Pythia (original) (raw)

dbo:abstract

بيثيا (باليونانية: Πυθία)‏ هي الوسيط الروحي وكاهنة الإله أبولو، وكان مقرها في معبد أبولو في دلفي والذي يقع على مُنحدرات جبل بارناسوس. وكان لبيثيا الفضل الكبير في التحدث بنبوءات أبولو. وجدت كاهنة دلفي في القرن 8 ق.م. على الرغم من احتمالية وجودها في أواخر العصور الموكيانية. (ar)
Pýthia (latinsky Pythia) byla věštkyně v Apollónově chrámu v Delfách, známé z mýtů i z historie. Pýthia byla Apollónovou věštící kněžkou, v delfské věštírně byla nejproslulejší a nejžádanější, a to nejen v dobách mytických, ale i historických. Věštírna ležela na úbočí hory Parnasu, v její blízkosti přebývaly Múzy. O přesném průběhu věštby toho není příliš mnoho známo. Pýthia měla sedávat na vyvýšené trojnožce, a podle jedné z verzí vystupovaly ze skalní pukliny omamné výpary a Pýthia mumlavě pronášela výroky, jejichž smysl byl jen málokdy jednoznačný. Slova, která v extázi vyrážela, vyjadřovali přítomní kněží potom ve verších, zpravidla v mnohoznačných sděleních. Kladly se jí otázky z politiky a zákonodárství, kultu a mravů, ale i otázky týkající se osobního osudu. Služby věštkyně byly placeny zlatem nebo uměleckými díly. Sbor kněží se o výrocích radil i podle lidského rozumu, často však volil taková slova, která umožňovala i protichůdný výklad, čímž byla zaručena věrohodnost či neomylnost výroku. Stávalo se často, že kněží (kteří se prý v předpovědích nemýlili) říkali slova, která si však příchozí vysvětlovali zcela jinak, podle svého přání. Je známo mnoho předpovědí, která byla vysvětlena nesprávně a přinesla značné škody. Tradují se např. tato: * Lýdský král Kroisos se před válečným tažením proti Peršanům tázal na výsledek války. „Překročíš-li řeku Halys, zničíš říši velikou“, pravila Pýthie. Stalo se, sebevědomě překročil řeku, byl však Peršany poražen a zničil tak vlastní říši. * Králi Pyrrhovi épeirskému, který se chystal zdolat Římany, věštila: „Lid tvůj římské vojsko překoná!“ Král poté věřil ve své vítězství, ale i přes vojenské úspěchy postup Římanů do jižní Itálie nezastavil.[zdroj?] Dodnes se říká „mluvit jako Pýthie“ – dvojznačně, dvojsmyslně.[zdroj?] (cs)
A la religió de l'antiga Grècia la Pítia (en grec antic Πυθία), que també s'anomenava Pitonissa, era l'oracle del temple d'Apol·lo a Delfos. El nom li ve de Pitó, la serp monstruosa que vivia en una caverna al lloc on després es va construir el temple del déu, i que terroritzava els habitants de la regió al voltant del mont Parnàs, abans que Apol·lo la matés. (ca)
Πυθία ήταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια ή Αρχιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. (el)
Pythia (altgriechisch Πυθία Pythía, vergleiche Pythios) war die Bezeichnung für die amtierende weissagende Priesterin im Orakel von Delphi, die in veränderten Bewusstseinszuständen ihre Prophezeiungen verkündete. Sie saß im Adyton des Apollontempels auf einem Dreifuß über einem Erdspalt (χάσμα chásma). Ein aus diesem Spalt austretendes Gas versetzte die Pythia in eine Art Trance. Laut Pausanias glaubte man, dass diese Gase von der nahen Quelle Kassotis stammten, deren Wasser im Untergrund versickerte. Die prophetische Gabe wurde ihr nach damaliger Vorstellung durch die Besessenheit von Gott Apollon verliehen. (de)
