Perspektywy terapii w polineuropatiach genetycznie uwarunkowanych (original) (raw)

Polineuropatia obwodowa w przebiegu tocznia układowego — opis przypadku

Forum Nefrologiczne, 2013

Systemic lupus erythematosus (SLE) is an autoimmune disease developing as a result of complex disorders of the immune system. It leads to chronic inflammation including many tissues and organs. Changes in the kidneys (lupus nephritis) is currently developing in approximately 60-80% of patients (in Europe about 30-50%). Nephritis is one of the most serious manifestations of systemic lupus erythematosus. This is due to the deposition of immune complexes in the kidney of all structures. Nephropathy may occur as chronic glomerulonephritis, often with accompanying clinical picture of proteinuria and nephrotic syndrome, hematuria and progressive decrease in decrease in the glomerular filtration rate (GFR). In some cases, however, the course is rapid and leads to acute renal failure. The disease such as systemic lupus also causes numerous changes in the nervous system, which may be in various manifestations. The frequency of neurological involvement is almost as high as nephropathy. One of the rare symptoms, in addition to depression, cognitive disorders, disturbances of consciousness, is the occurrence of changes in the peripheral nervous system in the form of neuropathy (mononeuropathy or polyneuropathy) and even damage to the entire nerve plexus (plexopathy). Treatment of all complications, and the primary disease, especially in the case of renal dysfunction, may be a therapeutic challenge. Below is a description of a patient with chronic kidney disease stage 5 in the course of systemic lupus erythematosus, in whom neuropathic pain was successfully managed with gabapentinoids.

Zaburzenia psychiczne w chorobach tkanki łącznej

Psychiatria, 2011

Systemic connective tissue diseases are a group of illnesses with autoimmune base. Neuropsychiatric manifestations are appearing with the frequency 30-80%. The psychopathological demonstration of rheumatoid diseases includes the mood disorders, anxiety, sleep disorders, psychosis, conscious, cognitive and behavioral disorders. Nosogenesis of systemic connective tissue diseases is still folded, and requires further research

Nowoczesne leczenie objawowe w stwardnieniu rozsianym

Epidemiologia stwardnienia rozsianego Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest przewlekłą zapalno-demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego (OUN), będącą najczęstszą przyczyną niepełnosprawności młodych dorosłych. Ponieważ SM rozpoczyna się najczęściej między 20. a 40. rokiem życia, to wpływa na wszystkie aspekty zawodowego, społecznego i rodzinnego życia chorych. Liczba chorych na SM na całym świecie przekracza 2,5 mln, przy czym prawie 940 tys. mieszka w Europie. Częstość występowania SM w Polsce wynosi 45-95 przypadków/100 tys. mieszkańców [1-3]. Zakładając, że choroba ma charakter postępujący i trwa całe życie, szacunkowo ponad 20 tys. osób z powodu inwalidztwa nie jest zdolnych do wykonywania podstawowych czynności życiowych i samodzielnej egzystencji, w związku z czym wymaga pełnej opieki (EMSO 2011) [1-2]. Objawy stwardnienia rozsianego a jakość życia Obecność rozsianych zmian demielinizacyjnych w obrębie praktycznie całego OUN warunkuje niezwykle bogatą symptomatologię SM: niedowład upośledzający samodzielne poruszanie się, zaburzenia czucia, zaburzenia widzenia, drżenie i ataksję, spastyczność, zaburzenia zwieraczy, ból, depresję, zaburzenia poznawcze, zawroty głowy, zaburzenia równowagi i zmęczenie. Spośród tych objawów największy wpływ na jakość życia mają upośledzone samodzielne poruszanie się, zmęczenie, ból, depresja oraz spastyczność [4, 5]. Ben-Zacharia [6] dzieli objawy, które występują u chorego na SM, na trzy kategorie. Za objawy pierwszego stopnia uznaje się: zaburzenia poruszania się, zmęczenie i znużenie, spastyczność, zaburzenia widzenia, dysfunkcje zwieraczy, ból, zaburzenia poznawcze i seksualne, problemy z mową i połykaniem. Do objawów drugiego stopnia zalicza się: zakażenia układu moczowego, uszkodzenia skóry (odparzenia, odleżyny), uszkodzenia układu kostno-stawowego (złamania, zwichnięcia stawów), nadmierną senność, infekcje układu oddechowego, upośledzenie codziennej aktywności. Do objawów trzeciego stopnia należą: depresja, zaburzenia psychiczne (myśli i próby samobójcze), izolacja społeczna, problemy finansowe, problemy rodzinne (trudności w zajściu w ciążę, trudności w sprawowaniu opieki nad dziećmi, rozwody) [6]. Samodzielne poruszanie się jest upośledzone u 90% chorych na SM. Spośród czynników wpływających na jakość życia 65-70% pacjentów za najważniejszy czynnik uznaje zaburzenia w samodzielnym poruszaniu się [4, 7]. Problem zmęczenia może dotyczyć 75-95% pacjentów cierpiących na SM. Prawie 69% pacjentów uważa zmęczenie za jeden z najważniejszych czynników upośledzających jakość życia [8]. Zmęczenie jest pierwotną determinantą obniżonej jakości życia u chorych na SM zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym, niezależnie od stopnia niepełnosprawności [4]. Ból zgłasza około 86% pacjentów z SM. Doznania bólowe wykazują silną, dodatnią korelację z lę-brought to you by CORE View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk provided by Via Medica Journals

Okrągły stół 2013: zalecenia terapeutyczne w leczeniu systemowym rozsianego raka nerkowokomórkowego

Nowotwory. Journal of Oncology, 2014

Suggested recommendations from a series of panelists on the treatment of renal cell cancer Zalecenie dotyczące systemowego leczenia rozsianego rak nerki zostały przygotowane na podstawie prac, doniesień oraz wykładów przedstawionych podczas międzynarodowego sympozjum naukowego "Rozsiany rak nerkowokomórkowy-współczesne wyzwania w terapiach celowanych", które odbyło się w dniach 28-30 listopada 2013 r. w Hotelu Narvil w Serocku.

