Tuskegee Airmen (original) (raw)

dbo:abstract

Los aviadores de Tuskegee (Tuskegee Airmen) es el nombre popular dado a un grupo de aviadores afroamericanos de Estados Unidos que se formaron en el Instituto Tuskegee de Alabama y se distinguieron durante la Segunda Guerra Mundial en el 332.º grupo de combate del Cuerpo Aéreo del Ejército de los Estados Unidos. Unos 445 aviadores de este grupo participaron en batallas del norte de África y Europa y 80 de ellos perdieron la vida en combate o en accidentes. Debido al color rojo vivo de las colas de sus aviones, también se les conocía como Red Tails. Estaban bajo el mando del coronel Benjamin Oliver Davis, Jr., quien más tarde se convertiría en el segundo general negro de la Fuerza Aérea estadounidense. El grupo permaneció activo entre 1941 y 1946. El expresidente George W. Bush otorgó la Medalla de Oro del Congreso de los Estados Unidos a unos 300 aviadores de Tuskegee y sus viudas en el Capitolio el 29 de marzo de 2007, el más alto honor civil de Estados Unidos. (es)
Les Tuskegee Airmen est le nom d'un groupe d'aviateurs afro-américains formé à la base de Moton Field à Tuskegee et au Tuskegee Institute dans l'Alabama, sous la direction de l'US Army Air Corps, qui se distingua durant la Seconde Guerre mondiale. (fr)
The Tuskegee Airmen /tʌsˈkiːɡiː/ were a group of primarily African American military pilots (fighter and bomber) and airmen who fought in World War II. They formed the 332d Fighter Group and the 477th Bombardment Group (Medium) of the United States Army Air Forces (USAAF). The name also applies to the navigators, bombardiers, mechanics, instructors, crew chiefs, nurses, cooks, and other support personnel. The Tuskegee airmen received praise for their excellent combat record earned while protecting American bombers from enemy fighters. The group was awarded three Distinguished Unit Citations. All black military pilots who trained in the United States trained at Griel Field, Kennedy Field, Moton Field, Shorter Field, and the Tuskegee Army Air Fields. They were educated at the Tuskegee Institute (now Tuskegee University), located near Tuskegee, Alabama. Of the 922 pilots, five were Haitians from the Haitian Air Force and one pilot was from Trinidad. It also included a Hispanic or Latino airman born in the Dominican Republic. The 99th Pursuit Squadron (later the 99th Fighter Squadron) was the first black flying squadron, and the first to deploy overseas (to North Africa in April 1943, and later to Sicily and other parts of Italy). The 332nd Fighter Group, which originally included the 100th, 301st and 302nd Fighter Squadrons, was the first black flying group. It deployed to Italy in early 1944. Although the 477th Bombardment Group trained with North American B-25 Mitchell bombers, they never served in combat. In June 1944, the 332nd Fighter Group began flying heavy bomber escort missions and, in July 1944, with the addition of the 99th Fighter Squadron, it had four fighter squadrons. The 99th Fighter Squadron was initially equipped with Curtiss P-40 Warhawk fighter-bomber aircraft. The 332nd Fighter Group and its 100th, 301st and 302nd Fighter Squadrons were equipped for initial combat missions with Bell P-39 Airacobras (March 1944), later with Republic P-47 Thunderbolts (June–July 1944) and finally with the aircraft with which they became most commonly associated, the North American P-51 Mustang (July 1944). When the pilots of