dbo:abstract
- Ivan Petróvitx Pàvlov (en rus: Иван Петрович Павлов) (Riazan, Rússia 1849 - Leningrad, URSS 1936) fou un fisiòleg i psicòleg rus, guardonat amb el Premi Nobel de Medicina o Fisiologia l'any 1904 i el primer a descriure el fenomen ara conegut com a condicionament clàssic en experiments amb gossos. (ca)
- إيفان بتروفيتش بافلوف (بالروسية: Иван Петрович Павлов) ـ (14 سبتمبر 1849- 27 فبراير 1936) هو عالم وظائف أعضاء روسي، حصل على جائزة نوبل في الطب في عام 1904 لأبحاثه المتعلقة بالجهاز الهضمي، ومن أشهر أعماله نظرية الاستجابة الشرطية التي تفسر بها التعلم. (ar)
- Ivan Petrovič Pavlov (14. záříjul./ 26. září 1849greg., Rjazaň – 27. února 1936, Leningrad) byl ruský fyziolog, psycholog a lékař, který se zabýval studiem trávicích procesů a s nimi spojených reflexů. V roce 1904 obdržel za své výzkumy Nobelovu cenu za fyziologii a medicínu. Byl 24. nejcitovanějším psychologem ve 20. století. (cs)
- Ο Ιβάν Πετρόβιτς Πάβλοφ (γνωστός και ως Παβλόφ ο Βουλγαροκτόνος) (Ρωσ. Иван Петрович Павлов, ΔΦΑ: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪt͡ɕ ˈpavləf], 26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ) ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο της εξόντωσης Βουλγάρων. Ο Πάβλοφ, παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό τη νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία των νεκρών Βουλγάρων θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψη οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο το 1913. Το αρχικό ενδιαφέρον του Πάβλοφ ήταν να γινει ταρίφας και να οδηγαει ένα κατακίτρινο ταξί, καθώς ο πατέρας του ήταν ο ταξιτζής του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε, ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη χημεία και τη δολοφονία ανθρώπων βουλγαρικής καταγωγης. Σπούδασε καταρχήν στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Ρωσία, εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία. Ο Πάβλοφ, αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και -παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του- συνέχισε τις έρευνές του, χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του. Τη μέθοδο που ακολουθούσε ο Πάβλοφ σήμερα την ακολουθούν πολλοί ψυχολόγοι σε όλο τον Κόσμο, όπως η Ελληνίδα . (el)
- Ivan Petroviĉ PAVLOV (la 26-an de septembro 1849, Rjazanj - 27-a de februaro, 1936 Peterburgo) La gepatroj de Pavlov originis el eklezia medio kaj tiel ili antaŭvidis por sia plej aĝa filo similan karieron. Sed Ivan jam en la infanaĝo montris intereson al naturscienco. Li kolektadis papiliojn, observis la vivon de insektoj kaj legadis librojn. 14-jara li trastudis la interesan kaj malfacilan libron de la fondinto de fiziologio en Rusio, , refleksoj de la cerbo, kiu fariĝis lia gvidlibro dum la tuta vivo. Post eklezia lernejo, en 1870 li eniris juran fakultaton, sed post nuraj 17 tagoj li translokiĝis - al la naturscienca filio de la fiziko-matematika fakultato en la peterburga universitato. Li elektis fiziologion de animaloj kaj kemion kiel siajn fakojn. En la universitato li ne nur studis, sed ankaŭ ekeksperimentis sub la gvido de profesoroj. Post la studfino en 1875, li komencis kuracistan kurson. Dume li laboris kiel asistanto en katedro pri fiziologio en veterinara instituto. Tie li daŭrigis siajn esplorojn pri nerva regulado de koro kaj pankreaso. Post la studfino en 1879, Pavlov komencis labori kiel estro de kliniko-fiziologia laboratorio. En 1883 li doktoriĝis per la disertacio Pri centrifugaj nervoj de la koro. Ivan Pavlov klare argumentis, ke la kora agado reguliĝas per kvar : malakcelanta, akcelanta, malfortiganta kaj fortiganta. La fortigantan nervon malkovris Pavlov. Pavlov