Boeing B-50 Superfortress (original) (raw)

dbo:abstract

بوينغ بي-50 سوبرفورترس (بالإنجليزية: Boeing B-50 Superfortress)‏ هي قاذفة قنابل استراتيجية بأربع محركات أنتجت في 1947 بالولايات المتحدة. من صناعة بوينغ. كانت تستخدم بشكل أساسي من قبل القوات الجوية الأمريكية. كان أول طيران لها في 25 يونيو 1947. دخلت الخدمة في 1948، انتهت خدمتها في 1965. صنع منها 370 طائرة، وسعر الطائرة الواحدة منها هو 1,144,296 دولار (ar)
Boeing B-50 Superfortress byla poválečná verze bombardéru B-29 s novými, silnějšími motory Pratt & Whitney Wasp Major, vyšší kýlovkou a dalšími vylepšeními. Letoun byl původně označen XB-44 a vyrábět se měl jako B-29D, ale označení bylo z politických důvodů změněno; letectvo se totiž obávalo, že Kongres nebude dál krýt náklady na vývoj letounů, které vznikly během války. Průzkumná verze RB-50 (původně B-50B) plnila úkoly během studené války. Letoun KB-50 sloužil k tankování za letu, používal se ve Vietnamu. Roku 1949 se B-50 , pod vedením kapitána Jamese Gallaghera, stal prvním letounem, který obletěl Zemi bez přestávky (díky tankování za letu ze strojů ). I když nebylo objednáno mnoho kusů, tak byl B-50 poslední z řady letounů B-29 a jeden z posledních vyráběných bombardérů s pístovými motory. Roku 1955 byly vyřazeny z jejich hlavní role – nosič jaderných zbraní a o deset let později byl vyřazen poslední stroj, dnes již žádný nelétá, i když se některé dají nalézt v muzeích. (cs)
Die Boeing B-50 Superfortress (Boeing Modell 345-2) war ein viermotoriger US-amerikanischer Langstreckenbomber. Sie war eine direkte Weiterentwicklung der B-29 Superfortress. Da sie im Vergleich zur B-29 eine größere Bombenlast tragen sollte, wurde sie mit den wesentlich stärkeren Pratt & Whitney R-4360 Wasp-Major-Sternmotoren ausgerüstet. Zusätzlich erhielt das neue Modell zahlreiche Detailverbesserungen, so etwa ein größeres Seitenleitwerk und eine allgemein leichtere Flugzeugzelle. (de)
The Boeing B-50 Superfortress is an American strategic bomber. A post–World War II revision of the Boeing B-29 Superfortress, it was fitted with more powerful Pratt & Whitney R-4360 radial engines, stronger structure, a taller tail fin, and other improvements. It was the last piston-engined bomber built by Boeing for the United States Air Force, and was further refined into Boeing's final such design, the B-54. Though not as well known as its direct predecessor, the B-50 was in USAF service for nearly 20 years. After its primary service with Strategic Air Command (SAC) ended, B-50 airframes were modified into aerial tankers for Tactical Air Command (TAC) (KB-50) and as weather reconnaissance aircraft (WB-50) for the Air Weather Service. Both the tanker and hurricane hunter versions were retired in March 1965 due to metal fatigue and corrosion found in the wreckage of KB-50J, 48-065, which crashed on 14 October 1964. (en)
El Boeing B-50 Superfortress fue un bombardero estratégico cuatrimotor fabricado por la compañía estadounidense Boeing entre 1947 y 1953, basándose en el bombardero Boeing B-29 Superfortress de la Segunda Guerra Mundial, pero con diversas mejoras con respecto a este, como un mayor estabilizador vertical o unos motores radiales Pratt & Whitney R-4360 más potentes. El avión realizó su primer vuelo el 25 de junio de 1947, entrando en servicio al año siguiente en la Fuerza Aérea Estadounidense, que fue la única que operó el modelo. (es)
Le Boeing B-50 Superfortress est un développement du bombardier américain B-29. Il est mis en service en 1949 et construit à 370 exemplaires. (fr)
Pembom strategis Boeing B-50 Superfortress adalah revisi II pasca-Perang Dunia dari Boeing B-29 Superfortress, dilengkapi dengan mesin radial Pratt & Whitney R-4360 lebih kuat, struktur yang lebih kuat, sirip lebih tinggi, dan perbaikan lainnya. Itu bomber bermesin piston yang terakhir dirancang oleh Boeing untuk Angkatan Udara Amerika Serikat. B-50 dalam pelayanan USAF selama hampir 20 tahun. Setelah layanan utamanya dengan SAC berakhir, B-50 airframes dimodifikasi menjadi kapal tanker udara untuk Tactical Air Command (KB-50) dan sebagai pesawat pengintai cuaca (WB-50) untuk Air Weather Service. Kedua tanker dan versi pemburu badai sudah pensiun Maret 1965 karena kelelahan logam dan korosi ditemukan di puing-puing KB-50J, 48-065, yang jatuh pada tanggal 14 Oktober 1964. (in)
