Hugo Grotius (original) (raw)

dbo:abstract

Hugo Grotius nebo Hugo de Groot (10. dubna 1583, Delft – 28. srpna 1645, Rostock) byl holandský právník, představitel školy přirozeného práva. Byl také filozof, křesťanský apologeta, dramatik, básník a jeden z prvních představitelů politické geografie. Byl výjimečný člověk (číst uměl ve dvou letech a doktorát z práva získal v patnácti). V roce 1613 se stal radním v Rotterdamu, přijal arminianismus a po Arminiově smrti se stal vůdcem této křesťanské skupiny. Když se roku 1618 postavil proti oranžskému princi Mořici Nasavskému, byl na doživotí uvězněn. V roce 1620 se mu podařilo uprchnout k francouzskému dvoru a v letech 1634 – 1645 byl v Paříži švédským velvyslancem. V právních otázkách kritizoval humanisty, kterým vyčítal jmenovitě to, že vyzdvihovali dokonalost klasického římského práva a většinou mu připisovali až „úroveň nepsaného rozumu a spravedlnosti“ (scripta ratio et iustitia). Dokonalé a spravedlivé právo je možné podle Grotia odvodit jen z rozumu a lidské přirozenosti. Ve své knize Mare Liberum (1609) se zabýval otázkou politického členění moře a zastával názor, že „širé moře patří všem.“ (cs)
Hugo de Groot, Huig de Groot (llatinitzat com a Hugo Grotius) (Delft, Províncies Unides, 10 d'abril de 1583 - Rostock, , Sacre Imperi, 28 d'agost de 1645) va ser un jurista, filòsof, escriptor i poeta neerlandès, considerat com el Pare del Dret Internacional i fundador de la sistemàtica moderna del dret internacional. Els seus dos treballs De iure belli ac pacis i Mare Liberum tenen una importància fonamental per al dret internacional. De la mateixa manera que Francisco Suárez, afirma que el dret internacional prové del dret natural i del dret de gents. El dret internacional és independent de la teologia o de l'existència de Déu, el que implica que en les relacions internacionals no es pot diferenciar entre nacions cristianes i infidels. Per a Hugo de Groot el Dret és el dictat de la recta raó i existiria encara que Déu no existís. (ca)
هوغو غروتيوس (10 أبريل 1583 – 28 أغسطس 1645) هو قاض من جمهورية هولندا. وضع مع فرانشيسكو دي فيتوريا أسس القانون الدولي اعتمادًا على الحق الطبيعي. كما كان فيلسوف وعالم إلهيات ولاهوت دفاعي وكاتب مسرحي ومؤرخ وشاعر. كان لغروتيوس أثره البالغ على القانون الدولي، كما كان لآرائه الدينية أثرها على الميثودية والخمسينية، كما أنه من الشخصيات الهامة في النقاش الكالفينية-الأرمنيانية. (ar)
Ο Ούγκο Γκρότιους ή εξελληνισμένα Ούγος Γρότιος (Hugo Grotius, Huig de Groot, Hugo de Groot, 10 Απριλίου 1583 - 28 Αυγούστου 1645) ήταν διάσημος Ολλανδός ουμανιστής, πολιτικός και διπλωμάτης, ποιητής και νομικός. Υπήρξε άριστος γνώστης των ελληνικών γραμμάτων, καλός ιστορικός, περίφημος θεολόγος και συγγραφέας. Το κύριο έργο του, πραγματικό Σύστημα Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, βαθύτατα επηρεασμένο από τους αρχαίους συγγραφείς, είναι το De jure belli ac pacis (1625). Προηγουμένως είχε κυκλοφορήσει με αφορμή την αγγλοολλανδική διένεξη σχετικά με την ελευθερία των θαλασσών, τμήμα ανέκδοτης γνωμοδοτήσεώς του με το τίτλο (1608). Η όλη γνωμοδότηση βρέθηκε το 1868 και δημοσιεύτηκε με τον τίτλο De jure praede commentarius. Ο Ούγκο Γκρότιους θεωρείται "Πατέρας του Διεθνούς Δικαίου" επειδή ακριβώς είναι ο πρώτος που έγραψε ειδικά βιβλίο περί του αντικειμένου, έργο καθολικό και συστηματικό. Επί πλέον προχώρησε και στη διάκρισή του σε Φυσικό Δίκαιο και σε Θετικό Δίκαιο με επιμέρους διάκριση του δεύτερου ως προς την προέλευση σε Θείο Δίκαιο και Θετικό Δίκαιο (βούλησης ανθρώπων). Το δε τελευταίο σε Αστικό Δίκαιο και σε "Δίκαιο των Εθνών", ή Διεθνές Δίκαιο όπως ονομάζεται σήμερα. (el)
