بدأت معركة دمشق يوم 26 سبتمبر 1918 بين القوات البريطانية والثورة العربية الكبرى وبين الدولة العثمانية والإمبراطورية الألمانية، وحسمت المعركة بانتصار الجيش البريطاني والقوات العربية على العثمانيين وتسليم دمشق لملك الحجاز فيصل الأول بتاريخ 1 أكتوبر 1918. حدثت تلك المعركة بعد الاستيلاء على حيفا والانتصار في معركة سمخ مما فتح الطريق من بحيرة طبريا للتوجه شمالاً، وكذلك الهجوم الثالث على شرق الأردن الذي فتح الطريق أمام درعا، ثم اكتمال المطاردة الداخلية بعد انتصار قوة التجريدة المصرية في معركة سهل نابلس خلال حملة سيناء وفلسطين في الحرب العالمية الأولى. بعدها واصل سلاح الفرسان توجهه نحو دمشق من الطريقين الرئيسيين. أثناء المطاردة هاجم جيش البريطاني ومعه الجيش الشريفي مؤخرة الجيش الرابع والسابع والثامن العثمانية، وأسروا العديد من الجنود. سقطت دمشق بعدما طوقها فيلق خيالة الصحراء ومعه الجيش الشريفي للأمير فيصل الحجازية، أدى النجاح التكتيكي المهم للاستيلاء على دمشق إلى مناورات سياسية بين ممثلين من فرنسا وبريطانيا وقوات الأمير فيصل. بعد الانتصارات في ونابلس خلال معركة سهل نابلس في 25 سبتمبر، حققت الهجمات التي قام بها الفيلق الحادي والعشرون وفيلق خيالة الصحراء بدعم من هجمات جوية مكثفة جميع الأهداف. فأجبرت تلك الهجمات على طولكرم وتبصر الجيشان السابع والثامن العثمانيان المتمركزان في تلال الخليل على التخلي عن مواقعهم والانسحاب، ولتفادي التطويق اضطر الجيش الرابع الموجود شرقي نهر الأردن بالانسحاب من عمان بعد هجوم قوات تشايتور النيوزلندية. ونتيجة لتلك الانسحابات أُسرت أعداد غفيرة من الجنود في جنين بينما تراجعت الأرتال الباقية خلف مؤخرة الجيش العثماني المتماسك في سمخ. أمر الجنرال إدموند اللنبي قائد قوة التجريدة المصرية الفريق هاري شوفيل آمر فيلق خيالة الصحراء بمطاردة فلول الجيوش العثمانية الثلاثة والاستيلاء على دمشق. بدأت فرقة الفرسان الرابعة المطاردة مهاجمةً المؤخرة على طول الطريق الداخلي يوم 26 سبتمبر في إربد والرمثا، واستولى الجيش الشريفي على درعا في 27 سبتمبر. وهاجمت الخيالة الأسترالية مؤخرة الجيش العثماني في الطريق الرئيسي لجسر بنات يعقوب في 27 سبتمبر، فاحتلت القنيطرة في اليوم التالي، وسعسع في 30/29 سبتمبر، وكوكب ووادي بردى في 30 سبتمبر، وفي نفس اليوم هاجمت فرقة الفرسان الخامسة فلول العثمانيين في الكسوة. بعد تلك الهجمات والتقدم الناجح، تحرك لواء الفرسان الخفيف الثالث نحو شمال دمشق، عابرًا المدينة صباح يوم 1 أكتوبر لمواصلة الهجوم على الأرتال المنسحبة ومنعهم من التوجه نحو حمص. (ar)
La presa de Damasc es va produir l'1 d'octubre de 1918, després de la captura de i de la victòria a la , durant la campanya del Sinaí i Palestina de la Primera Guerra Mundial. (ca)
The Capture of Damascus occurred on 1 October 1918 after the capture of Haifa and the victory at the Battle of Samakh which opened the way for the pursuit north from the Sea of Galilee and the Third Transjordan attack which opened the way to Deraa and the inland pursuit, after the decisive Egyptian Expeditionary Force victory at the Battle of Megiddo during the Sinai and Palestine Campaign of World War I. Damascus was captured when Desert Mounted Corps and Prince Feisal's Sherifial Hejaz Army encircled the city, after a cavalry pursuit northwards along the two main roads to Damascus. During the pursuit to Damascus, many rearguards established by remnants of the Ottoman Fourth, Seventh and Eighth Armies were attacked and captured by Prince Feisal's Sherifial Army, Desert Mounted Corps' Australian Mounted Division the 4th and the 5th Cavalry Divisions. The important tactical success of capturing Damascus resulted in political manoeuvring by representatives from France, Britain and Prince Feisal's force. Following the victories at the Battle of Sharon and Battle of Nablus during the Battle of Megiddo, on 25 September, the combined attacks by the XXI Corps, Desert Mounted Corps, the XX Corps supported by extensive aerial bombing attacks, gained all objectives. The Ottoman Seventh and Eighth Armies in the Judean Hills were forced by the attacks at Tulkarm, and Tabsor to disengage and retreat, in turn forcing the Fourth Army, east of