B-50 スーパーフォートレス（Boeing B-50 Superfortress ）はアメリカ合衆国のボーイングが開発した戦略爆撃機。B-29スーパーフォートレスの改良型で、愛称はB-29と同じく「スーパーフォートレス (Superfortress)」。 (ja)
Boeing B-50 Superfortress – wersja rozwojowa samolotu Boeing B-29 Superfortress z mocniejszymi i nieco nowocześniejszymi silnikami Pratt & Whitney R-4360. W wyniku zmniejszenia samolot miał lepsze parametry lotne (prędkość wznoszenia, pułap) od B-29. USAF używał B-50 w okresie od roku 1948 do 1963, głównie jako samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu (RB-50B), samolotu-cysterny (KB-50J) i samolotu szkoleniowego (TB-50H). Boeing wyprodukował tylko 371 samolotów, które były w istocie ostatnim wcieleniem B-29 i ostatnim nieodrzutowym bombowcem USAF. (pl)
Il Boeing B-50 Superfortress era un bombardiere strategico quadrimotore, statunitense, sviluppato dopo la seconda guerra mondiale come evoluzione del Boeing B-29 Superfortress, il cui progetto fu modificato sostituendo i motori con i più potenti radiali Pratt & Whitney R-4360, una struttura rinforzata, timone di coda più alto e altri miglioramenti. Fu l'ultimo bombardiere con motore a pistoni progettato dalla Boeing per l'United States Air Force con la quale rimase in servizio per quasi venti anni. (it)
O Boeing B-50 Superfortress foi um avião militar multifunção dos Estados Unidos. Era baseado no também militar Boeing B-29 Superfortress. (pt)
Boeing B-50 Superfortress (прозвище «Энди Гамп») — стратегический бомбардировщик ВВС США, завершающая глубокая модификация серийного бомбардировщика B-29 Superfortress с новыми, более мощными двигателями и увеличенной боевой нагрузкой (основные внешние отличительные признаки: удлинённый киль, мотогондолы со смещёнными назад нижними воздухозаборниками маслорадиаторов, носовой фонарь с увеличенным в высоту плоским наклонным бронестеклом, либо симметричный бескаркасный). Последний серийный поршневой бомбардировщик фирмы Боинг (на основе В-50 создавался, но не был завершён разработкой проект В-54). В 1944 году, на этапе проектирования под заказ на 200 ед. — получил первоначальное обозначение B-29D. В сентябре 1945 года, в условиях резкого сокращения военных заказов, в процессе оформления первого послевоенного подряда, фирма Boeing, по согласованию с заказчиком, присвоила самолёту новое обозначение В-50, которое навсегда оставило его в тени своего знаменитого предшественника. Новое обозначение В-50, с одной стороны, акцентировало внимание заказчика на многочисленных внесённых конструктивных улучшениях, обеспечивших существенное повышение лётно-технических характеристик машины по сравнению со снятыми с производства В-29, с другой стороны — отвлекало внимание чиновников от огромного числа законсервированных В-29 на базах хранения, снимая субъективно-психологические преграды для подписания контракта на финансирование заказа. Выпускался серийно в 1947—1953 годах. Всего выпущено 370 машин в различных модификациях и вариантах. Состоял на вооружении ВВС США с 1948 по 1965 годы. Эксплуатация В-50 в качестве стратегических бомбардировщиков была завершена с поступлением на вооружение реактивных бомбардировщиков В-47. На основе бомбардировщика В-50 были разработаны серийные военно-транспортный самолёт C-97 и самолёт-заправщик KC-97, построенные в количестве 77 и 811 единиц соответственно, и серийный пассажирский авиалайнер Boeing 377. (ru)
B-50超级堡垒战略轰炸机（Boeing B-50 Superfortress）是波音B-29超级堡垒轰炸机二战后改进版本，装配有更强大的普拉特&惠特尼R-4360型发动机，同时加固了结构，配有更高的散热片。这是波音公司为美国空军设计最后的活塞引擎轰炸机。B-50在美国空军服役近20年。在服役结束后，B-50的机身被改装为的空中加油机（KB-50）和的气象侦察机（WB-50）。由于1964年10月14日KB-50J 48-065因金属疲劳和腐蚀导致坠毁，运油和飓风追踪者的改装版本均在1965年3月退役。 (zh)

