Arrest (original) (raw)

dbo:abstract

الاعتقال هو حرم الناس من حريتهم، عادة فيما يتعلق بالتحقيق أو الوقاية من الجريمة، وبالتالي احتجاز الشخص المعتقل في إجراء كجزء من نظام العدالة الجنائية. (ar)
Zatčení je úkon v rámci trestního řízení, kterým dojde na základě příkazu k zatčení k zadržení a krátkodobému omezení osobní svobody obviněného. Tento zásah do ústavně garantované osobní svobody je však při dodržení všech zákonných podmínek podle čl. 8 odst. 4 Listiny základních práv a svobod přípustný. Příkaz k zatčení, neboli zatykač, může vydat pouze soudce. Podle § 69 trestního řádu musí být k jeho vydání dán některý z důvodů vazby a obviněného zároveň nelze předvolat, předvést nebo zadržet. Zatykač musí obsahovat přesný popis osoby, stručný popis skutku, pro který je stíhána, označení trestného činu, který je v tomto skutku spatřován, a přesné odůvodnění vydání zatykače. Zatčení pak realizuje policie, která také musí vypátrat místo pobytu obviněného. Po zatčení ho musí nejpozději do 24 hodin dodat soudu, který nejpozději do dalších 24 hodin od předání musí zatčeného vyslechnout a rozhodnout o vazbě. Jestliže není dodržena kterákoli z těchto dvou lhůt, musí být zatčený propuštěn na svobodu. (cs)
An arrest is the act of apprehending and taking a person into custody (legal protection or control), usually because the person has been suspected of or observed committing a crime. After being taken into custody, the person can be questioned further and/or charged. An arrest is a procedure in a criminal justice system, sometimes it is also done after a court warrant for the arrest. Police and various other officers have powers of arrest. In some places, a citizen's arrest is permitted; for example in England and Wales, any person can arrest "anyone whom he has reasonable grounds for suspecting to be committing, have committed or be guilty of committing an indictable offence", although certain conditions must be met before taking such action. Similar powers exist in France, Italy, Germany, Austria and Switzerland if a person is caught in an act of crime and not willing or able to produce valid ID. As a safeguard against the abuse of power, many countries require that an arrest must be made for a thoroughly justified reason, such as the requirement of probable cause in the United States. Furthermore, in most democracies, the time that a person can be detained in custody is relatively short (in most cases 24 hours in the United Kingdom and 24 or 48 hours in the United States and France) before the detained person must be either charged or released. (en)
Aresto signifas kapti iun per la leĝa aŭ (arestisto), por tiun malliberigi kaj eventuale transdoni al . Post la arestado, la arestitoj venas al la malliberejo, kie ili estas provizore tenataj antaŭ ilia apero antaŭ la tribunalo. (eo)
Eine Festnahme ist das Festhalten von Personen (Personengewahrsam) auf Grundlage zivil- oder strafprozessrechtlicher Bestimmungen. In Deutschland ist im Strafprozessrecht nur die vorläufige Festnahme vorgesehen. Die Festnahme greift in Grundrechte des Individuums ein (z. B. Freiheit der Person), so dass ein Gesetzesvorbehalt gilt. Die Maßnahme gilt immer vorläufig, und zwar entweder bis der Grund der Maßnahme entfallen oder ein richterlicher Beschluss erwirkt ist. Sie kann von der Staatsanwaltschaft oder ihren Ermittlungspersonen (in der Regel Polizeivollzugsbeamte) vorgenommen werden. Sobald ein Richter die Fortdauer des Festhaltens beschließt, wird die Festnahme zur Untersuchungshaft. Eine Festnahme wirkt als Rechtfertigungsgrund für die durch die Festnahme tatbestandliche Nötigung oder Freiheitsberaubung. Eine Körperverletzung im Rahmen der Festnahme ist dann gerechtfertigt, wenn sie in Zusammenhang mit dieser steht und die Verhältnismäßigkeit gewahrt bleibt. (de)