studis en Germanio dum du jaroj post la doktoriĝo kaj en 1890 li fariĝis profesoro pri farmakologio kaj en 1896 pri fiziologio en Peterburgo. Li ankaŭ estris fiziologian laboratorion prizorgatan de princo. De 1925 ĝis la fino de sia vivo Ivan Pavlov estis gvidanto de instituto pri fiziologio ĉe la Akademio de Sciencoj de Sovetio. Ĝis 1904 la esploroj de Pavlov koncernis la rolon de la nerva sistemo en la regulado de la funkcioj ĉe . Inter multaj atingoj, menciindas du gravaj: la eksperimento kun fikcia nutrado kaj kreado de izolita (pavlova) stomaketo. La eksperimento konsistis el tio, ke oni tranĉis la ezofagon de la hundo, tiel ke la nutraĵo ne povis atingi la stomakon kaj tiel ĝi elfalis. Tamen dum la manĝado, la stomako sekreciis sukon, kio montris gravan rolon de nerva regulado ĉe la stomakaj glandoj. En la dua eksperimento ĉe la hundo estis eltondita la stomaketo, kiu estis ligita kun la resta stomako nur per nervoj kaj sangosistemo: la nutraĵo tute ne trapasis la stomaketon. Tamen la sukoj en ambaŭ stomakoj estis identaj, kio montris la gravan signifon de la nervo-reflekta kaj endokrina regulado en la stomaksekrecio.Pro siaj laboroj kaj sia verko "Pri laboro de la ĉefaj digestaj glandoj", Pavlov ricevis Nobel-premion en 1904. Post 1904 Pavlov dediĉis sin al studado de la supera nerva agado de animaloj. Li kreis sian faman doktrinon pri la kondiĉaj refleksoj. La skemon de reflekso, kiel esprimo de la ligoj de viva estaĵo kun ĝia ekstera medio, ni trovas unue en verkoj de la granda franca filozofo kaj matematikisto René Descartes (pron. dekart, li vivis 1596-1650). Tamen nur la esploroj de Pavlov donis la plenan pruvon kaj vastigis la studadon pri la supera nerva sistemo. La kondiĉaj refleksoj, diference de la senkondiĉaj (kunnaskitaj) refleksoj, permesas adaptiĝi al modifintaj kondiĉoj en la ekstera medio. La metodoj de la kondiĉaj refleksoj, ellaboritaj de Pavlov, donas eblecon ekkoni leĝajn konformecojn de la supera nerva agado kaj deĉifri procezojn, kiuj okazas en la cerbo dum la dormo kaj hipnotado. Pavlov kreis doktrinon pri du signalaj sistemoj: la unua estas la kondiĉaj refleksoj ĉe animaloj (inkluzive de homo), la dua estas ligita kun parolado- ĝi estas tipa nur por homoj. La esploroj de Pavlov donas eblecon pli bone kompreni la kaŭzojn de neŭrozoj, psikaj malsanoj ktp. Ĝis la fino de sia vivo Pavlov daŭrigis sian laboron. Malfacilas nomi scienciston pli faman ol li. Li membris honore en pli ol 130 akademiaj kaj sciencaj asocioj. Al lia nekutima laborkapablo helpis la konstanta manlaboro, sporto, sinteno amikema kaj helpema al la homoj. Li ŝatis literaturon, muzikon, pentroarton kaj estis vera internaciisto - li profunde malamis rasismon kaj militojn. Sankte li kredis je la scienco, kiu kreas kondiĉojn por la prospero de la homaro. Je lia flanko staris tutvive lia edzino Serafima Karĉevskaja. Nuntempe en Rjazanj (proksimume 200 km de Moskvo) sur la strato Ivan Pavlov numero 25 troviĝas muzeo. En la muzeo estas pli ol 600 eksponaĵoj el diversaj kampoj. Inter ili estas pajlo-ŝtopitaj figuroj de la hundetoj uzitaj dum eksperimentoj kaj medaloj. Eldiro de Pavlov:Memoru, ke la scienco postulas de homo la tutan vivon. Kaj se vi havus du vivojn, ili nesufiĉus. Grandan streĉon kaj gigantan pasion postulas la scienco de la homo. Estu pasiaj en via laboro kaj en via serĉado. Vidu ankaŭ: temperamento, melankoliulo, , flegmulo (eo)
- Iwan Petrowitsch Pawlow (russisch Иван Петрович Павлов, wissenschaftliche Transliteration Ivan Petrovič Pavlov, auch Iwan Petrowich Pawlow; * 14. Septemberjul. / 26. September 1849greg. in Rjasan; † 27. Februar 1936 in Leningrad) war ein russischer Mediziner und Physiologe. Er erhielt 1904 den Nobelpreis für Medizin für seine Arbeiten über die Verdauungsdrüsen, welche Grundlage für seine Forschung zu den konditionalen Reflexen und damit der von ihm um 1900 aufgestellten Lehre von den bedingten Reflexen wurden. Weiterhin erarbeitete er wichtige Grundlagen für die Verhaltensforschung und legte damit einen Grundstein für die behavioristischen Lerntheorien. Bekanntester Träger seines Namens dürfte der Pawlowsche Hund sein, an dem er die Klassische Konditionierung nachwies. (de)
- Ivan Petrovitx Pavlov (errusieraz: Ива́н Петро́вич Па́влов, translit.: Ivan Petrovich Pavlov; Riazan, 1849ko irailaren 26agreg./irailaren 14ajul. – Leningrado, 1936ko otsailaren 27a) errusiar mediku, fisiologo eta psikologoa izan zen. Medikuntzako Nobel saria erdietsi zuen 1904an. (eu)
- Iván Petróvich Pávlov (del ruso: (?·i) [Iván Petróvich Pávlov]; Riazán, 14 de septiembrejul./ 26 de septiembre de 1849greg.-Leningrado, 27 de febrero de 1936) fue un fisiólogo ruso, celebre por haber formulado el condicionamiento clásico (también llamado Perro de Pávlov o Perro pavloviano). Fue laureado con el Premio Nobel de Fisiología o Medicina en 1904 «en reconocimiento de su trabajo en la fisiología de la digestión, a través del cual el conocimiento sobre aspectos vitales de su funcionamiento han sido transformados y ampliados». (es)
- Ivan Petrovich Pavlov (Russian: Ива́н Петро́вич Па́влов, IPA: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪtɕ ˈpavləf]; 26 September [O.S. 14 September] 1849 – 27 February 1936), was a Russian and Soviet experimental neurologist, psychologist and physiologist known for his discovery of classical conditioning through his experiments with dogs. (en)
- Ivan Petrovitch Pavlov (en russe : Иван Петрович Павлов), né le 14 septembre 1849 (26 septembre 1849 dans le calendrier grégorien) à Riazan, dans l'Empire russe, et mort le 27 février 1936 à Léningrad, en URSS, est un médecin et un physiologiste russe, lauréat du prix Nobel de physiologie ou médecine de 1904, et de la médaille Copley en 1915. (fr)
- Fiseolaí a rugadh i Ryazan na Rúise ab ea Ivan Petrovich Pavlov (1849-1936). Rinne sé taighde suntasach ar phróiseas an díleáite i madraí, rialú néarógach an tseilithe, agus ról na n-einsímí. Léirigh sé an t-oiriúnú in ainmhithe a dtugtar oiriúnú Pavlóvach air ó shin. Tionchar mór ag a shaothar ar fhorbairt an iomprachais sa tsíceolaíocht. Bronnadh Duais Nobel na Fiseolaíochta nó an Leighis air i 1904 as an saothar seo. (ga)
- Ivan Petrovich Pavlov (bahasa Rusia: Иван Петрович Павлов) (14 September 1849 – 27 Februari 1936) adalah seorang dan dokter dari Rusia. Ia dilahirkan di sebuah desa kecil di Rusia tengah. Keluarganya mengharapkannya menjadi pendeta, sehingga ia bersekolah di Seminari Teologi. Setelah membaca Charles Darwin, ia menyadari bahwa ia lebih banyak peduli untuk pencarian ilmiah sehingga ia meninggalkan seminari ke . Di sana ia belajar kimia dan fisiologi, dan menerima gelar doktor pada 1879. Ia melanjutkan studinya dan memulai risetnya sendiri dalam topik yang menarik baginya: sistem pencernaan dan peredaran darah. Karyanya pun terkenal, dan diangkat sebagai profesor fisiologi di . Karya yang membuat Pavlov memiliki reputasi sebenarnya bermula sebagai studi dalam pencernaan. Ia sedang mencari proses pencernaan pada anjing, khususnya hubungan timbal balik antara air ludah dan kerja perut. Ia sadar kedua hal itu berkaitan erat dengan refleks dalam . Tanpa air liur, perut tidak membawa pesan untuk memulai pencernaan. Pavlov ingin melihat bahwa rangsangan luar dapat memengaruhi proses ini, maka ia membunyikan metronom dan pada saat yang sama ia mengadakan percobaan makanan anjing. Setelah beberapa saat, anjing itu—yang hanya sebelum mengeluarkan liur saat mereka melihat dan memakan makanannya—akan mulai mengeluarkan air liur saat metronom itu bersuara, malahan jika tiada makanan ada. Pada 1903 Pavlov menerbitkan hasil eksperimennya dan menyebutnya "refleks terkondisi," berbeda dari refleks halus, seperti. Pavlov menyebut proses pembelajaran ini (sebagai contoh, saat sistem saraf anjing menghubungkan suara metronom dengan makanan) "pengkondisian". Ia juga menemukan bahwa refleks terkondisi akan tertekan bila rangsangan ternyata terlalu sering "salah". Jika metronom bersuara berulang-ulang dan tidak ada makanan, anjing akan berhenti mengeluarkan ludah. Pavlov lebih tertarik pada fisiologi ketimbang psikologi. Ia melihat pada ilmu psikiatri yang masih baru saat itu sedikit meragukan. Namun ia sungguh-sungguh berpikir bahwa refleks terkondisi dapat menjelaskan perilaku orang gila. Sebagai contoh, ia mengusulkan, mereka yang menarik diri dari dunia bisa menghubungkan semua rangsangan dengan luka atau ancaman yang mungkin. Gagasannya memainkan peran besar dalam teori psikologi behavioris, diperkenalkan oleh John Watson sekitar 1913. Pavlov amat dihormati di negerinya sendiri—baik sebagai Kekaisaran Rusia maupun Uni Soviet—dan di seluruh dunia. Pada 1904, ia memenangkan Penghargaan Nobel dalam Fisiologi atau Kedokteran dalam penelitiannya tentang pencernaan. Ia adalah orang yang terang-terangan dan sering bersilang pendapat dengan pemerintah Soviet dalam hidupnya, tetapi karena reputasinya, dan juga karena bangganya penduduk senegerinya kepadanya, membuatnya terjaga dari penganiayaan. Ia aktif bekerja di laboratorium sampai kematiannya dalam usia 86. Pavlov merupakan seorang ilmuan yang membaktikan dirinya untuk penelitian. Pavlov memandang bahwa ilmu pengetahuan sangat penting bagi kehidupan manusia karena dapat menjadi sarana belajar tentang berbagai masalah yang ada di dunia dan masalah manusia. Peranan dari ilmuan menurutnya adalah untuk mengungkap rahasia alam sehingga dapat memahami hukum-hukum yang ada pada alam. Ilmuan juga harus mencoba memahami bagaimana manusia itu belajar dan tidak bertanya bagaimana mestinya manusia belajar. Adapun teori yang telah dikemukakan oleh Ivan Pavlov berdasarkan eksperimen yang sering disebut sebagai Teori pembiasaan klasikal (classical conditioning). Pavlov merupakan seorang ilmuan besar Rusia yang berhasil menggondol hadiah Nobel pada tahun 1909. Pada dasarnya classical conditioning adalah sebuah prosedur penciptaan refleks baru dengan cara mendatangkan stimulus sebelum terjadinya refleks tersebut. Pembiasaan klasikal (classical conditioning) ini termasuk pada Teori Behaviorisme, Behaviorisme adalah pandangan yang menyatakan bahwa perilaku harus dijelaskan melalui pengalaman yang harus diamati, bukan dengan proses mental. Menurut kaum behavioris, perilaku adalah segala sesuatu yang kita lakukan dan dapat dilihat secara langsung. Kata classical yang mengawali nama teori dari Pavlov ini digunakan untuk menghargai karya Pavlov yang dianggap paling dahulu di bidang conditioning (upaya pembiasaan) dan untuk membedakannya dari teori conditioning lainnya. Selanjutnya, mungkin karena fungsinya, teori Pavlov ini juga dapat disebut respondent conditioning (pembiasaan yang dituntut). Pavlov sering kali membuat stimulus netral bersamaan dengan stimulus bersyarat atau berbeda dengan selisih waktu pemberiannya sangat sedikit dan segera menghentikan secara setempat. Prosedur tersebut biasanya disebut dengan pengkondisian secara serempak (simultaneous conditioning). Prosedur ini menghasilkan respons bersyarat lebih sederhana dan efektif dalam melatih manusia atau hewan. Kadang peneliti juga menggunakan prosedur yang berbeda, yakni dengan menghentikan stimulus netral terlebih dahulu sebelum stimulus tak bersyarat, walaupun prosedur ini jarang digunakan dalam pengkondisian. Memasangkan stimulus netral dengan stimulus tak bersyarat selama latihan untuk memperoleh sesuatu akan berfungsi sebagai penguat atau reinforcement bagi respons bersyarat. (in)