En la Greka Mondo Pizia, aŭ Pitia (el la greka Πυθία), estis sacerdotino kiu proklamis la orakolojn inspiritaj de la diaĵo Apolono en la Orakolejo de Delfo, situinta en la , la «umbiliko de la mondo». Alia nomo per kiu la Pizia, aŭ Delfa Sibilo, estis “Pitona”, termino deveninta, laŭ iuj, el la Biblio (1 Samuelo, 28), referenca al la magiistino kiun Saul iris konsulti kaj kiu antaŭanoncos la estontecon ĉar inspirita de la diaĵo Python= Piton.(vidu Novan Vulgaton) La rolo estis plenumita de virinoj elektitaj el la urbo Delfo, senaĝaj limoj, laŭlonge de 2000 jaroj ĉirkaŭ, nome de 1400 a.K. ĝis al 392 kiam la praktiko estis malpermesita de la romia imperiestro Teodozio la 1-a post kiam li estis iginta kristanismon ŝtata religio en 380, aboliciante la paganajn kultojn pere de la teodoziaj dekretoj. La orakolo de Delfo estas unu el la religiaj institucioj de la klasika mondo plicerte dokumentitaj, kun plue eble la inter tiutipaj la plej fama. Laŭ Plutarko (Moralia 414b), en la periodo de pli alta popolareco de la sanktejo de Delfo, samtempe almenaŭ tri virinoj Piziaj aktivadis. Inter la verkistoj kiuj tion mencias meritas memorigi; jen alfabetorde: Aristotelo, Diodoro Sicila, Herodoto, Eŭripido, Junianus Justinus, Lukano, Ovidio, Paŭzanio, Pindaro, Platono, Plutarko, Ksenofono, Sofoklo, Strabono kaj Tito Livio. (eo)
Antzinako Greziako erlijioan Pitia (antzinako grezieraz: Πυθία) edo Pitonisa, Delfosoko Apoloaren tenpluan zegoen orakulua izan zen. Izena tenpluaren azpian bizi zen Piton sugetzarretik zetorkion. Jakina dena, pertsonaia honen aukeraketa, inongo klase ezberdintasunik gabe egiten zela da. Hautagaiari, bere bizitza eta ohiturak ezin hobeak edo akatsgabeak izatea baino ez zitzaion eskatzen. Izendapena, bizi osorakoa zen, eta betirako santutegian bizitzeko konpromisoa hartzen zuen. Orakuluaren garai oparoetako mendeetan, hiru pitonisa izendatu behar izan ziren garai horretan egiten ziren kontaezinezko kontsultak aise erantzuteko. Baina, gainbehera garaian, bakar bat baino ez zen egon, nahikoa, behar ziren orakulu urri eta tartekatuentzat. Kontsulta egiten zutenek, berarekin izaten zuten elkarrizketa bat orakulua baino egun batzuk lehenago. Gertaera hau, ondo dokumentatua dago Antzinateko egileek ematen dituzten berrietan. Orakulua hilean behin ospatzen zen, zazpian, Apoloren jaiotza eguntzat hartzen zena. Kontsulta egiten zuten pertsonak mota guztietakoak ziren, errege handietatik, jende xume eta txiroa arte. Lehenik, sakrifizio bat eskaintzen zen tenpluaren aurrean zegoen aldarean. Jarraian, zegozkien tasak ordaintzen ziren, eta, azkenik, kontsulta egiten zuen pertsona Pitiaren aurrean aurkezten zen eta bere kontsulta hitz eginez egiten zuen, uste denez. Oso gutxi ezagutzen da orakuluak jarraitzen zen errituari buruz. Pitia aditon izeneko toki batean zegoen tripode baten gainean esertzen zen, Apolo Pitioren tenpluaren hondoan. Αδυτων hitzak, santutegiaren hondoa esan nahi du eta το αδυτων hitzek berriz, sarrera debekatutako toki sakratua. (eu)