El arresto es una medida de privación de la libertad contemplada en las leyes, que posee diversos objetivos: como medida cautelar personal dentro de un proceso penal; como medida de apremio para el cumplimiento de ciertos actos; o como sanción punitiva. El arresto propiamente dicho es la acción de la policía, o de alguna persona que actúa bajo orden de la ley o del Estado, para tomar a una persona bajo custodia, de forma que estén en disposición de contestar a la acusación de un delito. En muchos sistemas legales, el arresto requiere la información a las personas de que se encuentran bajo arresto. No es necesario que se espose o inmovilice al sujeto para que se encuentre arrestado. Tampoco es estrictamente necesario que se le ponga en custodia en dependencias oficiales, dado que existen medidas menos drásticas, tales como el arresto domiciliario. Es una condición internacional común exigida a todos los arrestos el que el arrestado sea puesto a disposición judicial o de autoridad equivalente en un breve período de tiempo a partir del momento en que es arrestado. Este período varía de país en país y puede ir de 24 a 72 horas o incluso más. En resumen, en el mundo actual, la aplicación, administración y ejecución de la medida del arresto está sometida a regulación internacional. Por lo que se puede hablar de Tratamiento Internacional del Arresto y es de este tratamiento internacional que se desprenden o legitiman las acciones ante autoridades nacionales o internacionales en reclamo de violación de derechos, abuso de autoridad, arbitrariedad etc. en relación con la medida del Arresto. (es)
L'arrestation est une notion de droit pénal désignant une privation de liberté d'un suspect. L'appréhension, ou interpellation, désigne le contrôle d’identité et l'interrogation brève. En droit anglo-saxon, l'arrestation est un acte judiciaire qui consiste à priver une personne de sa liberté. La personne mise en état d’arrestation est détenue jusqu’à sa remise en liberté ou sa mise en détention. (fr)
逮捕（たいほ、英: arrest）とは、犯罪に関する被疑者の身体的拘束の一種。逮捕の意味は各国での刑事手続の制度により大きく異なる。英米法における逮捕は裁判官に引致するための制度であり、日本法では勾留請求は逮捕とは異なる新たな処分とされているから、英米法の逮捕と日本法の逮捕とは全く制度を異にする。日本法における逮捕は捜査官のいる場所への引致である。 (ja)
( 검거는 여기로 연결됩니다. 영화에 대해서는 검거 (영화) 문서를 참고하십시오.) 체포(逮捕, 영어: arrest)는 형법에 의거하여, 사람의 신체에 대하여 직접적이고 현실적인 구속을 가하여 행동의 자유를 빼앗는 일을 말한다. 주로 형법에 의거하여 경찰, 군대 등 공권력을 가진 기관에서 현행범을 체포할 때 행해지며, 혹은 검사가 체포영장에 의거한 체포나, 긴급 체포를 하기도 한다. 체포는 주로 수갑을 이용하여 행해진다. (ko)
L'arresto, in diritto, indica un atto con cui si priva una persona della sua . (it)
Een aanhouding of arrestatie is het ontnemen van de bewegingsvrijheid van een persoon door politiediensten of, in geval van heterdaad, door burgers. Een aanhouding geschiedt meestal door een opsporingsambtenaar. Daarna kunnen verdere stappen worden ondernomen om de persoon langer te kunnen vasthouden. Zo is de opsporingsambtenaar verplicht de zaak zo snel mogelijk, liefst binnen een dag, (onder de aandacht van de officier van justitie te brengen), zodat de officier kan beslissen of de aanhouding terecht was. Aanhouding moet niet worden verward met staandehouding wat een lichtere vorm van vrijheidsbeperking is. Een verkeersovertreder zal over het algemeen door de politie staande worden gehouden, waarbij soms een proces-verbaal wordt opgemaakt. Werkt de overtreder daar normaal aan mee en is er verder geen sprake van strafbare feiten, dan wordt de overtreder niet aangehouden en kan hij zijn weg vervolgen. (nl)