- Ivan Petrovič Pavlov (in russo: Иван Петрович Павлов?; Rjazan', 26 settembre 1849 – Leningrado, 27 febbraio 1936) è stato un medico, fisiologo ed etologo russo, il cui nome è legato alla scoperta sui cani del riflesso condizionato, da lui annunciata nel 1903. (it)
- 이반 페트로비치 파블로프(러시아어: Иван Петрович Павлов, 1849년 9월 26일 ~ 1936년 2월 27일)는 러시아의 생리학자이다. 상트페테르부르크 대학교에서 화학과 생리학을 전공하였고 상트페테르부르크의 제국의학원에서 의사 자격증을 취득하여 1890년부터 1924년까지 생리학 교수로 재직하였다. 1902년에 타액이 입밖으로 흘러나오도록 수술한 개로 침샘을 연구하던 중, 사육사의 발소리로 개가 침을 흘리고 있던 것을 발견한 것을 계기로 고전적 조건화 실험을 실시했다. 하지만 개를 이용한 실험때문에 동물학대를 했다는 비평을 받기도 했다. 대표적인 실험으로 '파블로프의 개'가 있으며, 조건반사를 연구했다. 초기에는 소화 기관의 연구를 실시했고, 1904년에는 노벨 생리학·의학상을 수상했다. 말기에는 수면이나 본능 등의 연구를 실시했다. (ko)
- イワン・ペトローヴィチ・パブロフ（露: Ива́н Петро́вич Па́влов、1849年9月14日（グレゴリオ暦9月26日） - 1936年2月27日）は、帝政ロシア・ソビエト連邦の生理学者。 (ja)
- Ivan Petrovitsj Pavlov (Russisch: Иван Петрович Павлов) (Rjazan, 14 september 1849 - Leningrad, 27 februari 1936) was een Russisch fysioloog. Naar hem is de pavlovreactie genoemd. (nl)
- Iwan Pietrowicz Pawłow (ros. Иван Петрович Павлов, ur. 14 września?/ 26 września 1849 w Riazaniu, zm. 27 lutego 1936 w Leningradzie) – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z 1904. (pl)
- Ива́н Петро́вич Па́влов (14 (26) сентября 1849, Рязань — 27 февраля 1936, Ленинград) — русский и советский учёный, физиолог, создатель науки о высшей нервной деятельности, физиологической школы; лауреат Нобелевской премии 1904 года «за работу по физиологии пищеварения». Академик Императорской Санкт-Петербургской академии наук (1907), действительный статский советник. Председатель Общества русских врачей памяти С. П. Боткина (1906—1913). Известен тем, что разделил всю совокупность физиологических рефлексов на условные и безусловные, а также исследовал психофизиологию типов темперамента и свойства нервных систем, лежащие в основе поведенческих индивидуальных различий. (ru)
- Ivan Petrovich Pavlov (Riazã, 26 de setembro de 1849 - Leningrado, 27 de fevereiro de 1936) foi um fisiologista russo conhecido principalmente pelo seu trabalho no condicionamento clássico. Foi premiado com o Nobel de Fisiologia ou Medicina de 1904, por suas descobertas sobre os processos digestivos de animais. Ivan Pavlov veio no entanto a entrar para a história por sua pesquisa em um campo que se apresentou a ele quase que por acaso: o papel do condicionamento na psicologia do comportamento (reflexo condicionado). Na década de 1920, ao estudar a produção de saliva em cães expostos a diversos tipos de estímulos palatares, Pavlov percebeu que com o tempo a salivação passava a ocorrer diante de situações e estímulos que anteriormente não causavam tal comportamento (como por exemplo o som dos passos de seu assistente ou a apresentação da tigela de alimento). Curioso, realizou experimentos em situações controladas de laboratório e, com base nessas observações, teorizou e enunciou o mecanismo do condicionamento clássico. A ideia básica do condicionamento clássico consiste em que algumas respostas comportamentais são reflexos incondicionados, ou seja, são inatas em vez de aprendidas, enquanto que outras são reflexos condicionados, aprendidos através do emparelhamento com situações agradáveis ou aversivas simultâneas ou imediatamente posteriores. Através da repetição consistente desses emparelhamentos é possível criar ou remover respostas fisiológicas e psicológicas em seres humanos e animais. Essa descoberta abriu caminho para o desenvolvimento da reflexologia e psicologia comportamental e mostrou ter ampla aplicação prática, inclusive no tratamento de fobias e nos anúncios publicitários entre outras aplicações da medicina e ciências cognitivas. Foi sepultado no Cemitério de Volkovo em São Petersburgo. (pt)
- Ivan Petrovitj Pavlov (ryska Иван Петрович Павлов), född 14 september 1849 i Rjazan, Ryska Imperiet, död 27 februari 1936 i Leningrad (nuvarande S:t Petersburg) dåvarande Sovjetunionen, var en rysk fysiolog och pedagog. Han blev 1890 extraordinarie professor i farmakologi vid veterinärmedicinska akademin i Sankt Petersburg. 1891 blev han chef för fysiologiska avdelningen vid institutet för experimentalmedicin, och blev 1897 professor i fysiologi. Han erhöll år 1904 Nobelpriset i fysiologi eller medicin för sin förklaring av hur nerverna styr bukspottkörteln, vilket var vad han ursprungligen forskade om när han upptäckte och fastställde den klassiska betingningen. (sv)
- 伊万·彼得罗维奇·巴甫洛夫（俄語：Иван Петрович Павлов，1849年9月26日－1936年2月27日），俄罗斯生理学家、心理学家、醫師。他因對狗研究而首先對古典制約作出描述而著名，並在1904年因為對消化系統的研究得到诺贝尔生理學或医学奖。 (zh)
- Іва́н Петро́вич Па́влов (14 (26) вересня 1849, Рязань — 27 лютого 1936, Ленінград) — російський фізіолог, творець науки про вищу нервову діяльність і уявлень про процеси регуляції травлення; засновник найбільшої російської фізіологічної школи; лауреат Нобелівської премії в галузі фізіології або медицини у 1904 році «За роботу з фізіології травлення». (uk)
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:spouse
- 1881-05-01 (xsd:date)
- (en)
- Seraphima Vasilievna Karchevskaya (en)
rdf:type
rdfs:comment
- Ivan Petróvitx Pàvlov (en rus: Иван Петрович Павлов) (Riazan, Rússia 1849 - Leningrad, URSS 1936) fou un fisiòleg i psicòleg rus, guardonat amb el Premi Nobel de Medicina o Fisiologia l'any 1904 i el primer a descriure el fenomen ara conegut com a condicionament clàssic en experiments amb gossos. (ca)
- إيفان بتروفيتش بافلوف (بالروسية: Иван Петрович Павлов) ـ (14 سبتمبر 1849- 27 فبراير 1936) هو عالم وظائف أعضاء روسي، حصل على جائزة نوبل في الطب في عام 1904 لأبحاثه المتعلقة بالجهاز الهضمي، ومن أشهر أعماله نظرية الاستجابة الشرطية التي تفسر بها التعلم. (ar)
- Ivan Petrovič Pavlov (14. záříjul./ 26. září 1849greg., Rjazaň – 27. února 1936, Leningrad) byl ruský fyziolog, psycholog a lékař, který se zabýval studiem trávicích procesů a s nimi spojených reflexů. V roce 1904 obdržel za své výzkumy Nobelovu cenu za fyziologii a medicínu. Byl 24. nejcitovanějším psychologem ve 20. století. (cs)
- Iwan Petrowitsch Pawlow (russisch Иван Петрович Павлов, wissenschaftliche Transliteration Ivan Petrovič Pavlov, auch Iwan Petrowich Pawlow; * 14. Septemberjul. / 26. September 1849greg. in Rjasan; † 27. Februar 1936 in Leningrad) war ein russischer Mediziner und Physiologe. Er erhielt 1904 den Nobelpreis für Medizin für seine Arbeiten über die Verdauungsdrüsen, welche Grundlage für seine Forschung zu den konditionalen Reflexen und damit der von ihm um 1900 aufgestellten Lehre von den bedingten Reflexen wurden. Weiterhin erarbeitete er wichtige Grundlagen für die Verhaltensforschung und legte damit einen Grundstein für die behavioristischen Lerntheorien. Bekanntester Träger seines Namens dürfte der Pawlowsche Hund sein, an dem er die Klassische Konditionierung nachwies. (de)
- Ivan Petrovitx Pavlov (errusieraz: Ива́н Петро́вич Па́влов, translit.: Ivan Petrovich Pavlov; Riazan, 1849ko irailaren 26agreg./irailaren 14ajul. – Leningrado, 1936ko otsailaren 27a) errusiar mediku, fisiologo eta psikologoa izan zen. Medikuntzako Nobel saria erdietsi zuen 1904an. (eu)
- Iván Petróvich Pávlov (del ruso: (?·i) [Iván Petróvich Pávlov]; Riazán, 14 de septiembrejul./ 26 de septiembre de 1849greg.-Leningrado, 27 de febrero de 1936) fue un fisiólogo ruso, celebre por haber formulado el condicionamiento clásico (también llamado Perro de Pávlov o Perro pavloviano). Fue laureado con el Premio Nobel de Fisiología o Medicina en 1904 «en reconocimiento de su trabajo en la fisiología de la digestión, a través del cual el conocimiento sobre aspectos vitales de su funcionamiento han sido transformados y ampliados». (es)
- Ivan Petrovich Pavlov (Russian: Ива́н Петро́вич Па́влов, IPA: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪtɕ ˈpavləf]; 26 September [O.S. 14 September] 1849 – 27 February 1936), was a Russian and Soviet experimental neurologist, psychologist and physiologist known for his discovery of classical conditioning through his experiments with dogs. (en)
- Ivan Petrovitch Pavlov (en russe : Иван Петрович Павлов), né le 14 septembre 1849 (26 septembre 1849 dans le calendrier grégorien) à Riazan, dans l'Empire russe, et mort le 27 février 1936 à Léningrad, en URSS, est un médecin et un physiologiste russe, lauréat du prix Nobel de physiologie ou médecine de 1904, et de la médaille Copley en 1915. (fr)
- Fiseolaí a rugadh i Ryazan na Rúise ab ea Ivan Petrovich Pavlov (1849-1936). Rinne sé taighde suntasach ar phróiseas an díleáite i madraí, rialú néarógach an tseilithe, agus ról na n-einsímí. Léirigh sé an t-oiriúnú in ainmhithe a dtugtar oiriúnú Pavlóvach air ó shin. Tionchar mór ag a shaothar ar fhorbairt an iomprachais sa tsíceolaíocht. Bronnadh Duais Nobel na Fiseolaíochta nó an Leighis air i 1904 as an saothar seo. (ga)
- Ivan Petrovič Pavlov (in russo: Иван Петрович Павлов?; Rjazan', 26 settembre 1849 – Leningrado, 27 febbraio 1936) è stato un medico, fisiologo ed etologo russo, il cui nome è legato alla scoperta sui cani del riflesso condizionato, da lui annunciata nel 1903. (it)
- 이반 페트로비치 파블로프(러시아어: Иван Петрович Павлов, 1849년 9월 26일 ~ 1936년 2월 27일)는 러시아의 생리학자이다. 상트페테르부르크 대학교에서 화학과 생리학을 전공하였고 상트페테르부르크의 제국의학원에서 의사 자격증을 취득하여 1890년부터 1924년까지 생리학 교수로 재직하였다. 1902년에 타액이 입밖으로 흘러나오도록 수술한 개로 침샘을 연구하던 중, 사육사의 발소리로 개가 침을 흘리고 있던 것을 발견한 것을 계기로 고전적 조건화 실험을 실시했다. 하지만 개를 이용한 실험때문에 동물학대를 했다는 비평을 받기도 했다. 대표적인 실험으로 '파블로프의 개'가 있으며, 조건반사를 연구했다. 초기에는 소화 기관의 연구를 실시했고, 1904년에는 노벨 생리학·의학상을 수상했다. 말기에는 수면이나 본능 등의 연구를 실시했다. (ko)
- イワン・ペトローヴィチ・パブロフ（露: Ива́н Петро́вич Па́влов、1849年9月14日（グレゴリオ暦9月26日） - 1936年2月27日）は、帝政ロシア・ソビエト連邦の生理学者。 (ja)
- Ivan Petrovitsj Pavlov (Russisch: Иван Петрович Павлов) (Rjazan, 14 september 1849 - Leningrad, 27 februari 1936) was een Russisch fysioloog. Naar hem is de pavlovreactie genoemd. (nl)
- Iwan Pietrowicz Pawłow (ros. Иван Петрович Павлов, ur. 14 września?/ 26 września 1849 w Riazaniu, zm. 27 lutego 1936 w Leningradzie) – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z 1904. (pl)
- 伊万·彼得罗维奇·巴甫洛夫（俄語：Иван Петрович Павлов，1849年9月26日－1936年2月27日），俄罗斯生理学家、心理学家、醫師。他因對狗研究而首先對古典制約作出描述而著名，並在1904年因為對消化系統的研究得到诺贝尔生理學或医学奖。 (zh)
- Іва́н Петро́вич Па́влов (14 (26) вересня 1849, Рязань — 27 лютого 1936, Ленінград) — російський фізіолог, творець науки про вищу нервову діяльність і уявлень про процеси регуляції травлення; засновник найбільшої російської фізіологічної школи; лауреат Нобелівської премії в галузі фізіології або медицини у 1904 році «За роботу з фізіології травлення». (uk)
- Ο Ιβάν Πετρόβιτς Πάβλοφ (γνωστός και ως Παβλόφ ο Βουλγαροκτόνος) (Ρωσ. Иван Петрович Павлов, ΔΦΑ: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪt͡ɕ ˈpavləf], 26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ) ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο της εξόντωσης Βουλγάρων. Ο Πάβλοφ, παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό τη νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία των νεκρών Βουλγάρων θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψη οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο το 1913. (el)
- Ivan Petroviĉ PAVLOV (la 26-an de septembro 1849, Rjazanj - 27-a de februaro, 1936 Peterburgo) La gepatroj de Pavlov originis el eklezia medio kaj tiel ili antaŭvidis por sia plej aĝa filo similan karieron. Sed Ivan jam en la infanaĝo montris intereson al naturscienco. Li kolektadis papiliojn, observis la vivon de insektoj kaj legadis librojn. 14-jara li trastudis la interesan kaj malfacilan libron de la fondinto de fiziologio en Rusio, , refleksoj de la cerbo, kiu fariĝis lia gvidlibro dum la tuta vivo. Post eklezia lernejo, en 1870 li eniris juran fakultaton, sed post nuraj 17 tagoj li translokiĝis - al la naturscienca filio de la fiziko-matematika fakultato en la peterburga universitato. Li elektis fiziologion de animaloj kaj kemion kiel siajn fakojn. (eo)
- Ivan Petrovich Pavlov (bahasa Rusia: Иван Петрович Павлов) (14 September 1849 – 27 Februari 1936) adalah seorang dan dokter dari Rusia. Ia dilahirkan di sebuah desa kecil di Rusia tengah. Keluarganya mengharapkannya menjadi pendeta, sehingga ia bersekolah di Seminari Teologi. Setelah membaca Charles Darwin, ia menyadari bahwa ia lebih banyak peduli untuk pencarian ilmiah sehingga ia meninggalkan seminari ke . Di sana ia belajar kimia dan fisiologi, dan menerima gelar doktor pada 1879. Ia melanjutkan studinya dan memulai risetnya sendiri dalam topik yang menarik baginya: sistem pencernaan dan peredaran darah. Karyanya pun terkenal, dan diangkat sebagai profesor fisiologi di . (in)
- Ivan Petrovich Pavlov (Riazã, 26 de setembro de 1849 - Leningrado, 27 de fevereiro de 1936) foi um fisiologista russo conhecido principalmente pelo seu trabalho no condicionamento clássico. Foi premiado com o Nobel de Fisiologia ou Medicina de 1904, por suas descobertas sobre os processos digestivos de animais. Ivan Pavlov veio no entanto a entrar para a história por sua pesquisa em um campo que se apresentou a ele quase que por acaso: o papel do condicionamento na psicologia do comportamento (reflexo condicionado). Foi sepultado no Cemitério de Volkovo em São Petersburgo. (pt)
- Ива́н Петро́вич Па́влов (14 (26) сентября 1849, Рязань — 27 февраля 1936, Ленинград) — русский и советский учёный, физиолог, создатель науки о высшей нервной деятельности, физиологической школы; лауреат Нобелевской премии 1904 года «за работу по физиологии пищеварения». Академик Императорской Санкт-Петербургской академии наук (1907), действительный статский советник. Председатель Общества русских врачей памяти С. П. Боткина (1906—1913). (ru)
- Ivan Petrovitj Pavlov (ryska Иван Петрович Павлов), född 14 september 1849 i Rjazan, Ryska Imperiet, död 27 februari 1936 i Leningrad (nuvarande S:t Petersburg) dåvarande Sovjetunionen, var en rysk fysiolog och pedagog. (sv)
rdfs:label
- Ivan Pavlov (en)
- إيفان بافلوف (ar)
- Ivan Pàvlov (ca)
- Ivan Petrovič Pavlov (cs)
- Iwan Petrowitsch Pawlow (de)
- Ιβάν Πάβλοφ (el)
- Ivan Pavlov (eo)
- Iván Pávlov (es)
- Ivan Pavlov (eu)
- Ivan Pavlov (ga)
- Ivan Pavlov (fr)
- Ivan Pavlov (in)
- Ivan Pavlov (it)
- イワン・パブロフ (ja)
- 이반 파블로프 (ko)
- Ivan Pavlov (nl)
- Iwan Pawłow (pl)
- Ivan Pavlov (pt)
- Павлов, Иван Петрович (ru)
- Ivan Pavlov (sv)
- Павлов Іван Петрович (uk)
- 伊萬·巴甫洛夫 (zh)
owl:sameAs