the Jordan River to avoid outflanking by retreating from Amman when they were attacked by Chaytor's Force. As a consequence of these withdrawals large numbers of prisoners were captured at Jenin while the surviving columns retreated behind a strong rearguard at Samakh. The commander of the Egyptian Expeditionary Force, General Edmund Allenby ordered Lieutenant General Harry Chauvel's Desert Mounted Corps to pursue the remnants of the three Ottoman armies and capture Damascus. The 4th Cavalry Division began the pursuit, attacking rearguards along the inland road at Irbid on 26 September, at Er Remta and Prince Feisal's Sherifial Army captured Deraa on 27 September. The Australian Mounted Division attacked rearguards along the main road, at Jisr Benat Yakub on 27 September, occupying Quneitra the next day, at Sa'sa' on 29/30 September, and at Kaukab and the Barada Gorge on 30 September, while the 5th Cavalry Division also attacked a rearguard at Kiswe the same day. Following these successful attacks and advances the 3rd Light Horse Brigade was ordered to move north of Damascus, marching through the city on the morning of 1 October to continue their attack on the retreating columns, cutting the road to Homs. (en)
La conquista de Damasco se produjo el 1 de octubre de 1918 después de la captura de Haifa y la victoria en la , que abrió el camino para la persecución hacia el norte desde el mar de Galilea y el tercer ataque de Transjordania que abrió el camino a Deraa y la búsqueda interior, después de la decisiva victoria de la en la Batalla de Megiddo durante la Campaña del Sinaí y Palestina de la Primera Guerra Mundial. Damasco fue capturada cuando los y el ejército del Prince Feisal, la Sherifial Hejaz, rodeó la ciudad, después de una persecución de caballería hacia el norte por las dos carreteras principales hacia Damasco. Durante la conquista de Damasco, muchas retaguardias establecidos por restos del cuarto, séptimo y octavo ejércitos otomanos fueron atacados y capturados por el Ejército Sherifial del Príncipe Feisal, Cuerpo Montado del Desierto, la cuarta División Montada australiana y la división quinta de caballería. El importante éxito táctico de capturar Damasco se aprovechó en maniobras políticas por parte de representantes de Francia, Gran Bretaña y la fuerza del Príncipe Feisal . Después de las victorias en la y la , durante la Batalla de Megiddo, el 25 de septiembre, los ataques combinados del XXI Cuerpo del Reino Unido, el Cuerpo Montado del Desierto, el XX Cuerpo, apoyados por extensos ataques aéreos lograron todos los objetivos. Los ejércitos otomano séptimo y octavo en las colinas de Judea fueron obligados por los ataques a que fueron sometidos en Tulkarm y a retirarse, forzando a su vez al Cuarto Ejército, al este del río Jordán, a evitar desviarse alejándose de Amán cuando fueron atacados por la Chaytor Force. Como consecuencia de estas retiradas, fueron capturados un gran número de prisioneros en Yenín mientras las columnas sobrevivientes se retiraron detrás de una fuerte retaguardia en . El comandante de la Fuerza Expedicionaria Egipcia, el general Edmund Allenby, ordenó al Cuerpo del Desierto del teniente general que persiguiera los restos de los tres ejércitos otomanos y capturara Damasco. La Cuarta División de Caballería comenzó la persecución, atacando a los guardias a lo largo de la carretera interior en Irbid el 26 de septiembre, en Er Remta, y el Ejército Sherifial del Príncipe Feisal capturó Deraa el 27 de septiembre. La División Montada de Australia atacó retaguardia a lo largo de la carretera principal, en Jisr Benat Yakub el 27 de septiembre, ocupando Quneitra al día siguiente, en el 29/30 de septiembre en la y Barada, Gorge el 30 de septiembre, mientras que la 5.ª División de Caballería también atacó una retaguardia en el mismo día. Tras estos exitosos ataques y avances, a la 3.ª Brigada de a Caballo Ligera se le ordenó moverse al norte de Damasco, marchando a través de la ciudad en la mañana del 1 de octubre para continuar su ataque contra las columnas en retirada, cortando el camino a Homs. (es)