dbp:bombs

** 20,000 lb internally ** 8,000 lb on external hardpoints Optional: in specially modified planes; one T-12 Cloud Maker, One M-110, Grand Slam copy, or two Tallboy copies and numerous Nuclear weapons. (en)

dbp:guns

** 13× .50 in M2 Browning machine guns in 4 × remote controlled and manned tail turret (en)

dbp:lists

* List of bomber aircraft * List of military aircraft of the United States * List of United States military aerial refueling aircraft (en)

dbp:ref

Encyclopedia of U.S. Air Force Aircraft and Missile Systems: Volume II: Post-World War II Bombers, 1945–1973 (en)

dcterms:subject

rdf:type

rdfs:comment

بوينغ بي-50 سوبرفورترس (بالإنجليزية: Boeing B-50 Superfortress)‏ هي قاذفة قنابل استراتيجية بأربع محركات أنتجت في 1947 بالولايات المتحدة. من صناعة بوينغ. كانت تستخدم بشكل أساسي من قبل القوات الجوية الأمريكية. كان أول طيران لها في 25 يونيو 1947. دخلت الخدمة في 1948، انتهت خدمتها في 1965. صنع منها 370 طائرة، وسعر الطائرة الواحدة منها هو 1,144,296 دولار (ar)
Die Boeing B-50 Superfortress (Boeing Modell 345-2) war ein viermotoriger US-amerikanischer Langstreckenbomber. Sie war eine direkte Weiterentwicklung der B-29 Superfortress. Da sie im Vergleich zur B-29 eine größere Bombenlast tragen sollte, wurde sie mit den wesentlich stärkeren Pratt & Whitney R-4360 Wasp-Major-Sternmotoren ausgerüstet. Zusätzlich erhielt das neue Modell zahlreiche Detailverbesserungen, so etwa ein größeres Seitenleitwerk und eine allgemein leichtere Flugzeugzelle. (de)
El Boeing B-50 Superfortress fue un bombardero estratégico cuatrimotor fabricado por la compañía estadounidense Boeing entre 1947 y 1953, basándose en el bombardero Boeing B-29 Superfortress de la Segunda Guerra Mundial, pero con diversas mejoras con respecto a este, como un mayor estabilizador vertical o unos motores radiales Pratt & Whitney R-4360 más potentes. El avión realizó su primer vuelo el 25 de junio de 1947, entrando en servicio al año siguiente en la Fuerza Aérea Estadounidense, que fue la única que operó el modelo. (es)
Le Boeing B-50 Superfortress est un développement du bombardier américain B-29. Il est mis en service en 1949 et construit à 370 exemplaires. (fr)
B-50 スーパーフォートレス（Boeing B-50 Superfortress ）はアメリカ合衆国のボーイングが開発した戦略爆撃機。B-29スーパーフォートレスの改良型で、愛称はB-29と同じく「スーパーフォートレス (Superfortress)」。 (ja)
Boeing B-50 Superfortress – wersja rozwojowa samolotu Boeing B-29 Superfortress z mocniejszymi i nieco nowocześniejszymi silnikami Pratt & Whitney R-4360. W wyniku zmniejszenia samolot miał lepsze parametry lotne (prędkość wznoszenia, pułap) od B-29. USAF używał B-50 w okresie od roku 1948 do 1963, głównie jako samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu (RB-50B), samolotu-cysterny (KB-50J) i samolotu szkoleniowego (TB-50H). Boeing wyprodukował tylko 371 samolotów, które były w istocie ostatnim wcieleniem B-29 i ostatnim nieodrzutowym bombowcem USAF. (pl)
