Italian Liberal Party (original) (raw)

dbo:abstract

Partit Liberal Italià (italià Partito Liberale Italiano, PLI) va ser un partit polític italià de caràcter liberal. Va existir entre 1922 i 1994 i ha estat refundat l'any 1997. Va ser un partit minoritari però de gran ascendència intel·lectual. (ca)
Το Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα ( ιταλικά: Partito Liberale Italiano‎, PLI ) ήταν ένα φιλελεύθερο και συντηρητικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία. Το PLI, το οποίο ήταν ο κληρονόμος των φιλελεύθερων ρευμάτων τόσο της ιστορικής Δεξιάς όσο και της ιστορικής Αριστεράς, ήταν ένα μικρό κόμμα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και συχνά μέλος κυβερνήσεων συνασπισμού, ειδικά μετά το 1979. (el)
Partito Liberale Italiano (PLI) war eine liberale, konservative und laizistische Partei in Italien. Sie war zu Zeiten des Kalten Krieges an einigen Regierungen beteiligt, verlor mit dem Umbruch im italienischen Parteiensystem infolge weit verbreiteter Korruption 1992/93 aber an Einfluss und löste sich schließlich am 6. Februar 1994 auf. (de)
El Partido Liberal Italiano (Partito Liberale Italiano) (PLI) fue un partido político italiano de ideología liberal desaparecido en 1994. (es)
The Italian Liberal Party (Italian: Partito Liberale Italiano, PLI) was a liberal and conservative political party in Italy. The PLI, which is the heir of the liberal currents of both the Historical Right and the Historical Left, was a minor party after World War II, but also a frequent junior party in government, especially since 1979. The party disintegrated in 1994 following the fallout of the Tangentopoli corruption scandal, succeeded by several minor parties. (en)
Le Parti libéral italien (Partito liberale italiano, PLI) était un ancien parti politique italien, fondé en 1922 par le philosophe . Le parti a disparu après l'Opération Mains propres en 1994. (fr)
Il Partito Liberale Italiano (PLI) è stato un partito politico italiano, fondato sull'impostazione liberale, liberista e laica dello Stato, che rappresentava idealmente la tradizione moderata del Risorgimento, erede dell'Unione Liberale, o anche Partito liberale costituzionale (o Destra storica), che aveva avuto in Camillo Benso di Cavour il massimo rappresentante. Fondato da Emilio Borzino, a Bologna, l'8 ottobre 1922, assunse un atteggiamento di collaborazione con il governo fascista fino al delitto Matteotti del 1924. Quando, in seguito al II Congresso di Livorno, prese le distanze dal fascismo, fu messo fuori legge nel 1925 e ricostituito nell'estate del 1943, per iniziativa di Benedetto Croce e Luigi Einaudi. Una componente più giovanile e riformatrice intorno a Nicolò Carandini e Leone Cattani fuoriuscì dal partito nel 1948 e si organizzò nel Movimento Liberale Indipendente, che si sciolse nel 1951 e divenne il nucleo del nuovo PLI di Roma. Si è sciolto nel 1994, dando vita a numerose formazioni ed alla diaspora liberale nel panorama politico italiano. Il PLI svolse un ruolo abbastanza modesto nel panorama politico italiano, a causa di un limitato consenso elettorale; tuttavia esercitò sempre un notevole prestigio intellettuale ed espresse i primi due presidenti della Repubblica Italiana: Enrico De Nicola e Luigi Einaudi. Al suo interno vi fu a lungo un contrasto assai acceso tra le varie correnti, in particolare nel primo decennio del dopoguerra. Caratterizzato dal liberalismo riformatore di Croce, il PLI si spostò successivamente su posizioni conservatrici, in particolare sotto la segreteria di