Third Carlist War (original) (raw)

dbo:abstract

الحرب الكارلية الثالثة (بالإسبانية: Tercera Guerra Carlista)‏ هي واحدة سلسلة الحروب الثلاثة الكارلية التي نشبت في إسبانيا في عام 1872 وانتهت عام 1876. وخلال هذا الصراع، تمكنت القوات الكارلية من احتلال عدة مدن في المناطق الداخلية من إسبانيا، أهمها بلدات لا سيو دي أورغل وإستيا في منطقة نافارا. كانت إيزابيل الثانية في المنفى، وأماديو الأول، ملكًا في عام 1870، وكان لا يحظى بشعبية كبيرة من قبل الشعب. وقد خلفت الحرب ما بين 7.000 قتيل و50.000 جريح. قبل الحرب، تخلت الملكة إيزابيلا الثانية عن العرش في عام 1868، ونُصّب ابن ملك إيطاليا أماديو الأول الذي لا يحظى بشعبية ملكًا لإسبانيا عام 1870. ردًا على ذلك، حاول المتظاهر بالكارلية، كارلوس السابع، الحصول على دعم من مناطق إسبانية مختلفة، من خلال التعهد بإعادة تطبيق مختلف العادات والقوانين الخاصة بكل منطقة. أعلن الكارليون إحياء الدساتير الكتالونية، والفالنسية، والأراغونية التي ألغاها الملك فيليب الخامس في مطلع القرن الثامن عشر في مراسيم وأوامر ملكية تتضمن تخطيطًا جديدًا أحادي الجانب. نادى الكارليون بدعوة إلى التمرد في كتالونيا، وفي منطقة الباسك خاصة (غيبوثكوا، وألافا، وبيسكاي، ومنطقة نبرة)، حيث تمكن الكارليون من إنشاء دولة مؤقتة. خلال الحرب، احتلت القوات الكارلية عدة بلدات إسبانية داخلية، أهمها: لا سيو دي أورغل، وإستيلا في منطقة نبرة، كما حاصروا مدينتي بلباو وسان سيباستيان، ولكنهم فشلوا في الاستيلاء عليهما. شهدت الحرب الكارلية الثالثة سلسلة من التغيرات في النظام الإسباني، بدءًا بإعلان الجمهورية الإسبانية الأولى بعد تنازل أماديو الأول عن الحكم في فبراير 1873. بعد مرور أكثر من عام، في ديسمبر 1874، نصب انقلاب عسكري حاكمًا جديدًا من آل بوربون وهو ألفونسو الثاني عشر، الأمر الذي شكل بداية عودة البوربون إلى إسبانيا. بعد أربع سنوات من الحرب، في 28 فبراير 1876، هُزِم كارلوس السابع، ونُفي إلى فرنسا. في اليوم نفسه، دخل ملك إسبانيا ألفونسو الثاني عشر إلى بنبلونة. بعد انتهاء الحرب، أُلغيت دساتير الباسك (فويروس/فورواك)، ما نقل الحدود الجمركية من نهر إيبرو إلى الساحل الإسباني. ألغي الحكم الذاتي في الأقاليم الخاضعة للقانون، والتي تركها قرار الحرب الكارلية الأولى، وأصبح تجنيد الشباب في الجيش الإسباني إلزاميًا. أسفرت الحرب عن وقوع ما بين 7,000 و50,000 قتيلًا (ar)
La Tercera Guerra Carlina fou una guerra civil espanyola que va tenir lloc del 1872 al 1876. El pretendent al tron del Regne d'Espanya Carles VII va cridar a la revolta el 15 d'abril de 1872 i va ser escoltat pel País Basc, Catalunya i també es van aixecar partides a altres llocs. Un dels motius que va empènyer alguns sectors de Catalunya a sumar-se a la revolta, va ser la promesa de restauració de les Constitucions catalanes, abolides pels Decrets de Nova Planta de Felip V (1714). El febrer de 1873, amb la proclamació de la República, molts monàrquics es van passar als carlins. A Catalunya el representant de Carles, el seu germà Alfons Carles de Borbó, va haver de passar a França l'octubre de 1875 i les darreres partides foren liquidades el novembre de 1875 donant-se la guerra per acabada el 19 de novembre de 1875. Al País Basc, després de la el 17 de febrer de 1876, Carles VII va passar a França (27 de febrer de 1876) i el mateix dia Alfons XII va entrar a Pamplona. (ca)
Ο Γ΄ Καρλικός Πόλεμος ήταν ο τελευταίος από τους Καρλικούς Πολέμους, εμφύλιες διαμάχες που κυριάρχησαν στην εσωτερική πολιτική και στρατιωτική πραγματικότητα της Ισπανίας του 19ου αιώνα. Διαδραματίστηκε μεταξύ του 1872 και 1876 και επηρέασε κυρίως τις βασκικές επαρχίες, τη Ναβάρρα, την Καταλονία και την ορεινή Αραγόνα. (el)