Stosowanie analgetyków nieopioidowych a przewlekła choroba nerek

Medycyna Paliatywna W Praktyce, 2013

Stosując leki przeciwbólowe, zastanawiamy się, jakie objawy niepożądane wywołują i jaki mogą mieć wpływ na pacjentów. Powstaje pytanie, jaki rodzaj środków przeciwbólowych może powodować nefropatię, a które z tych leków należy stosować ostrożnie w przypadku stwierdzonej już choroby nerek. Przewlekłe stosowanie leków nieopioidowych-niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i/lub paracetamolu-może nieść ze sobą ryzyko nefropatii analgetycznej. Leki opioidowe nie działają nefrotoksycznie, ale ich zastosowanie w większości przypadków musi uwzględniać stopień wydolności nerek. Jest sprawą oczywistą, że osoby cierpiące z powodu bólu przewlekłego nadużywają analgetyków, wybierając często preparaty złożone, które zawierają kombinacje z kofeiną bądź kodeiną. Dla porównania, nadużywanie środków zawierających tylko kwas acetylosalicylowy lub paracetamol jest rzadko opisywane i z chorobą nerek jest związane wyjątkowo. Efektywna prewencja nefropatii wywołanej analgetykami polega na zakazie sprzedaży bez recepty preparatów zawierających przynajmniej dwa analgetyki połączone z kofeiną i/lub kodeiną, odpowiedniej edukacji chorego przez personel medyczny oraz ścisłej kontroli leków przyjmowanych przez pacjenta.

Nieheteronormatywność i kultura psychoterapii

Forum Socjologiczne

Nonheteronormativity and culture of psychotherapyCulture has a paramount impact on every aspect of psychotherapy, its conceptualizations, clas­sifications, diagnostic procedures, use of psychometric tools, implementation of therapeutic ap­proaches and outcome expectations. Cultural changes evoke psychotherapeutic permutations, they may be subtle but at times shifts are radical. Nonheteronormativity serves as an interesting example of struggles between forces of sexual liberation and social control. This article objective is to present selected aspects, dynamics of changes as well as relatively stable tendencies regarding capricious re­lations between homosexuality and psychotherapy, which could be perceived as vehicle of self-real­ization and/or agency of control.

Etnoarcheologia w praktyce. Z badań niedawnej przeszłości

Archaeologia Historica Polona, 2020

Etnoarcheologia w praktyce. Z badań niedawnej przeszłości 1 Ethnoarchaeology in practice. From the research of recent past Zarys treści: W artykule przedstawione zostały wybrane aspekty, możliwości oraz ograniczenia metod i narzędzi etnoarcheologicznych, wykorzystywanych w badaniach niedawnej przeszłości. Praktykę etnoarcheologiczną zaprezentowano na przykładzie badań prowadzonych na północnych terenach Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Tematem opisywanego projektu są miejsca objęte dyskursem wspólnotowym, wpisane w krajobrazy fizyczny i kulturowy pięciu gmin. Prace badawcze dotyczą miejsc ważnych dla lokalnych społeczności, stanowiących impuls do wieloaspektowego poznawania historii, kulturowej rzeczywistości, dziedzictwa kulturowego oraz tożsamości mieszkańców badanych terenów. Strategia badawcza stanowi propozycję interdyscyplinarnej metodologii-zestawienia i połączenia etnograficznych i archeologicznych procedur powiązanych z ustaleniami z zakresu historii i historii sztuki. Polega na wypracowaniu metod, które mogłyby służyć w badaniach krajobrazów fizycznego i kulturowego, poprzez zintegrowaną procedurę pozyskiwania i analizy źródeł etnograficznych, archeologicznych, pisanych oraz ikonograficznych.

Modyfikacje epigenetyczne a nowotwory

Nowotwory, 2007

Przez lata naukowcy interesowali się wyłącznie genami, ponieważ to geny kodują sekwencję aminokwasową (strukturę I-rzędową) białek. Z czasem okazało się, że pewne białka mogą odgrywać istotną rolę w modelowaniu ekspresji genów na poziomie dostępności DNA dla maszynerii transkrypcyjnej [1]. Stwierdzenie, że ekspresja genów nie jest determinowana wyłącznie przez sam kod genetyczny zapisany w DNA, zapoczątkowało rozwój nowego kierunku w biologii molekularnej – epigenetyki [1]. Epigenetyka zajmuje się badaniem zmian w ekspresji genów, które wynikają nie ze zmian w nukleotydowej sekwencji DNA (mutacji), ale są efektem przebudowy struktury DNA na danym obszarze i, co za tym idzie, zmian w dostępności poszczególnych genów dla procesu transkrypcji. Te zmiany struktury DNA są wynikiem poreplikacyjnej modyfikacji DNA i/lub potranslacyjnej modyfikacji białek związanych z DNA. Ponieważ, w przeciwieństwie do mutacji, oba typy modyfikacji są odwracalne, mogą być potencjalnym celem działania różny...