Areszt – wspólna nazwa instytucji, a zarazem środków karnych znanych różnym gałęziom prawa, których cechę wspólną stanowi przymusowe odizolowanie poddanej mu osoby od świata zewnętrznego. Różne natomiast są cele, którym areszt służy.W prawie cywilnym areszt to jeden ze środków stosowanych w toku egzekucji, służący zmuszeniu dłużnika do zachowania zgodnego z nałożonym na niego obowiązkiem. Areszt stosuje wyłącznie sąd. Stosowanie aresztu regulują przepisy art. 1056-1059 Kodeksu postępowania cywilnego. W prawie wykroczeń areszt to jedna z kar – odpowiednik kary pozbawienia wolności w prawie karnym materialnym. Jego wymierzanie regulują przepisy art. 19, 26, 35, 38 i 42-44 Kodeksu wykroczeń. Zgodnie z art. 19 kara aresztu trwa najkrócej 5, a najdłużej 30 dni; karę wymierza się w dniach. Wykonywanie kary aresztu reguluje prawo karne wykonawcze, w szczególności Kodeks karny wykonawczy. W prawie karnym wojskowym „areszt wojskowy” to jedna z kar stosowanych wobec żołnierzy, odrębna od kary pozbawienia wolności. Jej wymierzanie regulują przepisy art. 322 § 1, 329 i 330 Kodeksu karnego, a wykonywanie – prawo karne wykonawcze, w tym przepisy części wojskowej Kodeksu karnego wykonawczego. Jako areszt potocznie określa się tymczasowe aresztowanie – izolacyjny środek zapobiegawczy stosowany w postępowaniu karnym (art. 249-265 Kodeksu postępowania karnego), a niekiedy również poprzedzający je okres zatrzymania na maksymalnie 48 godzin (art. 243-248 tego kodeksu). W prawie procesowym areszt jest karą porządkową stosowaną za niewykonanie obowiązków procesowych (art. 276 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego i 287 Kodeksu postępowania karnego). (pl)
O arresto no Direito brasileiro consiste na apreensão judicial da coisa, objeto do litígio (sequestro) ou de bens do devedor necessários (arresto) a garantia da divida líquida e certa cuja cobrança se promove ou vai promover em juízo. Caberá medida cautelar de arresto quando: * o devedor sem domicílio certo intenta ausentar-se, ou alienar os bens que possui, ou deixa de pagar a obrigação no prazo estipulado. * o devedor com domicílio se ausentar ou tentar se ausentar furtivamente; * caindo em insolvência aliena ou tenta alienar bens que possui, contrai ou intenta contrair dívidas extraordinárias, põe ou tenta por seus bens em nome de terceiros, comete qualquer outro artifício fraudulento, com a finalidade de frustrar a execução. * o devedor que possui bens de raiz, intenta aliená-los, hipotecá-los ou dá-los em anticrese; Para a concessão do arresto é essencial: * prova literal da divida líquida e certa; * prova documental ou justificação de alguns dos casos do artigo 813 do CPC. Será concedida independentemente de justificação prévia quando for requerida pela União, Estados e Municípios ou quando o credor prestar caução. Julgada a ação principal procedente, o arresto se converterá em penhora, cessando-se, e apenas pelo pagamento, novação ou transação, podendo ou não ser aceita no CPP, do direito moderno e transatlântico. (pt)