Dans la religion grecque antique, la Pythie (en grec ancien Πυθία), également appelée Pythonisse, est l'oracle du temple d'Apollon à Delphes. Elle tire son nom de « Python », le serpent légendaire qui vivait dans une grotte à l'emplacement du site actuel du sanctuaire, et qui terrorisait les habitants de la région autour du mont Parnasse avant d'être tué par Apollon, ou bien de « Pytho », le nom archaïque de la ville de Delphes. (fr)
Pythia (/ˈpɪθiə/; Ancient Greek: Πυθία [pyːˈtʰíaː]) was the name of the high priestess of the Temple of Apollo at Delphi. She specifically served as its oracle and was known as the Oracle of Delphi. Her title was also historically glossed in English as the Pythoness. The name Pythia is derived from Pytho, which in myth was the original name of Delphi. Etymologically, the Greeks derived this place name from the verb πύθειν (púthein) "to rot", which refers to the sickly sweet smell from the decomposing body of the monstrous Python after it was slain by Apollo. The Pythia was established at the latest in the 8th century BC, (though some estimates date the shrine to as early as 1400 BC), and was widely credited for her prophecies uttered under divine possession (enthusiasmos) by Apollo. The Pythian priestess emerged pre-eminent by the end of the 7th century BC and continued to be consulted until the late 4th century AD. During this period, the Delphic Oracle was the most prestigious and authoritative oracle among the Greeks, and she was among the most powerful women of the classical world. The oracle is one of the best-documented religious institutions of the classical Greeks. Authors who mention the oracle include Aeschylus, Aristotle, Clement of Alexandria, Diodorus, Diogenes, Euripides, Herodotus, Julian, Justin, Livy, Lucan, Nepos, Ovid, Pausanias, Pindar, Plato, Plutarch, Sophocles, Strabo, Thucydides, and Xenophon. Nevertheless, details of how the Pythia operated are scarce, missing, or non-existent entirely, as authors from the classical period (6th to 4th centuries BC) treat the process as common knowledge with no need to explain. Those who discussed the oracle in any detail are from 1st century BC to 4th century AD and give conflicting stories. One of the main stories claimed that the Pythia delivered oracles in a frenzied state induced by vapours rising from a chasm in the rock, and that she spoke gibberish which priests interpreted as the enigmatic prophecies and turned them into poetic dactylic hexameters preserved in Greek literature. This idea, however, has been challenged by scholars such as Joseph Fontenrose and Lisa Maurizio, who argue that the ancient sources uniformly represent the Pythia speaking intelligibly, and giving prophecies in her own voice. Herodotus, writing in the fifth century BC, describes the Pythia speaking in dactylic hexameters. (en)
