Countertenor (original) (raw)

dbo:abstract

كاونرترتينور (بالإنجليزية: countertenor) هو نوع من الأصوات الغنائية الرجالية، وهو صوت رجولي يعتبر أعلى من المجال الوسطي. يصنف صوت الكاونترتينور بأنه يحتل مجالاً يشبه الكونترالتو أو الميزو-سوبرانو. يستخدم الكاونترتينور صوتاً عالي الطبقة بصورة مصطنعة (بالإيطالية: falsetto). يستعمل عادة في الموسيقى الكورالية للأصوات الرجالية. في الأدوار الاوبرالية يغنون بدلاً من المطربين ((castrato)) - (المطربين المخصيين الذين كانوا يعملون في القرنين 17 و 18)، وفي ، كانت تستخدم بدلاً من النساء. تتألف معظم الأدوار الاوبرالية في القرنين 17 و 18 في عصر الباروك الأوروبي. اليوم، يتم استخدام الكاونترتينور بسبب أصواتهم الفريدة الجميلة. (ar)
Kontratenor (countertenor) je odborné označení pro mužský hlas zpívající technikou, která je často i samotnými kontratenory pokládána za falzet (hlavový tón). Mohou zpívat výšky, které běžně spadají do ženského rozsahu. Ve skutečnosti však zpívání ve falzetové poloze kontratenorové technice škodí. Kontratenoristé dnes zpívají role určené pro (především v opeře) kastráty. (cs)
Un contratenor és un cantant adult de sexe masculí que canta amb el registre vocal més agut. El seu rang vocal equival al d'una contralt, mezzosoprano o (menys sovint) una soprano, generalment mitjançant l'ús de falset. Este terme s'utilitza exclusivament en el context de la tradició clàssica vocal, tot i que alguns artistes de la música popular també utilitzen la veu de falset. La tessitura d'un contratenor és aproximadament el d'una contralt femenina i es mou entre el La2 i el Mi5, tot i que es pot ampliar al Sol2 i al Fa5. El terme es va començar a utilitzar a Anglaterra a mitjans del segle xvii i era àmpliament utilitzat a finals d'aquest segle. Durant el període romàntic, la seva popularitat va disminuir i poques composicions van ser escrites pensant en aquest tipus de veu. A la segona meitat del segle xx, la veu de contratenor va experimentar un ressorgiment en popularitat, en part a causa de pioners com , per l'augment de popularitat de l'òpera barroca i la necessitat dels cantants masculins de substituir els papers de castrato en les òperes. Malgrat que aquesta veu ha estat considerada en gran manera com a específica de la música antiga, ha sorgit un creixent repertori modern. (ca)
Κόντρα-τενόρος ονομάζεται ο άνδρας τραγουδιστής, με έκταση αντίστοιχη μιας μεσόφωνου (άλτο ή κοντράλτο) ή μιας δραματικής υψίφωνου (μέτζο σοπράνο) και πιο σπάνια μιας υψίφωνου. Αποτελεί σπάνιο είδος, αφού ένας άνδρας με φυσιολογική ενδοκρινική ωρίμανση είναι αδύνατο να τραγουδήσει σε τέτοιο τονικό ύψος, δεδομένου ότι οι ορμόνες μεγεθύνουν το λάρυγγα κάνοντας τη φωνή πιο χαμηλή κατά την εφηβεία. Οι κόντρα-τενόροι χρησιμοποιούν είτε την φυσιολογική φωνή (και κατηγοριοποιούνται ως φυσικοί κόντρα-τενόροι), είτε την τεχνική του , συχνά αναμειγνύοντας και τις δύο φωνές. Ο όρος κόντρα-τενόρος χρησιμοποιείται στα πλαίσια της κλασικής μουσικής και εκτός από την φωνητική έκταση μπορεί να δηλώνει και φωνητικό μέρος, κυρίως στη φωνητική μουσική του ύστερου μεσαίωνα και της πρώιμης αναγέννησης (contratenor altus και contratenor bassus) στο οργκάνουμ και άλλα είδη. (el)
