Minor orders (original) (raw)
Jako nižší svěcení (quatuor minores) bylo do roku 1972 označováno v římskokatolické církvi ustanovení osob ke konání určitých činností v církvi, zejména při liturgii, a to pomocného charakteru.
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Jako nižší svěcení (quatuor minores) bylo do roku 1972 označováno v římskokatolické církvi ustanovení osob ke konání určitých činností v církvi, zejména při liturgii, a to pomocného charakteru. (cs) Minoraj ordinoj estis dirataj, en la Katolika Eklezio ĝis la Dua Vatikana Koncilio, en la Ortodoksaj Eklezioj kaj en aliaj eklezioj, pri diversaj ekleziaj oficoj kiuj ne kuntrenas veran kaj propran sakramentan ordinigon, sed atribuis ĉiukaze la juran status (statuson) de kleriko al la ricevanto. Ĉe sia naskiĝo ili havis aŭtonoman karakteron, ili funkciis kiel servo plenumita de iuj membroj de la kristana komunumo. Jam dum mezepoko la minoraj ordinoj perdis sian aŭtonoman valoron kaj ekkonsideriĝis sammaniere kiel sinsekvaj gradoj kiuj mense pretigis al la ricevado de la diakoneco kaj presbitereco, kvankam almenaŭ ĝis la fino de la 16-a jarcento estis ankaŭ nombraj viroj (precipe studentoj (do, stipendio por malriĉaj junuloj) aŭ "publikaj funkciuloj") kiuj ricevis la minorajn ordinojn por povi ĝui la financan renton produktitan de la eklezia benefico. Post la Koncilio de Trento, fine, la minoraj ordinoj estis oficiale, kaj definitive, deklaritaj nure propedeŭtikaj al la stadio de sacerdoteco, kutime nur formalaj, dum la jaroj de la formiĝo en la seminarioj kun la perspektivo de la sacerdoteco. Ili estis, kronologiorde, la sekvaj: 1. * Pordisto: estis la ŝarĝito gardi la pordojn de la preĝejo. Lia tasko estis tiu de la akcepto de la fideluloj, disciplini la ĉeeston de almozpetantoj kaj eventuale forigi bestojn (el tio la nomo “pedelo”), sonoradi por averti pri la tuja proksimeco kaj tipo de la liturgia kulto. 2. * Lektoro: estis la ŝarĝito legi la bibliajn erojn dum la liturgiaj ceremoniaj. 3. * Ekzorcisto: la ricevanto de tiu ordino estis ŝarĝita legi apartajn preĝojn kaj sur la katekumenoj antaŭ ilia bapto kaj, en specialaj kazoj, sur "obsedito", nome sur tiuj taksataj poseditaj de la diablo (reale, tiun taskon tia ordinito praktikis ĉiam malpli: fakte, ekde la komenco de la dua miljaro la tasko de ekzorcisto estos plenumita nur de sacerdoto ŝarĝita de la episkopo. Kaj do tiu ordinado estis pure formala. 4. * Akolito: habilitito por la servo ĉe la altaro, precipe dum la Meso. 5. * Subdiakono: la eklezioj rite bizancaj konsideris la subdiakonecon minora ordino, dum la latina ĝin konsideris majora ĝis la Dua Vatikana Koncilio. Pri la naturo de tiu ordino okazis akraj diskutoj precipe epoke de la skolastikuloj, por establi ĉu ĝi apartenas al la ordinoj minoraj kaj majoraj. (eo) Unter den niederen Weihen (lateinisch [ordines] minores) wird eine Form der Beauftragung zu Diensten in der christlichen Kirche verstanden, die im Lauf der Kirchengeschichte verschiedene Ausprägungen und theologische Gewichtungen hatte. Kleriker, die die niederen Weihen empfangen hatten, wurden auch als Minoristen bezeichnet. (de) Las órdenes menores son grados de ministros eclesiales. En la iglesia católica, la iglesia latina predominante distinguía previamente entre las órdenes mayores—presbiterado (incluyendo a sacerdotes y obispos), diaconado y subdiaconado—y cuatro órdenes menores—acolitado, exorcistado, lectorado y ostiariado (en orden descendente). Se otorgaban a clérigos que ya habían tenido la tonsura