Roberto Lucifero (1947-48). Riportato sulla linea di centro laico dal suo successore Bruno Villabruna, ebbe una nuova modifica del suo indirizzo politico verso posizioni liberiste sotto la segreteria di Giovanni Malagodi dal 1954. La componente che si rifaceva alla cultura della sinistra liberale e che si raccoglieva attorno al giornale Il Mondo, diretto da Mario Pannunzio, già uscita una prima volta nel 1948 (costituendo il MLI), per poi tornare al Convegno per l'unificazione delle forze liberali di Torino nel 1951, assunse un'opposizione intransigente a Malagodi e si distaccò definitivamente dal PLI nel 1955 per fondare il Partito Radicale, che non ebbe successo elettorale. Sotto la leadership di Malagodi il PLI si distinse per la sua opposizione ai governi di centro-sinistra, rifiutando nello stesso tempo ogni compromesso con la destra estrema del MSI e dei monarchici. Solo nel 1972 ritornò ad un governo centrista guidato da Giulio Andreotti, con Malagodi ministro del Tesoro. Dopo il declino di questa politica, nel 1976 il partito subì una nuova correzione dell'indirizzo politico verso sinistra, guidata dal nuovo segretario Valerio Zanone. Partecipò negli anni 80 a numerosi governi pentapartitici, fino al suo scioglimento nel 1994. A livello internazionale il PLI è stato tra i fondatori dell'Internazionale Liberale nel 1947 ed è sempre stato membro dei Gruppi Liberali e Democratici Europei. (it)
イタリア自由党（イタリアじゆうとう、イタリア語: Partito Liberale Italiano、略称: PLI）は、イタリアの自由主義・保守政党である。歴史的右派と歴史的左派の両方の潮流の継承者であるPLIは、戦間期にはイタリアの首相を輩出することもあったが、戦後には勢力が縮小した。 (ja)
De Liberale Partij van Italië (Italiaans: Partito Liberale Italiano, afk. PLI) is een Italiaanse liberale partij. De PLI werd in 1943 opgericht door Benedetto Croce als democratische en antifascistische partij. De wortels van de partij gaan terug tot in de negentiende eeuw, toen er al een Partito Liberale (Liberale Partij) onder Giovanni Giolitti bestond. De in 1943 opgerichte partij kan worden gezien als een voortzetting van de negentiende-eeuwse partij (die in 1926 werd verboden door Mussolini) en baseert zich ook op het gedachtegoed van Giolitti, maar ook op dat van graaf Camillo Cavour. Ook baseerde men zich op de filosofie van Giovanni Gentile. De PLI trad na haar oprichting toe tot de eerste antifascistische regering van Italië en leden van haar partij traden in Noord-Italië toe tot het verzet tegen de door de nazi's opgerichte marionettenstaat, de Italiaanse Sociale Republiek van Benito Mussolini. Tijdens het referendum over de vraag of Italië al dan niet de monarchie onder het Huis van Savoye moest bewaren, reageerde men binnen de partijgelederen verdeeld. Desondanks waren de twee eerste presidenten van Italië vooraanstaande leden van de PLI: Enrico De Nicola was van 1946 tot 1948 president en Luigi Einaudi was van 1948 tot 1955 president. De PLI maakt sinds haar oprichting met grote regelmaat deel uit van de diverse naoorlogse regeringen in Italië. Het centrum-rechtse karakter van de partij leidde in 1955 tot de afscheiding van enkele linkse leden uit onvrede over de conservatieve koers van partijleider , die de partij presenteerde als een rechts alternatief voor de Christen-Democraten. De afgescheiden leden richtten daarop de op. Vanaf de jaren 60 maakte de PLI nog maar zelden deel uit van de coalitieregeringen onder leiding van de Christen-Democraten, die kozen voor de centrum-linkse optie. De PLI raakte daardoor van geïsoleerd. In 1976 werd de jonge partijleider. Hij koos voor een meer progressieve koers en zette zijn zinnen op