Pithia (/ˈpɪiə/, bahasa Yunani: Πυθία ), yang umumnya dikenal sebagai Orakel Delphi, adalah nama yang diberikan kepada pendeta wanita di Delphi yang menjabat sebagai orakel. Nama "Pithia" berasal dari kata Pytho, yang dikatakan merupakan nama asli dari Delphi. Dalam etimologi, bangsa Yunani memberikan nama tempat tersebut dari pengucapan, pythein (πύθειν), yang merujuk kepada bau manis menyengat dari jenazah monster Pithon setelah dipanah oleh Apollo. Pithia didirikan pada abad ke-8 SM, dan dikenal karena nubuat-nubuatnya yang terinspirasi dari roh-rohiwa dewa (atau ), dalam hal ini Apollo. Pendeta wanita Pithia telah ada dari akhir abad ke-7 SM dan masih digunakan sebagai wadah untuk berkonsultasi sampai abad ke-4 Masehi. Pada masa tersebut, Orakel Delphi merupakan orakel paling prestisius dan otoritatif bagi bangsa Yunani, dan ia merupakan wanita paling berkuasa pada zaman klasik. Orakel tersebut adalah salah satu lembaga keagamaan yang paling terdokumentasi pada zaman Yunani klasik. Pengarang-pengarang yang menyebut orakel tersebut meliputi Aeskilus, Aristoteles, Klemens dari Aleksandria, Diodorus, Diogenes, Euripides, Herodotus, Yulianus, , Livy, , Nepos, Ovid, Pausanias, Pindar, Plato, Plutarch, Sophocles, Strabo, Thucydides dan Xenophon. (in)
ピューティアー（古希: Πυθία, Pythia）は、デルポイの神託所に仕えたアポローンの女神官である。予言の才で知られており、人々に神託を伝えたとされる。 (ja)
델포이 신탁은 고대 그리스 도시인 델포이에 있던 아폴론의 성소에서 아폴론이 내리던 예언을 지칭한다. 신탁이라고 옮겨지는 라틴어 oraculum에서 유래한 서구어 oracle은 신탁 자체 뿐만 아니라 이 신탁을 받아 전하는 사람을 가리키는 말이기도 하다. 델포이의 신탁을 받아 전하던 여사제를 피티아 또는 퓌티아( Πυθία)라고 부른다. 퓌티아라는 명칭은 아폴론에게 죽은 괴물 뱀의 이름인 "퓌톤"으로부터 유래했을 것이다. 이 뱀은 아폴론 성소 자리에 있던 동굴에 은거하면서 주변 지역 주민들을 두렵게 했다. 한편 델포이 시의 이름이 에는 "퓌토"라고 불렸으므로 퓌티아란 명칭은 이 옛 지명에서 유래했을 수도 있다. (ko)
Nell'antica Grecia la Pizia o Pitia (in greco antico: Πυθία Pythía, pronuncia: [pyːtʰí.aː]) era la sacerdotessa di Apollo che dava i responsi nel santuario di Delfi, situato presso l'omphalos (l'«ombelico del mondo»). La posizione venne ricoperta da donne scelte nella città di Delfi, senza limiti di età, per circa 2000 anni, dal 1400 a.C. fino al 392 d.C. quando la pratica venne proibita dall'imperatore romano Teodosio I che, dopo aver reso il Cristianesimo religione di Stato nel 380, aveva soppresso i culti pagani attraverso i decreti teodosiani. L'oracolo di Delfi è una delle istituzioni religiose del mondo classico meglio documentate, nonché probabilmente la più nota di questo tipo. Secondo Plutarco, nel periodo di maggior popolarità del santuario di Delfi, c'erano almeno tre donne che svolgevano contemporaneamente il ruolo di Pizia. Tra gli scrittori che lo menzionano possiamo ricordare, in ordine alfabetico: Aristotele, Diodoro Siculo, Erodoto, Euripide, Giustino, Lucano, Ovidio, Pausania, Pindaro, Platone, Plutarco, Senofonte, Sofocle, Strabone e Tito Livio. (it)
Pytia (stgr. Πυθία (ἱέρεια) Pythía (hiéreia) „pytyjska (domyślnie: kapłanka)”) – kapłanka w świątyni Apollina w Delfach, przepowiadająca przyszłość. Pytie wybierane były przez kapłanów i wychowywane przy świątyni od dzieciństwa. Gdy udzielały przepowiedni, siadały na trójnogu, nad szczeliną w ziemi, z której wydobywały się wyziewy. Przypuszcza się jednak, że wspomniane wyziewy pochodziły ze spalanych kadzideł, mających odurzyć pytię i wprowadzić ją w trans (ekstazę). Pytia znajdująca się w stanie transu wypowiadała luźne słowa, które kapłani wykorzystywali do układania odpowiedzi, stanowiącej przepowiednię. Odpowiedzi te formułowane były zwykle w formie heksametru, choć niekiedy zawierającego pomyłki pod względem metrum czy stylu, co bardzo dziwiło Greków, jako że Apollo był bogiem poezji. Określenie pytia stosowane jest przenośnie względem osób, które się wypowiadają w sposób niejasny, wieloznaczny bądź zagmatwany; używa się także wyrażenia pytyjska odpowiedź. (pl)