La bataille de Damas (arabe : معركة دمشق), chute de Damas (turc : Şam'ın düşmesi) ou prise de Damas (anglais : capture of Damascus) est une bataille de la Première Guerre mondiale. Elle fait partie de la campagne du Sinaï et de la Palestine et oppose les forces alliées de l'Empire britannique et du royaume hachémite du Hedjaz, proclamé en 1916, à celles de l'Empire ottoman soutenu par l'Allemagne. Les forces ottomanes, défaites en Palestine, se replient vers la Syrie ottomane. Menacées d'encerclement par les forces britanniques de l'Egyptian Expeditionary Force et les insurgés arabes, elles doivent abandonner Damas. (fr)
A conquista de Damasco pelos Aliados teve lugar entre 26 de setembro e 1 de outubro de 1918, no âmbito do teatro de operações do Médio Oriente da Primeira Guerra Mundial. Como o resto da Síria e Palestina, Damasco era uma cidade do Império Otomano. A tomada da cidade pelos Aliados ocorreu na sequência da batalha de Megido, da conquista de Haifa e da vitória na batalha de Samakh, que abriram caminho para norte desde o mar da Galileia, e do terceiro ataque transjordano, que abriu caminho para Dara (Deraa). Damasco foi capturada quando o Corpo Montado do Deserto (Desert Mounted Corps) britânico e o exército xarifal do Hejaz do príncipe Faiçal cercaram a cidade, depois de uma perseguição a cavalo em direção a norte ao longo das duas estradas principais para Damasco. Durante essa perseguição, foram atacados e capturados muitos postos de defesa da retaguarda estabelecidos pelo que restava do 4.º, 7.º e 8.º exércitos otomanos. O êxito militar em Damasco foi explorado politicamente por representantes da França, Reino Unido e da Revolta Árabe. A seguir às vitórias nas batalhas de de Sarom e de Nablus (parte da batalha de Megido), em 25 de setembro, os ataques combinados realizados pelo Corpo XX, Corpo XXI e Corpo Montado do Deserto, apoiados por intensos bombardeamentos aéreos, tomaram todos os objetivos. Os 7.º e 8.º exércitos otomanos posicionados nos montes da Judeia foram forçados a parar de combater e a retirar devido aos ataques em Tulcarém e em Tabsor. Isso, por sua vez, obrigou o 4.º Exército, posicionado a leste do rio Jordão, retirasse de Amã, onde decorria o terceiro ataque transjordano, para evitar ser flanqueado, o que não evitou que fosse atacado pela Força de Chaytor (a unidade do general neozelandez Chaytor). Em consequência destas retiradas, os Aliados capturaram numerosos prisioneiros em Jenin, enquanto as colunas sobreviventes retiravam atrás de uma forte retaguarda dos combates de Samakh. O comandante da Força Expedicionária Egípcia (EEF), o general Edmund Allenby, ordenou ao tenente-general Harry Chauvel, comandante do Corpo Montado do Deserto, que perseguisse o que restava dos três exércitos otomanos e capturasse Damasco. A 4.ª Divisão de Cavalaria iniciou a perseguição, atacando as retaguardas ao longo da estrada interior em Irbid e em Ar Ramtha (Er Remta) a 26 de setembro. No dia seguinte, o príncipe Faiçal capturou Dara. A Divisão Montada Australiana atacou as retaguardas inimigas ao longo da estrada principal, em Jisr Benat Yakub (Ponte das filhas de Jacó), a 27 de setembro, e ocupou Quneitra no dia seguinte. A mesma unidade atacou em Sa'sa' nos dias 29 e 30, em Kaukab no dia 30 e no desfiladeiro de Barada no mesmo dia. Ainda no dia 30, a 5.ª Divisão de Cavalaria atacou uma retaguarda em em Kiswe (al-Kiswa). Na sequência destes ataques e avanços vitoriosos, foi ordenado à 3.ª Brigada de Cavalaria Ligeira que marchasse para norte de Damasco, passando pela cidade na manhã de 1 de outubro e continuando a atacar as colunas em retirada, cortando a estrada para Homs. (pt)
La presa de Damasc es va produir l'1 d'octubre de 1918, després de la captura de i de la victòria a la , durant la campanya del Sinaí i Palestina de la Primera Guerra Mundial. (ca)
La bataille de Damas (arabe : معركة دمشق), chute de Damas (turc : Şam'ın düşmesi) ou prise de Damas (anglais : capture of Damascus) est une bataille de la Première Guerre mondiale. Elle fait partie de la campagne du Sinaï et de la Palestine et oppose les forces alliées de l'Empire britannique et du royaume hachémite du Hedjaz, proclamé en 1916, à celles de l'Empire ottoman soutenu par l'Allemagne. Les forces ottomanes, défaites en Palestine, se replient vers la Syrie ottomane. Menacées d'encerclement par les forces britanniques de l'Egyptian Expeditionary Force et les insurgés arabes, elles doivent abandonner Damas. (fr)
بدأت معركة دمشق يوم 26 سبتمبر 1918 بين القوات البريطانية والثورة العربية الكبرى وبين الدولة العثمانية والإمبراطورية الألمانية، وحسمت المعركة بانتصار الجيش البريطاني والقوات العربية على العثمانيين وتسليم دمشق لملك الحجاز فيصل الأول بتاريخ 1 أكتوبر 1918. حدثت تلك المعركة بعد الاستيلاء على حيفا والانتصار في معركة سمخ مما فتح الطريق من بحيرة طبريا للتوجه شمالاً، وكذلك الهجوم الثالث على شرق الأردن الذي فتح الطريق أمام درعا، ثم اكتمال المطاردة الداخلية بعد انتصار قوة التجريدة المصرية في معركة سهل نابلس خلال حملة سيناء وفلسطين في الحرب العالمية الأولى. بعدها واصل سلاح الفرسان توجهه نحو دمشق من الطريقين الرئيسيين. أثناء المطاردة هاجم جيش البريطاني ومعه الجيش الشريفي مؤخرة الجيش الرابع والسابع والثامن العثمانية، وأسروا العديد من الجنود. سقطت دمشق بعدما طوقها فيلق خيالة الصحراء ومعه الجيش الشريفي لل (ar)
The Capture of Damascus occurred on 1 October 1918 after the capture of Haifa and the victory at the Battle of Samakh which opened the way for the pursuit north from the Sea of Galilee and the Third Transjordan attack which opened the way to Deraa and the inland pursuit, after the decisive Egyptian Expeditionary Force victory at the Battle of Megiddo during the Sinai and Palestine Campaign of World War I. Damascus was captured when Desert Mounted Corps and Prince Feisal's Sherifial Hejaz Army encircled the city, after a cavalry pursuit northwards along the two main roads to Damascus. During the pursuit to Damascus, many rearguards established by remnants of the Ottoman Fourth, Seventh and Eighth Armies were attacked and captured by Prince Feisal's Sherifial Army, Desert Mounted Corps' Aust (en)
La conquista de Damasco se produjo el 1 de octubre de 1918 después de la captura de Haifa y la victoria en la , que abrió el camino para la persecución hacia el norte desde el mar de Galilea y el tercer ataque de Transjordania que abrió el camino a Deraa y la búsqueda interior, después de la decisiva victoria de la en la Batalla de Megiddo durante la Campaña del Sinaí y Palestina de la Primera Guerra Mundial. Damasco fue capturada cuando los y el ejército del Prince Feisal, la Sherifial Hejaz, rodeó la ciudad, después de una persecución de caballería hacia el norte por las dos carreteras principales hacia Damasco. Durante la conquista de Damasco, muchas retaguardias establecidos por restos del cuarto, séptimo y octavo ejércitos otomanos fueron atacados y capturados por el Ejército Sheri (es)
A conquista de Damasco pelos Aliados teve lugar entre 26 de setembro e 1 de outubro de 1918, no âmbito do teatro de operações do Médio Oriente da Primeira Guerra Mundial. Como o resto da Síria e Palestina, Damasco era uma cidade do Império Otomano. A tomada da cidade pelos Aliados ocorreu na sequência da batalha de Megido, da conquista de Haifa e da vitória na batalha de Samakh, que abriram caminho para norte desde o mar da Galileia, e do terceiro ataque transjordano, que abriu caminho para Dara (Deraa). (pt)
