Boniface III, Margrave of Tuscany (original) (raw)
Ο Βονιφάτιος Γ΄, ιταλ.: Boniface III, επίσης Boniface IV ή Boniface di Canossa (π. 985 - 6 Μαΐου 1052) από τον Οίκο της Κανόσα ήταν γιος του και πατέρας της Mατθίλδης της Τοσκάνης. Έγινε ο ισχυρότερος πρίγκιπας της βόρειας Ιταλίας της εποχής του. Από κληρονομιά ήταν κόμης (ή κύριος) στη Μπρέσια, Κανόσα, Φεράρα, Φλωρεντία, Λούκκα, Μάντοβα, Μόντενα, Πίζα, Πιστόια, Πάρμα, Ρέτζιο και από το 1007 και, κατόπιν τοποθέτησης, μάργραβος της Τοσκάνης από το 1027 έως τη δολοφονία του το 1052.
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Bonifaci III de Toscana també anomenat Bonifaci de Canossa (era fill del comte Tedald i de Wil·la de Bolonya), nascut vers 985 i assassinat en un bosc entre Cremona i Màntua el 6 de maig de 1052) fou marquès de Màntua des del 1004, de Canossa (1015) i duc de la Toscana el 1027. També fou duc de Spoleto i senyor de Ferrara, Reggio, Canossa, Mòdena, Massa, Parma, Plasència i de part dels Estats pontificis i d'Umbria. Es va casar amb Riquida de Bèrgam, filla del comte palatí Giselbert. Fou declarat pel seu pare com únic hereu amb exclusió dels seus germans. En una lluita que s'embrancà entre Arduí d'Ivrea i Enric II del Sacre Imperi Romanogermànic amb motiu del regne d'Itàlia (1014) es va declarar pel segon. El 1016 va combatre el marquès de Torí al costat de l'emperador. El 1020 va sufocar una revolta del seu germà Conrad. El 1027 va rebre el ducat de Toscana de l'emperador per haver sostingut la candidatura de Conrad II Hohensataufen; el domini de la Toscana li va donar el control de les rutes entre els Alps o el sud d'Itàlia. El 1032 apareix combatent contra Eudes II de Blois, comte de Troyes i de Meaux. El 1037 es va casar en segones noces amb Beatriu, filla de Frederic II de Lorena, duc de l'Alta Lorena i comte de Bar, neboda de l'emperadriu Gisela (esposa de Conrad II). D'aquest matrimoni van néixer: * Baatriu († 1053) * Bonifaci IV de Toscana († 1055), marquès de Toscana * Matilde dita Matilde de Canossa († 1115), marquesa de Toscana, casada amb el duc Godofreu III de Baixa Lotaríngia conegut com a Godofreu el Barbut; en segones noces es va casar amb Welf IV, duc de Baviera. Aquest matrimoni el va fer molt influent a l'imperi el que no va deixar de provocar gelosies i maniobres d'altres magnats. Va ampliar les seves possessions a vegades a costa de l'Església. El 1049 va participar en el sínode de Pavia. A la seva mort i després d'un breu govern de Bonifaci IV que tenia uns 12 anys i va morir encara menor, va recollir l'herència dels seus dominis la seva filla, Matilde (Matilde de Canossa). (ca) Ο Βονιφάτιος Γ΄, ιταλ.: Boniface III, επίσης Boniface IV ή Boniface di Canossa (π. 985 - 6 Μαΐου 1052) από τον Οίκο της Κανόσα ήταν γιος του και πατέρας της Mατθίλδης της Τοσκάνης. Έγινε ο ισχυρότερος πρίγκιπας της βόρειας Ιταλίας της εποχής του. Από κληρονομιά ήταν κόμης (ή κύριος) στη Μπρέσια, Κανόσα, Φεράρα, Φλωρεντία, Λούκκα, Μάντοβα, Μόντενα, Πίζα, Πιστόια, Πάρμα, Ρέτζιο και από το 1007 και, κατόπιν τοποθέτησης, μάργραβος της Τοσκάνης από το 1027 έως τη δολοφονία του το 1052. (el) Boniface III (also Boniface IV or Boniface of Canossa) (c. 985 – 6 May 1052), son of Tedald of Canossa and the father of Matilda of Tuscany, was the most powerful north