La Tria Karlisma Milito okazis en Hispanio inter 1872 kaj 1876 inter la sekvantoj de Karlo, duko de Madrido, pretendanto karlista laŭ la nomo de Karlo la 7-a, kaj la sinsekvaj registaroj de Amadeo, de la 1a Respubliko kaj de Alfonso la 12-a. En marto de 1870 Ramón Cabrera demiziis kiel politika kaj milita estro de la karlismo ĉar kredis, ke ne estis "condiciones razonables de alcanzar el triunfo por las armas" (seriozaj kondiĉoj por atingi triumfon permilite) kaj li ne volis suferigi Hispanion per nova enlanda milito. La pretendanto, kiu estis monatojn preparante la insurekcion ekde la ekzilo markis la daton de la 21-a de aprilo de 1872 por la komenco de la operacoj. Tiu karlisma milito okazis ĉefe en Eŭskio kaj Navaro. La restaŭrado de la Foruoj (aparta propra leĝaro) fare de la pretendanto en julio de 1872, antaŭe nuligitaj per la Dekretoj de Nueva Planta fare de Filipo la 5-a, influis en la elano de la insurekcio en Katalunio kaj iom malpli en Valencilando kaj Aragono krom kelkaj disaj rotoj ne tre aktivaj tra Andaluzio, kaj iom tra la resto de la hispania teritorio, ĉefe en montaraj areoj kie ili praktikis duone gerilan militon duone ŝteladon, pro ties marĝeneco kaj malmulta atingopovo por fari ligon kun la popolo kiuj faciligus sian gerilan aktivecon. La milito okazigis inter 7.000 kaj 50.000 mortintojn. (eo)
Bigarren Karlistaldia (Euskal Herriaz kanpora sarritan Hirugarren Karlistaldia deitua) 1872tik 1876ra Hego Euskal Herrian eta Espainian gertatutako gudu zibila izan zen. Alde batetik, Espainiako koroa aldarrikatzen zuen Madrilgo duke Karlos (Karlos VII.a izena hartuta) eta haren jarraitzaileak zeuden eta, bestetik, Amadeo I.a, Espainiako Lehen Errepublika eta Alfontso XII.aren gobernuak. 1870eko martxoan, Ramón Cabrerak, karlisten buruzagi politiko eta militarrak, dimisioa eman zuen, bere ustez, "armaz garaipena lortzeko baldintzak ez zeudelako" eta "Espainia gerra zibil berri batez arriskuan jarri nahi ez zuelako". Hala ere, Karlos errege-nahiak, erbestean hilabetez matxinada prestatu ondoren, erabaki zuen 1872ko apirilaren 21a izango zela Espainiako koroa eskuratzeko zuen eskubidea aldarrikatzeko data. Gerra horren gudaleku nagusia, Lehen Karlistaldian bezala, Hego Euskal Herria izan zen. Dena den, 1872ko uztailean, Karlosek Filipe V.ak ezarritako Planta Berriko dekretuen bitartez indargabetutako foruen berrezarpena proposatu zuenean, matxinada hein handi batean Kataluniara eta neurri txikiagoan Valentzia eta Aragoira zabaldu zen. Andaluzian eta beste hainbat lekutan ere zenbait partida mendietara joan eta gudari baino bandolerismoari ekin zioten, gorriak ikusi baitzituzten ekintzak burutzeko, inguruko biztanleen artean jarraitzaile gutxi zituztela eta. 1873ko otsailean Espainiako Lehen Errepublika aldarrikatu zutenean, isabelinoak izandako monarkiko asko karlista aldera pasatu ziren. Era berean, matxinada kantonalistak karlisten lerroak indartu zituen. Aldiz, 1874ko urtarrilean Pavíaren estatu-kolpeak eta 1874ko abenduaren 29ko Arsenio Martínez Camposen altxamenduak karlistei indarrak kendu zizkieten. 1876 hasieran, guda amaitu zen, Canovas del Castillok hauspotuta Alfontso XII.a Espainiakoaren eta armadaren bitartez lehengo Borboi leinua berrezarri zenean, Espainiako gobernua horrek Aulki Santuarekin hitzarmena sinatu zuenean eta Ramón Cabrerak "a la Nación" eta "al Partido Carlista" agirien bitartez Alfontso XII.a Espainiakoa onartu zuenean. (eu)
La tercera guerra carlista fue una guerra civil que tuvo lugar en España de 1872 a 1876, entre los partidarios de Carlos, duque de Madrid, pretendiente carlista al trono, y los gobiernos de Amadeo I, de la I República y de Alfonso XII. Antiguamente fue conocida por la historiografía española como «segunda guerra civil» y algunos historiadores contemporáneos como Jordi Canal la denominan «segunda guerra carlista», negando este nombre a la guerra de los Matiners. En marzo de 1870, Ramón Cabrera presentó la dimisión como jefe político y militar del carlismo por creer que no se daban las "condiciones razonables de alcanzar el triunfo por las armas" y no querer exponer a España a una nueva guerra civil. El pretendiente, que llevaba meses preparando la insurrección desde el exilio, estableció el 21 de abril de 1872 como la fecha para el comienzo de