Antiqua (typeface class) (original) (raw)
Antikva (lat. antiqua, starobylá) je nejběžnější typ latinkového tiskacího písma, které se vyznačuje proměnlivou sílou tahů a patkami a tím se odlišuje od dalšího běžného písma, grotesku. V češtině bylo také podle použití nazývané latinské písmo, zatímco pro němčinu byla do roku 1941 používána fraktura (tiskové novogotické písmo, lidově švabach).
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Antikva (lat. antiqua, starobylá) je nejběžnější typ latinkového tiskacího písma, které se vyznačuje proměnlivou sílou tahů a patkami a tím se odlišuje od dalšího běžného písma, grotesku. V češtině bylo také podle použití nazývané latinské písmo, zatímco pro němčinu byla do roku 1941 používána fraktura (tiskové novogotické písmo, lidově švabach). (cs) Antiqua (/ˈæntɪkwə/) is a style of typeface used to mimic styles of handwriting or calligraphy common during the 15th and 16th centuries. Letters are designed to flow and strokes connect together in a continuous fashion; in this way it is often contrasted with Fraktur-style typefaces where the individual strokes are broken apart. The two typefaces were used alongside each other in the germanophone world, with the Antiqua–Fraktur dispute often dividing along ideological or political lines. After the mid-20th century, Fraktur fell out of favor and Antiqua-based typefaces became the official standard. (en) En la eŭropa tipografio, klasika tiparo estas duuskla tiparo, kiu kombinas la majusklojn devenantajn el la kvadrata majuskla skribo de la antikvaj greka-romiaj monumentoj, kaj la minusklojn devenantajn el la karolida minuskla skribo. Tiu tipara stilo estas alternativo al la stiloj kursiva kaj gotika. En la frua Renesanco oni uzis en libro aŭ rektan stilon klasikan, aŭ klinitan stilon kursivan, aŭ stilon gotikan, sed ne ian kombinon da ili; nun ni uzas klasikstilajn tiparojn kiel stile neŭtralajn tiparojn ĉeftekstajn, kaj kursivon kiel rimedon por tipografia emfazo. Alivorte, la klasika stilo kaj kursivo nun funkcias kiel tiparaj fasonoj ene de tipara familio. En la tradicio germana-rusa oni nomas klasikan stilon «antikva»; en la tradicio angla-franca oni nomas ĝin «roma» (dum la kursivon oni nomas «italia»: italics, italique). La esperanta termino klasika estas provo eviti elekton inter la du skoloj. Proprasence, klasika stilo estas rekta stilo kun serifoj; tamen kadre de tipara familio, en la tradicio angla-franca oni povas apliki la respondan terminon «roma» (t.e. Roman, romain) al ĉia ajn rekta tiparo, interalie por tiparo senserifa. (eo) Antiqua (lateinisch antiquus ‚alt‘, ‚einstig‘) bezeichnet die Schriftgattung der ab 1470 für den Buchdruck entstandenen, gut lesbaren Satzschriften des lateinischen Alphabets mit Groß- und Kleinbuchstaben (Versalien und Minuskeln), die heutzutage die Standard-Schriftgattung für Mengentext in westlichen Sprachen ist. Diese Schriften kombinierten die römische Majuskelschrift mit der humanistischen Minuskelschrift (einer Buchschrift des italienischen Renaissance-Humanismus). Damit unterscheidet sich die Antiqua von der Schriftgattung der gebrochenen Schriften durch gerundete Bögen in den Lettern und ein meist offeneres und helleres Druckbild. Im englischsprachigen Raum ist für die Schriftgattung Antiqua die Bezeichnung roman üblich. Wenn nur Großbuchstaben verwendet werden, nennt man sie Großantiqua, bei Groß- und Kleinbuchstaben Gemischtantiqua. Die Antiqua ist auch fünf Jahrhunderte später noch praktisch unverändert in umfangreichem Gebrauch und ist die heute am häufigsten genutzte Schrift für Schriftsysteme basierend auf dem lateinischen, griechischen, armenischen oder kyrillischen Alphabet. Deshalb wirken in dieser Schrift gesetzte Werke aus der Renaissance erstaunlich modern. Im engeren typografischen Sinne versteht man unter Antiqua die Hauptschriftgruppe klassischer Serifenschriften mit deutlichem Strichkontrast, während serifenbetonte (Egyptienne) und serifenlose Linear-Antiqua (Grotesk) nicht dazu