para que desempeñaran determinados servicios a la Iglesia. En 1972, las órdenes menores fueron rebautizadas con el nombre de «ministerios», y los de lector y acólito se mantuvieron a lo largo de toda la iglesia latina. En la iglesia ortodoxa oriental, las tres órdenes menores en uso son las de subdiácono, lector y kantor. Los ritos por los cuales se conferían todas las órdenes menores, pero no el otorgamiento de la orden propiamente, se emplean aún para miembros de algunos institutos religiosos católicos y sociedades de vida apostólica que tienen autorización de observar la forma de 1962 del rito romano. Algunos católicos tradicionales siguen usando órdenes menores, como también lo hacen los veterocatólicos y la iglesia católica liberal. (es) Minor orders are ranks of church ministry. In the Catholic Church, the predominating Latin Church formerly distinguished between the major orders —priest (including bishop), deacon and subdeacon—and four minor orders—acolyte, exorcist, lector, and porter (in descending order). In 1972, the minor orders were renamed "ministries", with those of lector and acolyte being kept throughout the Latin Church. In the Eastern Orthodox Church, the three minor orders in use are those of subdeacon, reader and chanter. The rites by which all four minor orders were conferred, but not the actual conferral of the order, are still employed for members of some Roman Catholic religious institutes and societies of apostolic life authorized to observe the 1962 form of the Roman Rite. Some traditional Catholics continue to use minor orders, as do Old Roman Catholics and the Liberal Catholic Church. (en) Dans la religion catholique, les ordres mineurs sont des ministères ou fonctions, plus étroitement liés à la liturgie, qui ont été considérés comme des institutions précédant la réception des ordres majeurs ou sacrés. (fr) Nel cristianesimo, per ordini minori si intendono i vari ministeri ecclesiastici conferiti con un rito liturgico che non comporta una vera e propria ordinazione sacramentale. Nella Chiesa latina fino al 1º gennaio 1973 essi venivano conferiti ai chierici, definiti allora come quelli che avevano ricevuto la tonsura ecclesiastica. (it) Posługa (łac. ministerium; dawniej święcenia niższe, w tradycji wschodniej chirotesja, gr. χειροθεσία) – w chrześcijaństwie jest to urząd powierzany przez biskupa (rzadziej też przez prezbitera) wiernemu, który ma pełnić określone zadania w Kościele (w liturgii i poza nią). W świadomości katolickiej posługi odróżnia się od święceń sakramentalnych (które udzielane są przez nałożenie rąk), podobnie, jak w Kościołach prawosławnych odróżnia się chirotesję od chirotonii. Ceremonia (obrzęd) wprowadzenia w posługę nazywa się obecnie ustanowieniem (łac. institutio). Posługi obowiązujące obecnie w całym Kościele rzymskokatolickim to posługa katechisty, lektorat oraz akolitat. W Kościołach prawosławnych oraz Katolickich Kościołach Wschodnich praktykuje się udzielanie posług lektora oraz subdiakona. (pl) Малые чины (лат. Ordines Minores) — низшие ступени духовенства, отменённые в латинском обряде Католической церкви в середине XX века и сохраняющиеся в восточнокатолических церквах и общинах традиционалистов. К малым чинам относились аколиты, экзорцисты, чтецы и остиарии. Субдиаконы, хотя и не являлись священнослужителями, относились к высшим чинам клира наряду с диаконами, священниками и епископами. Малые чины появились на Западе в первые века христианства. Сочинение начала III века (лат. Traditio apostolica), традиционно приписываемое Ипполиту Римскому, упоминает чтецов, субдиаконов и экзорцистов, причём подчёркивается, что для поставления их во служение не требовалось рукоположение. Папа Корнелий в середине III века в послании к Фабию перечислил весь клир Рима, в том числе 42 аколита и 52 экзорциста, чтеца и остиария. Роль малых чинов в латинской церкви состояла в литургическом прислуживании священникам, конкретные функции того или иного церковнослужителя отразились в его названии: аколит (от греч. ακολουθος сопровождающий, служащий) зажигал и носил свечи, следил за сосудами с освящённым елеем, подготавливал хлеб и вино для Евхаристии; экзорцисты, в ряду прочего совершали обряд экзорцизма в таинстве крещения; чтецы читали Священное писание с амвона, остиарии (от лат. ostium дверь) открывали и закрывали церковь и следили, чтобы некрещёные не присутствовали на Евхаристическом каноне. Иерархия малых чинов была последовательна — лишь пробыв некоторое время в самых низших чинах (экзорцистах, чтецах и остиариях) можно было стать аколитом. Как правило духовное лицо проходило последовательно все ступени посвящения: остиарий — чтец — экзорцист — аколит — субдиакон и лишь затем могло претендовать на рукоположение в диаконы или священники. Тридентский собор постановил, что посвящение в субдиаконы может происходить не ранее чем через год после посвящения в аколиты. Поставление в малые чины не являлось таинством священства. Церемонию, как правило, проводил епископ, благословлявший кандидата и вручавший ему знак его служения (аколиту — сосуд для елея, экзорцисту — книгу с чином экзорцизма, чтецу — лекционарий, остиарию — ключи). Motu proprio папы Павла VI Ministeria quaedam от 15 августа 1972 года отменило понятие малые чины в новой форме латинского обряда. Чины остиариев и экзорцистов были отменены, а аколиты и чтецы выведены за ранг клира и причислены к церковнослужителям (или «поставленным служителям»). Литургические функции исполнявшиеся малыми чинами в настоящее время исполняются как поставленными чтецами и аколитами, так и мирянами-министрантами. Малые чины сохраняются в католических традиционалистических общинах (например Братстве Святого Петра), практикующих римский обряд в его экстраординарной (тридентской) форме. В восточнокатолических церквах также сохраняется понятие малых чинов. Конкретные виды служения зависят от литургического обряда той или иной церкви. В церквях византийского обряда (грекокатолических) существуют два малых чина — свещеносец и чтец. (ru) Lägre vigningarna är en term inom framförallt romersk-katolsk teologi och den latinska riten varmed avses de lägre stegen i prästvigningens sakrament: vigningen till dörrvakt, lektor, exorcist respektive akolyt. Hit räknas ibland men felaktigt den klerikala tonsuren. Jämte de lägre vigningarna finns de högre vigningarna: subdiakon-, diakon- respektive prästvigning. De lägre vigningarna förekommer även i de olika östliga riterna. De kan beläggas redan på 300-talet. Prästvigningens olika steg är strukturerade kring mässliturgins olika liturgiska uppgifter. År 1972 avskaffade Paulus VI inom den nya romerska liturgin han nyligen infört såväl de lägre vigningarna som subdiakonatet. Sagda vigningar fortlever emellertid i den klassiska romerska riten (så kallad tridentinsk rit) och i övriga traditionella latinska riter. (sv) Ordens menores são os níveis hierárquicos do ministério eclesiástico mais baixos que as chamadas ordens maiores. Na Igreja Católica, a Igreja Latina tradicionalmente fazia distinção entre as grandes ordens sagradas do sacerdote (inclusive o bispo e o presbítero), diácono e subdiácono, e as quatro menores, acólito, exorcista, leitor e porteiro (em ordem decrescente). Após o Concílio Vaticano II, o papa Paulo VI pela Carta apostólica Ministeria Quædam, de 15 de agosto de 1972, o Papa Paulo VI manteve o leitorato e o acolitato como ministérios da Igreja Latina, podendo ser concedidos a leigos e sendo obrigatórios aos candidatos ao diaconato e ao presbiterado. Na Igreja Ortodoxa, as três ordens menores ainda em uso são as de subdiácono, cantor e leitor. (pt) Малі чини (лат. Ordines Minores) — найнижчі ступені духовенства, скасовані у латинському обряді Католицької церкви в середині XX століття та збереглись у східних католицьких церквах і громадах традиціоналістів. (uk) |
| dbo:wikiPageID | 495267 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 12921 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1086615758 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Priestly_Fraternity_of_Saint_Peter dbr:Scholasticism dbr:Episcopal_conference dbr:Motu_proprio dbr:Bishop dbr:Antonio_Piolanti dbr:Deacon dbr:Canon_law_(Catholic_Church) dbr:Cantor_(church) dbr:Age_of_reason_(canon_law) dbr:Liberal_Catholic_Church dbr:Ordinary_(Catholic_Church) dbr:Cleric dbr:Franz_Liszt dbr:Thomas_Aquinas dbr:Louis_Billot dbr:Sui_iuris dbr:Major_orders dbr:Catholic_Church dbr:Tridentine_Mass dbr:Council_of_Sardica dbr:Lay_cardinal dbr:Eastern_Catholic_Churches dbr:Eastern_Orthodox_Church dbr:Bishop_(Catholic_Church) dbr:Priesthood_(Catholic_Church) dbc:Christian_terminology dbr:Acolyte dbc:Minor_orders dbr:Latin_Church dbr:Religious_institute dbr:Subdeacon dbr:Pope_Paul_VI dbr:Minister_(Christianity) dbr:Reader_(liturgy) dbr:Second_Vatican_Council dbr:Catholic_Church_hierarchy dbr:Middle_Ages dbr:Society_of_apostolic_life dbr:Exorcist dbr:Sacraments_of_the_Catholic_Church dbr:Pontifical_Commission_Ecclesia_Dei dbr:Western_Christianity dbr:Tonsure dbr:Traditional_Catholics dbr:Porter_(doorkeeper) dbr:Adolphe_Tanquerey |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Citation dbt:Cn dbt:Portal_bar dbt:Reflist dbt:Short_description |
| dct:subject | dbc:Christian_terminology dbc:Minor_orders |
| gold:hypernym | dbr:Ranks |
| rdf:type | yago:WikicatMinorOrders yago:Abstraction100002137 yago:Act100030358 yago:Command107168131 yago:Event100029378 yago:Order107168623 yago:PsychologicalFeature100023100 yago:YagoPermanentlyLocatedEntity yago:SpeechAct107160883 |
| rdfs:comment | Jako nižší svěcení (quatuor minores) bylo do roku 1972 označováno v římskokatolické církvi ustanovení osob ke konání určitých činností v církvi, zejména při liturgii, a to pomocného charakteru. (cs) Unter den niederen Weihen (lateinisch [ordines] minores) wird eine Form der Beauftragung zu Diensten in der christlichen Kirche verstanden, die im Lauf der Kirchengeschichte verschiedene Ausprägungen und theologische Gewichtungen hatte. Kleriker, die die niederen Weihen empfangen hatten, wurden auch als Minoristen bezeichnet. (de) Dans la religion catholique, les ordres mineurs sont des ministères ou fonctions, plus étroitement liés à la liturgie, qui ont été considérés comme des institutions précédant la réception des ordres majeurs ou sacrés. (fr) Nel cristianesimo, per ordini minori si intendono i vari ministeri ecclesiastici conferiti con un rito liturgico che non comporta una vera e propria ordinazione sacramentale. Nella Chiesa latina fino al 1º gennaio 1973 