la sublevación. Esta guerra civil se desarrolló sobre todo en las Provincias Vascongadas, Navarra y Cataluña. Además de la defensa del orden y la unidad católica, la restauración por parte del pretendiente en julio de 1872 de los fueros abolidos por los decretos de Nueva Planta por Felipe V, influyó en la fuerza del levantamiento en Cataluña y en menor medida en Valencia y Aragón. También se alzaron algunas partidas poco activas por Andalucía, así como el resto del territorio peninsular, especialmente en áreas montañosas donde practicaban el bandolerismo ante su marginalidad y escasa eficacia a la hora de establecer un vínculo con el pueblo que facilitara su actividad guerrillera. A pesar del aumento tanto cualitativo como cuantitativo del ejército carlista, estos volvieron a ver sus esfuerzos frustrados. La guerra provocó entre 7000 y 50 000 bajas. (es)
Perang Carlista Ketiga (bahasa Spanyol: Tercera Guerra Carlista) (1872–1876) adalah perang terakhir yang berlangsung di Spanyol. Perang ini sering kali diberi julukan "Perang Carlista Kedua" karena perang "kedua" (1847–1849) bukanlah perang yang besar dan dampak politiknya sangat kecil. Selama terjadinya konflik ini, pasukan berhasil menduduk beberapa kota di wilayah pedalaman Spanyol, seperti kota dan di Navarre. Ratu Isabella II telah mengundurkan diri dari tahta dan putranya, Amadeo I, bukanlah seorang raja yang populer. Tokoh Carlista yang mengklaim sebagai penguasa tahta, "" (cucu "") mencoba mencari dukungan dari wilayah dengan adat dan hukum tersendiri. Kelompok Carlista memproklamirkan restorasi fuero di Catalunya, dan Aragon yang sebelumnya telah dihapuskan pada awal abad ke-18 oleh Raja Felipe V dari Spanyol berdasarkan . Seruan untuk memberontak didengar di Catalunya dan khususnya di wilayah Basque (Gipuzkoa, Álava, Biscay dan Navarra). Kelompok Carlista mengepung kota Bilbao dan San Sebastián, tetapi mereka tidak dapat merebutnya. Setelah terjadinya perang selama empat tahun, pada tanggal 28 Februari 1876, Carlos VII pergi ke pengasingan di Prancis. Pada hari yang sama, Raja Alfonso XII dari Spanyol memasuki kota Pamplona. Seusai perang ini, piagam-piagam Basque (fueros/foruak) dihapuskan dan para pemuda di wilayah tersebut dapat diwamilkan. Secara keseluruhan, perang ini telah merenggut nyawa sekitar 7.000 hingga 50.000 orang. (in)
The Third Carlist War (Spanish: Tercera Guerra Carlista) (1872–1876) was the last Carlist War in Spain. It is sometimes referred to as the "Second Carlist War", as the earlier "Second" War (1847–1849) was smaller in scale and relatively trivial in political consequence. Leading up to the war, Queen Isabella II abdicated the throne in 1868, and the unpopular Amadeo I, son of the King of Italy, was proclaimed King of Spain in 1870. In response, the Carlist pretender, Carlos VII, tried to earn the support of various Spanish regions by promising to reintroduce various area-specific customs and laws. The Carlists proclaimed the restoration of Catalan, Valencian and Aragonese fueros (charters) which had been abolished at the beginning of the 18th century by King Philip V in his unilateral Nueva Planta decrees. The call for rebellion made by the Carlists was echoed in Catalonia and especially in the Basque region (Gipuzkoa, Álava, Biscay and Navarre), where the Carlists managed to design a temporary state. During the war, Carlist forces occupied several inland Spanish towns, the most important ones being La Seu d'Urgell and Estella in Navarre. They also laid siege to the cities of Bilbao and San Sebastián, but failed to seize them. The Third Carlist War saw a series of regime changes in Spain, beginning with the declaration of the First Spanish Republic after the abdication of Amadeo I in February 1873. Over one year later, in December 1874, a military coup installed a new Bourbon monarch, Alfonso XII, marking the beginning of the Bourbon Restoration in Spain. After four years of war, on 28 February 1876, Carlos VII was defeated, and went into exile in France. On the same day, King Alfonso XII of Spain entered Pamplona. After the end of the war, the Basque charters (fueros/foruak) were abolished, shifting the border customs from the Ebro River to the Spanish coast. In the chartered territories, home rule provisions, left over from the resolution of the First Carlist War, were abolished, and conscription of youth in the Spanish army became compulsory. The war resulted in between 7,000 and 50,000 casualties. (en)
De Derde Carlistenoorlog was een burgeroorlog in Spanje in de periode 1872-1876 tussen de regerende Bourbon-koningen van Spanje en een zijtak van het koninklijk huis, de gebroeders Carlos (VII) en Alfonso Carlos de Borbón. Het aantal slachtoffers wordt geraamd op 7.000 tot 50.000. (nl)
III wojna karlistowska (nazywana też II wojną karlistowską) – wojna domowa w Hiszpanii, toczona w latach 1872–1876 pomiędzy liberałami a karlistami. Ci pierwsi kontrolowali rząd centralny i większość kraju, początkowo w ramach monarchii liberalnej, potem w ramach republiki, a na końcu w ramach odrestaurowanej monarchii burbońskiej. Ci drudzy trwale kontrolowali kilkuprocentowy fragment terytorium Hiszpanii, ograniczony głównie do części Nawarry i Baskonii; na pozostałym terenie prowadzili wojnę o charakterze manewrowym i partyzanckim. Z około 50 prowincjonalnych stolic opanowali jedynie dwie, i to na kilka dni: Cuencę i Albacete; ich długotrwałe oblężenia Pampeluny i Bilbao zakończyły się niepowodzeniem. Karliści nigdy poważnie nie zagrozili władzy rządu, który jednak przez lata ani nie był w stanie zlikwidować ich państwa na terenie baskijsko-nawarskim, ani stłumić odradzającej się ruchawki na pozostałych obszarach, głównie w Katalonii i Lewancie. Dopiero w roku 1875 armia rządowa spacyfikowała północno-wschodnią część kraju, w ciągu kilku następnych miesięcy odzyskując kontrolę nad Baskonią i Nawarrą. Aczkolwiek podczas wojny dużą rolę mobilizacyjną odgrywały hasła dynastyczne i ustrojowe, to jej zasadniczym wątkiem było starcie nurtów rewolucyjnych i ruchu kontr-rewolucyjnego. Rząd kontrolowany był przez kręgi reprezentujące liberalizm w warstwie ideologicznej, kapitalizm w warstwie gospodarczej, a burżuazję w warstwie społecznej. Karliści sprzeciwiali się zmianom opowiadając się za tradycjonalistyczną wizją państwa i społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem centralnej roli religii w życiu publicznym, wspólnotowych typów gospodarki rolnej i luźnej organizacji państwowej. Liberałowie mogli liczyć przede wszystkim na stosunkowo wąskie kręgi miejskiej burżuazji, nieliczne w kraju zacofanym i w przeważającej części rolniczym. Karliści opierali się na średnim chłopstwie, silnym na północy kraju ale niemal nieobecnym na południu. Nie udało im się przenieść ciężaru wojny poza tereny baskijsko-nawarskie i katalońsko-lewantyńskie; nie udało im się również wykorzystać wewnętrznych sprzeczności w obozie liberalnym, rozdartym między monarchistami, republikanami a federalistami. Po okresie chaosu liberałowie zrezygnowali z haseł radykalnych; dzięki przekształceniu się w umiarkowany obóz prawa i porządku przyciągnęli arystokrację i ziemiaństwo. Wykorzystali również swoją dominację w podstawowych strukturach państwa: armii i administracji. W rezultacie powstanie karlistów wypaliło się, a w Hiszpanii umocniła się swoista wersja oligarchicznego kapitalizmu. (pl)
Вторая карлистская война (исп. Tercera Guerra Carlista) — династическая война в Испании с 1872 по 1876 год, вызванная стремлением сторонников правнука Карла IV дона Карлоса Младшего возвести его на трон. В западной историографии часто называется Третья карлистская война. (ru)

dbp:source

0001-03-06 (xsd:gMonthDay)
0001-07-27 (xsd:gMonthDay)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dcterms:subject

rdf:type

rdfs:comment

Ο Γ΄ Καρλικός Πόλεμος ήταν ο τελευταίος από τους Καρλικούς Πολέμους, εμφύλιες διαμάχες που κυριάρχησαν στην εσωτερική πολιτική και στρατιωτική πραγματικότητα της Ισπανίας του 19ου αιώνα. Διαδραματίστηκε μεταξύ του 1872 και 1876 και επηρέασε κυρίως τις βασκικές επαρχίες, τη Ναβάρρα, την Καταλονία και την ορεινή Αραγόνα. (el)
De Derde Carlistenoorlog was een burgeroorlog in Spanje in de periode 1872-1876 tussen de regerende Bourbon-koningen van Spanje en een zijtak van het koninklijk huis, de gebroeders Carlos (VII) en Alfonso Carlos de Borbón. Het aantal slachtoffers wordt geraamd op 7.000 tot 50.000. (nl)
Вторая карлистская война (исп. Tercera Guerra Carlista) — династическая война в Испании с 1872 по 1876 год, вызванная стремлением сторонников правнука Карла IV дона Карлоса Младшего возвести его на трон. В западной историографии часто называется Третья карлистская война. (ru)
الحرب الكارلية الثالثة (بالإسبانية: Tercera Guerra Carlista)‏ هي واحدة سلسلة الحروب الثلاثة الكارلية التي نشبت في إسبانيا في عام 1872 وانتهت عام 1876. وخلال هذا الصراع، تمكنت القوات الكارلية من احتلال عدة مدن في المناطق الداخلية من إسبانيا، أهمها بلدات لا سيو دي أورغل وإستيا في منطقة نافارا. كانت إيزابيل الثانية في المنفى، وأماديو الأول، ملكًا في عام 1870، وكان لا يحظى بشعبية كبيرة من قبل الشعب. وقد خلفت الحرب ما بين 7.000 قتيل و50.000 جريح. أسفرت الحرب عن وقوع ما بين 7,000 و50,000 قتيلًا (ar)
La Tercera Guerra Carlina fou una guerra civil espanyola que va tenir lloc del 1872 al 1876. El pretendent al tron del Regne d'Espanya Carles VII va cridar a la revolta el 15 d'abril de 1872 i va ser escoltat pel País Basc, Catalunya i també es van aixecar partides a altres llocs. Un dels motius que va empènyer alguns sectors de Catalunya a sumar-se a la revolta, va ser la promesa de restauració de les Constitucions catalanes, abolides pels Decrets de Nova Planta de Felip V (1714). (ca)
La Tria Karlisma Milito okazis en Hispanio inter 1872 kaj 1876 inter la sekvantoj de Karlo, duko de Madrido, pretendanto karlista laŭ la nomo de Karlo la 7-a, kaj la sinsekvaj registaroj de Amadeo, de la 1a Respubliko kaj de Alfonso la 12-a. En marto de 1870 Ramón Cabrera demiziis kiel politika kaj milita estro de la karlismo ĉar kredis, ke ne estis "condiciones razonables de alcanzar el triunfo por las armas" (seriozaj kondiĉoj por atingi triumfon permilite) kaj li ne volis suferigi Hispanion per nova enlanda milito. La pretendanto, kiu estis monatojn preparante la insurekcion ekde la ekzilo markis la daton de la 21-a de aprilo de 1872 por la komenco de la operacoj. (eo)
Bigarren Karlistaldia (Euskal Herriaz kanpora sarritan Hirugarren Karlistaldia deitua) 1872tik 1876ra Hego Euskal Herrian eta Espainian gertatutako gudu zibila izan zen. Alde batetik, Espainiako koroa aldarrikatzen zuen Madrilgo duke Karlos (Karlos VII.a izena hartuta) eta haren jarraitzaileak zeuden eta, bestetik, Amadeo I.a, Espainiako Lehen Errepublika eta Alfontso XII.aren gobernuak. (eu)
La tercera guerra carlista fue una guerra civil que tuvo lugar en España de 1872 a 1876, entre los partidarios de Carlos, duque de Madrid, pretendiente carlista al trono, y los gobiernos de Amadeo I, de la I República y de Alfonso XII. Antiguamente fue conocida por la historiografía española como «segunda guerra civil» y algunos historiadores contemporáneos como Jordi Canal la denominan «segunda guerra carlista», negando este nombre a la guerra de los Matiners. La guerra provocó entre 7000 y 50 000 bajas. (es)
Perang Carlista Ketiga (bahasa Spanyol: Tercera Guerra Carlista) (1872–1876) adalah perang terakhir yang berlangsung di Spanyol. Perang ini sering kali diberi julukan "Perang Carlista Kedua" karena perang "kedua" (1847–1849) bukanlah perang yang besar dan dampak politiknya sangat kecil. Selama terjadinya konflik ini, pasukan berhasil menduduk beberapa kota di wilayah pedalaman Spanyol, seperti kota dan di Navarre. Ratu Isabella II telah mengundurkan diri dari tahta dan putranya, Amadeo I, bukanlah seorang raja yang populer. (in)
The Third Carlist War (Spanish: Tercera Guerra Carlista) (1872–1876) was the last Carlist War in Spain. It is sometimes referred to as the "Second Carlist War", as the earlier "Second" War (1847–1849) was smaller in scale and relatively trivial in political consequence. The war resulted in between 7,000 and 50,000 casualties. (en)
III wojna karlistowska (nazywana też II wojną karlistowską) – wojna domowa w Hiszpanii, toczona w latach 1872–1876 pomiędzy liberałami a karlistami. Ci pierwsi kontrolowali rząd centralny i większość kraju, początkowo w ramach monarchii liberalnej, potem w ramach republiki, a na końcu w ramach odrestaurowanej monarchii burbońskiej. Ci drudzy trwale kontrolowali kilkuprocentowy fragment terytorium Hiszpanii, ograniczony głównie do części Nawarry i Baskonii; na pozostałym terenie prowadzili wojnę o charakterze manewrowym i partyzanckim. Z około 50 prowincjonalnych stolic opanowali jedynie dwie, i to na kilka dni: Cuencę i Albacete; ich długotrwałe oblężenia Pampeluny i Bilbao zakończyły się niepowodzeniem. Karliści nigdy poważnie nie zagrozili władzy rządu, który jednak przez lata ani nie by (pl)

rdfs:label

Third Carlist War (en)
الحرب الكارلية الثالثة (ar)
Tercera Guerra Carlina (ca)
Γ΄ Καρλικός Πόλεμος (el)
Tria karlisma milito (eo)
Tercera guerra carlista (es)
Bigarren Karlistaldia (eu)
Perang Carlista Ketiga (in)
Derde Carlistenoorlog (nl)
III wojna karlistowska (pl)
Вторая карлистская война (ru)

is dbo:battle of

is dbo:wikiPageWikiLink of