gerechnet werden, obwohl diese durchaus auch auf der Antiqua im allgemeinen Sinne (als Schriftgattung) beruhen. (de) Antiqua se denomina al conjunto de tipos de letra diseñados entre 1470 y 1600, específicamente aquellas de Nicolas Jenson y la encargada por Aldus Manutius y grabada por Francesco Griffo. La forma de letra Antiqua se modeló como síntesis entre las mayúsculas cuadradas romanas y la minúscula carolingia. También conocidas como «tipo veneciano» u ocasionalmente «viejo estilo», se diferenciaron del estilo moderno por la menor uniformidad de grosores de trazos y serifas inclinadas. La alternativa en estilo alemán era la letra gótica, estilo en que las formas se cortan o fracturan. Durante los siglos XIX y XX hubo en Alemania una polémica sobre si los textos alemanes debían escribirse en antiqua o en la mejor desarrollada Fraktur. En 1911 el parlamento alemán rechazó un cambio oficial por solo tres votos: 85 a 82. Hitler invocó un cambio en 1934, pero no se aplicó hasta 1941, cuando un decretó prohibió el uso de letra gótica en favor de la tipografía antiqua. (es) En écriture et typographie, Antiqua (de littera antiqua, « lettre antique ») est l’appellation globale de toutes les écritures, cursives et typographiques, dérivées de la capitale romaine et de la minuscule caroline, qui ont été créées et utilisées à partir de la Renaissance. Il s’agit donc des caractères majoritairement utilisés en Occident. (fr) Antiqua è un tipo di carattere inventato, o almeno perfezionato, e inciso in Italia verso il 1470 dallo stampatore Nicolas Jenson. Fu utilizzato anche da Aldo Manuzio nella sua stamperia. È conosciuto anche come carattere veneziano, perché Manuzio era operativo nella città lagunare. L'Antiqua è stato modellato come sintesi tra le lettere maiuscole latine e la scrittura carolina. Fu intensamente adoperato nelle tipografie fin verso il 1600. Nel XIX e nel XX secolo in Germania ci fu un ampio dibattito sul fatto che il tedesco dovesse utilizzare come carattere tipografico l'Antiqua o piuttosto la Fraktur, un carattere gotico nel quale le singole lettere sono spezzate o fratturate. (it) Antykwa, pismo humanistyczne – bardzo obszerne pojęcie, oznaczające kroje pisma opartego na alfabecie łacińskim, które w dzisiejszych czasach są dominującym typem krojów wśród pism drukarskich. Praktycznie wszystkie współczesne książki, czasopisma oraz inne typowe zastosowania pisma drukowanego w językach narodowych zapisywanych alfabetami wywodzącymi się z łaciny (zachodniosłowiańskie, romańskie, anglosaskie, nordyckie, ugrofińskie itp.) są drukowane jakąś odmianą antykwy. Kroje nieantykwowe w pismach łacińskich używane są obecnie tylko w szczególnych sytuacjach, jako pismo ozdobne (np. w , zdobnictwie literniczym, grafice reklamowej itp., ale także np. przy druku poezji). Do zapisu języka irlandzkiego używane jest (odmiana półuncjały). (pl) Antiqua is een naamgeving voor een groep lettertypen ontworpen tussen ongeveer 1470 en 1600, in het bijzonder die van Nicholas Jenson en de zogenaamde aldine romein bedacht door Aldus Manutius en gesneden door Francesco Griffo.De Antiqua-lettervormen zijn gemodelleerd naar een combinatie van Romeinse kapitalen, zoals die voor inscripties gebruikt werden, en de Karolingische minuskel. Ze zijn ook bekend onder de term Venetiaanse letters; een in het Engels gebruikte aanduiding is 'old style'. Tegenover de Antiqua staat de Duitse Fraktur (in het Engels: blackletter) met een 'gebroken' lettervorm. In de 19e en 20e eeuw was er in Duitsland een dispuut of het schrift in de modernere Antiqua, dan wel in de hoog-ontwikkelde Fraktur gezet moest worden. (nl) Анти́ква (лат. antīqua «древняя») — класс типографских наборных шрифтов с засечками, появившийся в эпоху Возрождения в Западной Европе. Основой для разработчиков первых гуманистических, или ренессансных антикв служил рукописный книжный почерк — гуманистический минускул. По одной из исторических версий, первая антиква была вырезана гравёром Николя Жансоном