Pythia eller Oraklet i Delfi var titeln för orakelprästinnan i Apollons tempel i Delfi. Denna institution fanns från åtminstone 700-talet f.Kr. och var fortfarande verksam år 393 e.Kr., då kejsar Theodosios I konsulterade henne. En kvinna som blivit utsedd till Pythia behöll titeln livet ut. Under slutet av 1800-talet gjordes arkeologiska utgrävningar av Pythias tempel, Apollontemplet. En modern teori sprungen ur dessa utgrävningar är att profetissan kan ha andats in giftiga vulkaniska ångor och därmed uppnått ett lätt deliriskt tillstånd för att svara på frågor ställda till högre makter. I Pythias förtempel fanns ordspråk av Greklands sju vise, som till exempel "Känn dig själv" och "Måtta i allt". (sv)
Пи́фия (др.-греч. Πῡθία, лат. Pythia) — в Древней Греции жрица-прорицательница Дельфийского оракула в храме Аполлона в Дельфах, расположенного на склоне горы Парнас. Именование Пифия происходит от змея Пифона (др.-греч. Πύθων), охранителя Дельфийского оракула до занятия его Аполлоном, сразившим змея стрелами. (ru)
A pítia (em grego: Πυθία, transl. Pythía) ou pitonisa (serpente) era a sacerdotisa do templo de Apolo, em Delfos, Antiga Grécia, situado nas encostas do monte Parnaso. A pítia era amplamente renomada por suas profecias, inspiradas por Apolo, que lhe davam uma importância pouco comum para uma mulher no mundo dominado pelos homens da Grécia Antiga. O oráculo délfico foi fundado no século VIII a.C., e sua última resposta registrada ocorreu em 393 d.C., quando o imperador romano Teodósio ordenou que os templos pagãos encerrassem suas operações. Até então o oráculo de Delfos era tido um dos mais prestigiosos e fiáveis oráculos do mundo grego. O nome 'Pítia' vem de Pytho (cujo significado é serpente), o nome original de Delfos na mitologia. Os gregos derivaram este topônimo do verbo pythein (πύθειν, "serpente"), assim denominado por causa da sacerdotisa, a Pítia, que nele profetizava os oráculos. Para se tornar dono do oráculo, a mitologia grega apresenta Apolo matando a serpente Píton, que havia sido mandada pela deusa Hera para perseguir a deusa Leto. Um ponto de vista comum a seu respeito afirmava que a pítia apresentava seus oráculos durante um estado de frenesi causado por vapores que subiam de uma fenda no rochedo sobre o qual o templo havia sido construído, e que ela falava coisas aparentemente sem sentido que eram consideradas pelos sacerdotes do templo como enigmáticas profecias, preservadas na literatura grega. Este quadro foi questionado por acadêmicos como e , que argumentam que as fontes antigas representam de maneira uniforme uma pitonisa que fala de maneira inteligível, e faz profecias com sua própria voz. Investigações geológicas recentes mostraram que emissões de gás vindas de uma fenda geológica no solo local poderiam estar relacionadas