the 332nd Fighter Group painted the tails of their P-47s red, the nickname "Red Tails" was coined. The red markings that distinguished the Tuskegee Airmen included red bands on the noses of P-51s as well as a red empennage; the P-51B, C and D Mustangs flew with similar color schemes, with red propeller spinners, yellow wing bands and all-red tail surfaces. The Tuskegee Airmen were the first African-American military aviators in the United States Armed Forces. During World War II, black Americans in many U.S. states were still subject to the Jim Crow laws and the American military was racially segregated, as was much of the federal government. The Tuskegee Airmen were subjected to discrimination, both within and outside of the army. (en)
タスキーギ・エアメン（Tuskegee Airmen）は、米軍史上初のアフリカ系アメリカ人の航空部隊の通称名。第二次世界大戦当時のアメリカ軍では人種隔離政策（racial segregation）により黒人は航空機搭乗員になれなかった中、史上初めてアフリカ系アメリカ人のみで構成された部隊である。この部隊の中にはハイチ空軍のハイチ人5人とトリニダードのパイロット1人、またドミニカ共和国生まれのヒスパニックの飛行士も含まれていた。主にヨーロッパ戦線で活動するアメリカ陸軍航空軍の第332戦闘航空群と第477爆撃航空群を構成した。彼らが乗ったP-47サンダーボルトやP-51マスタングなどの尾翼は赤く塗られていたので、「レッド・テイルズ」（赤い尾）という名でも呼ばれた。 (ja)
Il Tuskegee Airmen è stato un reparto nato per addestrare i piloti di caccia degli Stati Uniti d'America riservato agli uomini di colore, attivo tra il 1941 e il 1946. (it)
O Tuskegee Airmen é o nome popular de um grupo de pilotos militares de caça afro-americanos que lutaram durante a Segunda Guerra Mundial. Eles fizeram parte do 332.º Grupo de Caça e do 447.º Grupo de Bombardeiros da Força Aérea dos Estados Unidos. Também faziam uso do nome todos os navegadores, bombardeiros, mecânicos, instrutores, chefes de tripulações, enfermeiros, cozinheiros e todo o restante do pessoal de suporte. Quando o nome se refere exclusivamente aos pilotos, do grupo, é comum a utilização do termo Pilotos Tuskegee Todos os pilotos militares afro-americanos que lutaram pelos Estados Unidos treinaram em , e foram preparados em toda a parte teórica na , localizada nas imediações da cidade de Tuskegee. O grupo incluía cinco pilotos haitianos, provenientes das , um piloto de Trinidad e Tobago. e um da República Dominicana. (pt)
«Пилоты из Таскиги» (англ. Tuskegee Airmen) — неофициальное название группы военных лётчиков-афроамериканцев, которые сражались во Второй мировой войне. Получила своё название по городу Таскиги (штат Алабама), в котором они проходили обучение. Выпускники группы формировали и ВВС США. Название также относится к навигаторам, бомбардирам, механикам, инструкторам, начальникам экипажа, медсёстрам, поварам и другим членам вспомогательного персонала. Все чернокожие американские лётчики, служившие в ВВС США в 1940-х годах, обучались на авиабазе , расположенной в 5,6 км от города Таскиги, и получили образование в . В группу, помимо американцев, также вошли пять гаитян из ВВС Гаити и один пилот из Тринидада. (позже, 99-я истребительная) была первой чёрной эскадрильей и была развёрнута за рубежом (в Северной Африке в апреле 1943 года, а затем в Сицилии и Италии). 332-я истребительная группа, которая первоначально включала 100-ю, 301-ю и 302-ю истребительные эскадрильи, была первой чёрной авиагруппой. Она была развёрнута в Италии в начале 1944 года. В июне 1944 года 332-я истребительная группа начала выполнять миссии сопровождения тяжёлых бомбардировщиков. В июле 1944 года в её состав была включена 99-я истребительная эскадрилья. Первоначально 99-я истребительная эскадрилья была оснащена истребителями-бомбардировщиками Curtiss P-40 Warhawk. 