в Венеции в 1470 году. Однако похожие шрифты создавались и ранее. В частности, в середине 1460-х (1467) неподалёку от Рима в монастыре Субиако свой вариант гуманистического шрифта создали типографы Свейнхейм и Паннарц. Как бы то ни было, первым поколением антиквенных шрифтов считается ренессансная венецианская антиква. Позже появилась французская, голландская и английская разновидности этого шрифта. Ренессансная, или гуманистическая антиква отличалась некоторой лапидарностью. Пришедшая ей на смену переходная антиква была утончённее. В конце XVIII века французские и итальянские типографы, наиболее известными из которых были Бодони и Дидо, вырабатывают новый, более строгий и сбалансированный стиль — новую (классицистическую) антикву. (ru) Антиква (від лат. antiquus — стародавній) — вид латинського друкарського шрифту з вертикально оформленим накресленням. Антиква містить малі та великі знаки, що відповідають двом віхам донабірної еволюції : від римського капітального (початок нашої ери) до каролінгського мінускула 8 століття. Рукописна форма сформувалася на початок 15 століття. В другій половині 15 століття антиква ввійшла в набір та друк: перший відомий випадок датований 1476 роком. (uk) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Schriftzug_Antiqua.svg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 758565 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 10647 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1074244141 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Calligraphy dbr:Bembo dbr:Roman_square_capitals dbr:Rome dbr:Epistulae_ad_Atticum dbr:Berne_Nadall dbr:Blackletter dbr:Boccaccio dbr:Antiqua–Fraktur_dispute dbr:Berthold_Ullman dbr:Paul_Renner dbr:Peter_Behrens dbr:Petrarch dbr:Cursive dbr:Veneto dbr:Venice dbr:Vojtěch_Preissig dbr:Letterform dbr:Nicolas_Jenson dbc:1470s dbr:Niccolò_de'_Niccoli dbr:Cicero dbr:German_language dbr:Antiqua-Fraktur_dispute dbr:Lombardy dbr:Coluccio_Salutati dbr:Francesco_Griffo dbc:Old_style_serif_typefaces dbr:Typeface dbr:Typography dbr:Futura_(typeface) dbr:Aldus_Manutius dbr:Florence dbr:Fraktur dbr:Fraktur_(script) dbr:History_of_Western_typography dbr:Italic_type dbr:Hermann_Zapf dbc:Typography dbr:Latin_alphabet dbr:Record_type dbr:Dover_Publications dbr:Poggio_Bracciolini dbr:D._Stempel_AG dbr:Carolingian_minuscule dbr:Caslon_Antique dbr:Chancery_hand dbr:Renaissance_humanism dbr:Roman_type dbr:Schwabacher dbr:Script_typeface dbr:Wikipedia:LEAD dbr:Vespasiano_da_Bisticci dbr:Medici dbr:Renner_Antiqua dbr:Papal_curia dbr:Ludovico_Arrighi dbr:Old-style_figures dbr:Roman_typeface dbr:File:Jenson_1475_venice_laertius.png dbr:File:Schriftzug_Antiqua.svg |
| dbp:date | March 2016 (en) |
| dbp:reason | The lead section needs to be expanded; the history section needs to be broken up. (en) |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Authority_control dbt:Citation_needed dbt:Cite_book dbt:Cleanup dbt:IPAc-en dbt:Reflist dbt:Typography_terms |
| dct:subject | dbc:1470s dbc:Old_style_serif_typefaces dbc:Typography |
| gold:hypernym | dbr:Style |
| rdf:type | owl:Thing yago:WikicatTypefaces yago:Abstraction100002137 yago:Character106818970 yago:Communication100033020 yago:Font106825399 yago:WrittenSymbol106817623 yago:Signal106791372 yago:Symbol106806469 yago:Type106825120 |
| rdfs:comment | Antikva (lat. antiqua, starobylá) je nejběžnější typ latinkového tiskacího písma, které se vyznačuje proměnlivou sílou tahů a patkami a tím se odlišuje od dalšího běžného písma, grotesku. V češtině bylo také podle použití nazývané latinské písmo, zatímco pro němčinu byla do roku 1941 používána fraktura (tiskové novogotické písmo, lidově švabach). (cs) Antiqua (/ˈæntɪkwə/) is a style of typeface used to mimic styles of handwriting or calligraphy common during the 15th and 16th centuries. Letters are designed to flow and strokes connect together in a continuous fashion; in this way it is often contrasted with Fraktur-style typefaces where the individual strokes are