych z 1830 roku oraz realizacji próśb Niepokalanej. O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy!
Cenzura a powieści Teodora Parnickiego
2011
The published source material is composed of censor’s reviews deriving from a set of documents of The Main Office for the Control of the Press, Publications, and Public Performances stored in the Archive of New Acts (AAN) in Warsaw. They concern the following books: Aecjusz – ostatni Rzymianin, I u moznych dziwny, Inne zycie Kleopatry, Kola na piasku, Koniec „Zgody Narodow”, Muza dalekich podrozy, Nowa baśn (vol. I and II), Opowiadania i szkice, Slowo i cialo, Śmierc Aecjusza, Srebrne orly, Tozsamośc, Twarz ksiezyca, Tylko Beatrycze, Zabij Kleopatre. A document closing the materials in question is a letter of the editor-in-chief of PIW Publishing House concerning the second part of Nowa baśn, the only translation of this type of a „diplomatic”, and „negotiative” correspondence related to Parnicki’s novel to be found in the AAN.
Mácha w awangardowym teatrze E. F. Buriana
Poznańskie Studia Slawistyczne, 2015
This essay is devoted to the Czech avant-garde stage-adapter from the 1930's and 1940's, Emil František Burian and his theatre D34 (also called "Dečko"). Burian adapted the output of the romantic poet, Karel Hynek Mácha, for the stage, using it to explore and express his conception of avant-garde theatre. In the words of Burian, Mácha was the "Czech Shakespeare", far from any realism, so the meaning of his output, staged in the traditional, realistic theatre, was distorted. Trying to find the right way of staging Mácha, Burian finds his own idea of the new theatre, inspired by the conceptions of the Russian stageadapters Vakhtangov and Tairov. The most important categories in the Burian's theatre were: motion, light and music. Burian was looking for a way to translate the language of unrealistic, romantic literature into the modern language of theatre. In cooperation with M. Kouřil and J. Lehovec he created what was known as Theatergraph, which began the era of "multimedia" performances. Burian's modern conceptions of actor's play also inspired others.
Marian Poźniak – stary mistrz malarstwa
2008
je zarówno każdą inicjację, początek kreacji, jak i wszelkie porozumienie. Punkt, symbol jedni, środka, początku i końca jest nieprzedstawialny, a tylko wyobrażalny. "Jeśli bowiem powiesz, że dotknięcie płaszczyzny [...] utworzy punkt, nie jest to prawdą. Powiemy natomiast, że [ślad] takiego dotknięcia jest powierzchnią, która otacza swój środek, a w owym środku jest siedziba punktu". "Nie może istnieć żadna inna rzecz, ani w naturze, ani w umyśle ludzkim, która by mogła dać początek punktowi". "Pierwszą zasadą wiedzy malarskiej jest punkt, drugą linia, trzecią powierzchnia, czwartą bryła okryta tą powierzchnią. [...] ponieważ w istocie malarstwo nie wychodzi poza powierzchnię, przez którą wyobraża bryłę, kształt wszelkiej rzeczy widzialnej" 13. Absolutne skupienie przestrzeni wyobrażonej, duchowej-to punkt, najpierwotniejszy znak plastyczny na płaszczyźnie obrazu 14. Wykładnią tych pryncy-/74/ ↪Quart Nr 2(8)/2008
Pracownia Dziejów Kultury Materialnej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie
Folia Historica Cracoviensia, 2016
W październiku 2014 roku podjęto decyzję o utworzeniu Pracowni Dziejów Kultury Materialnej, której kierownikiem został dr Sławomir Dryja. Pracownia, znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej 3, zajmuje się dziejami przedmiotów codziennego użytku, technologią ich wytwarzania, kontekstem społecznym, a także ich inwentaryzacją, wstępną konserwacją i dokumentacją. W Pracowni gromadzone są cenne zbiory różnorodnych zabytków archeologicznych: ceramika, ceramika budowlana, kafle, szkło, numizmatyka, wyroby metalowe, kościane, krzemienne, etc. Podstawową bazę źródłową stanowią zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych, zwłaszcza tych, prowadzonych w ramach praktyk dla studentów Instytutu Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Do tej pory badania archeologiczne z udziałem studentów naszego Instytutu prowadzone były na terenie: dworu renesansowego w Graboszycach w 2011 roku 1 , założenia pałacowego w Setnicy w województwie zachodniopomorskim w 2013 roku oraz kompleksu pałacowo-zamkowego w Mirosławcu, również w województwie zachodniopomorskim 2. Trzy sezony badań (w latach 2013-2015) doprowadziły do przebadania XVIII-wiecznego pałacu należącego do rodziny von Blankenburg. Ustalono również lokalizację XIV-wiecznego zamku, siedziby rodu von Wedel, zniszczonego w wielkim pożarze w roku 1719. Rozpoznano fragmentarycznie narożnik południowo-zachodni, elementy kurtyny zachodniej oraz bramy wjazdowej do zamku.
Operacja Krym Anno Domini 2014
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 2014
Aneksja Krymu przez Federację Rosyjską stała się przyczynkiem do przedstawienia koncepcji nowych wojen, z naciskiem na koncepcję miatieżewojny (ros. мятежевойна; мят еж-bunt, rebelia, powstanie), mało znaną w polskim dyskursie na ukowym. Zdaniem autora zajęcie półwyspu i sytuacja na wschodzie Ukrainy to prak tyczna realizacja wspomnianej powyżej sztuki wojennej. W artykule przedstawione zostały inne koncepcje nieklasycznych wojen: asymetrycznej i hybrydowej, w celu po kazania nowatorskiego podejścia widocznego w teorii miatieżewojny. Celem artykułu jest udowodnienie, że Rosja w praktyce realizuje założenia miatieżewojny, najprawdo podobniej wzbogacone przez doświadczenia wyniesione między innymi z konfliktów na Kaukazie Północnym, w Naddniestrzu, Abchazji, Osetii Południowej oraz starcia z Gruzją. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy dysponujemy wiedzą na temat prowadzenia miatieżewojny oraz czy ten rodzaj prowadzenia działań wojen nych może zagrozić Polsce i czy można mu przeciwdziałać, jeżeli tak, to w jaki sposób. Zasadniczym źródłem wiedzy autora o teorii miatieżewojny są wydanie w FR prace jej twórcy Jewgienija Messnera: Chociesz mira, pobiedi miatieżewojnu!, Tworczieskoje nasledije J.E. Messnera i Wsiemirnaja miatieżewojna tegoż. Pomocne były również opracowania Artura Gruszczaka, Jolanty Darczewskiej, Piotra Gawliczka i Jacka Paw łowskiego. Ponadto autor wcześniej podejmował tę problematykę w artykułach na ukowych i popularnonaukowych. W polityce, szczególnie w stosunkach między państwami, większość decyzji jest podejmowana, zgodnie z logiką lub z góry założonymi przesłankami. Celem nad rzędnym jest racja stanu każdego z państw podejmujących decyzję. Często prze słanki konkretnego postępowania nie są do końca jasne. Nawet komentatorzy czy znawcy problemu często o nich zapominają. Przywołam słowa Aleksandra Sołżenicyna, który dwadzieścia lat temu, w maju 1994 r., udzielił wywiadu amerykańskiemu * Doktor, adiunkt w Katedrze Bezpieczeństwa W ew nętrznego W yższej Szkoły Inform atyki i Zarzą d za n ia w Rzeszowie.
Vox Patrum
The persecution of Christians was stopped after capture of Valerian in June 260. During the forty-three years from 260 to 303 the Christian Church had a relatively comfortable conditions to growth. According to Eusebius of Ceasarea and Lactantius the emperor Aurelian (270-275) wanted to renew the persecution in the last few months of his reign. The emperor was assassinated by a conspiracy of his higher officers and he didn’t realize this plans. We have several accounts of martyrdoms which took place under Aurelian in Italy, Asia Minor, Palestine, Dalmatia and Gaul. The reliability of many of this martyrdoms is doubled. Some of this martyrs were genuine, but they hadn’t been punished during the rule of Aurelian. For example Felix was executed either rule of Valerian or Aurelian. Sometimes authors of acts of martyr confused Aurelian with Marcus Aurelius. The following names of martyrs are fictious. The dates of the martyrdoms don’t fit to chronology for thè end of Aurelian’s rule.