ao oráculo de Delfos; alguns pesquisadores sugeriram a possibilidade de que o gás etileno causasse o estado de 'inspiração' da pítia. Outros argumentaram que o gás expelido poderia ser o metano, ou CO2 e sulfeto de hidrogênio (H2S), e que a fenda em si seria resultado de uma ruptura sísmica no solo. O oráculo é uma das instituições religiosas mais bem documentadas do mundo clássico grego. Entre os escritores que o mencionaram estão Heródoto, Tucídides, Eurípides, Sófocles, Platão, Aristóteles, Píndaro, Ésquilo, Xenofonte, Diodoro, Estrabão, Pausânias, Plutarco, Lívio, Justino, Ovídio, Lucano, Juliano, o Apóstata e Clemente de Alexandria. Na cultura judaico-cristã antiga o pitonismo é citado como motivo para execução por apedrejamento. (pt)
Пі́фія, або Пітія́ (грец. Πυθία; МФА: [pyːˈtʰi.aː]), — віщунка і жриця Аполлона в Дельфах. Спочатку функцію піфії виконувала молода дівчина, а згодом п'ятдесятирічна жінка, яку вибирали з багатої аристократичної родини, проте зберігся звичай одягати її під час віщування в дівоче вбрання. Перед віщуванням Піфія постилась й робила ритуальну купіль у водах Кастальського джерела. Метафорично Піфія — людина, яка з таємничим виглядом робить нечіткі й двозначні висновки. (uk)
皮媞亞（希臘語：Πυθία，英語：Pythia），也譯為皮提亞、皮提婭、琵西雅，古希臘的阿波羅神女祭司，服務於帕纳塞斯山上的德爾菲神廟。她們以傳達阿波羅神的神諭而聞名，被認為能預知未來。德爾菲神廟開始自西元前八世紀，在古希臘世界是極為重要的信仰中心。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

بيثيا (باليونانية: Πυθία)‏ هي الوسيط الروحي وكاهنة الإله أبولو، وكان مقرها في معبد أبولو في دلفي والذي يقع على مُنحدرات جبل بارناسوس. وكان لبيثيا الفضل الكبير في التحدث بنبوءات أبولو. وجدت كاهنة دلفي في القرن 8 ق.م. على الرغم من احتمالية وجودها في أواخر العصور الموكيانية. (ar)
A la religió de l'antiga Grècia la Pítia (en grec antic Πυθία), que també s'anomenava Pitonissa, era l'oracle del temple d'Apol·lo a Delfos. El nom li ve de Pitó, la serp monstruosa que vivia en una caverna al lloc on després es va construir el temple del déu, i que terroritzava els habitants de la regió al voltant del mont Parnàs, abans que Apol·lo la matés. (ca)
Πυθία ήταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια ή Αρχιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. (el)
Pythia (altgriechisch Πυθία Pythía, vergleiche Pythios) war die Bezeichnung für die amtierende weissagende Priesterin im Orakel von Delphi, die in veränderten Bewusstseinszuständen ihre Prophezeiungen verkündete. Sie saß im Adyton des Apollontempels auf einem Dreifuß über einem Erdspalt (χάσμα chásma). Ein aus diesem Spalt austretendes Gas versetzte die Pythia in eine Art Trance. Laut Pausanias glaubte man, dass diese Gase von der nahen Quelle Kassotis stammten, deren Wasser im Untergrund versickerte. Die prophetische Gabe wurde ihr nach damaliger Vorstellung durch die Besessenheit von Gott Apollon verliehen. (de)
Dans la religion grecque antique, la Pythie (en grec ancien Πυθία), également appelée Pythonisse, est l'oracle du temple d'Apollon à Delphes. Elle tire son nom de « Python », le serpent légendaire qui vivait dans une grotte à l'emplacement du site actuel du sanctuaire, et qui terrorisait les habitants de la région autour du mont Parnasse avant d'être tué par Apollon, ou bien de « Pytho », le nom archaïque de la ville de Delphes. (fr)
