Mimari Açıdan Biyomimikrinin Tasarım Paradigması Olarak Değerlendirilmesi (original) (raw)
Related papers
Aşçılık ve Gastronomi Eğitim Kampüsü Tasarımının Mimari Bağlamda İrdelenmesi
Artium, 2022
Üniversite kampüsleri özellikle Anadolu kentleri özelinde ele alındığında eğitim, üretim, konaklama, dinlenme, ulaşım gibi farklı işlevlere sahip olmalarının yanı sıra sosyal etkileşimin kurulduğu yerleşim yerleri olarak önemli alanların başında yer almaktadır. Bolu İli Mengen İlçesi için de üniversite kampüsü olgusu sıradan bir eğitim alanından ziyade ilçenin aşçılık ve gastronomi kültürünü yaşatacağı ve gelecek nesillere aktaracağı temel yapı taşlarından birini oluşturmaktadır. İnsan ölçeğinden kentsel ölçeğe potansiyel kullanıcı ihtiyaçlarını anlamayı ve ihtiyaçların karşılandığı yaşanabilir mekânlar oluşturmayı hedefleyen mimarlık pratiği sadece yapılı bir sistem olmanın dışında oluşturduğu mekânsal düzen ile de bir kimlik tanımlamaktadır. Mekânlar ile kurulan duyuşsal, bilişsel ve sosyal etkileşimler bu kimlik üzerinden inşa edilir. Dolayısıyla fiziksel mekânın temel ihtiyaçlarının karşılanması ile mekânsal düzenin niteliği de en temel mimari tasarım problemini oluşturmaktadır. Bu makalede Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Mengen Aşçılık ve Gastronomi Eğitim Kampüsünün kültür ve sosyal yaşam ekseninde sahip olduğu kimliği oluşturan mimari tasarım kriterleri sunulmaktadır.
2019
Yasam Dostu Tasarim ya da son donemde yaygin kullanimi ile Biyofilik Tasarim (Biophilic Design) kavrami bir tasarim eylemi olarak aslinda yeni bir kavram degil. Insanin, dogayla olma, dogayla baglanti kurma ve dogada olma icgudulerine dayali dogustan gelen egilimlerinin tumu Biyofili kavrami kapsaminda tanimlanmaktadir. Biyofilik Tasarim ya da Yasam Dostu Tasarim kavrami ise icinde bulundugumuz yapili cevrenin yenilikci bir bakis acisi ile dogayla baglantili olarak tasarlanmasidir. Peyzaj Mimarligi en genel tanimi ile sanat, cevre, mimari, muhendislik, sosyoloji ve tasarim unsurlarinin tumunu bir arada kapsayan farkli olcek ve kapsamlarda hem acik alan hem kapali mekanlarin tasarlanmasi pratigidir. 21. yuzyilin ic mimari pratigi dikkate alindiginda, ic mekan kurgusunda hic olmadigi kadar biyofilik tasarim anlayisinin tasarimcilar tarafindan benimsendigi ve ozellikle stres duzeyinin yuksek oldugu kamusal mekanlarda dogaya donuk, dogaya karisan ve/veya dogadan esinlenen tasarim yaklas...
Biyomimetik Mimarlıkta Ekomimikri ve Orman Kurma Metaforu
Öz Mimarlık, tasarımda yararlanmak üzere doğal objelere yönelirken, analojik yaklaşımlardan uzaklaşarak, yerini metaforik seviyeye çıkan bir öğrenmeye bırakmaktadır. Bu makalede mimarlıkta ekomimikri konusu ve ekomimaride orman kurma metaforunu esas alan araştırmaya dayalı bir konsept takdim edilmektedir. Önerilen çalışılan bu konseptin dayandığı yaklaşım; mimari mekânları orman ekosistemindeki işleyişi örnek alarak düzenlemeye çalışmak olup, makalede bu yaklaşımın ekomimikri mantığına ve mimari tasarım pratiğine uygunluğu ele alınmaktadır. Araştırma sorusu; Mimari tasarımda biyomimetik bir yaklaşım olarak orman kurma metaforunun unsurlarının neler olduğu, bunun tasarım amacıyla kullanılma potansiyeli ve bu yaklaşımın tasarımda nasıl hayata geçirilebileceğidir. Bu makalede: Biyomimikri ve ekomimikrinin ekolojik mimarideki yeri nedir, ne olmalıdır ve yine biyomimari ve ekosistem temelli tasarım, pratikte nerede buluşabilir, sorularına cevap aranmıştır. Metafor yöntemi kullanılmış ve metafor olarak orman ekosistemi seçilmiştir. Geliştirilen metafor ışığında; ağaç diker gibi bina dikmenin, orman kurar gibi şehir kurmanın imkân ve pratiğinin araştırıldığı bu çalışmanın sonucunda ulaşılan bulgulara dayanarak, mimari tasarım alanına yönelik öneriler sunulmaktadır.
