Krytyka neorepublikańskiej koncepcji wolności politycznej Philipa Pettita, w: AVANT, 1/2018, s. 147-162 (original) (raw)
Related papers
Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia
The authors of this sketch are drawing a panorama of the potential interpretational aspects of understanding the category of freedom in the societies of the post-communist part of Europe. At the same time, they attempt to define the horizon for finding the answer to the identity-forming question that is key for this georegion, i.e. about the essence and the specificity of processes, phenomena and mechanisms of emancipation of culture and societies of post-totalitarian European countries from the legacy of World War II, and particularly its post-Yalta consequences which embedded the countries and nations of Central, East and South-East Europe in the sphere of imperial subordination of Soviet dominance for nearly another half a century.
O „Filozofii Publicznej i Edukacji Demokratycznej”
Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna, 2018
Z największą przyjemnością oddajemy do rąk Czytelników pierwszy numer czasopisma naukowo-dydaktycznego poświęconego kształceniu w zakresie filozofii, etyki oraz edukacji obywatelskiej i prawnej, któremu nadaliśmy tytuł "Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna".
Kwartalnik Historyczny, 2006
Zbliżający się kryzys dynastyczny, związany ze spodziewaną, bezpotomną śmiercią Karola II, ostatniego Habsburga na tronie hiszpańskim, spo wodował dyplomatyczną gorączkę na większości dworów europejskich. Wywołał również zainteresowanie ze strony "pisarzy politycznych". Jed nym z nich był Szkot, Andrew Fletcher of Saltoun, autor broszuiy Discorso delle cose di Spagna (tytuł angielski A Discourse Conceming the Affairs o f Spain). Stosunkowo nieduża pod względem objętości publika cja1 ukazała się w języku włoskim w 1698 r. Jako miejsce druku podano Neapol. Andrew Fletcher of Saltoun urodził się w roku 1653, zmarł w 1716 r.2 "Barwny", to właściwe określenie jego życiorysu. Zaangażowany w burzli we wydarzenia końca XVII w. i początku następnego, odwiedził między in nymi Francję, Hiszpanię, Niderlandy i cesarstwo, prawdopodobnie uczest niczył w walkach przeciwko Turkom. Część wojaży była podyktowana ko niecznością znalezienia schronienia ze względu na działalność polityczną w kraju. Na przełomie stuleci wziął udział w dyskusji nad charakterem relacji szkocko-angielskich, koncentrując się na problemach unii inkorporacyjnęj i federacyjnej. Fletcher odegrał bardzo ważną rolę dla intelektu alnego poziomu debaty3. Jednak z politycznego punktu widzenia poniósł klęskę. Unia inkorporacyjna, której był przeciwnikiem, została zawarta.
Jak rozwalić system – populistyczny dyskurs polityczny na przykładzie wypowiedzi Pawła Kukiza
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Marta Wr z e ś n i e w s ka-P i e t r z a k, Małgorzata K o ł o d z i e j c z a k (Poznań, UAM) Jak rozwalić systempopulistyczny dyskurs polityczny na przykładzie wypowiedzi Pawła Kukiza * Analiza wypowiedzi Pawła Kukiza pozwala stwierdzić, że przypisywany politykowi populizm widoczny jest zarówno w treściowej warstwie wypowiedzi, jak i jej językowym kształcie. Wystąpienia sejmowe i posty zamieszczane na portalu społecznościowym Facebook zawierają wszystkie cechy konstytutywne dla populizmu, czyli centralnie usytuowany lud w kreowanej przez polityka wizji świata, który przedstawiany jest zawsze w opozycji do elit lub obcych, a także symplifikację językowego obrazu świata (w tym wartości), ponadto obecność lidera występującego z woli ludu. Językowy kształt wypowiedzi polityka odwołuje się do języka potocznego, bliskiego przeciętnemu użytkownikowi języka, dzięki czemu wypowiedzi lidera Kukiz'15 są emocjonalne, wyraziście wartościują opisywaną rzeczywistość, także przez stereotypy i metafory. Tak ukształtowany sposób komunikowania się z odbiorcami tworzy spójną wizję z przyjmowanymi przez polityka rolami, w które wchodzi, przywołując archetypy wojownika, chłopaka z sąsiedztwa, nie wyzbywając się nigdy pozycji dominującej.
Henryk Dembiński (1908-1941) i jego poglądy na istotę samorządu
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2020
The article presents Henryk Dembiński's views on the essence of local government through the prism of the notion of public-law personality. His key finding is that the ideological and sociological context is important, but not conclusive as to the legal essence of local government. In this respect, one can disagree on Henryk Dembiński's downgrading or even denying the public-law personality of the local government. His views are a particular point of view that must be taken into account all the time.
Czasopismo Prawno-Historyczne, 2012
Wedle znanego okreoelenia-u¿ywanego miêdzy innymi przez Raymonda Arona i Maurice'a Duvergera-V Republika ukszta³towa³a siê jako monarchia republikañska i mia³a po³¹czyae zwaoenione tradycje ideowe 1. W niniejszym artykule poddajê ten pogl¹d krytyce, albowiem uwa¿am, ¿e nie zbli¿a nas do rozpoznania Ÿróde³ i to¿samooeci V Republiki. Punktem wyjoecia do ich wyjaoenienia jest oewiadomooeae zasadniczej roli, jak¹ odegra³ de Gaulle w odbudowie ³adu republikañskiego w czasie II wojny oewiatowej i po wyzwoleniu Francji. Dziêki niemu powojenna Francja dokona³a jednoznacznego wyboru na rzecz Republiki i wartooeci republikañskich-w takim znaczeniu, w jakim pojêcie to wystêpuje we francuskiej myoeli politycznej i rozwi¹zaniach ustrojowych. I. Republika à la francaise. 1. Uniwersalne interpretacje Republiki nie wyjaoeniaj¹ sensu, w jakim pojêcie to wystêpuje we francuskiej myoeli i tradycji pañstwowej. Teorie uniwersalne uznaj¹ republikê za ustrój alternatywny wobec dziedzicznego przekazywania w³adzy (w tym znaczeniu monarchie elekcyjne by³y republikami) b¹dŸ, w wersji pog³êbionej, widz¹ istotê republiki w istnieniu wspólnoty obywateli wokó³ prawa i wartooeci 2. Natomiast w przypadku Francji Republika jest przede wszystkim dzie³em Rewolucji Francuskiej, która ustanowi³a now¹ legitymacjê w³adzy opart¹ na specyficznie rozumianej idei suwerennooeci narodu i ukszta³-towa³a swe wartooeci w zasadniczej konfrontacji z tradycj¹ monarchistyczn¹ 3. Maurice Agulhon pisze, ¿e byae republikaninem to przede wszystkim okazaae siê zwolennikiem w³adzy nie personalnej, nie dziedzicznej, nie do¿ywotniej