politieke samenwerking met de Socialistische Partij van Italië. Van 1983 tot het einde van de eerste republiek in 1994 maakte de PLI deel uit van de vijfpartijencoalitie (Pentapartito). Corruptieschandalen maakten begin jaren 90 een einde aan de machtsbases van de traditionele politieke partijen, waaronder de PLI. De liberale minister van Volksgezondheid, , was betrokken bij menig corruptieschandaal en werd een van de meest verachte Italiaanse politici. De PLI kwam - evenals de andere partijen van de Pentapartito - de schandalen niet meer te boven en werd op 4 februari 1994 formeel ontbonden. In de jaren 90 stapten veel leden van de PLI over naar Forza Italia, de politieke partij van Silvio Berlusconi. Meer links georiënteerd liberalen, zoals oud-partijleider Zanone, vonden politiek onderdak bij de Federatie van Liberalen. De traditionele thuisbasis van de partij is Piëmont en dan met name de waar veel protestanten wonen. (nl)
Włoska Partia Liberalna (wł. Partito Liberale Italiano, PLI) – włoska liberalna partia polityczna. (pl)
Итальянская либеральная партия (итал. Partito Liberale Italiano, PLI) — праволиберальная и умеренно-консервативная правоцентристская политическая партия в Италии XX века. Создана в 1922 году в результате объединения праволиберальной партии «Левая» и умеренно-консервативной партии «Правая». В первой половине 1920-х годов, опасаясь прихода к власти социалистов и коммунистов, поддерживала фашистов Бенито Муссолини. В 1926 году была распущена фашистским режимом вместе с другими партиями. Восстановлена в 1943 году. Во время Первой итальянской республики (1947—1993) либералы не пользовались широкой поддержкой итальянских избирателей, но не раз входили в правоцентристские кабинеты Христианско-демократической партии. После скандала «Тангентополи», приведшего к падению Первой республики, партия самораспустилась. В 1947 году Итальянская либеральная партия стала одним из учредителей Либерального интернационала. Позднее была членом Европейской либерально-демократической и реформистской партии. (ru)
O Partido Liberal Italiano (em italiano: Partito Liberale Italiano, PLI) foi um partido político da Itália. O PLI nasceu em 1922, descendente do pensamento liberal que, reinou em Itália até à 1ª Guerra Mundial. O PLI decidiu fazer uma aliança com o Partido Fascista Italiano, até ao momento em que o fascismo se afirmou em Itália. Em 1925, Mussolini baniu o PLI, bem como outros movimentos políticos. O PLI foi refundado em 1943, situando-se no centro-direita e, adoptando uma linha conservadora, liberal no sentido clássico, defensor do livre-comércio e, de, uma Itália alinhada com o mundo ocidental. Durante a I República italiana, entre 1946 a 1994, o PLI integrou vários governos liderados da Democracia Cristã. Após a queda da I República, na sequência da Operação Mãos Limpas, tal como outros partidos, o PLI desapareceu e foi sucedido pela . (pt)
Italiens liberala parti, Partito Liberale Italiano, PLI, var ett italienskt liberalt parti som förespråkade en fri marknad, grundat ursprungligen 1861 men återetablerat av Benedetto Croce 1943. Partiet upplöstes den 6 februari 1994, då det efterträddes av sex andra partier. Denna artikel om ett politiskt parti eller en politisk organisation i Italien saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
Італійська ліберальна партія (італ. Partito Liberale Italiano, PLI) — ліберальна політична партія в Італії. Офіційно заснована у 1922 році, однак неофіційно існувала з 1882 року. Розпущена у 1994 році і знову відроджена у 2004. (uk)