Italian prince of his age. By inheritance he was count (or lord) of Brescia, Canossa, Ferrara, Florence, Lucca, Mantua, Modena, Pisa, Pistoia, Parma, Reggio, and Verona from 1007 and, by appointment, margrave of Tuscany from 1027 until his assassination in 1052. (en) Bonifatius (* wohl 985; † 6. Mai 1052 in San Martino dall’Argine) aus der Familie der Herren von Canossa war einer der mächtigsten Adligen in Italien in der ersten Hälfte des 11. Jahrhunderts. Am bekanntesten ist er als Vater der Mathilde von Tuszien. (de) Bonifacio III de Canossa o Bonifacio III de Toscana (985 - San Martino dall'Argine, 6 de mayo de 1052) fue margrave de Toscana desde 1027 hasta su muerte. Padre de Matilde de Canossa, fue uno de los señores más poderosos de su tiempo. (es) Boniface de Canossa, né vers 985 et assassiné le 6 mai 1052, fut (1015-1052) et de Toscane (1027-1052). Il était fils de Thedbald, marquis de Canossa, et de Willa de Bologne. (fr) Bonifasius III (juga Boniface IV atau Boniface dari Canossa) (skt. 985 – 6 Mei 1052), merupakan putra Tedaldus dari Canossa dan ayahanda Matilde dari Toskana, ia adalah seorang pangeran Italia yang paling berkuasa di jamannya. Ia mendapatkan warisan sebagai comte (atau lord) di Brescia, Canossa, Ferrara, Firenze, Lucca, Mantova, Modena, Pisa, Pistoia, Parma, Reggio, dan sejak tahun 1007 dan melalui pelantikan, sebagai sejak tahun 1027 sampai pembunuhannya pada tahun 1052. (in) ボニファーチオ・ディ・カノッサ（Bonifacio di Canossa, 985年 - 1052年5月6日）は、カノッサ伯（在位：1012年頃 - 1052年）、トスカーナ辺境伯（4世）（在位：1027年 - 1052年）。カノッサ家（Canossiana）出身で、神聖ローマ帝国期の有力な領主の一人であり、レッジョ、モデナ、マントヴァ、フェラーラを支配した。 (ja) Bonifacio III di Canossa (o Bonifacio IV di Toscana) (985 – San Martino dell'Argine, 6 maggio 1052) fu margravio di Toscana dal 1027 alla morte. Padre di Matilde di Canossa, fu uno dei signori più potenti del suo tempo.. (it) Bonifatius van Canossa (985 - 1052) was als Bonifatius III markgraaf van Toscane. Hij was een van de invloedrijkste Italiaanse magnaten uit de 11e eeuw en speelde een sleutelrol in de heerschappij van de rooms-duitse keizers over Noord-Italië. Tot zijn bezittingen behoorden de hertogdommen Lucca, Spoleto en en de graafschappen , , , , , , , , , en . Hij had een luisterrijke hofhouding in Mantua, dat hij samen met zijn echtgenote Beatrice uitbouwde tot een centrum van cultuur in Noord-Italië. (nl) Bonifacy III (także Bonifacy IV lub Bonifacy z Canossy; ur. ok. 985, zm. 6 maja 1052) – syn markiza Tedalda i , ojciec Matyldy toskańskiej (Matyldy z Canossy), najpotężniejszy w swoim czasie z książąt w północnej Italii. Odziedziczył komicję nad Brescią, Canossą, Ferrarą, Florencją, Lukką, Mantuą, Modeną, Pizą, Pistoią, Parmą, Reggio, oraz (od 1007) jak również od 1027 ustanowiony został aż po zabójstwo w 1052. Jego rodzinny zamek znajdował się w Canossie, zaś ród przez wiele pokoleń panował nad Modeną. W jego posiadaniu znajdowało się wiele alodiów. Bonifacy prawdopodobnie współrządził ze swoim ojcem. W 1004 nadał opactwu Polirone ziemię, którą opisano nazwą marchio a sam Bonifacy pojawił się w dwóch dokumentach tego samego roku jako gloriosus marchio. Swój dwór utrzymywał w Mantui, którą przekształcił w miasto kultury: Z tak wielką ilością olśniewających widowisk i uczt, że całą potomność i wszystkich mu współczesnych zadziwiać nie ustanie. W 1014, Bonifacy wsparł Henryka II w pokonaniu uzurpatora Arduina, , króla Italii, którego tytułu królewskiego cesarz nie uznawał. Wyznaczony przez ojca dziedzicem przez pominięcie braci w 1016 ponownie walczył u boku cesarza, tym razem przeciwko . W 1020 stłumił bunt swojego brata Konrada, później jednak oboje się pogodzili i pisma wspominają oboje ich jako duces. W 1027 wsparł kandydaturę Konrada II do Żelaznej Korony Lombardii oraz do korony cesarskiej przeciwko innym pretendentom: Wilhelmowi V Wielkiemu, Robertowi II Pobożnemu czy też wcześniej Hugo Magnusowi. Kiedy lombardzcy wrogowie Bonifacego próbowali nastawić przeciw niemu jego brata, bracia wytoczyli im bitwę pod nieopodal Reggio, z której wyszli zwycięsko, pomimo iż Konrad w niej poległ. Gdy Konradowi II ostatecznie powiodło się wkroczenie do Italii, spotkał się w Lucce z oporem i złożył z urzędu markiza Toskanii , a jego ziemie i tytuły nadał Bonifacemu. Taki scenariusz wydaje się bardzo prawdopodobny, niemniej jednak dokładna data przyjęcia przez Bonifacego panowania nad Toskanią pozostaje niepewna. Bonifacy stłumił bunty przeciw cesarzowi w Pawii i w Parmie a cesarz w zamian zawarł układ z Bonifacym, w którym uznawał niezależność Bonifacego. W 1032 wypowiedział wojnę buntownikowi Odonowi II, hrabiemu Blois, , , and . W 1037 dopomógł w stłumieniu buntu przeciwko cesarzowi Konradowi II. W 1043 w nagrodę za służbę Cesarstwu otrzymał Księstwo Spoleto i Camerino. Otrzymał również nadania jeszcze większej ziemi w Parmie oraz Piacenzie. Główną jego siedzibą była w tamtym czasie Mantua. W 1039 odbył podróż do Miroalto (obecnie Murten) by wspomóc Cesarza Henryka III przeciw buntowniczemu Odonowi z Blois. Podczas swojego powrotu zniszczył zasiewy w polach regionu. Rozwścieczona ludność w odwecie ukradła mu część jego koni. Podczas krwawej kontrakcji odwetowej Bonifacy miał wypowiedzieć swoje słynne zdanie. Przygotowując się do odcięcia uszu i nosa pewnemu młodemu człowiekowi odrzekł jego matce oferującej mu wagę syna w srebrze w zamian za oszczędzenie dziecka, że "nie jest handlowcem, lecz żołnierzem" i dodając: Absit ut hostes ferro capti redimantur argento(Daleko do tego by rzecz zdobyta żelazem miała zostać wykupiona srebrem). W 1046, Henryk III wkroczył do Italii by koronować się na cesarza. Bonifacy podjął w Piacenzy cesarza i cesarzową Agnieszkę z Poitou szczodrze i z należytymi honorami. Podobnie para cesarska została podjęta podczas podróży powrotnej przez zarządców Mantui. Stosunki pomiędzy Bonifacym a Henrykiem III jednak wkrótce w 1047 roku pogorszyły się. Przyczyny takiej odmiany są dyskutowane. Henryk mógł poczuć się zagrożony rosnącym w siłę i w bogactwo Bonifacym, toteż podczas nadarzających się następujących po sobie sposobności podejmował próby aresztowania go. Z drugiej strony Bonifacy mógł sprzymierzyć się z , spokrewnionymi z nimi papieżami oraz . a – podobnie jak w przypadku relacji z Guimarem – Henryk, pomimo iż Bonifacy wspomagał go orężem tłumiąc bunty, mógł poczuć się do obrazy cesarskiego majestatu. W 1048 Bonifacy poparł złożonego z urzędu papieża Benedykta IX i wspólnie z nim najechał Rzym oraz odzyskał dla sojusznika – choć na krótko – tron papieski. Za swe zasługi uzyskał kontrolę nad częścią ziem kościelnych. Mówiło się o nim, że miał w zwyczaju wyzyskiwać włości od Kościoła – tyczy się to zwłaszcza diecezji Reggio, której w zamian za przekazane mu dobra ziemskie obiecał niewielkie tereny rolne oraz uiszczanie rocznego czynszu. W rzeczywistości z obiecanych zobowiązań wywiązywał się rzadko. Bonifacemu udało się w tamtych latach w znaczny sposób powiększyć dobra rodowe – przede wszystkim w północnych Apeninach, na obszarze Apeninu Emiliańskiego i wzdłuż rzeki Pad. Ostatecznie Bonifacy przyłączył się do reformatorskiego stronnictwa papieża Leona IX. Był obecny podczas synodu w Pawii. Utrzymywał i rozbudował opactwo Pomposa w intencji zbawienia swojej duszy. Przyznał się nawet do symonii i przyzwolił Guido z Pomposy, by ten wybiczował go w pokucie za grzechy. Usiłował – wbrew edyktowi cesarza Konrada II z 1037 roku – ograniczyć prawa swoich . To właśnie działania skierowane przeciwko nim miały stać się dużo później – w 1052 – powodem, dla którego został zabity podczas polowania. Niejaki Scarpetta Carnevari, najwidoczniej żywiąc dawną urazę w związku z minionymi wydarzeniami, zranił Bonifacego zatrutą strzałą, podczas gdy ten przygotowywał statek na pielgrzymkę do Jerozolimy. Zamach miał miejsce na rzece Oglio, nieopodal w regionie . Być może jednak – jak się przypuszcza – Bonifacy został zabity z inspiracji Henryka III. Wspomina się, iż wcześniej – w 1044 w Brescii – miała już miejsce próba zamachu: spiskowcy uciekli do Werony, którą Bonifacy następnie splądrował, zanim z Mantui wygnał jeszcze werońskich konspiratorów. Grób Bonifacego znajduje się w Katedrze w Mantui. Pierwsze małżeństwo Bonifacy zawarł przed 1015 z , córką , palatyna Bergamo. Rychilda nie współuczestniczyła w rządach Bonifacego i zmarła bezdzietnie przed 1034. W 1037 Bonifacy poślubił , córkę Fryderyka II Księcia Lotaryngii i hrabiego Bar, siostrzenicę cesarzowej Gizeli, żony Konrada II. Ślub świętowano wystawnie utrzymując dwór w jeszcze później przez trzy miesiące. Beatrycze również nie miała wpływu na rządy Toskanią, ale urodziła mężowi troje dzieci. Najstarsze z nich – córka Beatrycze – zmarła już w 1053 roku, wkrótce po ojcu. Jedyny syn , objął rządy po ojcu, lecz wkrótce zmarł. Najmłodszym z dzieci była Matylda – odziedziczyła ona wielkie patrymonium po bracie Fryderyku. Beatrycze zaś ponownie wyszła za mąż w 1054 za , księcia Dolnej Lotaryngii. (pl) Bonifácio de Canossa ou também Bonifácio III da Toscana (985 — San Martino dall'Argine 6 de Maio de 1052) foi duque de Espoleto e de Módena, marquês da Toscânia, de Régio e Bréscia. (pt) Боніфацій IV (*бл.985—†6 травня 1052), маркграф Тосканський (1027—1052), найбільш могутній князь Північної Італії. Був графом (або правителем) Брешії, Каносси, Феррари, Флоренції, Лукки, Мантуї, Модени, Пізи, Пістої, Парми, і Верони. Був сином маркграфа і Вілли з Болоньї. Його лангобардські предки впродовж багатьох поколінь мали замок у Каноссі та володіли Моденою. У 1014 Боніфацій допоміг імператору Священної Римської імперії Генріху II подолати , який проголосив себе королем Італії. У 1016 Боніфацій разом з імператором боровся проти . У 1027 підтримав кандидатуру Конрада II на престоли короля Італії та імператора Священної Римської імперії, виступивши проти інших кандидатів: герцога Аквітанського , королів Франції Роберта II та Гуго Великого. Боніфацій придушив бунтівні міста Павію та Парму, а тому імператор уклав з ним договір, відповідно до якого фактично визнав незалежність маркграфа. У 1046 з пошаною зустрів Генріха III, який прибув до Італії коронуватись імператором. Першою дружиною була , дочка графа Бергамо , яка померла в 1034, не залишивши йому дітей. У 1037 Боніфацій одружився з Беатрисою, дочкою герцога Лотарингії Фрідріха II, з якою мав 3 дітей: * Беатриса, яка померла у 1053 * Фрідріх * Матільда (uk) Бонифаций III Каносский (Бонифаций IV; итал. Bonifacio III di Canossa; ок. 985—6 мая 1052) — с 1012 года, маркграф Тосканы, граф Мантуи и Феррары и герцог Лукки с 1027 года; самый могущественный правитель в Итальянском королевстве, владевший почти всей Северной Италией; сын маркграфа Тедальда Каносского и Виллы, дочери герцога Сполето Гумберта. (ru) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Boniface_III_of_Tuscany.jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageExternalLink | https://books.google.com/books%3Fid=xf6zfRprCOYC&pg=PA84&lpg=PA84&dq=Boniface+III,+Margrave+of+Tuscany&source=bl&ots=PPUIcBwnB6&sig=Ehe6OPWMJBeKFPDXeRb2YOFvDoc&hl=en&sa=X&ei=KB_LVJsIgYGDBP79gMgH&ved=0CCAQ6AEwATgU%23v=onepage&q=Boniface%20III%2C%20Margrave%20of%20Tuscany&f=false |
| dbo:wikiPageID | 4491997 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 12758 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1121559235 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Camerino dbr:Beatrice_of_Lorraine dbr:Bergamo dbr:Brescia dbr:Briey dbr:Allodial_title dbc:11th-century_rulers_in_Europe dbr:Hugh_Magnus dbr:Pavia dbr:Robert_II_of_France dbc:Year_of_birth_uncertain dbr:Conrad_II,_Holy_Roman_Emperor dbr:Count_Palatine dbr:Matilda_of_Swabia dbr:Matilda_of_Tuscany dbr:Emilia_(region_of_Italy) dbr:Gisela_of_Swabia dbr:Modena dbr:Morengo dbr:Mouzay,_Meuse dbr:Lucca dbr:Simony dbr:March_of_Verona dbc:House_of_Canossa dbc:Margraves_of_Tuscany dbr:Count_of_Canossa dbr:File:Autograph_of_Boniface_of_Canossa.jpg dbr:Lombards dbr:Agnes_of_Poitou dbr:Duchy_of_Spoleto dbr:Ferrara dbr:Florence dbr:Florenville dbr:Nijmegen dbr:Parma dbr:Beatrice_of_Bar dbr:File:Boniface_III_of_Tuscany.jpg dbr:Godfrey_III,_Duke_of_Lower_Lorraine dbr:Gunhilda_of_Denmark dbr:Henry_III,_Holy_Roman_Emperor dbr:Arduin_of_Ivrea dbc:1052_deaths dbc:Matilda_of_Tuscany dbc:11th-century_Italian_nobility dbc:980s_births dbr:Jerusalem dbr:Juvigny,_Marne dbr:Tedald_of_Canossa dbr:Mantua dbr:Piacenza dbr:Pisa dbr:Pistoia dbr:Frederick,_Margrave_of_Tuscany dbr:Frederick_II,_Duke_of_Upper_Lorraine dbr:Emperor_Henry_II dbr:Empress_Gisela dbr:Kingdom_of_Italy dbr:Neufchâteau,_Luxembourg_Province dbr:Oglio dbr:Pope_Benedict_IX dbr:Sophie,_Countess_of_Bar dbr:Vavasour dbr:Diocese_of_Reggio dbr:Margrave_of_Turin dbr:Margrave_of_Tuscany dbr:Patrimony_of_Saint_Peter dbr:Peter_Damian dbr:Richelida dbr:Reggio_nell'Emilia dbr:King_of_Germany dbr:Odo_II_of_Blois dbr:Richilda,_Marchioness_of_Tuscany dbr:Leo_IX dbr:Rainier_of_Tuscany dbr:Count_of_Bar dbr:Damasus_II dbr:Miroalto dbr:Poisoned_arrow dbr:William_V_of_Aquitaine dbr:Frederick_of_Tuscany dbr:Abbey_of_Pomposa dbr:Giselbert_II,_Count_of_Bergamo dbr:Undertenant dbr:Ulric_Manfred_II |
| dbp:title | dbr:Margrave_of_Tuscany |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Authority_control dbt:Cite_book dbt:Cite_journal dbt:Commons_category dbt:Reflist dbt:S-aft dbt:S-bef dbt:S-end dbt:S-start dbt:S-ttl dbt:Sfn dbt:Use_dmy_dates |
| dbp:years | 1027 (xsd:integer) |
| dct:subject | dbc:11th-century_rulers_in_Europe dbc:Year_of_birth_uncertain dbc:House_of_Canossa dbc:Margraves_of_Tuscany dbc:1052_deaths dbc:Matilda_of_Tuscany dbc:11th-century_Italian_nobility dbc:980s_births |
| schema:sameAs | http://viaf.org/viaf/81183839 |
| rdf:type | owl:Thing yago:WikicatAssassinatedItalianPeople yago:WikicatCountsOfItaly yago:WikicatMargravesOfTuscany yago:WikicatMurderedMonarchs yago:Aristocrat109807754 yago:CausalAgent100007347 yago:Communicator109610660 yago:Count109969218 yago:Duke110038620 yago:Governor110140314 yago:HeadOfState110164747 yago:Leader109623038 yago:LivingThing100004258 yago:MaleAristocrat110285135 yago:Margrave110294020 yago:MilitaryGovernor110316683 yago:Negotiator110351874 yago:Noble110271677 yago:Object100002684 yago:Organism100004475 yago:Peer110412910 yago:Person100007846 yago:PhysicalEntity100001930 yago:Politician110451263 yago:Representative110522035 yago:YagoLegalActor yago:YagoLegalActorGeo yago:Ruler110541229 yago:Sovereign110628644 yago:Whole100003553 yago:Wikicat11th-centuryItalianPeople yago:Wikicat11th-centuryRulersInEurope yago:WikicatDukesOfSpoleto yago:WikicatPeopleFromTuscany |
| rdfs:comment | Ο Βονιφάτιος Γ΄, ιταλ.: Boniface III, επίσης Boniface IV ή Boniface di Canossa (π. 985 - 6 Μαΐου 1052) από τον Οίκο της Κανόσα ήταν γιος του και πατέρας της Mατθίλδης της Τοσκάνης. Έγινε ο ισχυρότερος πρίγκιπας της βόρειας Ιταλίας της εποχής του. Από κληρονομιά ήταν κόμης (ή κύριος) στη Μπρέσια, Κανόσα, Φεράρα, Φλωρεντία, Λούκκα, Μάντοβα, Μόντενα, Πίζα, Πιστόια, Πάρμα, Ρέτζιο και από το 1007 και, κατόπιν τοποθέτησης, μάργραβος της Τοσκάνης από το 1027 έως τη δολοφονία του το 1052. (el) Boniface III (also Boniface IV or Boniface of Canossa) (c. 985 – 6 May 1052), son of Tedald of Canossa and the father of Matilda of Tuscany, was the most powerful north Italian prince of his age. By inheritance he was count (or lord) of Brescia, Canossa, Ferrara, Florence, Lucca, Mantua, Modena, Pisa, Pistoia, Parma, Reggio, and Verona from 1007 and, by appointment, margrave of Tuscany from 1027 until his assassination in 1052. (en) Bonifatius (* wohl 985; † 6. Mai 1052 in San Martino dall’Argine) aus der Familie der Herren von Canossa war einer der mächtigsten Adligen in Italien in der ersten Hälfte des 11. Jahrhunderts. Am bekanntesten ist er als Vater der Mathilde von Tuszien. (de) Bonifacio III de Canossa o Bonifacio III de Toscana (985 - San Martino dall'Argine, 6 de mayo de 1052) fue margrave de Toscana desde 1027 hasta su muerte. Padre de Matilde de Canossa, fue uno de los señores más poderosos de su tiempo. (es) Boniface de Canossa, né vers 985 et assassiné le 6 mai 1052, fut (1015-1052) et de Toscane (1027-1052). Il était fils de Thedbald, marquis de Canossa, et de Willa de Bologne. (fr) Bonifasius III (juga Boniface IV atau Boniface dari Canossa) (skt. 985 – 6 Mei 1052), merupakan putra Tedaldus dari Canossa dan ayahanda Matilde dari Toskana, ia adalah seorang pangeran Italia yang paling berkuasa di jamannya. Ia mendapatkan warisan sebagai comte (atau lord) di Brescia, Canossa, Ferrara, Firenze, Lucca, Mantova, Modena, Pisa, Pistoia, Parma, Reggio, dan sejak tahun 1007 dan melalui pelantikan, sebagai sejak tahun 1027 sampai pembunuhannya pada tahun 1052. (in) ボニファーチオ・ディ・カノッサ（Bonifacio di Canossa, 985年 - 1052年5月6日）は、カノッサ伯（在位：1012年頃 - 1052年）、トスカーナ辺境伯（4世）（在位：1027年 - 1052年）。カノッサ家（Canossiana）出身で、神聖ローマ帝国期の有力な領主の一人であり、レッジョ、モデナ、マントヴァ、フェラーラを支配した。 (ja) Bonifacio III di Canossa (o Bonifacio IV di Toscana) (985 – San Martino dell'Argine, 6 maggio 1052) fu margravio di Toscana dal 1027 alla morte. Padre di Matilde di Canossa, fu uno dei signori più potenti del suo tempo.. (it) Bonifatius van Canossa (985 - 1052) was als Bonifatius III markgraaf van Toscane. Hij was een van de invloedrijkste Italiaanse magnaten uit de 11e eeuw en speelde een sleutelrol in de heerschappij van de rooms-duitse keizers over Noord-Italië. Tot zijn bezittingen behoorden de hertogdommen Lucca, Spoleto en en de graafschappen , , , , , , , , , en . Hij had een luisterrijke hofhouding in Mantua, dat hij samen met zijn echtgenote Beatrice uitbouwde tot een centrum van cultuur in Noord-Italië. (nl) Bonifácio de Canossa ou também Bonifácio III da Toscana (985 — San Martino dall'Argine 6 de Maio de 1052) foi duque de Espoleto e de Módena, marquês da Toscânia, de Régio e Bréscia. (pt) Бонифаций III Каносский (Бонифаций IV; итал. Bonifacio III di Canossa; ок. 985—6 мая 1052) — с 1012 года, маркграф Тосканы, граф Мантуи и Феррары и герцог Лукки с 1027 года; самый могущественный правитель в Итальянском королевстве, владевший почти всей Северной Италией; сын маркграфа Тедальда Каносского и Виллы, дочери герцога Сполето Гумберта. (ru) Bonifaci III de Toscana també anomenat Bonifaci de Canossa (era fill del comte Tedald i de Wil·la de Bolonya), nascut vers 985 i assassinat en un bosc entre Cremona i Màntua el 6 de maig de 1052) fou marquès de Màntua des del 1004, de Canossa (1015) i duc de la Toscana el 1027. També fou duc de Spoleto i senyor de Ferrara, Reggio, Canossa, Mòdena, Massa, Parma, Plasència i de part dels Estats pontificis i d'Umbria. Es va casar amb Riquida de Bèrgam, filla del comte palatí Giselbert. Fou declarat pel seu pare com únic hereu amb exclusió dels seus germans. (ca) Bonifacy III (także Bonifacy IV lub Bonifacy z Canossy; ur. ok. 985, zm. 6 maja 1052) – syn markiza Tedalda i , ojciec Matyldy toskańskiej (Matyldy z Canossy), najpotężniejszy w swoim czasie z książąt w północnej Italii. Odziedziczył komicję nad Brescią, Canossą, Ferrarą, Florencją, Lukką, Mantuą, Modeną, Pizą, Pistoią, Parmą, Reggio, oraz (od 1007) jak również od 1027 ustanowiony został aż po zabójstwo w 1052. Jego rodzinny zamek znajdował się w Canossie, zaś ród przez wiele pokoleń panował nad Modeną. W jego posiadaniu znajdowało się wiele alodiów. (pl) Боніфацій IV (*бл.985—†6 травня 1052), маркграф Тосканський (1027—1052), найбільш могутній князь Північної Італії. Був графом (або правителем) Брешії, Каносси, Феррари, Флоренції, Лукки, Мантуї, Модени, Пізи, Пістої, Парми, і Верони. Був сином маркграфа і Вілли з Болоньї. Його лангобардські предки впродовж багатьох поколінь мали замок у Каноссі та володіли Моденою. У 1014 Боніфацій допоміг імператору Священної Римської імперії Генріху II подолати , який проголосив себе королем Італії. У 1016 Боніфацій разом з імператором боровся проти . * Беатриса, яка померла у 1053 * Фрідріх * Матільда (uk) |