332-я истребительная группа и её истребительные эскадрильи были оснащены самолётами Bell P-39 Airacobra (март 1944 года), позднее Republic P-47 Thunderbolt (июнь-июль 1944 года) и, наконец, самолётами, с которыми они чаще всего ассоциировались, North American P-51 Mustang (июль 1944 года). Когда пилоты 332-й группы покрасили хвосты своих P-47 в красный цвет, они получили прозвище «Красные хвосты». Красные маркировки, отличавшие авиабазу Таскиги, включали красные полосы на носах Р-51, а также красный руль; P-51B и D Mustang летали с аналогичными цветовыми схемами, с красными пропеллерами, жёлтыми полосами на крыльях и красными хвостами. «Пилоты из Таскиги» были первыми военными лётчиками-афроамериканцами в Вооружённых силах США. Во время Второй мировой войны чернокожие американцы во многих штатах США по-прежнему подчинялись законам Джима Кроу, а американские военные были расово разделены. Военнослужащие Таскиги также подвергались дискриминации, как внутри, так и вне армии. (ru)
332. Grupa Myśliwska (ang. 332nd Fighter Group) – grupa lotnictwa myśliwskiego Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych, popularnie nazywana „Tuskegee Airmen”, sformowana w 1941 r. z afroamerykańskich obywateli USA, przeszkolonych w zakresie pilotażu na samolotach myśliwskich. W I połowie XX wieku w Stanach Zjednoczonych panowało przekonanie, że potomkowie czarnoskórych niewolników nie są wystarczająco inteligentni i zdolni do tego, by można ich było wyszkolić na sprawnych pilotów. Co więcej, w amerykańskiej armii panowały zasady segregacji rasowej, na wzór praw Jima Crow w stanach amerykańskiego Południa, więc czarni mogli służyć tylko w specjalnych afroamerykańskich oddziałach. Pomimo tych rasistowskich uprzedzeń, w obliczu potrzeb wojennych podczas II wojny światowej, zdecydowano się utworzyć grupę myśliwską, w której pilotami i mechanikami byli wyłącznie Afroamerykanie. Nabór przeprowadzano, stawiając kandydatom bardzo wysokie wymagania, oczekując od nich nie tylko silnej motywacji do tej służby, ale również wysokiego poziomu inteligencji (IQ) i wykształcenia. W procesie doboru kandydatów brał udział uniwersytet w Tuskegee w stanie Alabama, a szkolenie prowadzono w bazie lotniczej Maxwell-Gunter w Montgomery (Alabama). Pierwotnie piloci wyposażeni zostali w myśliwce typu P-40 Warhawk, w marcu 1944 w P-39 Airacobra, w czerwcu i lipcu 1944 w P-47 Thunderbolt, a ostatecznie, od lipca 1944, w P-51 Mustang. Znakiem rozpoznawczym grupy był pomalowany na czerwono statecznik pionowy z tyłu samolotu, toteż nazywano ją także Red Tails („Czerwone Ogony”) albo Redtail Angels („Czerwonoogoniaste Anioły”); natomiast piloci niemieccy nazywali jej pilotów Schwarze Vogelmenschen (w wolnym tłumaczeniu „Czarni Ptacy”). Zalążkiem grupy był 99. Dywizjon Pościgowy (99th Pursuit Squadron), który po przeszkoleniu w USA miał zostać skierowany do obrony zachodnich wybrzeży Afryki (Liberia), ale ostatecznie wysłany został, wiosną 1943, do Tunezji i brał udział w walkach w śródziemnomorskim teatrze działań. M.in. 27 i 28 stycznia 1944 jedenastu pilotów tej eskadry wzięło udział (jako część 79. Grupy Myśliwskiej) w obronie pozycji pod Anzio, gdzie kilka dni wcześniej w ramach operacji Shingle wylądował aliancki korpus ekspedycyjny. Osiem dywizjonów alianckich broniących pozycji przed atakami Focke-Wulfów 190 uzyskało łącznie trzydzieści dwa potwierdzone zestrzelenia samolotów Luftwaffe, z czego piloci 99. Dywizjonu uzyskali najwięcej: trzynaście. Po zakończeniu cyklu szkoleń trzy kolejne dywizjony (nry 100, 301, 302) czarnoskórych pilotów gotowe do walki były na początku 1944, kiedy przerzucono je do Europy, tworząc z nich 332. Grupę Myśliwską; w czerwcu włączono do niej Dywizjon 99. znajdujący się tu wcześniej. Dowódcą grupy został pułkownik Benjamin Oliver Davis Jr., przedtem dowódca 99. Dywizjonu Pościgowego. Piloci 332. Grupy brali udział w misjach nad Afryką Północną, Morzem Śródziemnym i Europą Południową (w tym w walkach o Monte Cassino we Włoszech), Austrią, Czechosłowacją i Polską, a także Niemcami, w tym do Berlina. Łącznie jej piloci odbyli kilkanaście tysięcy lotów bojowych, uczestniczyli w 200 misjach osłony bombowców, zapisując na swoim koncie około 110 pewnych zestrzeleń samolotów przeciwnika, innych: 273 trafienia samolotów, 150 uszkodzeń samolotów na lotniskach, jedno zatopienie niszczyciela na morzu oraz liczne skuteczne akcje na umocnienia i pojazdy naziemne (około 600) oraz mniejsze jednostki nawodne. Podczas tych lotów grupa straciła sześćdziesięciu sześciu własnych pilotów zabitych w akcji (plus 33 wziętych do niewoli), a razem ze stratami podczas różnych wypadków – 150 osób. Łącznie podczas wojny przeszkolono 994 czarnoskórych pilotów (i kilkanaście tysięcy personelu naziemnego), z których około połowa zdążyła wziąć udział w walkach w Europie. Po kapitulacji III Rzeszy 332. Grupę Myśliwską rozwiązano 19 października 1945. Według ugruntowanych po wojnie poglądów piloci 332. Grupy nigdy nie dopuścili do zestrzelenia przez samoloty niemieckie ani jednego spośród osłanianych przez nich bombowców; niektóre jednak relacje wskazują, że przekonanie to nie jest ścisłe i że w rzeczywistości Niemcom udało się zestrzelić w czasie tych misji dwadzieścia pięć bombowców. Sukcesy Grupy przyczyniły się do formalnego zakończenia segregacji rasowej w amerykańskich siłach zbrojnych; w maju 1948 zlikwidowano przepisy o segregacji w lotnictwie amerykańskim, a 26 lipca 1948 dekretem (Executive Order) nr 9981 prezydent Harry Truman zniósł ją w całej armii. Na kanwie historii „Czerwonych Ogonów” powstało kilka filmów, m.in. propagandowy Wings for This Man (1945, narratorem w tym filmie był Ronald Reagan), fabularny Czarna eskadra (ang. The Tuskegee Airmen) (1995, w roli głównej Laurence Fishburne) oraz nakręcony w 2012 roku Red Tails George’a Lucasa (w rolach głównych Cuba Gooding Jr. i Terrence Howard). Tradycje bojowe 332. Grupy Myśliwskiej kontynuuje 332. Powietrzne Skrzydło Ekspedycyjne (332d Air Expeditionary Wing) stacjonujące w pierwszej dekadzie XXI wieku w Kuwejcie i w Iraku (m.in. w irackiej Balad Air Base), od 2015 w nieujawnionej lokalizacji. (pl)
塔斯克基飞行员（Tuskegee Airmen）指的是在塔斯克基进行飞行训练然后并参与了二战的非裔美国籍飞行员，虽然他们在美軍内外都遭遇了种族歧视与隔离，但他们仍坚持训练，并以优秀的成绩毕业。毕业后，他们组成了美国陆军航空队第332战斗机大队和第477轰炸机大队，是美国军事历史上最早的非裔美籍的空军力量。但由于种种原因，二战时实际参加战斗的只有第332战斗机中队，但他们英勇的战绩仍为这支队伍赢得了“红尾天使（Red-Tail Angels）”的绰号。 (zh)

dbo:commandStructure

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:commandStructure

Graduates assigned to the 332nd Fighter Group , 477th Medium Bombardment Group (en)

rdfs:comment

Les Tuskegee Airmen est le nom d'un groupe d'aviateurs afro-américains formé à la base de Moton Field à Tuskegee et au Tuskegee Institute dans l'Alabama, sous la direction de l'US Army Air Corps, qui se distingua durant la Seconde Guerre mondiale. (fr)