Gripande är det svenska juridiska begreppet för polismans rätt att göra ett tillfälligt frihetsberövande av en person som misstänks för brott. Lagen säger att om det finns skäl att anhålla någon, får en polisman i brådskande fall gripa personen även utan anhållningsbeslut. Har någon gripits, ska han eller hon så snart som möjligt förhöras av polisman eller åklagare. Åklagaren ska snarast efter förhöret besluta om den misstänkte ska anhållas eller inte. Om åklagaren inte beslutar om anhållan, måste beslutet om gripande omedelbart hävas. År 1992 dömde Högsta domstolen ett polisbefäl för tjänstefel, för att han underlåtit att hålla omedelbart förhör med en gripen person. För icke polismans rätt att gripa misstänkta, se envarsgripande. (sv)
Арешт — це кримінальне покарання, що полягає в триманні засудженого в умовах ізоляції і встановлюється на строк від одного до шести місяців (від пів місяця до півтора місяця для неповнолітніх). Не застосовується до осіб віком до 16 років, вагітних жінок та жінок, які мають дітей віком до 7 років. Арешт є лише основним покаранням. (uk)
逮捕（英語：arrest）是一種強制處分，指以強制力拘束人身自由，旨在為預防犯罪發生或確保刑事訴訟順利進行。 (zh)

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:comment

الاعتقال هو حرم الناس من حريتهم، عادة فيما يتعلق بالتحقيق أو الوقاية من الجريمة، وبالتالي احتجاز الشخص المعتقل في إجراء كجزء من نظام العدالة الجنائية. (ar)
Aresto signifas kapti iun per la leĝa aŭ (arestisto), por tiun malliberigi kaj eventuale transdoni al . Post la arestado, la arestitoj venas al la malliberejo, kie ili estas provizore tenataj antaŭ ilia apero antaŭ la tribunalo. (eo)
L'arrestation est une notion de droit pénal désignant une privation de liberté d'un suspect. L'appréhension, ou interpellation, désigne le contrôle d’identité et l'interrogation brève. En droit anglo-saxon, l'arrestation est un acte judiciaire qui consiste à priver une personne de sa liberté. La personne mise en état d’arrestation est détenue jusqu’à sa remise en liberté ou sa mise en détention. (fr)
逮捕（たいほ、英: arrest）とは、犯罪に関する被疑者の身体的拘束の一種。逮捕の意味は各国での刑事手続の制度により大きく異なる。英米法における逮捕は裁判官に引致するための制度であり、日本法では勾留請求は逮捕とは異なる新たな処分とされているから、英米法の逮捕と日本法の逮捕とは全く制度を異にする。日本法における逮捕は捜査官のいる場所への引致である。 (ja)
( 검거는 여기로 연결됩니다. 영화에 대해서는 검거 (영화) 문서를 참고하십시오.) 체포(逮捕, 영어: arrest)는 형법에 의거하여, 사람의 신체에 대하여 직접적이고 현실적인 구속을 가하여 행동의 자유를 빼앗는 일을 말한다. 주로 형법에 의거하여 경찰, 군대 등 공권력을 가진 기관에서 현행범을 체포할 때 행해지며, 혹은 검사가 체포영장에 의거한 체포나, 긴급 체포를 하기도 한다. 체포는 주로 수갑을 이용하여 행해진다. (ko)
L'arresto, in diritto, indica un atto con cui si priva una persona della sua . (it)
Арешт — це кримінальне покарання, що полягає в триманні засудженого в умовах ізоляції і встановлюється на строк від одного до шести місяців (від пів місяця до півтора місяця для неповнолітніх). Не застосовується до осіб віком до 16 років, вагітних жінок та жінок, які мають дітей віком до 7 років. Арешт є лише основним покаранням. (uk)
逮捕（英語：arrest）是一種強制處分，指以強制力拘束人身自由，旨在為預防犯罪發生或確保刑事訴訟順利進行。 (zh)
Zatčení je úkon v rámci trestního řízení, kterým dojde na základě příkazu k zatčení k zadržení a krátkodobému omezení osobní svobody obviněného. Tento zásah do ústavně garantované osobní svobody je však při dodržení všech zákonných podmínek podle čl. 8 odst. 4 Listiny základních práv a svobod přípustný. (cs)
An arrest is the act of apprehending and taking a person into custody (legal protection or control), usually because the person has been suspected of or observed committing a crime. After being taken into custody, the person can be questioned further and/or charged. An arrest is a procedure in a criminal justice system, sometimes it is also done after a court warrant for the arrest. (en)