ピューティアー（古希: Πυθία, Pythia）は、デルポイの神託所に仕えたアポローンの女神官である。予言の才で知られており、人々に神託を伝えたとされる。 (ja)
델포이 신탁은 고대 그리스 도시인 델포이에 있던 아폴론의 성소에서 아폴론이 내리던 예언을 지칭한다. 신탁이라고 옮겨지는 라틴어 oraculum에서 유래한 서구어 oracle은 신탁 자체 뿐만 아니라 이 신탁을 받아 전하는 사람을 가리키는 말이기도 하다. 델포이의 신탁을 받아 전하던 여사제를 피티아 또는 퓌티아( Πυθία)라고 부른다. 퓌티아라는 명칭은 아폴론에게 죽은 괴물 뱀의 이름인 "퓌톤"으로부터 유래했을 것이다. 이 뱀은 아폴론 성소 자리에 있던 동굴에 은거하면서 주변 지역 주민들을 두렵게 했다. 한편 델포이 시의 이름이 에는 "퓌토"라고 불렸으므로 퓌티아란 명칭은 이 옛 지명에서 유래했을 수도 있다. (ko)
Пи́фия (др.-греч. Πῡθία, лат. Pythia) — в Древней Греции жрица-прорицательница Дельфийского оракула в храме Аполлона в Дельфах, расположенного на склоне горы Парнас. Именование Пифия происходит от змея Пифона (др.-греч. Πύθων), охранителя Дельфийского оракула до занятия его Аполлоном, сразившим змея стрелами. (ru)
Пі́фія, або Пітія́ (грец. Πυθία; МФА: [pyːˈtʰi.aː]), — віщунка і жриця Аполлона в Дельфах. Спочатку функцію піфії виконувала молода дівчина, а згодом п'ятдесятирічна жінка, яку вибирали з багатої аристократичної родини, проте зберігся звичай одягати її під час віщування в дівоче вбрання. Перед віщуванням Піфія постилась й робила ритуальну купіль у водах Кастальського джерела. Метафорично Піфія — людина, яка з таємничим виглядом робить нечіткі й двозначні висновки. (uk)
皮媞亞（希臘語：Πυθία，英語：Pythia），也譯為皮提亞、皮提婭、琵西雅，古希臘的阿波羅神女祭司，服務於帕纳塞斯山上的德爾菲神廟。她們以傳達阿波羅神的神諭而聞名，被認為能預知未來。德爾菲神廟開始自西元前八世紀，在古希臘世界是極為重要的信仰中心。 (zh)
Pýthia (latinsky Pythia) byla věštkyně v Apollónově chrámu v Delfách, známé z mýtů i z historie. Pýthia byla Apollónovou věštící kněžkou, v delfské věštírně byla nejproslulejší a nejžádanější, a to nejen v dobách mytických, ale i historických. Věštírna ležela na úbočí hory Parnasu, v její blízkosti přebývaly Múzy. Je známo mnoho předpovědí, která byla vysvětlena nesprávně a přinesla značné škody. Tradují se např. tato: Dodnes se říká „mluvit jako Pýthie“ – dvojznačně, dvojsmyslně.[zdroj?] (cs)
En la Greka Mondo Pizia, aŭ Pitia (el la greka Πυθία), estis sacerdotino kiu proklamis la orakolojn inspiritaj de la diaĵo Apolono en la Orakolejo de Delfo, situinta en la , la «umbiliko de la mondo». Alia nomo per kiu la Pizia, aŭ Delfa Sibilo, estis “Pitona”, termino deveninta, laŭ iuj, el la Biblio (1 Samuelo, 28), referenca al la magiistino kiun Saul iris konsulti kaj kiu antaŭanoncos la estontecon ĉar inspirita de la diaĵo Python= Piton.(vidu Novan Vulgaton) (eo)
Antzinako Greziako erlijioan Pitia (antzinako grezieraz: Πυθία) edo Pitonisa, Delfosoko Apoloaren tenpluan zegoen orakulua izan zen. Izena tenpluaren azpian bizi zen Piton sugetzarretik zetorkion. Jakina dena, pertsonaia honen aukeraketa, inongo klase ezberdintasunik gabe egiten zela da. Hautagaiari, bere bizitza eta ohiturak ezin hobeak edo akatsgabeak izatea baino ez zitzaion eskatzen. Izendapena, bizi osorakoa zen, eta betirako santutegian bizitzeko konpromisoa hartzen zuen. Orakuluaren garai oparoetako mendeetan, hiru pitonisa izendatu behar izan ziren garai horretan egiten ziren kontaezinezko kontsultak aise erantzuteko. Baina, gainbehera garaian, bakar bat baino ez zen egon, nahikoa, behar ziren orakulu urri eta tartekatuentzat. (eu)