Kiel kontratenoro (el la Latina: contratenor; ankaŭ: aldo) oni nomas kantiston, kiu kantas en alda aŭ eĉ soprana-registro helpe de resp. falsetotekniko plifortigata per . Ekzistas provoj diferencigi inter kontratenoro kaj kontralto (ekz. laŭ la uzataj partoj de brusta kaj kapa resonancoj), sed la kantistoj havas tian altan individuecon, ke tia diferencigo ŝajnas dubinda. La nomo "kontralto" pli rilatas al la registro, la esprimo „kontratenoro“ al la uzata tekniko. En la Angla kantotradicio kontratenoroj estas pli oftaj ol en kontinenta Eŭropo. Do estis Brito, nome , kiu mondvaste rekonatigis tiun kantoteknikon ekde la 1940-aj jaroj. Per la ensembla kantado de la inkluziva du kontratenorojn tiaj voĉoj ĝenerale iĝis popularaj. Kontratenoroj estas enmetataj en la malnova muziko speciale en la kadro de la historiema koncertado kiel interpretoj de ĉirilataj partioj – ankaŭ de tiuj, kiujn iam postulis kastritojn. Post kiam en la 19-a jarcento tiu voĉfako tute ne plu ekzistis (anstataŭe nur la eventuala falseto kiel komika efiko), kontratenoroj nun en la nuntempa klasika muziko rolas en la opero refoje en la aŭ kiel solistoj. Ekzemploj el la 20-a jarcento estas A Midsummer Night's Dream de Benjamin Britten kaj (Edgar) de . Variaĵo de la kontratenoro estas la Haute-Contre postulata en Franca barokmuziko, kiu tamen estus nur specialspeco de ege alta . (eo)
Als Countertenor, Kontratenor bzw. Kontertenor (lateinisch ‚Gegen-Tenor‘), manchmal auch Altus (von lateinisch altus ‚hoch‘) wird ein männlicher Sänger bezeichnet, der mit Hilfe einer durch Brustresonanz verstärkten Kopfstimmen- bzw. Falsett-Technik in Alt- oder seltener in Sopranlage singt. Der Countertenor ist jedoch nicht mit einer Kastratenstimme gleichzusetzen, weder physiologisch noch in Klang, Volumen oder Stimmumfang. (de)
A countertenor (also contra tenor) is a type of classical male singing voice whose vocal range is equivalent to that of the female contralto or mezzo-soprano voice types, generally extending from around G3 to D5 or E5, although a sopranist (a specific kind of countertenor) may match the soprano's range of around C4 to C6. Countertenors often are baritones or tenors at core, but only on rare occasions do they use their lower vocal range, instead preferring their falsetto or high head voice. The nature of the countertenor voice has radically changed throughout musical history, from a modal voice, to a modal and falsetto voice, to the primarily falsetto voice which is denoted by the term today. This is partly because of changes in human physiology and partly because of fluctuations in pitch. The term first came into use in England during the mid-17th century and was in wide use by the late 17th century. However, the use of adult male falsettos in polyphony, commonly in the soprano range, was known in European all-male sacred choirs for some decades previous, as early as the mid-16th century. Modern-day ensembles such as the Tallis Scholars and the Sixteen have countertenors on alto parts in works of this period. There is no evidence that falsetto singing was known in Britain before the early 17th century, when it was occasionally heard on soprano parts. In the second half of the 20th century, there was great interest in and renewed popularity of the countertenor voice, partly due to pioneers such as Alfred Deller, as well as the increased popularity of Baroque opera and the need of male singers to replace the castrati roles in such works. Although the voice has been considered largely an early music phenomenon, there is a growing modern repertoire collection for countertenors, especially in contemporary music. (en)
El contratenor es la voz masculina más aguda en particular como una resonancia artificial, con notas más amplias y altas cantadas por un hombre en voz de cabeza y falsete no aireado, usando la vibración de una parte de los pliegues vocales basada en la resonancia de la cabeza y no a través de su voz de pecho o su falsete. Muy pocos contratenores pueden llegar a repertorios de soprano pero su voz se asemeja a la voz tanto de un niño como de una mujer. En la antigüedad, los castrati eran hombres a quienes se les castraba antes de llegar a la pubertad para conservar su voz aguda infantil. Debido a las controversias que esto provocaba, la práctica terminó por prohibirse, y por tanto los contratenores asumieron el rol de los castrati a partir de la ópera barroca. (es)
Kontratenore edo Kontratenor ohikoa baino erregistro eta tesitura altuagoa duen tenor-ahotsa da. Emakumezkoen kontralto edo mezzo-sopranoen parekoa, Ingalaterran agertu ziren XVII. mendearen erdialdean, hala ere, lehen polifonian jada egiten zituzten. (eu)
Guth cuachach an fhir fhásta, traenáilte is saothraithe chun páirteanna altacha a chanadh, in ilfónacht eaglasta go príomha. (ga)
Dans la musique occidentale, et plus précisément, la musique classique, un contre-ténor (ou contreténor) est le type de voix masculine utilisant principalement sa voix de fausset (ou voix de tête), et dont la tessiture peut correspondre à celle d'un soprano (on parle alors de sopraniste), à celle d'un alto (altiste) ou à celle d'un contralto (contraltiste). Le contre-ténor, appelé aussi falsettiste, est à différencier de la haute-contre qui est un ténor utilisant sa voix de tête pour les aigus ou sur-aigus. (fr)
La parola moderna contraltista è usata per definire i cantanti di sesso maschile che cantano nel registro di contralto, ma è quest'ultimo il termine storicamente usato, anche per indicare i cantori evirati del passato. (it)
カウンターテナー（英: countertenor）は、西洋音楽における成人男性歌手のパートの一つで、女声に相当する高音域を歌う。カウンターテノールともいう。 (ja)
카운터테너(영어: countertenor)는 여자 음역인 콘트랄토나 메조 소프라노 음역을 노래하는 남자 성악가를 말한다. 카스트라토와는 다르다. (ko)
Een contratenor (ook countertenor, altus of contraten) is een volwassen man die zingt met een stembereik dat overeenkomt met dat van een alt door gebruik te maken van de falset. De typische altenstem begint ongeveer bij F onder centraal C en gaat tot ongeveer een E boven de centrale C (F0-E2 in Europese notatie). Deze term wordt vrijwel uitsluitend gebruikt in de context van de klassieke muziek, hoewel veel artiesten in de populaire muziek de contratenortechniek evenzeer gebruiken, zoals Jimmy Somerville van Bronski Beat en de Communards en van Londonbeat en Barry Gibb van de Bee Gees. In de tweede helft van de 20e eeuw won de stem van de contratenor enorm aan populariteit, deels door pioniers zoals Alfred Deller, deels door de toenemende populariteit van de opera's uit de tijd van de barok en de noodzaak om de castraatrollen in deze werken in te vullen. Hoewel het stemtype grotendeels als een fenomeen werd beschouwd dat past bij oude muziek, is het moderne repertoire groeiende. (nl)
Kontratenor – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej mutacji głosu, dzięki odpowiedniej technice, jak i wrodzonym uwarunkowaniom, jest w stanie operować pełną skalą altu (kontratenor altowy), mezzosopranu (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet sopranu (kontratenor sopranowy). Ze względu na pracę krtani technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie falsetem – dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się bez wzmocnienia rezonatorem piersiowym, przy zmniejszonej elastyczności krtani. Zasadnicze różnice polegają na tym, że głos kontratenora, podobnie jak to się odbywa przy emisji naturalnego głosu klasycznego, ulega silnemu wzmocnieniu i udźwięcznieniu w rejonie obszarów twarzoczaszki (twarde podniebienie, zatoki). Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla kastratów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Należy jednak zaznaczyć, że głos kontratenora jest zasadniczo odmienny od głosu kobiecego (mniejszy wolumen i mniejsze nasycenie alikwotowe) i tym bardziej od większych głosów należących niegdyś do kastratów. Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce renesansowej i barokowej był Alfred Deller. Słynnymi kontratenorami są: Franco Fagioli, Philippe Jaroussky, David Daniels, Andreas Scholl, , , Klaus Nomi (właśc. Klaus Sperber), Vitas (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli Robert Nakoneczny, Artur Stefanowicz, Piotr Łykowski, Jacek Laszczkowski, Jakub Józef Orliński, Michał Sławecki, Grzegorz Hardej i Dariusz Paradowski – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem. Amerykański kontratenor Derek Lee Ragin podkładał głos pod śpiew kastrata w filmie Farinelli: ostatni kastrat, jednak dla wzmocnienia efektu jego głos komputerowo przetworzono, miksując go z wokalem sopranistki Ewy Małas-Godlewskiej. (pl)
Countertenor, kontratenor, eller contratenor, är det högsta manliga röstläget inom sångkonsten, framför allt inom äldre musik från renässans och barock. De tre orden eller stavningsvarianterna är i praktiken samma ord då de har samma språkliga ursprung och används för att beteckna samma sak. Den vanligaste benämningen bland musiker är countertenor. Den katolska kyrkan tillät under lång tid inte kvinnor att sjunga i kyrkan och därför lät man pojkar och män sjunga de högre stämmorna. Särskilt lovande unga sångare kunde kastreras för att inte nå målbrottet och således fortsätta sjunga de höga stämmorna i kyrkomusiken. En betydligt mer human metod var att låta gossar som kom i målbrottet fortsätta att sjunga i falsett och i detta läge träna sin vidare. På detta sätt kommer den manliga sångaren att kunna sjunga verk och stämmor i altens normala läge (g-d²) med kraftfull klang. Tekniken har länge varit vanlig, framför allt i engelska gosskörer, men har sedan mitten av förra seklet blivit allt vanligare också utanför England. Banbrytare var britten Alfred Deller (1912-1979) med . Några av de internationellt mer kända är britterna (son till A Deller), James Bowman och , tysken Andreas Scholl, fransmannen Philippe Jaroussky, amerikanerna David Daniels och , japanen Yoshikazu Mera och i Sverige . Den som antagligen kan visa störst likhet med kastratsångarna är som kan nå en anmärkningsvärd höjd och har en kastratliknande klang i rösten. (sv)
假聲男高音（Countertenor、contre-ténor、contreténor）音域約相當於女低音（Alto）或次女高音（mezzo-soprano），通常使用假聲或頭聲（Head Voice）。有此能力的年輕男性會稱作「Male Alto」。 (zh)
Контратенор (контртенор) (лат. contratenor) — високий чоловічий альтовий голос, найвищий із чоловічих оперних голосів, діапазон E3 — E5. (uk)
Контрате́нор (лат. contratenor, букв. — голос «напротив тенора») — самый высокий из мужских оперных голосов, диапазон до-ми — ми2-соль2. До недавнего времени встречался сравнительно редко, сейчас получает всё большее распространение. Искусство пения контратенором возродил в середине XX века Альфред Деллер (Англия). Среди известных современных контратеноров: Франко Фаджоли, Филипп Жарусски, Майкл Чанс, Эрик Курмангалиев, Олег Усов, Митч Грасси, Димаш Кудайберген, Джош Клингхоффер, Шеб Мами, Юрий Шатунов, Луи Томлинсон, Ильхам Назаров, Чжоу Шэнь, Чен, Батыржан Смаков. Первым русским контратенором считается Евгений Аргышев (1933—1992). Как правило, контратеноры исполняют партии героев-мужчин, изначально написанные для кастратов в эпоху барокко (например, Юлий Цезарь и Ринальдо в одноимённых операх Генделя) или несколько позже (ранний Моцарт и даже Россини), мужские партии, написанные для женских голосов, а также фольклор, в частности английский. Композиторы XX века, в частности, Бриттен, стали писать партии специально для контратеноров. (ru)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:comment

كاونرترتينور (بالإنجليزية: countertenor) هو نوع من الأصوات الغنائية الرجالية، وهو صوت رجولي يعتبر أعلى من المجال الوسطي. يصنف صوت الكاونترتينور بأنه يحتل مجالاً يشبه الكونترالتو أو الميزو-سوبرانو. يستخدم الكاونترتينور صوتاً عالي الطبقة بصورة مصطنعة (بالإيطالية: falsetto). يستعمل عادة في الموسيقى الكورالية للأصوات الرجالية. في الأدوار الاوبرالية يغنون بدلاً من المطربين ((castrato)) - (المطربين المخصيين الذين كانوا يعملون في القرنين 17 و 18)، وفي ، كانت تستخدم بدلاً من النساء. تتألف معظم الأدوار الاوبرالية في القرنين 17 و 18 في عصر الباروك الأوروبي. اليوم، يتم استخدام الكاونترتينور بسبب أصواتهم الفريدة الجميلة. (ar)
Kontratenor (countertenor) je odborné označení pro mužský hlas zpívající technikou, která je často i samotnými kontratenory pokládána za falzet (hlavový tón). Mohou zpívat výšky, které běžně spadají do ženského rozsahu. Ve skutečnosti však zpívání ve falzetové poloze kontratenorové technice škodí. Kontratenoristé dnes zpívají role určené pro (především v opeře) kastráty. (cs)
Als Countertenor, Kontratenor bzw. Kontertenor (lateinisch ‚Gegen-Tenor‘), manchmal auch Altus (von lateinisch altus ‚hoch‘) wird ein männlicher Sänger bezeichnet, der mit Hilfe einer durch Brustresonanz verstärkten Kopfstimmen- bzw. Falsett-Technik in Alt- oder seltener in Sopranlage singt. Der Countertenor ist jedoch nicht mit einer Kastratenstimme gleichzusetzen, weder physiologisch noch in Klang, Volumen oder Stimmumfang. (de)
Kontratenore edo Kontratenor ohikoa baino erregistro eta tesitura altuagoa duen tenor-ahotsa da. Emakumezkoen kontralto edo mezzo-sopranoen parekoa, Ingalaterran agertu ziren XVII. mendearen erdialdean, hala ere, lehen polifonian jada egiten zituzten. (eu)
Guth cuachach an fhir fhásta, traenáilte is saothraithe chun páirteanna altacha a chanadh, in ilfónacht eaglasta go príomha. (ga)
Dans la musique occidentale, et plus précisément, la musique classique, un contre-ténor (ou contreténor) est le type de voix masculine utilisant principalement sa voix de fausset (ou voix de tête), et dont la tessiture peut correspondre à celle d'un soprano (on parle alors de sopraniste), à celle d'un alto (altiste) ou à celle d'un contralto (contraltiste). Le contre-ténor, appelé aussi falsettiste, est à différencier de la haute-contre qui est un ténor utilisant sa voix de tête pour les aigus ou sur-aigus. (fr)
La parola moderna contraltista è usata per definire i cantanti di sesso maschile che cantano nel registro di contralto, ma è quest'ultimo il termine storicamente usato, anche per indicare i cantori evirati del passato. (it)
カウンターテナー（英: countertenor）は、西洋音楽における成人男性歌手のパートの一つで、女声に相当する高音域を歌う。カウンターテノールともいう。 (ja)
카운터테너(영어: countertenor)는 여자 음역인 콘트랄토나 메조 소프라노 음역을 노래하는 남자 성악가를 말한다. 카스트라토와는 다르다. (ko)
假聲男高音（Countertenor、contre-ténor、contreténor）音域約相當於女低音（Alto）或次女高音（mezzo-soprano），通常使用假聲或頭聲（Head Voice）。有此能力的年輕男性會稱作「Male Alto」。 (zh)
Контратенор (контртенор) (лат. contratenor) — високий чоловічий альтовий голос, найвищий із чоловічих оперних голосів, діапазон E3 — E5. (uk)
Un contratenor és un cantant adult de sexe masculí que canta amb el registre vocal més agut. El seu rang vocal equival al d'una contralt, mezzosoprano o (menys sovint) una soprano, generalment mitjançant l'ús de falset. Este terme s'utilitza exclusivament en el context de la tradició clàssica vocal, tot i que alguns artistes de la música popular també utilitzen la veu de falset. La tessitura d'un contratenor és aproximadament el d'una contralt femenina i es mou entre el La2 i el Mi5, tot i que es pot ampliar al Sol2 i al Fa5. (ca)
Κόντρα-τενόρος ονομάζεται ο άνδρας τραγουδιστής, με έκταση αντίστοιχη μιας μεσόφωνου (άλτο ή κοντράλτο) ή μιας δραματικής υψίφωνου (μέτζο σοπράνο) και πιο σπάνια μιας υψίφωνου. Αποτελεί σπάνιο είδος, αφού ένας άνδρας με φυσιολογική ενδοκρινική ωρίμανση είναι αδύνατο να τραγουδήσει σε τέτοιο τονικό ύψος, δεδομένου ότι οι ορμόνες μεγεθύνουν το λάρυγγα κάνοντας τη φωνή πιο χαμηλή κατά την εφηβεία. Οι κόντρα-τενόροι χρησιμοποιούν είτε την φυσιολογική φωνή (και κατηγοριοποιούνται ως φυσικοί κόντρα-τενόροι), είτε την τεχνική του , συχνά αναμειγνύοντας και τις δύο φωνές. (el)
Kiel kontratenoro (el la Latina: contratenor; ankaŭ: aldo) oni nomas kantiston, kiu kantas en alda aŭ eĉ soprana-registro helpe de resp. falsetotekniko plifortigata per . Ekzistas provoj diferencigi inter kontratenoro kaj kontralto (ekz. laŭ la uzataj partoj de brusta kaj kapa resonancoj), sed la kantistoj havas tian altan individuecon, ke tia diferencigo ŝajnas dubinda. La nomo "kontralto" pli rilatas al la registro, la esprimo „kontratenoro“ al la uzata tekniko. Variaĵo de la kontratenoro estas la Haute-Contre postulata en Franca barokmuziko, kiu tamen estus nur specialspeco de ege alta . (eo)
A countertenor (also contra tenor) is a type of classical male singing voice whose vocal range is equivalent to that of the female contralto or mezzo-soprano voice types, generally extending from around G3 to D5 or E5, although a sopranist (a specific kind of countertenor) may match the soprano's range of around C4 to C6. Countertenors often are baritones or tenors at core, but only on rare occasions do they use their lower vocal range, instead preferring their falsetto or high head voice. (en)
El contratenor es la voz masculina más aguda en particular como una resonancia artificial, con notas más amplias y altas cantadas por un hombre en voz de cabeza y falsete no aireado, usando la vibración de una parte de los pliegues vocales basada en la resonancia de la cabeza y no a través de su voz de pecho o su falsete. Muy pocos contratenores pueden llegar a repertorios de soprano pero su voz se asemeja a la voz tanto de un niño como de una mujer. (es)
Een contratenor (ook countertenor, altus of contraten) is een volwassen man die zingt met een stembereik dat overeenkomt met dat van een alt door gebruik te maken van de falset. De typische altenstem begint ongeveer bij F onder centraal C en gaat tot ongeveer een E boven de centrale C (F0-E2 in Europese notatie). (nl)
Kontratenor – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej mutacji głosu, dzięki odpowiedniej technice, jak i wrodzonym uwarunkowaniom, jest w stanie operować pełną skalą altu (kontratenor altowy), mezzosopranu (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet sopranu (kontratenor sopranowy). Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce renesansowej i barokowej był Alfred Deller. (pl)
Countertenor, kontratenor, eller contratenor, är det högsta manliga röstläget inom sångkonsten, framför allt inom äldre musik från renässans och barock. De tre orden eller stavningsvarianterna är i praktiken samma ord då de har samma språkliga ursprung och används för att beteckna samma sak. Den vanligaste benämningen bland musiker är countertenor. (sv)
Контрате́нор (лат. contratenor, букв. — голос «напротив тенора») — самый высокий из мужских оперных голосов, диапазон до-ми — ми2-соль2. До недавнего времени встречался сравнительно редко, сейчас получает всё большее распространение. (ru)

rdfs:label

Countertenor (en)
كاونترتينور (ar)
Contratenor (ca)
Kontratenor (cs)
Countertenor (de)
Κοντρα-τενόρος (el)
Kontratenoro (eo)
Contratenor (es)
Kontratenor (eu)
Cuntraiteanór (ga)
Contreténor (fr)
Contraltista (it)
カウンターテナー (ja)
카운터테너 (ko)
Contratenor (nl)
Kontratenor (pl)
Contratenor (pt)
Контратенор (ru)
Countertenor (sv)
Контратенор (uk)
假聲男高音 (zh)

is dbo:wikiPageWikiLink of

is gold:hypernym of