Bir Boyunduruk Aracı Olarak Mimari
Evrensel Kültür, 2014
AKP'nin iktidara geldiği 2002 yılından bu yana gerek Partinin kendisi gerekse genel başkan R.Tayyip Erdoğan sayısız başlıkta ele alındı ve eleştirildi. Bu durum bir bakıma doğaldı ve
İyileştiren Mimarlık ve Gevher Nesibe Darüşşifası: Biyofilik Bir Bakış
Journal of International Social Research, 2021
Biyofili hipotezi ile doğanın mekânla bütünleşmesini ve insan yaşamına mümkün olduğu kadar temas etmesini ilke edinmiş yapılar elde etmek amaçlanmış ve bazı tasarım kriterleri belirlenmiştir. Son yıllarda uygulamaların artması ile mekânlarda kullanılan biyofilik unsurların iyileştirici, rahatlatıcı ve motivasyon artırıcı gibi psikolojik etkileri üzerine de araştırmalar yapılmaya başlanmıştır. Her ne kadar modern mimarinin bir tasarım yaklaşımı olarak bilinse de, söz konusu biyofilik unsurları kültür mirasımızın yapı taşlarından olan tarihi binalarda da görmek mümkündür. Bu bağlamda, bu çalışmanın amacı tarihi yapılarda mimarlığın "iyileştiren" özelliklerinin izini sürmektir. Bu doğrultuda, öncelikle biyofilik tasarım yaklaşımları üzerine yapılmış olan mevcut tanım ve sınıflandırmalar incelenmiş ve bu yaklaşımla tasarlanan mekânların tedavi edici özelliği üzerine kavramsal bir çerçeve oluşturulmuştur. Daha sonra doğal unsurları kullanarak "iyileştirici mekân" anlayışıyla inşa edilen ve Türk mimari mirasının en önemli değerlerinden olan darüşşifalardaki biyofilik unsurlar tespit edilmiştir. Bu amaçla, Anadolu'nun ilk darüşşifası olarak literatüre giren Gevher Nesibe Dârüşşifâsı'nın mimari özellikleri, ışık ve ses kullanımı, malzeme seçimi ve mekânsal kurgu gibi özellikleri "doğal çevrenin yapıdaki yansımaları" bağlamında değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda Gevher Nesibe Dârüşşifâsı'nda günümüz mimarisine yol gösterecek nitelikte iyileştirici unsurlar barındıran birçok biyofilik veri tespit edilmiştir. Öyle ki, elde edilen veriler "doğanın iyileştiren özelliklerinin" mimari mekânların şekillenmesi üzerindeki yönlendirici etkilerinin "Türk mimarisinin kadim bilgisi" ile yeniden sorgulanması ve böylelikle mevcut biyofilik tasarım yaklaşımlarına/sınıflandırmalarına farklı bir bakış açısı geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir.
IV. Ulusal Tasarım Günleri Sempozyumu, 2019
Günümüz tekil disiplin anlayışının, tasarım yaklaşımlarının uygulanabilirliğini azalttığı ve mesleki eğitimlerde disiplinlerarası müdahalelerin daha yaratıcı süreçlerin üretilmesine olanak sağlayabileceği motivasyonu ile biçimlenen bu araştırma İstanbul Gedik Üniversitesi İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı Bölümü’nde 2018-19 Eğitim/Öğretim yılı bahar dönemi içerisinde Temel Tasarım II dersini başarıyla tamamlayan on altı öğrenci üzerinden gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın kavramsal zeminini oluşturan ilk kademede öğrencilerden, biyomimikri disiplinini farklı ölçeklerde temsil edebilecekleri organik bir form seçmeleri ve bu tercihlerini tasarım izlemi olarak yorumlayabilecekleri bir sisteme indirgemeleri beklenmiştir. Organik formları tanımlı hale getiren geometrik kararların hacimsel getirilerine dair tüm süreç sınırlandırılmış bir düzlem içerisinde maket çalışması ile tamamlanmıştır. Öğrencilerin biçimsel reflekslerine ilişkin yaklaşımlarını tespit edebilmek ve çok katmanlı yaratım süreçlerinin temel tasarım eğitimi içerisindeki yerini belirleyebilmek için sonuç ürünler incelenmiş ve elde edilen verilerin tümü üretilen teknik anlatımlar ile tanımlı hale getirilmiştir. Ayrıca, organik referanslardan mekân üretimine geçiş sağlayan temrinlerin temel tasarım dersinde temsil edilmesine yönelik pratikler çözümlenmiştir. İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı öğrencilerinin biyomimikriye gönderme yapan çok katmanlı hacimsel kararları ile form üretimlerine ilişkin yaklaşımları arasında temel tasarım prensipleri ölçeğinde iletişim kuran bu araştırma ile mevcut tasarım yazınını beslemek ve lisans düzeyinde aktarılan temel tasarım eğitimlerine yönelik izlencelerin geliştirilmesine katkı sağlamak amaçlanmıştır.