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:leader1Name

rdfs:comment

Partit Liberal Italià (italià Partito Liberale Italiano, PLI) va ser un partit polític italià de caràcter liberal. Va existir entre 1922 i 1994 i ha estat refundat l'any 1997. Va ser un partit minoritari però de gran ascendència intel·lectual. (ca)
Το Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα ( ιταλικά: Partito Liberale Italiano‎, PLI ) ήταν ένα φιλελεύθερο και συντηρητικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία. Το PLI, το οποίο ήταν ο κληρονόμος των φιλελεύθερων ρευμάτων τόσο της ιστορικής Δεξιάς όσο και της ιστορικής Αριστεράς, ήταν ένα μικρό κόμμα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και συχνά μέλος κυβερνήσεων συνασπισμού, ειδικά μετά το 1979. (el)
Partito Liberale Italiano (PLI) war eine liberale, konservative und laizistische Partei in Italien. Sie war zu Zeiten des Kalten Krieges an einigen Regierungen beteiligt, verlor mit dem Umbruch im italienischen Parteiensystem infolge weit verbreiteter Korruption 1992/93 aber an Einfluss und löste sich schließlich am 6. Februar 1994 auf. (de)
El Partido Liberal Italiano (Partito Liberale Italiano) (PLI) fue un partido político italiano de ideología liberal desaparecido en 1994. (es)
The Italian Liberal Party (Italian: Partito Liberale Italiano, PLI) was a liberal and conservative political party in Italy. The PLI, which is the heir of the liberal currents of both the Historical Right and the Historical Left, was a minor party after World War II, but also a frequent junior party in government, especially since 1979. The party disintegrated in 1994 following the fallout of the Tangentopoli corruption scandal, succeeded by several minor parties. (en)
Le Parti libéral italien (Partito liberale italiano, PLI) était un ancien parti politique italien, fondé en 1922 par le philosophe . Le parti a disparu après l'Opération Mains propres en 1994. (fr)
イタリア自由党（イタリアじゆうとう、イタリア語: Partito Liberale Italiano、略称: PLI）は、イタリアの自由主義・保守政党である。歴史的右派と歴史的左派の両方の潮流の継承者であるPLIは、戦間期にはイタリアの首相を輩出することもあったが、戦後には勢力が縮小した。 (ja)
Włoska Partia Liberalna (wł. Partito Liberale Italiano, PLI) – włoska liberalna partia polityczna. (pl)
Italiens liberala parti, Partito Liberale Italiano, PLI, var ett italienskt liberalt parti som förespråkade en fri marknad, grundat ursprungligen 1861 men återetablerat av Benedetto Croce 1943. Partiet upplöstes den 6 februari 1994, då det efterträddes av sex andra partier. Denna artikel om ett politiskt parti eller en politisk organisation i Italien saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
Італійська ліберальна партія (італ. Partito Liberale Italiano, PLI) — ліберальна політична партія в Італії. Офіційно заснована у 1922 році, однак неофіційно існувала з 1882 року. Розпущена у 1994 році і знову відроджена у 2004. (uk)
Il Partito Liberale Italiano (PLI) è stato un partito politico italiano, fondato sull'impostazione liberale, liberista e laica dello Stato, che rappresentava idealmente la tradizione moderata del Risorgimento, erede dell'Unione Liberale, o anche Partito liberale costituzionale (o Destra storica), che aveva avuto in Camillo Benso di Cavour il massimo rappresentante. Fondato da Emilio Borzino, a Bologna, l'8 ottobre 1922, assunse un atteggiamento di collaborazione con il governo fascista fino al delitto Matteotti del 1924. (it)
De Liberale Partij van Italië (Italiaans: Partito Liberale Italiano, afk. PLI) is een Italiaanse liberale partij. De PLI werd in 1943 opgericht door Benedetto Croce als democratische en antifascistische partij. De wortels van de partij gaan terug tot in de negentiende eeuw, toen er al een Partito Liberale (Liberale Partij) onder Giovanni Giolitti bestond. De in 1943 opgerichte partij kan worden gezien als een voortzetting van de negentiende-eeuwse partij (die in 1926 werd verboden door Mussolini) en baseert zich ook op het gedachtegoed van Giolitti, maar ook op dat van graaf Camillo Cavour. Ook baseerde men zich op de filosofie van Giovanni Gentile. (nl)
O Partido Liberal Italiano (em italiano: Partito Liberale Italiano, PLI) foi um partido político da Itália. O PLI nasceu em 1922, descendente do pensamento liberal que, reinou em Itália até à 1ª Guerra Mundial. O PLI decidiu fazer uma aliança com o Partido Fascista Italiano, até ao momento em que o fascismo se afirmou em Itália. Em 1925, Mussolini baniu o PLI, bem como outros movimentos políticos. O PLI foi refundado em 1943, situando-se no centro-direita e, adoptando uma linha conservadora, liberal no sentido clássico, defensor do livre-comércio e, de, uma Itália alinhada com o mundo ocidental. (pt)
Итальянская либеральная партия (итал. Partito Liberale Italiano, PLI) — праволиберальная и умеренно-консервативная правоцентристская политическая партия в Италии XX века. Создана в 1922 году в результате объединения праволиберальной партии «Левая» и умеренно-консервативной партии «Правая». В первой половине 1920-х годов, опасаясь прихода к власти социалистов и коммунистов, поддерживала фашистов Бенито Муссолини. В 1926 году была распущена фашистским режимом вместе с другими партиями. Восстановлена в 1943 году. Во время Первой итальянской республики (1947—1993) либералы не пользовались широкой поддержкой итальянских избирателей, но не раз входили в правоцентристские кабинеты Христианско-демократической партии. После скандала «Тангентополи», приведшего к падению Первой республики, партия сам (ru)

is dbo:party of

is dbp:oppositionParties of

is dbp:politicalParties of