broken apart. The two typefaces were used alongside each other in the germanophone world, with the Antiqua–Fraktur dispute often dividing along ideological or political lines. After the mid-20th century, Fraktur fell out of favor and Antiqua-based typefaces became the official standard. (en) En écriture et typographie, Antiqua (de littera antiqua, « lettre antique ») est l’appellation globale de toutes les écritures, cursives et typographiques, dérivées de la capitale romaine et de la minuscule caroline, qui ont été créées et utilisées à partir de la Renaissance. Il s’agit donc des caractères majoritairement utilisés en Occident. (fr) Antykwa, pismo humanistyczne – bardzo obszerne pojęcie, oznaczające kroje pisma opartego na alfabecie łacińskim, które w dzisiejszych czasach są dominującym typem krojów wśród pism drukarskich. Praktycznie wszystkie współczesne książki, czasopisma oraz inne typowe zastosowania pisma drukowanego w językach narodowych zapisywanych alfabetami wywodzącymi się z łaciny (zachodniosłowiańskie, romańskie, anglosaskie, nordyckie, ugrofińskie itp.) są drukowane jakąś odmianą antykwy. Kroje nieantykwowe w pismach łacińskich używane są obecnie tylko w szczególnych sytuacjach, jako pismo ozdobne (np. w , zdobnictwie literniczym, grafice reklamowej itp., ale także np. przy druku poezji). Do zapisu języka irlandzkiego używane jest (odmiana półuncjały). (pl) Антиква (від лат. antiquus — стародавній) — вид латинського друкарського шрифту з вертикально оформленим накресленням. Антиква містить малі та великі знаки, що відповідають двом віхам донабірної еволюції : від римського капітального (початок нашої ери) до каролінгського мінускула 8 століття. Рукописна форма сформувалася на початок 15 століття. В другій половині 15 століття антиква ввійшла в набір та друк: перший відомий випадок датований 1476 роком. (uk) Antiqua (lateinisch antiquus ‚alt‘, ‚einstig‘) bezeichnet die Schriftgattung der ab 1470 für den Buchdruck entstandenen, gut lesbaren Satzschriften des lateinischen Alphabets mit Groß- und Kleinbuchstaben (Versalien und Minuskeln), die heutzutage die Standard-Schriftgattung für Mengentext in westlichen Sprachen ist. Diese Schriften kombinierten die römische Majuskelschrift mit der humanistischen Minuskelschrift (einer Buchschrift des italienischen Renaissance-Humanismus). Damit unterscheidet sich die Antiqua von der Schriftgattung der gebrochenen Schriften durch gerundete Bögen in den Lettern und ein meist offeneres und helleres Druckbild. Im englischsprachigen Raum ist für die Schriftgattung Antiqua die Bezeichnung roman üblich. Wenn nur Großbuchstaben verwendet werden, nennt man sie Groß (de) En la eŭropa tipografio, klasika tiparo estas duuskla tiparo, kiu kombinas la majusklojn devenantajn el la kvadrata majuskla skribo de la antikvaj greka-romiaj monumentoj, kaj la minusklojn devenantajn el la karolida minuskla skribo. En la tradicio germana-rusa oni nomas klasikan stilon «antikva»; en la tradicio angla-franca oni nomas ĝin «roma» (dum la kursivon oni nomas «italia»: italics, italique). La esperanta termino klasika estas provo eviti elekton inter la du skoloj. (eo) Antiqua se denomina al conjunto de tipos de letra diseñados entre 1470 y 1600, específicamente aquellas de Nicolas Jenson y la encargada por Aldus Manutius y grabada por Francesco Griffo. La forma de letra Antiqua se modeló como síntesis entre las mayúsculas cuadradas romanas y la minúscula carolingia. También conocidas como «tipo veneciano» u ocasionalmente «viejo estilo», se diferenciaron del estilo moderno por la menor uniformidad de grosores de trazos y serifas inclinadas. (es) Antiqua è un tipo di carattere inventato, o almeno perfezionato, e inciso in Italia verso il 1470 dallo stampatore Nicolas Jenson. Fu utilizzato anche da Aldo Manuzio nella sua stamperia. È conosciuto anche come carattere veneziano, perché Manuzio era operativo nella città lagunare. L'Antiqua è stato modellato come sintesi tra le lettere maiuscole latine e la scrittura carolina. Fu intensamente adoperato nelle tipografie fin verso il 1600. (it) Antiqua is een naamgeving voor een groep lettertypen ontworpen tussen ongeveer 1470 en 1600, in het bijzonder die van Nicholas Jenson en de zogenaamde aldine romein bedacht door Aldus Manutius en gesneden door Francesco Griffo.De Antiqua-lettervormen zijn gemodelleerd naar een combinatie van Romeinse kapitalen, zoals die voor inscripties gebruikt werden, en de Karolingische minuskel. Ze zijn ook bekend onder de term Venetiaanse letters; een in het Engels gebruikte aanduiding is 'old style'. (nl) Анти́ква (лат. antīqua «древняя») — класс типографских наборных шрифтов с засечками, появившийся в эпоху Возрождения в Западной Европе. Основой для разработчиков первых гуманистических, или ренессансных антикв служил рукописный книжный почерк — гуманистический минускул. (ru) |
| rdfs:label | Antikva (cs) Antiqua (de) Klasika tiparo (eo) Antiqua (typeface class) (en) Antiqua (es) Antiqua (fr) Antiqua (it) Antykwa (pl) Antiqua (nl) Антиква (ru) Антиква (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Antiqua (typeface class) yago-res:Antiqua (typeface class) http://d-nb.info/gnd/4199449-8 wikidata:Antiqua (typeface class) dbpedia-be:Antiqua (typeface class) dbpedia-cs:Antiqua (typeface class) dbpedia-de:Antiqua (typeface class) dbpedia-eo:Antiqua (typeface class) dbpedia-es:Antiqua (typeface class) dbpedia-fi:Antiqua (typeface class) dbpedia-fr:Antiqua (typeface class) dbpedia-it:Antiqua (typeface class) dbpedia-nl:Antiqua (typeface class) dbpedia-pl:Antiqua (typeface class) dbpedia-ru:Antiqua (typeface class) dbpedia-uk:Antiqua (typeface class) https://global.dbpedia.org/id/4m4cu |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Antiqua_(typeface_class)?oldid=1074244141&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Jenson_1475_venice_laertius.png wiki-commons:Special:FilePath/Schriftzug_Antiqua.svg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Antiqua_(typeface_class) |
| is dbo:wikiPageDisambiguates of | dbr:Antiqua |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Venetian_typefaces dbr:Venetian_types dbr:Venetian_typeface dbr:Antiqua_(typeface) dbr:Antiqua_script dbr:Antiqua_typefaces |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Belwe_Roman dbr:Bembo dbr:Ę dbr:1941 dbr:1941_in_Germany dbr:1941_in_literature dbr:Blackletter dbr:Antiqua–Fraktur_dispute dbr:Antykwa_Półtawskiego dbr:Hoefler_Text dbr:Umlaut_(diacritic) dbr:Venetian_typefaces dbr:Venetian_types dbr:Vojtěch_Preissig dbr:Johann_Amerbach dbr:Liber_selectarum_cantionum dbr:Romanization_of_Serbian dbr:1639_in_Ireland dbr:Coptic_alphabet dbr:Maximilian_I,_Holy_Roman_Emperor dbr:Cheltenham_(typeface) dbr:Old_Style_(disambiguation) dbr:German_language dbr:Croatian_Glagolitic dbr:Letter_case dbr:Long_s dbr:Z dbr:Ø dbr:ß dbr:Emil_Rudolf_Weiß dbr:Ignatiigränd dbr:Swedish_alphabet dbr:Ṡ dbr:B dbr:Adolf_Rusch dbr:Gaelic_type dbr:Heinrich_Jost dbr:Eurolinguistics dbr:Fraktur dbr:Numerals_in_Unicode dbr:Palaeography dbr:Palatino dbr:Century_type_family dbr:Danish_orthography dbr:Die_Aktion dbr:German_orthography dbr:History_of_Swedish dbr:History_of_Western_typography dbr:History_of_the_Latin_script dbr:Teaching_script dbr:Languages_of_Europe dbr:Latgalian_language dbr:Swedish_language dbr:Sütterlin dbr:Eberbach_Pax dbr:Hess_Old_Style dbr:Dot_(diacritic) dbr:Artcraft_(typeface) dbr:Marcus_Behmer dbr:Fette_Fraktur dbr:Antiqua dbr:Catechism_of_Martynas_Mažvydas dbr:Roman_type dbr:Schwabacher dbr:Script_typeface dbr:List_of_typefaces dbr:Nokre_salmar dbr:Reverse-contrast_typefaces dbr:Theobald_Stapleton dbr:Riemann_Musiklexikon dbr:Svenska_Akademiens_ordlista dbr:Venetian_typeface dbr:Antiqua_(typeface) dbr:Antiqua_script dbr:Antiqua_typefaces |
| is dbp:classifications of | dbr:Antykwa_Półtawskiego dbr:Cheltenham_(typeface) dbr:Century_type_family dbr:Hess_Old_Style dbr:Artcraft_(typeface) |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Antiqua_(typeface_class) |