Pythia (/ˈpɪθiə/; Ancient Greek: Πυθία [pyːˈtʰíaː]) was the name of the high priestess of the Temple of Apollo at Delphi. She specifically served as its oracle and was known as the Oracle of Delphi. Her title was also historically glossed in English as the Pythoness. The name Pythia is derived from Pytho, which in myth was the original name of Delphi. Etymologically, the Greeks derived this place name from the verb πύθειν (púthein) "to rot", which refers to the sickly sweet smell from the decomposing body of the monstrous Python after it was slain by Apollo. (en)
Pithia (/ˈpɪiə/, bahasa Yunani: Πυθία ), yang umumnya dikenal sebagai Orakel Delphi, adalah nama yang diberikan kepada pendeta wanita di Delphi yang menjabat sebagai orakel. Nama "Pithia" berasal dari kata Pytho, yang dikatakan merupakan nama asli dari Delphi. Dalam etimologi, bangsa Yunani memberikan nama tempat tersebut dari pengucapan, pythein (πύθειν), yang merujuk kepada bau manis menyengat dari jenazah monster Pithon setelah dipanah oleh Apollo. (in)
Nell'antica Grecia la Pizia o Pitia (in greco antico: Πυθία Pythía, pronuncia: [pyːtʰí.aː]) era la sacerdotessa di Apollo che dava i responsi nel santuario di Delfi, situato presso l'omphalos (l'«ombelico del mondo»). La posizione venne ricoperta da donne scelte nella città di Delfi, senza limiti di età, per circa 2000 anni, dal 1400 a.C. fino al 392 d.C. quando la pratica venne proibita dall'imperatore romano Teodosio I che, dopo aver reso il Cristianesimo religione di Stato nel 380, aveva soppresso i culti pagani attraverso i decreti teodosiani. (it)
Pytia (stgr. Πυθία (ἱέρεια) Pythía (hiéreia) „pytyjska (domyślnie: kapłanka)”) – kapłanka w świątyni Apollina w Delfach, przepowiadająca przyszłość. Pytie wybierane były przez kapłanów i wychowywane przy świątyni od dzieciństwa. Gdy udzielały przepowiedni, siadały na trójnogu, nad szczeliną w ziemi, z której wydobywały się wyziewy. Przypuszcza się jednak, że wspomniane wyziewy pochodziły ze spalanych kadzideł, mających odurzyć pytię i wprowadzić ją w trans (ekstazę). (pl)
A pítia (em grego: Πυθία, transl. Pythía) ou pitonisa (serpente) era a sacerdotisa do templo de Apolo, em Delfos, Antiga Grécia, situado nas encostas do monte Parnaso. A pítia era amplamente renomada por suas profecias, inspiradas por Apolo, que lhe davam uma importância pouco comum para uma mulher no mundo dominado pelos homens da Grécia Antiga. O oráculo délfico foi fundado no século VIII a.C., e sua última resposta registrada ocorreu em 393 d.C., quando o imperador romano Teodósio ordenou que os templos pagãos encerrassem suas operações. Até então o oráculo de Delfos era tido um dos mais prestigiosos e fiáveis oráculos do mundo grego. (pt)
Pythia eller Oraklet i Delfi var titeln för orakelprästinnan i Apollons tempel i Delfi. Denna institution fanns från åtminstone 700-talet f.Kr. och var fortfarande verksam år 393 e.Kr., då kejsar Theodosios I konsulterade henne. En kvinna som blivit utsedd till Pythia behöll titeln livet ut. (sv)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageWikiLink of