Spencer Tracy filmography (original) (raw)

dbo:abstract

Spencer Tracy (1900–1967) was an American actor. His film career began in 1930, with Humphrey Bogart in Up the River, and ended in 1967 with Katharine Hepburn in Guess Who's Coming to Dinner. Within this 37-year career, Tracy starred in 75 feature films and several short films. (en)
Spencer Tracy (1900–1967) w trwającej blisko 45 lat karierze wystąpił w 75 filmach fabularnych. Pojawiał się także w radiu i na scenie. Dziewięciokrotnie nominowany był do nagrody Akademii Filmowej i czterokrotnie do Złotego Globu, z czego zdobył dwie statuetki Oscara i jedną Hollywoodzkiego Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej. Tracy uznawany jest za jednego z najwybitniejszych aktorów okresu „Złotej Ery Hollywood” i w historii amerykańskiego kina. Karierę sceniczną rozpoczął studiując w Ripon. Pojawił się w trzecioplanowej roli w spektaklu . W styczniu 1923 wystąpił na Broadwayu w sztuce R.U.R. Karela Čapka. Na dużym ekranie zadebiutował w 1930 w komedii W górze rzeki Johna Forda, występując u boku Humphreya Bogarta. W następnych latach zagrał między innymi w komedii (1932, reż. John W. Considine Jr.), więziennym Sing Sing (1932, reż. Michael Curtiz) wraz z Bette Davis i (1933, reż. William K. Howard). Po podpisaniu kontraktu z Metro-Goldwyn-Mayer, wystąpił w dramacie kryminalnym Jestem niewinny (1936, reż. Fritz Lang), który okazał się być przełomem w jego karierze. W 1936 zagrał u boku Clarka Gable’a w dramacie muzyczno-katastroficznym San Francisco (reż. W.S. Van Dyke), za który uzyskał nominację do Oscara w kategorii dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Rola Manuela Fidello w przygodowym obrazie Bohaterowie morza (1937, reż. Victor Fleming) przyniosła mu pierwszą statuetkę Oscara. Kreacja księdza w dramacie biograficznym Miasto chłopców (1938, reż. Norman Taurog), spotkała się z uznaniem ze strony krytyków, a sam aktor zdobył drugą z rzędu statuetkę Akademii Filmowej. W latach 40. nawiązał współpracę z Katharine Hepburn, z którą na przestrzeni 25 lat wystąpił w dziewięciu produkcjach, między innymi w komediach romantycznych: Kobieta roku (1942, reż. George Stevens), Żebro Adama (1949, reż. George Cukor) oraz (1957, reż. Walter Lang). Do jego późniejszych ważnych filmów zalicza się komedię Ojciec panny młodej (1950, reż. Vincente Minnelli), gdzie zagrał u boku Elizabeth Taylor i Joan Bennett, dramat Aktorka (1953, reż. George Cukor) wraz z Jean Simmons, za występ w którym został uhonorowany Złotym Globem w kategorii dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym, dreszczowiec Czarny dzień w Black Rock (1955, reż. John Sturges), gdzie wykreował nagrodzoną na Festiwalu Filmowym w Cannes rolę weterana wojennego Johna J. Macreedy’ego. W ostatnim okresie kariery Tracy wystąpił w dramacie przygodowym Stary człowiek i morze (1958, reż. John Sturges), dramacie historycznym Kto sieje wiatr (1960, reż. Stanley Kramer), dramacie sądowym Wyrok w Norymberdze (1961, reż. Stanley Kramer) oraz komediodramacie Zgadnij, kto przyjdzie na obiad (1967, reż. Stanley Kramer). Role w ostatnich dwóch filmach przyniosły mu pośmiertnie przyznane statuetki BAFTA i Davida di Donatello. W latach 1938–1942, 1944−1945, 1948 i 1950−1951 Tracy notowany był w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych amerykańskich aktorów. Piętnaście filmów z jego udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w box offisie, z czego San Francisco (1936) i Miasto chłopców (1938) osiągały najwyższą pozycję. Trzydzieści filmów, w których Tracy wziął udział, nominowanych było przynajmniej do jednego Oscara, a dwanaście z nich zdobyło co najmniej jedną statuetkę. Trzydzieści jeden produkcji z udziałem aktora, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę stu milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym. (pl)

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:label

Filmografia Spencera Tracy’ego (pl)
Spencer Tracy filmography (en)