Il Boeing B-50 Superfortress era un bombardiere strategico quadrimotore, statunitense, sviluppato dopo la seconda guerra mondiale come evoluzione del Boeing B-29 Superfortress, il cui progetto fu modificato sostituendo i motori con i più potenti radiali Pratt & Whitney R-4360, una struttura rinforzata, timone di coda più alto e altri miglioramenti. Fu l'ultimo bombardiere con motore a pistoni progettato dalla Boeing per l'United States Air Force con la quale rimase in servizio per quasi venti anni. (it)
O Boeing B-50 Superfortress foi um avião militar multifunção dos Estados Unidos. Era baseado no também militar Boeing B-29 Superfortress. (pt)
B-50超级堡垒战略轰炸机（Boeing B-50 Superfortress）是波音B-29超级堡垒轰炸机二战后改进版本，装配有更强大的普拉特&惠特尼R-4360型发动机，同时加固了结构，配有更高的散热片。这是波音公司为美国空军设计最后的活塞引擎轰炸机。B-50在美国空军服役近20年。在服役结束后，B-50的机身被改装为的空中加油机（KB-50）和的气象侦察机（WB-50）。由于1964年10月14日KB-50J 48-065因金属疲劳和腐蚀导致坠毁，运油和飓风追踪者的改装版本均在1965年3月退役。 (zh)
Boeing B-50 Superfortress byla poválečná verze bombardéru B-29 s novými, silnějšími motory Pratt & Whitney Wasp Major, vyšší kýlovkou a dalšími vylepšeními. Letoun byl původně označen XB-44 a vyrábět se měl jako B-29D, ale označení bylo z politických důvodů změněno; letectvo se totiž obávalo, že Kongres nebude dál krýt náklady na vývoj letounů, které vznikly během války. Průzkumná verze RB-50 (původně B-50B) plnila úkoly během studené války. Letoun KB-50 sloužil k tankování za letu, používal se ve Vietnamu. (cs)
The Boeing B-50 Superfortress is an American strategic bomber. A post–World War II revision of the Boeing B-29 Superfortress, it was fitted with more powerful Pratt & Whitney R-4360 radial engines, stronger structure, a taller tail fin, and other improvements. It was the last piston-engined bomber built by Boeing for the United States Air Force, and was further refined into Boeing's final such design, the B-54. Though not as well known as its direct predecessor, the B-50 was in USAF service for nearly 20 years. (en)
Pembom strategis Boeing B-50 Superfortress adalah revisi II pasca-Perang Dunia dari Boeing B-29 Superfortress, dilengkapi dengan mesin radial Pratt & Whitney R-4360 lebih kuat, struktur yang lebih kuat, sirip lebih tinggi, dan perbaikan lainnya. Itu bomber bermesin piston yang terakhir dirancang oleh Boeing untuk Angkatan Udara Amerika Serikat. B-50 dalam pelayanan USAF selama hampir 20 tahun. (in)
Boeing B-50 Superfortress (прозвище «Энди Гамп») — стратегический бомбардировщик ВВС США, завершающая глубокая модификация серийного бомбардировщика B-29 Superfortress с новыми, более мощными двигателями и увеличенной боевой нагрузкой (основные внешние отличительные признаки: удлинённый киль, мотогондолы со смещёнными назад нижними воздухозаборниками маслорадиаторов, носовой фонарь с увеличенным в высоту плоским наклонным бронестеклом, либо симметричный бескаркасный). Последний серийный поршневой бомбардировщик фирмы Боинг (на основе В-50 создавался, но не был завершён разработкой проект В-54). (ru)

rdfs:label

بوينغ بي-50 سوبرفورترس (ar)
Boeing B-50 Superfortress (cs)
Boeing B-50 (de)
Boeing B-50 Superfortress (es)
Boeing B-50 Superfortress (en)
Boeing B-50 Superfortress (fr)
Boeing B-50 Superfortress (in)
Boeing B-50 Superfortress (it)
B-50 (航空機) (ja)
Boeing B-50 Superfortress (pl)
Boeing B-50 Superfortress (pt)
Boeing B-50 Superfortress (ru)
B-50超级堡垒轰炸机 (zh)

is dbo:wikiPageWikiLink of