Hugo GROTIUS (nederlande Huigh aŭ Hugo de Groot) (naskiĝis la 10-an de aprilo 1583 en Delft (Nederlando); mortis la 28-an de aŭgusto 1645 en Rostock) estis politika filozofo, teologo kaj juristo, sed ankaŭ dramaturgo kaj poeto, kiu verkis en la tiama Respubliko de la Sep Unuiĝintaj Provincoj, la nuntempa Nederlando. Grotius estas rigardata kiel unu el la intelektaj spiritoj de la ideo de nacia suvereneco, de la doktrino de natura juro kaj de publika internacia juro. Li estas rekonita por lia politika kaj teologia okupiteco kun la temo de libera elekto spite al antaŭdestino. Tio disponigis la ideologian infrastrukturon por arminianismaj movadoj kiuj ekestos poste, kiel ekzemple Metodismo kaj Pentekostismo, kaj li ankaŭ estas rekonita kiel signifa figuro en la disputo inter la kalvinistoj kaj la arminianoj. En la filozofio li estas arda subtenanto de kontraktismo. (eo)
Hugo Grotius (niederländisch Huigh oder Hugo de Groot; * 10. April 1583 in Delft, Niederlande; † 28. August 1645 in Rostock) war ein politischer Philosoph, reformierter Theologe, Rechtsgelehrter und früher Aufklärer sowie Vorkämpfer des Toleranzgedankens in religiösen Fragen. Grotius gilt als einer der intellektuellen Gründungsväter des Souveränitätsgedankens, der Naturrechtslehre und des aufgeklärten Völkerrechts. Er begründete eine eigenständige systematische Völkerrechtswissenschaft. Sein Hauptwerk De Jure Belli ac Pacis libri tres wurde 1625 veröffentlicht. (de)
Hugo Grocio, Hugo Grotius o Hugo de Groot (Delft, Países Bajos, 10 de abril de 1583-Rostock, Alemania, 28 de agosto de 1645) fue un jurista, escritor y poeta neerlandés. (es)
Hugo Grotius, baita Huig de Groot, Hugo Grocio edo Hugo de Groot ere (Delft, Zazpi Herbehere Batuen Errepublika, 1583ko apirilaren 10a - Rostock, Pomerania, 1645eko abuztuaren 28a) holandar legegizona eta diplomatikoa izan zen. (eu)
Hugo Grotius (/ˈɡroʊʃiəs/; 10 April 1583 – 28 August 1645), also known as Huig de Groot (Dutch: [ˈɦœyɣ də ˈɣroːt]) and Hugo de Groot (Dutch: [ˈɦyɣoː -]), was a Dutch humanist, diplomat, lawyer, theologian, jurist, poet and playwright. A teenage intellectual prodigy, he was born in Delft and studied at Leiden University. He was imprisoned in Loevestein Castle for his involvement in the intra-Calvinist disputes of the Dutch Republic, but escaped hidden in a chest of books that was transported to Gorinchem. Grotius wrote most of his major works in exile in France. Hugo Grotius was a major figure in the fields of philosophy, political theory and law during the 16th and 17th centuries. Along with the earlier works of Francisco de Vitoria and Alberico Gentili, he laid the foundations for international law, based on natural law in its Protestant side. Two of his books have had a lasting impact in the field of international law: De jure belli ac pacis [On the Law of War and Peace] dedicated to Louis XIII of France and the Mare Liberum [The Free Seas]. Grotius has also contributed significantly to the evolution of the notion of rights. Before him, rights were above all perceived as attached to objects; after him, they are seen as belonging to persons, as the expression of an ability to act or as a means of realizing something. Peter Borschberg suggests that Grotius was significantly influenced by Francisco de Vitoria and the School of Salamanca in Spain, who supported the idea that the sovereignty of a nation does not lie simply in a ruler through God's will, but originates in its people, who agree to confer such authority upon a ruler. It is also thought that Hugo Grotius was not the first to