タスキーギ・エアメン（Tuskegee Airmen）は、米軍史上初のアフリカ系アメリカ人の航空部隊の通称名。第二次世界大戦当時のアメリカ軍では人種隔離政策（racial segregation）により黒人は航空機搭乗員になれなかった中、史上初めてアフリカ系アメリカ人のみで構成された部隊である。この部隊の中にはハイチ空軍のハイチ人5人とトリニダードのパイロット1人、またドミニカ共和国生まれのヒスパニックの飛行士も含まれていた。主にヨーロッパ戦線で活動するアメリカ陸軍航空軍の第332戦闘航空群と第477爆撃航空群を構成した。彼らが乗ったP-47サンダーボルトやP-51マスタングなどの尾翼は赤く塗られていたので、「レッド・テイルズ」（赤い尾）という名でも呼ばれた。 (ja)
Il Tuskegee Airmen è stato un reparto nato per addestrare i piloti di caccia degli Stati Uniti d'America riservato agli uomini di colore, attivo tra il 1941 e il 1946. (it)
塔斯克基飞行员（Tuskegee Airmen）指的是在塔斯克基进行飞行训练然后并参与了二战的非裔美国籍飞行员，虽然他们在美軍内外都遭遇了种族歧视与隔离，但他们仍坚持训练，并以优秀的成绩毕业。毕业后，他们组成了美国陆军航空队第332战斗机大队和第477轰炸机大队，是美国军事历史上最早的非裔美籍的空军力量。但由于种种原因，二战时实际参加战斗的只有第332战斗机中队，但他们英勇的战绩仍为这支队伍赢得了“红尾天使（Red-Tail Angels）”的绰号。 (zh)
Los aviadores de Tuskegee (Tuskegee Airmen) es el nombre popular dado a un grupo de aviadores afroamericanos de Estados Unidos que se formaron en el Instituto Tuskegee de Alabama y se distinguieron durante la Segunda Guerra Mundial en el 332.º grupo de combate del Cuerpo Aéreo del Ejército de los Estados Unidos. Unos 445 aviadores de este grupo participaron en batallas del norte de África y Europa y 80 de ellos perdieron la vida en combate o en accidentes. Debido al color rojo vivo de las colas de sus aviones, también se les conocía como Red Tails. (es)
The Tuskegee Airmen /tʌsˈkiːɡiː/ were a group of primarily African American military pilots (fighter and bomber) and airmen who fought in World War II. They formed the 332d Fighter Group and the 477th Bombardment Group (Medium) of the United States Army Air Forces (USAAF). The name also applies to the navigators, bombardiers, mechanics, instructors, crew chiefs, nurses, cooks, and other support personnel. The Tuskegee airmen received praise for their excellent combat record earned while protecting American bombers from enemy fighters. The group was awarded three Distinguished Unit Citations. (en)
332. Grupa Myśliwska (ang. 332nd Fighter Group) – grupa lotnictwa myśliwskiego Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych, popularnie nazywana „Tuskegee Airmen”, sformowana w 1941 r. z afroamerykańskich obywateli USA, przeszkolonych w zakresie pilotażu na samolotach myśliwskich. Sukcesy Grupy przyczyniły się do formalnego zakończenia segregacji rasowej w amerykańskich siłach zbrojnych; w maju 1948 zlikwidowano przepisy o segregacji w lotnictwie amerykańskim, a 26 lipca 1948 dekretem (Executive Order) nr 9981 prezydent Harry Truman zniósł ją w całej armii. (pl)
O Tuskegee Airmen é o nome popular de um grupo de pilotos militares de caça afro-americanos que lutaram durante a Segunda Guerra Mundial. Eles fizeram parte do 332.º Grupo de Caça e do 447.º Grupo de Bombardeiros da Força Aérea dos Estados Unidos. Também faziam uso do nome todos os navegadores, bombardeiros, mecânicos, instrutores, chefes de tripulações, enfermeiros, cozinheiros e todo o restante do pessoal de suporte. Quando o nome se refere exclusivamente aos pilotos, do grupo, é comum a utilização do termo Pilotos Tuskegee (pt)
«Пилоты из Таскиги» (англ. Tuskegee Airmen) — неофициальное название группы военных лётчиков-афроамериканцев, которые сражались во Второй мировой войне. Получила своё название по городу Таскиги (штат Алабама), в котором они проходили обучение. Выпускники группы формировали и ВВС США. Название также относится к навигаторам, бомбардирам, механикам, инструкторам, начальникам экипажа, медсёстрам, поварам и другим членам вспомогательного персонала. (ru)

is dbo:wikiPageRedirects of