essi venivano conferiti ai chierici, definiti allora come quelli che avevano ricevuto la tonsura ecclesiastica. (it) Малі чини (лат. Ordines Minores) — найнижчі ступені духовенства, скасовані у латинському обряді Католицької церкви в середині XX століття та збереглись у східних католицьких церквах і громадах традиціоналістів. (uk) Minoraj ordinoj estis dirataj, en la Katolika Eklezio ĝis la Dua Vatikana Koncilio, en la Ortodoksaj Eklezioj kaj en aliaj eklezioj, pri diversaj ekleziaj oficoj kiuj ne kuntrenas veran kaj propran sakramentan ordinigon, sed atribuis ĉiukaze la juran status (statuson) de kleriko al la ricevanto. Post la Koncilio de Trento, fine, la minoraj ordinoj estis oficiale, kaj definitive, deklaritaj nure propedeŭtikaj al la stadio de sacerdoteco, kutime nur formalaj, dum la jaroj de la formiĝo en la seminarioj kun la perspektivo de la sacerdoteco. Ili estis, kronologiorde, la sekvaj: (eo) Las órdenes menores son grados de ministros eclesiales. En la iglesia católica, la iglesia latina predominante distinguía previamente entre las órdenes mayores—presbiterado (incluyendo a sacerdotes y obispos), diaconado y subdiaconado—y cuatro órdenes menores—acolitado, exorcistado, lectorado y ostiariado (en orden descendente). Se otorgaban a clérigos que ya habían tenido la tonsura para que desempeñaran determinados servicios a la Iglesia. En 1972, las órdenes menores fueron rebautizadas con el nombre de «ministerios», y los de lector y acólito se mantuvieron a lo largo de toda la iglesia latina. En la iglesia ortodoxa oriental, las tres órdenes menores en uso son las de subdiácono, lector y kantor. (es) Minor orders are ranks of church ministry. In the Catholic Church, the predominating Latin Church formerly distinguished between the major orders —priest (including bishop), deacon and subdeacon—and four minor orders—acolyte, exorcist, lector, and porter (in descending order). In 1972, the minor orders were renamed "ministries", with those of lector and acolyte being kept throughout the Latin Church. In the Eastern Orthodox Church, the three minor orders in use are those of subdeacon, reader and chanter. (en) Posługa (łac. ministerium; dawniej święcenia niższe, w tradycji wschodniej chirotesja, gr. χειροθεσία) – w chrześcijaństwie jest to urząd powierzany przez biskupa (rzadziej też przez prezbitera) wiernemu, który ma pełnić określone zadania w Kościele (w liturgii i poza nią). (pl) Ordens menores são os níveis hierárquicos do ministério eclesiástico mais baixos que as chamadas ordens maiores. Na Igreja Católica, a Igreja Latina tradicionalmente fazia distinção entre as grandes ordens sagradas do sacerdote (inclusive o bispo e o presbítero), diácono e subdiácono, e as quatro menores, acólito, exorcista, leitor e porteiro (em ordem decrescente). Na Igreja Ortodoxa, as três ordens menores ainda em uso são as de subdiácono, cantor e leitor. (pt) Малые чины (лат. Ordines Minores) — низшие ступени духовенства, отменённые в латинском обряде Католической церкви в середине XX века и сохраняющиеся в восточнокатолических церквах и общинах традиционалистов. К малым чинам относились аколиты, экзорцисты, чтецы и остиарии. Субдиаконы, хотя и не являлись священнослужителями, относились к высшим чинам клира наряду с диаконами, священниками и епископами. Малые чины сохраняются в католических традиционалистических общинах (например Братстве Святого Петра), практикующих римский обряд в его экстраординарной (тридентской) форме. (ru) Lägre vigningarna är en term inom framförallt romersk-katolsk teologi och den latinska riten varmed avses de lägre stegen i prästvigningens sakrament: vigningen till dörrvakt, lektor, exorcist respektive akolyt. Hit räknas ibland men felaktigt den klerikala tonsuren. Jämte de lägre vigningarna finns de högre vigningarna: subdiakon-, diakon- respektive prästvigning. De lägre vigningarna förekommer även i de olika östliga riterna. De kan beläggas redan på 300-talet. Prästvigningens olika steg är strukturerade kring mässliturgins olika liturgiska uppgifter. (sv) |
| rdfs:label | Minor orders (en) Nižší svěcení (cs) Niedere Weihen (de) Minoraj ordinoj (eo) Órdenes menores (es) Ordres mineurs (fr) Ordini minori (it) Posługa (pl) Ordens menores (pt) Lägre vigningarna (sv) Малые чины (ru) Малі чини (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Minor orders yago-res:Minor orders wikidata:Minor orders dbpedia-cs:Minor orders dbpedia-de:Minor orders dbpedia-eo:Minor orders dbpedia-es:Minor orders dbpedia-fr:Minor orders dbpedia-hr:Minor orders dbpedia-is:Minor orders dbpedia-it:Minor orders dbpedia-pl:Minor orders dbpedia-pt:Minor orders dbpedia-ru:Minor orders dbpedia-sv:Minor orders dbpedia-uk:Minor orders https://global.dbpedia.org/id/XRmz |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Minor_orders?oldid=1086615758&ns=0 |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Minor_orders |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Minor_Orders dbr:Ordines_Minores dbr:Minor_order dbr:Lower_clergy dbr:Inferior_clergy |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Becket_controversy dbr:Romano_Bottegal dbr:Ruggero_Luigi_Emidio_Antici_Mattei dbr:Saturnino_López_Novoa dbr:Scipione_Ammirato dbr:Epanokalimavkion dbr:Minister_(Catholic_Church) dbr:Anthony_Page_(priest) dbr:Antonio_Francesco_Gori dbr:Antonio_Persio dbr:History_of_monarchy_in_the_United_Kingdom dbr:Hubert_van_Eyck dbr:Hugh_George_de_Willmott_Newman dbr:John_Neumann dbr:John_Vianney dbr:Joseph_Marello dbr:Julian_of_Cuenca dbr:Bertram_of_Metz dbr:Pedro_María_Ramírez_Ramos dbr:Pere_Tarrés_i_Claret dbr:Peter_Bourgade dbr:Peter_of_Capua_the_Elder dbr:René_Just_Haüy dbr:René_Vilatte dbr:Robert_Cornthwaite_(bishop) dbr:Charles_Eyre_(bishop) dbr:Célestin_Joseph_Félix dbr:Debtera dbr:Index_of_religion-related_articles dbr:Jacopo_Alighieri dbr:Jacques_Auguste_de_Thou dbr:Johann_Hugo_von_Orsbeck dbr:Johann_Philipp_von_Greifenclau_zu_Vollraths dbr:John_Barnewall_(Franciscan_friar) dbr:Licensed_lay_minister dbr:List_of_motu_proprios dbr:Paul_Joseph_Nardini dbr:Penitential_Psalms dbr:Notarius dbr:Robert_de_Shardlow dbr:Robert_de_Stretton dbr:Conor_O'Mahony_(priest) dbr:Cosima_Wagner dbr:Ancient_Regime_of_Spain dbr:George_(Ongud_king) dbr:Orfeo_Vecchi dbr:Orientalium_Ecclesiarum dbr:St_Peter's_Collegiate_Church dbr:Claude_Poullart_des_Places dbr:Edward_Henchy dbr:Edwardine_Ordinals dbr:Ember_days dbr:Enrico_Enríquez dbr:Franziskus_von_Sales_Bauer dbr:François_Poncher dbr:François_de_Laval dbr:Gabriel_García_Moreno dbr:Gallican_Rite dbr:Giacomo_Antonelli dbr:Giovanni_Antonio_Serbelloni dbr:Giovanni_Battista_Scalabrini dbr:Giovanni_Boccaccio dbr:Giovanni_Poggio dbr:Giuseppe_Firrao_Jr. dbr:Godric_of_Finchale dbr:Cosmas_of_Prague dbr:Anton_Josef_Gruscha dbr:Antonio_Bello dbr:António_Mendes_Belo dbr:Battista_dei_Giudici dbr:Bernard_O'Brien_(Jesuit) dbr:Bernard_O'Reilly_(bishop_of_Liverpool) dbr:Louis-Zéphirin_Moreau dbr:Louis-Édouard-François-Desiré_Pie dbr:Luigi_Lambruschini dbr:Chorbishop dbr:Sisto_Riario_Sforza