formulate the international society doctrine, but he was one of the first to define expressly the idea of one society of states, governed not by force or warfare but by actual laws and mutual agreement to enforce those laws. As Hedley Bull declared in 1990: "The idea of international society which Grotius propounded was given concrete expression in the Peace of Westphalia, and Grotius may be considered the intellectual father of this first general peace settlement of modern times." Additionally, his contributions to Arminian theology helped provide the seeds for later Arminian-based movements, such as Methodism and Pentecostalism; Grotius is acknowledged as a significant figure in the Arminian-Calvinist debate. Because of his theological underpinning of free trade, he is also considered an "economic theologist". After fading over time, the influence of Grotius's ideas revived in the 20th century following the First World War. (en)
Hugo Grotius (10 April 1583 – 28 Agustus 1645), juga dikenal sebagai Huug de Groot (Belanda: [ˈɦœyɣ də ɣroːt]) atau Hugo de Groot (Belanda: [ˈɦyɣoː də ɣroːt]), adalah seorang yuris berkebangsaan Belanda. Bersama dengan karya-karya terdahulu dari Francisco de Vitoria dan Alberico Gentili, Grotius meletakkan dasar bagi hukum internasional berdasarkan hukum kodrat. Sebagai seorang pemuda yang dipandang genius secara intelektual, ia dipenjarakan karena keterlibatannya dalam perselisihan intra-Calvinis di dalam Republik Belanda, namun berhasil meloloskan diri menggunakan sebuah peti penyimpanan buku-buku. Ia menulis sebagian besar karya utamanya dalam pengasingan di Prancis. Dikemukakan bahwa Hugo Grotius adalah bukan orang pertama yang merumuskan doktrin masyarakat internasional, tetapi ia adalah orang pertama yang mendefinisikan secara tegas gagasan tentang satu masyarakat dalam negara, yang diperintah bukan dengan kekuatan atau peperangan, tetapi dengan hukum yang sebenarnya dan kesepakatan bersama untuk menegakkan hukum tersebut. Seperti yang Hedley Bull nyatakan pada tahun 1990: "Gagasan tentang masyarakat internasional yang dikemukakan Grotius mendapat ekspresi konkret dalam Perdamaian Westfalen, dan Grotius dapat dianggap sebagai bapa intelektual dalam penyelesaian perdamaian umum yang pertama ini pada zaman modern." Selain itu, kontribusinya pada teologi Arminian memberikan benih bagi gerakan-gerakan berbasis Arminian di kemudian hari seperti Metodisme dan Pentakostalisme, dan ia diakui sebagai seorang tokoh penting dalam perdebatan Arminianisme-Calvinisme. Karena dasar teologis yang ia kemukakan terkait perdagangan bebas, ia juga dianggap sebagai seorang "teolog ekonomi". (in)
Hugo de Groot ou Huig de Groot, dit Grotius, né le 10 avril 1583 à Delft et mort le 28 août 1645 à Rostock, est un humaniste, diplomate, avocat, théologien et juriste néerlandais des débuts de la république des Provinces-Unies, (1581-1795), issue de l'insurrection des Pays-Bas contre Philippe II. Jeune prodige intellectuel, il étudie à l'université de Leyde et fait ensuite partie des cercles dirigeants de la province de Hollande. Mais en 1618, il est victime du conflit entre le stathouder Maurice de Nassau et le grand-pensionnaire Johan van Oldenbarnevelt, lié à un conflit religieux du calvinisme néerlandais, la controverse sur l'arminianisme. Alors que le grand-pensionnaire est condamné à mort, Grotius est seulement condamné à la prison perpétuelle. Mais il réussit à s'évader en 1621, caché dans un coffre à livres, et écrit ensuite la plupart de ses œuvres majeures en exil en France, où il vit d'abord comme réfugié, puis comme