4.9.Rękawice robocze, [w:] Archeologia Gdańska VII, „Lastadia – najstarsza stocznia Gdańska w świetle badań archeologicznych”, red. B. Kościński (original) (raw)
Related papers
„Praca zbiorowa”. O rękopisie „Pierwszej Szopki Reflektora”
Sztuka Edycji, 2021
Premiera Pierwszej Szopki Reflektora odbyła się 12 maja 1927 roku w Teatrze Lubelskim. Mimo sporego zainteresowania publiczności oraz życzliwego przyjęcia przez lokalnych krytyków autorzy-Jan Arnsztajn, Konrad Bielski oraz Wacław Gralewski-nie zdecydowali się na ogłoszenie utworu drukiem, choć była to wówczas praktyka częsta (w tym samym roku ukazała się np. Polityczna Szopka Cyrulika Warszawskiego) 1. Zachował się on natomiast w niedawno odnalezionym rękopisie 2 , który-widziany z dzisiejszej perspektywy-jest świadectwem lokalnego życia literackiego oraz dokumentem z dziejów międzywojennych związków między awangardą a kulturą popularną (Bielski i Gralewski byli reprezentantami grupy poetyckiej Reflektor) 3. Jego materialny kształt natomiast-i to będzie przedmiotem prezentowanego szkicu-jest interesujący także dla edytora, ponieważ daje wgląd w niektóre aspekty twórczości wieloautorskiej, jaka w latach dwudziestych wykształcała się na pograniczu literatury oraz przemysłu rozrywkowego. Lektura zachowanych materiałów pozwala odtworzyć poszczególne etapy genezy tekstu, wskazać niektóre aspekty działalności-przywołując określenie Nicolasa Donina i Davida Ferrera-"autor(-ów) i aktorów genezy" 4 , wreszcie zaś określić zasady funkcjonowania pisar
Iaie Pan Sygn P 244, 1999
W trakcie badań archeologicznych w latach 1991 i 1992 na stanowisku 15 w Łękawie, pow. Kazimierza Wielka, woj. świętokrzyskie odkryto 4 groby kultury ceramiki sznurowej (Tunia 1999). W trzech z nich, tzn. w grobie nr 1, nr 2 i nr 3 znaleziono pozostałości szkieletów ludzkich, będące przedmiotem niniejszego opracowania. Grób nr 4 ich nie zawierał. Był to najprawdopodobniej kenotaf. W grobie nr 1, na dnie owalnej jamy (gł. 30-35 cm) odkryto fragmenty kości ludzkich, wtórnie zniszczone mechanicznie i wykazujące ślady zwietrzenia. Z układu kości w obiekcie można wnioskować, że zmarły ułożony był na osi N-S, głową na N, na lewym boku, zapewne z podkurczonymi kończynami dolnymi. W materiale rozpoznano: (1) fragment prawej kości miednicznej z częścią górną panewki stawu biodrowego oraz podpanewkowym odcinkiem górnej gałęzi kości łonowej. Dół panewki wykazuje ślady zmian patologicznych powstałych na skutek procesów zwyrodnieniowych; (2) niewielki fragment głowy kości udowej; (3) fragment kości piętowej oraz drobne odpryski kości; (4) fragment trzonu kości długiej (udowej ?); (5) kilka drobnych odprysków kości długich oraz koronę M 1 lewej strony szczęki, bez śladów starcia; (6) okruchy kości; (7) fragment trzonu kości długiej; (8) dolną nasadę prawej kości udowej (wtórnie zniszczone powierzchnie boczne kłykci); (9) górną nasadę prawej kości piszczelowej z miernie wykształconą guzowatością piszczeli; (10) fragment trzonu kości strzałkowej; (11) górną część lewej kości piszczelowej z miernie wykształconą guzowatością piszczelową i słabo widoczną kresą mięśnia płaszczkowatego oraz drobne odpryski kości; (12) lewą rzepkę; (13) dolną nasadę lewej kości udowej; (14) głowę i trzon lewej (?) kości strzałkowej; (15) fragment trzonu kości długiej (promieniowej ?); (16) fragmenty trzo
Kłopotliwe dziedzictwo - historyczne osiedla robotnicze Górnego Śląska
2016
In the cultural landscape of Upper Silesian Agglomeration, evolving at the turn of 20th century, there is usually lack of elements that are commonly recognised as the valuable cultural heritage. However, in this amorphous urban space one can find objects of historical value. Among the postindustrial historical buildings still exist old workers’ estates, which are inseparably connected with the industrialisation and urbanisation of the region. They were evidence of civilisation progress and set social life norms for generations of Upper Silesians. Nowadays, because of long term neglect and during the restructuring of traditional industry they have become social exclusion areas. Although they are a part of the European industrial culture and the awareness of their value is increasing, they are still troublesome heritage, because they face numerous structural and socio-economic problems.
Folia Toruniensia, 2017
Tekst jest opublikowany na zasadach niewyłącznej licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska (CC BY-ND 3.0 PL). Dr hab. Krzysztof Kopiński jest zastępcą dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Interesuje się metodami komputerowymi w edytorstwie źródeł historycznych, systemem informacyjnym archiwów państwowych, komputeryzacją archiwów oraz historią średniowiecza, szczególnie Torunia.
1996
Norbert Wójtowicz, [recenzja ksiażki] Ludwik Hass, Masoneria polska XX wieku. Losy, loże, ludzie", Warszawa 1996, "Notatki Płockie", 1996, nr 4/169, s. 51-53
Artium Quaestiones
The subject of the paper is a painting by Artur Grottger, which has not yet been the subject of close art historical analysis, hindered by the complicated history of the painting as a material object: from its creation (1861–63) and being exhibited in Vienesse Kunstverein in 1864 (titled Das Gebet vor der Schlacht. Episode aus der vergangenen Zeit in Polen), via its appearances and disappearances in the arena of history, till its present status of an object in a private collection, whichlimits its accessibility. The reconstruction of the process of constituting its present title (The Bar Confederates Pray Before the Battle of Lanckorona), reveals the problematic status of the reference to the specific battle fought during the Bar Confederation (1768–1772). The confrontation of the pictorial presentation with a real course of the battle of Lanckorona (23 May 1771) proves that it was not Grottger’s imperative to reconstruct in a probabilistic manner neither the place nor the course o...
Pracownia Dziejów Kultury Materialnej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie
Folia Historica Cracoviensia, 2016
W październiku 2014 roku podjęto decyzję o utworzeniu Pracowni Dziejów Kultury Materialnej, której kierownikiem został dr Sławomir Dryja. Pracownia, znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej 3, zajmuje się dziejami przedmiotów codziennego użytku, technologią ich wytwarzania, kontekstem społecznym, a także ich inwentaryzacją, wstępną konserwacją i dokumentacją. W Pracowni gromadzone są cenne zbiory różnorodnych zabytków archeologicznych: ceramika, ceramika budowlana, kafle, szkło, numizmatyka, wyroby metalowe, kościane, krzemienne, etc. Podstawową bazę źródłową stanowią zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych, zwłaszcza tych, prowadzonych w ramach praktyk dla studentów Instytutu Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Do tej pory badania archeologiczne z udziałem studentów naszego Instytutu prowadzone były na terenie: dworu renesansowego w Graboszycach w 2011 roku 1 , założenia pałacowego w Setnicy w województwie zachodniopomorskim w 2013 roku oraz kompleksu pałacowo-zamkowego w Mirosławcu, również w województwie zachodniopomorskim 2. Trzy sezony badań (w latach 2013-2015) doprowadziły do przebadania XVIII-wiecznego pałacu należącego do rodziny von Blankenburg. Ustalono również lokalizację XIV-wiecznego zamku, siedziby rodu von Wedel, zniszczonego w wielkim pożarze w roku 1719. Rozpoznano fragmentarycznie narożnik południowo-zachodni, elementy kurtyny zachodniej oraz bramy wjazdowej do zamku.