| rdfs:label | Bonifaci III de Toscana (ca) Bonifatius von Canossa (de) Βονιφάτιος Γ΄ της Τοσκάνης (el) Boniface III, Margrave of Tuscany (en) Bonifacio III de Toscana (es) Boniface III de Toscane (fr) Bonifasius III dari Toskana (in) Bonifacio di Canossa (it) ボニファーチオ・ディ・カノッサ (ja) Bonifacy III z Toskanii (pl) Bonifatius III van Toscane (nl) Bonifácio de Canossa (pt) Бонифаций III (маркграф Тосканы) (ru) Боніфацій IV (маркграф Тосканський) (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Boniface III, Margrave of Tuscany http://viaf.org/viaf/81183839 yago-res:Boniface III, Margrave of Tuscany http://d-nb.info/gnd/136919596 wikidata:Boniface III, Margrave of Tuscany http://arz.dbpedia.org/resource/بونيفاس_التالت_مارجريف_توسكانا dbpedia-bg:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-ca:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-de:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-el:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-es:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-fr:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-id:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-it:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-ja:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-nl:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-pl:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-pt:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-ru:Boniface III, Margrave of Tuscany dbpedia-uk:Boniface III, Margrave of Tuscany https://global.dbpedia.org/id/4ugQb |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Boniface_III,_Margrave_of_Tuscany?oldid=1121559235&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Autograph_of_Boniface_of_Canossa.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Boniface_III_of_Tuscany.jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Boniface_III,_Margrave_of_Tuscany |
| is dbo:child of | dbr:Tedald_of_Canossa |
| is dbo:parent of | dbr:Matilda_of_Tuscany |
| is dbo:successor of | dbr:Tedald_of_Canossa |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Boniface,_Marquis_of_Tuscany dbr:Boniface_III_of_Tuscany dbr:Boniface_of_Canossa |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Cadelbosco_di_Sopra dbr:Sassuolo dbr:List_of_Tuscan_consorts dbr:List_of_assassinated_and_executed_heads_of_state_and_government dbr:List_of_assassinations_in_Europe dbr:Bevilacqua_dynasty dbr:List_of_rulers_of_Mantua dbr:Volta_Mantovana dbr:1034 dbr:1047 dbr:1048 dbr:1052 dbr:Matilda_of_Tuscany dbr:Milan–Lodi_War dbr:Oratorio_di_Beleo dbr:House_of_Ardenne–Verdun dbr:985 dbr:Timeline_of_Mantua dbr:List_of_Bavarian_royal_consorts dbr:Finale_Emilia dbr:List_of_Lorrainian_royal_consorts dbr:Boniface_(name) dbr:Boniface_of_Tuscany dbr:Tedald_of_Canossa dbr:March_of_Tuscany dbr:Margraviate_of_Mantua dbr:List_of_state_leaders_in_the_11th-century_Holy_Roman_Empire dbr:Polirone_Abbey dbr:Santa_Maria_Assunta,_Serramazoni dbr:Boniface,_Marquis_of_Tuscany dbr:Boniface_III_of_Tuscany dbr:Boniface_of_Canossa |
| is dbp:father of | dbr:Matilda_of_Tuscany |
| is dbp:successor of | dbr:Tedald_of_Canossa |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Boniface_III,_Margrave_of_Tuscany |