ambassadeur de Suède à partir de 1634. Hugo Grotius est une figure majeure dans les domaines de la philosophie, de la théorie politique et du droit durant les XVIIe siècle et XVIIIe siècle. Prolongeant les travaux antérieurs de Francisco de Vitoria, Francisco Suarez et Alberico Gentili, il jette les bases du droit international, fondé sur le droit naturel dans son versant protestant. Deux de ses livres ont un impact durable dans le domaine du droit international : le De Jure Belli ac Pacis (Le Droit de la guerre et de la paix) dédicacé à Louis XIII de France et le Mare Liberum (De la liberté des mers). Grotius contribue également beaucoup à l'évolution de la notion de « droits ». Avant lui, les droits étaient avant tout perçus comme rattachés aux objets ; après lui, ils sont vus comme appartenant à des personnes, comme l'expression d'une capacité d'agir ou comme des moyens de réaliser telle ou telle chose. On pense que Grotius n'est pas le premier à avoir formulé la doctrine de l'École anglaise en relations internationales, mais il est l'un des premiers à définir expressément l'idée d’une société unique d'États, régie non par la force ou la guerre, mais par des lois effectives et par un accord mutuel visant à faire respecter la loi. Comme le déclarait Hedley Bull en 1990 : « L'idée de la société internationale proposée par Grotius a été concrétisée par les traités de Westphalie. Grotius peut être considéré comme le père intellectuel de ce premier accord général de paix des temps modernes ». De plus, ses contributions à la théologie arminienne contribuent à établir les fondations des mouvements arminiens ultérieurs, tels que le méthodisme et le pentecôtisme ; Grotius est reconnu comme une figure importante du débat arminien-calviniste. En raison du fondement théologique de sa théorie du libre-échange, il est également considéré comme un « économiste théologien ». Grotius est aussi un dramaturge et poète. Sa pensée est revenue sur le devant de la scène après la Première Guerre mondiale. (fr)
フーゴー・グローティウス（蘭: Hugo de Groot, Huig de Groot、英: Hugo Grotius、1583年4月10日 - 1645年8月28日）は、オランダの法学者。フランシスコ・デ・ヴィトーリア、とともに、自然法に基づく国際法の基礎を作ったことから、「国際法の父」「自然法の父」と称される人間主義者で、哲学者、劇作家、詩人でもあり、著書として『自由海論』、『戦争と平和の法』などがある。かつてオランダで発行されていた10ギルダー紙幣に肖像が使用されていた。グローティウス (Grotius) はラテン語名であり、オランダ語フルネーム Hugo (Huig) de Groot の読みはヒュホー（ホイフ）・デ・フロートに近い。 (ja)
후고 그로티우스(라틴어: Hugo Grotius: 1583년 4월 10일 ~ 1645년 8월 28일) 또는 네덜란드어로 휘호 더 흐로트(네덜란드어: Hugo de Groot), 하위흐 더 흐로트(Huig de Groot)는 "국제법의 아버지", "자연법의 아버지"로 불리는 네덜란드의 법학자이자 정치가이다. (ko)
Hugo de Groot (Delft, 10 april 1583 – Rostock, 28 augustus 1645) was een Nederlands rechtsgeleerde en schrijver. Hij is ook bekend als (Hugo) Grotius en wordt in oudere teksten sporadisch aangeduid als Huig de Groot. De Groot schreef Latijnse tragedies en gedichten, theologische verhandelingen en Nederlandse gedichten. Zijn belangrijkste werken liggen op historisch en juridisch gebied. Zijn beroemdste werk is De iure belli ac pacis (Over het recht van oorlog en vrede) uit 1625. Het vormt de basis voor het moderne volkenrecht. Hij is ook bekend vanwege zijn pleidooi voor de vrije toegang tot de zee (en de vrijhandel) het Mare Liberum (1609). Dat is een los hoofdstuk van de verhandeling De Indis ("Over Indië"), geschreven in de periode 1604-1606, die toen niet is uitgegeven. De Indus werd pas in 1868 gepubliceerd onder de titel De iure praedae ("Over het buitrecht"), nadat het manuscript vier jaar eerder teruggevonden was. Hedendaagse rechtsgeschiedkundigen beschouwen hem als een van de grootste juristen ooit. De Groot heeft een immense invloed op het internationaal publiekrecht uitgeoefend, zijn ideeën met betrekking tot de zeevaart bijvoorbeeld domineren het grootste deel van het hedendaags zeerecht. De Groot kan ingedeeld worden in de school van de humanisten. Algemeen wordt aanvaard dat De Groot het Vernunftrecht bepleitte, maar dit is een misvatting, daar zijn recht nog niet autonoom is en het niet los staat van God. Hij was de eerste die de stap naar een autonoom natuurrecht zette, het ius naturale is volgens De Groot zelfs geldig indien God niet bestond. Hij mag dus worden beschouwd als een voorloper van de grote natuurrechtdenkers. Op jonge leeftijd schreef hij de Annales et historiae de rebus Belgicis. Van meer historisch belang dan deze Nederlantsche Jaerboeken en Historien was zijn boek over de Oudtheyt vande Batavische nu Hollandsche Republique. In dat laatste werk toont De Groot aan dat de Staten altijd soeverein geweest zijn. Historisch gezien is dit standpunt van De Groot onhoudbaar, maar zijn verhandeling, die uiteraard bij de Staten van Holland in de smaak viel, heeft betekenis gekregen omdat de Staten van Holland, als het om hun positie ging, zich op De Groot plachten te beroepen. De Groot huwde in 1608 met Maria van Reigersberch (1589-1653). Zij kregen drie zonen en een dochter. Zijn tweede zoon Pieter de Groot werd eveneens rechtsgeleerde en later pensionaris van Rotterdam. (nl)
Huig de Groot (in olandese [ˈɦœyɣ də ɣroːt], latinizzato in Hugo Grotius, da cui l'italiano Ugone Grozio o, secondo la lezione più recente, Ugo Grozio) (Delft, 10 aprile 1583 – Rostock, 28 agosto 1645) è stato un giurista, filosofo, teologo, umanista, storico, poeta, filologo, nonché politico, di nazionalità olandese. Firma di Ugo Grozio. Considerato da Pufendorf come il fondatore della «scuola del diritto naturale», giacché «prima di Ugo Grozio non ci fu nessuno che distinguesse rigorosamente i diritti naturali dai positivi, e si sforzasse di disporli in sistema chiuso e completo» (Eris Scandica, I), col suo De iure belli ac pacis (1625) contribuì, durante i travagliati anni delle guerre di religione europee, alla formulazione del diritto internazionale moderno. Nonostante il giudizio della critica contemporanea abbia ridimensionato l'originalità speculativa di Grozio, negandogli financo la qualità di filosofo, in sede storica, come ha osservato Fassò, non si può non riconoscere come la filosofia giuridica moderna faccia capo a lui, «involontario ma effettivo padre [...] di quello che viene chiamato il giusnaturalismo moderno». Gran parte dell'etica del Seicento e del Settecento, inoltre, ispirandosi al giusnaturalismo, può essere fatta indirettamente dipendere dalla dottrina groziana. Versato negli studi umanistici (alla sua opera di filologo si devono, ad esempio, alcune edizioni di Marziano Capella, Arato di Soli, Teocrito, nonché una «splendida traduzione latina» dell'Antologia Planudea) e teologici, tanto da essere giudicato «il più grande discepolo di Erasmo» (Cassirer), Grozio inaugurò, con le sue Annotationes in Vetus et Novum Testamentum (1679), l'epoca della «critica scientifica della Bibbia», incentrata su una valutazione storica dei libri della Scrittura, profondendosi al contempo in un'importante attività apologetica (la cui più alta espressione è contenuta in uno scritto del 1627, il De veritate religionis christianae), tesa ad affermare, al di là delle divisioni religiose, il significato genuino del cristianesimo. L'incontro di tradizione classica, specialmente stoica, e cristiana, retaggio dell'umanismo erasmiano, ha fatto assimilare l'opera groziana a una «sintesi [...] tra Cicerone ed il Vangelo» (Villey). (it)
Hugo Grotius, Hugo de Groot, Huig de Groot ou Hugo Grócio (Delft, 10 de abril de 1583 – Rostock, 28 de agosto de 1645) foi um jurista a serviço da República dos Países Baixos. É considerado o fundador, junto com Francisco de Vitória e Alberico Gentili, do Direito internacional, baseando-se no Direito natural. Foi também filósofo, dramaturgo, poeta e um grande nome da apologética cristã. Era filho de Jan de Groot, curador da Universidade de Leiden. Sua obra mais conhecida é De iure belli ac pacis (Das leis de guerra e paz, 1625), na qual aparecem os conceitos de guerra justa e de direito natural. (pt)
Hugo Grocjusz, Hugo Grotius, Huig de Groot (ur. 10 kwietnia 1583 w Delfcie, zm. 28 sierpnia 1645 w Rostocku) – holenderski prawnik, filozof i dyplomata, zwany „ojcem” prawa międzynarodowego. (pl)
Гу́го Гро́ций (лат. Hugo Grotius) или Гу́го де Гро́т (нидерл. Hugo de Groot или Huig de Groot; 10 апреля 1583, Дельфт — 28 августа 1645, Росток) — голландский юрист и государственный деятель, философ, христианский апологет, драматург и поэт. Заложил основы международного права, основываясь на естественном праве. (ru)
Hugo Grotius (Hugo de Groot, Huig de Groot), kallad "folkrättens fader", född 10 april 1583 i Delft i Nederländerna, död 28 augusti 1645 i Rostock i Mecklenburg i nuvarande Tyskland, var en nederländsk humanist, historiker, teolog, advokat och naturrättsfilosof. Han var Sveriges ambassadör i Paris åren 1634–1644. Gift med Maria van Reigersberch. (sv)
雨果·格勞秀斯（Hugo Grotius，荷兰文写法为Hugo de Groot即“许霍·德赫罗特”，1583年4月10日－1645年8月28日），又译为格老秀斯、格勞秀士，出生於荷蘭，基督教護教學者，亦為國際法及海洋法鼻祖，其《》主張公海是可以自由航行，為當時新興的國家如荷蘭、英國提供了相關法律原则的基礎，以突破當時西班牙和葡萄牙對海洋貿易的壟斷，並反對炮艦外交。其名Hugo（雨果）在國際公法首次傳入中國時，被譯為虎哥。 (zh)
Гу́го Гро́цій (Гу́ґо Ґро́цій; лат. Hugo Grotius), також Гуго де Гроот; (нід. Hugo de Groot нід. вимова: [ˈɦyɣoː də ɣroːt], Huig de Groot нід. вимова: [ˈɦœyɣ də ɣroːt]; 10 квітня 1583 — 28 серпня 1645) — нідерландський юрист та поет, один із основоположників сучасного міжнародного права («Вступ до голландської юриспруденції», ). Трактат «Про право війни і миру» мав величезний успіх і до 1775 року витримав 77 видань переважно латиною, а також нідерландською, французькою, німецькою, англійською та іспанською мовами. У цій праці вперше було теоретично розглянуто та обґрунтовано саму ідею міжнародного права. Між іншим, маючи сам досвід посланця, Гуґо Ґроцій розробив положення про права посла, які в цілому й досі є загальноприйнятими. (uk)

dbo:influenced

dbp:caption

Portrait of Hugo Grotius (en)
by Michiel Jansz. van Mierevelt, 1631 (en)

dbp:influences

(en)
Francisco Suárez (en)
Alberico Gentili (en)
Modrevius (en)
Jean Bodin (en)
Justus Lipsius (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dcterms:subject

rdfs:comment

هوغو غروتيوس (10 أبريل 1583 – 28 أغسطس 1645) هو قاض من جمهورية هولندا. وضع مع فرانشيسكو دي فيتوريا أسس القانون الدولي اعتمادًا على الحق الطبيعي. كما كان فيلسوف وعالم إلهيات ولاهوت دفاعي وكاتب مسرحي ومؤرخ وشاعر. كان لغروتيوس أثره البالغ على القانون الدولي، كما كان لآرائه الدينية أثرها على الميثودية والخمسينية، كما أنه من الشخصيات الهامة في النقاش الكالفينية-الأرمنيانية. (ar)
Hugo Grotius (niederländisch Huigh oder Hugo de Groot; * 10. April 1583 in Delft, Niederlande; † 28. August 1645 in Rostock) war ein politischer Philosoph, reformierter Theologe, Rechtsgelehrter und früher Aufklärer sowie Vorkämpfer des Toleranzgedankens in religiösen Fragen. Grotius gilt als einer der intellektuellen Gründungsväter des Souveränitätsgedankens, der Naturrechtslehre und des aufgeklärten Völkerrechts. Er begründete eine eigenständige systematische Völkerrechtswissenschaft. Sein Hauptwerk De Jure Belli ac Pacis libri tres wurde 1625 veröffentlicht. (de)
Hugo Grocio, Hugo Grotius o Hugo de Groot (Delft, Países Bajos, 10 de abril de 1583-Rostock, Alemania, 28 de agosto de 1645) fue un jurista, escritor y poeta neerlandés. (es)
Hugo Grotius, baita Huig de Groot, Hugo Grocio edo Hugo de Groot ere (Delft, Zazpi Herbehere Batuen Errepublika, 1583ko apirilaren 10a - Rostock, Pomerania, 1645eko abuztuaren 28a) holandar legegizona eta diplomatikoa izan zen. (eu)
フーゴー・グローティウス（蘭: Hugo de Groot, Huig de Groot、英: Hugo Grotius、1583年4月10日 - 1645年8月28日）は、オランダの法学者。フランシスコ・デ・ヴィトーリア、とともに、自然法に基づく国際法の基礎を作ったことから、「国際法の父」「自然法の父」と称される人間主義者で、哲学者、劇作家、詩人でもあり、著書として『自由海論』、『戦争と平和の法』などがある。かつてオランダで発行されていた10ギルダー紙幣に肖像が使用されていた。グローティウス (Grotius) はラテン語名であり、オランダ語フルネーム Hugo (Huig) de Groot の読みはヒュホー（ホイフ）・デ・フロートに近い。 (ja)
후고 그로티우스(라틴어: Hugo Grotius: 1583년 4월 10일 ~ 1645년 8월 28일) 또는 네덜란드어로 휘호 더 흐로트(네덜란드어: Hugo de Groot), 하위흐 더 흐로트(Huig de Groot)는 "국제법의 아버지", "자연법의 아버지"로 불리는 네덜란드의 법학자이자 정치가이다. (ko)
Hugo Grocjusz, Hugo Grotius, Huig de Groot (ur. 10 kwietnia 1583 w Delfcie, zm. 28 sierpnia 1645 w Rostocku) – holenderski prawnik, filozof i dyplomata, zwany „ojcem” prawa międzynarodowego. (pl)
Гу́го Гро́ций (лат. Hugo Grotius) или Гу́го де Гро́т (нидерл. Hugo de Groot или Huig de Groot; 10 апреля 1583, Дельфт — 28 августа 1645, Росток) — голландский юрист и государственный деятель, философ, христианский апологет, драматург и поэт. Заложил основы международного права, основываясь на естественном праве. (ru)
Hugo Grotius (Hugo de Groot, Huig de Groot), kallad "folkrättens fader", född 10 april 1583 i Delft i Nederländerna, död 28 augusti 1645 i Rostock i Mecklenburg i nuvarande Tyskland, var en nederländsk humanist, historiker, teolog, advokat och naturrättsfilosof. Han var Sveriges ambassadör i Paris åren 1634–1644. Gift med Maria van Reigersberch. (sv)
雨果·格勞秀斯（Hugo Grotius，荷兰文写法为Hugo de Groot即“许霍·德赫罗特”，1583年4月10日－1645年8月28日），又译为格老秀斯、格勞秀士，出生於荷蘭，基督教護教學者，亦為國際法及海洋法鼻祖，其《》主張公海是可以自由航行，為當時新興的國家如荷蘭、英國提供了相關法律原则的基礎，以突破當時西班牙和葡萄牙對海洋貿易的壟斷，並反對炮艦外交。其名Hugo（雨果）在國際公法首次傳入中國時，被譯為虎哥。 (zh)
Hugo de Groot, Huig de Groot (llatinitzat com a Hugo Grotius) (Delft, Províncies Unides, 10 d'abril de 1583 - Rostock, , Sacre Imperi, 28 d'agost de 1645) va ser un jurista, filòsof, escriptor i poeta neerlandès, considerat com el Pare del Dret Internacional i fundador de la sistemàtica moderna del dret internacional. Els seus dos treballs De iure belli ac pacis i Mare Liberum tenen una importància fonamental per al dret internacional. De la mateixa manera que Francisco Suárez, afirma que el dret internacional prové del dret natural i del dret de gents. El dret internacional és independent de la teologia o de l'existència de Déu, el que implica que en les relacions internacionals no es pot diferenciar entre nacions cristianes i infidels. Per a Hugo de Groot el Dret és el dictat de la recta (ca)
Hugo Grotius nebo Hugo de Groot (10. dubna 1583, Delft – 28. srpna 1645, Rostock) byl holandský právník, představitel školy přirozeného práva. Byl také filozof, křesťanský apologeta, dramatik, básník a jeden z prvních představitelů politické geografie. V právních otázkách kritizoval humanisty, kterým vyčítal jmenovitě to, že vyzdvihovali dokonalost klasického římského práva a většinou mu připisovali až „úroveň nepsaného rozumu a spravedlnosti“ (scripta ratio et iustitia). Dokonalé a spravedlivé právo je možné podle Grotia odvodit jen z rozumu a lidské přirozenosti. (cs)
Ο Ούγκο Γκρότιους ή εξελληνισμένα Ούγος Γρότιος (Hugo Grotius, Huig de Groot, Hugo de Groot, 10 Απριλίου 1583 - 28 Αυγούστου 1645) ήταν διάσημος Ολλανδός ουμανιστής, πολιτικός και διπλωμάτης, ποιητής και νομικός. (el)
Hugo GROTIUS (nederlande Huigh aŭ Hugo de Groot) (naskiĝis la 10-an de aprilo 1583 en Delft (Nederlando); mortis la 28-an de aŭgusto 1645 en Rostock) estis politika filozofo, teologo kaj juristo, sed ankaŭ dramaturgo kaj poeto, kiu verkis en la tiama Respubliko de la Sep Unuiĝintaj Provincoj, la nuntempa Nederlando. (eo)
Hugo Grotius (/ˈɡroʊʃiəs/; 10 April 1583 – 28 August 1645), also known as Huig de Groot (Dutch: [ˈɦœyɣ də ˈɣroːt]) and Hugo de Groot (Dutch: [ˈɦyɣoː -]), was a Dutch humanist, diplomat, lawyer, theologian, jurist, poet and playwright. A teenage intellectual prodigy, he was born in Delft and studied at Leiden University. He was imprisoned in Loevestein Castle for his involvement in the intra-Calvinist disputes of the Dutch Republic, but escaped hidden in a chest of books that was transported to Gorinchem. Grotius wrote most of his major works in exile in France. (en)
Hugo Grotius (10 April 1583 – 28 Agustus 1645), juga dikenal sebagai Huug de Groot (Belanda: [ˈɦœyɣ də ɣroːt]) atau Hugo de Groot (Belanda: [ˈɦyɣoː də ɣroːt]), adalah seorang yuris berkebangsaan Belanda. Bersama dengan karya-karya terdahulu dari Francisco de Vitoria dan Alberico Gentili, Grotius meletakkan dasar bagi hukum internasional berdasarkan hukum kodrat. Sebagai seorang pemuda yang dipandang genius secara intelektual, ia dipenjarakan karena keterlibatannya dalam perselisihan intra-Calvinis di dalam Republik Belanda, namun berhasil meloloskan diri menggunakan sebuah peti penyimpanan buku-buku. Ia menulis sebagian besar karya utamanya dalam pengasingan di Prancis. (in)
Hugo de Groot ou Huig de Groot, dit Grotius, né le 10 avril 1583 à Delft et mort le 28 août 1645 à Rostock, est un humaniste, diplomate, avocat, théologien et juriste néerlandais des débuts de la république des Provinces-Unies, (1581-1795), issue de l'insurrection des Pays-Bas contre Philippe II. (fr)
Huig de Groot (in olandese [ˈɦœyɣ də ɣroːt], latinizzato in Hugo Grotius, da cui l'italiano Ugone Grozio o, secondo la lezione più recente, Ugo Grozio) (Delft, 10 aprile 1583 – Rostock, 28 agosto 1645) è stato un giurista, filosofo, teologo, umanista, storico, poeta, filologo, nonché politico, di nazionalità olandese. Firma di Ugo Grozio. (it)
Hugo de Groot (Delft, 10 april 1583 – Rostock, 28 augustus 1645) was een Nederlands rechtsgeleerde en schrijver. Hij is ook bekend als (Hugo) Grotius en wordt in oudere teksten sporadisch aangeduid als Huig de Groot. De Groot huwde in 1608 met Maria van Reigersberch (1589-1653). Zij kregen drie zonen en een dochter. Zijn tweede zoon Pieter de Groot werd eveneens rechtsgeleerde en later pensionaris van Rotterdam. (nl)
Hugo Grotius, Hugo de Groot, Huig de Groot ou Hugo Grócio (Delft, 10 de abril de 1583 – Rostock, 28 de agosto de 1645) foi um jurista a serviço da República dos Países Baixos. É considerado o fundador, junto com Francisco de Vitória e Alberico Gentili, do Direito internacional, baseando-se no Direito natural. Foi também filósofo, dramaturgo, poeta e um grande nome da apologética cristã. (pt)
Гу́го Гро́цій (Гу́ґо Ґро́цій; лат. Hugo Grotius), також Гуго де Гроот; (нід. Hugo de Groot нід. вимова: [ˈɦyɣoː də ɣroːt], Huig de Groot нід. вимова: [ˈɦœyɣ də ɣroːt]; 10 квітня 1583 — 28 серпня 1645) — нідерландський юрист та поет, один із основоположників сучасного міжнародного права («Вступ до голландської юриспруденції», ). (uk)

owl:sameAs

is dbo:wikiPageWikiLink of