dbr:Clergy dbr:Clerical_marriage dbr:Club_Breton dbr:Ferdinand_Franz_Wallraf dbr:Francesco_Zabarella dbr:Francesco_da_Barberino dbr:Francesco_del_Giudice dbr:Friedrich_Karl_von_Schönborn dbr:John_Hewitt_(priest) dbr:Joseph_von_Rudolphi dbr:Pectoral_cross dbr:Peter_Snow_(priest) dbr:Teodorico_Pedrini dbr:William_Pinchon dbr:Major_orders dbr:Stole_(vestment) dbr:William_de_Brailes dbr:Augustin_Ravoux dbr:Tobias_Mullen dbr:Turibius_of_Mogrovejo dbr:William_Matthews_(priest) dbr:Gaillard_I_de_Durfort dbr:Giovanni_Arcimboldi dbr:Girolamo_Manfredi dbr:Heinrich_von_Knöringen dbr:John_Floyd_(Jesuit) dbr:John_Geddes_(bishop) dbr:John_Gualbert dbr:Landulf_Junior dbr:Lay_cardinal dbr:Wolfger_von_Erla dbr:Servants_of_the_Holy_Family dbr:Academic_dress dbr:Alexander_Sauli dbr:Alfredo_Cremonesi dbr:Aloysius_Gonzaga dbr:Cölestin_Josef_Ganglbauer dbr:Dale_Abbey_(ruin) dbr:Dunstan dbr:Early_Irish_law dbr:Ercole_Consalvi dbr:Ezequiél_Moreno_y_Díaz dbr:Francesco_Sforza_Pallavicino dbr:Angelo_Colocci dbr:Anglican_ministry dbr:Nicolaus_Copernicus dbr:Ostiarius dbr:Cardinal-Infante_Ferdinand_of_Austria dbr:Cardinal_(Catholic_Church) dbr:Diego_de_Saavedra_Fajardo dbr:Edward_Mayhew dbr:Four_Chaplains dbr:German_honorifics dbr:Hilary_of_Chichester dbr:John_Pibush dbr:John_de_Ponz dbr:Joris_van_der_Paele dbr:Juan_Romero_de_Figueroa dbr:Minor_exorcism_in_Christianity dbr:Nicholas_Postgate dbr:Henry_Nutcombe_Oxenham dbr:Herman_Joseph_Alerding dbr:Hermann_Cohen_(Carmelite) dbr:Hierarchy_of_the_Catholic_Church dbr:Ivo_of_Kermartin dbr:Jacques_le_Gris dbr:Jakob_Fugger dbr:James_Roosevelt_Bayley dbr:Jean-Jacques_Lartigue dbr:Teodoro_Valfre_di_Bonzo dbr:Abram_Joseph_Ryan dbr:Academic_dress_in_the_United_Kingdom dbr:Acolyte dbr:John_Baptist_Purcell dbr:John_Chrysostom dbr:John_McCloskey dbr:János_Csernoch dbr:József_Samassa dbr:Karl-August_von_Reisach dbr:Bishops_in_the_Catholic_Church dbr:Ecclesia_Gnostica dbr:Holy_door dbr:Holy_orders dbr:Holy_orders_in_the_Catholic_Church dbr:Jean-Claude_Richard dbr:Thomas_Tunstall dbr:William_of_Tudela dbr:William_Davies_(priest) dbr:William_Walton_(bishop) dbr:William_Ward_(priest) dbr:Mkhitar_Sebastatsi dbr:Subdeacon dbr:Theology_of_Pope_Francis dbr:Domenico_Agostini dbr:Marcantonio_Durando dbr:Mario_Ciceri dbr:Mario_Vergara dbr:Book_of_hours dbr:Philip_Neri dbr:Pier_Paolo_Vergerio_the_Elder dbr:Pius_of_Saint_Aloysius dbr:Pope_Celestine_V dbr:Pope_Pius_VII dbr:Spiritus_Domini_(Pope_Francis) dbr:St_Bartholomew's_Church,_Tong dbr:Fernando_de_Herrera dbr:Filippo_Farsetti dbr:Frederick_Christian_von_Plettenberg dbr:Gregory_Martin_(scholar) dbr:Guillermo_Tritschler_y_Córdova dbr:Ignace_Bourget dbr:Károly_Hornig dbr:Michael_Francis_Egan dbr:Miguel_García_Cuesta dbr:Nazju_Falzon dbr:Niccolò_Albergati dbr:Oliver_Plunkett dbr:Cantor_(Christianity) dbr:Cathedral dbr:Catholic_laity dbr:Reader_(liturgy) dbr:Chancery_hand dbr:Christian_laying_on_of_hands dbr:Robert_Thorpe_(priest) dbr:Walter_Stewart_(priest) dbr:Niccolò_Gaddi_(1537–1591) dbr:Euchologion dbr:Surplice dbr:Royal_Patriarchal_Music_Seminary_of_Lisbon dbr:Thomas_of_Capua dbr:Eustachy_Wołłowicz dbr:Eusèbe_Renaudot dbr:Giambattista_Rubini dbr:Gilain_de_Sart dbr:Paul-Thérèse-David_d'Astros dbr:Minor_Orders dbr:Personal_ordinariate dbr:Waldric dbr:William_Hogarth_(bishop) dbr:Tonsure dbr:Sylvester_Norris dbr:Ordines_Minores dbr:Minor_order dbr:Lower_clergy dbr:Inferior_clergy |
| is owl:differentFrom of | dbr:Ordines_(ancient_Roman) |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Minor_orders |