El arresto es una medida de privación de la libertad contemplada en las leyes, que posee diversos objetivos: como medida cautelar personal dentro de un proceso penal; como medida de apremio para el cumplimiento de ciertos actos; o como sanción punitiva. No es necesario que se espose o inmovilice al sujeto para que se encuentre arrestado. Tampoco es estrictamente necesario que se le ponga en custodia en dependencias oficiales, dado que existen medidas menos drásticas, tales como el arresto domiciliario. (es)
Eine Festnahme ist das Festhalten von Personen (Personengewahrsam) auf Grundlage zivil- oder strafprozessrechtlicher Bestimmungen. In Deutschland ist im Strafprozessrecht nur die vorläufige Festnahme vorgesehen. Eine Festnahme wirkt als Rechtfertigungsgrund für die durch die Festnahme tatbestandliche Nötigung oder Freiheitsberaubung. Eine Körperverletzung im Rahmen der Festnahme ist dann gerechtfertigt, wenn sie in Zusammenhang mit dieser steht und die Verhältnismäßigkeit gewahrt bleibt. (de)
Een aanhouding of arrestatie is het ontnemen van de bewegingsvrijheid van een persoon door politiediensten of, in geval van heterdaad, door burgers. Een aanhouding geschiedt meestal door een opsporingsambtenaar. Daarna kunnen verdere stappen worden ondernomen om de persoon langer te kunnen vasthouden. Zo is de opsporingsambtenaar verplicht de zaak zo snel mogelijk, liefst binnen een dag, (onder de aandacht van de officier van justitie te brengen), zodat de officier kan beslissen of de aanhouding terecht was. (nl)
Areszt – wspólna nazwa instytucji, a zarazem środków karnych znanych różnym gałęziom prawa, których cechę wspólną stanowi przymusowe odizolowanie poddanej mu osoby od świata zewnętrznego. Różne natomiast są cele, którym areszt służy.W prawie cywilnym areszt to jeden ze środków stosowanych w toku egzekucji, służący zmuszeniu dłużnika do zachowania zgodnego z nałożonym na niego obowiązkiem. Areszt stosuje wyłącznie sąd. Stosowanie aresztu regulują przepisy art. 1056-1059 Kodeksu postępowania cywilnego. (pl)
O arresto no Direito brasileiro consiste na apreensão judicial da coisa, objeto do litígio (sequestro) ou de bens do devedor necessários (arresto) a garantia da divida líquida e certa cuja cobrança se promove ou vai promover em juízo. Caberá medida cautelar de arresto quando: Para a concessão do arresto é essencial: * prova literal da divida líquida e certa; * prova documental ou justificação de alguns dos casos do artigo 813 do CPC. Será concedida independentemente de justificação prévia quando for requerida pela União, Estados e Municípios ou quando o credor prestar caução. (pt)
Gripande är det svenska juridiska begreppet för polismans rätt att göra ett tillfälligt frihetsberövande av en person som misstänks för brott. Lagen säger att om det finns skäl att anhålla någon, får en polisman i brådskande fall gripa personen även utan anhållningsbeslut. Har någon gripits, ska han eller hon så snart som möjligt förhöras av polisman eller åklagare. Åklagaren ska snarast efter förhöret besluta om den misstänkte ska anhållas eller inte. Om åklagaren inte beslutar om anhållan, måste beslutet om gripande omedelbart hävas. (sv)

rdfs:label

Arrest (en)
اعتقال (ar)
Zatčení (cs)
Festnahme (de)
Aresto (eo)
Arresto (es)
Arrestation (fr)
Arresto (it)
逮捕 (ja)
체포 (ko)
Aanhouding (nl)
Areszt (pl)
Arresto (pt)
Арест личности (ru)
Gripande (sv)
逮捕 (zh)
Арешт (uk)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageWikiLink of